BIOLOG RADZI

Biolog radzi

Porad udziela dr nauk biologicznych Maria Turoń

Chomiki

Króliki

Koszatniczki

Myszy i Myszoskoczki

Szczury

Świnki morskie

Szynszyle

Kanarki

Ptaszki egzotyczne

Duże papugi

Średnie papugi

Małe papugi

Inne zwierzęta

Co ile powinno się wymieniać chomikowi wodę?

Co najmniej raz dziennie powinno się wymienić chomikowi wodę. Woda powinna być przegotowana i ostudzona. Jeżeli zauważymy, że woda jest zabrudzona to też ją wymieniamy. Pozdrawiam

 

Czy chomik może tak po prostu leżeć w klatce poza domkiem?

Zastanawaim się czy wszystko jest okej jak chomik po bieganiu leży na środku klatki

Może tak być, że chomik zmęczony bieganiem położył się na środku klatki. Chomiki są zwierzętami aktywnymi nocą. Cały dzień przesypiają w swoim domku i dopiero wieczorem budzą się i zaczynają swoją aktywność (jedzą, szukają pożywienia, bawią się). Jeżeliby to się często powtarzało, to musimy się upewnić, czy chomik jest zdrowy i właściwie odżywiany. Pozdrawiam

 

 

Kichanie chomików

Witam mam chomika od wczoraj i zauważylam że zaczał wiecej kichać i tak jakby posmarkiwać noskiem, dużo śpi w ogóle się prawie nie budzi. moze to być reakcja na zmienione trociny i nowe zapachy?

Chomik może reagować na zmianę ściółki i zapachy. Najlepiej wymyć klatkę czystą wodą i zmienić ściółkę. Jeżeli nadal chomik będzie kichał, to proszę udać się do lekarza weterynarii,  bo może to być infekcja. Pozdrawiam

 

Mój chomik jest biały, dlaczego w różnych miejscach robi się szary, czy to coś groźnego?

Mój chomi jest rasy dżungarskiej, jest on biały taki ciemny biały. Zauważyłam dziś, że on w różnych miejscach robi się szary, czy to coś poważnego??

Proszę się nie martwić chomik może zmienić nieznacznie swoje ubarwienie. W warunkach naturalnych chomiki zmieniają swoje ubarwienie wraz ze zmianą pory roku. Ubarwienie chomika też się może zmieniać, gdy chomik rośnie i dojrzewa. Pozdrawiam

U chomika zauważyłam maciupkie czasem mniejsze niż milimetr czarne robaczki

Pewnego dnia wzięłam chomika na ręczniczek i pozostawił on malutkie bardzo malutkie czarne robaczki zajrzałam do akwarium i też gdzie nie gdzie chodziły te robaczki co to jest???

 

Na pewno jest to jakiś pasożyt zewnętrzny, mogą to być pchły, które złapał od innych zwierząt domowych. Proszę udać się do lekarza weterynarii, który dokładnie określi co to jest i przepisze właściwy środek do likwidacji tych pasożytów. Należy dobrze zdezynfekować akwarium i sprawdzić czy w ściółce nie ma jakiś robaków. Jeżeli w domu są jeszcze inne zwierzęta to należy sprawdzić czy też nie mają robaków. Pozdrawiam

 

 

 

 

Mój chomik ma nowotwór złośliwy. Jakie są szanse na to że przeżyje leczenie i ewentualną operację?

.

Na nowotwory chorują zwykle chomiki starsze, a proces starzenia się u tych zwierząt zaczyna się już w wieku 15 miesięcy. Szanse, że chomik przeżyje operacje guza są raczej nieduże, a powodzenie operacji będzie zależeć od stadium choroby i kondycji zdrowotnej chomika. Najlepiej porozmawiać z lekarzem weterynarii, który oceni czy operować chomika, czy nie. Pozdrawiam

 

Wścieklizna u chomika dżungarskiego

Dzień dobry. Wystąpienie wścieklizny u chomika dżungarskiego jest praktycznie niemożliwe, jeśli nie miał kontaktu z innym zwierzęciem i/lub nie był wypuszczany na zewnątrz. Ale - zakładając, że w jakiś sposób się zaraził - jakie są objawy zarażenia wścieklizną i jak długo taki zarażony chomik może żyć ze wścieklizną (czy może żyć aż do naturalnej śmierci).

Wścieklizna jest chorobą wirusową. Na chorobę tę w warunkach naturalnych mogą zachorować wszystkie zwierzęta stałocieplne, ale są różnice w podatności na infekcje. Najbardziej są wrażliwe zwierzęta mięsożerne, a znacznie mniej roślinożerne i człowiek. Chorobę przenoszą psy, lisy rude, wilki i drobne gryzonie. Jest to choroba śmiertelna i niebezpieczna. Mało prawdopodobne jest aby chomik hodowlany zachorował na wściekliznę. Musiałby być pogryziony przez chorego bezpańskiego psa lub kota. Wirus wścieklizny atakuje ośrodkowy układ nerwowy i zakładając że chomik jest chory, mogą wystąpić następujące objawy: agresja, lęki, nadmierna pobudliwość, upadki. Zwierzęta hodowane w domu nie powinny chorować na tę chorobę, a psy i koty powinny być szczepione. Chomik zarażony tą chorobą bardzo szybko umrze.Pozdrawiam

 

 

Czy chomik zdechnie po zjedzeniu bzu?

Mój chomik zjadł bez i nie wiem co mam zrobić, czy będzie żył czy nie?

Pisze Pani że chomik zjadł bez, ale to może być bez czarny, który ma białe kwiatki, lub lilak pospolity, który ma niebieskie kwiaty. Bez czarny jest szkodliwy dla zwierząt. Lilak pospolity potocznie zwany bzem nie powinien zaszkodzić chomikowi. Chomik jest głównie ziarnojadem, ale proszę mu podać liście mniszka lekarskiego, czyste, suche i zebrane w miejscu gdzie nie jeżdżą samochody. Mniszek lekarski korzystnie wpływa na wątrobę i pomaga usuwać toksyny. Pozdrawiam

 

Dlaczego chomik sika w trakcie biegania na kołowrotku?

Mój chomik niewiele sika i zdaje się robić to wyłącznie w trakcie biegania na kołowrotku, tak jakby miał problem z trzymaniem moczu podczas biegania, natomiast nie potrafił świadomie załatwić się w wybranym miejscu. Jest jeszcze młodziutki ok. 9 tygodni. Czy brak kontroli nad pęcherzem to kwestia młodego wieku, czy sugeruje problemy z układem moczowym?

Chomika nie trzeba specjalnie uczyć, gdzie ma sikać. Są to czyste zwierzęta i zawsze wybierają sobie miejsce na toaletę. Wystarczy, aby było trochę ściółki z zapachem chomika. Jest to raczej problem z układem moczowym. Może to być zapalenie pęcherza moczowego wywołane przez infekcję. Proszę udać się do lekarza weterynarii. Pozdrawiam

Czemu chomik ma białe coś pod okiem?

Zauważyłam to kilka dni temu i piszczy.

Jeżeli chomik piszczy, to może mu coś dolegać. Może to być infekcja lub inna choroba wewnętrzna. Coś białego pod okiem może być naroślą. Proszę jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii, który po obejrzeniu chomika określi, co mu jest. Pozdrawiam

 

Ile chomik spala dziennie kalorii?

Chomik dżungarski ile spali dziennie kalorii biegając na kołowrotku po kilka godzin w nocy?

Chomiki są zwierzętami bardzo energicznymi i łatwo spalają energię. Chomik dżungarski żyje od 2-3 lat i waży od 35-50 gram. W środowisku naturalnym chomiki są bardzo aktywnymi gryzoniami, ponieważ muszą samodzielnie zdobywać pokarm. W klatce mają pokarm podany w pojemniku, więc swoją energie spalają biegając na kołowrotku. Nie spotkałam się z badaniami gdzie jest podane, ile chomik spala energii, ale możemy ją w przybliżeniu obliczyć biorąc pod uwagę masę ciała chomika. Dorosły człowiek, który waży 60-70 kg i biegnie bardzo szybko może spalać od 600-800 kilokalorii na godzinę, więc chomik ważący 50 gram może spalać 5-7 kilokalorii na godzinę.  Ile chomik spali dziennie kalorii będzie zależeć to od jego zdrowia, masy ciła i aktywności fizycznej. Są chomiki bardzo ruchliwe i bardziej leniwe. Pozdrawiam

 

Mój chomik sika krwią.

Jest nowo zakupiony.

Jeżeli w moczu chomika jest krew, to układ moczowy chomika został zainfekowany i trzeba z tym udać się do weterynarza. Wspomina Pani że chomik został niedawno zakupiony. Jeżeli chomik miał problemy z nerkami wcześniej, to sprzedawca powinien to zauważyć i go wyleczyć. Zmiana otoczenia dla chomika może być stresem, a osłabione zwierzę łatwiej łapie różne infekcje. Pozdrawiam

Co może oznaczać zaschnięta ropa w uchu?

Wczoraj moja córcia zobaczyła, że chomik ma ropę zaschnietą w uchu (mała ilość), a dzisiaj już jest tego więcej. Czy to infekcja ucha ?

Tak, ropa w uchu może świadczyć o infekcji ucha, dlatego najlepiej z tym udać się do lekarza weterynarii. Należy też dbać o higienę klatki i podawać chomikowi codziennie czystą, przegotowaną, ostudzoną wodę do picia. Pozdrawiam

Czemu chomikowi urosły barki?

Dziś rano jak spojrzałam na chomika miała ona bardzo duże barki, objawy pojawiły się dopiero dziś .

Chomik od policzków do barków ma pod skórą dwie zatoki, które tworzą dwa worki policzkowe. Te worki policzkowe służą chomikowi do gromadzenia i przenoszenia pokarmu do spiżarni. Pokarm do spiżarni przenosi głównie nocą. Jeżeli chomik w tych workach policzkowych nagromadzi dużo pokarmu to będzie wyglądał jakby mu urosły barki, ponieważ te worki policzkowe znajdują się tuż nad barkiem. Pozdrawiam

 

Dlaczego chomik robi kupy i znosi jedzenie w to samo miejsce w którym śpi ?

Chomik znosi jedzenie, trociny i robi kupy w jedno miejsce. W tym samym miejscu śpi. Siku robi w jedno konkretne miejsce, inne niż opisane powyżej. Czy mogę coś z tym zrobić?

Chomik posiada dwa worki policzkowe, w których chowa pokarm i przenosi go do spiżarni. zagrzebując w ściółce. Chomiki gromadzą zapasy pokarmu głównie nocą. Jest to naturalne zachowanie tego gryzonia, że gromadzi zapasy pokarmu w pobliżu miejsca gdzie śpi. Proszę chomikowi w klatce umieścić domek do spania, który można kupić w sklepie. Chomiki są bardzo czystymi gryzoniami i robią siku w inne już miejsce i zawsze to samo. Jest to właściwe zachowanie zwierzęcia. Pozdrawiam

 

Dlaczego sierść wychodzi i jest mało puszysta?

Chomikowi za uszami wyszła sierść i nie jest puszysty, dlaczego?

Może być wiele przyczyn łysienia u chomika. Zła dieta, w której brakuje białka i witamin jest przyczyną złej jakości futra i łysienia. Pasożyty zewnętrzne (pchły, wszy, roztocza) oraz grzyby mogą również być przyczyną wypadania włosów. Proszę obserwować, czy chomik się drapie, ponieważ pasożyty wywołują świąd. Należy zwrócić uwagę, czy chomik często pielęgnuje sierść, ponieważ jednym ze stereotypowych zachowań tego gryzonia jest częste czyszczenie futra, co prowadzi do powstania bezwłosowych miejsc. Niezależnie od tego, proszę się udać do lekarza weterynarii, który po obejrzeniu zwierzątka najpewniej ustali, co jest przyczyna łysienia u chomika. Pozdrawiam

 

Cukrzyca u chomika

Czy to prawda, że chomiki dżungarskie są wyjątkowo narażone na cukrzycę i nie powinny spożywać słodkich pokarmów typu: owoce, dropsy itp. ?

Częste podawanie owoców gryzoniom może spowodować u nich cukrzycę. Owszem chomiki te są podatne na tę chorobę. Owoce (jabłko), podobnie jak warzywa (marchew) powinny być suszone. Dropsy należy podawać sporadycznie. Pokarmy soczyste, które pokrywają zapotrzebowanie na witaminy i minerały to: mniszek lekarski, babka lancetowata, gwiazdnica. Świeże gałązki drzew owocowych dostarczą nie tylko minerałów, ale są ważne do ścierania zębów. Pozdrawiam

 

Chomik dużo śpi w nocy i nie chce być aktywny

Witam, mam chomika syryjskiego - samca. Jest to młody osobnik, mam go od marca tego roku. Od 2 tygodni zauważyłem, że nie chce biegać w kołowrotku, a noce zaczął przesypiać. W dzień śpi jak normalne chomiki, a w nocy powinien być aktywny. Przez tydzień biegał godzinę lub dwie, zaczął chomikować sporo pokarmu i dalej kładł się spać. Teraz zauważyłem, że nie chce mu się biegać, najchętniej by nie wstawał. Je i pije normalnie, myje się i bardzo lubi urządzać swoje gniazdko. Wszystkie zmysły pracują jak powinny. Oczka i uszy są w porządku, brzuszek mięciutki, normalnie się załatwia, żadnych ran czy zadrapań, brak guzów. Jest w pełni oswojony. Martwi mnie to, że chowa się w domku i śpi w nocy. Jak go biorę na ręce, to nie wykazuje żadnych oznak choroby czy bólu. Gdy jest wypuszczany z klatki, chowa się w poduszkę w kącie i tam potrafi siedzieć a nawet spać, muszę go zachęcać do ruchu, bo zacznie tyć. Czy mój chomik jest chory? A może poprostu stał się leniwym samcem? Czy w takiej sytuacji powinienem udać sie do weterynarza?

Chomiki rzeczywiście są zwierzętami aktywnymi nocą, kiedy zajmują się poszukiwaniem pokarmu, jak to się dzieje w naturze. Wskazane jest umieścić chomikowi w klatce drabinkę, jakieś gałązki drzew (ale nie iglastych), rurki tekturowe, aby zwiększyć jego ciekawość. Drabinka, huśtawka, równoważnia, labirynt pomogą zwierzęciu zlikwidować monotonię życia w niewoli. Zajęciem dla chomika będzie zbieranie na gniazdo materiałów rozłożonych w różnych miejscach pomieszczenia, po którym biega ten gryzoń. Należy też ograniczyć dawki pokarmowe. Jeżeli taka sytuacja, że chomik będzie przesypiał noc i dzień będzie się przedłużać, do należy udać się do lekarza weterynarii. Pozdrawiam

 

Czerwone robaki u chomika czy zagrażają człowiekowi, a jak tak, to w jaki sposób??

Wczoraj gdy dawałam mojemu chomikowi jeść po miseczce chodziły czerwone bardzo małe robaczki. Na początku myślałam, że to z nowej karmy ale gdy się rozejrzałam po całym terrarium zrobiło mi się niedobrze. Te małe robaczki były wszędzie na ścianach, domku i na kołowrotku. Od razu pobiegłam do taty ale on powiedział, że pewnie mu za rzadko sprzątam. Ja swojemu chomikowi sprzątam co tydzień, ale od razu wziełam się do roboty. Gdy ja wszystko dokładnie czyściłam chomik był w transporterze. Gdy mu posprzątałam i chciałam go włożyć do terrarium załwarzłam, że na nim też są robaki. Gdy powiedziałam to tacie, to on zadzwonił do weterynarza. Niestety jest sobota, a on przyjmuje dopiero od poniedziałku. Poczytałam trochę o tej dolegliwości, ale bym chciała się dowiedzieć, czy te robaki zagrażają człowiekowi i w jaki sposób. Te akwarium było cały czas w moim pokoju i boję się, że te robaki rozniosły się po nim. Ale też gdy mu sprzątałam, to mój czteroletni brat biegał po pokoju i czy jest taka możliwość, że robaki rozniosły się po mnie, moim bracie i po pokoju lub nawet całym domu?

Robaki muszą mieć żywiciela, którym w tym wypadku jest chomik. Jeżeli wcześniej zwierzę to nie miało robaków, to musiało się zarazić. Prawdopodobnie na karmie, ściółce, czy czymś innym musiały być jajeczka, którymi chomik się zaraził. Terrarium należy umyć i przelać wrzącą wodą, żeby je zdezynfekować. Następnie wytrzeć czystym papierowym ręcznikiem. Robaki te nie powinny przejść na człowieka, ale pokój należy zdezynfekować jakimś płynem. Proszę dokładnie myć ręce przy braniu chomika i po włożeniu go do klatki, a twój czteroletni braciszek niech na razie unika twojego pokoju. Proszę sprawdzać karmę i ściółkę, czy nie pojawią się robaki, jeśli tak, to je wyrzucamy. Chomikowi podajemy ostudzoną, przegotowaną wodę. Proszę jak najszybciej udać się do weterynarza, aby przepisał preparat na te robaczki. Pozdrawiam

 

Podejrzenie ciąży urojonej.

Witam. Od od około tygodnia mam podejrzenie, że moja chomiczka rasy syryjskiej ma urojoną ciążę. Zaczęła więcej chomikować jedzenia w domku, którego nie zjada do końca, zostaje nieraz bardzo dużo karmy, a także brać więcej sianka do budowy gniazda niz zwykle. Zauważyłam również, że nie jest tak aktywna jak wcześniej tzn. nie kręci się tak długo w kołowrotku, a potrafiła biegać nieraz całą noc. Zaczęła więcej pić i spać. Nie miała kontaktu z samcem. Samiczka jest młoda ma 4 miesiące. Podczas rui ma powiększoną pupkę, co jest normalne u samiczek, ale podczas trwania rui była bardziej aktywna niż teraz. Czy moje podejrzenia są słuszne? Czy powinnam udać się z nią do weterynarza?

Z opisu Pani można wnioskować, że rzeczywiście chomiczka ma ciąże urojoną, tym bardziej, że nie miała kontaktu z samcem. Chomiki osiągają dojrzałość płciową w wieku trzech miesięcy, a ciąża u nich trwa około dwa tygodnie. Radziłabym trochę zaczekać. Jeżeli za jakiś czas sytuacja się powtórzy, ponieważ chomiki są bardzo płodne i mogą w ciągu roku mieć kilka miotów, to należy udać się do weterynarza, lub dopuścić do chomiczki samczyka. Po zapłodnieniu samczyk i samiczka powinny być w osobnych klatkach. Pozdrawiam

 

Chomiczka syryjska, która nie chce do końca być oswojona

Razem z narzeczonym mamy chomiczkę syryjską zakupioną w sklepie zoologicznym, która ma już 3 miesiące, z nami jest już 2 miesiąc. Zanim ją kupiliśmy była trzymana razem z innymi chomikami z tego samego miotu. Ma zapewnione wszystkie potrzebne warunki do życia w klatce. Mamy z nią problem: jest prawie z nami oswojona, jednak nie chce być za bardzo brana na ręce - schodzi, kręci się i za wszelką cenę chce iść do swojego domku. Jak nie udaje się jej zejść z ręki, lekko nas podgryza. Na łóżku jest praktycznie to samo - biega, szuka drogi ucieczki do klatki i tam chce głównie przebywać. Zdarza się jednak,że na łóżku potrafi uciąć sobie drzemkę na chwilę. Jest bardzo ruchliwa, długo i bardzo chętnie biega w swoim kołowrotku. Nie reaguje na swoje imię i nie chce się generalnie nas słuchać. Była oswajana bardzo powoli, raz ja, a raz narzeczony i zawsze siedzimy cicho, nie słuchamy głośno muzyki. Zna nasze głosy, ale nie za bardzo z nią do nas jest po drodze. Czy ona ma taki charakter, czy poprostu woli aktywność fizyczną? Dziękuje.

Widzę, że Państwo są bardzo przywiązani do swojego chomika i mają dużo serca dla tego zwierzątka, ale chomiki to zwierzęta głównie do obserwowania niż do głaskania czy przytulania. Nawet chomik oswojony nie będzie reagował na swoje imię. Prędzej świnkę morską da się nauczyć reagować na swoje imię. Spokój w domu, klatka częściowo przykryta powodują że zwierzę szybko się zadomawia. Chomiki poznając nowy teren posługują się głównie węchem i to obce zapachy będą decydować, że zwierzę to nie pójdzie na nasze ręce. Myjąc ręce używamy detergentów, kremów i to już jest obcy zapach (zapach klatki i domku mieszkalnego są dla chomika najbardziej bezpieczne), którego zwierzę może się bać. Można ręce potrzeć ściółką i wtedy zwierzę nie będzie uciekało nam tak z rąk. Chomik też może być łasy na smakołyki. Jeżeli chcemy pogłaskać chomika, to robimy to w czasie jego karmienia. Po jakimś czasie zwierzę to głaskanie będzie odbierać jak przyjemność, a później przyjmować pieszczotę bez jedzenia. Gryzonie te z natury są samotnikami, a aktywność fizyczną i żywotność ujawniają dopiero wieczorem. Biegają, szukają jedzenia, obwąchują wszystko, a rano idą spać do swojego domku. W tym czasie nie należy przeszkadzać chomikowi, budzić go, bo staje się agresywny i ucieka do domku. Chomiki są gryzoniami bardzo aktywnymi fizycznie i potrzebują dużo ruchu. Lubią kopać, grzebać w ściółce, wspinać się, przeciskać przez tunele i otwory. Pozdrawiam

 

Czy chomik może przedłużyć termin porodu?

Bo moja chomiczka bardzo denerwuje się na samca,  bardzo się na niego drze.

Chomik nie może przedłużyć porodu. U samiczki ciąża trwa dwa tygodnie, a później rodzą się ślepe i całkiem nagie młode chomiczki. Nie wiem, jakie hodujesz chomiki, bo w przypadku chomika syryjskiego samiczka toleruje samczyka tylko w czasie rui, a po zapłonieniu samczyk i samiczka muszą być osobno. Łatwiej jest rozmnażać chomiki karłowate, ponieważ zwierzęta dobrze się tolerują i można je na stale trzymać w parach. Jeżeli zakładasz, że twoja samiczka jest w ciąży i nie toleruje samczyka to należy je rozdzielić. Zestresowana samiczka może urodzić martwe młode, lub je po porodzie zjeść. Jeżeli rzeczywiście doszło do zapłonienia samiczki, to przyszła mama więcej je, chomikuje zapasy i znosi materiał na gniazdo. Po tygodniu ma wyraźnie zaokrąglony brzuch. Przyszłej mamie dostarczamy materiał na gniazdo (siano, słomę, kawałki papieru). Nie wolno zmieniać otoczenia klatki, ani dotykać gniazda. Poród odbywa się zwykle w godzinach nocnych. Nie należy uczestniczyć w tej akcji, bo to stresuje samiczkę. Zdenerwowana samiczka może w torbach policzkowych przenieść młode w inne miejsce gdzie je zostawi lub zje. Nie sprawdzamy gniazda, gdy samiczka jest w domku. Pozdrawiam

 

Spożycie wapna przez chomika syryjskiego

Mój chomik spożywa ponad jedno wapno tygodniowo, czy to normalne? Czy może mu coś dolega? Dodam, że bardzo lubi sobie tępić zęby również o klatkę.

Wiadomo że chomiki spożywają wapno w zależności od potrzeb organizmu, ale jedna kostka tygodniowo to trochę za dużo. Jeżeli zwierzę tępi sobie zęby o klatkę, to prawdopodobnie wapno ma mu też do tego służyć. Chomiki jako gryzonie muszą cały czas ścierać zęby, więc potrzebują czegoś do ich ścierania. Należy chomikowi podać gałązki drzew (owocowych, jawora, lipy, buka) umyte i wysuszone. Może to być kawałek drewna wysuszonego. Kolby dla chomików również mają w środku patyk z drewna, który posłuży do ścierania zębów. Pozdrawiam

 

Geny

Dzień dobry, czy mogłaby Pani wypowiedzieć się na temat genetyki i zasad łącznie chomików w celu uzyskania potomstwa? Ostatnio wiele się zarzuca ludziom, że nie powinni na własną rękę rozmnażać zwierząt, ponieważ mogą mieć wady genetyczne. Pozdrawiam

W przypadku wszystkich zwierząt nie krzyżujemy ze sobą (rozmnażamy) zwierząt blisko spokrewnionych (rodzeństwa, kuzynów). Im bliższe pokrewieństwo, tym częściej mogą pojawiać się wady u potomstwa. Można samemu rozmnażać chomiki, ale nie krzyżujemy ze sobą rodzeństwa (samiec i samiczka są rodzeństwem). Jeżeli chcemy mieć potomstwo, a hodujemy już jakieś chomiki, to najlepiej dokupić innego chomika w sklepie zoologicznym lub od hodowcy. Wtedy zwierzęta nie będą spokrewnione ze sobą. Pozdrawiam

 

Dlaczego wprowadzacie ludzi w błąd? :)

Nie, że coś, ale chomiki nie mogą jeść żadne kolby, a odpowiednie wymiary klatki dla chomika według badań naukowców z Niemczech minimum z minimum to 80x50cm, ale najlepiej mieć klatkę powyżej 100x50. W mniejszych klatkach CHOMIKI SIĘ MĘCZĄ. Wapienka chomiki nie mogą spożywać, bo osadzają im się na nerkach. Ponadto chomiki nie powinny się wspinać po klatce, bo podczas upadków, które często się zdarzają mogą sobie zrobić krzywde. Głównie wpinają się po prętach chomiki cierpiące na steryotopie. Karmy z waszej firmy też nie są za dobre :) karmy są totalnie źle zbilansowane. Nie posiadają nawet w składzie mączniki, które są doskonałym źródłem białka dla chomików. Posiadają też dużo granulatu w składzie, który szkodzi chomikom. Kiedy w końcu zmienicie skład karmy i przestaniecie truć te biedne zwierzątka? :) Nie polecacie akwarium dla chomika, ale to jest właśnie dużo lepsza opcja od klatki. Można tam wsypać dużą ilość trocin ( od 10 cm wzwyż) oraz nie ma ryzyka, że chomik zrobi sobie krzywdę podczas wspinania się po prętach. Chomiki to zwierzęta naziemne!!! Nie wspinają się! Robią to tylko przez stres, chęć ucieczki często właśnie przez za małe klatki. To, że chomiki mają w akwarium zbyt mały dostęp do tlenu, to również jest to mit :)

Proszę mi podać nazwę niemieckiego czasopisma, w którym w którym są podane właściwe wymiary klatki. Już się na ten temat wypowiadałam we wcześniejszych pytaniach. Chomiki potrzebują ruchu, a w przyrodzie chętnie się wspinają (na miarę swoich możliwości), szukając pożywienia. Z natury są ciekawskie, lubią grzebać w liściach, wchodzić do nory szukając korzonków. Jeżeli chomik ma w klatce odpowiednią ilość ściółki, to mu się nic nie stanie, jeżeli spadnie z niewielkiej wysokości. Chomik nie będzie wspinał się po klatce, jeżeli w niej są umieszczone niewielkie drabinki i kołowrotek. W naturze gryzonie te też się wspinają. Klatka według mnie jest lepsza niż akwarium, ponieważ w klatce jest lepszy przewiew. To prawda, że chomik będzie się zachowywał stereotypowo, jeżeli będzie miał za ciasną klatkę, ubogo wyposażoną i nie będzie wypuszczany na wybieg. Wyposażenie klatki w urządzenia do zabawy będzie zapobiegać powstawaniu stereotypowych zachowań. Pokarm Firmy Nestor jest właściwe zbilansowany, a chomiki mogą jeść kolby, które się składają z różnych nasion, ziaren, suszonych owoców, warzyw, mąki. Nie zawierają konserwantów i są dostosowane do potrzeb zwierząt. Proszę się zapoznać ze składem pokarmów Firmy Nestor (są na etykietach) i danymi na temat, czym chomiki żywią się w naturalnych warunkach. Wspomina Pani o mącznikach (suszonych owadach), które są źródłem białka. Owady te są dostępne w ofercie Firmy Nestor. Chomikowi można podawać do 10 sztuk mączników na tydzień. Lepszą alternatywą jest podawanie mączników osobno niż z mieszanką. Każde zwierzę potrzebuje wapnia do budowy układu kostnego i nie tylko. Chomiki mogą jeść wapno, ale muszą mieć stały dostęp do wody. Pobieranie wapnia przez te gryzonie zależy od zapotrzebowania organizmu na niego. Jeszcze raz proszę niech się Pani lepiej zapozna z naturalnymi warunkami życia i żywienia chomików, to Pani zrozumie, że produkty Firmy Nestor są produkowane pod tym kątem i nie szkodzą żadnym zwierzętom. Są właściwie zbilansowane i produkowane w naturalny sposób. Pozdrawiam

 

Jakiej wielkości powinna być klatka dla chomika dżungarskiego i Roborowskiego?

Jakiej wielkości powinna być klatka dla chomika dżungarskiego i Roborowskiego?

Chomik Roborowskiego jest jednym z najmniejszych chomików i nie potrzebuje dużej klatki. Chomik dżungarski jest przedstawicielem chomików karłowatych i też nie jest dużym chomikiem. Pisałam już wcześniej na pytanie jaka powinna być minimalna klatka dla chomika i taka klatka jest wystarczająca dla chomika Roborowskiego i dżungarskiego, ale jeżeli ktoś ma większą klatkę, lub klakę piętrową to też może ją wykorzystać. Pręty klatki muszą być zawsze poziome, żeby chomik bezpiecznie się wspinał. Z prętów pionowych będzie się zsuwał. Pozdrawiam

 

 

Kołowrotek dla chomika

Dzień dobry. W książce o chomikach przeczytałem, że chomiki mają giętki kręgosłup. Czy w związku z tym nie potrzebują dużego kołowrotka? Pozdrawiam

Owszem chomiki mają giętki kręgosłup, więc kołowrotek musi być dostosowany do wielkości chomika. Chomik duży musi mieć większy kołowrotek, a dzięki giętkiemu kręgosłupowi może się po nim sprawnie poruszać. Pozdrawiam

 

Chleb dla chomika

Dzień dobry, czy to prawda, że chleb pęcznieje w żołądku i chomiki nie mogą go jeść? Pytam, ponieważ zdania na ten temat są podzielone.

Podstawę pożywienia chomika stanowi suchy pokarm składający się z różnych dojrzałych nasion. Suchy chleb (nie spleśniały) w małych ilościach chomik może jeść, ale świeży może być ciężko strawny. Pozdrawiam

 

Czy to prawda, że chomiki będą jadły wapno wtedy, kiedy będą czuły niedobór wapnia?

Gdzieś w internecie przeczytałem, że chomiki same wyczuwają, kiedy mają niedobór wapnia i wtedy jedzą wapno. Czy to prawda? Pozdrawiam

To prawda, że chomiki same wyczuwają brak pewnych składników mineralnych w organizmie, dlatego wapno jedzą w większych ilościach, kiedy organizm ma niedobory. Chomiki młode i samice ciężarne będą więcej jadły wapnia niż dorosłe, ponieważ rosnąca młodzież i samice ciężarne jak i karmiące potrzebują więcej tego składnika. Pozdrawiam

 

Czy minimalna klatka dla chomika nie powinna mieć wymiarów 50cm szer x 80 cm długości?

Z tego co czytałam na profesjonalnych portalach o chomikach klatka o wymiarach 30x40x25 nie jest dla chomika syryjskiego odpowiednia. Chomik w takiej klatce nie ma dobrego życia. Dlatego chciałam zapytać, skąd tak nieprofesjonalna odpowiedź na wcześniejsze pytanie?

Ja rozumiem, że Pani czyta profesjonalne portale, bo ja też czytam profesjonalne czasopisma. We wcześniejszej odpowiedzi napisałam, że klatka dla chomika syryjskiego nie może być mniejsza niż 40x30x25 centymetrów. Napisałam również też, że jeżeli ktoś ma dostęp do większej klatk,i to tym lepiej. Jeżeli ktoś hoduje jednego chomika syryjskiego, to taka klatka wystarczy pod warunkiem, że będą w niej zainstalowane drabinki i kołowrotek. Owszem chomiki są ruchliwymi zwierzątkami i potrzebują ruchu, ale w klatce nie muszą biegać za pożywieniem. Chomiki syryjskie są też sprytne i mają silne pazury dzięki którym mogą się wspinać. Jeżeli ktoś zamierza rozmnażać chomiki, to musi mieć zdecydowanie większą klatkę. Pozdrawiam

 

Czy chomik może jeść kolby dla królika?

Mama kupiła dla mojego chomika kolby dla królika i nie mam pojęcia, czy mogę to dać mojemu chomikowi?

Tak, bez obawy chomik może jeść kolby przeznaczone dla królika. Pozdrawiam

Czy przecieranie łapkami kątów ścian to normalne zachowanie u chomika?

Mój chomik Roborowskiego, gdy wypuszczam go na wybieg energicznie, przeciera łapkami o kąty ścian. To normalne zachowanie u chomika?

Chomiki należą do zwierząt ruchliwych. Mała lub źle (za mało elementów umożliwiających ruch zwierzęciu) urządzona klatka może być przyczyną nerwicy u chomika. Wtedy chomik biega wzdłuż klatki lub w jednym miejscu podskakuje. W Pana przypadku prawdopodobnie chomik wiedząc, że będzie wypuszczony na wybieg szuka wyjścia z klatki. Dzięki gruczołom zapachowym gryzonie te znakują swój teren. Węch u chomika jest podstawowym narządem zmysłu. Na podstawie zostawionego zapachu zwierzę będzie wiedziało, jaki jest jego rewir i chcąc poznawać dalej otoczenie chomik będzie próbował wydostać się poza klatkę. Można chomika częściej wypuszczać z klatki lub umieścić w klatce więcej zabawek, aby zwierzę się nie nudziło. Pozdrawiam

 

Czy gulka przy łapce oznacza guzka?

Gulka jest wielkości ziarnka groszku, jak ją dotykam, to się przemieszcza. Wiem, że i tak będę musiała z tym iść do lekarza,  żeby ją obejrzał. Pozdrawiam, Beata

 

Z opisu wygląda to na guzek. Chomiki zaczynają się już starzeć w wieku 15 miesięcy i wtedy mogą powstawać nowotwory (narośla, guzki), a zwykle są to nowotwory złośliwe. Jeżeli ta gulka jest miękka i się przemieszcza, to nie koniecznie jest to złośliwe. Najlepiej udać się do lekarza weterynarii, który zdecyduje czy to usunąć operacyjnie. Będzie to zależało od wieku chomika, wielkości guzka i jego umiejscowienia. Pozdrawiam

Jakie są minimalne wymiary klatki dla chomika syryjskiego?

Dzień dobry, czy można po prostu przyjąć, że im większa klatka tym lepsza?Pozdrawiam

Klatka dla chomika syryjskiego nie może być mniejsza niż: długość 40 centymetrów, szerokość 25, a wysokość 30. W klatce powinno być tyle miejsca, aby umieścić w niej urządzenia do zabawy i wspinania. Jeżeli mamy większą klatkę do dyspozycji, to tym lepiej. Pozdrawiam

Jakie rasy chomików mogą przebywać razem?

Bardzo chciałabym mieć dwa chomiki, ale nie wiem jaka rasa może żyć razem w jednej klatce.

Chomiki wolą przebywać w klatce raczej pojedynczo, ponieważ prowadzą samotniczy tryb życia. Dwie samice w klatce będą walczyć ze sobą. Dwa samce danej rasy będą się tolerować w klatce, ale najlepiej powinny być rodzeństwem z tego samego miotu. Samca i samicę umieszczamy w tej samej klatce tylko na okres rui (kilka dni). Gdy chcemy połączyć pary chomików, to samiczkę wpuszczamy do klatki samczyka, nigdy na odwrót, a później musimy je rozdzielić, ponieważ samiczki są agresywne i bronią swojego terytorium. Chomiki karłowate (chomiki dżungarskie są są przedstawicielami chomików karłowatych) zwykle się dobrze tolerują i potrafią żyć zgodnie zwłaszcza rodzeństwo. Chomiki syryjskie o umaszczeniu dzikim są najbardziej agresywne wobec siebie. Lepiej tolerują się chomiki syryjskie o ubarwieniu kremowym. Chomiki chińskie są agresywne wobec siebie, ponieważ mają silne cech zwierzęcia dzikiego. Pozdrawiam

 

Czy chomik może mieć plastikowe rury w klatce?

Dzień dobry, zdania na ten temat są podzielone dlatego chciałbym poznać opinię eksperta na ten temat. Pozdrawiam

Chomiki jako gryzonie z natury lubią wszystko obgryzać, szczególnie gdy się nudzą. Najlepsze są rury drewniane. Mogą też być rury tekturowe, które są labiryntem dla chomika. Chomiki nie powinny raczej obgryzać plastiku, który może być dla nich szkodliwy. Pozdrawiam

Czy chomik może jeść ususzone ziarno rzepaku ?

Czy chomik może jeść ususzone ziarno rzepaku

Chociaż chomiki są wszystkożerne, a w ich diecie przeważa pokarm roślinny, nie polecam dawać chomikowi suszonych ziaren rzepaku. Można podawać ziarna pszenicy, słonecznika, owsa, kukurydzy, pestek dyni, siemienia, grochu. Pozdrawiam

 

Co zrobić w sytuacji, gdy chomik jest przejedzony?

Dzień dobry. Posiadamy chomika syberyjskiego.Są to chomiki małych rozmiarów. Natomiast nasz w ciągu miesiąca, dwóch urósł dosyć pokaźny.Podejrzewam, że go przekarmiliśmy...Zawsze był energiczny, widać było że jest zdrowym osobnikiem. Natomiast od wczoraj jest osowiały nie ma apetytu. Nie wiem, co robić...

Chomiki są gryzoniami bardzo ruchliwymi i potrzebują zmian, co jest związane ze zmianami jakie doznają te zwierzęta w środowisku naturalnym. Aby zapobiec nudzie i apatii chomika dobrze jest wstawiać do klatki coraz to nowe przedmioty do zabawy, obwąchiwania i badania. Mogą to być małe klocki drewniane z otworami, drabinka, huśtawka. Nie wskazane są zabawki plastikowe. Chomiki uwielbiają biegać w kółku, ale sam kołowrotek w klatce bez innych zabawek może być przyczyną zachowania stereotypowego zwierzęcia. Klatka dla chomika powinna być przestrzenna, i jeżeli chomik jest oswojony to wypuszczamy go na wybieg. Metodą na nudę u chomika jest podawanie mu świeżych gałązek drzew liściastych (jabłoń, grusza, leszczyna, wierzba, klon, brzoza) z liśćmi lub bez do obgryzania, które są źródłem składników odżywczych. Nie należy podawać gałązek drzew iglastych, ozdobnych i krzewów ogrodowych. Radziłabym nie przekarmiać chomika (woda musi być cały czas dostępna) i obserwować go, bo apatia może również być objawem choroby. Pozdrawiam

 

Co jedzą malutkie chomiki po urodzeniu (mają już lekką sierść i zaczynają chodzić) ?

Moje chomiki mają już 13 dni i nie wiem, czy dawać im jeść, czy nie, a jak mogą to co?

Małe chomiki po urodzeniu są karmione przez samiczkę mlekiem. Później zaczynają jeść pokarm dla chomików dorosłych. Podajemy im mieszankę ziaren dla chomików. Małe chomiki jak i karmiąca matka potrzebują więcej białka w postaci larw mącznika młynarka lub sera twarogowego. Pokarm białkowy podajemy w małych porcjach, aby nie pozostawały resztki, które szybko się psują. Wskazane jest, aby w suchej karmie dla młodych chomików znajdowały się suszone warzywa (marchew, buraki) i owoce. Świeże owoce i warzywa małym chomikom podajemy w bardzo małych ilościach i stopniowo zwiększamy dawkę. Cały czas ma być dostępna świeża woda. Pozdrawiam

Jak oswoić chomika dżungarskiego, bo mój chomik był kupiony 4 miesiące temu i jest jeszcze młody, ale nie wiem, jak go oswoić, ciągle ucieka lub piszczy, nie rozumiem!! Proszę o pomoc !!! Pozdrawiam

Nie wiem czemu tak jest ,chociaż wiem, że chomiki dżungarskie się trudne do oswajania, ale od małego to chyba łatwo, a tak nie jest.

Podczas oswajania chomika musimy pamiętać, aby zwierzątko w w domu miało zapewniony spokój i nie przeszkadzano mu w czasie snu, ponieważ chomik, który nie czuje się bezpiecznie będzie uciekał i szukał schronienia. Chomiki dżungarskie z natury są trudne do oswojenia, podobnie jak i młode płochliwe chomiki. Zwierzę przyjmując jedzenie będzie obwąchiwać miseczkę czy rękę właściciela. Ważne jest, aby w czasie podawania chomikowi jedzenia rozetrzeć nieco wilgotnej ściółki między palcami. W przypadku płochliwych zwierząt najlepiej oswajanie ich rozpocząć od podawania jakiegoś smakołyku (kawałek jabłka, larwa mącznika). Kawałek smakołyku trzymamy między palcami i wsuwamy go między pręty klatki. Przy kolejnym podaniu smakołyku, przytrzymujemy go, aby zwierzątko dłużej pozostało przy dłoni. Zabieg powtarzamy i próbujemy go robić przy otwartym wejściu do klatki. Jeżeli chomik nie będzie bał się brać jedzenia z naszej ręki, to możemy delikatnie pogłaskać go drugą ręką w czasie karmienia. Powtarzamy to, dopóki chomik nie będzie bał się brać jedzenia z naszej ręki. Oswojony chomik wskakuje na dłoń właściciela. Ręka nie może pachnieć perfumami, najlepszy jest zapach ściółki. Nie możemy chomika brać gwałtownie do ręki. Nie należy  brać zwierzęcia do ręki od góry, ponieważ chomik będzie miał uczucie, że go atakuje drapieżny ptak, wtedy może ugryźć. Jeżeli chomik ucieka i przyjmuje postawę obronną, to czekamy aż się uspokoi i ujmujemy go delikatnie dwiema stulonymi dłońmi. Zwierzę na otwartej dłoni będzie próbowało skoczyć w dół. Pozdrawiam

 

Czy głośne bicie serca to zły objaw?

Mój chomik ma rok i 10 miesięcy. Ostatnio przez kilka godzin było słychać, jak pracuje jego serce. Głośne i rytmiczne stukanie. Poza tym zachowywał się dobrze, miał apetyt i dużo się ruszał. Martwi mnie to, gdyż mój poprzedni chomik też wydawał taki dźwięk i kilka godzin później zmarł.

Jeżeli Pani chomik zachowuje się dobrze i ma apetyt, a czasami jak Pani podaje, bije mu głośniej serce, to może to być jakiś lęk (stres) zwierzęcia wywołany hałasem, zakłóceniem spokoju podczas snu, przebywaniem innych zwierząt w domu. Pani poprzedni chomik mógł mieć chore serce. Proszę zapewnić chomikowi spokój, głównie w czasie snu. Pozdrawiam

 

Czy mały żółty ropień na brzuchu to gruczoł zapachowy?

Mój chomik od kilku miesięcy w dolnych partiach brzucha ma żółty, wysuszony ropień. Dawniej zauważyłam tam coś w rodzaju czerwonej krwinki. Nie ma żadnych złych objawów i funkcjonuje normalnie. Czy to jest dla niego groźne?

Wygląda to na gruczoł zapachowy, w którym doszło do stanu zapalnego i wytworzył się żółty ropień. Jeżeli jest on wysuszony, to nic z nim nie robimy. Sam powinien z czasem odpaść. Można od czasu to miejsce w celu dezynfekcji przemyć delikatnie rozcieńczoną wodą utlenioną (wodę utlenioną rozcieńczamy chłodną wodą przegotowaną). Należy częściej myć klatkę i wymieniać ściółkę. Wysuszony ropień nie jest groźny dla chomika. Należy zachować większą higienę. Pozdrawiam

Czy chomik może jeść kolby dla królików i szynszyli?

Kupiłam online karmę oraz kolby. Karma przyszła taka, jaką chciałam, lecz kolby dostałam zamiast dla chomików to dla królików i szynszyli. Mogę mu je podać czy w jakimś stopniu zaszkodzi to mojemu chomikowi?

Kolby i mieszanki są przygotowywane tak, aby spełniały preferencje żywieniowe określonej grupy zwierząt, ale kolby dla królika i szynszyli mogą być podane chomikowi, ponieważ mają podobny skład. W kolbach dla królika i szynszyli oprócz ziaren są suszone warzywa, siano, suszone owoce, ale to chomikowi w żadnym wypadku nie zaszkodzi. Pozdrawiam

 

Czemu mój chomik ma kleszcze w uchu?

Od dłuższego czasu na uszach mojego chomika pojawiają się małe czerwone plamki. Są to kleszcze, które wychodzą ze środka jego uszu. Złapałam już dwa, ale ich jest ciągle o wiele więcej. Co mogę zrobić?

Chomik ma pasożyty zewnętrzne. Pisze Pani, że złapała dwa kleszcze, które wychodziły z ucha chomika. Wygląda raczej, że chomik ma pchły. Obydwa pasożyty żywią się krwią i będą pozostawiać czerwone plamki po ugryzieniu, ale kleszcz dostawszy się na skórę żywiciela dłużej na niej pozostaje, dopóki nie nasyci się krwią i wtedy sam odpada. Wcześniej trzeba go wyciągnąć pęsetą lub kleszczołapką (można je kupić w sklepie zoologicznym). W sklepie zoologicznym dostępne są również grzebienie do wyczesywania pcheł. Dobrze jest mieć w domu taki grzebień i pęsetę, aby regularnie sprawdzać czy chomik ma jakieś pasożyty, ponieważ trudno jest znaleźć odpowiedni preparat dla gryzoni przeciw pasożytom. Na rynku jest dostępny preparat Exner Petguard, środek do zwalczania pcheł, kleszczy i innych pasożytów dla zwierząt domowych. W ocenie producenta jest to preparat bezpieczny, ale chomik to bardzo małe zwierzę w porównaniu np. z kotem, dlatego środek ten dla chomika stosujemy w bardzo małych ilościach i raczej unikamy głowy aby ten preparat nie dostał się do oczu i pyszczka chomika. Chomik nie bywa na polu tak jak kot czy pies, dlatego te pasożyty na Twojego chomika prawdopodobnie przeszły od innych zwierząt domowych, które również muszą być potraktowane preparatem do zwalczania pasożytów zewnętrznych. Jeżeli mamy inny środek na pasożyty zewnętrzne, np. dla kota, to na etykiecie musi być napisane, że ten preparat jest również bezpieczny dla innych zwierząt. Całą klatkę ze wszystkimi elementami wewnętrznymi (kołowrotek, domek dla chomika, miseczka do jedzenia) musimy dokładnie umyć i przelać wrzącą wodą w celu dezynfekcji. Jeżeli jakiś element w klatce jest drewniany, to po umyciu i dezynfekcji należy go dobrze wysuszyć, najlepiej na słońcu. W czasie leczenia chomika ściółkę wymieniamy w całości co drugi, trzeci dzień. Pamiętamy o leczeniu innych zwierząt domowych, aby się nawzajem nie zarażały. Pozdrawiam

 

Dlaczego chomik wyjmuje pyszczkiem kał z odbytu?

Jest to normalne zachowanie u chomików. Jedzenie w niektórych odchodach nie jest do końca strawione i zawiera witaminy oraz inne wartościowe składniki odżywcze, dlatego chomiki pobierają ten kał i jeszcze raz go trawią. Zjawisko to nazywa się koprofagią (odżywianie się odchodami). Roślinożercy, którzy mają prosty układ pokarmowy, jak na przykład chomik, w ten sposób zwiększają wykorzystanie zjadanego pokarmu. Pozdrawiam

 

Dlaczego mojemu chomikowi (syryjski) schodzi sierść i ma bułę za sobą ?

Mój chomik jest ze mną od gdzieś 3 lat i od połowy roku zorientowałam się, że mojemu chomikowi znika sierść i rośnie mu taka buła (dokładnie nie wiem, gdzie), ale ta buła jest po prostu za nim i  bardzo się niepokoję o chomika.

 

Z Twojego opisu wynika, że chomik może być chory. Sierść może wypadać przy mało urozmaiconej diecie i złej higienie, ale Twój chomik prawdopodobnie ma jakiś guzek, więc radziłabym udać się do weterynarza. Starsze chomiki są bardziej narażone na tego typu choroby. Proszę urozmaić chomikowi dietę i częściej wymieniać ściółkę oraz codziennie dostarczać mu świeżą wodę. Pozdrawiam

Co zrobić, jak chomik wydaje dziwne dźwięki?

Chomiki są samotnikami, a ich zachowanie skierowane jest głównie na obronę własnego terytorium. Sygnały dźwiękowe chomiki wydają raczej w celu ostrzeżenia. Może to być fukanie co oznacza sygnał obronny, warczenie to zły humor i agresja. Kwiczenie chomika to dźwięk, który towarzyszy bójkom i gryzieniu. Oznaką strachu i bólu jest skrzek i pisk. Jeżeli chomik wydaje dziwne dźwięki, to należy mu zapewnić spokój, ciszę w otoczeniu. Nie powinno być w pobliżu innych zwierząt i hałasów. Pozdrawiam

 

Co mam zrobić, jak chomik nie chce się opiekować swoimi młodymi?

Mój chomik nie chce opiekować się swoimi młodymi, a ja ich nie dotykałam po porodzie, nie wiem, co mam zrobić?

To dobrze, że nie dotykałaś małych chomików w gnieździe, jednak mimo to sprawdzamy gniazdo, czy nie ma w nim martwych maluchów. Robimy to ostrożnie i szybko, i tylko wtedy, gdy samiczka jest poza gniazdem. Jeżeli młode przykryte są ściółką, to zsuwamy ją patyczkiem (nigdy własnymi palcami o obcym zapachu), który wcześniej leżał w klatce i nasiąknął zapachem ściółki. Martwe młode wyjmuje się pincetą. Przez pierwsze dwa tygodnie życia młodych nie należy sprzątać klatki. Wyjmujemy jedynie toaletę i wymieniamy karmę na świeżą. Młoda matka potrzebuje w tym czasie więcej świeżej wody i świeżego pokarmu jak i białka (mielona wołowina, ser biały, jogurt). Chomiki mają zwykle dobrze rozwinięty instynkt macierzyński, ale brak spokoju, zła dieta (szczególnie za mało białka) może doprowadzić do tego, że samiczka nie chce opiekować się młodymi lub je zjada (kanibalizm). Samice chomików silnie reagują na różne niepokojące hałasy lub zmiany zapachów w otoczeniu gniazda. Młode chomiki (do trzech tygodni) potrzebują ciepła i mleka matki, które dostarcza potrzebne składniki pokarmowe i przygotowuje młodego chomika do przyjmowania suchego pokarmu. W tym czasie samica potrzebuje spokoju i diety bogatej w białko. Młodym chomikom, których nie chce karmić matka, trudno będzie pomóc, ponieważ na początkowym etapie ich rozwoju mleko matki jest głównym ich pożywieniem. Pozdrawiam

Czy chomiki mogą jeść pomarańcze?

Widziałam kiedyś w sklepie zoologicznym suszone pomarańcze (przeznaczone dla gryzoni) z firmy Nestor. Kupiłam je, ale nie dałam, ponieważ chomiki nie mogą spożywać owoców cytrusowych. Nawet Pani tak odpowiedziała na pewne pytanie, ale chyba w kategorii o królikach.

Owszem chomiki nie powinny jeść owoców cytrusowych. To co Pani kupiła od Firmy Nestor, to snacks dla gryzoni i królików. Są to suszone skórki z pomarańczy i można niewielkie ilości podawać nawet chomikom. Nie należy podawać świeżych pomarańczy. Suszone skórki z pomarańczy mają wiele składników odżywczych, w tym dużo witaminy C oraz błonnika pokarmowego, który korzystnie wpływa na trawienie u zwierząt. Pozdrawiam

Jakie powinny być etapy oswajania chomika?

Chomik oswojony jest ostrożny, ale wskakuje na dłoń właściciela. Nie zmuszamy zwierzęcia, jak wysoko ma wejść na rękę, niech sam zdecyduje. Prawdą jest, że gryzoń ten nie jest zwierzakiem do przytulania, ale raczej do obserwowania. Pierwszą informację na temat właściciela, chomik zdobywa przy przyjmowaniu jedzenia z jego ręki. W takiej sytuacji ma okazję obwąchać rękę opiekuna, a jak wiemy chomiki poznają świat głównie za pomocą węchu. Aby ten gryzoń nie bał się naszej ręki przy pierwszym spotkaniu, dobrze jest rozetrzeć trochę wilgotnej ściółki między palcami z klatki chomika i dopiero wtedy podsunąć rękę z pokarmem lub smakołykiem. Młodemu płochliwemu chomikowi przez jakiś czas podajemy smakołyk do klatki między pręty i czekamy aż zwierzę zbliży się do naszej dłoni ze smakołykiem. Przy kolejnej próbie przytrzymujemy smakołyk dłużej, aby chomik pozostał dłuższy czas przy naszej dłoni. Po jakimś czasie nasz pupil bez lęku będzie brał pokarm z dłoni. Dopiero wtedy, gdy chomik bierze pokarm z naszej dłoni, można delikatnie drugą ręką pogłaskać go palcami w trakcie karmienia. Po pewnym czasie takiego karmienia, gryzoń ten pozwoli się głaskać bez jedzenia. Nie należy zdenerwowanego chomika brać gwałtownie do dłoni, a tym bardziej nieoczekiwanie chwytać go od góry, bo wtedy nasza ręka dla chomika jest drapieżnikiem, a zwierzę w reakcji obronnej rzuci się na grzbiet i będzie gryzło. Dopiero spokojnego chomika można delikatnie ująć dwoma stulonymi dłońmi, podnieść do góry i umieścić w klatce. Gryzoń ten na otwartej dłoni nie ma takiego poczucia bezpieczeństwa, więc będzie próbował skoczyć, a upadek z większej wysokości może skończyć się poważnymi obrażeniami dla chomika.

Jak należy postępować z chomikiem, który pierwszy raz jest w domu?

Chomiki to zwierzęta delikatne i każde nowe miejsce będzie dla nich pewnym stresem. Często ciekawe dzieci chcą jak najszybciej dotknąć swojego pupila (chomika). Jednak dziecko w pierwszej kolejności powinno zaznajomić się z trybem życia chomika. Powinno wiedzieć, że chomik w ciągu dnia śpi i nie wolno go budzić. W warunkach naturalnych po aktywnym trybie życia w nocy chomik śpi w podziemnej norze, gdzie panuje prawie idealna cisza. Gryzonie te aktywne stają się dopiero wieczorem. W pierwszych dniach pobytu w domu, chomik powinien mieć zapewniony spokój. Klatka częściowo przykryta powinna stać w bezpiecznym miejscu, gdzie panuje umiarkowana temperatura (18-25 stopni Celsjusza). Niekorzystnie na sen i stan zdrowia tych małych gryzoni wpływa też dużo światła w pomieszczeniu i drgania podłogi, powodowane przez biegające dzieci. Infekcjom dróg oddechowych sprzyja zbyt wysoka wilgotność powietrza. Ważne jest, aby przy zakupie zwierzęcia do nowej klatki włożyć trochę materiału z gniazda lub ściółki z klatki, w której mieszkał chomik w sklepie. Znajomy zapach uspokoi tego gryzonia, który szybciej się zadomowi. Dzięki obrazom zapachowym gryzonie te rozpoznają nowe terytorium, przedstawicieli swojego gatunku, wrogów i ludzi. W nowej klatce chomik na początku będzie wszystko obwąchiwał badając teren. Będzie przyzwyczajał się do nowych zapachów, dźwięków i nowego oświetlenia. Dzieci nie powinny też ciągle sprawdzać co robi ich pupil. Początkowe czynności przy klatce powinny być ograniczone do podawania jedzenia i wody. Nie należy chomikowi pomagać w zapoznaniu się z nowym terenem popychając go i kierując na siłę w określonym kierunku. Zwierzę posługując się węchem i wibrysami (długie włosy czuciowe) samo poradzi sobie w nowym otoczeniu. Gruczoły zapachowe znajdujące się po bokach ciała chomika wydzielają substancje zapachowe, które zostawiają ślady i dzięki temu  zwierzę łatwo orientuje się w swoim terenie. Po kilku dniach można wypuścić chomika z klatki na wybieg i można myśleć o nawiązaniu kontaktu dotykowego, jeśli stwierdzimy, że gryzoń czuje się bezpiecznie w nowym otoczeniu. Oznaką dobrego samopoczucia u chomika jest: dokładne i długie czyszczenie futerka, spokojne ziewanie, przeciąganie się. Wtedy można próbować przyzwyczajać chomika do opiekuna.

Co jest lepsze dla chomika, klatka czy akwarium?

Mam stare akwarium, czy mogę je wykorzystać jako pomieszczenie gdzie będzie mieszkał chomik? Czy lepiej kupić klatkę?

Stare akwaria zamknięte ze wszystkich stron nie gwarantują właściwego dopływu świeżego powietrza, a odchody chomika będą powodować nagromadzenie się amoniaku przy dnie akwarium (amoniak jest cięższy od powietrza), który z kolei będzie podrażniał układ oddechowy zwierzęcia. W takim akwarium jest za mało tlenu, którego dużo potrzebuje ruchliwy chomik. Akwaria nie są idealnym pomieszczeniem dla tych gryzoni, ponieważ zwierzęta nie mają w nich możliwości wspinania się, a wtedy zestresowany chomik biega w różnych kierunkach. W naturalnych warunkach gryzonie te mają wielopoziomowe budowle składające się z systemu nor i korytarzy. Dla chomika lepsza będzie klatka wyposażona w odpowiednie akcesoria takie jak: domek, kołowrotek, drabinki. Pozdrawiam

Czy zwykły chomik syryjski żyje dłużej niż chomik syryjski z długimi włosami?

Wszystkie chomiki żyją przeciętnie 2-3 lat, ale chomik syryjski krótkowłosy o umaszczeniu dzikim może żyć dłużej, ponieważ jest silniejszy i bardziej odporny na choroby. Z kolei długowłosa (angorska ) odmiana chomika syryjskiego jest bardziej delikatna i łatwiej zapada na choroby. Pozdrawiam

Czy chomiki należy myć?

Nie ma potrzeby myć chomika, ponieważ są to zwierzęta bardzo czyste i same dbają o higienę. Chomiki nie załatwiają swoich potrzeb byle gdzie, dlatego w klatce powinny mieć zainstalowaną toaletkę. W przypadku, gdy chomik czymś się ubrudzi, możemy wilgotną szmatką  zabrudzenie usunąć, jeśli nie da się tego zrobić na sucho. Pozdrawiam

Jakie są gryzonie małe, a jakie duże?

Do gryzoni małych hodowlanych zalicza się: myszki, myszoskoczki, szczury, chomiki, koszatniczki, szynszyle (z wyjątkiem szynszyli dużej, która nie jest hodowana w hodowlach domowych). Szynszyle i szczury lubią większe ziarna więc mogą jeść pokarm (mieszanki) dla dużych gryzoni. Gryzonie duże hodowlane to: świnki morskie, pieski preriowe. W przyrodzie żyje jeszcze wiele innych gatunków gryzoni o różnych rozmiarach. Małe rozmiary mają; orzesznica, popielica, nornica, gundi (gryzoń żyjący w Afryce), lemingi górskie, które występują tylko w północnej Skandynawii, golce o długości ciała od 8-9 centymetrów (żyją w podziemiach i nigdy nie wychodzą na światło dzienne). Duże gryzonie europejskie to: bóbr, świstak, borsuk. Największymi gryzoniami świata są: mara i kapibara. Mary żyją w Ameryce Południowej, w koloniach, na otwartych trawiastych równinach. Wyglądem i wielkością przypominają zająca. Ważą od 3,5-7 kg. Kapibara może osiągać długość ciała od 100-130 cm. Żywi się trawą, warzywami i owocami. Występuje w Ameryce Południowej. Pozdrawiam

Czy chomik musi mieć domek ?

W przyrodzie chomiki chronią się przed drapieżnikami, robiąc sobie kryjówkę w ziemi (kopią nory). Wejść do nory może być kilka, co ułatwia chomikowi szybką ucieczkę przed wrogiem. Nory te mają liczne komory, które służą jako sypialnie, magazyny zapasów jedzenia. Są też nory zimowe, w których w gnieździe wysłanym trawą zwierzę spędza najzimniejszą część roku. W hodowlach domowych gryzonie te nie muszą obawiać się wrogów, jakich mają w naturze. Jednak jeśli chcemy, aby nasz chomik czuł się bezpiecznie i miał możliwość założenia gniazdka w jakiejś kryjówce, to powinniśmy się postarać o domek. Może to być tekturowe pudełko z wyciętym wejściem dla chomika lub domek drewniany (jest trwalszy). Domek taki można kupić w sklepie zoologicznym. Daje on chomikowi poczucie bezpieczeństwa i chroni go przed chłodem lub upałem. Pozdrawiam

Czy chomik może jeść karmę dla myszy?

Wymagania pokarmowe chomika i myszy są podobne. W warunkach naturalnych podstawą wyżywienia chomika są: nasiona, kwiaty, liście i bulwy różnych  gatunków roślin (trawy, koniczyna, zboża, lucerna). Myszki najlepiej lubią zboża, chociaż jedzą też owoce, nasiona traw, jagody, owady. Skład karm dla chomików i myszy jest podobny, ale w karmach dla myszy może być owies, którego łuski mogą ranić torby policzkowe chomika, więc najlepiej podawać chomikowi karmę przeznaczoną dla chomika. Pozdrawiam

Na jakie pasożyty wewnętrzne i zewnętrzne mogą być narażone chomiki?

Chomiki należą do zwierząt bardzo czystych, które nie załatwiają potrzeb fizjologicznych w różnych miejscach. Prawie wszystkie zwierzęta po przyzwyczajeniu będą korzystać z toalety, którą się im przygotuje. Jeżeli w domu przebywają inne zwierzęta (kot, pies), które są wyprowadzane na zewnątrz, zwiększa się ryzyko zachorowań również dla chomika. Tasiemiec karłowaty (Hymenolepis nana) to częsty pasożyt wewnętrzny u tych gryzoni. Jest przenoszony przez pchłę i żuka, które są jego żywicielami pośrednimi. Zagnieżdża się w jelicie cienkim (dalsze odcinki). Zakażenie tym tasiemcem u chomików przebiega zwykle łagodnie, ale przy jego większej inwazji u gryzonia może wystąpić niedrożność jelit kończąca się śmiercią zwierzęcia. Tasiemiec ten może zakazić też inne gryzonie jak szczury, myszy i zwierzęta naczelne (w tym człowieka). Zabrudzenie pokarmu chomika odchodami kota lub psa może narazić te gryzonie na kontakt z tasiemcem Taenia taeniaeformis, ponieważ u gryzoni tych opisano występowanie stadium pośredniego tego pasożyta (wątrobowych cyst, Cysticercus fasciolaris). Przy leczeniu konieczna jest częsta wymiana ściółki i czyszczenie klatki, aby zapobiegać ponownemu zakażeniu. Inne pasożyty wewnętrzne, które występują u chomików to owsiki. Jako organizmy komensaliczne (komensalizm jest współżyciem korzystnym dla jednego partnera, a dla drugiego jest to obojętne) jelita ślepego gryzoni żywią się bakteriami. Chomiki zarażają się owsikami drogą pokarmową lub kropelkową. Mogą zarazić się owsikiem chomiczym (Synphacia mesocriceti), szczurzym (S.mursis) i mysim (S. obvelata). Na inwazje tych pasożytów najbardziej narażone są samce i osobniki młode z obniżoną odpornością. Przy większej ekspansji owsików chomik traci na wadze, ma obniżoną aktywność. Może występować wypadanie prostnicy i podrażnienie odbytu prowadzące do samookaleczeń. Podobnie jak w przypadku zarażenia tasiemcem, również przy zarażeniu owsikami, należy często wymieniać ściółkę. Jeśli chodzi o pierwotniaki to większość z pierwotniaków żyjących w przewodzie pokarmowym chomika nie ma większego wpływu na stan zdrowia tego gryzonia. Jednak głównie u osobników starszych, chorych oraz mających przewlekłą giardiozę (choroba wywołana przez pierwotniaki należące do wiciowców) pierwotniaki przewodu pokarmowego mogą mieć niekorzystny wpływ na stan zdrowia chomików. Nosicielami   giardiozy (różne genotypy tego pasożyta) mogą też być psy, koty, bydło, szynszyle, świnki morskie, szczury, bobry, owce. Rzadko u chomików występuje kryptosporidoza, chociaż u chomika syryjskiego zostało opisane Cryptosporidum spp. Aby upewnić się, czy chomiki nie mają pasożytów wewnętrznych, należy oddać kał do przebadania. U gryzoni tych mogą występować też choroby wywołane przez pasożyty zewnętrzne, głównie roztocza. U osobników starszych, u których jednocześnie występuje nadczynność tarczycy, często występują nużeńce, pasożyty skóry. Nużycę u chomików wywołują dwa gatunki tych roztoczy:  Demodex aurati, który żyje w mieszkach włosowych i Demodex criceti, które z kolei zamieszkuje wgłębienia naskórka. U zwierząt zarażonych wypadają włosy, pojawiają się wyłysienia, strupki. Skóra się łuszczy. Zmiany te są widoczne głównie na karku, wzdłuż boku i na tylnych częściach ciała. W chorobie tej nie występuje świąd, który jest wyjątkowo dokuczliwy przy zarażeniu świerzbowcem skórnym, Notoedres notoedres. Chomiki przejściowo mogą się zarazić tropikalnymi roztoczami szczurzymi (Ornithonyssus bacoti), a objawy tego zarażenia ograniczają się głównie do pogryzień i swędzenia. W leczeniu powyższych chorób, oprócz podawania leku, bardzo ważna jest częsta wymiana ściółki. Istotna jest też dezynfekcja środowiska przebywania zwierzęcia, aby nie doszło do ponownego zarażenia. Przestrzeganie zasad higieny, częsta wymiana ściółki, nie podawanie zabrudzonego pokarmu odchodami innych zwierząt uchroni  chomiki przed wieloma chorobami nie tylko pasożytniczymi. Chomiki należy trzymać w czystym środowisku, aby nie dochodziło do szerzenia się chorób. Klatki należy sprzątać raz w tygodniu, a po usunięciu ściółki myjemy je ciepłą wodą i mydłem. Pojemniki na pokarm i wodę czyścimy rozcieńczonym mydłem raz w tygodniu, a raz dziennie myjemy czystą wodą. Codziennie usuwamy stałe odpady (nie zjedzone owoce, warzywa). Rzadka wymiana ściółki powoduje gromadzenie się amoniaku, który jest toksyczny dla zwierząt. Jeśli jednak gryzoń traci na wadze, obserwujemy zmiany skórne (strupki, zgrubienia, łysiny), udajemy się do weterynarza, ponieważ niektóre pasożyty są też niebezpieczne dla człowieka.

 

Od czego chomiki umierają?

Chomiki należą do zwierząt, które krótko żyją, przeciętnie 2-3 lat. W warunkach naturalnych żyją jeszcze krócej, ponieważ są narażone na ataki ze strony drapieżników. Dłużej żyje chomik europejski (do czterech lat), ale nie jest domowym zwierzęciem hodowlanym. Niewłaściwe odżywianie, złe warunki zoohigieniczne osłabiają układ odpornościowy chomika, przez co jest on bardziej narażony na różne infekcje bakteryjne i wirusowe. Zapalenie mózgu, zapalenie dróg oddechowych, gruźlica mogą być przyczyną śmierci zwierzaka. Zanieczyszczona żywność, psujące się owoce i warzywa w klatce chomika mogą być powodem poważnych zatruć i w konsekwencji śmierci zwierzęcia. Złe warunki higieniczne sprzyjają rozwojowi pasożytów zewnętrznych i wewnętrznych, które są groźne nawet dla życia. Niskie temperatury, przeciągi mogą prowadzić do przeziębień i również groźnych zapaleń płuc. Wysoka temperatura, silne promienie słoneczne mogą być przyczyną udaru, który często prowadzi do śmierci chomika. Krzyżowanie ze sobą zwierząt w celu otrzymania określonych cech, za które odpowiedzialne są geny recesywne, może w konsekwencji prowadzić do powstania wad rozwojowych i słabszych zwierząt. Aby mieć zdrowego chomika musimy mu zapewnić urozmaicony pokarm i właściwe warunki hodowlane.

Czy klatka królika nadaje się dla chomika?

W tej klatce  obecnie bardzo długo żyje królik, dlatego zakładam, że może wkrótce nie żyć . Czy klatka dla królika nadaje się dla chomików? Ile chomików można trzymać razem w jednej klatce?

Klatki dla królików są większe niż dla chomika, ale mogą być również domem dla tego gryzonia pod warunkiem, że nie ma w niej dziur (otworów), przez które mógłby wydostać się chomik, a niektóre rodzaje tego gryzonia są dość małe. Jeśli chcemy mieć potomstwo, to lepiej trzymać parkę (samca i samicę). Można w klatce trzymać więcej chomików, pod warunkiem, że klatka jest wystarczająco duża i znajdują się w niej chomiki jednej płci (samce lub samice). Chomiki różnej płci będą wobec siebie agresywne. Nawet jeśli w klatce jest para, to po okresie kopulacji zwierzęta zaczynają być wobec siebie agresywne i wówczas należy je rozdzielić. Pozdrawiam

Czy chomik może jeść otręby żytnie?

Można podawać otręby żytnie chomikowi jako uzupełnienie diety. Pełne ziarno żyta zawiera dużo cennych witamin (z grupy B, kwas foliowy) i minerałów (potas, żelazo, fosfor, wapń, magnez, cynk). Niektóre badania wykazują, że błonnik zawarty w życie działa lepiej na pracę jelit niż błonnik pochodzący z pszenicy. Badania wykazały, że częstotliwość występowania kamieni żółciowych była mniejsza u chomików, którym dodawano do diety otręby żytnie.

Dlaczego chomikowi robią się czerwone oczy?

Mojemu chomikowi bardzo często robią się czerwone oczka, co robć ?

W klatce, w której przebywa twój chomik prawdopodobnie jest jakiś czynnik, który podrażnia oczy twojego zwierzątka. Najprawdopodobniej jest coś w ściółce, dlatego dobrze byłoby zmienić rodzaj ściółki i obserwować chomika. Należy często wymieniać ściółkę (częściej niż raz w tygodniu), ponieważ duża ilość moczu (jego opary) i zawarty w nim mocznik również mogą drażnić oczy chomika. Aby złagodzić podrażnienie i nie dopuścić do zakażenia dobrze jest przemyć delikatnie oczy rumiankiem (letni napar z herbatki rumiankowej, takiej w torebkach), co drugi lub trzeci dzień. Zamiast rumianku można użyć także letni odwar z ziela świetlika łąkowego. Przy myciu klatki staraj się nie używać detergentów, bo one również mogą wywołać uczulenie. Jeśli zaczerwienienie nie będzie ustępować lub się będzie powiększać to należy skonsultować się z weterynarzem. Pozdrawiam

Czy małe złamania mogą być groźne dla chomika?

Małe złamania nie są tak groźne dla chomika. Jeśli zauważymy, że chomik utyka i z trudnością się porusza to trzeba go umieścić w pojemniku (klatce) o małej powierzchni i gładkich ścianach, aby maksymalnie ograniczyć ruch gryzonia. Nie umieszczamy żadnych sprzętów do zabawy w pojemniku. Po 10 dniach kość powinna się zrosnąć. Jeśli wystąpią powikłania lub złamanie jest poważniejsze należy udać się do weterynarza.

Jak długo młode chomiki mogą przebywac z matką?

Młode chomiki, które rodzą się głuche, ślepe i nagie rozwijają się dość szybko. Już po 5 dniach zaczynają jeść inny pokarm niż tylko mleko matki. Zazwyczaj po 14 dniach wychodzą z gniazda i zaczynają się interesować nowym otoczeniem. Samica przestaje karmić dzieci z reguły 20 dni po porodzie, a parę dni później je porzuca. Jeśli ich nie odtrąci to mogą przebywać z nią do 4 tygodni. Później młode można trzymać razem, ale nie dłużej niż 6 tygodni, ponieważ długie trzymanie ich razem wyzwala agresję u poszczególnych osobników, co wiąże się z dojrzewaniem płciowym młodych chomików. Zbyt wczesne oddzielenie młodych od matki może być dla nich stresem. Zestresowane i osłabione młode chomiki mogą nabyć infekcji bakteryjnej i zachorować na chorobę mokrego ogona (tułowia). Jest to choroba śmiertelna, która atakuje głównie zwierzęta młode (i chomiki syryjskie). Chomiki mają silną biegunkę, są mało ruchliwe i poruszają się na sztywnych łapkach.

Czy chomikowi można podawać gałązki jarzębiny?

Sok całej rośliny jest lekko trujący, więc nie należy podawać chomikowi gałęzi i liści jarzębiny. Można podawać owoce, ale po przemrożeniu lub suszeniu. Surowe owoce zwierają toksyczny kwas parasorbinowy, który może wywołać biegunkę, wymioty. Kwas ten w owocach ulega rozkładowi w czasie suszenia i mrożenia. Owoce jarzębiny są dobrym dodatkiem do diety, ponieważ zawierają dużo karotenoidów, witaminy C, witaminy P (jest niezbędna do prawidłowego wchłaniania i działania witaminy C), sole mineralne. Wykazują działanie przeciwzapalne i korzystnie wpływają na procesy trawienia. W trakcie przechowywania tych owoców zawartość witaminy C zmniejsza się, ale zachowuje się ona lepiej niż w innych suszonych owocach.

Czy chomikom można dawać nasiona siemienia lnianego?

Tak można, ale w małych ilościach. Nasiona lnu odgrywają ważną rolę w przewodzie pokarmowym regulując trawienie. Zapewniają prawidłową perystaltykę jelit i zapobiegają zaparciom. Siemię lniane zawiera sporo błonnika i białka o korzystnym zestawie aminokwasów, a także witaminy B1 B2 i pierwiastki mineralne. W większych ilościach wykazuje działanie rozwalniające. Nasiona lnu zawierają dużo tłuszczu (42%), więc działają również tucząco.

Jakiego chomika wybrać?

Jestem w gimnazjum, mam bardzo mało czasu, mimo wszystko chciałabym mieć chomika.

Chomiki nie wymagają zbyt wiele czasu, aby się nimi opiekować. Należy jednak pamiętać, że trzeba codziennie sprawdzać czy zwierzątko ma świeżą wodę i pokarm (zepsute, pleśniejące owoce wyrzucamy). Codziennie też czyścimy słoiczek, który służy chomikowi za toaletę. Chomiki są bardzo czystymi zwierzątkami i nie załatwiają swoich potrzeb byle gdzie, dlatego do tego celu stosuje się słoiczek. Co parę dni wymieniamy nieświeżą ściółkę, a generalne porządki robimy raz na dwa tygodnie. Skoro mamy mało czasu dla naszego pupila to musimy mu zapewnić urządzenia (bęben obrotowy, drabinka, kołowrotek) umożliwiające chomikowi zabawę i gimnastykę. Grubsze gałęzie, które chomik będzie obgryzał, ścierając przy okazji sobie siekacze, również posłużą do wspinania i zabawy. Przy wymianie ściółki, podczas karmienia obserwujemy chomika, czy nie jest ospały, apatyczny, co może być objawem choroby i wtedy musimy udać się do weterynarza. W hodowli najpopularniejsze są chomiki syryjskie, ale chomik dżungarski i panda też nie będą sprawiać problemów, a po oswojeniu ich mogą stać się ulubionymi pupilami i przynosić dużo radości właścicielowi.

Który chomik - dżungarski, syryjski czy panda będzie najbardziej odpowiedni dla dziecka w wieku przedszkolnym?

Proponowałabym chomika syryjskiego, który jest najłatwiejszy do oswojenia. Chomiki syryjskie z natury są samotnikami i należy trzymać je pojedynczo, zaś chomiki dżungarskie są towarzyskie i można trzymać je razem, po warunkiem, że chomiki pochodzą z jednego miotu i nigdy nie były rozłączone. Chomiki dżungarskie są bardzo żywe, nerwowe i trudniej je oswoić. Chomiki panda (odmiana chomika dżungarskiego), najczęściej koloru białego z szarymi lub brązowymi plamami z charakteru są spokojne i towarzyskie. Można je oswoić. Jeśli zakupimy już chomika, ważne jest, aby oswajanie tego zwierzątka przebiegało prawidłowo, co nam warunkuje dobry kontakt z pupilem. Najlepiej oswajają się chomiki młode. Dziecko w wieku przedszkolnym może zajmować się chomikiem pod stałą kontrolą osoby dorosłej.

 

Czy to prawda, że dwie samice chomika syryjskiego z jednego gniazda mogą żyć razem?

Samiczki są siostrami z jednego gniazda. Mają aktualnie 8 tygodni. Bywają między nimi drobne sprzeczki. Śpią razem w jednym domku i nie wykazują między sobą agresji. Czy ten stan może potrwać zawsze, czy z wiekiem będą się coraz bardziej gryzły? Podobno chomik syryjski jest samotnikiem. Czy mimo wszystko jest szansa, że samiczki będą żyć w zgodzie?

Chomiki syryjskie są w zasadzie typowymi samotnikami i powinno się je trzymać pojedynczo. Samiec i samica tolerują się jedynie w okresie rui i żyją w zgodzie najwyżej kilka dni. Samica zaraz po zapłodnieniu przegania samca i w obronie przyszłego potomstwa może go nawet zabić, gdy samiec nie ma drogi ucieczki. Dwa samce umieszczone w terrarium będą żyć ze sobą w zgodzie, ale dwie samiczki umieszczone w jednym pomieszczeniu będą ze sobą walczyć. Jeśli jednak, dwie samiczki mieszkają razem od urodzenia i pochodzą z tego samego gniazda to mogą  żyć w zgodzie. Znają swoje zapachy i są do siebie przyzwyczajone. Ważna jest także zgodność charakterów zwierząt. Może być problem, jeśliby Pani rozdzieliła te dwie samiczki i próbowała je ponownie złączyć. Wtedy może dojść do sprzeczek. Również do sprzeczek dojdzie, gdy Pani będzie próbowała dołączyć do nich innego chomika. Jeśli jednak dwie samiczki są z tego samego gniazda, mieszkają razem już 8 tygodni, jak Pani pisze i nie dochodzi miedzy nimi do większych sprzeczek to jest szansa, że będą żyć w zgodzie. Przy dostatecznej ilości pożywienia i wody nie powinno być problemu.

Czy chomik może jeść karmę dla papug?

Czy chomik może jeść karmę dla papug jako "dodatek" do diety? Otóż karmię zazwyczaj chomika pokarmem odpowiednim do gatunku: marchewką, kurczakiem, twarogiem itp. Jednak mam od znajomych za darmo dostęp do karmy dla papug. Chciałabym je pomieszać w proporcjach 50/50. Czy "nasiona" w składzie mogą zatruć chomika? Skład karmy zawiera: nasiona (nie napisane jakie), zboża, produkty przemysłu piekarskiego, witaminy A, D3, E, pięciowodny siarczan miedzi. Aby pomóc w zidentyfikowaniu nasion: tajemnicze nienazwane w karmie nasiona są wielkości 3x2mm (małe) w kształcie kuleczki/łezki, w dwóch odmianach kolorystycznych: kolorze żółtej pszenicy i pestki słonecznika. Pozostałe, jak myślę, są to nasiona traw.

Karmy (mieszanki) dla papug są różne. Inaczej są skomponowane mieszanki dla papug małych, inaczej dla papug średnich, a jeszcze inaczej dla papug dużych. Skład mieszanki dla chomika jest częściowo zbliżony do składu mieszanek papug dużych i składu karmy dla papug średnich. Jednak w mieszance dla papug dużych zamiast  łuskanego owsa może być owies, którego ostre ziarna mogą skaleczyć worki policzkowe chomika. Oprócz tego w mieszance jest fasola mung i groch. Chomik może jest groch żółty sprasowany lub w postaci płatków, ale w małych ilościach (powoduje wzdęcia). Fasola i łuski fasolowe są trujące dla chomika i powodują wzdęcia. W mieszance dla papug dużych jest sporo słonecznika i orzechów, które mogą być tuczące dla chomika. W pokarmie dla papug średnich jest dużo prosa (około 30%), którego w składzie mieszankowym dla chomika jest znacznie mniej. Proso zwyczajne nie jest szkodliwe dla chomika, ale jego żołądek musi się stopniowo przyzwyczajać. W karmie dla papug małych udział tego prosa (różne rodzaje) jest jeszcze większy, bo ponad 2/3 składu mieszanki. Chciałaby Pani pomieszać pokarm dla chomika z karmą dla ptaków, w proporcji 50/50. Można by pomieszać karmę dla papug średnich w ilości 1/4 z karmą dla chomika (3/4), ale wtedy mieszanka, którą Pani kupiła dla gryzonia będzie uboższa w inne składniki (buraki, marchew, płatki kukurydziane, chleb świętojański). Nie widzę w tym sensu. Mieszankę, którą Pani kupiła dla chomika ma już tak dobrane składniki, aby była pełnowartościowym pokarmem (właściwie zbilansowanym). Oczywiście chomik nie może jeść tylko mieszanki, ale potrzebuje także warzyw, owoców, zieleniny, siana, troszkę mięsa, które mu Pani daje. Pisze Pani, że skład karmy (do której ma Pani dostęp) zawiera; nasiona (nie napisane jakie)-zboża-produkty przemysłu piekarskiego-witaminy A, D3, E, pięciowodny siarczan miedzi. Nie wiadomo, dla jakiego rodzaju papug jest ta mieszanka. Radziłabym tego nie mieszać i stosować właściwą karmę dla chomika. Produkty zbożowe (pszenica, proso jęczmień, kukurydza, ryż, owies, żyto), z których przygotowuje się mieszanki dla różnych gryzoni i papug zawierają dużo węglowodanów (około 70%), mniej białka (10-13%). W produktach tych, zwłaszcza grubego przemiału znajduje się znaczna ilość fosforu, żelaza, wapnia, witaminy takie jak B1 B6 PP, ale brak witamin A i C. Oczywiście mieszanki, które kupujemy w sklepie są wzbogacone w witaminy i inne jeszcze składniki (suszone owoce, warzywa, orzechy). Lepszym dodatkiem dla diety chomika będą jak wspomniałam wcześniej owoce, warzywa, trawy, które są źródłem witamin i minerałów niż karma dla papug.

Ile lat żyją chomiki?

Chomiki to gryzonie, które nie żyją długo. I tak chomik syryjski żyje od 2-3 lata. Podobnie żyją: chomik Roborowskiego, dżungarski oraz chomik chiński i stepowy. Dłużej żyje chomik europejski (od 6-8 lat). Krótki okres życia gryzonie te rekompensują sobie większą liczbą młodych w miocie. U chomika europejskiego liczba w miocie waha się od 4-12 sztuk. Podobnie u chomika stepowego ilość jest spora i wynosi od 7-11 osobników. U chomika syryjskiego liczba młodych w miocie waha się od 3 do 6 sztuk.

Jaką ilość karmy dziennie powinien zjadać chomik?

Młode chomiki, które rosną i zaczynają pobierać pokarm stały, będą go potrzebowały stopniowo co raz więcej. Pokarm musi być urozmaicony (bogaty w witaminy i minerały). Samiczka ciężarna w pierwszej połowie ciąży powinna mieć porcję dzienną zwiększoną o jedną trzecią, zaś  w drugiej połowie ciąży i w czasie kiedy karmi młode, dawkę pokarmową zwiększamy o połowę. Chomikowi wystarczy podać 2-3 łyżeczki dziennie mieszanki ziaren dla chomika zakupionej w sklepie zoologicznym oraz łyżkę warzyw i owoców. Gryzonie te lubią robić zapasy, więc jeśli podamy troszkę więcej karm, to nie zaszkodzi, ale musimy sprawdzać czy nie zostaje nadjedzony spleśniały pokarm, wtedy dawkę dzienną należy ograniczyć. Pamiętamy także o białku dla tego zwierzątka oraz materiale do ścierania siekaczy (kolba, gałązki drzew, suchy czerstwy chleb).

 

Co zrobić, jeśli chomik się skaleczy ?

Jeżeli jest to mała ranka (małe krwawienie) to należy ją zdezynfekować 3% wodą utlenioną  i zasypać alantanem (zasypka na gojące się rany).  Przy większym krwawieniu należy udać się do weterynarza.

Jak wielkie są ząbki u chomika, jeśli nie są przerośnięte?

Prawidłowo dolne siekacze mają od sześciu do dziewięciu, a górne od dwóch do trzech milimetrów. Jeśli wielkość ząbków u chomika przekracza te wymiary to znaczy, że są przerośnięte. W takiej sytuacji zwierzątko staję się nerwowe, agresywne i nie może jeść. Najlepiej udać się do weterynarza, aby skrócił zęby do właściwej długości. Pamiętajmy o podawaniu gałązek drzew, aby nie dopuścić do takiej sytuacji.

Czy można podawać chomikowi gałęzie drzew iglastych, aby ścierał sobie ząbki?

Nie podajemy gałęzi drzew iglastych, ponieważ zawierają trującą żywicę. Już o tym wspominałam. Bez ograniczeń można podać gałęzie drzew owocowych takich, jak: grusza, jabłoń oraz gałązki topoli, lipy, leszczyny. W małych ilościach nie zaszkodzą gałęzie wierzby, buku i akacji (kora wierzby zawiera kwas salicylowy, zaś gałęzie buku dużo kwasu szczawiowego). Rzadko można podać gałązki grabu (drzewo to ma dużo garbników i jest podatne na grzyby). Garbniki chronią roślinę przed grzybami i owadami. Dąb zawiera dużo taniny (garbnik), która jest trująca. W domku chomika umieszczamy większe i mniejsze gałązki. Większe posłużą mu do wspinania się. Nie dajemy gałęzi drzew chorych i rosnących przy drogach, gdzie jest dużo spalin samochodowych.

Czy chomik może jeść mandarynki i brzoskwinie ?

Chomikom nie wolno podawać owoców cytrusowych i pestkowych. W brzoskwiniach jest dużo cukru. Owoce te mogą wywoływać biegunkę. Pestki z owoców zawierają amygdalinę, która w żołądku rozkłada się do trującego kwasu pruskiego. Chomiki bardzo lubią jabłka (podajemy je bez pestek). Od czasu do czasu można dać mały plasterek banana, owoce te zawierają dużo cukru i w większych ilościach prowadzą do zaparć.

Jak często powinno się robić generalne porządki w klatce chomika? Czy można je robić, kiedy w gnieździe są młode?

Normalnie generalne porządki przeprowadzamy raz na dwa tygodnie, z wyjątkiem okresu kiedy w gnieździe są młode. W tym czasie nie zaglądamy do gniazda i nie bierzemy młodych do ręki. Nie wolno niepokoić samicy, ponieważ może zjeść swoje dzieci. Samica instynktownie, co jest uwarunkowane przez naturę w warunkach zagrożenia, może zjeść młode, aby w najbliższym korzystniejszym czasie móc urodzić następny miot, który będzie miał większą szanse na przeżycie. Należy również pamiętać, że w tym okresie także niedobór białka lub wody do picia może być niebezpieczny dla miotu. Klatkę należy wyczyścić 4 dni przed porodem, a później dopiero po odchowaniu młodych.

Jak powinien wyglądać przykładowy jadłospis dla chomika ?

Codziennie: dwie łyżeczki mieszanki ziaren ( może to być mieszanka przygotowana przez firmę Nestor), jedna łyżeczka warzyw i owoców. Pleśniejące owoce i warzywa wyrzucamy!!! Woda też musi być świeża.Co drugi lub co trzeci dzień możemy podać jedną łyżeczkę jogurtu naturalnego lub twarogu. Jeden lub najwyżej dwa razy w tygodniu podajemy mięso gotowane (bez soli) lub suszone. Produkty te dajemy po kawałeczku. Mięso można zastąpić larwami mącznika młynarka (chrząszcz z rodziny czarnuchowatych). Można je kupić w sklepie zoologicznym. W małych ilościach od czasu do czasu chomiki powinny jeść koniczynę, liście mniszka lekarskiego, gwiazdnicy pospolitej, nać pietruszki suszonej lub świeżej (zawiera dużo witaminy C). Nie zapominamy o kolbach ziarnowych, które są nie tylko pokarmem, ale listewka znajdująca się w środku posłuży do ścierania siekaczy. Chomik chętnie obgryza gałęzie drzew (brzoza, wierzba, topola, jabłoń, grusza). Nie należy dawać gałęzi drzew iglastych, ponieważ zawierają trującą żywicę. Gałęzie dębu też są szkodliwe.Powinniśmy także pamiętać, że podawana ilość jedzenia musi być troszkę większa od potrzeb pokarmowych tego zwierzątka, aby mógł on robić sobie zapasy. Jeżeli jednak zauważymy, że produkty pokarmowe psują się lub pleśnieją, należy ograniczyć dzienną dawkę pokarmową, a produkty zepsute usunąć. Osobniki młode oraz samice ciężarne i karmiące wymagają bardziej zróżnicowanej diety.

 

Czym żywi się chomik syryjski i chomik europejski?
Chomik syryjski (Mesocricetus auratus) pochodzący z północnych terenów Syrii jest lubianym i często hodowanym zwierzątkiem domowym, które ma wiele odmian barwnych: beżowe, brązowe, złociste, białe z czarnymi uszami, czarne. Do Polski gatunek ten trafił z Francji. W hodowli głównym składnikiem diety są mieszanki ziaren przygotowane specjalnie dla tego gryzonia i składające się z: pszenicy, łuskanego owsa, prosa, ziaren słonecznika, kukurydzy, kardi, chleba świętojańskiego. Słonecznik jest bogaty w błonnik oraz witaminy: E, A i z grupy B. Ma szczególną wartość zimą ze względu na dużą zawartość tłuszczu (20-38%) i białka(24%). Mieszanki dla chomika często zawierają preparaty witaminowe. Ważne w diecie są warzywa (marchew, kalarepa, sałata) i owoce (jabłko). Chomiki lubią siano, koniczynę, liście i kwiaty mniszka lekarskiego. Mniszek lekarski zawiera dużą ilość potasu, a młode liście witaminę C i witaminy z grupy B. Najwyżej dwa razy w tygodniu podajemy chomikom białko w postaci suszonego lub gotowanego mięsa, białego i żółtego sera lub gotowane jajko. Dawkę pokarmową zwiększamy w czasie ciąży i laktacji samicy. Nie należy podawać słodyczy i ostrych ziaren, ponieważ słodycze mogą zlepić worki policzkowe, a ostre ziarna je skaleczyć. Samice ciężarne, karmiące i młode wymagają bardziej zróżnicowanej diety. Chomik chętnie obgryza gałązki wierzby, topoli, brzozy. Chomik europejski (Cricetus Cricetus),który żyje na wolności, w poszukiwaniu nowych terenów bogatych w pokarm, potrafi pokonać szerokie rzeki (bardzo dobrze pływa). Jest głównie roślinożercą. W skład jego diety wchodzą koniczyna, lucerna, fasola, soczewica. Niekiedy je niektóre gatunki owadów oraz małe jaszczurki, żaby, ptaki, myszy.Chomiki podobnie jak króliki, świnki morskie, golce od czasu do czasu zjadają swoje odchody. Odchody jasne i wilgotne są ponownie zjadane. Stanowią one treść jelita ślepego i zawierają dużą ilość mikroorganizmów wytwarzających witaminy B i K. Odchody ciemne i twarde są wydalane.
Czy króliki można rozmnażać przez cały rok?

Czy króliki starsze mogą być wykorzystywane do rozmnażania?

Tak, można je rozmnażać przez cały rok. Króliki ras średnich i małych dojrzałość rozrodczą uzyskują w wieku 5-6 miesięcy. Króliki ras dużych mogą być rozmnażane dopiero, gdy ukończą 6-8 miesięcy. Króliki niezależnie od rasy wysoką zdolność rozpłodową wykazują do trzeciego roku życia. Później ta zdolność rozpłodowa królika maleje i króliki w wieku czterech lat lub starsze raczej nie wykorzystuje się do rozmnażania. Podwyższoną aktywność rozpłodową obserwuje się u królika od grudnia do maja w związku z wydłużeniem dnia świetlnego i wzrostem temperatury. Cykliczność płciowa u królików nie jest tak wyraźnie zaznaczona jak w przypadku dużych ssaków gospodarczych. Pozdrawiam

 

Dlaczego u królików różne wirusy i bakterie łatwo atakują płuca?

Jak można temu zapobiegać?

Króliki są bardzo podatne na choroby układu oddechowego na tle infekcyjnym. Mają małą jamę klatki piersiowej, małą jamę ustną i wąską krtań, dlatego intubacja (umieszczenie rurki plastikowej w tchawicy w celu udrożnienia dróg oddechowych) u królików jest bardzo trudna. U królików często obserwuje się katar zakaźny wywołany przez różne bakterie, czy wirusową chorobę krwotoczną (RHD). Inną chorobą wirusową występującą u tych zwierząt jest myksomatoza przenoszona przez owady. W przypadku tej choroby mimo leczenia większość królików nie przeżywa. Leczenie zakażonego królika jest bardzo trudne, ponieważ bakterie są tak dobrze osłonięte śluzem w nosie i drogach oddechowych, że słabo reagują na antybiotyk. Zwierzęta te również bardzo długo ukrywają swoją chorobę. Najskuteczniejszą walką z tymi chorobami jest szczepienie zwierząt, właściwa dieta i wentylacja pomieszczenia, w którym przebywają. U starszych królików bardzo często obserwuje się rozedmę płuc, czyli nadmierne powiększenie powierzchni powietrznej położonej obwodowo w stosunku do oskrzelików końcowych. Rozedma płuc upośledza wymianę gazową i jest powodem niewydolności oddechowej. Pozdrawiam

 

Ile królik potrzebuje wapnia w pokarmie?

Jak poznać niedobory tego pierwiastka?

Wapń jest jednym z najważniejszych pierwiastków niezbędnych w pożywieniu królika i stanowi 40% wszystkich mu potrzebnych składników mineralnych. Zapotrzebowanie na wapń w paszy będzie zależeć od stanu fizjologicznego królika. Najwięcej wapnia w pożywieniu potrzebują samice kotne i karmiące. Króliki wydalają wapń prawie wyłącznie z moczem, i w zależności od zawartości wapnia, mocz może być wodnisty, przejrzysty lub mieć konsystencje kremu. U królików wapń jest wydalany przez nerki w ponad 60%, a u innych ssaków tylko w 2%. Aby nie doszło do odkładania wapnia w nerkach i zagęszczenia moczu króliki muszą cały czas mieć dostęp do świeżej wody. U samic ciężarnych i młodych królików, które potrzebują najwięcej wapnia mocz jest przeważnie przejrzysty. U dorosłych królików przejrzysty mocz może być oznaką niedoboru wapnia. Pozdrawiam

 

Ile wody dziennie wypije królik?

Czy to może być woda mineralna?

Minimalna ilość wody na dobę niezbędna do prawidłowego funkcjonowania królika dorosłego w okresie spoczynku to pół litra. Samice karmiące potrzebują cztery litry na dobę, a młode króliki w okresie wzrostu około pół litra. Najlepiej króliki powinny mieć cały czas dostęp do wody, która wymieniamy na świeżą codziennie. Brak wody dla królika (jego organizm w 70% składa się z wody) jest bardziej niebezpieczny niż głodówka. Spadek masy ciała królika o połowę nie spowoduje jego śmierci, ale utrata jednej dziesiętnej wody wywoła śmierć tego zwierzęcia. Woda bierze udział we wszystkich procesach biologicznych, a w tym w regulacji ciepłoty ciała co jest bardzo ważne dla organizmu. Bez względu na rasę, wiek, sposób żywienia króliki powinny mieć cały czas dostęp do wody. Można królikowi podawać wodę mineralną, ale nie gazowaną. Pozdrawiam

 

Co jest przyczyną wady zgryzu u królików?

Ile zębów ma dorosły królik?

Wady zgryzu mogą być wrodzone, uwarunkowane genetycznie. Takie wady często występują u królików hodowanych w kierunku uzyskania cech uznawanych za króliczą urodę (okrągła głowa o skróconej i poszerzonej części twarzowo-nosowej). W takim przypadku zmieniają się proporcje długości poszczególnych części czaszki, a w tym kości szczęk.. Wady nabyte zgryzu mogą pojawić się na skutek złej diety, szczególnie gdy brakuje wapnia i witaminy D. Zdeformowane zęby zaczynają rosnąć krzywo i nie ścierają się, ponieważ nie zachodzą na siebie. Właściwa dieta spowoduje, że uszkodzenia zanikają w miarę dalszego wzrostu zębów. Przyczyną wady zgryzu może też być infekcja i wytworzenie się ropnia, który uszkadza zęby i deformuje zgryz u królika. Dorosły królik ma 28 zębów. Żuchwa (dolna szczęka) ma jedną parę siekaczy, dwie pary zębów przedtrzonowych i trzy pary zębów trzonowych. Górna szczęka posiada dwie pary siekaczy (w odróżnieniu od gryzoni), trzy pary zębów przedtrzonowych i trzy pary zębów trzonowych (kłów brak). Siekacze górne i dolne są długie, łukowato zgięte i stale rosną (zęby hypselodontyczne), dlatego królik musi je ścierać. Pozdrawiam

 

Czy królika brodatego można kupić w sklepie zoologicznym?

Czy wszystkie młode króliki w hodowli będą miały brodę?

Króliki brodate, lwie to jedna z najnowszych ras i nie są aż tak pospolite w hodowlach. W dużych sklepach zoologicznych mogą być dostępne te króliki (głównie małe rasy), ale łatwiej będzie można je kupić od hodowcy. Królik brodate, lwie mogą ważyć od 1,1 kg- 2,5 kg lub około 6 kg (długość tułowia ok 40 cm.) Cechą charakterystyczną tych królików jest bujna grzywa otaczająca głowę (włosy długości około 7 cm tworzą grzywę podobną do lwiej). Broda wyrasta po bokach głowy, a na policzkach dłuższe włosy wystają poza pyszczek królika. Dłuższe włosy u tych królików można zauważyć nie tylko na głowie, ale również na ramionach i miednicy. Włosy te jednak z wiekiem zanikają. Jeżeli będziemy rozmnażać te króliki, to nie wszystkie młode będą miały brodę (dłuższe włosy), ponieważ gen warunkujący bujną grzywę, otaczającą głowę, jest autosomalny i nie w pełni dominujący. Pozdrawiam

 

Jaka jest różnica pomiędzy układem pokarmowym królika miniaturki a królika hodowlanego?

Dzień dobry, czym różni się układ pokarmowy królika miniaturowego od królika hodowlanego? Zastanawia mnie również, czy karmy w postaci mieszanek dla królików są zdrowe? Wiem, że to pytanie już wiele razy się pojawiało jednak na większości portalach internetowych zboża oraz mieszanki zbożowe uważane są za bardzo szkodliwe dla królików. Pozdrawiam

Królik miniaturowy ma taki sam układ pokarmowy jak królik hodowlany, ale proporcjonalnie mniejszy do swoich rozmiarów. W powstaniu królików miniaturowych i ich dalszym krzyżowaniu ujawnia się czynnik karłowatości, który jest czynnikiem letalnym (szkodliwym). W związku z tym króliki miniaturowe są bardziej delikatne i częściej występuje u nich wada zgryzu, która utrudnia pobieranie im pokarmu. U królików miniaturowych częściej też występują choroby przyzębia. Króliki odżywiają się głównie trawami, ziołami. Jedzą mało ziaren zbóż, ponieważ nie sięgają do kłosów. Jedzą to, co spadnie na ziemię i zielone łodygi. Nie gardzą warzywami, owocami, a przy mniejszej ilości pokarmu spożywają korzonki, pączki, liście i gałązki drzew. Króliki nie mogą jeść w dużych ilościach (jedzą umiarkowane ilości) zboża, ponieważ jest tuczące. Wszystkie gatunki zbóż są słodkie, więc króliki je lubią. W jadłospisie królików powinna przeważać trawa, zioła (jak są dostępne), warzywa oraz siano dobrej jakości. Pozdrawiam

 

Karma dla królika

Dzień dobry, jaką ilość włókna powinna zawierać karma dla królika i czym kierować się przy wyborze karmy? Pozdrawiam

Króliki jako roślinożercy w naturalnych warunkach jedzą trawę i zioła, które zawierają 20-25 % włókna. Pokarm granulowany jak i mieszanka nie mogą być zbyt kaloryczne (zawierać dużo białka i tłuszczy). Powinny zawierać dużo włókna (lucerna, siano, zioła), które jest ważne nie tylko dla prawidłowej pracy układu pokarmowego, ale również istotne do ścierania stale odrastających zębów u królika. Zawartość włókna surowego w dawce nie powinna być mniejsza niż 12%. Króliki dorosłe i w okresie rozrodczym powinny otrzymywać 13-15 % włókna. Najmniej włókna potrzebują króliki w wieku 5-9 tygodni (około 13 %). Producenci mieszanek, granulatu starają się tak zbilansować dietę, aby była w niej odpowiednia zawartość włókna. Niezależnie od tego królik powinien mieć cały czas dostęp do siana, szczególnie gdy karmimy królika granulatem, ponieważ zbyt drobne cząstki w granulacie, mimo że jest tam włókno, mogą utrudniać pracę jelit u królika. Pozdrawiam

 

Co robić, aby królik nie robił kup poza klatką?

Wypuściłam królika z klatki, żeby sobie pobiegał po pokoju. Zabrudził dywan. Jak nauczyć królika robić kupy w jednym miejscu?

W przyrodzie króliki też mają swoje toalety, jednak nigdy nie będą tak czyste jak psy czy koty, więc mogą pozostawiać odchody. Jeżeli wypuszczamy królika na wybieg (do pokoju), to trzeba umieścić toaletę, jedną lub dwie, ponieważ zwierzęta te lubią korzystać z kilku toalet. Toaleta powinna być odpowiedniej wielkości i wypełniona ściółką. Króliki nie preferują toalet w dyskretnym miejscu, więc najlepiej usytuować ją centralnie, a później próbować ją przesunąć. Gdy wypuszczamy królika w domu, aby pobiegał to na początku wybieg królika należy ograniczyć do jednego pokoju. Jeżeli królik nauczy się załatwiać do kuwety, to możemy go wpuścić do kolejnego pokoju. Gdy królik zrobi kupę na dywanie to musimy to miejsce wyczyścić, a zapach zneutralizować. Najlepiej nie wpuszczać królika do tego pokoju dopóki wszystkie zapachy biologiczne nie zostaną usunięte. Pozdrawiam.

Biegunka

Dzień dobry, mój królik ma biegunkę. Miał do jedzenia siano (cały czas), karmę dzieloną na porcję i kolbę truskawkową. Po tym czasie zauważyłem rozwodnione kupy oraz cekotrofy. Jaka może być tego przyczyna i co mogę zrobić w takiej sytuacji? Pozdrawiam

Biegunka u królika może się pojawić, gdy nagle zmienimy pokarm, podamy mokre warzywa, liście mniszka, gdy królik zje zabrudzony pokarm. Proszę na razie zwierzęciu podawać tylko siano i przegotowaną, ostudzoną wodę. Woda musi być codziennie wymieniana. Jeżeli do dwóch dni biegunka nie ustanie, to należy udać się do weterynarza. Proszę też dobrze wyczyścić klatkę królika. Jeżeli biegunka ustanie, to możemy dołożyć trochę suchego pokarmu. Pozdrawiam

 

Co lepsze?

Dzień dobry, co jest lepsze? Bezzbożowy granulat czy mieszanka? Pozdrawiam

Królik jest roślinożercą i istotną rolę w trawieniu pokarmu odgrywa błonnik (włókno). Królik w porównaniu z innymi roślinożercami (konie, bydło) ma małe rozmiary ciała i nie może magazynować dużych ilości błonnika, dlatego przewód pokarmowy królika prowadzi selekcje błonnika na male i duże cząstki. Małe cząstki trafiają do jelita ślepego, a duże pobudzają motorykę (ruchy) jelit. Mieszanka ziaren będzie zawierać więcej błonnika o dużych cząstkach. Granulat jest pokarmem drobno zmielonym składającym się z ziaren różnych zbóż, siana, dlatego będą w nim przeważać małe cząstki włókna. Królik powinien mieć dietę zrównoważoną i zawierać zarówno duże cząstki błonnika, które pobudzają pracę jelit jak i drobne, które podlegają fermentacji w jelicie ślepym. Królik karmiony samym granulatem może mieć zaburzoną pracę jelit, może szybciej tyć. Mieszanka ziaren wzbogacona częściowo w granulat będzie najlepszym rozwiązaniem. Zwierzę to musi mieć cały czas dostęp do siana i wody. Pozdrawiam

 

Dieta

Dzień dobry, czy mogłaby Pani napisać, jak powinien wyglądać jadłospis królika miniaturki (samicy). Co, kiedy i w jakich ilościach. Pozdrawiam

Króliki pobierają pokarm przez całą dobę, intensywniej nocą. W związku z tym, że króliki spożywają pokarm powoli, to karma powinna być dostępna przez kilka godzin, ale nie może być zanieczyszczona. Układ pokarmowy królika jest bardzo wrażliwy na zamiany zarówno składu pokarmu jak również częstości i ilości podawanej karmy. Królik miniaturowy będzie potrzebował mniej pokarmu niż zwykły. Najlepiej z rana do miseczki dać królikowi 1-2 łyżki mieszanki ziaren lub granulatu i sprawdzić na jaki czas ta karma królikowi wystarczy. Jeżeli królik zje tą karmę w ciągu dnia i szuka karmy to dokładamy wieczorem. Nie należy przekarmiać królika bo to prowadzi do otyłości. Niezależnie od tej karmy królik powinien mieć siano w drabince. Siana dajemy mu tyle żeby wystarczyło mu na dwa dni, bo później trzeba je wymienić na świeże. Teraz jest wiosna więc można podawać liście mniszka lekarskiego, świeże gałązki drzew (jabłoń, grusza, leszczyna, brzoza), które są ważne do ścierania siekaczy u królika, które stale rosną. Podajemy warzywa takie jak marchew, ogórek, kalafior w niedużych ilościach aby królik je zjadł, ponieważ na drugi dzień mogą być już zabrudzone i trzeba je wyrzucić. Królik przez cały czas powinien mieć świeżą, przegotowaną, ostudzoną wodę. Pozdrawiam

Mniszek dla królika

Dzień dobry 1.Czy to prawda, że mlecz dla królika jest szkodliwy i można podawać tylko mniszek lekarski?2. Obok mojego trawnika rośnie wiele mniszka i trawy jednak czasami sikają tam psy. Czy jak go zerwę, dokładnie umyję wodą i wysuszę to nic się nie stanie?

Mniszek lekarski ma wiele cennych substancji odżywczych i może być podawany królikowi w całości. Najważniejsze jest, aby mniszka lekarskiego nie zbierać przy drodze gdzie jeżdżą samochody. Można go umyć, wysuszyć i podać królikowi. Króliki bardzo lubią mniszek lekarski, szczególnie liście. Mlecz polny może być szkodliwy dla królika, ponieważ roślina ta kumuluje azot na glebach bogatych w ten pierwiastek. Pozdrawiam

 

Jadłospis królika

Dzień dobry, w odpowiedzi na któreś pytanie napisała Pani, że dieta królika powinna się składać z siana, ziół, warzyw, zieleniny itd. Jednak na karmach firmy Nestor napisane jest, że są to karmy pełnowartościowe. W związku z tym czy jest konieczność podawania królikom różnych elementów diety czy wystarczy siano i pełnowartościowa karma. Pozdrawiam

Każde zwierzę potrzebuje do życia białko, węglowodany, tłuszcze, makro-i mikroelementy (wapń, potas, żelazo, cynk, selen, miedź, mangan), witaminy, błonnik, które są niezbędne do budowy organizmu i procesów metabolicznych. Słowa, pełnowartościowa karma oznaczają, że w tej karmie znajdują się wszystkie wyżej wymienione składniki. W sianie też znajduje się białko, węglowodany, tłuszcze i dużo błonnika, który jest bardzo ważny w procesie trawienia u królika ze względu na budowę jego przewodu pokarmowego, dlatego królik w diecie powinien mieć siano. Królikowi wystarczy podawać siano i pełnowartościową karmę. W diecie powinny być też warzywa (marchewka, burak, ogórek, brokuł, jarmuż, kalafior), mniszek lekarski, którego liście króliki uwielbiają. Cały czas powinna być dostępna przegotowana, ostudzona woda, wymieniana codziennie na świeżą. Pozdrawiam

 

Czy królikom można podawać żyto?

Na dno klatki królika dałam słomę jako ściółkę i zauważyłam, że mój królik ją czasem podjada. Czy króliki mogą jeść słomę?

Z ziaren zbóż królikom można podawać jęczmień, owies, pszenicę. Żyta i pszenżyta nie podajemy zarówno w postaci ziarna jak i słomy. Podstawowym pokarmem dla królika jest dobrej jakości siano. Czasem, głównie w większych hodowlach, jako ściółka jest stosowana słoma ze zbóż. Słoma może być częściowo zjadana przez króliki, dlatego należy zwracać uwagę na jej jakość. Pozdrawiam

 

Czym królikowi zdezynfekować ranę?

Mój królik zranił sobie łapę, czy można małą ranę zdezynfekować wodą utlenioną?

Można królikowi małą ranę delikatnie zdezynfekować wodą utlenioną, ale najlepiej mieć w domu gencjanę (wodny roztwór pioktaniny) i roztwór (0,1 %) riwanolu. Obydwa środki są dostępne w aptece bez recepty. Ranę najlepiej zdezynfekować gencjaną, jej wodnym roztworem. Zastosowanie roztworu spirytusowego gencjany spowoduje nie tylko cierpienie, ale obumarcie tkanek i powstanie martwicy. Ranny starsze powstałe w wyniku pogryzienia, złamań, które już zaczynają ropieć, musimy najpierw przepłukać i oczyścić za pomocą kawałka gazy nasączonej w roztworze riwanolu. Po tym oczyszczeniu możemy nałożyć gencjanę. Dodatkową zaletą gencjany jest to, że królik z opatrzoną raną może przebywać w klatce z innymi królikami, które nie interesują się jego raną i nie gryzą go. Pozdrawiam

 

Jakie warzywa można podawać królikom jesienią i zimą?

Czy króliki mogą jeść buraki ćwikłowe i paprykę?

Większość warzyw mogą jeść króliki. Bulwy kalarepy można podawać na surowo lub po ugotowaniu. Króliki bardzo lubią marchewkę. Będą jadły rzepę bogatą w witaminy i seler korzeniowy (przy problemach z nerkami podajemy go w małych ilościach). Jarmuż, zimowe warzywo podajemy w niewielkich ilościach, ponieważ może powodować wzdęcia. Wzdęcia może też powodować kapusta pastewna. Królikom można podawać korzeń pietruszki i owoce papryki, która jest dobrze trawiona. Buraki ćwikłowe surowe podajemy w małych ilościach, ponieważ zawierają kwas szczawiowy. Po ugotowaniu można podawać je w większych ilościach, ponieważ kwas szczawiowy podczas gotowania ulega rozkładowi. Niedojedzone kawałki warzyw usuwamy z klatki, ponieważ łatwo pleśnieją. Pozdrawiam

Czy u królików mogą występować choroby nowotworowe?

U mojego królika zauważyłam mały guzek na skórze, czy to może być nowotwór?

Nowotwory u królików mogą występować, chociaż rzadko. Podatność na choroby nowotworowe u królików wzrasta z wiekiem i głównie u królików pokojowych. U zwierząt tych najczęściej występują włókniaki, gruczolaki, mięśniaki, brodawczaki. Przyczyną chorób nowotworowych mogą być czynniki chemiczne, fizyczne, mechaniczne oraz wirusy, które mogą być przyczyną brodawczaków i włókniaków. Nowotwory u królików mogą występować w różnych narządach i leczenie niewielkich guzków skóry, nowotworów błon śluzowych jamy ustnej u królików pokojowych jest stosowane. Należy udać się do lekarza weterynarii, który ustali, czy potrzebne jest badanie histopatologiczne. Musimy pamiętać, że niektóre nowotwory takie jak brodawczyca mogą przenosić się z królików chorych na zdrowe. Pozdrawiam

Czy trichobezoary są niebezpieczne dla życia królika?

Czytałam że kulki włosowe powstałe w jelicie u królika na skutek zlizywania włosów mogą być przyczyną ich śmierci, czy to prawda?

Królik czyszcząc swoje futerko zlizuje włosy, z których w jelicie powstają kule włosowe (trichobezoary). Badania prowadzone w Anglii wykazały, że to raczej zjawisko normalne. Wiele królików ma takie kule włosowe w żołądku i nie cierpi na zaburzenia trawienne, dopóki te kule nie stają się za duże. Jeżeli zwierzę będzie miało w pokarmie dużo błonnika (siana) to trichobezoary nie powinny być problemem. Niski poziom błonnika w diecie królika osłabia perystaltykę jelit (poza tym żołądek królika jest słabo umięśniony) może powodować odwodnienie, zaparcia i formowanie się kul włosowych, a gdy trichobezoary stają się zbyt duże mogą być przyczyną śmierci królika. Kule włosowe są raczej skutkiem choroby, a nie jej przyczyną i stają się problemem, kiedy zwierzę ma zaparcia, wzdęcia, kolki, biegunkę lub przeładowany żołądek. Aby kule włosowe nie były problemem zdrowotnym dla królika, należy go regularnie czesać i dbać o to, aby w diecie było dużo siana. Jeżeli zauważymy, że królik ma zaparcia i nie chce jeść, należy podać większą ilość zielonki bogatej w błonnik i wodę. Można podać jabłko, gruszkę. Pozdrawiam

 

Czy królik będzie jadł suszone płatki kwiatów?

Czy króliki mogą jeść suszone płatki kwiatów nagietka, róży, rumianku, słonecznika? Moje drugie pytanie:Jakie pospolite kwiaty i zioła można w całości ususzyć i zmieszać z sianem dla królika?

Można królikom podawać do jedzenia suszone kwiatki: rumianku, słonecznika, nagietka, róży. Dobrze wpływają na układ pokarmowy. Suszone kwiaty nagietka korzystnie działają na wątrobę. Do pospolitych ziół, roślin, które można zbierać, suszyć i mieszać z sianem dla królika należą: rumianek pospolity, krwawnik pospolity, pokrzywa, nagietek lekarski, bylica pospolita (cenna roślina pastewna dla królików), koper ogrodowy, mniszek pospolity, babka lancetowata, dziurawiec pospolity (podajemy w małej ilości, ponieważ u zwierząt o jasnej skórze powoduje wrażliwość na światło). Rumianek pospolity zbieramy do suszenia przed pełnym kwitnieniem, ponieważ później roślina szybko drewnieje. Jeżeli mieszamy siano z tymi suszonymi roślinami, to ilość siana z suszonych traw powinna być większa (trzy czwarte) w stosunku do ilości suszonych ziół (jedna czwarta). Pozdrawiam

Jak przyzwyczaić królika, aby wchodził do pojemnika transportowego?

Mam problemy z królikiem, który nie chce wchodzić do pojemnika transportowego. Wybrałam się z królikiem do weterynarza, aby przyciąć mu pazurki. Z trudem później włożyłam go do pojemna transportowego. Jak przyzwyczaić królika do samodzielnego wchodzenia do pojemnika transportowego ?

 

Jeżeli pojemnik transportowy jest używany tylko wtedy gdy jedziemy do weterynarza, to królik będzie kojarzył sobie ten transporter z czymś nieprzyjemnym (szczepienie, obcięcie pazurków). Dobrze jest wcześniej królika przyzwyczaić do pojemnika transportowego. Najpierw taki pojemnik otwarty stawimy na podłodze i dajemy zwierzęciu czas do obejrzenia go. Do pojemnika wkładamy smakołyk i zachęcamy królika, aby wszedł do środka. Królik nie boi się pojemników, ponieważ kojarzą mu się z norą. Można użyć sygnału dźwiękowego, który będzie królik kojarzył ze smakołykiem w pojemniku. Najpierw wabimy królika do pojemnika będąc koło pojemnika, później odsuwamy się od transportera i znowu wabimy królika smakołykiem lub sygnałem dźwiękowym. Jeżeli królik nie chce od razu wchodzić do transportera, to nie zmuszamy go. Próbujemy później. Trening ten nie może trwać za długo, ponieważ królik koncentruje się tylko kilka minut. Królik też nie może być za bardzo najedzony, bo będzie trudniej go wabić smakołykiem. Pozdrawiam

Jakie są zioła podstawowe u królika?

Od niedawna mam królika minaturowego (bezrasowy). Parę razy kupiłam mu mieszanki, w których skład wchodziły zioła podstawowe. Na opakowaniu nie było składu. Jakie więc są zioła podstawowe?

Ziołami podstawowymi w pokarmie dla królika mogą być; mniszek lekarski, pokrzywa zwyczajna, bazylia pospolita, pietruszka, koper ogrodowy, mięta. W zasadzie na opakowaniu powinno być zaznaczone, jakie to zioła. W jednym z pytań odpowiadałam, jakie zioła mogą jeść króliki. Inne zioła można samemu ususzyć lub kupić osobno i dodać do mieszanki. Pozdrawiam

Jakie rośliny mogą jeść króliki?

Jakie rośliny z łąki, oprócz mniszka lekarskiego, gwiazdnicy pospolitej, dzikiej marchwi, babki lancetowatej, mogą jeść króliki?

Na łące rośnie wiele traw i ziół, które można podawać królikom. Rośliny łąkowe podajemy w niewielkich ilościach, ponieważ niektóre z nich mają właściwości lecznicze. Mniszek lekarski jest rośliną leczniczą, więc podajemy go w niewielkich ilościach, chociaż jest on ulubioną potrawą królika. Króliki mogą jeść: pokrzywę zwyczajną (głównie młodą), bazylię pospolitą (można podawać całą roślinę), rumianek pospolity, tasznik pospolity (świeży lub suszony), podbiał pospolity, owies zwyczajny, jęczmień zwyczajny, pszenicę orkisz, lucernę siewną, tymotkę łąkową, wiechlinę łąkową, koper włoski, koper ogrodowy, nagietek lekarski, stokrotkę, podagrycznik pospolity (roślina pastewna lubiana przez króliki), dziurawiec pospolity, życicę trwałą, majeranek pospolity, lebiodę pospolitą, szałwie łąkową, jeżówkę purpurową (podaje się całe świeże rośliny lub suszone ziele, ale w małych ilościach, bo jest to raczej roślina lecznicza), miętę pieprzową, miodunkę plamistą, ślaz dziki, szczaw zwyczajny, wiązówkę błotną. Jeżeli nie znamy danej rośliny lub nie jesteśmy jej pewni, to nie podajemy królikom. Rośliny zielone, trawa, zioła zawierają dużo składników mineralnych, krzemionki oraz włókna, które ułatwia trawienie. Nie podajemy trawy skoszonej kosiarką, ponieważ szybko fermentuje i może powodować problemy trawienne u królika. Pozdrawiam

Czym różni się rasowy królik miniaturowy od zwykłego królika miniaturowego?

Obiecałam mojej bratanicy kupić królika miniaturowego. Czym różni się rasowy królik miniaturowy od zwykłego królika miniaturowego? Ile miesięcy powinien mieć taki królik, aby nadawał się do sprzedaży?

Rasowego królika miniaturowego najlepiej kupić od hodowcy. Króliki te na obu uszach mają tatuaż, który mówi skąd pochodzą i jakie terytorium obejmuje dany związek hodowców królików. Rasowe króliki miniaturowe ważą od 0,6 – 1,5 kg (przeciętna masa ciała 1,1-1,25 kg). Nierasowe miniaturki mogą być większe i ważyć do 3,5 kg. Maja też dłuższe i wyraźnie oddzielone uszy. U dorosłego rasowego królika miniaturowego długość uszu wynosi 4,5-5,5 cm (nie może przekroczyć 7 cm). Charakterystyczną cechą królików miniaturowych jest stosunkowo duża głowa do reszty ciała. Mały królik oferowany przez sprzedawcę niekoniecznie jest miniaturką. Może to być królik, który powstał w wyniku krzyżowania królika normalnego z miniaturką. Młode króliki staja się samodzielne w wieku około 2 miesięcy i takie nadają się do sprzedaży. Nie należy kupować młodych królików, ponieważ ich układ pokarmowy nie ma mikroorganizmów, które u starszych królików rozkładają pokarm. Młody królik pozbawiony matki cierpi na zaburzenia trawienne. W żołądku młodych królików, dzięki składnikowi z mleka matki tworzy się olej mleczny, który jest naturalnym antybiotykiem. Młode króliki zjadają też kuleczki kału swojej matki, dzięki czemu w ich przewodzie pokarmowym rozwija się odpowiednia flora bakteryjna. Przy wyborze królika należy pamiętać, że zwierzęta długowłose wymagają szczególnej pielęgnacji, podobnie jak króliki z długimi uszami. Pozdrawiam

Czy króliki można kąpać?

Jakiego szamponu można użyć do kąpieli królika? Czy może to być mydło szare?

Królików nie należy kąpać, bo łatwo się przeziębiają. Regularne czyszczenie klatki, dbanie o higienę podłoża wystarczy, aby królik miał czyste futerko. W sytuacji kiedy jest to konieczne (ostra inwazja pasożytów, silna biegunka), królika myjemy w ciepłej wodzie bez detergentów (można troszkę użyć szarego mydła, jak jest to konieczne). Po takiej kąpieli królika umieszczamy w ciepłym pomieszczeniu na dobę. Aby zapewnić królikowi błyszczące, o świeżym zapach futerko, można od czasu użyć suchego szamponu dla kotów lub mączki ziemniaczanej, które później dokładnie usuwamy z okrywy włosowej. Pozdrawiam

Czy w sklepie zoologicznym można kupić małego królika rasy Hermelin?

Mam 12 lat i chcę sobie kupić małego królika rasy Hermelin. Czy wszystkie te króliki są białe? Jak upewnić się że jest to królik rasy Hermelin?

Małe króliki rasy Hermelin w Polsce są rzadko spotykane w sklepach zoologicznych i nie są też tanie. Łatwiej można kupić je od hodowcy. Obecnie króliki tej rasy występują prawie we wszystkich rodzajach umaszczenia, ale nadal najbardziej popularne są króliki białe. Króliki Hermelin mają krępą budowę i zwaliste ciało. Głowa jest mała, szeroka, a część twarzowa trochę spłaszczona. Uszy głęboko osadzone (do 5,5 cm) mają zaokrąglone końcówki. Oczy są czerwone lub niebieskie. Szyja jest bardzo krótka i prawie niewidoczna. Króliki tej rasy mają kończyny długie, masywnie i dość grube, dlatego stojąc na przednich nogach przyjmują charakterystyczną podniesioną postawę. Ogon u tych królików jest mały i krótki, a kończyny są zakończone białymi pazurkami. Młode króliki już w wieku 3 miesięcy osiągają wagę 600 gram, a w wieku 6 miesięcy 1300 gram, czyli masę ciała typową dla dorosłego królika. Futerko królików jest gęste, sprężyste, długie, do około 18-20 mm. Masa dorosłego królika powinna wynosić od 1100 gram do 1300 gram. Dorosłe króliki mające niską wagę mogą być chorowite i nie są zalecane do rozrodu. Pielęgnacja tych królików nie różni się od wymogów innych ras. Jako zwierzątka domowe są przyjazne i łagodne. Pozdrawiam

 

Czy karmienie królików zieleniną jest zdrowe?

Mam kilka królików. Żywię ich mieszanką ziarnową, sianem, warzywami, trawą, lucerną. Teraz na wiosnę daję im więcej zieleniny niż siana. Czy karmienie ich większą ilością zieleniny jest zdrowe? Czy królikom można podawać paprykę i pomidory?

 

W okresie wiosennym, letnim i jesienią podstawą żywienia królików powinna być zielonka (trawa, zioła, lucerna, kapusta pastewna, jarmuż, nać marchewki), warzywa. Większość warzyw nadaje się dla królików. Nie należy im podawać naci ziemniaczanej, zieleni szparagów, liści roślin dyniowatych. Szkodliwy jest nadmiar naci pietruszki, sałaty, rabarbaru. Króliki są zwierzętami roślinożernymi, a zielonki są bogate we włókno, białko, witaminy i minerały. W mniejszych ilościach podajemy siano, mieszankę ziarnową, które powinny być podstawa żywienia zimą. Można królikom podawać pomidora i paprykę, która jest dobrze trawiona. Ziele i szypułki pomidora są trujące. Króliki lubią warzywa i należy je podawać zgodnie z sezonem występowania. Warzywa w porównaniu z owocami mają mało fruktozy (cukru) więc nie tuczą. Pozdrawiam

Co robić, aby królica nie atakowała drugiej?

Mam dwie królice, które wychowują się razem od małego. Od pewnego czasu zauważyłam, że jedna z samic atakuje drugą. Co robić, aby króliki nie pogryzły się?

Kiedy króliki dorosną i dojrzeją do rozrodu może pojawić się zachowanie dominujące związane z płcią. Taką sytuację często obserwuje się wśród samic. Jeżeli w klatce przebywają dwie dorosłe samice, jedna z nich może atakować drugą. Aby uniknąć pogryzienia się dwóch samic, należy je rozdzielić lub trzymać je na dużym zewnętrznym wybiegu. Można obydwie (nie jedną) samice wykastrować, ponieważ niekastrowane zwierzę zawsze dominuje nad wykastrowanym. Duża klatka, dwa domki dla królików, duży wybieg mogą znacznie zmniejszyć agresję między królikami. Pozdrawiam

Jak przenieść młode króliki do zastępczej matki?

Mam kilka królików. Ostatnio samica, która się wykociła i miała 10 młodych nie wykarmiła wszystkich królików i trzy najsłabsze padły. Ile samica może wykarmić młodych? Czy część młodych królików można przenieść do gniazda innej samicy? Czy obca matka nie zrobi im krzywdy?

Królica, która urodziła młode powinna mieć zapewniony spokój, odpowiedni pokarm i cały czas świeżą wodę, ponieważ karmiąc młode ma duże zapotrzebowanie na płyny. Samica, która jest w dobrej kondycji, może wykarmić około dwanaście osesków. Młoda samica, która pierwszy raz się wykociłać  nie powinna mieć więcej niż osiem młodych królików do wykarmienia. Jeżeli młodych królików jest więcej niż samica byłaby w stanie wykarmić, należy je podłożyć do innej samicy, która ma mniej młodych w tym samym wieku. Króliki przed przeniesieniem do innego gniazda, należy starannie natrzeć puchem pobranym z gniazda, do którego mają być przeniesione. Jest to bardzo ważne, ponieważ królica zaniepokojona zapachem obcych królików może je zagryźć. Króliki, natarte puchem z obcego gniazda, należy zostawić w tym puchu na kilkanaście minut. Następnie młode króliki przenosimy do gniazda zastępczej matki i obserwujemy przebieg wydarzeń. Króliki przenosimy do innego gniazda zawsze rano po karmieniu, bo wtedy będą mogły maksymalnie nasiąknąć zapachem zastępczej matki. Królica przez cały dzień raczej przebywa poza gniazdem. Samica na początku może być niespokojna i często kontrolować gniazdo, ale wieczorem powinna już karmić młode i je ogrzewać. Pozdrawiam

Na co królik może być chory i czy grozi mu coś poważnego?

Mam samiczkę, od kilku tygodni ma na uchu strupy, czytałam, że to może być parch. Jak mogę jej pomóc? Czy muszę udać się do weterynarza, czy jednak jest szansa dla domowych sposobów dla pozbycia się tego? Pozdrawiam

Parchy (strupki często na uchu) na skórze królika powstają, gdy rozwija się pasożytniczy grzybek. Jeżeli występuje jeden, dwa strupki można je zwilżyć letnią wodą z szarym mydłem tak, aby strupek łatwo usunąć. Uważamy, żeby nie zamoczyć zdrowej skóry. Oczyszczoną skórę ze strupków smarujemy jodyną (raz dziennie). Jeżeli po kilku dniach skóra się nie goi lub pojawią się dodatkowe strupki, udajemy się do weterynarza. Pozdrawiam

Jakie siano jest najlepsze dla królików?

Mam kilka królików i staram się kupować im dobre siano. Jakie pytania powinienem zadawać sprzedawcy, aby się upewnić, że jest to siano dobrej jakości?

Siano jest ważną suchą paszą objętościową w żywieniu królików, szczególnie w okresie zimowym i wczesnej wiosny. Na jakość i wartość pokarmową siana wpływają: sposób suszenia, skład traw i roślin oraz sposób koszenia. Dobre siano to takie, które zostało wyprodukowane na łące, gdzie występują różne trawy pastewne, rośliny motylkowe i zioła. Kupując siano warto się dowiedzieć od sprzedawcy, gdzie i jak suszono siano. Najlepiej jest suszyć siano na ostwiach, kozłach i płotkach, ponieważ trawa suszona na pokosie i codziennie przewracana traci sporo cennych składników (podczas przewracania kruszą się delikatne listki i najmłodsze pędy). Należy dowiedzieć się też, w jakiej fazie rozwoju trawy były koszone. Trawy koszone na początku fazy kwitnienia zawierają najwięcej białka i mało włókna. Takie siano jest szczególnie cenne w zimowym karmieniu królików. Trawy skoszone po kwitnieniu zawierają mniej białka, a więcej substancji ciężkostrawnych. Dobre siano powinno zawierać trawy pastewne, rośliny motylkowe i zioła. Nie może być zapylone, zawierać zanieczyszczeń oraz pleśni. Kolor siana powinien mieć barwę naturalnie zieloną. Zapach nie może mieć stęchłej woni. Jeżeli siano jest dobrze przechowywane i zostało prawidłowo wysuszone, nie będzie psuło się i nie straci swej wartości przez cały rok. Pozdrawiam

Jakie ziarna w żywieniu królika w sezonie zimowym są najlepsze ?

Podstawą żywienia królików zimą są pasze treściwe, zawierające sporo węglowodanów i białka. Najczęściej podaje się królikom ziarna owsa (w całości), które zawiera około 4% tłuszczu (jego głównym składnikiem są nienasycone kwasy tłuszczowe). Tłuszcz ten dostarcza zwierzętom energii, ważnej szczególnie w okresie zimy. Ziarna owsa podawane w całości (z łuską) zawierają więcej włókna surowego w porównaniu z innymi gatunkami zbóż. Większa zawartość włókna surowego przeciwdziała pęcznieniu ziarna w żołądku, w związku z tym pasza ta jest dobra dla młodych królików. Wysoką zawartość energii ma też ziarno jęczmienia, które można podawać w całości lub ześrutować. Ziarna jęczmienia zawierają też dużo witamin z grupy B, witaminę D, najwięcej fosforu ze wszystkich zbóż oraz dużo potasu. Posiadają właściwości łagodzące stan zapalny dróg moczowych i przewodu pokarmowego. Ziarnem energetycznym jest również pszenica, która zawiera najwięcej białka ze wszystkich zbóż. Pszenica zawiera też cenne minerały (wapń, potas, sód, magnez, żelazo, fosfor, siarkę) oraz witaminy (D, K, E, PP oraz B1, B12, B2). Paszą wyjątkowo energetyczną jest kukurydza (zawiera około 4% tłuszczu), która jest stosowana jako dodatek do pozostałych pasz treściwych. Z paszami treściwymi można podawać też siemię lniane, które korzystnie wpływa na jakość okrywy włosowej i mleczność samic karmiących. Żyto bardzo łatwo pęcznieje (tworząc niestrawne grudki) w przewodzie pokarmowym królika, dlatego podaje się go w bardzo małych ilościach, po ześrutowaniu lub namoczeniu. Królikom można podawać też groch, bobik, soczewicę, łubin słodki. Ziarna tych roślin motylkowych zawierają dużo białka oraz fosfor i wapń. Pozdrawiam

Czy w zimie można podawać królikom kiszonkę?

Ile dorosły królik może jeść dziennie takiej paszy?

Jeżeli zima jest łagodna (nie ma mrozów), a króliki przebywają w ocieplonym pomieszczeniu można im podawać kiszonki, ale zwierzęta te należy przyzwyczaić do kiszonek. Nie należy podawać tej paszy królikom młodym (dopóki nie ukończą 13 tygodnia życia). Jeżeli królikom podajemy kiszonkę, to należy zwiększyć dawki pasz mineralnych, ponieważ odczyn kwaśny zwiększa zapotrzebowanie na związki mineralne (głównie wapń i fosfor). W sytuacji kiedy zima jest mroźna, lepiej całkowicie zrezygnować z pasz, które zamarzają, a karmę ograniczyć do siana, suchych pasz treściwych i świeżych pędów drzew. Pasze, które łatwo się psują, podajemy w karmidle i szybko je usuwamy, a karmidło dokładnie myjemy. Maksymalna dawka kiszonki dla dorosłego królika powinna wynosić od 150-200 gram dziennie. Pamiętamy, że kiszonka przechowywana poza zbiornikiem szybko pleśnieje i gnije pod wpływem tlenu atmosferycznego. W dany dzień ze zbiornika wyciągamy tylko tyle kiszonki ile potrzebujemy do skarmienia królików w ciągu jednego dnia, a zbiornik szczelnie zamykamy. Pozdrawiam

Co jest ważne w hodowli królika kalifornijskiego?

Rasa tych królików została wyhodowana w Stanach Zjednoczonych w wyniku krzyżowania królików białych nowozelandzkich, królików rosyjskich (himalajskich) oraz królików szynszyli. Dzieli się na dwie odmiany barwne: kalifornijskie hawana i kalifornijskie czarne. Króliki te należą do ras średnich, a dorosłe osobniki osiągają wagę 3,5-5,5 kg, mają harmonijną budowę i są umięśnione. Króliki kalifornijskie są często hodowane, ponieważ nie mają dużych wymagań co do paszy i charakteryzują się wysoką plennością. Samice szybko dojrzewają (w wieku 4,5 miesiąca). Do rozpłodu nie powinno używać się samic niedojrzałych płciowo i o niskiej wadze (mniej niż 3,5 kg), ponieważ potomstwo jest słabsze i narażone na choroby. Również samice (matki) często chorują. Młode osobniki odsadzone od matki są bardzo wrażliwe na jakość paszy i warunki bytowe. Powinny mieć paszę wysokiej jakości o małej zawartości włókna, które nie jest w pełni trawione, ponieważ układ pokarmowy królika nie jest dostatecznie rozwinięty. Pasza musi być świeża i nie może być mokra oraz zaparzona, ponieważ długi przewód pokarmowy sprawia, że zwierzęta (szczególnie osobniki młode) są narażone na wzdęcia i biegunki. Dorosłe króliki kalifornijskie nie są wybredne co do paszy i chętnie zjadają paszę o dużej zawartości włókna, ponieważ mają dobrze rozwinięte jelito ślepe i florę bakteryjną. W żywieniu stosuje się mieszanki pełnowartościowe, pasze treściwe (mieszanki ziarnowe, kukurydzę), świeże zielonki, buraki pastewne, marchew i dobrej jakości siano. Króliki należy szczepić, ponieważ są narażone na choroby zakaźne (pomór królików, myksomatozę). Zwierzętom najbardziej szkodzi wilgoć i przeciąg, dlatego klatka powinna znajdować się w pomieszczeniu suchym, jasnym i niezbyt przewiewnym. Króliki powinny mieć też zapewniony ruch i wybieg oraz osłonę przed wiatrem, silnym nasłonecznieniem, czy mrozem (jeśli klatka jest ustawiona na powietrzu). Na zdrowie tych zwierząt będą wpływać: warunki utrzymania, jakość paszy i higiena.

Ile królik powinien dostawać siana?

Karmię królika głównie granulatem dobrej jakości. Czy królik powinien dostawać siano i ile?

W naturalnych warunkach króliki żywią się głównie trawą i ziołami, które zawierają sporo błonnika (20-25%). Króliki w pożywieniu potrzebują dużo włókna (błonnika), który korzystnie wpływa na pracę jelit i pozwala ścierać stale rosnące zęby. Granulaty zawierające mało włókna, a dużo kalorycznego białka i tłuszczu, nie są zbyt zdrowe dla królika. Gotowy wysokowartościowy pokarm zalega zbyt długo w jelicie, co powoduje zaburzenia trawienne. Oprócz tego zbyt szybkie zaspokojenie głodu u królików może prowadzić do zaburzenia zachowań (króliki obgryzają różne rzeczy, meble, dywan). Jeżeli karmimy królika granulatem zwierającym około 30% siana, to ta ilość siana jest wystarczającym źródłem błonnika. Jednak tak karmione króliki będą szybciej przybierały na wadze. Ponieważ włókno odgrywa ważną rolę w trawieniu u królika, a siano ułatwia perystaltykę jelit (przesuwanie papki pokarmowej w jelicie) lepiej jest podawać królikowi większe dawki siana, a mniej granulatu. Jest to szczególnie ważne dla królików hodowanych w domu, w klatce. Pozdrawiam

Jak powstały króliki wiedeńskie?

Króliki wiedeńskie wyhodowano na przełomie XVIII i XIX wieku. Należą do rasy średniej, dlatego lepiej nadają się na zwierzęta domowe niż króliki duże. Oprócz tego króliki średnie mają mniej problemów ze zębami, ponieważ większość z nich ma wydłużoną szczękę. Króliki wiedeńskie są często hodowane w Europie i Polsce. Zwierzęta te mają łagodne usposobienie i szybko osiągają dojrzałość płciową. W Niemczech najczęściej hodowaną rasą średnią jest królik wiedeński niebieski. Króliki tej rasy zostały wyhodowane we Wiedniu przez krzyżowanie olbrzymów lotaryńskich, olbrzymów belgijskich, morawskich niebieskich i królików holenderskich. Okrywę włosową mają niebieską (ciemną lub jaśniejszą) lub prawie czarną. Pokrojem są zbliżone do królików wiedeńskich białych. Oprócz tej odmiany barwnej są też inne: czarna, biała, szara, niebiesko-szara. Króliki niebiesko-szare powstały w Niemczech ze skrzyżowania królika wiedeńskiego szarego z wiedeńskim niebieskim. W Polsce króliki tej rasy są hodowane, ale nie są objęte wzorcem tak, jak w Niemczech. Króliki wiedeńskie szare wyhodowano w Niemczech krzyżując królika olbrzyma belgijskiego z szarym małym królikiem. Króliki te maja cztery odcienie barwne. Również w Niemczech została wyhodowana rasa wiedeńska czarna z krzyżowania królika rasy alaska, wiedeńskiego niebieskiego i innych ras. Okrywa włosowa tych zwierząt ma jednolita czarną barwę na powierzchni całego ciała (charakterystyczna dla rasy alaska). Oczy króliki mają niebieskie, a pazury szarobrązowe. Króliki wiedeńskie białe wyhodowano (przez Wilhelma Mucke) krzyżując króliki wiedeńskie niebieskie z holenderskimi. Mają gęstą, jedwabistą okrywę włosową, białe pazury i niebieskie oczy. Są dobrze umięśnione i harmonijnie zbudowane. Łagodne usposobienie i ciekawe ubarwienie królików wiedeńskich zachęca do ich hodowania.

Co jest ważne w hodowli rasowego królika marburskiego?

Królik marburski (Ma) należy do ras małych. Ma krępą budowę ciała, silne kończyny, krótki ogon i harmonijnie zbudowany tułów. Głowa, która powinna być krótka i szeroka (u samic nieco mniejsza), jest mocno osadzona na krótkiej szyi. Jest to królik urokliwy o mysiej barwie (okrywa tego królika jest jednolicie jasnoniebieska). Rasowy królik marburski wzorcowo w wieku powyżej pół roku powinien mieć wagę od 2,5 kg do 3,3 kg. Zwierzęta, które mają masę ciała poniżej 2 kg i powyżej 3,5 kg, są traktowane jako osobniki o wadach niedopuszczalnych. Takiego królika można hodować jako pupila domowego, ale nie może on uczestniczyć w wystawach, chociaż dopuszcza się niższą masę ciała o 5% tych królików na wystawach. Pomieszczenie i pokarm dla królików marburskich jest taki sam jak dla innych królików ras małych. Większy problem w hodowli tych królików pojawia się wtedy, gdy króliki te maja brać udział w wystawie. Duże wymagania wzorcowe tej rasy, szczególnie dotyczące barwy okrywy włosowej, często eliminują te króliki z wystaw. Rasowy królik marburski powinien mieć jednolitą jasnoniebieską sierść, nieznacznie błyszczącą. Długość włosów pokrywowych powinna wynosić 2,5 cm. Jeżeli te włosy są dłuższe to jest to wada, która dyskwalifikuje królika do udziału w wystawach. Wada ta jest często spotykana przy chowie wsobnym (za duże pokrewieństwo). U rasowych królików marburskich mogą też pojawiać się srebrzyste włosy w okrywie. Niewielka ilość tych włosów jest uznawana za wadę dopuszczalną. Jednak w następnym pokoleniu tych włosów może być więcej i wtedy jest to już wada niedopuszczalna. Rasowy, wzorcowy królik marburski powinien mieć stojące, mięsiste uszy (obwisłe są wadą), szarobrązowe pazury. W barwie okrywy włosowej jest niedopuszczalne zabrązowienie, zażółcenie oraz biała barwa włosów podszyciowych. Królika tej rasy łatwo jest hodować jako pupila domowego, ale jeżeli ten królik ma brać udział w wystawie, to od hodowcy są wymagane znacznie większe umiejętności.

 

Jak karmić samicę, która ma młode króliki?

Od kilku dni mam kilka młodych królików. Moje pytania: jak karmić samicę, żeby dawała dużo mleka oraz czy samicę wystarczy karmić dwa razy dziennie?

Samice w okresie ciąży i karmienia wymagają pokarmu zróżnicowanego, energetycznego oraz bogatego w minerały i witaminy. Produkcja mleka u samic uwarunkowana jest rasą, stanem fizjologicznym, składem i wielkością dawki pokarmowej. Samice karmiące powinny mieć cały czas dostęp do dobrego siana z ziołami. W okresie karmienia młodych wzrasta zapotrzebowanie na pokarm bardziej energetyczny, dlatego królikom podajemy dobrej jakości mieszanki ziarnowe lub granulat. Dzienna dawka pokarmowa granulatu lub mieszanki powinna wynosić około 500 gram. Większa ilość energii w pokarmie (skrobia, tłuszcze) stymuluje produkcję mleka. Na mleczność u samic wpływają także zielonki (mniszek lekarski, koper, natka pietruszki). Z warzyw można podawać marchew bez ograniczeń, cukinię, seler korzeniowy, liście kukurydzy. Zielonki i warzywa są nie tylko źródłem węglowodanów, białka, ale także witamin i minerałów. W czasie laktacji zwiększa się zapotrzebowanie na pierwiastki mineralne i witaminy, dlatego samice powinny dostawać witaminy, kostki wapienne, sól i cały czas mieć świeżą wodę w poidełku. Na proces laktacji wpływa także sód; jego niedobory zmniejszają produkcję mleka. Źródłem sodu w paszy jest głównie sól kuchenna, ponieważ pasze roślinne zawierają bardzo mało tego pierwiastka. Niedobory pierwiastków mineralnych występują najczęściej przy skarmianiu paszami gorszymi jakościowo. Wskazane jest karmienie samic częściej (trzy razy dziennie). Pozdrawiam

Jak wpływają zabawki i przedmioty do zabawy na zdrowie królika?

Króliki podobnie jak inne zwierzęta potrzebują regularnego ruchu. Jest to szczególnie ważne, kiedy przebywają w klatce. Zwierzęta te pozostawione same sobie lub trzymane pojedynczo w klatce szybko się nudzą, co prowadzi do depresji, żądzy niszczenia. Zarówno bodźce umysłowe jak sprawność fizyczna są bardzo ważne dla zdrowia królika. W naturalnych warunkach króliki muszą zdobywać pokarm, bronić swojego terytorium, dlatego w tym celu pokonują wiele przeszkód. Króliki hodowane w klatce pokarm dostają w misce, nie mają naturalnych wrogów, więc w pewnym sensie maja ograniczoną ruchliwość przez co staja się osowiałe i łatwo przybierają na wadze. Jednak nawet starsze osobniki potrzebują bodźców umysłowych, ruchu dla zachowania zdrowia i sprawności fizycznej. Króliki potrzebują w klatce przedmiotów, w których mogą się skryć, wychodzić na nie. Mogą to być opakowania z drewna, kartony. Patyki i gałęzie drzew w klatce zaspokoją  instynkt gryzienia królików. Ważna jest też skrzynka, w której zwierzęta będą mogły grzebać. Króliki również chętnie bawią się zabawkami, ale w zależności od charakteru będą preferować różne zabawki, a czasem potrzebować zachęty do zabawy. Brak przedmiotów do zabawy w klatce, mała przestrzeń do ruchu powodują, że króliki stają się osowiale lub agresywne i pojawiają się niepożądane zachowania, co jest często wyrazem frustracji i znudzenia.

Czy królika miniaturowego czystej rasy można kupić w sklepie zoologicznym?

Raczej może być problem z kupnem rasowego królika miniaturowego w sklepie zoologicznym. Wiele małych królików oferowanych w sklepie zoologicznym to nie  miniaturki, a efekt krzyżówki królika normalnego z miniaturką. Miniaturkę czystej rasy najpewniej można kupić od hodowcy. Taki królik na obu uszach (strona wewnętrzna małżowiny) powinien mieć tatuaż. Na prawym uchu jest wytatuowana data urodzenia i numer zwierzęcia. Na lewym uchu jest liczba informująca skąd pochodzi zwierzę (jakie terytorium obejmuje dany związek hodowców królików). Symbole lat urodzenia jak i symbole terytorialne są ustalane przez KCHZ (Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt). Najlepszym momentem znakowania królików jest okres po odłączeniu od matki. Tatuaż powinny wykonywać tylko osoby odpowiednio przeszkolone. Króliki miniaturowe są bardziej wątłe niż zwierzęta większych ras, więc należy się z nimi delikatnie obchodzić. Pozdrawiam

Ile czasu w ciągu dnia królik potrzebuje na odpoczynek?

Króliki zwykle poświęcają 2/3 doby na odpoczynek. Odpoczywają siedząc z poziomo ułożonym grzbietem lub leżąc na brzuchu. W naturalnych warunkach zwierzęta te kopią nory, gdzie chowają się przy najmniejszym zagrożeniu. Króliki hodowane w klatkach muszą mieć zapewniony spokój, głównie podczas dnia, ponieważ są one aktywne przeważnie nocą. Pozdrawiam

Jaki granulat królik będzie jadł chętniej, słodki czy tradycyjny?

Większość granulatów to odpowiednio przetworzone ziarna zbóż, zioła, trawa, suszone warzywa, owoce. Smak tego granulatu będzie zależał od suszonych ziół, warzyw. Niektórzy producenci mogą dodawać cukier (melasy) w celu poprawienia smaku. Nie jest to dodatek specjalnie zdrowy. Badania wykazują, że króliki mają bardzo dobrze rozwinięty zmysł smaku i zwierzęta te chętniej zjadają granulat słodki w porównaniu z tradycyjnym. Z dawki dobowej króliki młode i samice zjadały od 55% do 63% granulatu słodkiego. Podobnie samice chętniej jadły granulat słony (70% dawki dobowej) w porównaniu z granulatem czystym. Zwierzęta te nie wykazywały specjalnej preferencji do granulatu gorzkiego, ponieważ zjadały go w 17% z dawki dobowej. Pozdrawiam

Czy to normalne, że matka małych królików mało się nimi opiekuje?

Miałam w gnieździe kilka małych królików i zauważyłam, że samica mało się nimi opiekuje. Nie lizała ich, a jak jeden wypadł z gniazda, to musiałam go tam sama włożyć. Czy wszystkie samice, które mają młode tak się zachowują?

Samice królice w sytuacjach zagrożenia  (np. wkładanie ręki do klatki) będą atakować w obronie swojego potomstwa. Najbardziej bronią gniazdo, kiedy króliki są małe. Agresywność samic obniża się stopniowo z wiekiem młodych. Jeżeli chodzi o zachowania opiekuńcze królików wobec potomstwa, to są one słabe. Samice bardzo rzadko liżą swoje dzieci i nie zależy to też od ich wieku. Mało interesują się też tym, gdy mały królik wypadnie z gniazda. Zwykle królik, gdy wypadnie z gniazda, sam wykonując gwałtowne ruchy zakrywa się ściółką, tworząc swoje gniazdo. Opieka samic nad małymi królikami ogranicza się głównie jedynie do nakarmienia młodych i obrony gniazda. Pozdrawiam

Czy da się wyleczyć sparalżowanego królika?

Mam kilka królików. Pewnego dnia zauważyłam, że jeden królik jest mniej ruchliwy. Jadł i dużo pił, ale sprawiał wrażenie jakby nie mógł chodzić. Z wysiłkiem posuwa nóżkami. Czy takiego królika da się wyleczyć, czy weterynarz powinien go uśpić?

Na podstawie tego opisu trudno określić dokładnie na co jest chory królik, ale najprawdopodobniej królik jest zainfekowany jakimś wirusem. Bardzo często przy chorobach wirusowych występuje paraliż nóg. Do dokładniejszego określenia rodzaju choroby potrzebne są badania kału, badania wirusologiczne, badania histopatologiczne. O sposobie leczenia, ewentualnie uśpienia królika, powinien zadecydować lekarz weterynarii. Pozdrawiam

Czy króliki mogą jeść stokrotkę polną?

Czy królikom można podawać cukinię oraz liście z buraka czerwonego?

Królikom można podawać stokrotkę pospolitą w całości. Młode listki i kwiaty są bardzo smaczne. Mają smak mięty. Stokrotka zawiera liczne olejki eteryczne, oczyszcza krew i działa lekko przeczyszczająco. Cukinia jest lekkostrawna i bogata w witaminy. Listki też są jadalne. Liście z buraka czerwonego można podawać tylko w małych ilościach, ponieważ zawierają dużo kwasu szczawiowego. Pozdrawiam

Jak powinno się pielęgnować poszczególne rasy królików miniaturowych i karłowatych?

Króliki ras miniaturowych i karłowate powstały ze skrzyżowania karzełka niderlandzkiego z innymi rasami. Większość tych królików waży poniżej 2 kg, dlatego chętnie są kupowane przez dzieci i młodzież, ponieważ z powodu małej wagi można brać je na ręce i przytulać, chociaż króliki tego nie lubią i wolą leżeć koło człowieka. Niewielkie rozmiary tych zwierząt udało się wyhodować, ponieważ króliki mają geny odpowiedzialne za ich rozmiar (nie jest to wynik mutacji). Również pod wpływem genów powstały zmiany anatomiczne w budowie i kształcie głowy(kopuła) u królików miniaturowych i karłowatych. Króliki te z wyjątkiem baranów (króliki zwisłouche) mają zwykle małe, krótkie uszy, dlatego nie można chwytać ich za uszy, jak to robi się przy podnoszeniu dużych ras (osoba praworęczna najpierw prawą ręką chwyta królika za uszy, a następnie palcami lewej ręki luźno za skórę na karku i podnosi do góry). Króliki miniaturowe jedną ręką chwyta się za skórę na karku, a drugą wsuwa pod tułów, aby zwierzę się wsparło. U królików ras miniaturowych i karłowatych należy regularnie sprawdzać uzębienie, ponieważ u tych zwierząt często występują choroby przyzębia, ubytki szkliwa i zapalenia dziąseł. Hodowla królików karłowatych w celu uzyskania przychówku nie jest łatwa, ponieważ im mniejsze  jest zwierzę, tym większy jest wpływ czynnika karłowatości (mutacja), co wiąże się ze zmniejszoną płodnością i przedwczesnymi porodami. Najstarsza rasa królików miniaturowych to hermelin. Barwne miniaturki (często oferowane w sklepach zoologicznych) maja podobny kształt ciała i uszu do hermelin, ale różnią się barwą sierści i należą do różnych ras. Wszystkie króliki miniaturowe w porównaniu z normalnymi są bardziej wrażliwe na warunki otoczenia i podatne na choroby. Miniaturki długowłose (baran holenderski, jersey włochaty) należy regularnie, często czesać. Należy także sprawdzać, czy w okolicach odbytu nie ma zlepionych włosów. Podobnie postępuje się z miniaturkami satynowymi, które mają specyficzną strukturę włosa (satyna), dlatego ich sierść jest jedwabista, miękka i błyszcząca. Króliki miniaturowe potocznie nazwane „misiaczek” i „lwią główką”, które przypominają puszyste kłębki zwrócą uwagę każdego dziecka, ale podobnie jak króliki długowłose mogą być kłopotliwe w utrzymaniu ze względu na tendencje do filcowania się  sierści. O sierść dbamy również u królików krótkowłosych (np. reksy), szczególnie gdy linieją. Króliki liniejące gubią dużo sierści, dlatego wskazane jest, aby w tym czasie częściej je czesać. Rzadko, ale na rynku są już dostępne króliki miniaturowe angorskie. Króliki angorskie różnią się tym od długowłosych, że ich sierść stale odrasta i nie podlega linieniu, dlatego trzeba je regularnie strzyc, aby wełna nie sfilcowała się, a zwierzę nie zachorowało.

Czy króliki trzeba szczepić na katar?

Mam kilka młodych królików, które wyglądają na zdrowe. Słyszałam, że króliki w okresie jesiennym, zimowym mogą zachorować na katar. Czy te króliki powinnam zaszczepić?

Przyczyną kataru zakaźnego u królików są głównie bakterie z rodzaju Pasteurella i inne. Młode zwierzęta najczęściej zakażają się od chorej matki lub innego zrażonego osobnika. Jeżeli króliki są zdrowe i nie jest to duża populacja, nie ma potrzeby ich szczepić. Najbardziej narażone na tę chorobę są króliki młode, wcześnie odstawione od matki lub będące w stresie (sklep zoologiczny, duże zagęszczenie w pomieszczeniu, gdzie przebywają). Podsumowując, króliki szczepi się na katar, gdy są to duże populacje, zwierzęta są narażone na stres lub biorą udział w wystawie. Pozdrawiam

Czy karma dla królików mininiaturek może być podawana zwykłym królikom?

Droga Pani Mario, mam pytanie dotyczące królików. Mój tata kupił wczoraj trzy króliki (zwykłe), a ponieważ w domu trzymam miniaturkę, zaczełam się zastaniawiać, czy można zwykłym królikom dać karmę dla miniaturek? Czekam na odpowiedź, Daria.

Można zwykłym królikom podawać karmę dla miniaturek, ale jeśliby twój tata kupował jakąś treściwą karmę dla zwykłych królików, to nie jest ona wskazana dla miniaturek. Króliki zwykłe hodowane w innym celu niż pupil domowy, wymagają bardziej treściwego pokarmu. Pozdrawiam Dario

Jak należy prawidlowo podnosić królika w codziennych zabiegach?

Króliki hodowane w domu lub na fermach nie boją się człowieka i łatwo się oswajają. Dzieci chętnie bawią się z królikiem i lubią trzymać go na rękach, ale królik potrzebuje też czas na jedzenie i odpoczynek. Zwierzęta te mają delikatny układ szkieletowy, dlatego należy z nimi ostrożnie postępować podczas podnoszenia. Króliki oswojone dają się łatwo chwytać i zabieg ten nie wywołuje u nich trwałych reakcji stresowych. Jednak podczas podnoszenia królika ważne jest odpowiednie uchwycenie zwierzęcia, aby nie doszło do kontuzji. Szczególnie ostrożnie postępuje się z królikami ciężkich ras i ciężarnymi samicami. Królik źle uchwycony przez dziecko, wyrywając się, może je poważnie podrapać i pogryźć, dlatego dzieci powinny wiedzieć jak prawidłowo trzymać królika, aby nie stała się krzywda zarówno dziecku, jak i królikowi. Nigdy nie wolno łapać i podnosić królika tylko za uszy, ponieważ królik będzie się wyrywał i jest to dla niego bolesne. Króliki miniaturowe, które mają krótkie uszy jedną ręką chwyta się za skórę na karku, a drugą wsuwa się pod tułów (okolice brzucha), aby zwierzę się wsparło. Tylne kończyny się unieruchamia dość mocno, ponieważ są one podatne na złamania, podobnie jak cały kręgosłup. Królika, który ma długie uszy prawą ręką (osoba praworęczna) chwyta się za uszy, a następnie lewą ręką za luźną skórę na karku, aby go podnieść. Należy pamiętać, że osoba, która chce złapać królika, musi być dla niego widoczna i postępować z nim spokojnie. Łatwiej jest oprzątać królika i regularnie kontrolować jego stan zdrowia, jeżeli zwierzę jest przyzwyczajone do prawidłowego podnoszenia. Nie narażamy królika na nagłe i silne odgłosy, ponieważ może to wywołać u niego lęk i popłoch. Zwierzę przyzwyczajone do noszenia na rękach może być przyjacielskim kumplem.

Czy króliki mogą jeść trawę z trawnika koło domu?

Jeżeli dom z trawnikiem nie znajduje się w pobliżu ruchliwej drogi, gdzie wydalane są spaliny samochodowe to można podawać królikom trawę z trawnika. Trawę zrywamy w miejscach nie wydeptanych i nie zabrudzonych. Smaczniejsza i zdrowsza dla tych zwierząt będzie trawa z dzikiej łąki, gdzie jest większa różnorodność gatunków traw i ziół. Pozdrawiam

Czy króliki potrafią wydawać dźwięki?

Króliki w naturze jako zwierzęta stadne w obawie przed drapieżnikami unikają wydawania zbyt wiele odgłosów, ale mogą wydawać pewne dźwięki, które umożliwiają im wzajemne porozumiewanie się w stadzie. Zwierzęta te trzymane w domu w klatkach, zdrowe i nie zestresowane rzadziej wydają dźwięki, chociaż można czasami obserwować mielenie zębami lub mruczenie u królików, co jest oznaką zadowolenia. Nie należy lekceważyć zgrzytanie zębami u tych zwierząt, ponieważ dźwięk ten może być objawem niepokoju lub bólu. W stadzie zwierzęta w obawie przed niebezpieczeństwem i aby ostrzec innych członków, rytmicznie uderzają (tupią) tylnymi łapami o podłoże. Rozdrażniony królik może prychać, a samica (matka) może piszczeć wołając młode. Królik śmiertelnie przestraszony potrafi głośno krzyczeć. Pozdrawiam

Czy to prawda, że świeża marchewka tuczy?

Mam dwie znajome, każda ma królika. Jedna twierdzi, że świeża marchew podawana królikowi tuczy, druga, że odchudza. Jak jest z tą marchwią?

Świeża marchewka ma niski indeks glikemiczny i nie należy do warzyw tuczących. Króliki mogą ją jeść bez ograniczeń. Zawiera ona dużo witamin i liczne pierwiastki mineralne. Suszona marchew jest mniej tucząca, ponieważ  w procesie suszenia zmniejsza się zawartość tłuszczu, a zwiększa zawartość błonnika, który korzystnie wpływa na pracę przewodu pokarmowego. Króliki mogą jeść zarówno marchewkę świeżą jak i suszoną. Tuczy marchew gotowana. Pozdrawiam

Jak rozróżnić królika grubego (tłustego) od umięśnionego?

U królika z nadwagą podczas leżenia widać fałdki skóry. Podczas głaskania królika zauważamy, że żebra i kręgosłup są niewidoczne, a plecy miękkie. Taki królik jest ospały, mało się porusza i najczęściej odpoczywa. Królik umięśniony jest aktywny, lubi się bawić. U takiego królika żebra są delikatnie wyczuwalne, skóra i mięśnie są napięte, naprężone, co szczególnie widać przy podnoszeniu królika. Żeby królik był umięśniony, a nie otyły musi mieć dużo ruchu. Nie może przebywać cały czas w klatce, w której też powinien mieć zabawki umożliwiające mu ruch. Pozdrawiam

Czy króliczyca (dziewczyna) może zachowywać się jak królik (chłopak)?

Moja króliczyca Zuza wszystko teraz obsikuje, tak jakby znaczyła teren. Podobno zachowują się tak tylko samce. Zaniosłam ją nawet do weterynarza, ale pani powiedziała, że ma 100% pewności, że jest to dziewczyna. Nie daje mi to jednak spokoju. Jest to raczej dziewczyna, czy raczej chłopak? Gdy ją kupowałam, to była w klatce z samcami. Czy mogła przejąć od nich zachowanie? Bardzo proszę o odpowiedź.

Kiedy królik dojrzewa zaczynają działać na niego hormony i wtedy też królik zaczyna oznaczać swoje terytorium. Zwykle robią to samce, ale niektóre  samice też mogą znaczyć swoje terytorium. Zależnie od temperamentu samicy jedne są bardziej terytorialne (bardziej znaczą swój rewir) inne mniej. Takie zachowania można ograniczyć kastracją królika. Samce króliki moczem spryskują nie tylko terytorium, ale również wybrane przez siebie samice. Do oznakowania terytorium króliki wykorzystują nie tylko mocz, ale również odchody i gruczoły wydzielnicze znajdujące się pod brodą, dlatego czasem możemy obserwować jak królik pociera brodą o różne przedmioty. W ten sposób króliki zostawiają dla siebie informacje ,, zapachowe’’. Pozdrawiam

1. Ile suchej karmy powinien dziennie dostawać królik miniatura? 2. Co zrobić, by nakłonić go do jedzenia zieleniny?

Witam Na opakowaniu suchej karmy dla królika, którą kupuję, nie ma informacji, ile powinien jej dziennie dostawać. Dawałam mu rano garść i wieczorem też garść, ale widzę, że jest trochę szczuplejszy. Nie mam wagi, więc czy mogłaby pani podać mi, ile powinien dostawać jedzenia np. w łyżkach lub szklankach? Niedawno skończył 3 miesiące i spróbowałam mu dać pietruszkę i marchewkę, ale nie chciał jeść. Co więcej, gdy powąchał zieleninę, odskoczył jak poparzony i niemal wyskoczył z klatki. Co zrobić, by ją polubił? Z góry dziękuję za odpowiedź.

W warunkach naturalnych króliki pobierają pokarm (produkty roślinne) przez całą dobę, intensywniej nocą. Pokarm jest spożywany powoli, więc powinien być dostępny przez wiele godzin. Młode króliki mają większe zapotrzebowanie na treściwy pokarm i bardzo szybko przybywają na wadze. Najlepiej jest podawać im suchą karmę trzy razy dziennie. Rano i wieczorem podajemy większe porcje (po dwie kopiate łyżki), w południe jedną łyżkę. Zabrudzony lub zmoczony pokarm zaraz usuwamy. Siano i woda powinny być dostępne przez cały czas. Królik, który nie jadł żadnych warzyw i zieleniny, na początku może ich unikać, ale niezależnie od tego podajemy kawałeczek marchewki, a gdy są dostępne również liście mlecza czy młody koper, by królik stopniowo się do nich się przyzwyczajał. Z biegiem czasu królik zacznie jeść ten rodzaj pokarmu. Pozdrawiam

Jaką ściółkę może mieć królik?

W sklepie zoologicznym koło mojego domu żwirek drewniany, który poleciła mi pani sprzedawczyni specjalnie dla królika jest bardzo drogi. Dużo tańsze są trociny. Czy królik może mieć ściółkę z trocin? Jak gruba powinna być ściółka i jak często ją wymieniać?

Królik może mieć trociny, które otrzymano przy obróbce drewna i nie ma w nich domieszek chemicznych powstałych ze zmielenia płyt meblowych. Ściółkę w klatce, jeśli nie jest zabrudzona wystarczy wymienić raz w tygodniu i jej warstwa może być cieńsza. Z kolei ściółkę w toalecie królika (może to być skrzynka lub plastikowa kuweta) wymieniamy częściej. Tutaj warstwa powinna być grubsza (minimum 2 cm), aby wchłonąć mocz, co zapobiega wydzielaniu przykrego zapachu. Czyszcząc kuwetę pozostawiamy w niej trochę starej ściółki lub kilka kuleczek kału, aby królik od początku nie musiał znaczyć miejsca toaletowego. Nie używamy ściółek perfumowanych oraz zbrylającego się żwirku dla kota. Królik lubi czasem coś skubnąć z toalety i zbrylona ściółka może być dla niego niebezpieczna. Pozdrawiam

Jakiej rasy jest biały królik z czarnymi uszami i obwódkami wokół oczu?

Od dwóch dni mam króliczycę taką jak w opisie. Podobno jest rasowa. Ma 2 miesiące. Na razie jest chowana na sianie i suchej karmie dla miniaturek. Kiedy może dostać pierwszy świeży pokarm? Co jej będzie smakować?

Zapewne jest to srokacz miniaturowy. Kiedy królik skończy trzy miesiące, można próbować podawać świeży pokarm, zaczynając od warzyw. Może też być świeży koperek. Zaczynamy od bardzo małych porcji i cały czas sprawdzamy odchody królika, czy nie są zbyt rzadkie. Króliki bardzo lubią marchewkę, którą można podawać bez ograniczeń z wyjątkiem naci. Dobrze tolerowana jest kalarepa, ogórek, cukinia, pietruszka, kalafior. Sałatę podajemy w niewielkich ilościach. Niektóre króliki bardzo lubią cykorię, chociaż ma gorzki smak. Dużo witamin zawiera rzeżucha. Na wiosnę można zbierać mniszek lekarski, który króliki  bardzo lubią. Jadalna jest cała roślina, ale porcje nie mogą być za duże, ponieważ jest to roślina lecznica. Lucerna zawiera dużo białka i wapna. Można podawać bazylię (całą roślinę), która pobudza apetyt i działa uspokajająco. Dobrą rośliną pastewną jest gwiazdnica pospolita, która smakuje jak kukurydza. Mięta pieprzowa (cała roślina) jest bardzo orzeźwiająca latem. Niewielka ilość natki pietruszki będzie dla królika smakołykiem. Warzywa jak i rośliny powinny być czyste i nie mogą pochodzić ze skażonych terenów. Zioła i rośliny pastewne, które pojawiają się na wiosnę też podajemy w małych proporcjach i stopniowo przyzwyczajamy do nich królika. Zbyt duża ilość zieleniny może wywołać biegunkę u zwierzęcia. Pozdrawiam

Czy królik będzie podgryzał żonkile?

Widziałam kiedyś obrazek z królikiem i żonkilem. Czy królik nie będzie tego kwiatka podgryzał? A jeśli to zrobi (podgryzie go) to czy nic mu nie będzie? Bo chciałam zdjęcie zrobić i koleżance wysłać jak mój królik Wichurka jest w koszyku z żonkilami. I jeszcze jedno pytanie. Czy króliki mogą kwiaty podgryzać? Wiem, że to może być dziwne pytanie, ale po prostu mam taki pomysł. Bo po prostu jest Wielkanoc i chciałam to z okazji świąt przyjacółką i rodzinie sms'em i/lub portalem społeczniościowym (Facebook i Nasza Klasa i Gmail) to wysłać. Pozdrawiam 10-letna Daria i Roczny Króliczek Miniaturowy Wichurka !!!

Żonkile należą do roślin, które są trujące dla zwierząt i królika, dlatego umieszczenie królika w koszyku z tymi roślinami jest ryzykowne, ponieważ królik z ciekawości może ugryźć jakąś część tej rośliny. Jeśli chcesz mieć  zdjęcie królika w koszyku z żonkilami to postaraj się o sztuczne kwiaty (żonkile). Oczywiscie królika ze sztucznymi żonkilami umieszczamy w koszyku tylko na czas robienia zdjęcia. Teraz niektóre sztuczne kwiaty wyglądają jak prawdziwe. Pozdrawiam

Czego nie powinny jeść króliki?

Kóliki należą do zwierząt typowo roślinożernych, a specyfika (budowa) przewodu pokarmowego określa ich sposób żywienia, który powinien być inny w przypadku zwierząt użytkowych (króliki hodowane na mięso i skóry) niż u zwierząt trzymanych w domu w charakterze naszych pupili. Żywienie królików na fermach jest nastawione na szybki ich wzrost. Jednak takie zwierzęta nie wykorzystują całego swojego potencjalnego okresu życia, dlatego króliki hodowane w domu dla naszego towarzystwa powinny być tak żywione, aby mogły maksymalnie wykorzystać ten potencjał życiowy. Dzikie króliki odżywiają się wyłącznie produktami roślinnymi (trawy, zioła, zimą: siano i kora drzew). Jedzą też liście drzew i gryzą młode pędy. Królikom nie należy podawać ziół, trawy, zielonek z pól, które są w pobliżu oddziaływania spalin samochodowych lub były opryskiwane środkami chemicznymi. Pasza zielona nie może być mokra, zmarznięta, zwiędła, fermentująca, bo łatwo prowadzi do zaburzeń trawiennych, które mogą się nawet zakończyć śmiercią. Wiele ziół i chwastów nadaje się do jedzenia dla królika, ale trzeba się upewnić, czy zbieramy je właściwe. Zdecydowanie trujące dla królika są: zimowit jesienny, bieluń, lulek, psianka czarna, naparstnica, szalej. Nostrzyk żółty zawiera dużo kumaryny i może wywołać paraliż mięśni i fotouczulenie. Z warzyw nie podajemy tym zwierzętom roślin dyniowatych, zielonych szparagów, naci ziemniaczanej, surowych ziemniaków, (chociaż na fermach ziemniaki są podawane po przyzwyczajeniu zwierząt, ale pod żadnym warunkiem  nie mogą zawierać kiełków z solaniną, która jest trująca.) Nadmiar rabarbaru, pietruszki i sałaty też może być szkodliwy. Szkodliwy jest czosnek i cebula. Owoców pestkowych w ogóle nie można stosować i nie należy też podawać niedojrzałych owoców ziarnkowych. Króliki chętnie gryzą liście i pędy drzew (jabłoń, grusza, drzewa liściaste), ale nie należy podawać im gałęzi drzew pestkowych, iglastych, ligustru. W naturalnych warunkach nie jedzą białka zwierzęcego, nawet nie łapią owadów, jak to robią niektóre gryzonie, dlatego nie należy podawać im mięsa. Aby nie narażać zwierząt i ludzi na choroby wywołane przez pirony (są to białka zakaźne, które powstają z białek niegroźnych, występujących powszechnie w całym organizmie), w 2004 roku wprowadzono zakaz stosowania mieszanek mięsno-kostnych w paszach dla królików i innych produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyjątkiem mleka i jajek w proszku. Mieszanki te zostały dozwolone dla zwierząt futerkowych, nie utrzymywanych na mięso i w żywieniu ryb. Jeśli jednak nam zależy na zdrowiu naszych pupili, to żywimy je białkiem roślinnym zawartym w paszach roślinnych. Na rynku są też dostępne koncentraty z dodatkiem aminokwasów syntetycznych. Produkty mleczne można stosować tylko w małych ilościach, ponieważ króliki nie rozkładają w jelicie cukru mlekowego z powodu braku odpowiedniego enzymu. Zajęczakom tym nie dajemy słodyczy i papieru do gryzienia. Króliki długowłose należy często czesać, ponieważ martwe połknięte włosy mogą zaczopować przewód pokarmowy królika. Ryzyko zaczopowania układu pokarmowego minimalizuje duża ilość włókna, dlatego dla królików długowłosych szczególnie korzystne jest siano. Króliki żywione właściwe żyją dłużej i są zdrowe.

 

Co zrobić, gdy mój królik kicha?

Co zrobić? Mój królik miniaturowy kicha, a wizytę u weteryniarza mam w środę. Czy to może być to: http://www.miniaturkabeztajemnic.com/katar.html

 

W miesiącach zimowych wiele królików może mieć katar. Może to być niegroźne kichanie, jaki i katar zakaźny wywołany przez bakterie z rodzaju Pasteurella, Bordetella, Streptococcus. Królik powinien mieć ciepło, dostawać warzywa bogate w witaminę C (kalafior, jarmuż, seler). Można podać herbatkę z tymianku. W przypadku kataru zakaźnego będą potrzebne antybiotyki, dlatego ważna jest wizyta u lekarza weterynarii, który po zbadaniu królika oceni, czy należy mu podawać antybiotyk. Pozdrawiam

W pytaniach ,,mòj królik zwariowal' i ,,mit czy fakt(pytanie 2) chodzilo o to

Siusia z klatki I nie tylko rekę mi osikał ale I twarz !Nic nie wiem co się z nią dzieje :(. Przepraszam za błędy, ale piszę na moim tablecie. Pozdrawiam !

Królika od małego należy uczyć czystości, dlatego w klatce powinna być kuweta. Kuwetę ustawiamy tam gdzie królik zwykle zostawia odchody. Jeżeli królik sika w innej części klatki niż jest kuweta, to ją przenosimy tam, gdzie zwierze się załatwia, aż królik nauczy się z niej korzystać. Jeśli mamy królika miniaturowego i trudno dla niego kupić odpowiednią kuwetę, to można ją zastąpić odpowiednio małą miseczką lub foremką do pieczenia. Kiedy królik nauczy się korzysta z kuwety w klatce to również należy umieścić kuwetę poza klatką na wybiegu królika. Jeżeli twój królik sika do kuwety i również spryskuje moczem inne przedmioty i w tym Panią, to wskazuje na to, że zwierzę znakuje swoje terytorium dając do zrozumienia, że jest to jego rewir. Znaczenie terytorium własnym zapachem sprawia, że królik jest bardziej pewny siebie. Jednak gdy twój królik zbyt często dodaje mocz poza kuwetę to mogą być inne powody takiego zachowania się zwierzęcia, np. stres (przemeblowanie mieszkania, nagły nieznajomy hałas). Nie posprzątana kuweta może również zniechęcić królika do korzystania z niej jaki i choroba (infekcja układu moczowego), i wtedy należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pozdrawiam

 

 

Mit czy fakt?

Mit czy fakt? 1.Jamniki królicze nie zagrażają życiu króliczków miniaturowych. 2.Króliki mają wrażliwy słuch. 3.Królik jest zwierzątkiem dzikim, hodowlanym i domowym. Pytania 1.Mój królik jak siusia, to skacze. W ten sposób osikał telewizor. Czy to normalne? 2.Mój króliczek miniaturka nie chce jeść siana.Jak go do tego nakłonić? Inne Życzę Pani Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku !

Jamniki królicze (psy) zostały wyhodowane w celu wypędzania królika z nory i miały pomagać myśliwym w polowaniu na króliki. Każdy pies trzymany w domu, a w tym jamnik króliczy, może być niebezpieczny dla małego królika. Króliki mają bardzo dobry słuch, a długie uszy są im w tym pomocne. Zwierzęta te dobrze słyszą, szczególnie dźwięki ciche i o wysokiej częstotliwości. Dzięki dobremu słuchowi mogą w porę uciec przed wrogiem. Silnik samochodu nie wywołuje u nich takiej paniki jak trzeszczenie, szelest, syczenie, ponieważ ich wrogowie (lis, łasica, kot, ptaki drapieżne) wydają takie dźwięki podczas poruszania się. Pierwotnie króliki występowały tylko w Afryce Północno-Zachodniej i na Półwyspie Pirenejskim. Obecnie występują w Europie za Uralem oraz zostały osiedlone przez człowieka w Australii, na Nowej Zelandii. Kiedyś w Europie króliki stanowiły bardzo dużą populacje ssaków, ale w latach pięćdziesiątych zwierzęta te dotknęła epidemia myksomatozy, która je zdziesiątkowała, a króliki stały się zwierzętami rzadkimi. Liczne hodowle i krzyżówki prowadzone przez ludzi doprowadziły do powstania wielu ciekawych ras, a w tym królików miniaturowych. W otoczeniu króliki orientują dobrze dzięki zapachowi i znakowaniu przedmiotów moczem, wydzieliną gruczołów zapachowych i kałem. Poruszający się swobodnie po domu królik może spryskać moczem każdy przedmiot. Zapach wzmacnia uczucie przynależności do rodziny króliczej lub do człowieka. Proszę zwrócić uwagę na to, że jeśli przebieramy się i bierzemy królika na ręce to on będzie pocierał podbródkiem o nową część garderoby, aby zostawić na niej zapach. Jeśli królik nie chce jeść siana, to proszę spróbować go trochę przegłodzić. Nie dawać mu mieszanki ziarnowej, ale głównie siano (dobre z ziołami) i wodę. Właśnie siano powinno być podstawą żywienia królika. Siano umieszczamy na drabince lub w zawieszonej skarpecie, aby królik  nie brudził je odchodami i moczem. Pozdrawiam, dziękuję za życzenia świąteczne i życzę wszystkiego najlepszego w Nowym Roku.

Czy kastruje się tylko samce u królików?

Samice też się kastruje, ponieważ w okresie rozrodczym niekastrowane samice stają się bardzo agresywne i bronią swojego terytorium. Niektóre w tym okresie mogą napastować wykastrowanego samca. Sterylizacja samic jest również metoda antykoncepcyjną. U samic królika owulacja (wytwarzanie komórki jajowej) jest prowokowana kopulacją i trudno ustalić, kiedy królik jest płodny, a kiedy nie. Kastracja u samic zapobiega też zapaleniu macicy, nowotworom narządów rodnych i nadmiernemu wyczerpaniu organizmu przez częste ciąże, ponieważ hodowla w domu sprzyja zapłodnieniu przez cały rok. Pozdrawiam

Czy kastracja jest niebezpieczna dla królików??

Króliki należą do zwierząt, które bardzo łatwo się rozmnażają, szczególnie w warunkach domowych, gdzie jest zaburzony zegar biologiczny (produkcja hormonów) związany z porami roku. Jeśli mamy więcej królików, to kastracja czasem jest konieczna, ponieważ zapobiega agresywności samców wobec siebie i nieplanowanym ciążom. Króliki należą do tych zwierząt domowych, które najgorzej znoszą znieczulenie ogólne, dlatego mogą zdarzyć się przypadki śmiertelne, nawet przy nowoczesnych środkach znieczulających. Króliki mogą być sterylizowane dopiero po osiągnięciu określonego wieku. Kastracja zbyt młodych zwierząt może zaburzyć ich rozwój (mały wzrost). Króliki sterylizowane w późniejszym wieku powinny być dokładnie przebadane przed tym zabiegiem. Pozdrawiam

 

 

Czy królikom można podawać herbatkę z melisy?

Skoro króliki mogą spożywać roślinę melisę, to czy mogą one od czasu do czasu dostać do wody lub zamiast niej herbatę z melisy?

Melisa w postaci naparu (herbata) działa uspakajająco i pomaga w dolegliwościach trawiennych, ponieważ łagodzi skurcze przewodu pokarmowego. Rozpuszczalne w wodzie garbniki melisy również pobudzają produkcję soku żołądkowego i żółci. Roślina ta ma też właściwości przeciwzapalne. Od czasu do czasu można podawać herbatkę z melisy, ale w małych ilościach, ponieważ roślina ta jest raczej rośliną leczniczą niż pastewną. Melisa jest dobra do owijania odgniecionych stóp lub źle gojących się ran z powodu działania przeciwbakteryjnego i antywirusowego. Pozdrawiam

W pytaniu ,,Jak można rozróżnić te dwie rasy miniaturek' chodziło mi o coś innego.

Myślałam że to ta rasa :( po prostu chciałabym się dowiedzieć co to za rasa królików, która jest na miom blogu wiki link:http://jakwytresowacsmoka.wikia.com/wiki/Blog_użytkownika:Wichurka,to,mój,króliczek!/Wichurka Pozdrawiam Daria

Szybcior to barwny królik rasy hermelin. Jest to jedna z najstarszych ras miniaturowych. Króliki rasy hermelin mają niebieskie lub czerwone oczy i osiągają maksymalny ciężar 1,5 kg. Puszek to królik ,,lwia główka’’. Na obwodzie głowy i na policzku pyszczka królika widać długie jedwabiste włosy przypominające lwią grzywę. Popularny królik trzymany w domu. Osobniki różnią się barwą i ciężarem. Z kolei Okruszek to królik holenderski należący do ras małych. Zwany inaczej królik w czapce. Charakteryzuje się swoistym rysunkiem ubarwienia ciała. Przednia część ciała królika jest biała. Tylna oraz uszy i głowa (górna część) jest barwna. Może być 12 wariantów barwnych. Pozdrawiam

Jak można rozróżnić dwie rasy miniaturek?

Jak rozróżnić miniaturkę Teddy i lwiogłową?

Króliki tych ras są często nabywane, szczególnie ze względu na ich pluszową sierść (wyglądają jak małe puszyste kłębuszki waty). Karzełki Teddy mają grube gęste futerko (włosy) na całym ciele o jednakowej długości. Cechą wspólną wszystkich królików ,,lwia główka’’ są długie jedwabiste włosy, szczególnie na głowie (wyglądają jak lwia grzywa). Grzywa ta występuje na obwodzie całej głowy, pod brodą i na policzkach. Czasem wyrasta też na grzbiecie. Lewki mają krótsze uszy niż karzełki Teddy. Szyja królików Teddy jest trudna do zauważenia i okrywa ją gęsta sierść. Głowa jest krótka i ma szerokie czoło. Króliki ,,lwia główka’’ mają małą głowę i dobrze rozwinięty pyszczek. Czoło jest zaokrąglone. Karzełki Teddy mają krótkie, szczupłe kończyny, a ciało walcowate, o takiej samej szerokości z przodu jak i tyłu królika. Króliki obydwu tych ras wymagają regularnej pielęgnacji futra, ponieważ ich sierść łatwo się filcuje, szczególnie w okolicach odbytu. Pozdrawiam

Czy króliki mogą jeść ser żółty?

Moja ciotka ma królika, który bardzo lubi ser żółty i podaje mu w małych ilościach. Zastanawiam się, czy nie dawać moim królikom sera żółtego.

W zasadzie produkty pochodzenia zwierzęcego nie powinny być podawane królikom, ponieważ są to zwierzęta typowo roślinożerne i zapotrzebowanie na białko pokrywają białkiem zawartym w roślinach. Udział białka w pokarmie dla królików trzymanych w domu może być mniejszy niż dla królików fermowych, ponieważ króliki domowe mają większą skłonność do nadwagi. Ser żółty podawany w małych ilościach może nie zaszkodzić, ale nie jest to właściwe źródło białka dla królika. Króliczym pokarmem bogatym w białko są warzywa strączkowe, koniczyna, trawa, lucerna, orzechy, gałązki i liście drzew (drzewa owocowe, lipa, buk). Gałązki i liście drzew zawierają nie tylko pełnowartościowe białko, ale też pierwiastki mineralne, witaminy i błonnik. Pozdrawiam

Czy mój królik zwariował?

Wczoraj mnie obsiusiał, czy to normalne, czy w taki sposób oznacza, że jestem jej właścicielką?

Króliki w warunkach naturalnych, jak i hodowane w domu będą oznaczać swoje terytorium spryskując je moczem lub zostawiając bobki. Własne ślady zapachowe nie tylko uspakajają królika, ale są też sygnałem dla innych królików i ewentualnych konkurentów, że to jest terytorium innego królika. Być może królik  zostawił mocz na twoich rękach, aby w przyszłości wiedział, że jest to bezpieczne miejsce. Króliki czasem, szczególnie młode, spryskują moczem pokarm, aby zaznaczyć, że ,,to  jedzenie” jest ich. Króliki również w strachu oznaczają swoje miejsca moczem lub kałem. Pozdrawiam

Czy królik może jeść mieszankę dla papug?

Mam pytanie odnośnie karmy dla królików - moja króliczka lubi różnego rodzaju karmy, nie tylko te dla królików, ale i dla chomików świnek morskich, koszatniczek. Ostatnio bardzo zasmakowała jej mieszanka dla papug, którą poleciła mi pani w sklepie zoologicznym jako przysmak, który często kupują właśnie właściciele królików i gryzoni. Chciałam się dowiedzieć, czy podawanie takiego pokarmu jej nie zaszkodzi?

Mieszanki dla papug różnią się od mieszanek dla gryzoni i królików. Zawierają dużo prosa, kanar. Co prawda króliki lubią różnego rodzaju ziarna i nasiona, jednak najkorzystniejszą paszą treściwą dla królika jest owies, pszenica, jęczmień. Nadmiar niektórych ziaren może spowodować otyłość królików i rozstrój żołądka. W mieszankach przeznaczonych dla królika są jeszcze: zioła, suszone warzywa, siano, lucerna, które są bardzo ważne w procesie trawienia u królika. Królik w pierwszej kolejności powinien mieć dostęp do dobrego siana, trawy, a później do mieszanek ziarnowych. Można przez cały rok można królikom podawać pędy i gałązki drzew (grusza, jabłoń, lipa). Nie polecam mieszanek ziarnowych, które nie są przeznaczone dla królika, szczególnie mieszanek dla papug. Jako przysmak dla królika dobre są: marchew, seler, jabłko, brokuły, szpinak, rzeżucha, kawałek suchego chleba, może to być kolba z lucerną lub topinamburem. Pozdrawiam

 

Jakie produkty są szkodliwe dla królika?

http://www.miniaturkabeztajemnic.com/szkodliwe.html, czy to prawda ?

Po przejrzeniu linku podanego przez Panią, chciałam się do niego ustosunkować. To prawda, że większość domowych roślin dla królika jest szkodliwa i nie powinny mięć do nich dostępu. Nie wolno dawać królikowi zielonych pomidorów i zielonych części pomidora. Surowe ziemniaki są trujące, awokado też. Unikamy owoców egzotycznych, strąków grochu, fasoli, soczewicy. Podstawą pożywienia królika jest: dobre siano, zioła, trawa. Możemy podawać mieszanki królikowi (nie są jednak podstawowym pożywieniem dla królika). Tak mieszanka powinna zawierać dużo suszonych warzyw, zioła, siano. W warunkach naturalnych czasem króliki też jedzą ziarno (to co spadnie na ziemię). Owszem mieszanki dla królika zawierające orzechy czy banany są szczególnie kaloryczne, więc podajemy je w małych ilościach. Jest bzdurą, że lucerna jest szkodliwa dla królika. Lucerna zawiera wapń i dużo białka, które potrzebują szczególnie króliki młode. Od czasu do czasu króliki powinny ją dostawać. Króliki bardzo lubią kolby, ale kolba też nie może być podstawą żywienia królika. Najpierw dobre siano, a później kolba. To prawda, że wapń i sól króliki powinny jest z trawą, ziołami i sianem. Jednak króliki młode, chore, samice kotne potrzebują więcej tego pierwiastka. Jest inny mechanizm usuwania nadmiaru wapnia z organizmu królika, niż u pozostałych ssaków, o czym już wcześniej pisałam. Królikowi nie zaszkodzi wapno, jeśli będzie miał cały czas wodę do picia. Królik nie zatruje się kawałkiem odgryzionej soli, jeśli ma cały czas wodę do picia. Poza tym króliki (najedzone) nie będą jadły wapna i soli (nawet gdy jest w klatce), jeśli ich organizm nie będzie miał zapotrzebowania na te pierwiastki (wapń, chlor, sód). Suchy chleb (najlepiej razowy) nie może być spleśniały i jest tylko dodatkiem (przysmakiem). To prawda, że króliki domowe, a szczególnie miniaturowe, są często narażone na choroby przyzębia i ubytki szkliwa, więc należy uważać z dropsami i nadmiarem węglowodanów w pokarmie. Pozdrawiam

Czy króliczki mogą jeść gotowany ryż i makaron?

W naturze króliki żywią się pokarmem niskokalorycznym (trawa, zioła, warzywa, gałązki drzew, kora) i ich przewód pokarmowy przystosowany jest do trawienia pokarmu niskokalorycznego i z dużą zawartością włókna. Gotowany ryż i makaron zawiera sporo węglowodanów, więc starajmy się ich nie podawać królikom. Taki pokarm raczej nadaje się dla szczura lub myszek. Pozdrawiam

Jakie są produkty które można kupić razem z regałem za 1001 zł na aktualnościach?

Pozdrawiam Panią serdecznie :-)'

Jeśli jakiś sklep zakupi produkty (dowolne) Firmy Nestor za kwotę 1000 zł to wtedy otrzymuje regał ekspozycyjny za 1zł. Regał taki otrzymuje sklep tylko do ekspozycji (wystawienia) produktów Firmy Nestor w miejscu sprzedaży. Pozdrawiam

Dlaczego królik i fretka to naturalni wrogowie?

Fretki są niedużymi drapieżnikami. Powstały w wyniku udomowienia, hodowli (tchórza zwyczajnego lub tchórza stepowego) ponad 2000 lat temu. Obecnie fretki nie występują w naturze, ale od dawna były wykorzystywane przez ludzi do polowań na króliki. Fretki zachowały swój instynkt drapieżcy w stosunku do królików, szczurów, myszy, jaki mają ich przodkowie (tchórz), dlatego nazywa się je naturalnymi wrogami królików. Pozdrawiam

Mój królik ugryzł bułkę maślaną, czy coś mu będzie?

Dałam mu do powąchania, a on ugryzł, czy coś mu będzie? Stało się to 27 października 2014 roku

Nic mu nie będzie. Czasem dzieci próbują podać królikowi słodycze, ale nie należy tego robić. Lepiej podać zwierzęciu suchary lub chleb razowy, który pozytywnie wpływa na zęby. Proszę zadbać, aby królik miał cały czas dobre siano i wodę. Pozdrawiam

Czy to prawda, że fretki i króliki to naturalni wrogowie?

Słyszałam od moich szkolnych koleżanek, że fretki i króliki to naturalni wrogowie.Czy to prawda? Niektórzy mówią mi, że fretki to gryzonie, a niektórzy, że to nieprawda.Czy może Pani mi to wytłumaczyć !?

Fretka jest niewielkim drapieżnikiem z rodziny łasicowatych. Jest to udomowiona forma tchórza zwyczajnego. Nie należy do gryzoni, ale do rzędu (w systematyce) drapieżnych. Niestety fretka i królik to naturalni wrogowie, ponieważ tchórz zwyczajny, od którego wywodzi się udomowiona fretka, poluje na króliki (ofiarę uśmierca ukąszeniem w kark), oraz na inne zwierzęta takie jak: małe ptaki, gryzonie myszowate, szczury, jaszczurki, węże, zające, ropuchy. W domu królik może bezpiecznie koegzystować (przebywać) jedynie ze świnką morską. Pozdrawiam

Jakie to karmy!

Droga Pani Mario Turoń!Widziałam raz ryż dla ptaków i gryzoni oraz królików i chciałam się dowiedzieć czy są jeszcze inne produkty (kolby,pokarmy,przysmaki) dla wszystkich gryzoni i królików i ptaków, a jeśli tak to jakie i z jakiej firmy?

Ryż może być dodatkiem w mieszankach i kolbach dla gryzoni lub ptaków. Jest lekkostrawny i źródłem łatwo przyswajalnych węglowodanów. Większość firm produkujących pokarm dla zwierząt (gryzoni, królików i ptaków) produkuje mieszanki ziarnowe lub kolby. Inne karmy to granulaty i produkty ekstruzji. Pokarm granulowany jest łatwiej przyswajany przez zwierzęta, ale nie może być stałym pokarmem, ponieważ zwierzęta (gryzonie, ptaki) w naturze żywią się większymi cząstkami, a ich przewody pokarmowe są tak zbudowane aby trawić większe cząstki. Jak wspomniałam w innych wypowiedziach u królików karmionych tylko granulatem może dojść do zaburzeń pracy przewodu pokarmowego. Oprócz tego cały proces przygotowania granulatu (rozdrabnianie pasz, granulowanie w odpowiedniej temperaturze i ciśnieniu) przyspiesza rozkład witamin. Mieszanki ziarnowe, które są produkowane przez Firmę Nestor i inne firmy oprócz ziaren zbóż zawierają inne dodatki (zioła, suszone owoce, warzywa, orzechy, banany, lucernę, sezam, topinambur, dynie, płatki grochu, płatki kukurydzy, jarzębinę, tarninę, chleb świętojański), które są cennym źródłem witamin, minerałów i przeciwutleniaczy. Również kolby przygotowywane przez Firmę Nestor oprócz podstawowych ziaren zawierają różne dodatki. Przykładowo są kolby dla papug z owocami leśnym, kolby z jodem i muszelkami. Papugi faliste są bardzo wrażliwe na brak jodu, dlatego należy uzupełniać ich dietę w ten pierwiastek. Ostatnio w ofercie są też kolby dla papug z mniszkiem lekarskim, który jest źródłem potasu, wapnia, żelaza, magnezu, witamin, oraz wspomaga trawienie i usuwa toksyny z organizmu. Jeśli Panią interesuje jakiś produkt to na stronie Firmy Nestor w zakładce ,, Produkty’’ jest opis danego produktu i jakie znaczenie mają dodatki w żywieniu zwierząt. Przykładowo w pokarmie Prenium dla królika znajdzie Pani opis jakie znaczenie ma lucerna i marchew dla zdrowia i rozwoju królika. Inne produkty Firmy Nestor to snacks (marchew, topinambur, pomarańcza, orzechy, jarzębina), witaminy, dropsy, wapno, sól. Przykładowo snacks-chleb świętojański dla gryzoni i królików. Przy tych produktach również są opisy jakie mają one znaczenie w żywieniu zwierząt. Pozdrawiam

Czy królikowi można podawać mięso?

Na stronie firmy Vitapol znalazłam kolbę dla gryzoni i królików BEKONOWY (MIĘSNY) i chciałam zadać Pani 2 pytania: ,,Czy w małych ilościach można podawać królikowi mięso i czy królik może jeść mięso?" i Czy to jest dla królika jadalne?" link do strony: http://vitapol.pl/index.php?option=com_virtuemart

Króliki są typowymi roślinożercami i zapotrzebowanie na białko pokrywają białkiem roślinnym zawartym w paszach. Szczególnie bogata w białko jest lucerna. Nie podajemy królikom żadnego mięsa. Można podać królikowi trochę mleka w proszku. Pozdrawiam

Która karma jest lepsza Nestor czy Karmbed, czy Vitapol?

Nie znam dokładnie technologii produkcji firm Vitapol i Karmbed, więc trudno mi się ściśle wypowiadać. Po zapoznaniu się z produktami tych firm uważam, że produkty firmy Nestor są najbardziej zbliżone do pokarmów, jakie zwierzęta (króliki, gryzonie, papugi, ptaszki egzotyczne) mają w naturze. Jeśli chodzi o króliki (szczególnie hodowane hobbistycznie), to nie powinny jeść cały czas pokarmów granulowanych, ponieważ to sprzyja otyłości. Również zbyt duża ilość ziarna nie jest zdrowa dla królika. Układ pokarmowy królika jest tak zbudowany, że wymaga dużo błonnika i większych cząstek w pokarmie, aby nie doszło do zaburzeń w procesie trawienia u tego zwierzęcia. Króliki powinny mieć cały czas dostęp do siana. W dziale ,,Myszy i Myszoskoczki’’ było podobne pytanie: ,, Która karma jest lepsza Vitapol czy Nestor?’’, więc proszę to jeszcze przeczytać. Pozdrawiam

Jak zrobić samemu karmę dla króliczków?

 

 

Króliki są typowymi roślinożercami, więc w ich diecie powinna być trawa, zioła, warzywa (świeże i suszone). Ziarna zbóż jedzą w umiarkowanych ilościach. Nadmiar ziarna w paszy powoduje otyłość u królików i zaburzenia pokarmowe. Trawa nie może być mokra i podajemy ją w umiarkowanych ilościach (stopniowo), szczególnie królikom, które nie są do tej paszy przyzwyczajone. Trawę i zioła zbieramy z pól, gdzie nie są stosowane opryski. Bardzo ważnym elementem w diecie królika jest siano, szczególnie zimą, więc powinno być zawsze dostarczane królikowi. Najlepsze jakościowo jest siano zbierane z pierwszego pokosu (tuż przed kwitnieniem roślin lub w jego trakcie). W okresie zimowym króliki potrzebują bardziej energetycznego pożywienia, dlatego udział ziarna w pożywieniu może być większy. Nie należy zapominać o wodzie, szczególnie gdy króliki jedzą więcej suchej paszy. Jeśli samemu chcemy zrobić mieszankę to możemy użyć do tego pszenicy, owsa, słonecznika, soi, siemienia lnianego, kukurydzy, suszonych warzyw, ziół, siana, lucerny. Najkorzystniejszą paszą treściwą dla królika jest owies. Owies jest szczególnie ważny, gdy podajemy mieszanki zawierające ziarna słonecznika, lnu, orzechy, rodzynki. Należy jednak pamiętać, że nadmiar niektórych ziaren może spowodować otyłość królika lub zaburzenia pracy żołądka, dlatego podajemy niewielkie ilości ziaren zbóż. Mieszanki ziarnowe najlepiej jest kupować w sklepie, bo mamy większą pewność, że są one właściwie zbilansowane (mają właściwe proporcje) pod względem zawartości białka, węglowodanów, tłuszczy. Mieszanki takie powinny zawierać dużo suszonych warzyw, zioła, siano. Unikamy mieszanek kolorowych, ponieważ są one mniej zdrowe. Pozdrawiam

Czy małe osierocone króliki powinny zjadać kał innych królików?

Mam tylko jednego królika, ale słyszałem od znajomych, że małe króliki, które straciły matkę powinny jeść kał od innych królików. Czy jest to prawda?

Wychowanie małych królików, które straciły matkę nie jest łatwe i często takie króliki cierpią na zaburzenia trawienne. Małe króliki, które są karmione innym mlekiem niż matki, nie potrafią same produkować oleju mlecznego (kwasu tłuszczowego), który działa przeciwbakteryjnie. Do powstania oleju mlecznego w żołądku królików niezbędny jest składnik z mleka matki. Młode króliki nie mają w przewodzie pokarmowym mikroorganizmów, które u starszych osobników rozkładają poszczególne składniki pokarmu. Mleko, które piją od matki, ścina się, a następnie jest trawione. To ścięte mleko ma stosunkowo wysokie pH (5-6), które u innych zwierząt wywołałoby zaburzenia trawienne spowodowane namnożeniem się bakterii. U młodych królików tak się nie dzieje, bo produkują olej mleczny, który działa jak naturalny antybiotyk. Kiedy młode króliki zaczynają pobierać pokarm stały (w wieku około dwóch tygodni) zjadają też kuleczki kału matki w gnieździe i dzięki temu w ich żołądku i jelicie rozwija się flora bakteryjna potrzebna do trawienia poszczególnych składników pokarmu. Produkcja oleju mlecznego stopniowo maleje. Dlatego ważne jest, aby króliki wychowywane przez człowieka (w wieku mniej więcej trzech tygodni) mały możliwość zjadania kału innych królików, co je uchroni przed zaburzeniami trawiennymi. Pozdrawiam

Czy króliki mogą jeść pomidory i rzepę?

Można podawać pomidory (czerwone owoce) w rozsądnych ilościach. Zielone liście, łodygi, szypułki są trujące, ponieważ zawierają solaninę, która znajduje się również w zielonych owocach. Bulwy korzeniowe rzepy mają wysoką wartość odżywczą, zawierają dużo witamin i minerałów. Są zdrowe i korzystnie wpływają na układ trawienny, wspomagając trawienie. Są też niskokaloryczne. Rzepę można podawać zimą. Pozdrawiam

W czym podawać królikowi wodę?

Mam 8-miesięcznego królika, czy można podawać królikowi wodę w każdym naczyńku, czy to mogą być miseczki ze szkła lub plastiku?

Króliki należą do zwierząt wyjątkowo wrażliwych na niedobór wody, dlatego powinny mieć cały czas do niej dostęp. Wodę najlepiej podawać w poidełku (butelce) nieprzemakającej lub ciężkim naczyniu glinianym, które zwierzę nie przewróci. Pojemnik można też przymocować do prętów klatki. Naczyńka nie mogą być z plastiku lub gumy, ponieważ, jeśli się wyszczerbią to odłamek, który dostanie się do przewodu pokarmowego królika, może spowodować śmierć zwierzęcia. Cieknące poidełka i przewracające się miseczki powodują, że królik moknie (pyszczek, podgardle). Mokra też jest ściółka, przez co zwiększa prawdopodobieństwo zakażenia. Króliki pijące z cieknących poidełek narażone są na powstanie choroby ,,niebieskiego futra’’. Jest to wilgotne zapalenie skóry podgardla wywołane przez bakterie Pseudomonas (pałeczka ropy błękitnej). U chorego królika sierść zmienia barwę na niebiesko-zieloną, ponieważ bakterie te produkują barwniki rozpuszczalne w wodzie (piocyjanina). Należy też pamiętać, że jeśli woda dostanie się do ściółki, to ją zaraz wymieniamy. Pozdrawiam

Jakie owoce mogą jeść króliki?

Najzdrowsze są gatunki owoców, które króliki znajdują w warunkach naturalnych (jabłko, gruszka). Owoce podajemy w niewielkich ilościach, ponieważ zawierają fruktozę i mogą prowadzić do otyłości. Oprócz tego króliki lubią słodkie rzeczy i jeśli będą dostawać je w większych ilościach, to będą później unikać pokarmów mniej słodkich. Owoce ziarnkowe podajemy tylko dojrzałe. Owoce cytrusowe nie występują w siedlisku królików i podajemy je w bardzo małych ilościach, chociaż króliki lubią banany (podajemy bez skórki). Ananasy sprzyjają trawieniu włosów gromadzących się w żołądku. Melony podajemy bardzo dojrzałe i w małych ilościach, ponieważ mogą powodować wzdęcia. Królikom nie należy podawać owoców pestkowych (śliwki, czereśnie). Zwierzęta te bardzo lubią jabłka, które podajemy w całości lub ćwiartki ze skórką. Wszystkie owoce przed podaniem myjemy. Pozdrawiam

Czy siano i trawa powinny być głównym pożywieniem królika?

Króliki należą do zwierząt roślinożernych, których układ pokarmowy jest przystosowany do trawienia pokarmów roślinnych, zwłaszcza objętościowych o dużej zawartości błonnika. W naturalnych warunkach zwierzęta te żywią się trawą, koniczyną, ziołami. Ziarna zbóż, chociaż lubią, jedzą je w małych ilościach. Kłosy ziaren są zbyt wysoko, więc jedzą to ziarno, które spadnie na ziemię. W zimie króliki poszerzają swój jadłospis o inne rośliny i korę drzew. Budowa układu pokarmowego i specyfika trawienia wymaga sporych ilości włókna w pokarmie, i to włókna o większych cząstkach. Do normalnego funkcjonowania układu trawiennego potrzebne jest od 10-11 % błonnika w dawce. W naturalnych warunkach trawa i zioła, którymi żywią się króliki zawierają około 20-25 %błonnika, 15% białka i 3% tłuszczu. Przewód pokarmowy królika stanowi 20% wagi jego ciała, żołądek jest jednokomorowy, a mała ilość włókien mięśniowych w ścianie jelita opóźnia przesuwanie pokarmu. To właśnie włókno, głównie większe cząsteczki, stymulują aktywność motoryczną jelit. Specjalna flora bakteryjna (głównie ziarenkowce i bakterie kwasu mlekowego) w jelicie królika umożliwia trawienie celulozy, a powstające przy tym wolne kwasy tłuszczowe są wykorzystywane jako źródło energii. Strawność włókna u królików (około 14%) nie jest wysoka w porównaniu z bydłem czy świnką morską, ale właśnie to ten nie strawiony błonnik umożliwia przesuwanie pokarmu i zapobiega jego zaleganiu w przewodzie pokarmowym. Podstawowy jadłospis dla królika to siano, trawa, zioła, w mniejszych ilościach ziarna. Suchy granulowany pokarm powinien być jak najmniej kolorowy i podajemy w ilościach 2-3 łyżki dziennie. Pokarm królika można też urozmaicić peletami ekstruzji, ale granulat i pelety ekstruzji są tuczące, a zawarty w nich błonnik jest bardzo rozdrobniony i nie spełnia podstawowych funkcji w żywieniu królika. Na wydajność trawienia fermentacyjnego i skład flory bakteryjnej w odcinku ślepo-okrężniczym w dużej mierze wpływa trudno strawne włókno (lignoceluloza). Jelito ślepe stanowi 40% przewodu pokarmowego królika i jest głównym miejscem rozpadu i fermentacji włókna pokarmowego. Wszystkie czynniki (mała ilość włókna w pokarmie, zmniejszone wielkości cząstek pokarmowych), powodujące zaleganie treści pokarmowej w przewodzie pokarmowym, są powodem stanów zapalnych i niedrożności jelit. Im bardziej rozdrobnione włókno (błonnik) w gotowych produktach, tym dłużej pokarm przebywa w jelicie układu pokarmowego powodując rozmnażanie się drożdżaków i bakterii, które są przyczyną zaburzeń trawiennych. Mały udział włókna w pokarmie ogranicza też zjadanie kału witaminowego (jest to kał miękki i powstaje on w nocy w jelicie ślepym). Kał ten jest bogaty w witaminy, związki mineralne i białko, głównie mikrobiologiczne, dlatego pasza, chociaż jest treściwa, ale zawiera mało błonnika, może doprowadzić do niedoboru aminokwasów. Króliki w dzień i w nocy zjadają około 100 małych posiłków. Gotowa pasza podawana w większych ilościach szybko pokrywa zapotrzebowanie pokarmowe królika i zaspakaja jego głód, dlatego zwierzęta niezajmujące się już głównie jedzeniem, zaczynają obgryzać inne przedmioty (dywan, meble, płytki). Siano, trawa, zioła, warzywa, gałązki drzew, które zwierzęta gryzą powinny być podstawą jadłospisu królika. Duża ilość włókna w pokarmie umożliwia również królikom ścieranie stale odrastających zębów.

Jak ocenić stan zdrowia u królika?

Króliki należą do zwierząt wyjątkowo wrażliwych na zakażenia i złe warunki zoohigieniczne. Trzeba bardzo dbać o czystość pasz, ściółki, klatek, poidełek i karmidełek. Istotną rolę w zachorowalności tych zwierząt odgrywają też: uwarunkowania genetyczne, gatunek, wiek zwierzęcia, sprawność układu immunologicznego i stres. Króliki są odporne na niedokrwistość zakaźną koni (choroba wirusowa) i jest to uwarunkowane genetycznie. Najczęstszym źródłem zakażenia są zwierzęta chore i ich zwłoki, dlatego króliki chore izolujemy od pozostałych, a zwłoki usuwamy. Istotną rolę w szerzeniu chorób odgrywa też zgęszczenie populacji (dotyczy to głównie hodowli fermowych) i stres. Stres powoduje, że króliki są bardziej podatne na choroby, szczególnie króliki miniaturowe, które są bardzo bojaźliwe. Stres u tych zwierząt może wywołać: apatię, gorsze pobieranie pokarmu, małą ruchliwość, agresję, samookaleczenia, jedzenie włosów, kanibalizm. Źródłem stresu mogą być: regularne hałasy, zakłócenia odpoczynku, niewłaściwa dieta, wahania temperatur, brudna klatka, inne zwierzęta (kot, pies). Aby zwierzęta były zdrowe, zapewniamy im spokój i ciągle je obserwujemy. Króliki bardzo dobrze ukrywają ból, a pewne choroby nie dają żadnych oznak fizycznych. Czasem pewne objawy mogą być normalne. Przykładowo w upalne dni zwierzę więcej pije, jest ospałe i zmęczone. Z drugiej strony to, że zwierzę więcej lub mniej pije i jest ospałe może być objawem choroby. Szybki oddech, jaki obserwujemy u królika po intensywnej zabawie, również może być objawem choroby. Objawy kliniczne występujące u tych zwierząt, na które szczególnie powinniśmy zwrócić uwagę to: kaszel, katar, wydzieliny z oczu, nosa, utrata futra, łysienie, strupy, guzki, biegunki, nadmierne drapanie się, utrata masy ciała, ślinienie się, przyśpieszony oddech, utrata koordynacji ruchów, chrapanie, apatia. Większego niepokoju nie powinna budzić zmiana barwy moczu (w moczu nie może być krwi), ponieważ zależy ona głównie od rodzaju zjadanego pokarmu. Mocz może zmieniać barwę od żółtej, przez pomarańczową do ciemnoczerwonej i zależy to od zawartości porfiryn w pokarmie i wydzielania urobiliny. U królików pokojowych, a szczególnie miniaturowych często występują choroby przyzębia z ubytkami szkliwa, oraz zapalenie błony śluzowej dziąseł. Długotrwałe utrzymywanie królików (ras średnich i dużych) na podłożu siatkowym prowadzi do zapalenia skoków (stóp). Jeśli objawy choroby są mało widoczn,e to możemy przeczekać od 12-24 godzin i obserwować zwierzę, czy powraca do normalnego stanu. Jeżeli stan królika się nie poprawia, to konsultujemy się z lekarzem weterynarii, wcześniej umieszczając zwierzę w ciepłym, dobrze wentylowanym i nieco przyciemnionym miejscu. Odstawiamy cały pokarm, z wyjątkiem wody i siana. Raz w roku zlecana jest kontrola u lekarza, w celu sprawdzenia uzębienia, uszu, pazurów i innych części ciała. Jeśli królik był chory, to klatkę dokładnie myjemy i odkażamy.

Jak objawia się myksomatoza i co należy robić, aby chronić króliki?

Myksomatoza to bardzo niebezpieczna, zaraźliwa choroba wywoływana przez wirusa z rodzaju Leporipoxvirus. Wirus tej choroby jest ściśle zaadoptowany do królików i w warunkach naturalnych nie ulega aktywacji (replikacji) w organizmie innych gatunków zwierząt. Jest on groźny, ponieważ jest odporny na wysychanie (wrażliwy jest na gnicie), niskie temperatury. A w rozprzestrzenianiu tej choroby biorą udział owady, głównie komary. Nasilenie myksomatozy obserwuje się w sierpniu, wrześniu i październiku, kiedy aktywność owadów jest największa. Komary mogą zarażać królika wirusem do 36 dni po akcie ssania chorego zwierzęcia, a pchły nawet po roku ssania. Zakaźność w niewyprawionej skórze królika może zachować się do 220 dni. Źródłem zakażenia są też chore zwierzęta, woda i pasza zanieczyszczona odchodami chorych zwierząt. Okres inkubacji tej choroby trwa od 5 do 14 dni, a jej przebieg zależy głównie od ilości i zjadliwości wirusa, drogi zakażenia, odporności osobniczej i rasowej oraz od warunków zoohigienicznych. Objawami tej choroby są: zmiany na skórze w postaci galaretowatych obrzęków w okolicach nosa, kończyn, oczu, odbytu, narządów rozrodczych, na wewnętrznej stronie małżowiny usznej. Następuje podwyższenie temperatury ciała nawet do 42 stopni. Króliki są osowiałe, mają problemy z oddychaniem (dochodzi do zapalenia płuc), mocz staje się brązowy, zwierzęta są wycieńczone mimo zachowanego apetytu. Rozwija się ropne zapalenie powiek i spojówek (prowadzi to do ślepoty), a w końcowym etapie choroby może dojść do porażenia, ponieważ wirus atakuje ośrodkowy układ nerwowy. Choroba może przebiegać w postaciach: ostrej, nadostrej i przewlekłej guzowatej. Wskaźnik śmiertelności w przypadku postaci nadostrej i ostrej wynosi 100%. Większe szanse na przeżycie (zwykle przy łagodnym przebiegu) mają króliki w postaci przewlekłej choroby. Młode króliki są bardziej wrażliwe na wirusa tej choroby. Podstawowym i jedynym skutecznym środkiem zapobiegawczym są coroczne szczepienia królików. Zwierzęta szczepi się przed sezonem występowania myksomatozy  (wiosną i pod koniec lata). Króliki, które żyją w okolicy zwiększonego ryzyka (pchły, komary, dzikie królik) szczepi się dwa razy w roku (w lutym lub marcu oraz następnie w lipcu lub sierpniu). Odporność na chorobę pojawia się już w osiem dni od szczepienia i utrzymuje przez 5-6 miesięcy. Nie szczepi się zwierząt wykazujących objawy chorobowe, będących w złej kondycji i królików poniżej czwartego tygodnia życia. Nieswoista profilaktyka myksomatozy polega na bezwzględnym przestrzeganiu zasad higieny, a także stosowaniu siatek ochronnych (moskitier) i preparatów owadobójczych. W przypadku pojawienia się jakiś podejrzanych objawów udajemy się do lekarza, a klatkę i miejsca przebywania królika dezynfekujemy 2% Virkonem, 5% roztworem formaliny lub 1-2% roztworem sody żrącej. Wirus myksomatozy jest wrażliwy na powszechnie stosowane środki dezynfekujące. W 7-14 dni po szczepieniu może pojawić się myksomatoza poszczepienna. Króliki w tym czasie są osłabione, więc powinny być odpowiednio odżywiane i nie należy je narażać na przeziębienie.

Czy króliki powinny jeść wapno i sól?

Istnieją kontrowersje i pytania, czy królikom trzeba podawać wapno. Należy tutaj wziąć pod uwagę osobliwy metabolizm wapnia u tych zwierząt, co je odróżnia od pozostałych ssaków. Króliki w odróżnieniu od innych gatunków zwierząt bardzo efektywnie wchłaniają wapń z przewodu pokarmowego, a spośród niezbędnych składników mineralnych, pierwiastek ten występuje we krwi w największych ilościach. Jednak króliki także bardzo wydajnie usuwają nadmiar wapnia z moczem, do 60% (inne gatunki zwierząt wydalają wapń z moczem tylko w 2%), dlatego kolor moczu jest mętnobiały. Duża ilość wapnia i zasadowe pH moczu może być powodem wytrącania się kryształków węglanu wapnia i odkładania się ich na ścianach pęcherza moczowego. Dzieje się to tak głównie u królików karmionych przeważnie suchą karmą i mających mały dostęp do wody. Króliki, które dużo piją wody i jedzą soczyste pasze będą lepiej usuwały wapń z moczem. Zwierzęta te mają dość duże zapotrzebowanie na wodę. Przykładowo dorosła samica o masie ciała 4 kg, w zależności od temperatury powietrza potrzebuje dziennie około 0,2-0,3 litra wody. Samica z młodymi zużywa już około 1,2 litra. Nawet króliki, które są żywione wyłącznie paszami soczystymi powinny mieć możliwość napicia się wody przynajmniej raz dziennie. Wapń jest jednym z bardzo ważnych pierwiastków mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niedobory tego pierwiastka występują, głównie u zwierząt skarmianych paszami o nieodpowiednim składzie, zwierząt chorych, starszych, młodych oraz samic w okresie ciąży i laktacji. Króliki dorosłe i zdrowe powinny otrzymywać wapno w niewielkich ilościach (zależy to także od jakości paszy, ilości zielonek takich jak lucerna, które są bogate w ten pierwiastek, oraz zawartości w pokarmie witamin: A i D, ponieważ witamina D3 reguluje poziom wapnia we krwi. Więcej wapnia powinny otrzymywać króliki młode, chore z gorączką, starsze oraz samice kotne i karmiące. Dowodem na to, że króliki młode potrzebują wapna w większych ilościach i więcej go zużywają jest to, że mają przeźroczysty mocz, podczas gdy zwierzęta dorosłe mają gęsty, kremowy mocz, z powodu większej zawartości kryształków węglanu wapnia, które są usuwane z moczem. Z moczem króliki wydalają nie tylko wapń, ale również magnez, a zmiana zabarwienia moczu od żółtego do ciemnoczerwonego poprzez pomarańczowy będzie zależała od zawartości porfiryn (związki organiczne) w pokarmie i wydalania urobiliny. Niedobór wapnia u królików młodych prowadzi do krzywicy i osłabienia tempa ich wzrostu. U samicy kotnej, która miała mały dostęp do wapnia może dojść do tężyczki poporodowej (osłabienie, obniżenie pobudliwości nerwowej, śpiączka i zapaść). Oprócz tego może dojść do zaburzenia w rozwoju płodów i spadku żywotności noworodków. Inne ważne pierwiastkami mineralne dla prawidłowego funkcjonowania każdego organizmu to chlor (Cl) i sód (Na). Biorą one udział w regulacji gospodarki wodnej, regulacji ciśnienia osmotycznego tkanek. Pasze roślinne zawierają mało sodu i chloru. Królikom należy podawać sól, głównie zwierzętom młodym, starym, chorym oraz samicom kotnym i karmiącym, chociaż niektórzy uważają, że zwierzęta dorosłe, zdrowe i w okresie spokoju mogą obejść się bez soli kuchennej jako dodatku do paszy. Należy uważać, gdy kupuje się paszę (mieszanki przemysłowe) z podwyższoną zawartością soli, ponieważ może dojść do zatrucia. Łatwiej dochodzi do zatrucia, gdy króliki mają ograniczony dostęp do wody. Zwierzęta młode, starsze, samice kotne i karmiące potrzebują więcej soli. U samic karmiących może dojść do wyczerpania, gdy mają mało soli w pokarmie. Oczywiście nie zapominamy, że zwierzęta te muszą mięć cały czas dostęp do świeżej wody.

Czy duża ilość zielonki [trawy] może być szkodliwa dla królika?

Króliki mają dość wrażliwy układ pokarmowy i żadnej paszy nie należy podawać gwałtownie w dużych ilościach. Jeśli królik nie jest przyzwyczajony do zielonek i karmimy go głównie granulatem i ziarnem, to spożycie przez królika nadmiaru pasz zielonych może wywołać u niego biegunkę. Każdy rodzaj pokarmu do strawienia wymaga określonego rodzaju bakterii. Pasze objętościowe, takie jak siano, przyśpieszają proces trawienia, z kolei ziarno i granulat zwalniają. Zmiana żywienia powinna być przeprowadzana stopniowo. Królikom, które są żywione granulatem i ziarnem należy najpierw podawać siano, a później stopniowo wprowadzać zielonki. Pasza zielona nie będzie szkodliwa dla królika, nawet w większej ilości, jeżeli zwierzę jest do niej przyzwyczajone. Oprócz tego zielonki (trawa) nie powinna być mokre, spleśniałe i zabrudzone. Duża ilość trawy może być przyczyną problemów zdrowotnych na wiosnę, kiedy ta zielenina jest bardzo soczysta.

Czy króliki miniaturowe wymagają lepszej opieki niż zwykłe?

Jest wiele ras królików miniaturowych, których niewielkie rozmiary są wynikiem mutacji pewnego genu. Większość królików waży poniżej dwóch kilogramów, z wyjątkiem reksów. Króliki miniaturowe, podobnie jak duże, wymagają właściwej opieki i odżywiania; jeśli tym zwierzętom stworzymy dobre warunki, to mogą dożyć ośmiu lat. Jednak króliki miniaturowe w porównaniu z dużymi są bardziej podatne na wadę zgryzu, co wiąże się z ich nieco odmienną budową głowy i szczęki (zmiany anatomiczne w budowie głowy królika miniaturowego zachodzą pod wpływem genów). U zwierząt tych częściej występują choroby przyzębia z ubytkiem szkliwa i procesami zapalnymi błony śluzowej. Króliki te są dość delikatne i podatne na wszelkie choroby, a ich miniaturyzm jest powodem małych miotów. Odpowiedzialny jest za to gen, który jest przyczyną śmierci części potomstwa przed urodzeniem lub tuż po nim.

 

Ile dziecko powinno mieć lat, aby mogło zajmować się królikiem miniaturowym?

Samodzielnie królikami miniaturowymi mogą zajmować się dzieci w wieku od 10-12 lat. Młodsze dzieci mogą mieć w domu królika, pod warunkiem, że rodzice będą zajmować się zwierzęciem, a kontakty dziecka z królikiem będą miały miejsce jedynie w obecności dorosłych.

Jakie rośliny są szkodliwe dla królika?

Istnieją rośliny, które są bardzo szkodliwe dla królika. Najbardziej niebezpieczne rośliny, które nie powinny być w sianie ani zielonkach to: tojad mocny, lulek czarny, kąkol, szalej jadowity, bluszcz ogrodowy, wawrzynek wilczełyko, bieluń dziędzierzawa, pokrzyk wilcza jagoda, psianka czarna, cis, cyklamen, konwalia, knieć błotna, blekot pospolity, zimowit jesienny, naparstnica, nasturcja, chaber bławatek, szczodrzeniec, sasanka czyściec bulwiasty, szczwół plamisty. Większość tych roślin jest silnie trująca nie tylko dla zwierząt, ale też dla ludzi. Rośliny te zwierają trujące alkaloidy (skopolamin, histocyjamina, atropina), które działają głównie na układ nerwowy. Jedną z najsilniej trujących roślin krajowych jest tojad mocny. Jednak owce i bydło instynktownie  nie je go. Podobnie ze względu na zapach i piekący smak zwierzęta z reguły omijają blekot pospolity, a można go pomylić z liśćmi (nać) pietruszki. Również instynktownie, bydło i konie nie je zimowitu jesiennego zarówno świeżego jak i w sianie. Jednak trujące alkaloidy zawarte w tej roślinie nie szkodzą owcom i kozom, chociaż mleko po takiej diecie jest trujące. Kąkol polny często spotykany w zbożach jest trujący nie tylko dla zwierząt, ale też dla ludzi. Mąka z domieszką zmielonego kąkolu jest gorzka i trująca.

Jaką rolę odgrywa włókno (błonnik) w żywieniu królika?

Błonnik jest mieszaniną substancji o charakterze polisacharydowym (pektyny, celuloza, hemiceluloza, gumy, śluzy) i niepolisacharydowym (ligniny). Substancje te wchodzą w skład ścian komórkowych roślin. Z frakcji tych tylko pektyny, gumy i śluzy są rozpuszczalne w wodzie. Włókno jest najtrudniej strawnym składnikiem paszy i jego strawność (rozkład) będzie zależała od rodzaju roślin i jest różna u poszczególnych zwierząt. Mimo to włókno jest bardzo ważne do prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego u królika, chociaż nadmiar jego w paszy zmniejsza strawność pozostałych składników. Przykładowo włókno surowe z traw i słomy w przewodzie pokarmowym królika jest trawione w 10-12%. Błonnik zawarty w lucernie jest trawiony przez układ pokarmowy królika w 19%, a u świnki morskiej w 38%. Królik ma bardzo duże jelito ślepe (stanowi 40% przewodu pokarmowego), w którym to jest rozkładane włókno przy udziale bakterii i grzybów, a powstała z niego energia w procesie fermentacyjnym jest wykorzystywana w metabolizmie spoczynkowym królika. Prawidłowe funkcjonowanie jelita ślepego i skład jego flory mikrobiologicznej decyduje o wydolności trawienia i zdrowiu królika. Błonnik jest balastem w przewodzie pokarmowym królika, który pobudza motorykę jelit (skurcze), wydzielanie soków trawiennych, poprawia strukturę dawki pokarmowej i sprzyja rozwojowi właściwych bakterii bytujących w jelicie ślepym i okrężnicy (jelito). Włókno usuwa zaparcia, ogranicza poziom masy ciała, wiąże wodę i zwiększa ilość usuwanych odpadów (pomaga w wypłukiwaniu toksyn, metali ciężkich). Mała ilość włókna w pokarmie hamuje apetyt u królika, spłaszcza nabłonek okrężnicy. Poziom błonnika w dawce pokarmowej poniżej 6% prowadzi do biegunek, a w konsekwencji do zahamowania wzrostu. Najmniej włókna potrzebują króliki w wieku 5-9 tygodni (około 13%), a króliki dorosłe powinny mieć w paszy 14-15% tego składnika. Ważne jest, szczególnie w hodowli domowej królika, aby jego dieta zwierała zarówno duże (5mm) cząstki błonnika, pobudzające pracę jelit jak i drobnocząsteczkowy pokarm podlegający fermentacji w jelicie ślepym. Królik w odróżnieniu od innych zwierząt roślinożernych (bydło) ma relatywnie małe rozmiary ciała, dlatego nie może magazynować błonnika w przewodzie pokarmowym jak to ma miejsce u bydła. W związku z tym w przewodzie pokarmowym królika występuje selekcja cząstek błonnika. Duże cząstki, które stymulują pracę jelit szybko opuszczają przewód pokarmowy, już po 5 godzinach. Małe cząstki trafiają do jelita ślepego gdzie podlegają fermentacji. Króliki trzymane w warunkach domowych powinny otrzymywać pokarm bogaty w błonnik, w tym błonnik o stosunkowo dużych cząstkach, co zapewni zwierzęciu prawidłową pracę jelit i zapobiegnie nadmiernemu otłuszczeniu. Jeśli w pokarmie nie będzie lub będzie mało większych cząstek włókna, to w końcu dojdzie do osłabienia motoryki jelit. Stały dostęp błonnika w pokarmie zapobiega również zmianom w przewodzie pokarmowym wywołanym przez stres. W czasie działania czynników stresowych dochodzi do zahamowania motoryki jelit, co sprzyja powstaniu zapalenia jelit, powstaniu biegunki i enterotoksemii. Enterotoksemia jest chorobą wywoływaną przez bakterie beztlenowe. Choroba ta rozwija się, gdy pojawi się czynnik ryzyka (stres, długotrwałe stosowanie antybiotyków, nagła zmiana paszy, oraz nadmiar białka lub węglowodanów w pokarmie przy jednoczesnym niedoborze włókna pokarmowego). Chorują na nią głównie króliki fermowe i młode (5-9 tygodniowe). Aby zapewnić królikowi właściwą ilość błonnika podajemy siano przez cały rok, a także pędy i gałęzie (doskonałe pod względem zawartości włókna są gałęzie drzew owocowych, takie jak jabłoń, grusza) drzew. Mogą też być gałęzie lipy, brzozy.

Mój królik jest szaleńczo zakochany w kotach, czy to normalne?

Króliki są zwierzętami bardzo towarzyskimi, bardziej niż świnki morskie. W środowisku naturalnym zajęczaki te żyją w koloniach, w których jest przewaga samic. Żyjąc w społeczności pojedynczy królik będzie szukał towarzysza do zabawy (jak większość zwierząt). Króliki potrafią zaprzyjaźnić się z innymi zwierzętami, chociaż jedynie świnka morska jest zwierzęciem, z którym królik może bezpiecznie koegzystować. Królik najłatwiej zaprzyjaźni się z innym zwierzęciem (kot), gdy oba wychowywane są razem od młodości. Należy jednak czuwać, gdy królik swobodnie biega po domu, w którym są inne zwierzęta. Pies, zwłaszcza duży może królika zabić podczas zbyt wesołej zabawy. Należy rownież pamiętać, że fretka jest naturalnym wrogiem królika.

Czy powinno się podawać wapno królikowi?

Dlaczego w Waszej ofercie dostępne jest wapno dla gryzoni i królików, skoro w wielu źródłach znalazłam informację, że wapno jest dla królików szkodliwe i odkłada się w nerkach? Wielu weterynarzy twierdzi, że zamiast wapna, królik powinien mieć pod dostatkiem soli z minerałami, ale wapna nie powinno się mu podawać

Związki mineralne (makro- i mikroelementy) są niezbędne do prawidłowego rozwoju każdego organizmu. Żadna z substancji mineralnych nie jest syntetyzowana w organizmie zwierząt, więc muszą być pobierane z pokarmem. Zapotrzebowanie na sole mineralne  zależy od gatunku zwierząt, rasy, wieku, płci, tempa rozwoju, zdrowia. Zwiększa się w okresie wzrostu organizmu, ciąży, laktacji, w czasie choroby i stanach odwodnienia. Rola wapnia w organizmie jest bardzo ważna. Bierze ono udział w procesach kostnienia, pracy ukladu nerwowo-mięsniowego, przepuszczalności błon komórkowych, odporności organizmu. U królików 99% wapnia znajduje się w kościach i zębach, a ciągły wzrost siekaczy jest przyczyną dużego zapotrzebowania na ten pierwiastek. Stężenie wapnia w osoczu królików waha się w dużych granicach i pozostaje w ścisłym związku z jego zawartością w pokarmie i spośród niezbednych pierwiastków mineralnych wapń występuje we krwi królika w największych ilościach (10mg/dl). Oczywiście u zwierząt tych częstszym problemem jest nadmiar tego pierwiastka (króliki mają inny metabolizm wapnia niż pozostałe ssaki), ponieważ króliki bardzo wydajnie wchłaniają wapń z przewodu pokarmowego. Oprócz tego wtamina D3 nie bierze udziału w mechanizmie wchłaniania wapnia, a kalcytonina (hormon), która u innych ssaków obnża poziom wapnia, nie obniża go u królików, dlatego nie mogą pozbyć sę tego pierwiastka z żółcią i kałem. Główną przyczyną hipokalcemii (niedobór wapnia) u królików jest laktacja. U samic karmiących może wystąpić tężyczka poporodowa. Wapń u królików bardzo wydajnie jest usuwany z moczem (nawet do 60%, podczas gdy inne gatunki zwierząt wydalają z moczem tylko 2% spożytego wapina), dlatego mocz u królików ma mętnobiaławy kolor i jest gesty, a po wyschnięciu tworzy złogi (pokryte solami mineralnymi) o nieprzyjemnym zapachu. U młodych królikow, które prawie w całości wykorzystują wapń w czasie wzrostu mocz jest zwykle przeźroczysty. Duża ilość wapnia oraz zasadowe pH moczu sprzyja wytrącaniu się kryształków węglanu wapnia i powstawaniu kamieni moczowych, dlatego wapń podawany królikom w nadmiarze może negatywnie wpływać na układ moczowy. Wydalanie wapina u królików karmionych  świeżymi roślinami, źiołami, warzywami nie jest większym problemem, ponieważ świeże rośliny są bogate w wodę, która rozcięcza wapń i w ten sposub jest on wypłukiwany z organizmu (z moczem). Jeżeli zwierzęta te są żywione głównie suchym pokarmem (granulat, suszone warzywa, zioła), to zawartość wody w oraganizmie jest mniejsza, a wapń zbiera się w postaci węglanu wapnia i odkłada się w różnych częściach organizmu (układ moczowy). Niedobory tego pierwiastka u królików znadarzają się najczęściej, gdy zwierzęta te są karmione paszami gorszymi jakościowo lub o nieprawidłowym składzie, w okresach ciąży, laktacji, oraz chorobach infekcyjnych. U młodych zwierząt brak wapnia powodują zaburzenia w kostnieniu (krzywica), lizawość (zwierzęta liżą różne przedmioty). Królikom należy, głównie w pewnych sytuacjach (ciąża, laktacja, choroby, okres wzrostu)  podawać wapno, chociaż nie powinno się  z nim przesadzać. Młode króliki potrzebują 0,5% tego pierwiastka w paszy, dorosłe w okresie spoczynku płciowego 0,4%, a samice kotne 0,8% i królice karmiące 1,1%. Jak wspomniałam minerały (makro- i mikrelementy) są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania każdego organizmu, dlatego pokarm dla królików powinien być urozmaicony i właściwie zbilansowany. Sól królikom jest również potrzebna, szczególnie samicom kotnym i karmiącym. Poza tym pasze roślinne zawierają bardzo mało sodu. Niedobór soli u karmiących samic powoduje utratę apetytu, a w konsekwencj silne wycięczenie. Jednak uważa się, że dorosłe zwierzeta w okresie spokoju nie muszą mieć soli. Królik powinien mieć pod dostakiem siana, świężych i suszonych ziół i roślin oraz warzywa, ponieważ te pasze są bogate w różne pierwiastki mineralne. W razie jakiś zastrzeżeń proszę pytać. Pozdrawiam

Czy króliki mogą żyć w grupach?

Mam samicę z młodymi królikami. Czy młode mogą być trzymane w tej samej klatce, kiedy dorosną?

Przed osiągnięciem dojrzałości płciowej króliki (króliki osiągają dojrzałość płciową w wieku około trzech miesięcy) mogą przebywać w grupach. Również samice bez młodych mogą być trzymane w większych ilościach. Normalnie dzikie króliki, które żyją w koloniach mają w grupie przewagę samic, ale każda samica, która nie ma potomstwa może atakować młode innej samicy. W grupach spory łagodzą samce. Jednak kiedy młody samiec osiągnie dojrzałość płciową, dorosły atakuje go próbując wykastrować. Aby uniknąć agresywnych zachowań najlepiej króliki trzymać w klatkach pojedynczo. Oczywiście w zależności od ilości zwierząt klatka musi być odpowiedniej wielkości (nie może być za mała).

 

Jaka powinna być temperatura pomieszczenia (otoczenia), gdzie są króliki i jak chronić je przed przegrzaniem?

Wysoka temperatura jest groźna dla większości zwierząt, a króliki należą do zwierząt o ograniczonej zdolności termoregulacyjnej. Zajęczaki te nie mają gruczołów potowych, a parowanie przez skórę jest znikome i ograniczone przez futro, dlatego króliki są wrażliwe na wysoka temperaturę. Nadmiar ciepła usuwają przez zwiększenie częstości oddychania, zmianę ułożenia ciała i rozszerzenie naczyń krwionośnych małżowiny usznej. Mechanizmy termoregulacyjne u królika są możliwe w temperaturze od 0-30 stopni Celsjusza, a w temperaturze 35 stopni Celsjusza dochodzi do hipotermii, ponieważ króliki nie są w stanie utrzymać stałej temperatury ciała. Zwierzęta te w wysokiej temperaturze tracą apetyt i chudną. Temperatura otoczenia, w którym przebywają króliki nie powinna przekraczać 25 stopni Celsjusza i powinna być stała bez wahań dobowych i sezonowych. Podczas upałów zwierzęta muszą mieć stały dostęp do świeżej wody, a pomieszczenie należy wentylować (nie powodując przeciągów, bo przeciągi są dla nich bardzo szkodliwe). W czasie wentylacji usuwane są szkodliwe gazy i nadmiar pary wodnej.

Czy wymiana sierści /linienie/ zachodzi tylko u królików dorosłych?

Zarówno króliki młode jak i dorosłe zmieniają okrywę włosową. Na jakość i stan okrywy włosowej (futra) wpływają: wiek, płeć, czynniki klimatyczne, żywienie, czynniki genetyczne i zmienność sezonowa. W wieku młodocianym (noworodki są nagie, a później porastają delikatnym owłosieniem) proces linienia zachodzi dwukrotnie. W tym czasie zmienia się gęstość i sprężystość owłosienia. Dorosłe króliki najlepsze jakościowo futro mają w okresie zimy, a proces jego formowania trwa w okresie jesiennym. Okrywa letnia jest znacznie gorsza jakościowo od zimowej. Wymiana i odrost futra nie zachodzi jednocześnie na całej powierzchni ciała. Samice mają przeważnie grubsze i dłuższe włosy niż samce.

Czy królikom trzeba podawać sól do jedzenia?

Pasze roślinne zawierają bardzo mało takich pierwiastków jak sód (Na) i chlor (Cl), więc króliki powinny otrzymywać sól kuchenną w pokarmie. Obydwa pierwiastki (Na i Cl) odgrywają bardzo ważną rolę w regulacji ciśnienia osmotycznego płynów ustrojowych, a chlor oprócz tego jest niezbędny do wytwarzania kwasu solnego w żołądku. Utrata sodu następuje podczas biegunki i pocenia się. Podobnie niedobory chloru zdarzają się przy biegunkach, wymiotach i żywieniu paszami ubogimi w chlor. Sód oddziałuje na procesy laktacji, a jego niedobory objawiają się lizawością i wyniszczeniem organizmu. Oczywiście w karmie nie może być zbyt duża zawartość chlorku sodu (dotyczy to głównie pasz przemysłowych powszechnie stosowanych w żywieniu królików), bo może dojść do zatrucia solą kuchenną. U zwierząt takich obserwuje się pobudzenie, wymioty, biegunkę oraz wydzielanie pienistej śliny. Króliki szybko chudną i zapadają w śpiączkę, która kończy się śmiercią.

Dlaczego lucerna, koniczyna, a także susze z roślin zielonych są tak ważne w żywieniu królików?

Zielenina jest źródłem różnych witamin i minerałów (makro-i mikroelementów). Wszystkie te pierwiastki mają duże znaczenie dla właściwego przebiegu procesów życiowych, dlatego organizm musi je stale otrzymywać w formie przyswajalnej w paszy lub wodzie do picia. Bardzo ważnymi składnikami mineralnymi są wapń (Ca) i fosfor (P), które występują we wszystkich tkankach organizmu. Wapń stanowi 1,5% masy ciała królika i ponad 40% wszystkich potrzebnych składników mineralnych. Jest on niezbędny w procesie kostnienia i regulacji przepuszczalności błon komórkowych. Wraz z wapniem istotną rolę w procesie kostnienia odgrywa fosfor, którego dorosłe króliki w okresie spoczynku płciowego wymagają 0,3% w dawce pokarmowej. Ziarna zbóż (pszenica, żyto, owies, jęczmień, rzepak, kukurydza) zwierają procentowo więcej fosforu niż wapnia. Podobnie jest z płatkami owsianymi, kiełkami pszennymi, drożdżami pastewnymi. Odwrotną sytuację obserwujemy w przypadku suszonej lucerny, koniczyny czerwonej, gdzie ilość wapnia jest procentowo większa niż fosforu. Dużo wapnia występuje także w pokrzywie młodej, lucernie przed kwitnieniem (więcej niż fosforu). Niedobory wapnia zwykle występują łącznie z nadmiarem lub niedoborem fosforu i zdarzają się najczęściej, kiedy królikom podaje się gorsze jakościowo pasze lub o nieodpowiednim składzie. Na brak tych dwóch makroelementów (Ca, P) narażone są szczególnie króliki w okresie ciąży i laktacji oraz zwierzęta starsze i chore. Niedobory wapnia i nadmiar fosforu (prawidłowy stosunek wapnia do fosforu wynosi 2-1,5) uwidaczniają się głównie krzywicą u młodych zwierząt, a u dorosłych obserwuje się odwapnienie i rozmiękczenie kości. Duży spadek wapnia w okresie porodu (najpierw występuje tężyczka poporodowa) prowadzi do osłabienia, śpiączki i zapaści. Braki tego pierwiastka powodują także zaburzenia w rozwoju płodu i spadek żywotności noworodków. Znacznie większy wpływ na procesy rozrodu ma fosfor, którego zbyt mała  ilość powoduje nie tylko zahamowanie wzrostu, ale także zaburzenia w procesach rozrodczych (rozregulowanie cyklów płciowych, obniżenie płodności). Niedobory Ca i P (także miedzi, sodu, aminokwasów, witamin) u młodych zwierząt powodują lizawość (allotrofagię). Objawia się ona lizaniem, ogryzaniem, a nawet połykaniem różnych ciał niejadalnych. Karma dla królików powinna zawierać odpowiednie ilości wapnia i fosforu oraz witaminy: A, D, E, aby zapobiegać ich niedoborom. Witamina D3 reguluje poziom wapnia we krwi, ale nie fosforu. Właściwy poziom Ca i P jest regulowany głównie przez takie hormony jak: kalcytonina i parathormon.

Czy siano z lucerny dla królików jest lepsze niż z suszonej trawy?

Siano należy do pasz objętościowych suchych i jest bardzo ważnym składnikiem w diecie królika. Dorosłe króliki w okresie spoczynku powinny zjadać około 150 gram siana dziennie w zimie i 50 gram w lecie na jednego królika. Wartość siana zależy nie tylko od gatunku roślin, ale także od terminu jego zbioru oraz sposobu składowania i przechowywania. Najwartościowsze jest jednak siano z roślin motylkowych (lucerna). Siano z lucerny ma więcej białka i wapnia (lucerna zawiera1,35% Ca, a trawy 0,60%) niż siano z suszonych traw (kupkówka pospolita, tymotka łąkowa). Suszona lucerna zawiera też więcej potasu, żelaza i witamin niż suszone trawy. Jednak siano z lucerny łatwiej się kruszy i jest bardziej podatne na pleśń. Oprócz tego działa lekko przeczyszczająco, co jest niekorzystne dla królików. Siano można zazwyczaj podawać w nieograniczonych ilościach, ponieważ nie powoduje otłuszczenia. Zawiera ono sporo błonnika, który odgrywa ważną rolę w przewodzie pokarmowym królika. Podawanie królikom paszy o zmniejszonej zawartości włókna kończy się zwykle biegunkami, zahamowaniem wzrostu i wychudzeniem. Siano szczególnie korzystnie wpływa na króliki długowłose, ponieważ duża zawartość włókna w sianie minimalizuje ryzyko zaczopowania układu pokarmowego połkniętymi włosami. Siano zanim zostanie skarmione musi trochę odleżeć.

Czy królikom można podawać sałatę, jeśli nie mamy innych zielonek?

Duże walory dietetyczne i smakowe mają świeże zielonki. Jeśli w okresie zimy i lata nie mamy do dyspozycji wystarczającej ilości zielonek (mieszanki traw i ziół, słonecznik) to możemy podawać różne sałaty. Sałaty nie mogą być skażone i nie zadajemy ich w dużych ilościach, aby nie wywołać biegunki. Króliki bardzo lubią marchew, buraki ćwikłowe, pastewne i cukrowe. Buraki cukrowe z powodu sporej ilości cukru mogą być podawane w małych ilościach.

Czy króliki można trzymać w pomieszczeniach zakrytych?

Nie powinno się trzymać królików (zwłaszcza młodzieży) w pomieszczeniach zakrytych lub ciemnych, ponieważ może dojść do zaburzenia syntezy witaminy D, a w konsekwencji do powstania krzywicy. Na krzywice najczęściej chorują króliki w wieku 1,5-4 miesięcy. Pierwszym objawem krzywicy są zgrubienia stawów śródręcza oraz „ różaniec krzywiczy” na żebrach. Kości długie u królików ras ciężkich ulegają zniekształceniu, a czasem złamaniu. U zwierząt chorych na krzywicę i tych, które przechorowały obserwuję się zahamowanie wzrostu. W żywieniu karmą pełnowartościową rzadko występuje niedobór witaminy D, która jest jednym z istotniejszych czynników w powstaniu krzywicy. Wiadomo, że witamina D może być syntetyzowana przez komórki skóry pod wpływem promieni UV (jak u człowieka). Zwierzęta roślinożerne też są zdolne do syntezy witaminy D, dlatego króliki, szczególnie młode podczas odchowu powinno się trzymać w pomieszczeniach odkrytych i nasłonecznionych. W przypadku niedoboru tej witaminy podaje się witaminę D syntetyczną. Dobre efekty lecznicze uzyskuje się stosując preparaty połączonych dwóch witamin A i D3 ( Vitazol AD3) lub AD. Należy pamiętać, że dużo witaminy D znajduje się w mleku, tranie.

Czy królikom można podawać gałązki ze wszystkich drzew owocowych, aby ścierały zęby?

Królikom nie wolno podawać gałęzi drzew owocowych pestkowych. Nie należy też zadawać gałęzi takich krzewów jak: bukszpan, tuja, jałowic, ligustr.

Jak małe króliki można odstawić od matki?

Króliki w wieku trzech tygodni zaczynają wychodzić z gniazd i interesować się podanymi paszami. Od matki odsadza się je w wieku od czwartego do ósmego tygodnia. Najpierw odłącza się osobniki największe, bo wtedy słabsze mają jeszcze szanse, aby nadrobić zaległości pokarmowe. Młode króliki odłączone od matki utrzymuje się w grupach (rodzeństwo) po dwa do trzy zwierzęta. Na króliki odstawione od matki trzeba zwrócić szczególną uwagę, ponieważ są on wrażliwe na zmiany żywienia, zmiany pogodowe (przeciągi, chłód, nadmierna wilgotność) i łatwo zapadają na różne choroby.

 

Czy królikom możemy podawać wszystkie warzywa?

Królikom można podawać prawie wszystkie warzywa. Nie należy zadawać naci ziemniaczanej, liści roślin dyniowatych oraz zieleni szparagów. W nadmiarze może być szkodliwa nać pietruszki, rabarbar oraz sałata.

Czy króliki mogą jeść pszenżyto i żyto?

Królikom nie należy podawać pszenżyta ani żyta, zarówno w postaci ziarna jak słomy. Pasza ta zawiera czynniki antyżywieniowe (pentozany). Żyto i pszenżyto jest niekorzystne szczególnie dla samic.

Od niedawna mam króliki. Pisze pani, że u niektórych zwierząt występuje kanibalizm. Czy to zjawisko dotyczy również królików?

Tak, występuje i jest to nienaturalne zachowanie (narów) królików, które może być wrodzone lub nabyte. Kanibalizm najczęściej występuje u samic pierwiastek, chociaż zjadanie własnego potomstwa obserwuje się też u samic, które już kilkakrotnie rodziły. Ciężki poród, zapalenie gruczołu mlekowego sprzyja kanibalizmowi. Inne przyczyny to: brak wody, niedobór białka (głównie niedobór niektórych aminokwasów egzogennych), soli mineralnych, niepokojenie zwierząt. Nie można też w gnieździe pozostawiać martwych noworodków, bo samica może je zjeść łącznie ze zdrowymi oseskami. U królików pokojowych również nadgorliwa opieka może być przyczyną tego zjawiska. Samica zdrowa, bez wrodzonej skłonności do kanibalizmu oraz żywiona pełnowartościowym pokarmem przy nieograniczonym dostępie do wody, nie będzie wykazywać tego narowu.

Jak często należy karmić królika?

W karmieniu królików ważniejsza jest regularność, niż dokładna pora podawania pokarmu. Jednak, jeśli wybierzemy sobie godziny karmienia tych zwierząt, to należy ich później przestrzegać. Naturalnie króliki pobierają pokarm w sposób ciągły, ponieważ ich żołądki wymagają stałego wypełnienia. Korzystniej jest zadawać pokarm tym zwierzętom dwa razy w ciągu dnia niż jednorazowo w większej ilości. Najlepiej suchą karmę podawać rano, a świeżą paszę zieloną późnym popołudniem lub wczesnym wieczorem. Można te obydwa rodzaje pożywienia połączyć razem, ale istotne jest to, żeby całkowita dzienna dawka była rozłożona na dwa razy.

 

Gdzie występuje i czym się żywi królik dziki?

Królik dziki pierwotnie występował tylko na Półwyspie Pirenejskim i w Afryce Północno-Zachodniej. Obecnie jest popularny w całej Europie i Australii (gdzie został osiedlony przez ludzi). Należy do rzędu zajęczaków, chociaż często jest mylony z gryzoniami. Zwierzę to jest stuprocentowym roślinożercą i żywi się głównie trawą, koniczyną i innymi roślinami. W porze zimowej zjada także korę drzew. Króliki nie mogą żuć, w związku z tym ich układ trawienny jest mniej wydajny niż u innych przeżuwaczy, dlatego też, kiedy się najedzą wracają do swych korytarzy i wydalają miękkie odchody. Odchody te zjadają, aby odzyskać z nich resztki substancji odżywczych. Dopiero drugie odchody mają kształt bobków. Pasza dla królika powinna się charakteryzować dużą zawartością włókna, które w przewodzie pokarmowym tego zwierzęcia pełni ważną role. Jest głównym źródłem energii dla bakterii jelitowych królika, a bakterie te biorą udział w trawieniu tych części roślin, które dla mięsożerców są niestrawne. W hodowli najchętniej zjadane przez królika ziarna zbóż  to: pszenica, owies, jęczmień. Dieta powinna się składać głównie z siana i warzyw. Siano bez ograniczeń. Z warzyw możemy podawać: marchew (korzeń i natka), pietruszkę (korzeń i natka), kapustę ciemną, strączki grochu (płaski, jadalny.) Wszystkie te warzywa zawierają dużo witaminy A. Króliki jedzą również zieleninę, jak: lucerna, babka zwyczajna, koper włoski, komosa, lebioda, bazylia. Szkodliwe są: bieluń, wyka, wszystkie wilczomlecze. Zielonej karmy nie podajemy królikom w wieku poniżej 12 tygodni. Owoce (jabłka, banany, gruszki, brzoskwinie) możemy dawać od czasu do czasu w małych ilościach, ponieważ zawierają dużo węglowodanów, co może prowadzić do otyłości. Dla królika nadwaga to poważna sprawa, ponieważ prowadzi ona do obciążenia mięśnia sercowego, uszkodzeń wątroby, a w konsekwencji do skrócenia życia. Każdy, kto ma jakiegoś ulubieńca w domu, powinien pamiętać, że należy go karmić o stałej porze, a woda powinna być dostępna przez cały czas. Nowy pokarm wprowadzamy stopniowo, dozując go w coraz to większych dawkach, a obniżamy ilość pokarmu wcześniej podawanego.

 

Cześć mam już prawie 3 letnią koszatniczke i zauważyłam od kilku tygodni ze wypadł jej na dole ząb a na górze ma przerośnięte.Zauważyłam również że jest bardzo osłabiona i jest chuda.Wydaje mi sie ze to od tych zębów nie może jeść czy macie jakieś rady c

Martwie się, co zrobić?

Proszę natychmiast udać się do lekarza weterynarii aby opiłował przerośnięte zęby u koszatniczki. Zęby te rosną cały czas i trzeba je co jakiś czas opiłować (skrócić). Nie należy tego robić samemu bo koszatniczka ugryzie. Przez to, że zęby górne są przerośnięte koszatniczka nie może jeść i jest osłabiona. Pozdrawiam

 

Jak pomóc koszatnice, która zapchała sobie policzki?

Koszatniczka prawdopodobnie zapchała sobie policzki kłębkami polaru. Ma trudnośći z odychaniem. Je i pije, ale jest obwiązany. Co robić? Można jakoś oczyścić policzki?

Trudno będzie oczyścić policzki, ponieważ koszatniczka zestresowana może ugryźć. Najlepiej będzie udać się do lekarza weterynarii. On może koszatniczkę uśpić i oczyścić policzki, jeżeli je zapchała kłębkami polaru. Tym czasem proszę jej podawać wodę i jedzenie. Pozdrawiam

Czy koszatniczki powinny mieć dostęp do soli do lizania?

Jeśli tak, to jakie znaczenie ma dla nich sól?

Każde zwierzę oprócz białka, tłuszczy, węglowodanów i witamin potrzebuje też minerałów, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Sól to inaczej chlorek sodu. Pasze roślinne bardzo mało zawierają sodu podobnie jak i chloru, dlatego należy podawać je koszatniczkom w postaci soli. Koszatniczki powinny też dostawać kostkę wapienną, która wzmacnia uzębienie i układ kostny. Wszystkie minerały (makro-i mikroelementy) mają duże znaczenie dla właściwego przebiegu procesów życiowych. Nie należy zapominać o tym,  że koszatniczki muszą mieć cały czas dostęp do wody. Pozdrawiam

 

Moja kosia ma uwypuklenie na łebku i boję się że coś jej się stanie.

Twoja koszatniczka prawdopodobnie ma guzek (uwypuklenie) na głowie. Guzki takie zwykle występują u osobników starszych. Są zazwyczaj łagodne i niezłośliwe. Pojawiają się u osobników z miotów krewniaczych i są spowodowane osłabionym układem odpornościowym. Można to leczyć operacyjnie, ale jest to duże ryzyko, ponieważ koszatniczka jest małym zwierzątkiem. Twoja koszatniczka powinna mieć urozmaiconą dietę, cały czas dostęp do wody, oraz od czasu do czasu należy podawać jej nasiona soi. Zwierzę powinno mieć spokój i czystą ściółkę. Pozdrawiam

 

Czy koszatniczki mogą jeść liście różnych roślin?

Czy koszatniczki mogą jeść liście lipy, maliny, porzeczki, poziomki i w jakich ilościach? Czy te listki mogą powodować zatwardzenie?

Koszatniczki mogą jeść liście niektórych drzew i krzewów. Liście lipy, porzeczki, maliny, poziomki podajemy w niewielkich ilościach (2-3 listki co 2 lub 3 dzień na jedno zwierzę). Nie podajemy wszystkich rodzajów naraz (można dwa rodzaje, ale listków mniej). Wszystkie te listki zawierają nie tylko sole mineralne, witaminy, ale również garbniki, które ściągają błony śluzowe jelit, przez co działają zatwardzająco na układ pokarmowy. Jeżeli podajemy koszatniczkom listki drzew, które zawierają sporo garbników, to musimy w diecie tych zwierząt uwzględnić topinambur czy korzeń cykorii, które zawierają dużo inuliny, a ta z kolei przyśpiesza pracę jelit. Pracę jelit można również przyśpieszyć większą ilością siana w diecie zwierząt. Przeciwbiegunkowo działają również: babka lancetowata, wrzos, mięta pieprzowa. Pozdrawiam

Jak dbać o pazurki koszatniczki?

Co robić żeby koszatniczce nie przerastały pazurki? Mam wrażenie, że mojej koszatniczce trochę przerosły pazurki. Czy lepiej udać się do weterynarza, ponieważ nigdy nie obcinałam takich pazurków?

W naturalnych warunkach koszatniczki biegając po twardym podłożu i wspinając się na drzewa, krzewy ścierają sobie pazury. Jeżeli hodujemy takiego gryzonia dobrze jest w klatce umieścić gałązki drzew, małe klocki drewniane. Koszatniczka oswojona, która biega po pokoju też będzie ścierać pazurki. Jeżeli zauważymy, że biegająca koszatniczka zahacza o dywan to rzeczywiście ma przerośnięte pazurki. W takim przypadku najlepiej udać się do lekarz weterynarii, który będzie wiedział jak obciąć pazurki, żeby nie uszkodzić nerwów i naczyń krwionośnych. Pozdrawiam

Co jest lepsze do jedzenia dla koszatniczek topinambur czy pasternak?

Pasternak jest wartościowym warzywem należącym do roślin selerowatych. Korzystnie wpływa na procesy trawienne. Bogaty jest w witaminy, pierwiastki mineralne, błonnik, ale ma stosunkowo wysoki indeks glikemiczny (IG) i 17-19% suchej masy korzenia pasternaka to głównie skrobia, dlatego koszatniczkom można go podawać sporadycznie. Z kolei topinambur powinien być podawany profilaktycznie, znacznie częściej. Topinambur ma niski indeks glikemiczny (14) i prawie nie zawiera skrobi, a głównie inulinę, która jest rozkładana do fruktozy, a ta ma bardzo niski indeks glikemiczny (19) w porównaniu z glukozą (99). Produkty o dużym indeksie glikemicznym są szybko trawione i wchłaniane z przewodu pokarmowego. Następuje gwałtowny wzrost glukozy we krwi, co sprzyja rozwojowi cukrzycy. Z kolei produkty o niskim indeksie glikemicznym spowalniają wchłanianie glukozy i nie dochodzi do gwałtownego skoku jej poziomu we krwi. Dla koszatniczek do jedzenia zdecydowanie jest lepszy topinambur. Pasternak, mimo że zawiera wiele cennych składników,  bardziej nadaje się dla innych gryzoni. Pozdrawiam

Co może być smakołykiem dla koszatniczki?

W naturalnych warunkach pożywienie koszatnczek ma niską jakość i opiera się głównie na trawach, korze drzew, liściach, nasionach. Zwierzęta te mają predyspozycję do rozwoju cukrzycy, dlatego ich jadłospis jest inny niż u pozostałych gryzoni. Smakołykiem dla koszatniczek może być: surowa i suszona marchew, suszona pietruszka, seler, pasternak, kora z młodych zielonych gałązek, jabłko suszone, orzeszki ziemne (mają niski indeks glikemiczny). Smakołyki podaje się sporadycznie i można je wykorzystać przy oswajaniu tych zwierząt. Pozdrawiam

Czy pokrzywa obniża poziom cukru we krwi i czy można ją podawać koszatniczkom?

Można podawać koszatniczkom pokrzywę (liście, łodygi, korzenie) suszoną jako zioło. Pokrzywa ma właściwości lecznicze i obniża poziom cukru we krwi. Wpływa również na perystaltykę jelit (poprawia ją), oczyszcza organizm z toksyn, pobudza przemianę materii. Zawiera dużo witaminy C, potas, wapń, żelazo, kwas krzemowy. Duża zawartość witaminy C zapewnia odpowiednie wchłanianie żelaza, dlatego pokrzywa działa wzmacniająco na organizm. Pozdrawiam

Jak często koszatniczki powinny jeść topinambur?

W sklepie zoologicznym można kupić głównie suszony topinambur. Jaki jest lepszy topinambur dla koszatniczek, świeży czy suszony?

W związku z tym że koszatniczki mogą (głównie przy niewłaściwej diecie) łatwo zachorować na cukrzycę, powinno się profilaktycznie podawać im topinambur. Można go podawać 2-3 razy w tygodniu. Zapobiega on nie tylko rozwojowi cukrzycy, ale stosowany systematycznie może obniżać poziom glukozy we krwi. Topinambur  zawiera śladowe ilości tłuszczu. Jest bogatym źródłem żelaza, potasu, krzemionki, dlatego korzystnie wpływa na serce i włosy. Dzięki inulinie i dużej zawartości błonnika  reguluje pracę przewodu pokarmowego. Dla koszatniczek jest dobry zarówno świeży, jak i suszony topinambur. Suszony topinambur zawiera więcej błonnika. Świeży topinambur najłatwiej jest kupić na targu, od lokalnego rolnika. W sklepach ekologicznych jest rzadko dostępny. Pozdrawiam

Czy koszatniczki mogą jeść pokarm przeznaczony dla innych gryzoni?

Koszatniczki mają wrodzoną zdolność do cukrzycy, dlatego w ich diecie powinny być ograniczone składniki energetyczne (orzechy, banany, kukurydza, nasiona słonecznika), które  mogą mieć większy udział w pokarmach przygotowanych dla innych gryzoni. Hormon insulina odpowiedzialny za regulacje poziomu cukru w krwi (insulina obniża poziom cukru w krwi) u koszatniczek ma odmienną budowę niż u innych ssaków, dlatego wykazuje znacznie mniejszą aktywność (1-10%) do glukozy i nie pozwala na jej przyswajanie przez organizm. W związku z tym podanie koszatniczkom słodyczy, owoców naraża na znaczne podwyższenie poziomu cukru w krwi, a w końcu na rozwój cukrzycy. Oprócz tego zwierzęta te karmione dietą bogatą w węglowodany i tłuszcze mogą zachorować na miażdżycę. Koszatniczkom podajemy pokarm przygotowany wyłącznie dla nich. Pozdrawiam

.Jak długo żyją koszatniczki chore na cukrzycę?

Czytałam, że koszatniczki często chorują na cukrzycę. Czy taką cukrzycę u koszatniczek da się wyleczyć? Jak rozpoznać w sklepie zoologicznym koszatniczkę chorą na cukrzycę?

Długość życia koszatniczek chorych na cukrzycę w dużej mierze zależy od stopnia zawansowania choroby i sposobu żywienia. Zdrowa koszatniczka w hodowli domowej, karmiona właściwą dietą, może przeżyć 5 lat. Znacznie krócej będą żyły te gryzonie, które mają już zawansowaną chorobę i są źle karmione (w diecie występują cukry i węglowodany). Oprócz tego zwierzęta starsze chorują częściej na tę chorobę. U zwierząt mających więcej niż dwa lata, cukrzyca występuje trzy razy częściej niż u zwierząt młodszych. Obecnie nie ma dostępnego leczenia koszatniczek na cukrzycę. Najważniejsza jest odpowiednia dieta, pozbawiona cukrów. U zwierząt chorych na cukrzycę zwykle obserwuje się zwiększone dzienne spożycie płynów i zwiększone wydalanie moczu. Na oku pojawia się zaćma (jasno szara plama). Nie wszystkie koszatniczki z zaćmą muszą być chore na cukrzycę, ponieważ zaćma jest również dziedziczna (rozwija się u starszych zwierząt) i w takim wypadku najlepiej zbadać próbkę moczu lub krwi pod kątem cukrzycy. Pozdrawiam

Jakie zwierzątko kupić 10-letniemu dziecku, chomika czy koszatniczkę?

Spotkałam się z takimi opiniami, że koszatniczki nie są dla dzieci, i że wymagają większej opieki niż chomik. Czy to prawda?

Dzieci w tym wieku (10 lat) zwykle już potrafią zrozumieć potrzeby zwierząt, więc można podarować im jakieś zwierzątko, tłumacząc jednocześnie, jak mają się nim opiekować. Gryzonie takie jak: chomik czy koszatniczka nie są zwierzętami udomowionymi (pies, kot), więc nadal będą miały zwyczaje i nawyki dzikich zwierząt, chociaż od wielu lat są hodowane i trzymane w domach. Chomik i koszatniczka to takie zwierzątka, które dzieci mogą obserwować, a nie bawić się z nimi jak z psem czy kotem. Dziecko powinno znać zwyczaje tych małych zwierząt, aby nie narażać ich na stres, ponieważ zwierzę zestresowane może ugryźć. Zwierząt tych nie należy budzić w czasie snu. Chomiki w przeciwieństwie do koszatniczek są śpiochami i przesypiają cały dzień, a dopiero wieczorem wychodzą ze swojego domku szukając pożywienia. Wtedy też stają się aktywne i skore do zabawy. Z kolei koszatniczki są aktywne przez całą dobę, ponieważ śpią w krótkich 20-minutowych cyklach, co jest normalne, gdyż w naturze muszą być zawsze gotowe do ucieczki przed wrogiem. Gryzonie te mogą robić w domu więcej hałasu niż chomiki. Mają dużo energii, a ich ciekawe zachowania zachęcają do ciągłej obserwacji tych gryzoni. Koszatniczki są przyjazne wobec ludzi i łatwiej przyzwyczajają się do opiekunów niż chomik. Mają swój język i porozumiewają się nawzajem za pomocą różnych dźwięków. Zadowolona koszatniczka będzie wydawać odgłos przypominający ćwierkanie wróbli. Takie dźwięki można najczęściej usłyszeć podczas karmienia i zabaw. Należy uważać, kiedy koszatniczka wydaje serię głośnych pisków połączonych z pomrukiwaniem, jest wtedy zdenerwowana i w takiej sytuacji nie wkładamy ręki do klatki, ponieważ może nas ugryźć. Innym dźwiękiem wskazujący na irytację koszatniczki jest pisk połączony z nerwowym machaniem ogonem i uderzaniem nim o podłoże. Koszatniczki w przeciwieństwie do chomików wymagają specjalnej diety, ponieważ mają wrodzoną skłonność do cukrzycy. Gryzonie te ze względu na swój tryb życia są ciekawszymi zwierzętami do obserwowania niż chomik. Są bardzo inteligentne i sprytne, dlatego łatwo mogą uciec podczas otwierania klatki, narażając się na niebezpieczeństwo i jednocześnie stając się szkodnikiem, który będzie próbował gryźć kable i różne przewody. Generalnie koszatniczki będą wymagały więcej uwagi od opiekuna, nie tylko ze względu na odpowiednie żywienie, ale także z powodu bardziej aktywnego trybu życia. Pozdrawiam

Czy koszatniczki żyją długo?

W naturalnych warunkach, gdzie koszatniczki są narażone na różne choroby i ataki drapieżników, żyją krócej (3-4 lata) niż w hodowli. W hodowlach domowych gryzonie te mogą żyć  5-8 lat. Oczywiście ważna jest odpowiednia opieka i dieta, ponieważ koszatniczki łatwo zapadają na cukrzycę (są wrażliwe na nagłe skoki cukru we krwi) przy niewłaściwym odżywianiu.

Na co zwrócić uwagę, żeby kupić zdrową koszatniczkę?

Sprawdzamy, czy zwierzątko jest ruchliwe i ma błyszczące futerko bez strupków. Koszatniczka, która siedzi w kącie klatki i jest osowiała, może być chora. Również warto sprawdzić kolor zębów gryzonia, ponieważ zdrowe koszatniczki mają pomarańczowo-żółte zęby. W organizmie tych zwierząt istnieje enzym, który wchodzi w reakcje z chlorofilem znajdującym się w pożywieniu i w efekcie tego powstaje organiczny pomarańczowy płyn w ślinie, który zabarwia zęby tych zwierząt. Białe zęby są oznaką osłabienia i złego stanu. Jeśli kupujemy zwierzę, powinniśmy się też upewnić, czy koszatniczka pochodzi z miotu, którego rodzice nie są spokrewnieni. Gryzoń, który pochodzi z miotu, którego rodzice są rodzeństwem będzie żył krócej i może być obciążony wadami genetycznymi.

Jakie owoce i warzywa mogą wywołać biegunkę u koszatniczek?

Koszatniczki mają wadliwy metabolizm cukrów, ponieważ w naturalnych warunkach ich występowania nie mają dostępu do pokarmu bogatego w cukry. Ze względu na dużą zawartość cukrów owoce podajemy bardzo rzadko i to tylko takie, które mają niski indeks glikemiczny. Można od czasu do czasu (raz na tydzień) podać mały kawałeczek jabłka, parę dojrzałych czarnych porzeczek (mają niski indeks glikemiczny-15). Z warzyw możemy podać seler naciowy, korzenny, sałatę, cykorię, kawałeczek cukini, ogórka, marchewki. Wszystkie owoce i warzywa spleśniałe, nieświeże lub spryskane środkami chemicznymi mogą wywołać biegunkę. Przyczyną biegunki może być także duża ilość sałaty oraz woda (w większych ilościach) na umytych jarzynach, dlatego po umyciu owoców i warzyw dobrze jest je osuszyć.

Jaką zieleninę można podawać koszatniczkom do jedzenia?

 

 

Zielenina w pokarmie jest bardzo ważna, ponieważ zawiera dużo witamin i minerałów. Koszatniczkom możemy podawać: sałatę, liście koniczyny, natkę pietruszki, seler naciowy, świeże liście owsa, liście mlecza (mniszka pospolitego) bogate w karotenoidy, witaminę C, sole potasu, krzemu. Zielenina powinna być umyta, ale nie może być mokra, aby nie wywołać biegunki u zwierząt. Nie podajemy jej też w zbyt dużych ilościach.

Czy koszatniczki mogą jeść jabłka i banany?

Koszatniczki są grupą zwierząt, które mają niesprawny metabolizm węglowodanów, dlatego są bardzo wrażliwe na nagłe skoki cukru we krwi (zbyt wysoki poziom cukru we krwi u koszatniczek nie jest porównywalny do ludzkich norm). Im więcej nagłych skoków cukru we krwi tym większe prawdopodobieństwo, że gryzoń ten zachoruje na cukrzycę. Niebezpieczne dla tych zwierząt są słodycze i produkty bogate w cukier. Zbyt częste stosowanie w diecie produktów o wysokim indeksie glikemicznym (IG) prowadzi do objawów cukrzycy. Im wyższy jest IG danego produktu, tym wyższy jest poziom cukru we krwi po spożyciu tego produktu. Przykładowo rodzynki mają IG 65, cukier 70, a dojrzałe banany 60. Nie należy podawać bananów koszatniczkom, ani innych owoców bogatych w cukier. Jabłka należą do owoców, które mają średni IG (35) i można od czasu do czasu podać w małych ilościach. Inaczej organizm reaguje, gdy spożywa produkty bogate w węglowodany złożone (skrobia, inulina) i błonnik pokarmowy. Węglowodany złożone są wolniej trawione niż dwucukry czy trójcukry, przez co cukier we krwi podnosi się wolniej i dłużej utrzymuje na stałym poziomie. Błonnik zawarty w pokarmie znacznie spowalnia wchłanianie cukru do krwioobiegu. Produkty zawierające znaczne ilości fruktozy (jest to cukier prosty o IG 20, podczas gdy glukoza też cukier prosty ma IG 100) mają niski indeks glikemiczny. Przykładem takiego produktu jest inulina (wielocukier zbudowany z samych cząstek fruktozy i ma tylko jedną cząstkę glukozy). Inulina występuje w bulwach topinambura (słonecznika bulwiastego) i stanowi około 80% wszystkich węglowodanów zawartych w tych podziemnych bulwach, dlatego topinambur jest doskonałym dodatkiem w diecie dla koszatniczek. Inulina ma niski indeks glikemiczny (14), w związku z tym obniża poziom cukru we krwi. Oprócz tego wielocukier ten jest doskonałą pożywką (prebiotykiem) dla pożytecznych bakterii jelitowych.

Jakie choroby najczęściej można spotkać u koszatniczek?

Najczęstszą chorobą, która występuje u kosztniczek jest cukrzyca. W naturalnych warunkach, gdzie żyją (Chile) nie ma dużo owoców i produktów bogatych w cukry, którymi mogłyby się żywić. W związku z tym organizm tych zwierząt nie trawi cukrów tak sprawnie, ponieważ nie ma takiej potrzeby. Koszatniczki są wrażliwe na nagłe skoki cukrów we krwi, dlatego nie wolno ich karmić produktami bogatymi w cukier. W przypadku choroby zwierzęta piją więcej wody i oddają więcej moczu. Zbyt duża zawartość tłuszczu w pożywieniu może prowadzić do problemów z wątrobą (szczególnie u samic ciężarnych). U starszych osobników często obserwuje się zaćmę. Jest to choroba genetyczna ( bardziej popularna w USA). Kojarzenie ze sobą spokrewnionych osobników osłabiło układ odpornościowy tych zwierząt. W miotach spokrewnionych ze sobą koszatniczek (zwykle osobniki starsze) obserwuje się też guzy, przeważnie łagodne. Leczenie operacyjne. Nie powinno się rozmnażać ze sobą spokrewnionych osobników.

Ile koszatniczek należy kupić, żeby nie czuły się zbyt samotne i nie zdechły po kilku dniach?

Najlepiej jest kupić co najmniej dwa osobniki, ponieważ koszatniczki są zwierzętami bardzo towarzyskimi. W naturalnych warunkach żyją one w stadach. Samotne koszatniczki są bardziej podatne na stres i choroby. Gdy nie zamierzamy doczekać się potomstwa to należy trzymać koszatniczki w grupach jednopłciowych. Samca można trzymać z samiczką jeśli jest wykastrowany. Dwa samce można trzymać ze sobą razem jeżeli pochodzą z tego samego miotu lub zostały połączone w bardzo młodym wieku. Należy je trzymać poza zasięgiem zapachu i wzroku samic, ponieważ w okresie rui samic są skłonne do walki ze sobą. Kiedy w domu mamy tylko jedno zwierze to należy mu poświęcić trochę czasu, ponieważ koszatniczki są przyjazne i łatwo oswajają się z ludźmi.

Jakim pokarmem nie należy karmić koszatniczek?

Koszatniczka (Octodon degus), podobnie jak szynszyla mała, wywodzi się z Chile. Koszatniczki to gryzonie aktywne w ciągu dnia. Szczyt ich aktywności przypada na ranek i późne popołudnie. Są najczęściej spotykanymi ssakami w środkowej części Chile. Mieszkają w norach, zawierających sypialnie i spiżarnie. Do Europy zostały sprowadzone w celach naukowych, do badań nad cukrzycą. W niewoli można je trzymać poza budynkami na przykład w szopie czy garażu, ponieważ są odporne na ekstremalne zimno i silne wiatry. Na wolności gryzonie te jedzą bulwy, gałązki, rośliny, zioła i korę. Dieta osobników w niewoli to głównie granulat, składający się ze sprasowanego siana, koniczyny, kory. Można podawać im także mieszanki ze specjalnie dobranych ziaren zbóż, suszonych warzyw, kolby dla tych zwierząt oraz siano, które jest źródłem błonnika. Jedzą ziarna owsa, pszenicy, żyta. Przekąski to marchew, ziemniaki i inne warzywa (brukselka, seler naciowy i korzenny). Lubią koniczynę, liście mlecza. Należy ograniczać karmę z wysoką zawartością skrobi i tłuszczu. Zwierzęta te nie potrafią sprawnie trawić i metabolizować węglowodanów. Są bardzo wrażliwe na wysoki poziom cukru we krwi. Koszatniczki karmione dużymi ilościami produktów bogatych w cukier i tłuszcz, dostają zaćmy i mogą zachorować na cukrzycę. W klatce można umieścić gałązki drzew jadalnych (jabłoń, grusza). Podobnie jak chomiki, świnka morska czy królik, jedzą własne odchody, aby odzyskać z nich jeszcze jakieś wartości odżywcze.

Dlaczego myszoskoczki zmieniają barwę?

Myszoskoczki mojego syna po śmierci swojej mamy, z którą mieszkały zmieniły barwę futra na taki sam jaki miała ich mama. Teraz mają z powrotem swoją barwę naturalną. Dkaczego?

W naturalnych warunkach myszoskoczki mają szarobrązowy kolor włosów na grzbiecie, który chroni je przed drapieżnikami w przyrodzie. W hodowlach domowych nie ma takich niebezpieczeństw, więc powstało wiele nowych odmian barwnych. Myszoskoczki mogą zmieniać nieco odcień barwy w zależności od wieku czy pory roku. Pozdrawiam

 

Czy myszoskoczek może mieć pchły lub inne robaki?

Zauważyłam ostatnio ze moj myszoskoczek często się drapie, sprawdziłam mu sierść i okazało się ze ma na grzbiecie kilka małych czarnych robaczków podobnych do pchły a obok kropelki krwi albo strupki, nie mam pojęcia co to jest i co z tym zrobić

Tak, myszoskoczki mogą mieć pchły i robaki. Na skórze mogą też bytować roztocza (zwierzę ma przesuszoną i nastroszoną sierść oraz ranki). Pasożyty wewnętrzne u myszoskoczków to : nicienie i tasiemce, które atakują układ pokarmowy zwierzęcia. Objawami jest biegunka i utrata masy ciała. Należy dbać o higienę myszoskoczków i nie mogą mieć kontaktu z gryzoniami żyjącymi na wolności. Zwierzę powinno mieć piasek do kąpieli. Aby upewnić się jakiego ma pasożyta myszoskoczek, najlepiej udać się do lekarza weterynarii.Pozdrawiam

 

 

Czy piasek będzie dobry na ściółkę dla myszoskoczka?

Czy można też użyć słomy?

Myszoskoczki w warunkach naturalnych uwielbiają kopać nory, grzebać, dlatego najlepsza będzie ściółka z wiór drewnianych. Można na wierzch dodać trochę słomy i siana, które mogą wykorzystać do budowy tuneli i gniazda. Można jako ściółki używać piasek, ale wtedy myszoskoczki nie będą mogły kopać korytarzy. Piasek też jest mniej chłonny niż inne podłoże. Można w części klatki umieścić trochę piasku, aby urozmaicić podłoże tym gryzoniom. Nie dajemy trocin i grubych wiór. Trociny mogą pylić i podrażniać drogi oddechowe u zwierząt. Z kolei grube wióry mają małą chłonność i nie nadają się na ściółkę dla małych gryzoni. Pozdrawiam

 

Ile młodych może urodzić samica myszoskoczka?

Czy to prawda, że samiec myszoskoczek bierze udział w wychowaniu młodych?

Po 24 dniach od zapłodnienia samica myszoskoczka może urodzić 12 młodych, ale zwykle w miocie znajduje się 4 lub 5 maluchów. To prawda, że samiec bierze udział w opiece nad młodymi. Może ich ogrzewać własnym ciałem kładąc się na nich. Młodych uciekinierów może z powrotem przynosić do gniazda. Należy jednak pamiętać, że samica tuż po porodzie jest gotowa do kopulacji. Jeżeli nie chcemy mieć kolejnych młodych w najbliższym czasie, to samica nie powinna przebywać z samcem. Pozdrawiam

 

Dlaczego myszoskoczek boi się wejść do tunelu?

Mam dwa myszoskoczki, ale jeden z nich nie chce wejść do tunelu kartonowego, dlaczego?

W naturze myszoskoczki budują systemy podziemnych tuneli, gdzie żyją w klanach. Jeżeli myszoskoczki są zbyt płochliwe i boją się wejść do tunelu, to można ich zachęcić umieszczając smakołyk na końcu labiryntu. Ulubiony przysmak będzie zwiększał motywację. Można w tunelu umieścić trochę ściółki, wtedy labirynt będzie miał znajomy zapach, a myszoskoczki mają bardzo dobry węch. Pozdrawiam

Czy cukier w jedzeniu zaszkodzi myszkom?

Kupiłam kolby dla myszki i się dowiedziałam, że ona zawiera dużo cukru. Czy ten cukier im zaszkodzi?

Zwykle sprzedawca podaje, czy kolby zawierają cukier. Nie wiem, czy te informacje są na opakowaniu czy inne. Dwie, trzy kolby z większą ilością cukru nie zaszkodzą myszkom, ale należy unikać takich kolb, bo to może być szkodliwe dla tych gryzoni i myszki mogą zachorować na cukrzycę. Małe ilości cukru nie zaszkodzą. Pozdrawiam

 

Czy myszy hodowlane są płochliwe?

Myszy z natury są zwierzętami ciekawskimi i płochliwymi. Mają bardzo dobry słuch i szybko reagują na najmniejsze dźwięki, dlatego łatwo można je spłoszyć i zwierzęta uciekają do najbliższej kryjówki. Obserwując ciekawską mysz, zauważymy jak nadstawia uszy, wyciąga się i obwąchuje nowy przedmiot. Jeżeli hodujemy myszki, ważne jest ich oswojenie. Myszki laboratoryjne oswajają się bardzo szybko. Gryzonie te mają świetny węch i szybko rozpoznają właściciela po zapachu. Przy kontakcie z tymi zwierzętami należy unikać gwałtownych ruchów i hałasu. Myszka oswojona  z zapachem właściciela sama wejdzie na podstawioną dłoń. Myszy również nawzajem rozpoznają się za pomocą zapachu. Pozdrawiam

 

Jak postępować z ciekawskimi i ruchliwymi myszoskoczkami?

Myszoskoczki z natury są ruchliwymi i ciekawskimi zwierzętami. W naturalnych warunkach są w stałym ruchu, a ich głównym zajęciem jest poszukiwanie pożywienia, dlatego obserwując te gryzonie w klatce zauważymy, że często grzebią, ryją w kącie i ciągle obgryzają jakieś przedmioty. Aby te zajęcia nie stały się dla tych zwierząt bezsensownymi w kółko powtarzanymi czynnościami, w klatce powinny być umieszczone przedmioty umożliwiające ruch i zabawę. Takimi przedmiotami mogą być: tunele, gałązki drzew do obgryzania, małe pudełeczka tekturowe z różnymi otworami, ciekawe ukryte smakołyki np.pesteki dyni lub słonecznika zasypane w miseczce piaskiem. Oswojone myszoskoczki chętnie wdrapują się na dłoń właściciela, dlatego takie zwierzęta łatwo wyjąć z klatki lub je tam umieścić. Oswojonego myszoskoczka można również podnieść, chwytając u nasady ogona. Jeżeli jednak do końca nie jesteśmy pewni, jak postępować ze swoim pupilem, to tego miejsca nie należy dotykać, ponieważ wystraszone zwierzę może odrzucić ogon, który już nie odrośnie. Zwierzęta te w obronie przed drapieżnikami wykształciły mechanizm odrzucania ogona. Dopóki myszoskoczki nie są oswojone, należy je chwytać za pomocą np. tekturowej rurki, miseczki, filiżanki. Ciekawskie zwierzątko samo wejdzie do tekturowej rurki lub do miseczki, a wtedy łatwiej nam będzie je przenieść w inne miejsce. Oswojonemu myszoskoczkowi możemy pozwolić, aby wspinał się po naszej ręce. Jeśli w ręce mamy zwierzę, które jeszcze nie jest wobec nas ufne,  to należy zachować ostrożność, aby nie uciekło, ponieważ odnalezienie tak ruchliwego gryzonia może być trudne. Nawet oswojone myszoskoczki nie powinny biegać swobodnie po pokoju, w którym jest dużo niedostępnych zakamarków. Spłoszone zwierzęta trudno schwytać. Można przygotować mały wybieg dla tego gryzonia, gdzie pod kontrolą opiekuna, zwierzę będzie się swobodnie poruszać.

 

Czy myszki mogą jeść owoce? Jeżeli tak, to jakie?

Myszkom można podawać jabłka, gruszki. Inne owoce raczej sporadycznie. Owoce są źródłem witamin i minerałów. Nie wskazane są owoce cytrusowe. Niedojedzone resztki owoców nie mogą leżeć zbyt długo, ponieważ szybko się psują, szczególnie latem, dlatego je usuwamy. Owoce nie mogą być pryskane pestycydami, ponieważ podanie niewielkiej ilości takich owoców może się skończyć szybką śmiercią tego gryzonia. Pozdrawiam

Czym się różnią myszki rasowe od zwykłych?

Czy myszki rasowe można kupić w sklepie zoologicznym i czy są drogie?

Myszki rasowe występują w wielu rasach i odmianach (satynowe, długowłose, astrex z karbowanym futerkiem, self o jednolitej barwie sierści na całym ciele, silvered-odmiany barwne posrebrzane, odmiany black, himalayah). Są większe, silniejsze, harmonijnie zbudowane. Mają prosty, długi i mocno osadzony ogon, trójkątną proporcjonalna głowę, duże wyraziste oczy oraz duże, nisko osadzone i nie pomarszczone uszy. Myszy rasowe są bardziej eleganckie i oprócz tego maja udokumentowane pochodzenie (rodowód) do trzech pokoleń wstecz. W sklepach zoologicznych nie można kupić w pełni rasowych mysz. Można spotkać myszki, które przypominają rasowe np. z błyszczącym futerkiem odmiany satynowej. Mysz w pełni rasową można kupić od hodowcy i najlepiej z rodowodem, ponieważ to potwierdza jej rasowość i umożliwia wystawienie jej na wystawach mysz rasowych. Myszki rasowe są droższe od zwykłych myszek i mogą kosztować od 40-70 złotych. Pozdrawiam

Na co należy zwrócić uwagę w hodowli myszoskoczek biorąc pod uwagę ich charakter i usposobienie?

W naturalnych warunkach myszoskoczki są bardzo aktywnymi zwierzętami, które w ciągłym ruchu poszukują pożywienia. Hodując je w klatce musimy pamiętać o ich aktywności i wypuszczać na wybieg. Ważne są też urozmaicenia w klatce (zabawki, liczne domki połączone tunelami), które zwiększają ruchliwość zwierząt i zapobiegają otyłości. Szczególnie istotne są tunele (tekturowe, ceramiczne, drewniane), ponieważ dziko żyjące myszoskoczki budują pod ziemią system tuneli. Są to zwierzęta bardzo społeczne, żyjące w klanach, dlatego decydując się na kupno tych gryzoni warto pamiętać, aby w klatce były co najmniej dwa osobniki. W dużej klatce powinna znaleźć się wysoka warstwa ściółki i skrzynka z piaskiem, ponieważ myszoskoczki uwielbiają ryć i kopać. Są też czyściochami i sporo czasu poświęcają na pielęgnację swoich ciał. Codziennie biorą kąpiel piaskową i wzajemnie czyszczą sobie sierść. Należy im podawać gałęzie i małe klocki do gryzienia. Na wszystkim co nowe, po obwąchaniu, próbują swoich zębów, dlatego należy unikać elementów plastikowych. Brak elementów do gryzienia wywołuje u myszoskoczków zaburzenie zachowania objawiające się ciągłym gryzieniem prętów klatki, a także na spodu ze sztucznego tworzywa. Myszoskoczki są aktywne w dzień i w nocy, co dwie godziny zapadają w dwugodzinną drzemkę. Nie należy im przeszkadzać podczas  snu. Nie należy również głaskać tych gryzoni upefumowaną lub wydzielającą intensywny zapach ręką, ponieważ węch jest dla nich bardzo ważny, umożliwia im rozpoznawanie się nawzajem i orientowanie się w przestrzeni. Ze względu na ciekawe usposobienie, dużą ruchliwość myszoskoczki można obserwować godzinami, co sprawia opiekunom, a szczególnie dzieciom, wiele przyjemności. Po oswojeniu przyzwyczajają się do opiekuna i jego obecności.

Jak rozpoznać zdrowego myszoskoczka?

Czy lepiej kupić takie zwierzątko od hodowcy, czy w sklepie zoologicznym?

Zdrowy myszoskoczek ma prosty grzbiet, gęste i lśniące futerko. Jest zwinny, oddycha bez szmerów, nie ma skaleczeń. Ma błyszczące oczy oraz czystą sierść, szczególnie w okolicach pyszczka, nosa, oczu i odbytu. Zdrowe myszoskoczki można kupić zarówno w sklepie zoologicznym, jak i od hodowcy hobbysty. Należy pamiętać, aby przy zakupie tego zwierzątka zapytać się sprzedawcy lub poprzedniego właściciela, jak do tej pory był żywiony myszoskoczek, ponieważ gryzonie te długo przyzwyczajają się do innego rodzaju karmy. Pozdrawiam

Czy myszoskoczki wydzielają silne zapachy?

Drażnią mnie zapachy zwierząt trzymanych w domu, a moje dziecko chce mieć myszoskoczka. Czy mocz myszoskoczków ma silny zapach?

Mocz myszoskoczków nie ma specyficznego, drażniącego zapachu, a klatka nawet po dwóch tygodniach nie wydziela niemiłej woni, co jest zaletą trzymania myszoskoczków w domu. Niezależnie od tego klatkę należy sprzątać przynajmniej raz w tygodniu. Pozdrawiam

Dlaczego myszoskoczki wszystko przewracają w klatce?

a właściwie w akwarium,bo tam je trzymam

Myszoskoczki należą do gryzoni charakteryzujących się dużym potencjałem energetycznym, który w warunkach naturalnych wykorzystują na szukanie pożywienia i zabawę, dlatego w hodowlach domowych też muszą mieć sporo miejsca, aby wykorzystać tą energię. Proszę spróbować umieścić je w większej klatce lub akwarium. W klatce powinny mieć kołowrotek, zabawki (w postaci tuneli) i przestrzeń do poruszania się. Pozdrawiam

 

 

Która karma jest lepsza Vitapol czy Nestor?

Trudno mi się wiarygodnie wypowiadać na temat karmy firmy Vitapol, ponieważ nie znam receptury i procedury przygotowywanych przez nich produktów. Produkty  firmy Nestor są przygotowywane na bazie naturalnych składników (ziarna zbóż, zioła, suszone owoce, warzywa i nasiona innych roślin), które firma kupuje od sprawdzonych producentów (gospodarstw rolnych). W karmie dla zwierząt firmy Nestor nie ma konserwantów (związków przedłużających trwałość produktu) ani też barwników. Konserwanty, jak i barwniki, co jest udokumentowane wieloma danymi (literatura), w nadmiarze i długo stosowane są szkodliwe dla zdrowia. Firma Nestor przygotowuje kolby ziarnowe metodą tradycyjną. To znaczy, że ziarna i inne składniki zmieszane z mąką (ciasto) są zapiekane w piecu jak chleb. Plusem tego procesu technologicznego jest to, ze nie niszczy on wiele cennych związków, co może mieć miejsce w technologiach stosujących bardzo wysokie temperatury. Podczas takiego tradycyjnego zapiekania kolb powstają też związki prozdrowotne (wpływające korzystnie na zdrowie) i związki przedłużające trwałość produktu. Więcej na ten temat można znaleźć na tej stronie w kategorii ,,Inne” i tematach: ,,Czy w produktach firmy Nestor znajdują się konserwanty ?” oraz ,,Jakie znaczenie mają produkty pełnoziarniste w żywieniu zwierząt ?”. Jeśli kupujemy produkty jakiejś firmy produkującej pokarm dla zwierząt, warto sprawdzić na etykiecie, jaki jest skład. Pozdrawiam

Czy można zrobić karmę samemu?

Wiem, że to pytanie nie należy do działu myszy, ale wiem,  że to pytanie jest głupie i nie wiem, czy zrobić mojej myszce karmę, czy lepiej jej kupić . Jeśli można zrobić karmę, to proszę o jakiś przepis.  Z góry dziękuje za pytanie.:D

Tak, można zrobić, ale trzeba znać proporcje składników (ziaren, nasion), z których przygotowujemy karmę, aby pokarm był wartościowy pod względem odżywczym (miał wszystkie składniki potrzebne do życia). Karma źle zbilansowana (niewłaściwie dobrane proporcje składników) będzie wymagała podawania dodatkowych witamin i minerałów. Najbardziej wartościowe są granulaty, które zwykle są wzbogacone w witaminy. Mieszanki składające się nie tylko z samych ziaren, ale zawierające jeszcze inne dodatki (suszone owoce, warzywa, chleb świętojański, amarantus) są również wartościowym pokarmem. Niektóre książki podają, że karma dla myszek powinna się składać: z około 30% pszenicy, 20% owsa, 19% jęczmienia, 5% słonecznika, 2% siemienia lnianego, 2% śruty kukurydzianej. Chciałam jednak zaznaczyć, że ta karma jest uboga i mało urozmaicona. Różne firmy, a w tym firma Nestor, mają dużo więcej innych składników takich, jak: sorgo, proso, kardi, amarantus, chleb świętojański, różne rodzaje słonecznika, dynie, suszone owoce i warzywa. Nie wiem, czy samemu opłaca się robić mieszankę, ponieważ niektóre nasiona są dość drogie.  Radziłabym kupować pokarm w sklepie, ponieważ wtedy mamy większą pewność, że ta karma zawiera wszystkie potrzebne składniki odżywcze. W naturalnych warunkach głównym pożywieniem myszek są nasiona zbóż i traw. Myszy jedzą też młode pędy drzew i krzewów, a także owady, które są dla nich źródłem białka. Pokarm dla myszek powinien być urozmaicony. Karmę suchą można wzbogacić warzywami (kawałek marchewki, selera) i ziołami w stanie świeżym (liście mlecza). Jednak zieleninę i warzywa podajemy w małych porcjach i stopniowo, aby uniknąć biegunki. Pozdrawiam

Czy myszy na wiosnę zrzucają z siebie futro i rośnie im nowe?

Moja mysz miała czarny pyszczek, a teraz zmienia kolor na brązowy, to chyba z powodu wiosny.

Myszy linieją nieustannie przez cały rok. Owszem na wiosnę ten proces może się nasilać. Zwierzęta podczas linienia mogą zmieniać kolor sierści. Zmiana zabarwienia jest zapisana w genach i będzie zależeć też od rodzaju ubarwienia myszy. Różne czynniki środowiska, w tym dieta, mogą wpływać na zmianę ubarwienia (wpływają na ekspresję genów). Geny są odpowiedzialne za dziedziczenie określonych cech (przykładowo: kolor sierści, kolor oczu, długość i gęstość sierści). Dieta i czynniki środowiska mogą uaktywniać geny i wtedy dana cecha (w tym wypadku zmiana ubarwienia) się pojawi lub blokować geny i ta cecha się nie pojawi. Pozdrawiam

Od czego myszy umierają?

W hodowli myszek, jak i innych gryzoni, bardzo ważne jest zapobieganie chorobom, ponieważ leczenie tych zwierząt w pewnych warunkach jest dość trudne. Młode osobniki, jak i starsze o słabszej odporności łatwo mogą być narażone na różne infekcje wirusowe  i bakteryjne. Ostre zakażenia dróg oddechowych zazwyczaj są wywoływane przez wirusy Sendai. Zarażone nimi dorosłe osobniki zwykle przeżywają, podczas gdy młode padają. Istnieją wirusy powodujące zapalenie wątroby. Choroba ta może mieć co najmniej dwie postacie w zależności od szczepu wirusa, który ją wywołał. Przy postaci oddechowej u zrażonej myszy obserwuje się zapalenie górnych dróg oddechowych i płuc. W przebiegu postaci jelitowej tej choroby obserwuje się u chorych zwierząt uporczywe biegunki, prowadzące do odwodnienia, utraty masy ciała i śmierci. Istnieją też wirusy (wirus Theilera) atakujące mózg i  rdzeń kręgowy. Zanieczyszczona ściółka, pokarm, woda, przedmioty znajdujące się w klatce mogą być źródłem bakterii Clostridium piliforme, która wywołuje chorobę Tyzzera. U zdrowych mysz ta choroba rozwija się rzadko, ale osobniki młode (3-7 tygodniowe) i osobniki starsze z obniżoną odpornością immunologiczną mogą zapaść na tą chorobę. Biegunki towarzyszące chorobie Tyzzera, często z domieszką krwi mogą prowadzić do wyniszczenia organizmu i śmierci. Choroby wirusowe i bakteryjne są dość trudne do leczenia i spotyka się je przeważne w większych źle prowadzonych hodowlach (zgęszczenie zwierząt, zła higiena hodowli i nieprawidłowe odżywianie). W zapobieganiu tym chorobom duże znaczenie ma zapewnienie optymalnych warunków hodowlanych, usuwanie zwierząt chorych i podejrzanych o chorobę, kontrolowane wprowadzanie nowych osobników do stada (kwarantanna, badania kliniczne nowych osobników przed wprowadzeniem ich do stada). Zwierzęta karmione dietą składającą się wyłącznie z ziarna wykazują większe predyspozycje na zakażenia bakteryjne i wirusowe. U myszy mogą występować pasożyty wewnętrzne (kokcydia, tasiemiec karłowaty, nicienie) jak i zewnętrzne (wszy, świerzb). Nieleczenie ich może być przyczyną dużej inwazji pasożytów, wyniszczenia organizmu myszy i w końcu śmierci. Obecność tasiemca karłowatego często stwierdzano u młodych myszy, które padały lub miały poważne zapalenie jelit i żołądka. Krótki czas życia myszek, jak i proces starzenia, zwiększa ryzyko występowania chorób nowotworowych. Aby uniknąć chorób, dbamy o czystość klatki, karmidełek i czystość pokarmu (nie podajemy myszom pokarmu spleśniałego i pokarmu, do którego dostały się odchody kota lub psa, ponieważ taki pokarm może być skażony jajami pasożytów). Chociaż choroby myszy nie przenoszą się na ludzi, to jednak należy staranie myć ręce po każdym kontakcie z tym gryzoniem, ponieważ złuszczający się naskórek u myszy i ich mocz może wywołać reakcje alergiczne. Pozdrawiam

Czy biegunka myszy to mała dolegliwość, czy coś poważnego?

Moja mysz ma biegunkę, to chyba dlatego, że ma karmę Vitakraft, a wcześniej miała Nestor, czy to możliwe,  że ta biegunka jest po zmianie karmy?

Nigdy nie należy lekceważyć biegunki. Nagła zmiana pokarmu jednej firmy na drugą może być przyczyną biegunki. Zawsze pokarm innej firmy wprowadzamy stopniowo, dając go coraz więcej przy jednoczesnym zachowaniu wcześniejszego pokarmu. Jeśli twoja myszka ma biegunkę, to odstaw zieleninę, warzywa. Możesz podać gotowany ryż, ziarenka zbóż (w małych ilościach), suchy chleb. Mysz musi mieć cały czas dostęp do wody, którą można zastąpić naparem z rumianku. Może to być herbata rumiankowa dla ludzi, którą następnie rozcieńczamy wodą przegotowaną w stosunku 1:1. Jeśli biegunka nie przejdzie w ciągu trzech dni lub się nasila, to należy udać się do weterynarza. Pozdrawiam

Czy myszy żyją długo?

Czy myszy żyją długo?

Średnia długość życia tych gryzoni waha się w granicach 1,5-3 lat, ale myszki hodowane w warunkach domowych mogą dożyć 4 lat. W warunkach naturalnych ze względu na liczne drapieżniki, czas życia tych zwierząt znacznie się skraca. Pozdrawiam

Moja mysz ma długie zęby!

Byłem u weterynarza i on obciął mojej myszce ząbki, ale to było jakieś 2 lata wcześniej. Jakiś tydzień temu byłem jeszcze raz u niego i obciął jeszcze raz. Teraz u mojej myszy robią się znowu długie, nie wiem, co mam zrobić, chyba pójdę jeszcze raz do weterynarza.

Myszki jak i pozostałe gryzonie mają stale rosnące siekacze (przednie ząbki), które wymagają ciągłego ścierania, aby nie przerosły. Zbyt długie zęby będą utrudniać pobieranie pokarmu zwierzęciu. To dobrze, że poszłaś do weterynarza w celu ich przycięcia i jeśli widzisz, że są za długie, to trzeba znowu je skrócić i robi to lekarz. Takie przycinanie siekaczy trzeba wykonywać co jakiś czas. Możesz częściowo zapobiec nadmiernemu przerastaniu zębów, podając myszy coś twardego do ścierania. Mogą to być gałązki drzew owocowych (jabłoń, grusza), lipy, wysuszona twarda skórka chleba (chleb nie może być spleśniały), czasem twardy orzeszek jako smakołyk. Siano też będzie pomocne w ścieraniu siekaczy. Tylne zęby u myszy są bardziej miękkie i szybciej ulegają starciu. Pozdrawiam

Czy mysz należy kąpać?

Myszka sama dokładnie czyści swoje futerko. Można zaobserwować, jak mysz wykorzystując przednie łapki i język, myje dokładnie głowę, uszy,  pyszczek, a później całe ciało, ogonek i tylne łapki. Zadaniem opiekuna jest dbanie o czystość w klatce i częste wymienianie ściółki. Pozdrawiam

Czy mysz może być przyczyną alergii?

Robiłem sobie dziś badania na alergię, bo mama mówi,  że alergię mam od mojej myszki?

Niestety myszki mogą być przyczyną alergii. Myszy linieją przez cały rok, a drobne włoski mogą być przyczyną alergii u wrażliwych osób. Pozdrawiam

Co zrobić, by samica miała małe?

Niedawno kupiłem sobie mysz. Moja mama ledwie się zgodziła. Chcę, żeby moja mysz miała małe, ale ani tata, ani mama się nie godzą na samca, więc chcę zrobić to inaczej i nie wiem jak. PLIS Proszę o odpowiedz, to ważne!

Aby samica (mysz) miała małe, niestety musi być samiec. Musisz jednak pamiętać, że w jednym miocie bywa średnio od 5-8 sztuk, a czasem nawet 14. Możesz mieć problem, co zrobić z taką ilością małych myszek. Myszki szybko dojrzewają płciowo, między 29-50 dniem życia i łatwo się mnożą. Nie można z gniazda jednej samicy zabrać maluchów i dać innej samicy, ponieważ zarówno jedna, jak i druga samica może zjeść młode. Niepokojenie samicy, gdy w gnieździe są młode (nie należy dotykać młodych myszek do 16 dnia ich życia), może spowodować porzucenie potomstwa lub jego zagryzienie przez matkę. To zjawisko kanibalizmu jest uwarunkowane biologicznie. Włoski myszy mogą również wywołać alergię u wrażliwych osób. Lepiej się upewnić, czy możemy hodować myszki (nie szkodzą naszemu zdrowiu), a później ewentualnie zastanowić się nad dalszą hodowlą. Pozdrawiam

Co zrobić, gdy u myszki zrobi się guz?

Moja myszka ma 2 guzy: jeden pod łapką a drugi obok łapki.Byłem u weterynarza, powiedział, żeby podawać siano i jakieś tabletki. Moja mysz nie je ani siana, ani tabletek. Nie wiem,co mam zrobić.Plis pomóżcie.

Myszy należą do zwierząt wszystkożernych, które nie będą przepadać za sianem jak świnka morska czy królik, jednak powinny mieć w klatce niewielką ilość siana. Siano zawiera dużo błonnika, który korzystnie wpływa na procesy trawienne. Jeśli myszka wcześniej nie dostawała siana, to może go nie chcieć jeść, ale nie należy z niego rezygnować. Gryzonia bardzo trudno zmusić do zjedzenia tabletki, a podanie jej w wodzie do picia może zmienić smak wody i zwierzęta będą mało piły wody. Można spróbować przepisu opracowanego przez weterynarzy na specjalne ,,ciasto”, do którego dodaje się skruszoną tabletkę. Na przepis ten składają się: jedna łyżeczka wody, łyżeczka masła orzechowego, dwie łyżeczki mąki, 1-2 krople aromatu waniliowego. Do przyrządzonego ciasta należy  dodać pokruszoną tabletkę lub zawartość kapsułki, dobrze wymieszać. Wyrobioną masę należy umieścić na pół godziny w lodówce. Następnie formujemy z niej mniejsze, o jednakowej grubości kawałki (obtaczamy je w mące, aby zapobiec ich zlepianiu) i przechowujemy w lodówce w zamkniętym pojemniku. Musimy pamiętać o dawce. Jeśli lekarz przepisał myszce jedną tabletkę dziennie, a do przepisu na ciasto pokruszyliśmy dwie tabletki, to  ciasto należy podzielić na dwie części do zjedzenia (jedna część w jeden dzień, a druga w drugi). Jeżeli do ciasta pokruszono trzy tabletki, to dzielimy je na trzy równe części na trzy dni. Myszy lubią chować pewne fragmenty pokarmu (przez to zmniejsza się ilość przyjętego leku), więc wskazane jest lekko je przegłodzić (na 2-3 godzin przed podaniem masy z lekarstwem usunąć pokarm). Myszkę należy przenieść do pustego pojemnika, gdzie nie będzie w stanie zakopać niezjedzonych fragmentów ciasta. Można ciasto delikatnie zwilżyć syropem klonowym lub miodem, aby zachęcić myszkę. Mniej dokładnym, ale łatwiejszym sposobem jest zmieszać lekarstwo z ulubionym pokarmem zwierzęcia (jogurt, budyń, mleko, puree z bananów) i podawać go z łyżeczki. Jeśli jest to antybiotyk, to nie wolno go mieszać z przetworami mlecznymi. Byłaś już u lekarza i lekarz określił, że te guzki są prawdopodobnie niegroźne. Myszy jednak wykazują predyspozycje do nowotworów. Istnieją wirusy nowotworowe, które atakują te gryzonie. Możesz jeszcze zapytać lekarza, czy konieczne jest pobranie fragmentów materiału z tych guzków do badań cytologicznych.  Należy liczyć się z tym, że takie badania są dość drogie. Staraj się myszce podawać urozmaicony pokarm. Ściółkę w klatce należy często wymieniać i nie może być zbyt ostra, aby nie było drażniącego ucisku na łapki. Pozdrawiam

Witam, czy trzeba koniecznie podawać sól w pastylkach (chodzi o myszoskoczki)?

Można podawać zwykłą sól kuchenną?Czy myszoskoczki muszą mieć wapno?Z góry dziękuję za odpowiedź

Można podawać zwykłą sól kuchenną, która w zależności od stopnia oczyszczenia będzie zawierać mniej lub więcej dodatkowych mikroelementów. Sól w postaci pastylek lub lizawek jest wygodniejsza w użyciu, a zwierzęta intuicyjnie pobierają ją w zależności od potrzeb na pierwiastki mineralne. Myszoskoczki to energiczne i ruchliwe zwierzęta, więc łatwo mogą rozsypać zwykłą sól. Sól jest źródłem sodu i chlorku, które utrzymują prawidłową równowagę jonową płynów ustrojowych. W ziarnach zbóż jest mało tych pierwiastków, jednak sól podajemy w rozsądnych ilościach, ponieważ nadmiar sodu zatrzymuje wodę w organizmie. Myszoskoczki powinny dostawać wapno, ponieważ jest on ważnym budulcem kości, szczególnie dla zwierząt młodych, rosnących. Zwiększoną dawkę stosujemy też u samic ciężarnych, karmiących i zwierząt chorych. Bardzo ważne jest również to, aby gerbile miały cały czas dostęp do świeżej wody, chociaż zwierzęta te piją jedynie około 4 ml wody dziennie. Są to uwarunkowania fizjologiczne wynikające z ich adaptacji do życia w suchym środowisku. Wracając do związków mineralnych, zwierzęta roślinożerne, a w tym myszoskoczki żyjące w naturze, czasem wyszukują ziemię nasyconą solami mineralnymi i ją jedzą, aby uzupełnić braki pierwiastków mineralnych. Pozdrawiam

Dlaczego w mieszankach dla myszoskoczek Firmy Nestor jest za dużo słonecznika i pestek dyni?

Niedawno zakupiłam karmę waszej firmy ,,Pokarm, dla myszoskoczek i myszy z bananami i ryżem”. Zauważyłam, że jest w niej bardzo dużo słonecznika. Od kilku lat jestem właścicielką myszoskoczków i interesuję się tym, co im podaję. Wzorując się na literaturze o myszoskoczkach, a także na stronie internetowej Gerbile.pl oświadczam, że myszoskoczki nie powinny jeść tak dużej ilości słoneczniku ze względu na tłuszcz, który szkodzi ich zdrowiu. W artykule,,10 przykazań” p. 4 (Link: http://gerbile.pl/artykul/20/10-przykazan ) można znaleźć informację mówiącą, że odpowiednia karma dla myszoskoczka, to karma z małą ilością: słonecznika, orzechów, pestek dyni… .

 

Myszoskoczki uwielbiają słonecznik, ale w Państwa karmie, którą myszoskoczki mają jeść codziennie, jest stanowczo za dużo ziaren słonecznika.

Z miseczki z Państwa karmą wyjadają tylko słonecznik i dynię, a pozostałe składniki pozostawiają na następny raz.

Myszoskoczki nie mogą w swojej karmie posiadać dużych ilości tłuszczu i cukru w porównaniu do innych gryzoni, dlatego nie można łączyć karmy dla myszoskoczków i innych gryzoni.

Choć mam 12 lat to piszę ten,,list” z prośbą o zmienienia składu w tej o to karmie i proszę, zanim zrobicie karmę dla jakiegokolwiek zwierzaka, czy kolbę poszukajcie w fachowej literaturze informacji o tym, jaka karma najlepsza jest dla danego zwierzaka.

 

Mieszanki Firmy Nestor dla myszoskoczek zawierają około 14% słonecznika (różne rodzaje) i 0,5% pestek dyni, orzechów nie ma. Nie są to duże ilości tych składników, chociaż zawartość słonecznika można trochę zmniejszyć. Dziwi mnie większa ilość pestek dyni, o której piszesz, w karmidełku zwierząt, skoro ich procentowa zawartość w całej mieszance dla myszoskoczek Firmy Nestor jest znikoma. Myszoskoczki należą do gryzoni, które są blisko spokrewnione ze szczurami i myszami. Owszem zwierzęta te wykazują tendencję do odkładania tłuszczy w organizmie, jeśli jest on w nadmiarze w pokarmie. W przeciwieństwie do myszy, myszoskoczki potrzebują bardziej energetycznego pożywienia w związku z tym, że są bardziej aktywne i energiczne. Mają to w naturze, ponieważ zamieszkując pustynie i półpustynie, gdzie jest mało możliwości do ukrycia się, muszą być bardzo ruchliwe i zwinne, aby znaleźć kryjówkę w tych ekstremalnych warunkach do życia. Bardzo ważny jest również sposób karmienia tych zwierząt. Myszoskoczki podobnie jak inne gryzonie i ptaki bardzo lubią wybierać z miski to, co im smakuje najbardziej, preferując określone nasiona. Dorosłe myszoskoczki potrzebują około 15 gram karmy na dzień. Nie podajemy dodatkowej porcji, jeśli poprzednia nie została zjedzona. Zwierzęta te powinny dostawać suszone i świeże warzywa oraz gałązki drzew owocowych, które zwierają sporo błonnika ułatwiającego proces trawienia. Myszoskoczki będą również tyły, kiedy mają mało ruchu (za mała klatka, brak zabawek, nuda). Przedstawione przez Ciebie linki i 10 przykazań w danym linku, to tylko bardzo ogólna wiedza na temat żywienia tych zwierząt. Nie powinnaś mieć tak bezkrytycznego stosunku do swojej wiedzy na temat żywienia różnych zwierząt jako dwunastolatka. Może Cię zainteresuje, że zwierzęta mogą preferować różne rodzaje pokarmu. Przykładowo u królików wybór pokarmu (jest to udowodnione naukowo) w dużym stopniu zależy od tego, jaki pokarm wcześniej otrzymywała matka podczas ciąży i w okresie karmienia. Króliki potrafią być uparte, co do zmiany marki lub rodzaju pokarmu. Jeśli podajemy określoną porcję ziaren myszoskoczkom, ziarna słonecznika i pestki dyni można wyjąć i podawać je bezpośrednio z ręki ograniczając ich ilość, co jednocześnie ułatwi oswajanie tych zwierzątek.Powinnaś lepiej zaznajomić się z takim pojęciem jak ,,literatura fachowa’’, choć oczywiście rozumiem, że uczennica szkoły podstawowej może znaczenie tego sformułowania inaczej interpretować. Pozdrawiam

Czy myszoskoczki mogą jeść karmę dla chomika?

Mam w domu myszoskoczki, czy one mogą jeść karmę dla chomika?

Zarówno myszoskoczki jak i chomiki należą do gryzoni, więc mają podobne preferencje pokarmowe. Pokarm podstawowy dla chomika (mieszanki) w swoim składzie jest zbliżony do mieszanek dla myszoskoczków. Pokarm dla chomika nie zaszkodzi myszoskoczkom. Jednak nie jest on w pełni dobrany pod względem składu, aby był pełnowartościowym pokarmem dla myszoskoczków. W mieszankach dla myszoskoczków może być również żyto, jęczmień, owies, których nie może jeść chomik, ze względu na worki policzkowe, ponieważ ostre ziarna mogą je uszkodzić. Oczywiście, żyto, jęczmień jak i owies też może być pokarmem dla chomika, ale w postaci otrębów. Zboża te są cennym źródłem minerałów, witamin, związków fitochemicznych i błonnika, które chronią zwierzęta przed chorobami układu pokarmowego i regulują poziom cholesterolu. Należy pamiętać, że myszoskoczki są bardziej aktywnymi gryzoniami niż chomiki i mają dość szybką przemianę materii, dlatego najlepiej kupować pokarm przygotowany specjalnie dla myszoskoczków, który ma właściwie dobrane składniki, aby zaspokoić podstawowe potrzeby myszoskoczków na węglowodany, białko, tłuszcze. Pokarm podstawowy uzupełniamy warzywami (marchew, burak, kalafior, kalarepa), owocami (jabłko, kawałek banana) i owadami (mączniki), które są źródłem białka. Pozdrawiam.

Czy myszki badylarki mogą być ciekawym obiektem do obserwacji dla miłośników tych gryzoni?

Ostatnio w handlu oraz w sklepach zoologicznych rozszerza się oferta małych zwierząt domowych (gryzoni) o nowe ciekawe gatunki, i te nowe gatunki mają coraz więcej zwolenników wśród hobbystów tych zwierzątek. Należą do nich mysz pigmejska (najmniejszy gatunek wśród mysz), berberyjska, kolczasta i badylarka (dostępna głównie u hodowców). Mysz badylarka (Micromys minutus) występuje w Europie poza Skandynawią, południowych regionach Morza Śródziemnego, Azji, Japonii i na Dalekim Wschodzie. Ma żółte lub rdzawobrunatne ubarwienie (brzuch jest jaśniejszy). Żyje samotnie i jest aktywna w dzień (głównie w zimie) i nocy (głównie w lecie). Lubi mokradła, miejsca wilgotne, porośnięte trzciną lub wysoką trawą. Przed zimnem chroni się w stodołach, szopach, domach. Jest jedynym zwierzęciem w Europie Środkowej, które ma chwytny ogon, dzięki któremu łatwo wspina się po wysokich trawach, gdzie buduje gniazdo na wysokości 30-60 cm nad ziemią. Jej główne pożywienie to nasiona traw, zboża, ale zjada również młode pąki drzew i krzewów, różne owoce, jagody i owady (gąsienice, chrząszcze, mole, mszyce). Wybór pożywienia będzie zależał od tego, co jest dostępne w danej porze roku. Specjalnym dla nich przysmakiem jest spadź wydzielana przez mszyce i jeżyny, dlatego badylarki łatwo spotkać na skraju lasu, w przybrzeżnych rowach gdzie dojrzewają jeżyny. Jeśli badylarkę żywimy tylko nasionami i ziarnem to ich dzienna dawka pożywienia powinna wynosić od 1,5grama do 3 gram (30% ich ciężaru, a gryzoń ten waż od 5-10 gram). Myszki te rozmnażają się łatwo, a pora godowa trwa od marca do września. Ciąż u samiczki trwa 21 dni, a młode myszki, gdy mają 9 dni zaczynają jeść stały pokarm (matka przestaje produkować mleko). Ciężarna samiczka na wolności skutecznie odgania samca, chociaż w niewoli bardziej toleruje jego obecność. Młode karmi i czyści matka, a nawet zjada ich odchody, aby nie zwabić nieproszonych gości do gniazda. Myszki te na wolności żyją około 18 miesięcy, a w niewoli mogą dożyć nawet pięciu lat. W Polsce są częściowo chronione. Niektórzy miłośnicy myszek próbują łowić badylarki, ale lepiej wziąć je z hodowli, ponieważ dzikie zwierzęta mogą przenosić różne choroby.

Czy włoski u myszy mogą wywołac alergię u wrażliwych osób?

Włosy u myszy są wytworem naskórka. Linieją nieustannie przez cały rok i niestety mogą powodować alergię u wrażliwych osób.

Czy biegunka u myszoskoczka jest jedynie małą dolegliwością?

Biegunka u myszoskoczka może być wywołana podaniem złej karmy (spleśniała) lub dużej ilości zieleniny. Nie możemy jednak lekceważyć tej biegunki i zwierzę należy oddzielić od pozostałych (jest ich więcej) myszposkoczków, ponieważ może ona być symptomem groźnej choroby Tyzzera. Choroba ta wywoływana jest przez bakterie, które znajdują się w zainfekowanej ściółce, pokarmie, wodzie i kale. Bakterie początkowo namnażają się w jelitach, a później atakują narządy miąższowe. Na zachorowanie narażone są głównie zwierzęta o obniżonej odporności immunologicznej (źle żywione, trzymane w złych warunkach zoohigienicznych, poddane przewlekłemu stresowi). Przy chorobie Tyzzera nie zawsze występuje biegunka, ale może wystąpić paraliż. Z chorym myszoskoczkiem udajemy się do weterynarza, który zaleci odpowiedni antybiotyk, a klatkę i przedmioty znajdujące się w niej dokładnie dezynfekujemy za pomocą preparatów zawierających chlor. Biegunka również może być wywołana przez inne bakterie: salmonelle i listerie.

Czy myszkom podaje się siano do jedzenia?

Siano zawiera sporo włókna i ma korzystny wpływ na procesy trawienia, więc w klatce z myszkami powinna znajdować się niewielka ilość siana.

W jaki sposób można usunąć nieprzyjemny zapach moczu myszek?

Klatki, w których trzymamy myszki w warunkach domowych powinny być dobrze wentylowane i łatwe do czyszczenia. Ściółkę, którą umieszczamy na dnie klatki (może to być warstwa trocin o grubości 1 cm) wymieniamy przynajmniej raz w tygodniu. Zapach mysiego moczu może trochę drażnić mimo wymiany ściółki, dlatego w celu złagodzenia tego nieprzyjemnego zapachu, należy w rogach klatki umieścić nieco węglanu sodu.

Jak rozmnażają się myszoskoczki w warunach naturalnych?

Myszoskoczki występują na terenie Azji Mniejszej i Środkowej oraz Afryce Północno-Wschodniej (pustynie, półpustynie, stepy). Zamieszkują podziemne nory, w których mogą ukryć się przed upałem. Większość gatunków tych gryzoni rozmnaża się dwa razy w roku. Ciąża trwa od 25-42 dni, po czym samiczka może wydać na świat od 2-6 młodych w jednym miocie (przeciętnie rodzi się trzy). Młode przez 8 tygodni karmione są mlekiem matki i dopiero po 3-4 miesiącach stają się samodzielne. U młodych myszoskoczek kończyny tylne rozwijają się dopiero po kilku tygodniach, więc na początku mogą przemieszczać się tylko przy pomocy przednich łapek. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 3-4 miesięcy. Pierwszych skoków próbują w wieku około 11 tygodni. Niektóre gatunki tych gryzoni potrafią podskoczyć w miejscu na wysokość jednego metra. Gryzonie te często dotykają klęski naturalne, w czasie których wysoką umieralność obserwuje się wśród młodych.

Co zrobić, gdy sklep odmawia?

W połowie stycznia okociła mi się mysz, którą kupiłem tydzień wcześniej w sklepie zoologicznym. W dniu narodzin miotu byłem w tym sklepie i dostałem zapewnienie, że gdy małe będą same jadły i piły, będę mógł je oddać do sklepu. Dziś mija około 3 tyg. odkąd się urodziły i chciałem je oddać do tego sklepu, ale pracownik nie chciał ich przyjąć, ponieważ dostał polecenie od szefowej, że od 1 lutego nie przyjmują żadnych gryzoni. Co mam w tym wypadku zrobić, czy dalej przekonywać do swojej racji, że dostałem taką gwarancję ustną? Nie jestem w stanie utrzymać tylu myszy, co z nimi zrobić w razie ostatecznego nie przyjęcia do sklepu? Pozdrawiam A.P.

Jeśli dostałeś ustną gwarancję, że przyjmą myszki do sklepu to tak powinni zrobić, skoro tam kupiłeś myszkę w ciąży. Spróbuj jeszcze raz porozmawiać, jak się nie uda to próbuj w innym sklepie zoologicznym. Porozmawiaj z kolegami, znajomymi może ktoś będzie chciał hodować myszki. Można też dać ogłoszenie (na budynku, w szkole), że możesz komuś oddać myszki. Powodzenia!

Jak zajmować się myszką i jej dziećmi?

Musisz małym i matce zapewnić spokój. Nie zmieniaj wyściółki gniazda i nie wstawiaj do klatki nowych urządzeń. Do 16-tego dnia życia maluchów nie powinno się dotykać. Niepokojenie samicy, obcy zapach może spowodować, że matka porzuci młode lub je zje. Matka może zjeść młode, gdy czuje się zagrożona. Jest to uwarunkowane biologicznie. W naturalnym środowisku samica lepiej odżywiona (w białko)  szybciej będzie zdolna wydać na świat nowe potomstwo. Pamiętaj o wodzie, codziennie czystej, ponieważ brak wody w organizmie matki również może być powodem kanibalizmu. Maluchy będą karmione mlekiem matki. Do 16-tego dnia ich życia mleczność matki będzie wzrastać, a później stopniowo maleć. W wieku 14-16 dni małe myszki poruszają się już samodzielnie i zaczynają jeść pokarm stały. Pokarmu musi być pod dostatkiem i nie może być zbyt twardy. Bardzo ważne jest w tym okresie karmienie samicy, u której wzrasta zapotrzebowanie na białko i witaminy oraz sole mineralne. Już w pierwszej połowie ciąży powinna mieć zwiększoną dawkę pokarmową o 1/3. Najważniejsze jest, aby pokarm był urozmaicony. Można kupić gotową mieszankę dla myszy lub kolbę. U karmiącej myszy wzrasta zapotrzebowanie na białko, dlatego należy pamiętać o kawałeczku surowego lub gotowanego mięsa (najlepiej wołowego) lub kupić w sklepie zoologicznym mączniki (larwy). Przynajmniej kilka razy w tygodniu podajemy zieleninę, częściowo rozdrobnioną (kawałek marchwi, jabłka, buraka) oraz liście pietruszki, sałaty, mniszka. Zielenina musi być czysta i sucha. Ważne jest mleko w proszku dla karmiącej matki i młodzieży po wyjściu z gniazda. Myszy chętnie zjedzą gotowany ryż, kawałek sera żółtego. Jak wcześniej wspomniałam, woda musi być zawsze dostępna. Mysz szybko ulega odwodnieniu i nawet jednodniowy brak wody przy karmieniu tylko paszą suchą może doprowadzić do śmieci. Młode w wieku 24-26 dni najlepiej oddzielić i posegregować według płci w oddzielne klatki. Myszy bardzo szybko dojrzewają płciowo, już miedzy 28 i 50 dniem życia. Dojrzałość hodowlaną osiągają jednak dopiero w wieku 60-90 dni.

Co zrobić z małymi myszkami?

Tydzień temu kupiłem w sklepie zoologicznym małą mysz hodowlaną, jedną młodą, żeby nie miała małych. Po tygodniu urodziła małe myszki,musiała zajść w ciążę w sklepie. Czy sklep powinien teraz je zabrać, ponieważ jestem pewny, że wiedzieli o tym, że jest w ciąży?

Małe myszki można komuś dać albo udać się do sklepu i zapytać właściciela, czy może je sprzedać. Ktoś mógł niedopatrzyć, że myszka jest w ciąży, zakładając, że po prostu dobrze wygląda. To bardzo dobrze, że jesteś świadomy tego, że zainteresowanie takimi gryzoniami jak myszki czy szczurki jest mniejsze niż innymi zwierzętami, a oprócz tego mioty tych zwierząt są zazwyczaj duże. Porozmawiaj z właścicielem sklepu lub spróbuj oddać je w innym sklepie. Powodzenia!

Jaki jest właściwy pokarm dla myszy domowej?

Mysz domowa (Mus musculus) występuje na całym świecie z wyjątkiem Antarktydy, Arktyki i niektórych dżungli. Należy do rodziny myszowatych, która jest największą rodziną w królestwie ssaków. Inne znane gatunki to mysz zaroślowa, leśna i badylarka. Zjada wszystko, co znajdzie.Najlepiej lubi różne rodzaje ziaren zbóż, owoce, nasiona traw. Mysz zaroślowa, gdy brakuje jedzenia, nie pogardzi również ślimakami, dżdżownicami i owadami. W hodowli, podobnie jak na wolności, podstawowym pokarmem dla tych gryzoni są różne ziarna zbóż: pszenica, jęczmień, owies, proso, żyto. Jedzą także kukurydzę, grykę, płatki owsiane, kukurydziane, nasiona różnych traw i ziół. W jadłospisie powinny znajdować się także zioła i liście (liście jeżyn, zielony owies, gwiazdnica, szczaw, babka zwyczajna i lancetowata) oraz warzywa (marchew, dynia, pietruszka, świeża kukurydza, seler, burak). Rola ziół jest też ważna. Przykładowo według pracy naukowej opublikowanej w Szwecji, wstrzykiwany myszom wielocukrowy pektyn uzyskany z babki miał chronić zwierzęta przed zakażeniem paciorkowcem zapalenia płuc. Również w innych badaniach, in vitro, przygotowane na zimno wyciągi z tej rośliny wykazywały działanie przeciwbakteryjne. Od czasu do czasu można podać kawałek sera i gotowane mięso. Nie karmimy kapustą, roślinami cebulowymi, fasolą. Do ścierania zębów posłuży czerstwy chleb lub gałązki drzew (jabłoń, grusza, lipa). Nie należy przesadzać z nasionami słonecznika i orzechami, bo w nadmiarze mogą wywołać zapalenie skóry. Myszy są przyzwyczajone do dziennej rutyny, dlatego najlepiej je karmić o tej samej porze.

Z czego składa się pożywienie dla myszoskoczek?

Myszoskoczek (Gerbillus) należy do rodziny chomikowatych i jest blisko spokrewniony ze szczurami i myszami. Zwierzęta te ze względu na długie kończyny tylne (bywają nawet cztery razy dłuższe niż przednie) i sposób skakania, na pierwszy rzut oka wyglądają jak małe kangury. Zamieszkują pustynie i półpustynie w podziemnych norach, które wygrzebują przednimi kończynami. Są zwierzętami aktywnymi w dzień i w nocy. Gerbile żywią się głównie nasionami i naziemnymi częściami roślin. Wygrzebują również bulwy i korzonki, a niektóre gatunki jedzą owady. Gryzonie te nie mogą jeść twardych nasion, ponieważ mają dość słabe szczęki. Lubią też soki słodkich owoców, dlatego hodowcy arbuzów uważają je za szkodniki. Myszskoczki wydalają bardzo skoncentrowany mocz i suchy kał. W ten sposób ograniczają straty wody. W niewoli spotyka się najczęściej gerbile mongolskie (Meriones uniquiculatus). W hodowli podaje się mieszanki dla myszoskoczków, warzywa i owoce takie, jak: marchew, jabłka, banany, sałata, pietruszka, winogrona oraz lucernę, mniszek lekarski. Dodatkowym źródłem białka jest ser i jajko gotowane na twardo. Mięso, czyli białko zwierzęce, można podawać tylko w małych ilościach. Pieczony chleb umożliwia im ścieranie siekaczy. Nie wolno podawać czekolady i innych słodyczy.

Jak oduczyć szczura gryzienia mebli drewnianych?

Szczury należą do gryzoni bardzo aktywnych, ciekawskich, ruchliwych. Gryzonie te potrzebują coś twardego do ścierania zębów trzonowych, które stale rosną. Suchy chleb, gałązki drzew pomogą szczurom ścierać zęby. Ważne jest, aby w klatce były zabawki i kawałki suchego czystego drewna, które posłużą nie tylko do zabawy, ale również do obgryzania. Jeżeli mamy oswojonego szczura nie zostawiamy go samego w pokoju, bo może gryźć nie tylko meble, ale przegryźć kable elektryczne. Pozdrawiam

 

Jak często należy wymieniać wodę szczurowi?

Czy częstotliwość wymiany wody zależy od wielkości poidełka i wieku szczura?Dziękuję.

Prawidłowo wodę szczurowi powinno się wymieniać codziennie, szczególnie gdy to jest miseczka z wodą (nie polecana), ponieważ po kilku godzinach w tej miseczce będą odchody. Najlepsze jest poidełko kulkowe, do którego nie dostaną się śmieci z zewnątrz. Poidełko (butelka) powinna być przeźroczysta, aby łatwo kontrolować poziom dziennego zużycia wody. Poidełko co kilka dni dokładnie myjemy, ponieważ na butelce w środku może pojawić się osad. Wielkość poidełka jest dowolna, ważne jest aby jej zawartość wystarczyła na dwa dni. W warunkach naturalnych zwierzęta piją trochę wody na zapas, ale w domu woda jest cały czas dostępna. Jeżeli z jakiegoś powodu zapomnimy przez jeden dzień nakarmić szczura, to jednodniowa przerwa w karmieniu nie zaszkodzi zwierzęciu, ale brak wody (głównie w upalne dni) może być dla zwierzaka szkodliwy. Zwierzęta starsze mogą jeść mniej i mniej pić. Pozdrawiam

 

Jaką rolę odgrywają wąsy u szczura?

Czy to prawda, że szczur pozbawiony wąsów nigdy nie wejdzie na szklaną taflę zawieszoną między dwoma punktami ? Pozdrawiam.

Wąsy (włosy zatokowe) u szczura są bardzo ważnym i bardzo czułym narządem. Umożliwiają szczurom orientację przestrzenną w ciemności i informują o strukturze powierzchni. Dzięki tym włosom czuciowym gryzonie te odbierają prądy powietrzne oraz wibracje o niskiej częstotliwości. Pozbawienie szczurów wąsów powoduje, że zwierzęta tracą orientacje przestrzenną, mają złą komunikacje ze zdrowymi współtowarzyszami, dlatego padają też ofiarą zdrowych zwierząt, które są bardziej przedsiębiorcze. To prawda, że zwierzęta pozbawione włosów czuciowych nie wejdą na szklaną tafle zawieszoną między dwoma punktami, ponieważ takie szczury tracą orientację o strukturze powierzchni. Pozdrawiam

 

Co zrobić, aby szczur nie przegryzł plastikowego dna klatki i nie przedostał się na zewnątrz?

Co zrobić, aby szczur nie przegryzł plastikowego dna klatki i nie przedostał się na zewnątrz?

Szczury są wyjątkowo ciekawskimi zwierzętami i mogą próbować wydostać się z klatki, dlatego ważne jest, aby nie nudziły się w klatce. W klatce powinny mieć domek, jakieś twarde gałęzie, korzenie do wspinania. Mniejsze gałązki drzew owocowych posłużą do ścierania zębów. Do piłowania zębów może też być czerstwy, suchy chleb. Jeżeli szczur będzie miał na czym piłować (ścierać) zęby, to nie będzie próbował próbował przegryzać elementów klatki. Pozdrawiam

 

Czy szczury mogą mieć całodobowy dostęp do wapna?

Czy szczury mogą mieć całodobowy dostęp do wapna?

Tak, szczury mogą mieć całodobowy dostęp do wapna, ale muszą mieć też cały czas dostęp do wody z poidełka. Jeżeli wapno zostanie zabrudzone moczem, odchodami, to należy je wyrzucić. Pozdrawiam

Mój szczur siusia mi na rękę, jak wyjmuję go z klatki. Co może być przyczyną?

Mój szczur prawie za każdym razem oddaje mocz na moją rękę, jak wyjmuję go z klatki. Sugeruje mu, że to "nieładnie szczuru!", a on na to jakieś: "pyrryryrru!". Nigdy się jeszcze nie spotkałem z tym, żeby szczur wydawał takie dziwne dźwięki.

Oddawanie moczu u szczura to nie tylko toaleta, ale również instynktowna forma kontaktu z innymi szczurami. Szczur wypuszczony z klatki biegając po nieodwiedzanym terenie będzie go zaznaczał zostawiając kropelki moczu. Wyjmowany szczur z klatki może nasikać na rękę właściciela zaznaczając że jest to jego rewir. Zwierzę pokazuje swoją dominację i że ten teren należy do niego. Szczury mają bardzo dobrze rozwinięty zmysł węchu i znakują swoje terytorium moczem. Żyjąc w stadzie każdy szczur ma swój zapach, dlatego szczur zabrany ze stada i pozbawiony naturalnego zapachu może być przez członków kolonii zaatakowany i wypędzony z niej. Można spróbować tłumaczyć zwierzęciu, że źle robi sikając nam na rękę po wyjęciu z klatki i z powrotem włożyć szczura do klatki za karę. Szczury to inteligentne zwierzęta i być może za którymś razem zwierzę przestanie sikać na rękę. Dobrze jak zapach ręki jest szczurowi znany, więc przed wyjęciem zwierzęcia z klatki potrzeć rękę ściółką. Szczury to inteligentne zwierzęta i mogą sobie przyswoić mało skąplikowane dźwięki. Pozdrawiam

Czy szczur będzie reagował na swoje imię?

Czy można szczura nauczyć reagować na swoje imię i inne dźwięki? Czy każdego szczura da się nauczyć reagować na dźwięki?

 

W czasie oswajania szczura dobrze jest nauczyć go reagowania na swoje imię lub inne dźwięki. Upewniamy się, co zwierzę najbardziej lubi jeść i zawsze przy podaniu smakołyku wypowiadamy jego imię lub gwiżdżemy. Gwizdanie lub dźwięk imienia kojarzy się zwierzęciu z przyjemnym doświadczeniem. Nie każdy szczur nauczy się reagować na swoje imię, ale szczury to wyjątkowo inteligentne zwierzęta. Należy pamiętać, że w czasie oswajania szczura zwierzę musi zaprzyjaźnić się z opiekunem i poznać swoje otoczenie. Pozdrawiam

Jak pomóc szczurowi, który ma duszności?

Co może być przyczyną duszności u szczura ? Jak podać lek wziewny szczurowi z inhalatora ?

Duszności u szczura mogą się pojawiać na wskutek alergii: na środki czystości, ukąszenie owada, nowy pokarm oraz zdławienia, które u gryzoni występują rzadko ze względu na budowę anatomiczną gardła. W przypadku niewydolności oddechowej u gryzonia dobrze jest podać lek rozszerzający oskrzela, który może być w aptece domowej w postaci inhalatora. Podając ten lek najlepiej szczura umieścić w papierowej torbie (lub małym pudełku). Otwór do papierowej torby zamyka się wkładając do niego ujście inhalatora. Szczur w takiej papierowej torbie powinien przebywać kilka minut aż lek zacznie działać. Jeżeli nie mamy inhalatora, to należy umożliwić gryzoniowi oddychanie zwilżonym powietrzem, umieszczając szczura w kabinie prysznicowej z dala od strumienia wody. Zwierzę powinno mieć dostęp do świeżego powietrza (wentylator, otwarte okno). Można dwa razy dziennie zastosować ibuprofen w dawce 120 mg/kg m. c. Należy skonsultować się z lekarzem weterynarii, czy nie jest konieczne podanie antybiotyku. Pozdrawiam

Jakie błędy można popełnić w pielęgnacji szczurów?

Szczury są zwierzętami wyjątkowo inteligentnymi, lubiącymi ruch, towarzyskimi i łatwo się przystosowującymi do różnych trybów życia. Klatka dla tych zwierząt nie może być za mała, szczególnie gdy szczur jest rzadko wypuszczany na wybieg. Powinna być wykonana z materiału odpornego na mocz, kał i środki dezynfekujące. Nie może być szczelnie zakryta, zabudowana (słaba wymiana powietrza), bo to jest przyczyną wysokiej koncentracji amoniaku, który podrażnia u zwierzęcia spojówki oka, błony śluzowe układu oddechowego. Jeżeli klatka nie ma otworów wentylacyjnych w ścianie bocznej,  a tylko u góry, to jej wysokość nie powinna przekraczać 45 centymetrów. Szczur nabiera na wadze i nudzi się, kiedy nie ma zabawek w klatce (gałązki, małe klocki, puste pudełka). Zabawki plastikowe, chociaż są łatwe do czyszczenia, dla szczura posługującego się węchem są mało ciekawe. Jeżeli mamy mało czasu dla naszego pupila wskazany jest towarzysz (drugi szczur). Wszyscy wiemy, że szczury to zwierzęta bardzo inteligentne, ale są też różnice indywidualne i nie każdy szczur jest chętny do nauki. Nie męczymy zwierząt płochliwych tresurą i zadaniami, które niechętnie wykonują. Nie należy też gwałtownie chwytać szczura podczas brania do ręki, ponieważ w reakcji obronnej może nas ugryźć, a jeśli taka sytuacja będzie powtarzała się wielokrotnie, to u zwierzęcia może wyrobić się odruch gryzienia. Błędy żywieniowe (mało witamin, pierwiastków mineralnych) u tych zwierząt może doprowadzić do otyłości, cukrzycy, zmian skórnych, kanibalizmu (samice po porodzie). Ilość i rodzaj pożywienia będzie zależał od wieku szczura, stanu fizjologicznego (ciąża, karmienie młodych), osobistych upodobań, a także warunków środowiskowych. Dla szczurów istotne są niedobory białkowe, ponieważ powodują one zaburzenia rozrodu i wchłanianie (resorpcje) płodów. Musimy pamiętać, że zainteresowanie tymi zwierzętami nie jest tak duże jak w przypadku innych domowych pupili, a mioty szczurów są liczne, dlatego jeżeli nie jesteśmy w stanie zapewnić młodym nowego domu, to nie pozwalamy swoim zwierzętom na przychówek. Nie umieszczamy razem w klatce szczurów, które się nie znają, ponieważ zwierzęta te żyją w klanach rodzinnych i mają swoje dowody tożsamości w postaci zapachu. Szczur żyjący samotnie, z innego klanu nie przyjmie nowego towarzysza z radością, ale będzie bronił swojego rewiru i może dojść do walki. Nie leczymy tych zwierząt na własną rękę, ponieważ możemy pogorszyć sytuację. Łatwo odróżnić szczura zdrowego od chorego, ponieważ zwierzę zdrowe jest ruchliwe, ma apetyt, gładką, lśniącą sierść. Zwierzę chore jest trudniej opisać, ponieważ choroba może występować w stanie utajonym, ostrym lub przewlekłym, więc najlepiej udać się do lekarza. W ciężkich przypadkach należy przygotować się, że szczur zostanie bezboleśnie uśpiony.

Co robić, gdy szczur sika poza klatką?

Mam szczurka, który często sika i robi kupy, gdy wypuszczam go na chwilę z klatki. Co robić, ponieważ szczur zostawia odchody na dywanie przy meblach?

Szczur wypuszczony z klatki zwykle przez pierwsze minuty próbuje oddać mocz i kał, dlatego dobrze jest mieć pod ręką klatkę transportową, do której wkładamy szczura na parę minut, żeby tam mógł załatwić swoje potrzeby. Później możemy go wypuścić na wybieg. Pozdrawiam

Do czego służy szczurowi dość długi jego ogonek?

Szczury mają świetne wyczucie równowagi, a ich ogon dobrze umięśniony i dość długi służy im do podpierania się przy przechodzeniu po cienkich i bardzo wąskich przedmiotach. Szczur wychylając ogon w lewo lub prawo utrzymuje koordynację ruchową, np. przy przejściu po zawieszonej linie. Narząd ten również bierze udział w termoregulacji, usuwając nadmiar ciepła lub je zatrzymując w zależności od temperatury otoczenia. Przez ogon tego zwierzęcia może być wydalone około 17% ciepła wytworzonego przez szczura, co jest ważne w warunkach stresu cieplnego. Szczury pozbawione ogona znoszą gorzej podwyższoną temperaturę otoczenia. Pozdrawiam

Jak hoduje się szczury albinosy?

W małej hodowli mojego kolegi pojawiły się dwa białe szczury. Czy hoduje się je w takich samych warunkach jak pozostałe, ponieważ podobno są bardziej wrażliwe?

Szczury albinosy generalnie hoduje się jak pozostałe, ale są one bardziej wrażliwe na światło. Wszystkie szczury charakteryzują się słabą ostrością widzenia, a szczury albinotyczne mogą stać się niewidome w ciągu kilku tygodni po urodzeniu. Badania wykazały, że 24-godzinne oświetlenie terrarium, w którym są szczury albinosy, powoduje znaczne zmiany w ich oku (siatkówce), a kilkutygodniowe wystawienie tych zwierząt na intensywne światło może być przyczyną całkowitej ślepoty tych zwierzęta. Oprócz tego szczury pigmentowane łatwiej adoptują wzrok do ciemności (około 30 minut), podczas gdy u albinosów adaptacja wzroku do ciemności trwa prawie trzy godziny. Badania wykazały również, że zwierzęta albinotyczne mogą mieć zaburzoną percepcje ruchową, dlatego zwierzęta te wymagają zwiększonej uwagi ze strony właściciela. Klatka lub terrarium ze zwierzęciem nie może stać w miejscu nasłonecznionym, przy oknie, na balkonie. Pozdrawiam

Czy u szczurów powinno się stosować kąpiele piaskowe?

W naturalnym środowisku szczury nie kąpią się w piasku (pyle) jak to robią szynszyle czy koszatniczki, ale lubią rozkopywać ziemię, piasek. Szczury domowe są czystymi zwierzętami, które starannie się myją. Nie ma konieczności stosowania kąpieli piaskowych w przypadku szczurów. W sklepach zoologicznych można kupić piasek do kąpieli dla gryzoni, który zapewni sierści zwierząt miękkość i przyjemny zapach. Szczur jednak może nie okazywać zainteresowania basenikiem z piaskiem jak szynszyla, dlatego można umieścić w piasku coś do jedzenia, aby zachęcić szczura do wejścia do baseniku. Pozdrawiam

Czy ryż brązowy można podawać szczurom i czy ma podobne właściwości jak biały?

Można podawać jako uzupełnienie diety. Pełnoziarnisty ryż brązowy zawiera liczne ważne substancje odżywcze takie jak: lignany (są składnikami ścian komórek roślinnych), fitoestrogeny, związki fenolowe o silnych właściwościach przeciwutleniających, witaminy z grupy B (tiaminę, ryboflawinę, niacynę), ważne pierwiastki mineralne (fosfor, żelazo, potas) i pięć razy więcej błonnika niż ryż biały. Pod względem wartości odżywczych ryż brązowy przewyższa ryż biały, ponieważ ma zachowane wszystkie trzy warstwy (tj. warstwę otrębów, bielmo i zarodek). To właśnie w otrębach znajduje się najwięcej związków fitochemicznych, które mogą obniżać poziom cholesterolu. Oprócz tego w zarodku ryżu brązowego występuje witamina E, a ryż ten jest polecany małym dzieciom, ponieważ wywołuje najmniej alergii ze wszystkich zbóż. W badaniach przeprowadzonych na zwierzętach, którym podawano do jedzenia ryż brązowy wykazano zmniejszenie deficytu pamięci wywołane białkiem, amyloidem beta, które jest uważane za jeden z głównych czynników rozwoju choroby Alzheimera. Ryż o krótkich ziarnach (odmiana słodka) ma większą zawartość skrobi w porównaniu z ryżem (odmiany) średnio-i długoziarnistym.

Co zrobić, żeby chory szczur chciał zjeść tabletkę przepisaną przez lekarza?

Podanie leku z wodą do picia może zmienić smak wody i zwierzę nie będzie jej piło. Również rozdrobnienie tabletki i podanie jej do ziarna jest mało wydajne. W takim przypadku trudno jest wyliczyć właściwą dawkę, aby była skuteczna. Dobrym, na zjedzenie lekarstwa przez szczura może być przepis na ciasto przygotowane przez weterynarzy, do którego dodaje się skruszoną tabletkę lub zawartość kapsułki. Na takie ciasto składa się; 2 łyżeczki mąki, 2 łyżeczki wody, łyżeczka masła orzechowego, 1-2 krople aromatu waniliowego. Z tych składników sporządzamy ciasto, ale wcześniej, aby mieć pewność, że lek jest dobrze rozprowadzony sporządzamy zawiesinę leku w łyżeczce wody, która idzie do ciasta. Takie ciasto pozostawiamy w lodówce na pół godziny. Następnie po wyliczeniu dawki tniemy ciasto na kawałki, obtaczamy mąką, aby się nie zlepiły i przechowujemy w lodówce, w zamkniętym pojemniku. Aby zapobiec marnowaniu ciasta (w zwyczaju szczurów jak i myszy jest chowanie fragmentów pokarmu) można je zwilżyć miodem lub syropem klonowym. Również można zwierzę troszkę przegłodzić (usunąć pokarm na 2-3 godziny przed podaniem leku). Mniej dokładniejszą metodą jest zastosowanie leku (z łyżeczki) zmieszanego z ulubionym pokarmem szczura (jogurt, budyń, mleko, jedzenie dla niemowląt). Jednak niektóre antybiotyki nie mogą być podawane z produktami mlecznymi (np. tetracykliny). Dobrze jest podczas doustnego podawania zwierzęciu antybiotyku, podawać preparaty zawierające symbiotyczne bakterie jelitowe (Lakcid).

Czy szczurom można podawać do jedzenia komosę ryżową?

Tak można, komosa ryżowa, zwana ryżem peruwiańskim lub quinoa jest zbożem o wysokich walorach odżywczych. Zawiera ona więcej białek niż pozostałe zboża, a białka te są źródłem wszystkich istotnych aminokwasów, co w przypadku roślin jest wyjątkiem. Ziarna komosy są szczególnie bogate w cystynę, metioninę i lizynę. Mogą być one uzupełnieniem soi, która ma niżą zawartość cystyny i metioniny. Komosa ryżowa zawiera też liczne witaminy i minerały (żelazo, potas, magnez, cynk). Nie zawiera glutenu i ma niski indeks glikemiczny. Można ją kupić w sklepach ze zdrową żywnością. Jest doskonałym produktem dla osób odchudzających się, ponieważ w porównaniu z ryżem i pszenicą jest bardzo sycąca.

Jak przygotować szczura do podróży?

Planuję w najbliższym czasie wyjechać w małą podróż i chcę zabrać ze sobą mojego szczurka, podróż trwa w jedną stronę około 3 godziny pociągiem i powrót tego samego dnia, jak przygotować gryzonia do takiego wyjazdu? Jakiej wielkości klatkę powinien wtedy mieć, bo zabieranie tej dużej jest bardzo niewygodne, pozdrawiam

Jeśli nie ma takiej konieczności radziłabym nie zabierać szczura w podróż, szczególnie w upalny dzień. Nie musimy umieszczać szczurka w dużej klatce, jeżeli podróż jest krótka i kończy się w ten sam dzień. W sklepie zoologicznym można kupić pojemnik do transportu (są różnej wielkości, ale nie może też być za mały), który będzie miał przykrycie odpowiednio dodatkowo zabezpieczone i dobrą wentylację. Na dno pojemnika dajemy trochę trocin, ziaren, może też być surowy makaron, kawałek marchewki, jabłka. Nie zapominamy o poidełku, szczególnie, gdy będzie gorąco. Szczury lubią umiarkowaną temperaturę nie przkraczającą 22-24 stopnie Celsjusza. Zbyt wysoka temperatura może być przyczyną udaru cieplnego u gryzonia. W czasie podróży pociągiem pojemnik ze szczurem nie może znajdować się w miejscu nasłonecznionym. Szczury są zwierzętami bardzo ciekawskimi, więc pojemnik transportowy można czymś okryć, aby zwierzęciu zapewnić spokój (musi być dostęp powietrza), tym bardziej, że zwierzę może być już zestresowane samą podróżą. Przed wyjazdem nie karmimy zwierzęcia dużą ilością zieleniny i soczystymi pokarmami, aby szczur nie miał biegunki, ponieważ sama podróż jest już dla niego stresem, pozdrawiam.

Jeśli mam szczurka w domu, to na co powinnam zwrócić uwagę, aby upewnić się, że jest on zdrowy?

Właściwa obserwacja wyglądu i zachowania zwierzęcia upewni nas, czy jest ono zdrowe. Zbyt duża apatia (mało ruchliwy) szczura, wysoka bojaźliwość może świadczyć o zaburzeniach zdrowia. Ważny jest wygląd nosa i okolic oczu, ponieważ brązowo-czerwony wypływ może być oznaką nie tylko krwotoku, ale także wydzielania porfiryny przez gruczoł Hardera (znajduje się w trzeciej powiece), co jest oznaką sytuacji stresowych lub infekcji (kolor brązowy lub brązowo-żółty wydzieliny). Bladość bezwłosowych części ciała (uszy, ogon, łapy) świadczy o anemii, krwotokach lub hipotermii. Zaczerwienienie może powstać w wyniku odczynu alergicznego lub przegrzania. Siny kolor będzie oznaką niewydolności krążenia. Zwracamy uwagę na przebarwienia skóry, występowanie ran, guzów. Sierść nie powinna być sklejona, i nastroszona. Okolice odbytu nie powinny być zanieczyszczone kałem biegunkowym. Przy infekcji dróg oddechowych występuje kaszel i może być słyszalny charakterystyczny świst. Sprawdzamy uzębienie, czy siekacze nie są przerośnięte. Szczur nie może być otyły ani zbyt chudy, co świadczy o złym żywieniu. Większość chorób powstaje na skutek niewłaściwego żywienia. Dużo tłuszczów w diecie, słodycze (nie wolno dawać je szczurom) prowadzą do otyłości i cukrzycy. Brak witamin i właściwych pierwiastków w diecie osłabia układ immunologiczny, a zwierzęta przez to są narażone na różne infekcje wirusowe, bakteryjne i grzybicze.

Czy to prawda, że szczury mają mocne zęby siekacze?

Tak to prawda. Szkliwo siekaczy szczura jest twardsze od takich metali jak: miedź, platyna, żelazo, dlatego potrafią zrobić otwór w ścianie i przedostać się do drugiego pomieszczenia. Szczury nie mają kłów i zębów przedtrzonowych jak inne ssaki. Mają tylko siekacze (4) i zęby trzonowe (12). Siekacze u tych zwierząt podobnie jak i u pozostałych gryzoni rosną przez całe życie, więc szczury muszą mieć coś do gryzienia (gałązki drzew lub patyczek od kolby), aby je ścierać. Przerośnięte siekacze u tych zwierząt będą utrudniać im jedzenie.

Jak należy postępować w przypadku małych ran u szczura?

Jeżeli jest to mała rana, to przemywamy ją wodą utlenioną i nakładamy maść antybiotykową. Uszkodzona skóra powinna zagoić się samoistnie. Przy większych ranach uciskamy (używając tamponika z waty) przez dwie minuty. Jeśli rana krwawi mimo ucisku, lub jest głęboka wówczas udajemy się do weterynarza cały czas powstrzymując krwawienie mechanicznie poprzez ucisk. W zatrzymaniu krwawienia pomoże kompres z lodu. Jeżeli rana jest niewielka, ale ciągle siąpi to można posypać ją mąką. Nie wolno zakładać jakichkolwiek opasek uciskowych na krwawiące kończyny. Opaskę uciskową można założyć jedynie przy intensywnym krwawieniu z naderwanej (lub urwana) kończyny czy ogona. Zacisk zakładamy powyżej uszkodzenia i udajemy się do weterynarza. Korzystne działanie w hamowaniu krwawienia wykazuje nadmanganian potasu. Na okres leczenia ranne zwierzę (w klatce jest więcej szczurów) należy umieścić w osobnym terrarium, aby zapobiec infekcjom.

Jak niewłaściwe żywienie, a przy tym zła higiena, może wpływać na zdrowie szczurów?

U szczurów często możemy obserwować próchnicę zębów i biegunki spowodowane niewłaściwym żywieniem. Biegunka może występować nie tylko na tle żywieniowym, ale może być skutkiem zakażenia salmonellą (zła higiena) lub być objawem choroby Tyzzera. Choroba ta jest wywoływana przez bakterie i najczęściej występuje u zwierząt z obniżoną odpornością (zwierzęta 3-7 tygodniowe i starsze). Przenosi się drogą pokarmową, dlatego higiena żywienia i utrzymania tych zwierząt jest bardzo ważna. Zarazki znajdują się w kale, a szczury są koprofagami (zjadają własne odchody). U gryzoni tych możemy obserwować także grzybicę skóry, włosów i paznokci, której przyczyną są: złe warunki zoohigieniczne, zwiększona wilgotność powietrza, niewłaściwe żywienie, a głównie niedobory żelaza, miedzi, cynku i karotenów. Niedobory witaminy A, cynku, a przy tym zburzenia w powstawaniu okrywy włosowej związane z sezonową wymianą sierści, schorzenia alergiczne mogą sprzyjać zakażeniu skórnym u tych zwierząt na tle gronkowcowym, co objawia się wrzodziejącymi zmianami w obrębie skóry głowy i szyi. Zła dieta sprzyja także powstawaniu chorób układu oddechowego, zapaleniu spojówek i cukrzycy. Choroby te są częstsze w większych hodowlach i przy nadmiernym zgęszczeniu zwierząt. Przy właściwym żywieniu i odpowiednich warunkach higienicznych zwierzęta te rzadko zapadają na choroby.

 

Jak zaprzyjaźnić młodego szczura z starszym?

Zainteresowała mnie Pani odpowiedź na temat wspólnej hodowli szczurka i myszki, dla bezpieczeństwa ich obojga są w osobnych klatkach w dwóch miejscach pokoju. Moje kolejne pytanie jest takie bardziej teoretyczne, ponieważ nie zamierzam chwilowo powiększać grona swoich pupili, a więc jak zaprzyjaźnić z sobą starszego szczurka z młodym??? Czy to prawda, że lepiej mieć tej samej płci szczurki, jeśli chciałbym trzymać je w jednej klatce??? Dziękuję za poprzednią odpowiedź i pozdrawiam:)

Zanim dwa szczury zaprzyjaźnią się ze sobą muszą najpierw przyzwyczaić się do siebie. Szczury maja swój zapach należący do określonego klanu. Zapach należący do określonej grupy odgrywa ważną rolę w zaprzyjaźnianiu się osobników należących do różnych grup. Rozumiem, że w tej chwili nie zamierzasz poszerzyć grona swoich pupili. Jednak, jeśli chciałbyś swojego szczura zaprzyjaźnić ze szczurkiem (młodym) innej osoby, to musisz je najpierw do siebie przyzwyczaić. Najlepiej, żeby twój szczur i szczur drugiej osoby przebywały w pobliżu w osobnych klatkach. Szczury muszą się widzieć i czuć. Należy im nawzajem wymieniać klatki bez usuwania śladów ich zapachu. Pierwsze kontakty miedzy tymi szczurami powinny się odbywać poza klatką. W bezpiecznym miejscu (bez narażania zwierząt) lub na naszych kolanach pozwalamy im spacerować. Jeżeli będą agresywne wobec siebie, to je rozdzielamy i następnego dnia podejmujemy próbę ponownie. Kiedy obydwa osobniki przestaną być agresywne wobec siebie, to mogą zamieszkać razem w klatce lub razem się bawić. Szybkość przyzwyczajania  do siebie dwóch zwierząt może być różna i będzie zależała głównie od charakteru szczurów. Nie wszystkie szczurki od razu się polubią. Oczywiście młody szczur będzie bardziej ufny i chętny do zabawy. Lepiej jest trzymać szczury tej samej płci. Jednak, jeśli mamy parkę i nie chcemy, aby się rozmnażały, to samca poddajemy kastracji. Kiedy szczur skończy 8 tygodni, udajemy się do weterynarza. Zabieg wykonuje się przy użyciu narkozy. Życzę powodzenia w oswajaniu Twoich pupili.

Czy szczur i myszka mogą razem się bawić?

Mam szczurka hodowlanego, a w ostatnim czasie kupiłem małą myszkę; mieszkają w osobnych klatkach i zastanawiam się, czy mogliby razem przebywać. Mój szczur delikatnie przyjaźni się z psami u mojej rodziny.

Szczury to zwierzęta wyjątkowo inteligentne, a ta inteligencja rozwinęła się u nich dzięki trudnym warunkom ich życia. Zwierzęta te żyją w hierarchii społecznej, w której najważniejsze są samice z młodymi, a dopiero później dorosłe samce i samice. Szybko się uczą i oswajają z człowiekiem. Są ciekawskie i potrzebują dużo ruchu. Dzięki dobrze rozwiniętemu zmysłowi dotyku i równowagi wspinają się po różnych rzeczach. Potrafią po linie przedostać się na pokład statku. Szczury uwielbiają się bawić, dlatego lepiej jest trzymać więcej szczurów razem niż jednego. Chów indywidualny tłumi u nich zachowania społeczne. Nie należy jednak trzymać razem w klatce szczurów z innymi zwierzętami, na przykład myszkami. Szczury żyją w klanach rodzinnych i mają zapachowy dowód tożsamości. Intruz, który inaczej pachnie, będzie zwalczany i wykluczany z rewiru. Szczurek, który żyje samotnie, nie będzie witał nowego towarzysza, nawet swojego gatunku, z radością, lecz będzie bronił swojego terytorium. Dwa osobniki, zanim będą razem w klatce, muszą się do siebie przyzwyczaić, dlatego potrzebna jest druga klatka, tak aby szczury się widziały i czuły. Codziennie też zmieniamy im klatki bez usuwania ich śladów zapachowych. Szczury oswojone mogą zaprzyjaźnić się z innymi zwierzętami, które przebywają w domu. Mogą to być psy czy też inne małe gryzonie (mysz). Nie należy jednak, nawet najbardziej zaprzyjaźnionych zwierząt pozostawiać bez naszego towarzystwa. Szczur jako przypadkowy mięsożerca może zaatakować małe zwierzę. Szczur wędrowny (od niego wywodzi się szczur udomowiony) jest wszystkożerny i zjada dużo pokarmów zwierzęcych. Poluje na małe gryzonie, a jak jest głodny, to atakuje kury i młode kaczki. U zwierząt hodowanych w domu instynkt myśliwego może być stłumiony, co nie oznacza, że szczur nie zaatakuje myszy, dlatego nie pozostawiamy tych zwierząt samych, nawet jeśli się lubią. Ciekawość i natręctwo szczura może również rozdrażnić mysz, a ta wystraszona będzie uciekać. Nie możemy przewidzieć, jak zachowa się szczur wobec myszki, dlatego lepiej dokupić Twojemu szczurkowi towarzysza tego samego gatunku, którego najpierw musisz oswoić (jak wspomniałam wcześniej), zanim umieścisz ich razem w klatce.

Czym żywi się szczur śniady i wędrowny?

W kulturze europejskiej często z epidemiami i chorobami kojarzą nam się szczury. Należą one do rodziny myszowatych. Mamy szczura śniadego, który jest dziki oraz szczura wędrownego, od którego wywodzi się szczur udomowiony i szczury laboratoryjne. Obydwa szczury, śniady i wędrowny, pochodzą z Azji. Szczur śniady (Rattus rattus) jest trochę mniejszy od szczura wędrownego. Z natury jest wegetarianinem. Żywi się głównie ziarnem i produktami zbożowymi. W tropikach zjada też orzechy kokosowe i trzcinę cukrową. Jeżeli w miastach portowych brakuje zboża, to szczur śniady nie pogardzi też wędzonymi rybami. Szczur wędrowny (Rattus norvegicus) jest wszystkożerny. Je różne zboża i dużo pokarmów zwierzęcych. Poluje na małe gryzonie, a nawet atakuje kury i młode kaczki. W hodowli szczurom podaje się mieszanki przygotowane z różnych ziaren zbóż, ziaren słonecznika, orzechów. Pokarm ten możemy uzupełnić surowym makaronem, płatkami kukurydzianymi i owsianymi. Jedzą prawie wszystkie owoce i warzywa na przykład kalarepę, sałatę, marchew, pietruszkę, a nawet kapustę. Podaje im się mniszek lekarski, babkę zwyczajną i lancetowatą. Suchy chleb, sucha karma dla psów, psie ciastka pomogą szczurowi w naturalnym ścieraniu zębów. Smakołyki dla tych zwierząt to: dżdżownice, karaczany, gotowany groch, ziemniaki. Dietę można wzbogacić w surowe mielone mięso wołowe, biały ser, gotowane jajko. Szczury to zwierzęta bardzo inteligentne, które szybko się uczą i oswajają, ale nie są jednak odpowiednimi zwierzętami dla małych dzieci.

Czy śwince morskiej można pozwolić biegać po całym mieszkaniu?

Słyszałam, że świnkę morską można nauczyć samodzielnego wychodzenia z klatki i powrotu do niej. Czy to prawda? Jak to zrobić? Czy to niebezpieczne pozostawić świnkę samą poza klatką? Dzięki Linka

Świnka morska nie może samodzielnie biegać po całym mieszkaniu, ponieważ jest to dla niej niebezpieczne. Można wybrać jakiś pokój gdzie jest bezpiecznie (wszystkie kable zabezpieczone, rośliny trujące też, wszystkie drzwi zamknięte). Gryzoń ten nie może mieć dostępu do środków czystości, papierosów i innych szkodliwych rzeczy. Świnki morskie niechętnie poruszają się po gładkim podłożu, dlatego ono musi być antypoślizgowe. Niektóre świnki morskie można nauczyć samodzielnego wychodzenia z klatki i powrotu do niej. Do nauki tych czynności można wykorzystać smakołyki. Podając śwince jedzenie możemy ją zachęcić do dobrowolnego powrotu do klatki. Tutaj potrzebna jest cierpliwość i spokój. W pokoju, gdzie świnka morska porusza się swobodnie, nie może być więcej osób niż opiekun, aby ktoś przypadkiem nie zrobił jej krzywdy. Pozdrawiam

 

Czy w jednej klatce mogą być dwa samce?

Czy powinno się kastrować świnki morskie, aby trzymać je w jednej klatce?

Samce są mniej zgodne niż samice, aby mieszkać razem. Najlepiej dobrać dwóch braci, którzy się znają od małego. Można też połączyć dorosłego samca z młodym samcem. Dwa dorosłe samce raczej nie należy trzymać razem, ponieważ będą wobec siebie agresywne. Kastracja może zmniejszyć ryzyko agresji, ale jeżeli dwa wykastrowane samce nie mogą się porozumieć, to trzeba je rozdzielić. Wykastrowane samce chętnie przebywają w grupie samic. Pozdrawiam

 

Czy świnka morska powinna jeść przed operacją?

Chce wykastrować świnkę morską, samczyka, czy powinnam ją nakarmić przed operacją?

Tak powinna być nakarmiona. Świnki morskie nie mogą być operowane na czczo. Przerwa w dostawie pokarmu może poważnie zakłócić całe trawienie, ponieważ zwierzęta te nie mogą wymiotować. Śwince morskiej po wybudzeniu z narkozy należy zapewnić ciepło i dać jej świeże siano oraz smakołyki, żeby jadła. Jeżeli nie chce jeść to po uzgodnieniu z lekarzem weterynarii należy zastosować przymusowe odżywianie. Pozdrawiam

Czy świnki morskie są inteligentnymi zwierzętami?

Czy to prawda, że świnki morskie umieją odróżniać kolory?

Świnki morskie mają bardzo dobry węch, dlatego szybko znajdą kawałek jedzenia w labiryncie zbudowanym z kartonów. Zwierzęta te można wiele nauczyć, ale nie mogą być do niczego zmuszane. Nie są jednak tak inteligentne jak szczury. Świnki morskie można nauczyć szukania smakołyków w labiryncie, pod stertą siana, pod pudełkiem z otworami. Trening ze świnką lub zabawa nie może trwać dłużej niż 15 minut. Gryzonie te odróżniają podstawowe kolory takie jak: zielony, czerwony, żółty, niebieski. Aby się o tym przekonać, wystarczy nauczyć je zdejmowania jedzenia (smakołyku) z klocka o określonym kolorze. Przed świnką morską kładziemy klocki o kolorze: zielonym, żółtym, niebieskim i czerwonym i zawsze na zielonym klocku kładziemy smakołyk. Po jakimś czasie świnka morska będzie udawała się zawsze do zielonego klocka, bez względu na to gdzie pozostawimy smakołyk. Pozdrawiam

 

Czy świnkom morskim można podawać nasiona rdestu ptasiego i czarnuszki?

Chciałabym również wiedzieć, czy świnki morskie będą jadły takie nasiona?

Jak wiemy świnki morskie są roślinożercami i ich główne pożywienie to dobrej jakości siano. Można podawać obydwa rodzaje tych nasion, najlepiej do mieszanki ziaren przeznaczonej dla świnek morskich. Ziarna podjemy w niedużych ilościach, ponieważ nasiona czarnuszki zawierają melantynę, która w większych ilościach jest toksyczna. Aby nie doszło do marnowania tych ziaren, mieszankę ziaren z tymi nasionami podajemy świnkom morskim częściej, ale w mniejszych dawkach. Nie przekarmiamy świnek morskich. Jeżeli podamy same nasiona tych roślin, to świnki mogą nie chcieć jeść, dlatego najlepiej dosypać je do mieszanki. Warto podawać te nasiona świnkom, ponieważ są bogate w witaminy, minerały i inne ważne związki. Zawarte w czarnuszce olejki eteryczne i tymochinon powodują wzrost produkcji insuliny i spadek poziomu glukozy we krwi. Nasiona czarnuszki działają nie tylko przeciwcukrzycowo, ale również wspomagają trawienie i przyswajanie pokarmów. Pozdrawiam

 

Jakie problemy mogą się pojawić u świnek morskich w czasie ciąży i porodu?

Jakie choroby żeńskiego układu rozrodczego występują u świnek morskich?

Chów wsobny oraz niewłaściwa selekcja w celu uzyskania osobników o określonym wyglądzie sprawiły, że współczesne świnki morskie są wrażliwe na różne choroby i mogą mieć problemy związane z ciążą i porodem. U gryzoni tych może wystąpić zatrucie ciążowe (toksemia), które zwykle występuje pod koniec ciąży. Świnka morska traci apetyt, ma łukowato wygięty grzbiet i zjeżone futerko. Może pojawić się ślinotok, a z pyszczka wydobywać specyficzna woń acetonu. Ta choroba jest zwykle nieuleczalna, więc trzeba jej zapobiegać poprzez urozmaiconą dietę, aktywność ruchową zwierzęcia i higienę w hodowli. U świnek morskich starszych niż rok, które jeszcze nie rodziły może dojść do zaklinowania płodu w kanale rodnym. Aby tego uniknąć zaleca się pierwszą ciążę u świnek morskich poniżej 12 miesięcy, ponieważ wtedy spojenie łonowe u tych zwierząt  ma budowę chrzęstną i jest stosunkowo elastyczne. Później ulega skostnieniu i usztywnieniu. U świnek mogą występować torbiele na jajnikach, a problemu tego nie należy lekceważyć. Objawem tej choroby jest chudnięcie świnki (traci apetyt) przy lekko rozdętym brzuszku. Świnka morska staje się agresywna i nadpobudliwa płciowo. Nieustanie próbuje kopulować z innymi świnkami dowolnej płci. Chora świnka może łysieć, zwłaszcza po bokach. Na gruczołach sutkowych mogą się pojawić żółtawe skorupki (zaschnięta wydzielina) przy poważnym stadium choroby. U świnek morskich po porodzie może niekiedy dojść do wypadnięcia macicy lub jej częściowego wynicowania. W takiej sytuacji konieczna jest natychmiastowa interwencja lekarza weterynarii. Jeżeli podejrzewamy, że świnka morska może mieć problemy przy porodzie, to wcześniej umawiamy się z lekarzem, aby zapewnić szybką interwencję. Świnka morska w czasie ciąży i porodu powinna być pod szczególną opieką. Musimy jej zapewnić urozmaiconą dietę, spokój, właściwe warunki hodowli i opiekę lekarza weterynarii jeżeli będzie to konieczne.

 

Jak podawać witaminę C śwince morskiej?

Mojej śwince morskiej podaję witaminę C do wody, ale świnka nie chce tej wody pić. Czy można inaczej podawać witaminę C śwince?

Świnki morskie muszą mieć regularnie podawaną witaminę C w pokarmie, ponieważ nie potrafią jej syntetyzować. Zwierzęta te nie wytwarzają enzymu koniecznego do przemiany glukozy w kwas askorbinowy. Często młode rodzą się już z niedoborem witaminy C, a w mleku matki też jej brakuje. Świnki morskie w żywieniu wymagają większej ilości witaminy C. Czasem w karmach jest jej za mało, a owoce i warzywa nie do końca zapewniają dostateczną jej ilość. W związku z czym zaleca się suplementacje tą witaminą, którą podaje się do wody. Czasem preparat może zmieniać smak wody i niektóre świnki morskie nie chcą jej pić. Można skrapiać owoce i warzywa specjalnym preparatem witaminowym dla tych gryzoni, ale witamina C jest wrażliwa na światło, a przez to niestabilna i się rozkłada. Witaminę C można podawać śwince morskiej bezpośrednio do ust kroplami po ustaleniu dawki z lekarzem weterynarii. Suplementacja witaminą C jest ważna, ponieważ brak jej zmniejsza odporność tych zwierząt na różne choroby, osłabia stawy. Pojawiają się trudności w gojeniu ran. Dochodzi do odwapnienia kości, a nawet szkorbutu i paraliżu. Pierwszymi oznakami awitaminozy może być przebarwienie siekaczy. Pozdrawiam

 

Czy świnki morskie można trzymać w lecie na zewnątrz?

Mam dwie świnki morskie samiczki, które trzymam w klatce, w domu. Czy można w lecie trzymać je na zewnątrz? Czy w nocy powinny być w domu?

Można świnki morskie trzymać na zewnątrz w lecie pod warunkiem, że pogoda jest ładna, a klatka zabezpieczona przed słońcem i deszczem. Jeżeli w ogrodzie są jeszcze inne zwierzęta (kot, pies), klatka i domek dla świnek morskich muszą być zabezpieczone przed tymi zwierzętami. Jeżeli kot i pies nie są oswojone z tymi gryzoniami, to lepiej świnek morskich nie zostawiać samych w ogrodzie. Świnek nie przenosimy bezpośrednio z ogrzewanego pokoju na dwór, gdzie jest chłodno lub bardzo gorąco. Duże wahania temperatury są niebezpieczne dla zdrowia tych gryzoni. Świnki morskie na wolności żyją w górach, gdzie są niskie temperatury, ale minęło wiele lat od udomowienia tych zwierząt, dlatego hodowane dzisiaj świnki morskie są bardziej wrażliwe na zimno lub wysoką temperaturę. Można w okresie wiosenno-letnim stale trzymać na zewnątrz te zwierzęta, ale w takim miejscu aby nie były narażone na upały, a gdy spadnie temperatura poniżej 15 stopni Celsjusza świnki morskie zabieramy do domu. Nie trzymamy na zewnątrz świnek morskich w pojedynkę, bo to jest dla nich stres. Nie wskazane jest trzymanie na zewnątrz świnek morskich długowłosych. Jeżeli świnki morskie większość czasu spędzały w domu, to lepiej ich nie zostawiać na zewnątrz gdy panuje zmrok, ponieważ może być dla nich to stresem. Pozdrawiam

Czy świnka morska może zjeść kolbę dla ptaków?

Przez przypadek w sklepie kupiłam kolbę dla papug zamiast gryzoni i zorientowałam się dopiero w domu. Porównałam skład tej dla ptaków z tą dla gryzoni, bo akurat miałam inną w domu(to była kolba tej samej firmy co dla ptaków) i składniki były takie same, tylko że minimalnie różniły się ilością (ale to naprawdę małe różnice). Nie jestem pewna czy mogę ją podać świnkom.Dziękuję i pozdrawiam.

 

Jeżeli Pani kupiła kolbę dla papug średnich lub dużych to ich skład może być zbliżony do kolb dla gryzoni, a w tym dla świnek morskich, z tym że będą różnice w ilości poszczególnych składników. Nie wiem, jakiej firmy są te kolby. Kolby dla papug małych różnią się znacznie składem od kolb dla gryzoni. Jeżeli Pani twierdzi, że skład jest podobny, a są tylko minimalne różnice ilościowe, to można podać taką kolbę świnkom morskim. Nic im nie będzie, ale najlepiej kupować kolby przeznaczone dla świnek morskich, bo te kolby są tak przygotowane, aby spełniały wymogi żywieniowe świnek morskich. Pozdrawiam

Jaka powinna być klatka dla świnek morskich?

Czy klatka powinna być wysoka? Czy świnki morskie można trzymać w akwarium? Czy jeden domek w klatce wystarczy dla trzech świnek?

W klatce świnka morska powinna poruszać się swobodnie. W ciasnej klatce świnka będzie się stresować i tyć. Zwierzęta te nie wykazują tendencji do wspinania się, więc klatka powinna być jednopiętrowa. Ważna jest długość klatki (min 80 cm) i szerokość (50 cm). Przy każdym kolejnym osobniku wielkość klatki zwiększa się o minimum 20 cm. Najlepsze są pręty ocynkowane o rozstawie węższym niż dla królików. Jeżeli pręty dochodzą do dna klatki to chronią plastikową kuwetę przed podgryzaniem. Dna klatki nie mogą stanowić pręty (ruszt), ponieważ świnki morskie mają wrażliwe stopy. Najlepsza jest kuweta plastikowa. Zwierząt tych nie należy trzymać w akwarium, ponieważ nie zapewnia ono odpowiedniej wentylacji. Jeżeli w grupie jest więcej zwierząt, to powstają spory o miejsce w hierarchii i wtedy dominujące zwierzę chce mieć domek tylko dla siebie. W klatce gdzie jest więcej świnek morskich powinno być więcej domków lub piętrowe kryjówki. Pomieszczenie dla tych gryzoni należy regularnie sprzątać. Najlepiej myć je gorącą wodą bez stosowania silnych środków chemicznych. Pozdrawiam

Czy w okresie letnim świnki morskie można trzymać na dworze?

Można w okresie wiosenno-letnim trzymać świnki morskie na dworze w odpowiednio przygotowanych domkach i zadaszonych wybiegach, ale przy spadku temperatury poniżej 15 stopni Celsjusza (jesień, zima) gryzonia tego należy zabrać do domu. Świnki morskie w naturalnych warunkach zamieszkują tereny górzyste, więc są w sanie wytrzymać niskie temperatury. Należy jednak pamiętać, że zwierzęta te trzymane w domu są bardziej wrażliwe na zimno i różnice temperatur. W związku z tym nie wolno tych gryzoni przenosić bezpośrednio z nagrzanego pomieszczenia na dwór, gdy jest chłodno.Świnki morskie nie mogą też być wystawione bezpośrednio na słońce, ponieważ dostaną udaru. Nie poleca się, aby świnka morska trzymana pojedynczo, dłuższy czas sama przebywała na dworze, bo to może być dla niej stresem. Gdy jest ładna  pogoda można umieścić klatkę na balkonie lub w ogrodzie, ale zabezpieczamy ją przed słońcem i deszczem. Nie jest wskazane, aby długowłose świnki morskie przebywały dłużej na zewnątrz. Pozdrawiam

Czym należy lub można karmić świnkę morską?

chodzi że czym można karmić świnkę morską i czym należy ją karmić

Świnki morskie najlepiej karmić małymi porcjami kilka razy dziennie. Podstawową dietą tych gryzoni jest pasza objętościowa, bogata w włókno pokarmowe, czyli siano. Siano dobrej jakości z dodatkiem ziół powinno być cały czas dostępne. Jest ono nie tylko bogatym źródłem błonnika, ale również umożliwia regularne ścieranie ciągle rosnących siekaczy. Podstawą pożywienia dla świnek morskich są również mieszanki dla tych zwierząt i granulaty. Świnka morska musi mieć także regularnie dostarczaną witaminę C, której sama nie potrafi syntezować. Dużo witaminy C jest w natce pietruszki, mniszku lekarskim, papryce. Wskazana jest suplementacja witaminą C (10 mg/dzień) wraz z karmą, albo preparatami, np. do wody. Źródłem witaminy C są także warzywa i owoce, które uzupełniają dietę. Śwince morskiej można podawać: marchew i nać, brokuły, liście kalafiora, nać pietruszki, buraki, seler korzeniowy i naciowy, ogórek, pomidora, cykorię, koper, jabłka, arbuz, owoce dzikiej róży, melon ze skórką. Nie zjedzone owoce lub warzywa zaraz usuwamy z klatki, ponieważ szybko pleśnieją. Ze sałatami należy uważać, ponieważ sałata głowiasta i rucola mogą zawierać dużo azotanów. Łatwiej przyswajane są sałaty gorzkie, cykoria, endywia. Uzupełnieniem diety będą też rośliny łąkowe (nie dajemy łubinu), mniszek lekarski, koniczyna. Każdy nowy pokarm należy wprowadzać stopniowo, a zieleninę podajemy w niewielkich ilościach. Duża ilość zielonek zaburza florę bakteryjna jelit u tych zwierząt i prowadzi do biegunek. Jako dodatek świnkom morskim możemy podawać suchy chleb (nie może być spleśniały) i gałązki drzew owocowych, dzięki którym będą ścierać siekacze. Chociaż świnki morskie piją różnie, to woda powinna być cały czas dostępna. Zwierzęta, które mają mało świeżego pokarmu będą piły więcej. Jednak świeży pokarm (owoce, warzywa, zielenina) jest bardzo ważny, aby pokryć duże zapotrzebowanie tych zwierząt na witaminy, głównie witaminę C. Pozdrawiam

Jaka ściółka będzie najlepsza dla bezwłosych świnek morskich?

Mogą to być wióra drewniane (grubsze) niepylące. Pyły są przyczyną schorzenia dróg oddechowych. Nie należy stosować wiór zapachowych, ponieważ substancje chemiczne zawarte w nich mogą drażnić skórę. Bardzo dobrą ściółką dla bezwłosowych świnek morskich jest ściółka bawełniana, która w 100%  jest naturalna, ciepła, miękka i elastyczna. Ma właściwości antybakteryjne, chroni delikatną skórę. Zawiera bardzo dużo błonnika. Może służyć za legowisko i materiał do budowy gniazda. Jest bezpieczna dla alergików i chroni przed chłodem. Pozdrawiam

Czy świnki morskie bezwłose trzeba myć ?

Świnki morskie bezwłose (skiny) wymagają regularnych kąpieli. Szampon powinien być bardzo delikatny. Po kąpieli skórę świnki bezwłosej natłuszcza się delikatną oliwka dla niemowląt.  Pozdrawiam

Czym się różni świnka morska rasowa od zwyczajnej?

Czy świnki morskie rasowe takie, które można wystawiać na Wystawie Świnek Morskich, można kupić w sklepie zoologicznym?

Świnki morskie rasowe powinny posiadać określone cechy rasowe takie, jak: odpowiednia budowa ciała (muskularna z dobrze zaznaczoną szeroką głową i silną szyją), struktura i długość włosa (świnki morskie mogą być długo- i krótkowłose, a układ włosa i jego kierunek wzrostu zależy od rasy świnki morskiej), kolor futerka (świnki morskie jednobarwne, wielobarwne). Świnka morska rasowa, w porównaniu ze świnką domowego chowu, ma eleganckie zwisające uszy, wysoką partie barkową. Świnki morskie rasowe posiadają rodowody, a hodowcy, chcąc uzyskać określone cechy rasowe, eliminują (nie dopuszczają do rozrodu) świnek chorych, agresywnych, ze skłonnościami do niewłaściwego uzębienia. W związku z tym świnki morskie rasowe są bardziej witalne i dłużej żyją. Świnkę morską, którą chcemy wystawiać na wystawach tych zwierząt, najlepiej jest kupić u sprawdzonego hodowcy. Powinna mieć rodowód. Świnki morskie spotykane w sklepach zoologicznych nie posiadają rodowodu i często wyglądem odbiegają od świnek morskich rasowych, ponieważ zwykle pochodzą od osób zajmujących się hodowlą tych zwierząt na różnym poziomie profesjonalizmu. Są one hodowane jako zwierzęta domowe, a nie wystawne. Pozdrawiam

Mam kilka pytań na temat świnki morskiej...

Jaka jest minimalna klatka dla świnki morskiej? Chodzi mi o naprawdę minimum, bo będzie prawie cały czas poza klatką. Ile takie zwierzątko żyje? Jakie osiąga rozmiary? Wystarczy jej towarzystwo człowieka czy lepiej dokupić jej "towarzysza"? Czy puszczona na pokój będzie obgryzała meble? Jest to typowy "przytulas", który lgnie do człowieka, czy zwierzątko typu "nie dotykaj mnie"? Gubi sierść cały czas, czy ma jak ptaki określoną porę roku na "zmianę ubranka"? Czy trzeba ją szczepić? Czy często choruje? Czy szybko biega? Czy ma łagodny charakter? Czy reaguje na swoje imię? Czy wydziela zapach? Przepraszam za dużo pytań, ale w sklepie zoologicznym nikt nie umiał na nie odpowiedzieć.

Świnka morska żyje przeciętnie od 6-8 lat. Waży w granicach 800-1300 gram. Gryzoń ten z natury żyje w grupach społecznych i zwykle czuje się lepiej w towarzystwie osobników własnego gatunku. Wtedy najlepiej trzymać dwa samczyki (młode) lub samiczki, które są rodzeństwem. Jeśli mamy tylko jednego zwierzaka, to musimy mu poświęcić więcej uwagi. Świnki morskie mają łagodny charakter i łatwo się oswajają. Oswojona świnka, która je z naszej ręki, da się przytulić, ale należy pamiętać, że to nie zabawka. Trzymając świnkę w ręku musimy pamiętać, że ma bardzo cienkie kości i każdy upadek może się dla niej źle skończyć. Z gryzoniem tym można łatwo nawiązać kontakt, a zaprzyjaźniona świnka może opiekuna witać gwizdem lub reagować na imię. Klatka dla tego zwierzaka im jest większa, tym lepsza. W większej klatce można umieścić więcej sprzętów do zabawy (tunele, hamaki). Powinien też znajdować się w niej domek do spania i kuweta. Jedna świnka nie może przebywać w mniejszej klatce niż 40x60 cm. Minimalna klatka dla dwóch samiczek to 120x50 cm. Dla dwóch samczyków powinna być większa. Wypuszczając zwierzątko z klatki, musimy odpowiednio zabezpieczyć pomieszczenie po którym się porusza. Oczywiście świnka morska mając mocne zęby może gryźć meble, dywany, książki. Zwierzątka te nie śmierdzą, chociaż wydzielają zapach, który im służy do porozumiewania się nawzajem. Linieją (wymieniają stare włosy na nowe) przez cały rok, a proces ten może się nasilić na wiosnę. Z tego też powodu należy je szczotkować. Nie słyszałam o szczepionkach dla świnek morskich, ale należy je odrobaczać, jeśli przebywały w ogrodzie. Gryzoń ten nie potrafi sam syntetyzować witaminy C, dlatego jest narażony na przeziębienia. Świnka morska powinna mieć urozmaiconą dietę i codziennie warzywa i owoce. Są też pasze z dodatkiem witaminy C. Zwierzak ten porusza się sprawnie, chociaż nie jest tak szybki jak mysz czy szczur. Pozdrawiam

Czy świnki morskie mogą być przyczyną alergii?

Świnki morskie mogą być przyczyną alergii, dlatego przed zakupieniem tych zwierząt należy się upewnić (najlepiej zrobić odpowiednie badania), czy ktoś z rodziny nie jest uczulony na sierść tych gryzoni. Świnek morskich nie należy trzymać w sypialni, ponieważ alergia u któregoś z członków rodziny może pojawić się po kilku latach. Pozdrawiam

W jakim wieku dziecko może samodzielnie zajmować się świnką morską?

Świnki morskie to kruche zwierzęta (mają cienkie kości) i upadek ich nawet z niedużej wysokości będzie dla nich zawsze niebezpieczny. Dzieci różnie obchodzą się z małymi gryzoniami i większość nie potrafi trafnie ocenić, ile zwierzątko może znieść (częste przytulanie, zbyt silny ucisk, złe trzymanie świnki morskiej). Dziecko też upuści zwierzę, gdy świnka ugryzie, dlatego dzieci poniżej trzech lat mogą tylko przyglądać się tym gryzoniom. Dzieci starsze do ósmego roku życia mogą kontaktować się z świnką morską, ale zawsze tylko w obecności dorosłych. Dzieci dziewięcioletnie mogą samodzielnie zajmować się gryzoniem, jeżeli wcześniej rodzice wytłumaczą im, jak mają się opiekować i zajmować tym zwierzątkiem. Świnki morskie nie powinny być trzymane w pokoju dzieci, ponieważ gryzoń ten jest aktywny nocą, a kurz z siana i ściółki może przeszkadzać dzieciom. W związku z tym, że zwierzęta te łatwo wystraszyć, nie należy wykonywać przy nich gwałtownych ruchów i powinno się mówić do nich spokojnie. Pozdrawiam

Czy śwince wystarczy dawać owoce i warzywa aby miała pod dostatkiem witaminy C, czy trzeba kupywać jej rozpuszczalna witaminę?

Świnki morskie, podobnie jak małpy naczelne i ludzie, nie potrafią same (we własnym organizmie) syntetyzować witaminy C, dlatego musi być ona dostarczana w pokarmie. Jeśli chcemy korzystać głównie z naturalnych źródeł witaminy C (owoce, warzywa), to musimy pamiętać, aby codziennie podawać dużo świeżych owoców i warzyw. Dużo witaminy C znajduje się w natce pietruszki, owocach dzikiej róży, cykorii, brukselce, brokułach, kalafiorach, papryce (papryka nie może być ostra), pomarańczach, morelach. Są też gotowe pokarmy dla świnek morskich, które zawierają odpowiednią ilość tej witaminy. Jednak w przypadku samic ciężarnych, osobników młodych, chorych zwierząt zapotrzebowanie na tę witaminę wzrasta dwukrotnie. Dlatego w takim przypadku należy zapotrzebowanie na witaminę C uzupełniać witaminą sztuczną, zakupioną w aptece. Można podać im tabletki (50 mg) rozpuszczone w wodzie do picia. Niektóre świnki morskie będą jadły tabletki prosto z ręki, jednak nie należy stosować tabletek witaminy C jako przysmaku, bo nadmiar tej witaminy również może być szkodliwy. Pozdrawiam.

Co zrobić, aby śwince nie było ciepło?

Klatkę ze świnką umieszczamy w miejscu przyciemnionym, gdzie jest również dobra wentylacja powietrza. Klatka nie może być wystawiona na promienie słoneczne, ponieważ świnka dostanie udaru słonecznego. Nie wolno zostawiać klatki ze świnką morską na balkonie w słoneczne i upalne dni. Świnka musi mieć cały czas dostęp do świeżej wody do picia, szczególnie w upalne dni. Wodę uzupełniamy codziennie, myjąc dokładnie poidełko, aby nie rozwinęły się w nich toksyczne algi. Niektóre świnki piją, mając jednocześnie jedzenie w pysku, co powoduje zabrudzenie. Woda powinna mieć temperaturę pokojową (nie może też być za ciepła). Pozdrawiam

W jaki sposób przyzwyczaić świnkę morską, aby nas lubiła?

Co robić, aby świnka morska nas się nie bała, a wręcz przeciwnie bardzo nas lubiła?

Świnka morska od małego oswajana i wychowywana w bliskim kontakcie z człowiekiem nie będzie brała nas za drapieżnika  i nie będzie próbować uciekać instynktownie do nory (w tym przypadku do kąta klatki), jak to dzieje się w naturze. Klatka ze świnką morską powinna stać w bezpiecznym miejscu, gdzie nie ma hałasu i innych większych zwierząt (kot, pies), które mogą wywołać u niej paniczny strach. Wobec innych małych gryzoni świnki są dość obojętne. Świnki morskie są ufne i łatwo się oswajają. Obchodzimy się z nimi delikatnie i łatwym sposobem zdobycia ich zaufania jest podawanie im (z ręki) smakołyków (kawałek jabłka, marchewki, ogórka) do jedzenia. Przy pierwszych próbach smakołyk umieszczamy z boku ręki, a później dajemy my go na środek. W ten sposób zwierzę będzie nas rozpoznawać po zapachu ręki i spróbuje wejść nam na dłoń. Kiedy gryzoń staje się bardziej ufny, wyjmujemy go z klatki i możemy delikatnie głaskać. Większa więź nawiązuje się między zwierzątkiem a właścicielem, kiedy szczotkujemy świnkę morską. Właściwy grzebień i szczotkę można kupić w sklepie zoologicznym. Czesanie jest ważne, kiedy posiadamy świnkę angorską, ale szczotkowanie świnek morskich gładkowłosych i rozetkowych nie jest bez sensu, ponieważ czesanie jest dla nich przyjemnym masażem, a zwierzę staje się bardziej ufne. Jeżeli w klatce mamy tylko jednego osobnika, to tym więcej poświęcamy mu czasu, ponieważ świnki morskie żyją w grupach, więc potrzebują towarzystwa. W klatce umieszczamy elementy do zabawy  i staramy się co jakiś czas wypuszczać zwierzę z klatki (na bezpieczny teren), aby mogło sobie pobiegać pod naszą kontrolą. Podczas biegania zwierzęcia po podłodze nie zaszkodzi, jeśli usiądziemy na niej i będziemy mieć w ręku jakiś smakołyk dla zwierzaka. Świnka morska pozbawiona zabawy, ruchu, towarzystwa stanie się osowiała i nieufna. Nie wykonujemy gwałtownych ruchów przy śwince morskiej i nie karzemy jej, jeśli ugryzie nas w palec, wystraszona czymś przypadkowo, bo zwierzę jeszcze bardziej się przestraszy. Jeśli właściciel zdobędzie duże zaufanie świnki morskiej, to po pewnym czasie przywita go wesołymi gwizdami i będzie podchodzić do wyciągniętej ręki.Pozdrawiam

Dlaczego świnki morskie gubią sierść?

Naturalnym procesem jest to, kiedy świnka morska gubi włosy pojedynczo (wymienia włosy stare na nowe). Na wiosnę proces linienia się nasila. Codzienne czesanie tego gryzonia pomoże usunąć stare włosy. Jeśli wypadają całe kępki i wypada tych włosów więcej niż normalnie obserwowaliśmy, to może być kilka przyczyn utraty włosów przez świnkę. Zwiększone wypadanie włosów może być następstwem niewłaściwego odżywiania. Brak witamin z grupy B, witaminy C, pierwiastków mineralnych sprzyja wypadaniu włosów, jak również niedobór białka czy błonnika w diecie. Wskazane jest w takiej sytuacji podawanie dużej ilości warzyw, owoców, zieleniny, dobrej jakości siana (może być z ziołami), nasion lnu (poprawiają jakość okrywy włosowej). Od czasu do czasu kawałek sera będzie dobrym źródłem białka. Pokarm powinien być urozmaicony, bogaty w witaminy i minerały. Przyczyną wypadania włosów może być również jakiś czynnik alergiczny w podłożu, jak i zaburzenia hormonalne (głównie u samiczek). Jeżeli wypadaniu włosów towarzyszą zmiany na skórze w postaci ranek, strupków, łupieżu, to świnka morska może mieć pasożyty (wszoły, świerzb) lub grzybicę. W takiej sytuacji należy niezwłocznie udać się do weterynarza. Nie stosujemy preparatów przeciwgrzybiczych i przeciwpasożytniczych przeznaczonych dla psów i kotów. Klatkę i miejsce, gdzie przebywało zwierzę, należy dokładnie zdezynfekować odpowiednimi do tego środkami. Pozdrawiam

Jakie zabawy można wymyślić, aby świnka morska była zadowolona ?

Świnki morskie nie są tak inteligentnymi zwierzątkami jak szczury czy myszki, ale są ciekawskie i szybko się uczą korzystać z poidełek na wodę. Zwierzęta te należą do norowców, które uwielbiają poruszać się po podziemnych korytarzach, ukrywać w norach przed wrogami lub dla potrzeby spokoju. Na wolności w norach też budują gniazdo. Świnka morska będzie zadowolona, jeśli przygotuję się jej jakieś korytarze (mogą być z tektury, drewna, z otworami), po których będzie mogła się swobodnie poruszać. Małe drewniane domki lub pudełka będą doskonałym miejscem, gdzie zwierzę będzie mogło się ukryć. Aby urozmaicić śwince pobyt w klatce, można też umieścić ścinki papieru (ale nie gazety z tuszem drukarskim), które posłużą jej do zabawy. Mogą też być przydatne do budowy gniazda. Zwierzę, które stale przebywa w małej klatce musi być regularnie wypuszczane, żeby pobiegać, co jest niezbędne dla zdrowia świnki morskiej i jej dobrego samopoczucia. Jeśli klatka będzie stała na zewnątrz (na balkonie lub w ogrodzie) dachy korytarzy powinny być jasnego koloru, ponieważ ciemne nagrzewają się od słońca. Zarówno wysoka temperatura jak i przeciągi są niebezpieczne dla świnki morskiej. Jeżeli wypuszczamy zwierzątko z klatki, upewniamy się czy nie ma niebezpieczeństw (uważamy na kable, gniazdka, trujące rośliny, zarośla, krzaki). Sprawdzamy, czy balkon i ogród są dobrze ogrodzone i bezpieczne. Świnka morska ma złe poczucie wysokości, więc nie pozwalamy jej poruszać się po stole czy parapetach. Staramy się cały czas obserwować zwierzę, aby nie zrobiło sobie krzywdy. Uważamy też na psy i koty, które mogą zaatakować świnkę.Pozdrawiam

 

Czy świnki morskie trzeba myć?

Nie myjemy świnek morskich, kąpiele są zabronione. Zwierzątko samo potrafi czyścić swoje futro, a struktura włosa sprawia, że brud tak łatwo się nie przykleja. Przy niewielkim zbrudzeniu błotem, należy zaczekać aż wyschnie, a później je wyczesać. Jeśli jednak zwierzę się ubrudzi za bardzo, to należy do pojemnika nalać trochę (około 4 centymetrów) letniej wody i przy użyciu szmatki lub gąbki zmyć brud. Świnkę morską trzymamy tak, aby jej głowa nie dotykała lustra wody. Do mycia można użyć troszkę delikatnego szamponu (dla dzieci). Następnie zwierzę należy spłukać letnią wodą i osuszyć ręcznikiem. Po umyciu świnkę umieszczamy w klatce, by nie narazić jej na jakiekolwiek przeciągi.

Czy pchły z kota lub psa mogą przedostać się na świnkę morską?

Tak, mogą się przedostać i najczęściej spotykanym gatunkiem pcheł na świnkach morskich są pchły kocie. Nie są one specjalnie groźne dla świnek, ale mogą być uciążliwe. Jeśli inne zwierzęta domowe (pies, kot) będą zabezpieczone przed tymi pasożytami, to świnka morska nie będzie miała z nimi kłopotu.

Jak długo świnki morskie piją mleko matki?

Młode świnki morskie rodzą się w pełni rozwinięte i mogą biegać tuż po porodzie. Żołądki też mają w pełni rozwinięte i zdolne do trawienia suchego pokarmu, jednak noworodki piją mleko matki przez miesiąc od urodzenia.

Ile w ciągu doby śpią świnki morskie, a ile chomiki?

Sen jest bardzo ważny w życiu zwierząt i wszystkie zwierzęta go potrzebują, chociaż niektóre śpią tylko kilka minut (ryjówka).W czasie snu zwierzę regeneruje swoje siły, a pora, jaką zwierzę przeznacza na sen będzie zależała od tego, w jakiej porze jest ono aktywne. Większość ptaków może latać jedynie w dzień, dlatego śpią nocą. Małe ssaki (mysz, chomik) śpią w dzień, a żerują w nocy, co im pozwala uniknąć drapieżników. Świnka morska jest aktywna w dzień i w nocy, a w ciągu doby przesypia około 7 godzin. Chomik w porównaniu ze świnką morską jest śpiochem, ponieważ w ciągu doby śpi aż 14 godzin. Królik śpi po kilka godzin w nocy i po kilka godzin w dzień, a jego aktywność przypada na świt i zmierzch (w ciągu doby przesypia 10 godzin). Są zwierzęta, które śpią dłużej od chomika, na przykład leniwiec w ciągu doby śpi 20 godzin, a nietoperz 19. Nornik i ryjówka przesypiają w ciągu doby mniej niż jedną godzinę. Te duże różnice w długości i częstotliwości snu u poszczególnych zwierząt świadczą, że sen odgrywa bardzo ważną rolę w ich przetrwaniu. W naturalnych warunkach, gdy warunki klimatyczne są nieprzyjazne chomik może zapadać w sen zimowy lub sen letni (estywacja).

Na jakie choroby najbardziej są narażone świnki morskie?

Choroby występujące u świnek morskich są najczęściej wynikiem złego żywienia. Biegunka i zaparcia są zwykle powodowane niewłaściwą lub nagłą zmianą diety. Brak zainteresowania jedzeniem i osowiałość u świnki morskiej może być spowodowana przerostem siekaczy i trzonowców (świnkom przez całe życie rosną nie tylko siekacze, ale także trzonowce), co utrudnia gryzoniowi pobieranie pokarmu. Krwawiące i opuchnięte dziąsła u świnki świadczą o ich stanie zapalnym. Choroba ta jest wywołana niedoborem witaminy C, której gryzonie te nie są w stanie same syntetyzować, więc musza pobierać ją w pokarmie (dużo owoców, warzyw). Duże niedobory witaminy C mogą u świnki morskiej powodować także: szkorbut, słabość mięśni, złe gojenie się ran, nadmierne zmęczenie, paraliż, łatwe zapadanie na choroby infekcyjne (kaszel, katar) i niektóre choroby skóry. Podawanie zbyt ostrego siana do jedzenia może podrażniać oczy i powodować ich zaczerwienienie. Świnki morskie zabierane na spacery mogą nabyć pasożyty zewnętrzne (kleszcze, pchły, świerzbowce). Zwierzęta te są wrażliwe na przeciągi i wysoką temperaturę, która może wywołać udar u świnki. Właściwa dieta i warunki zoohigieniczne mogą uchronić te gryzonie przed wieloma chorobami.

 

Czy witamina C podana w większych ilościach śwince morskiej może jej zaszkodzić?

Odpowiedź jest w poprzednim pytaniu.

Czy witamina C będzie szkodliwa dla świnki morskiej, jeżeli będzie podawana w nadmiarze ?

Świnki morskie, podobnie jak człowiek, małpy nie są w stanie same wytwarzać witaminy C, która jest niezbędna dla rozwoju i zdrowia organizmu. Muszą pobierać ją z pokarmów. Uważa się, że nadmiar witaminy C nie jest toksyczny, ponieważ kwas askorbinowy dobrze rozpuszcza się w wodzie, więc jest szybko wydalany z organizmu (z moczem). Jednak niekiedy duże dawki witaminy C (zwłaszcza sztucznej) mogą wywołać biegunkę, dolegliwości żołądkowe i mieć negatywny wpływ na wątrobę i nerki (przyśpieszać tworzenie się kamieni).

Ile świnka morska potrzebuje dziennie pokarmu?

Przyjmuje się, że dorosła świnka morska potrzebuje około 6 gramów suchej karmy na 100 gram masy ciała dziennie. Naraz nie podajemy więcej niż 20 gram tego pokarmu (jest to zależne czy jest to dorosły osobnik, osesek czy samica ciężarna). Gryzoń ten ma dość duże zapotrzebowanie na witaminę C, dlatego musimy mu dostarczać dużo świeżych owoców i warzyw (40-70 gram dziennie). W zależności od temperatury otoczenia, wilgotności powietrza i ilości mokrych pokarmów, świnka morska może wypić 10-40 ml (5 ml jest w łyżeczce do herbaty) wody na 100 gramów masy ciała. Zwierzątko ważymy (używając wagę kuchenną), co jakiś czas, aby mieć pewność, że go nie przekarmiamy.

Czy świnki morskie powinny być czesane?

Czesanie tych zwierząt jest wskazane, jeśli chodzi o świnki długowłose. Futerko należy kilka razy w tygodniu dokładnie wyczesać wykorzystując do tego metalowy grzebień (można kupić go w sklepie zoologicznym). Grzebienie plastikowe elektryzują i wyrywają włosy, dlatego nie są wskazane. Czesanie świnek gładkowłosych (miękka szczotka, najlepiej z naturalnego włosia) nie jest koniecznością, ale może być przyjemnym masażem dla zwierzątka i zacieśnia się więź między właścicielem a świnką morską.

Jak często należy piłować ząbki świnkom morskim, żeby nie miały problemów z jedzeniem?

Świnkom morskim przez całe życie rosną nie tylko siekacze, ale także zęby trzonowe, dlatego też muszą mieć ciągle coś twardego do gryzienia. Z tego względu należy im dostarczać gałązki z drzew (jabłoń, grusza), kolby i suchy chleb. Trzeba regularnie sprawdzać ( przynajmniej raz w tygodniu) uzębienie naszego pupila i w przypadku zauważenia nieprawidłowości udajemy się do weterynarza. Jest to ważne, ponieważ gdy siekacze świnki będą za długie to zwierzę nie będzie mogło jeść i zamykać pyszczka. Świnka morska staje się osowiała i nie przyjmuje pokarmu. Dziko żyjące świnki morskie nie mają problemów z zębami, ponieważ  na co dzień obcują z twardym pokarmem.

Czy świnkom morskim można podawać mleko i produkty mleczne?

Świnki morskie powinny unikać mleka i produktów mlecznych, ponieważ nie trawią laktozy. Laktoza jest dwucukrem mlecznym, który w jelicie cienkim ulega rozkładowi przy udziale enzymu laktazy do cukrów prostych, które z kolei są wchłaniane z nabłonka jelita do naczyń krwionośnych. Brak enzymu laktazy (lub niewystarczająca jego ilość) powoduje, że organizm nie jest w stanie trawić tego cukru. Pozostająca w jelitach laktoza zatrzymuje wodę i prowadzi do biegunki. Produkty mleczne (ser, kefir, jogurt, zsiadłe mleko) są mniej szkodliwe, ponieważ zawierają znacznie mniej laktozy. W procesie fermentacyjnym (powstawanie kefiru, zsiadłego mleka) przy udziale bakterii mlekowych laktoza ulega przetworzeniu na kwas mlekowy. Świnki morskie mogą pić tylko mleko od matki.

Czy to prawda, że świnki morskie mogą naśladować króliki?

Zdarza się, że ktoś, a nawet niektóre sklepy próbują trzymać razem świnki morskie z królikami miniaturowymi. W takiej sytuacji pewne świnki morskie starają się naśladować niektóre zachowania królików. Często naśladują kicanie. Są zwierzęta (nawet różnogatunkowe), które potrafią żyć w zgodzie. Jednak to są wyjątkowe sytuacje i zależy to od charakteru zwierząt. Należy unikać takich eksperymentów, ponieważ króliki są bardziej agresywne od świnek morskich i mogą czasem dotkliwie ukąsić świnkę. Świnki morskie na widok większych zwierząt często reagują panicznym strachem. Kontakty międzygatunkowe, niekontrolowane są raczej niewskazane.

Na co należy zwrócić uwagę w żywieniu świnki morskiej ?

Świnka morska (Cavia porcellus) to bardzo popularne zwierzątko domowe, które niestety od XIX wieku obok szczura i myszy, było najczęściej hodowanym zwierzęciem doświadczalnym. Świnka początkowo występowała na terenie Peru, Brazylii, Paragwaju. Została udomowiona przez Inków. Dobrze traktowana świnka potrafi swojego opiekuna przywitać wesołymi gwizdami. Jest typowym roślinożercą, który praktycznie zjada wszystkie pokarmy roślinne: liście, trawy, owoce, warzywa, zioła, a także różne rodzaje ziaren. Podstawowy pokarm w hodowli to granulat suchy i siano. Świnkom morskim w odróżnieniu od innych gryzoni stale rosną nie tylko siekacze, ale także zęby trzonowe. Jeśli świnka nie będzie mogła żuć siana i ścierać trzonowce, to zbyt długie zęby uniemożliwią zwierzęciu pobieranie pokarmu. Należy pamiętać, aby dieta tych zwierząt zawierała dużo warzyw i owoców, a karma była wzbogacona w witaminy, ponieważ gryzonie te same nie wytwarzają witaminy C. Zwierzątkom tym nie należy podawać mięsa, mleka, ani ich żadnych przetworów. Nie karmimy ich makaronem, ziemniakami, ryżem. Jak w przypadku typowych roślinożerców, pamiętamy o trawie i polnych ziołach, na przykład liściu mniszka, koniczynie i babce lancetowatej. Nie podajemy kapusty, chociaż niektórzy zalecają, ponieważ może wywołać wzdęcia. Świnka może jeść zielone łuski kaczanów kukurydzy oraz kukurydziane znamiona (tzw. włosy). Jedząc kolbę lub dobrze wysuszony chleb (bez pleśni) będzie korygować swoje uzębienie. Owoce jako przysmak podajemy po kawałku ze względu na dużą zawartość cukru.

Co może wpływać na wygląd futerka u szynszyli?

Moja szynszyla ma bardzo matowe futerko. Karmię ją granulatem i dobrym siankiem. Szynszyla ma też piasek do kąpieli. Nie wiem, dlaczego ma tak matowe futerko. Czy powinnam iść do weterynarza?

Połysk włosów jest cechą okrywy włosowej i powstaje na skutek odbijania światła przez powierzchnię włosów. Połysk futerka jest tym silniejszy im gładsza jest powierzchnia włosa. Na jakość okrywy włosowej wpływają: odżywianie, oświetlenie, temperatura otoczenia. W warunkach hodowlanych szynszyle powinny przebywać w temperaturze 19-21 stopni Celsjusza, chociaż w naturze żyją w górach, gdzie temperatura często spada do zera. Wilgotność powietrza (55-65 %) nie może przekroczyć górnej granicy, ponieważ futerko traci sprężystość i łatwo się filcuje. Optymalny dobowy czas oświetlenia dla szynszyli to 10-12 godzin. Istotny wpływ na jakość okrywy włosowej ma odżywianie, które powinno być urozmaicone i dobrej jakości. Siano powinno składać się z dobrej jakości traw słodkich (mietlicy, tymotki, życicy, kostrzewy, koniczyny białej, czerwonej, wyki, groszku, lucerny siewnej i chmielowej). Matowy połysk włosów może być wynikiem złego odżywiania lub występuje u zwierząt chorych, z zaburzeniami przemiany materii, dlatego warto przebadać szynszylę. Pozdrawiam

Jak powinno wyglądać pomieszczenie i klatka dla szynszyli?

Decydując się na zakup szynszyli musimy wcześniej wiedzieć, gdzie będzie stała klatka dla tego gryzonia, ponieważ ustawienie jej powinno być wygodne dla człowieka i zwierzęcia. Warto wiedzieć, że szynszyle większą aktywność wykazują wieczorem lub nocą, a w dzień raczej śpią. Klatka powinna mieć stałe miejsce z dobrym oświetleniem (temperatura nie powinna przekraczać 24 stopnie Celsjusza) oraz wentylację. Nie może stać w kuchni, gdzie są opary i w pomieszczeniu, gdzie pali się papierosy. Ważne jest aby klatka jednym albo dwoma bokami przylegała do ściany, ponieważ wtedy zwierzęta mają lepszy komfort psychiczny i mogą znaleźć sobie spokojne miejsce do odpoczynku. Minimalne rozmiary klatki powinny wynosić: 50 x 60 x 80 cm. Może być ona w całości wykonana z siatki drucianej o małych otworkach lub mieć boki z drewna lub prętów metalowych. Gryzonie te lubią ogryzać przedmioty z drewna, więc wszystkie kanty drewniane w klatce powinny być zabezpieczone przed ogryzaniem. Bardzo dobrym rozwiązaniem dla tych zwierząt jest klatka z półkami lub umieszczenie w niej gałęzi drzew po których zwierzęta będą się wspinać i skakać. Lepsze warunki będą miały szynszyle w wolierze lub specjalnie zrobionej klatce. Półka umieszczona na tylnej lub bocznej ścianie klatki może być rodzajem platformy, na której zwierzęta chętnie przesiadują i odpoczywają. Klatka nie powinna mieć litych ścian z plastiku lub szkła, ponieważ jest w niej zła wentylacja i nadmierna wilgotność powietrza. Podłoga klatki może być pełna ze ściółką lub siatkowa z poniżej umieszczoną szufladą (kuwetą). W klatkach z dnem siatkowym ważny jest domek wykotowy. W warunkach domowych taki domek często spełnia funkcje schronu. Podstawowe wyposażenie klatki to: karmidełko, poidełko, pojemnik na siano, naczynie do kąpieli pyłowej oraz półka wypoczynkowa.

Czy często występują poronienia u szynszyli?

Już w poprzedniej odpowiedzi na pytanie wspomniałam, że ciężarne szynszyle wymagają specjalnej opieki, ponieważ dość często mogą wystąpić u nich poronienia, nawet bez objawów zwiastunowych. Przyczyną tych poronień mogą być: wady genetyczne, stres, złe odżywianie, zła higiena, zatrucia oraz choroby zakaźne. Ciężarne samice należy bacznie obserwować, czy nie został wydalony niedojrzały płód. Jest to ważne z tego względu, że niewydalony obumarły płód ulega rozkładowi gnilnemu i na skutek zakażenia prowadzi do zapalenia macicy, co może być przyczyną śmierci gryzonia. Pozdrawiam

Jak opiekować się ciężarną szynszylą?

Stosunkowo długi czas trwania ciąży (średnio 111 dni) u szynszyli, wolne tempo rozwoju płodów zwłaszcza w początkowym okresie ciąży, a także częste zahamowania rozwoju embrionów w około 40 dniu ciąży powodują, że ciężarne szynszyle wymagają szczególnej opieki. Powinny mieć właściwą dietę ze zwiększoną ilością witamin i minerałów. W klatce wskazana jest dodatkowa kostka mineralna oraz ściółka, która zapobiega urazom mechanicznym. Samica powinna być oddzielona od samca i nie powinna korzystać z kąpieli pyłowych. Aby nie doszło do poronień, z ciężarnymi samicami należy obchodzić się delikatnie i  niepotrzebnie ich nie niepokoić. Samice nie powinny mieć więcej niż dwa wykoty rocznie, ponieważ częstsze ciąże prowadzą do wyczerpania i obniżenia płodności. Pozdrawiam

Czy szynszyla zaakceptuje inne zwierzątko w domu?

Mam szynszylę i chciałabym kupić sobie królika miniaturowego lub świnkę morską. Czy zwierzęta te będą mogły razem wychodzić na wybieg? Czy kot może zrobić krzywdę szynszyli?

Szynszyla szybko zaakceptuje królika miniaturowego i świnkę morską, ale zwierzęta te muszą się nawzajem poznać, dlatego szczególnie na początku musimy obserwować, czy nie robią sobie krzywdy. Później możemy razem wypuszczać je na wybieg. Kot wychowywany od młodości z szynszylą, również będzie żył z nią w zgodzie. W przypadku dorosłego kota trzeba uważniej obserwować jego zachowanie wobec szynszyli, ale również dorosły kot  może żyć w zgodzie z szynszylą. Pozdrawiam

Jak długo młode szynszyle powinny być z matką?

Młode szynszyle po urodzeniu powinny być z matką od 2 do 3 miesięcy. Młode osobniki  rodzą się całkowicie rozwinięte (mają otwarte oczy, są owłosione) i mogą samodzielnie się poruszać. Zwykle wcześnie zaczynają się interesować stałym pokarmem, jednak w pierwszych dniach życia jedynym pokarmem młodych jest mleko matki. Mleko to jest szczególnie bogate w substancje odżywcze (zawartość białka jest większa niż w mleku krowim) i przeciwciała, których młody organizm sam na początku nie wytwarza. Osobniki słabsze, z mniejszą wagą powinny być dłużej z matką niż silniejsze. Pozdrawiam

Jaką barwę włosa będą miały młode szynszyle?

Mam parkę (samca i samicę) czarnych aksamitnych szynszyli. Czy wszystkie młode szynszyle takiej pary będą miały kolor futra jak rodzice?

O tym jakie ubarwienie będzie miało potomstwo decydują geny, które są odpowiedzialne za kolor futra. Barwa szynszyli (umaszczenie) jest cechą jakościową uwarunkowaną zwykle przez jedną parę genów. W dziedziczeniu określonego koloru futra będzie istniało zjawisko dominacji i recesywności w parze genów, które są odpowiedzialne kolor włosa. Wystarczy jeden gen dominujący w takiej parze genów, aby barwa uwarunkowana przez niego, ujawniła się w fenotypie (kolor włosa). Jeśli rodzice (para szynszyli) mają kolor włosa czarny aksamitny, to ich dzieci w około 70% też będą czarne aksamitne. Ponad 30% zwierząt będzie miało kolor standartowy (niebieskoszary). Jednak liczebność miotu takiej pary jest mniejsza w porównaniu z miotem szynszyli standardowych kojarzonych z innymi odmianami. Gen (BI), odpowiedzialny za barwę włosów czarną aksamitną, jest dominujący nad genem (bI) odpowiedzialnym za barwę niebieskoszarą (standardową), ale ten gen dominujący ma też działanie letalne, więc embriony homozygotyczne (BIBI) giną w fazie rozwoju embrionalnego. Wszystkie zwierzęta czarne aksamitne mające genotyp (BIbI, odpowiedzialny za barwę futra) są heterozygotami (mają gen dominujący i recesywny) pod względem cechy ubarwienia. Osobniki homozygotyczne to takie zwierzęta, u których w parze genów warunkujących dany typ umaszczenia, obydwa będą dominujące (BIBI) lub obydwa recesywne (bIbI). Pozdrawiam

Jak niewłaściwy pokarm może wpłynąć na zdrowie szynszyli?

W naturalnym środowisku szynszyle żywią się ubogą roślinnością wysokogórską, a ich układ pokarmowy jest przystosowany do najlepszego wykorzystania tej paszy. Zwierzęta te są typowymi roślinożercami, o czym świadczy budowa ich przewodu pokarmowego (jest on  około 12 razy dłuży od całego ciała) i uzębienie. Istotną rolę w trawieniu odgrywa jelito ślepe, które w porównaniu z jelitem ślepym innych ssaków, jest lepiej przystosowane do wykorzystywania ubogich pasz roślinnych. Z kolei jelito grube dzięki budowie wewnętrznej zapewnia wydajną resorpcję wody, co jest ważną fizjologiczną adaptacją organizmu do niedoboru wody w warunkach naturalnym. Szynszyle są wyjątkowo wrażliwe na grzyby, pleśnie, bakterie i wilgotny pokarm. W żywieniu ich bazuje się głównie na paszach objętościowych suchych (siano, mieszanki ziaren), paszach treściwych (granulaty) i paszach dodatkowych (suszone owoce, warzywa, gałązki drzew, owoce głogu, dzikiej róży). Zielonki podajemy w małych ilościach. Pokarm spleśniały, zabrudzony bardzo szybko wywołuje zaburzenia pokarmowe u szynszyli, które mogą być przyczyną śmierci tych zwierząt. Wszystkie pasze powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach higienicznych. Wilgotność paszy gotowej i jej surowców nie może być większa niż 12%. Ważny jest właściwy sposób opakowania i przechowywania. Surowce pochodzenia roślinnego są podatne na rozwój pleśni. W paszach przechowywanych w ciepłych i wilgotnych warunkach łatwo dochodzi do rozwoju niektórych grzybów. Szczególnie niebezpieczne są grzyby Aspergillus flavus (kropidlak żółty), które mogą wytwarzać silnie trujące toksyny (aflatoksyny) wywołujące u zwierząt upadki i poronienia. Aflatoksyny powstają głównie w klimacie tropikalnym na orzeszkach ziemnych, zbożu, migdałach. Toksyny te są  nie tylko silnie trujące, ale wykazują też działanie mutagenne. W Polsce obserwowano przypadki zatrucia nimi na skutek skarmiania zwierząt importowanymi śrutami sojowymi i arachidowymi. W paszach i zbożach naszej strefy klimatycznej mogą w ograniczonym stężeniu występować ochratoksyny (wytwarzane przez grzyby Penicillium verrucosum), które niekorzystnie wpływają na płodność i produkcyjność zwierząt. Ochratoksyny są mniej toksyczne od aflatoksyn, ale są również niebezpieczne dla zwierząt, ponieważ powodują zaburzenia pracy nerek i wykazują właściwości rakotwórcze. Zabrudzone pasze odchodami innych zwierząt (ptaki, gryzonie) mogą być źródłem licznych patogennych bakterii i ich form przetrwalnikowych. W pokarmie dla zwierząt nie powinno być ani jednej pałeczki z rodzaju Salmonella. Opisano też zatrucie wywołane przez enterotoksynę Clostridium perfringens. Pasze granulowane, długo przechowywane, w skład których wchodzi sproszkowane mleko i hydrolizat sojowy, są doskonałą pożywką do namnażania się beztlenowych bakterii (laseczek) gram-dodatnich. Uważa się, że granulaty  zbyt długo przechowywane, w których doszło do jełczenia tłuszczów, są przyczyną zwyrodnienia tłuszczowego wątroby u szynszyli. Przyczyną tego zwyrodnienia może też być wadliwa przemiana karotenów, szczególnie jeśli jest ich w paszy za dużo. Siano, do którego szynszyle powinny mieć cały czas dostęp, nie może być zabrudzone i spleśniałe. Kupowane w sklepie powinno mieć przyjemny zapach i zielonkawy kolor. Szynszyle zjadają go dziennie 30-50 gram na sztukę. Siano korzystnie wpływa na pracę przewodu pokarmowego zwierząt oraz zwiększa strawność włókna i białka. Suszone w złych warunkach i przechowywane  w pomieszczeniach zimnych, wilgotnych, dostępnych dla gryzoni, może być źródłem bakterii i grzybów, które mogą wywołać poważne zatrucia pokarmowe u zwierząt, a nawet śmierć. Również siano z łąk opryskiwanych środkami chemicznymi i intensywnie nawożonych nawozami mineralnymi jest szkodliwe dla zwierząt. Może wywoływać groźne zatrucia i upadki zwierząt. Upadki u szynszyli obserwowano również w przypadku żywienia ich sianem, które było nadmiernie solone w celu poprawienia wartości smakowych i przedłużenia czasu przechowania. Siano o mało urozmaiconym składzie (składające się głównie z koniczyny) może także może wywołać zaburzenia pokarmowe. Najlepsze jest siano, które zawiera wartościowe trawy (tymotka, życica, mietlica, kostrzewa), rośliny motylkowe i liczne zioła. W miarę udomowienia szynszyli coraz częściej pojawiają się u nich problemy z uzębieniem (próchnica, nierówny zgryz). Podobnie jak u innych gryzoni szynszylom stale rosną siekacze (szkliwo powierzchni przedniej zębów siecznych ma prawidłowy kolor pomarańczowy), dlatego należy podawać im do gryzienia gałązki drzew, suche pieczywo, twarde klocki. W środowisku naturalny istnieje równowaga miedzy przyrostem, a zużyciem zębów. Zaburzenia pokarmowe może wywołać też woda chlorowana, dlatego, jeśli podajemy wodę z wodociągu, to należy ją przegotować w celu usunięcia nadmiaru chloru i wapnia. Niewłaściwe żywienie może prowadzić także do zmiany flory bakteryjnej jelit i pH, co prowadzi do wzrostu licznych bakterii chorobotwórczych, produkujących toksyny. Jak ważny jest właściwy pokarm dla tych zwierząt, świadczy to, że u 90% padłych szynszyli na skutek różnych chorób, stwierdzono stany zapalne przewodu pokarmowego i wysoką zawartość bakterii Escherichia coli. U szynszyli obserwowano także przypadki nosicielstwa Salmonelli. Zwierzęta takie mają przyśpieszony oddech, są apatyczne. Występuje u nich biegunka i upadki. Należy pamiętać, że szynszyle są bardzo wrażliwe na nagłe zmiany pokarmu. Nie należy podawać zbyt dużych ilości pasz soczystych lub suchych. Pokarm nie może być ubogi we włókno, bogaty w białko i tłuszcz. Pasze soczyste stosujemy ostrożnie lub nie podajemy ich wcale. Podanie pasz soczystych w ilości powyżej 10 gram na sztukę wywołuje zaburzenia pokarmowe, a nawet śmierć.

Na jakie choroby pasożytnicze mogą być narażone szynszyle?

Główną przyczyną chorób pasożytniczych u szynszyli są pierwotniaki, płazińce i robaki obłe. Roztocza i pajęczaki rzadko wywołują choroby u tych zwierząt. Niebezpieczną chorobą o przebiegu utajonym i przewlekłym jest kokcydioza wywołana przez pierwotniaki z rodzaju Eimeria i Isospora. Pierwotniaki te w sposób inwazyjny atakują przewód pokarmowy, wątrobę, a później inne narządy. Szynszyle (głównie młode) zarażają się pasożytem zjadając jego oocysty (zygoty), które zostają wydalone z kałem i żółcią przez inne chore zwierzęta na zewnątrz (do ściółki). Oocysty w odpowiednich warunkach takich jak: wysoka temperatura i wilgotność (takie warunki występują, gdy rzadko wymieniana jest ściółka) szybko dojrzewają i zarażają inne zwierzęta. Objawami kokcydiozy są ostre biegunki, upadki zwierząt, wynicowanie odbytu u młodych szynszyli. Choroba nasila się w okresie wiosennym i jesiennym. Aby zapobiegać tej chorobie, należy trzymać zwierzęta w suchym pomieszczeniu i często wymieniać ściółkę. Profilaktycznie można również stosować paszę z dodatkiem kokcydiostatyku. Choroba ta występuje głównie na fermach, w hodowlach domowych rzadziej. Ryzyko wzrasta przy hodowli większej ilości zwierząt. Jeżeli mamy w domu inne zwierzęta (pies, kot) to upewniamy się, czy nie mają pasożytów (tasiemiec, pchły). Kot, który zarażony jest pierwotniakiem Toxoplasma gondi (toksoplasmoza) wydala do środowiska zewnętrznego oocysty tego pierwotniaka, które zarażają inne zwierzęta. Inną chorobą pasożytniczą jest giardioza wywołana przez lamblie, które osiedlają się w przewodzie pokarmowym i powodują zapalenie jelit. Chore zwierzęta są osowiałe, mają wygięty grzbiet i chudną. Zdarzały się przypadki występowania nicieni u szynszyli, a do zakażenia dochodziło na skutek karmienia tych zwierząt zielonką i granulatem zanieczyszczonym odchodami owiec. Przestrzeganie higieny w żywieniu, jak i utrzymanie w czystości pomieszczenia, gdzie przebywają zwierzęta, jest bardzo ważne, aby uchronić je przed chorobami pasożytniczymi.

O czym powinien pamietać właściciel szynszyli?

Szynszyle są zwierzętami aktywnymi wieczorem i nocą, a w dzień śpią. Są bardzo ruchliwe i lubią biegać, dlatego trzeba im stworzyć warunki najbardziej zbliżone do naturalnych. Co jakiś czas powinniśmy im umożliwić trochę swobodnego ruchu po uprzednio przygotowanym pomieszczeniu. Kiedy zwierzęta zaaklimatyzują się w nowym miejscu i zaczynają jeść w obecności opiekuna, to można zacząć podawać im smakołyki z ręki, aby przełamać ich wrodzoną nieufność i bojaźliwość. Nie należy wyciągać zwierząt z klatki na siłę, łapiąc za uszy czy ogon, ponieważ gwałtowne ruchy stresują szynszyle, które w miejscu dotknięcia będą zrzucać włosy, co jest ich naturalną reakcją obronną. Stresem dla tych zwierzą będzie także ciągłe przerywanie im snu i noszenie na rękach oraz przytulanie, głównie przez dzieci. Jeśli mamy tylko jedną szynszylę, to trzeba jej klatkę wyposażyć w różne elementy do zabawy (klocki, półka wypoczynkowa, gałązki do obgryzania), ponieważ nuda jest często powodem samowygryzania sierści. Klatka powinna stać tak, że jeden lub dwa boki przylegają do ściany, ponieważ daje to zwierzętom poczucie bezpieczeństwa. Należy ją ustawić w takim miejscu, aby zwierzęta nie były wystawione na zbytnie nasłonecznienie. Optymalna temperatura otoczenia tych zwierząt wynosi od 16-18 stopni Celsjusza. W zimie bez szkody może być obniżona o 5 stopni Celsjusza. Pomieszczenia zimne i o dużej wilgotności sprzyjają chorobom grzybiczym. W temperaturze przekraczającej 25 stopni Celsjusza może dojść do hipotermii. Umiarkowane oświetlenie klatki zwierząt korzystnie będzie wpływać na ich samopoczucie i zdrowie. Klatka im będzie większa tym lepiej dla zwierząt. Czynności związane z czyszczeniem klatki czy żywieniem szynszyli najlepiej wykonywać o takiej samej porze (wieczorem). Ściółkę wymieniamy na świeżą, co najmniej raz w tygodniu (najlepsze są trociny z wysuszonego nieimpregnowanego drewna bez żywic i substancji smolistych). Szynszyle powinny mieć możliwość korzystania z kąpieli pyłowych, które są ważnym zbiegiem pielęgnacyjnym. Do dźwięków stale powtarzających się gryzonie te łatwo się aklimatyzują, ale nagłe, głośne hałasy o zmiennym charakterze są szkodliwe (większa agresja, płochliwość, bezpłodność). Cały czas powinna być dostępna świeża, czysta woda i urozmaicony pokarm. Szynszyle są stosunkowo odporne na choroby, a klimat (gorący, suchy) występujący w ich ojczyźnie nie sprzyjał rozwojowi i szerzeniu się chorób. Pojawiły się one dopiero w sztucznych warunkach (hodowle domowe i fermowe). Właściwa pielęgnacja tych gryzoni (czyste pomieszczenia, odpowiednie żywienie) w dużym stopniu zmniejsza ryzyko zachorowań.

Jak zabezpieczyć pomieszczenie, żeby szynszyla mogła po nim swobodnie biegać?

Mam już oswojoną szynszylę, więc co powinnam usunąć z pokoju, aby mogła po nim swobodnie biegać?

Idealny pokój do spacerów dla szynszyli to pokój w miarę pusty. Gryzonie te są zwierzętami bardzo ciekawskimi, więc będą próbować wszystko gryźć. W pomieszczeniu nie powinno być żadnych środków chemicznych, pojemników z wodą, do których mogłaby wpaść. Wszystkie kable i gniazdka należy dobrze zabezpieczyć, ponieważ szynszyla ma ostre zęby i na pewno je spróbuje, co może się dla niej skończyć tragicznie. Wszelkie dziury, szpary należy pozatykać, a szuflady pozamykać. Pamiętamy też, aby inne zwierzęta nie narażały tych zwierząt na stres, ponieważ pies obwąchujący klatkę może je przestraszyć. Duża ilość mebli, książek w pokoju też może utrudniać swobodne przemieszczanie się szynszyli. Szynszyle lubią spacery i odpowiednia dawka ruch pozwoli im zachować  dobrą kondycje i zdrowie.

Co należy zrobić, gdy szynszyla ma biegunkę?

Biegunka u szynszyli może być wywołana podaniem zepsutych pasz, brudnej wody, karmieniem zwierząt zbyt dużą ilością soczystych pokarmów. Także gwałtowne zmiany rodzaju pożywienia lub wprowadzenie paszy ubogiej we włókno, a bogatej w białko i tłuszcz mogą wywołać zaburzenia pracy jelit, a w następstwie tego biegunkę, ponieważ gryzonie te mają bardzo wrażliwy przewód pokarmowy. Jeśli obserwujemy, że zwierzę wydala płynny lub mazisty kał o nieprzyjemnym zapachu to podajemy węgiel drzewny, a do picia napar z rumianku zamiast wody. Można też podać suszone czarne jagody. W tym czasie szynszyli nie zadajemy soczystego pokarmu, a tylko suchą karmę. Jeżeli biegunka nie ustępuje po 2-3 dniach to udajemy się do lekarza, ponieważ przyczyną biegunki może być zatrucie toksyną. Długo przechowywane pasze granulowane, w skład których wchodzą: hydrolizat sojowy i sproszkowane mleko są doskonałą pożywką dla bakterii, które wytwarzają tę toksynę. U szynszyli zatrutych oprócz biegunki i wzdęć może występować wypadanie odbytu i upadki zwierząt.

Czy można od razy umieścić dwie szynszyle w jednej klatce?

Hej. Mam szynszylę i chciałabym dokupić jej towarzyszkę. Czy można je od razu umieścić razem w klatce ?

Nie możemy ich umieścić razem zaraz po zakupie nowego osobnika. Najpierw nowo zakupioną szynszylę musimy oswoić i zapoznać z naszym pupilem. Obie szynszyle umieszczamy w osobnych klatkach, które ustawiamy blisko siebie tak, aby zwierzęta nawzajem się widziały i czuły swój zapach. Po pewnym czasie (gryzonie mieszkają nadal osobno) wypuszczamy ich na wspólny wybieg, aby zwierzątka mogły się nawzajem poznać. Proces ten powtarzamy kilka razy. W przypadku agresji szynszyli wobec siebie zwierzęta rozdzielamy i wydłużamy okres przebywania w oddzielnych klatkach. Jednak, gdy zwierzęta są przyjaźnie do siebie nastawione i nawzajem się akceptują (bawią się) to możemy je umieścić we wspólnej klatce. Proces oswajania szynszyli przeprowadzamy stopniowo i pod naszą kontrolą obserwując ich zachowanie.

Jak należy przygotować klatkę dla szynszyli?

Jak przygotowac klatkę dla szynszyli, ponieważ nie wiem, czy jest to zwierzę ruchliwe, czy raczej spokojne. W co można wyposażyć jej "domek"?

Szynszyla jest przede wszystkim aktywna w nocy. Jest to zwierzątko ruchliwe, które w naturalnych warunkach (zamieszkuje wysokogórskie regiony Andów), w ciemnościach szybko wspina się po skałach. Rano często wygrzewa się na słońcu przy swojej kryjówce (mała nora lub szczelina skalna), a resztę dnia zazwyczaj przesypia w norze. Jej tylne długie, umięśnione nogi oraz poduszeczki na końcu palców pozwalają jej na zwinne poruszanie się po ostrych kamykach skalnych, dlatego ważne jest, aby w klatce dla szynszyli były półki drewniane, które umożliwią jej wspinanie się. Można również wkomponować gałęzie (jabłoń), będące materiałem do ścierania siekaczy przez te gryzonie i miejscem do zabawy i wspinania. W warunkach naturalnych szynszyle chowają się w szczelinach skalnych i norach, aby odpocząć lub uchronić się przed wrogiem, dlatego w klatce należy umieścić domek z drewna lub glinianą donicę z otworem, które posłużą gryzoniom za kryjówkę. Na dnie klatki umieszczamy metalową lub plastikową kuwetę (nie może być za niska) na ściółkę. Najlepszym rozwiązaniem to kuweta metalowa pozbawiona ostrych kantów, której gryzoń nie mógłby zniszczyć. Inne wyposażenia klatki to pojemnik na pokarm, poidełko zawieszone na zewnątrz klatki, miska do kąpieli pyłowych. Wielkość klatki musi być dostosowana do liczby osobników w niej przebywających, im większa tym lepiej. Wejście do klatki powinno być na tyle duże, aby wstawić miskę z jedzeniem lub miskę do kąpieli pyłowych. Klatkę ustawiamy tam, gdzie nie ma przeciągów, dużego słońca, wysokiej temperatury i wzmożonej aktywności domowników, ponieważ zwierzęta te śpią w ciągu dni.

 

Czy szynszyle małe można kąpać ?

Nie wolno szynszyli małych kąpać w wodzie, ponieważ mają bardzo gęste futerko, które naturalnie nie wysycha, a utrzymująca się wilgoć futerka będzie powodować grzybice skóry i gnicie włosów. Jeżeli zwierzątko zamoknie, należy je natychmiast wysuszyć suszarką. W naturalnych warunkach szynszyle małe czyszczą futerko z brudu i martwych włosów używając do tego pyłu wulkanicznego znajdującego się we wgłębieniach skalnych. W warunkach hodowlanych do tego celu wykorzystuje się specjalny piasek lub pył kąpielowy dla szynszyli zakupiony w sklepie zoologicznym. Te suche kąpiele higieniczne powinny odbywać się 2-3 razy w tygodniu przez około godzinę. Zabieg ten nie tylko czyści futerko, ale bardzo korzystnie wpływa na psychikę zwierząt. Do suchej kąpieli nie wolno używać zwykłego piasku, ponieważ może być zanieczyszczony, wilgotny, a ostre krawędzie ziarenek niszczą delikatne futro szynszyli. Nie należy również dodawać talku do pyłu kąpielowego, gdyż jego nadmiar może spowodować przesuszenie i pękanie skóry oraz jej wtórne zmiany.

Jak często karmimy szynszyle?

Szynszyle powinno się karmić raz dziennie w określonym czasie. Podawanie karmy o stałej porze pozwala uniknąć zaburzeń w rytmie dnia zwierząt oraz ułatwia prawidłowe regularne przyswajanie pokarmu. Szynszyle to gryzonie aktywne nocą, a w naturalnych warunkach zaczynają żerować w godzinach popołudniowych. Paszę należy podawać późnym popołudniem lub wieczorem, kiedy gryzonie zaczynają swoją aktywność. Dokarmiać rano możemy tylko wtedy, gdy karma zadana poprzedniego dnia została całkowicie zjedzona. Każdy nowy pokarm wprowadzamy stopniowo i obserwujemy zwierzę, ponieważ szynszyle mają wrażliwy układ pokarmowy.

Czy szynszyla duża jest tak samo popularnym gatunkiem hodowlanym jak szynszyla mała?

Szynszyla duża (Lagidium peruanum) należy do rodziny szynszylowatych, do której zalicza się także szynszyle małe i wiskacze. Zamieszkuje zbocza i płaskowyże Andów na wysokości od 600m do 5000m n.p.m. i wyżej (Boliwia, Argentyna, Peru, Chile). Szynszyle duże to niewielkie gryzonie (długość ciała 30-45 cm) przypominające wyglądem królika. Na wolności żyją około 3 lat, w koloniach, których wielkość uzależniona jest od dostępności pokarmu. W grupie może być nawet 80 osobników. Nie mają własnych terytoriów, dlatego walki między członkami klanu są rzadkie. Żywią się głównie kostrzewą i innymi ostrymi trawami, mchami i porostami. W warunkach, w których żyją wszelka wegetacja jest rzadkością, dlatego nie gardzą żadnym pokarmem roślinnym. Bardzo długo jedzą i żują pojedyncze źdźbła traw. Większość dnia spędzają wygrzewając się na słońcu, często całymi grupami. Są zwinne i szybko uciekają skacząc ze skały na skałę na odległość 2 metrów. Dzięki gęstym poduszeczkom sierści na stopach potrafią zwinnie przemieszczać się po skałach. Nie budują korytarzy ani nor, ponieważ potrafią grzebać tylko w miękkim gruncie. Kryją się w szczelinach między kamieniami. Pora godowa jest uzależniona od lokalnej oferty pokarmowej, a okres ciąży trwa od 4-5 miesięcy. Młode rodzą się pokryte sierścią i z otwartymi oczami. Mogą prawie zaraz po urodzeniu przyjmować pokarm stały, chociaż ssą mleko matki przez kilka miesięcy. Sierść tych szynszyli jest miękka i gładka, ale nie ma w niej żadnych włosów okrywowych, dlatego szynszyle duże nie znoszą gwałtownych deszczów, ponieważ ich futro łatwo nasiąka wodą, a zwierzętom grozi śmierć z zimna. Przez dłuższy czas sierść tych zwierząt była dodawana do owczej wełny przy produkcji przędzy. Dzięki temu, że futra szynszyli dużych nie maja takiej wartości handlowej jak futra szynszyli małej, rzadko zastawia się na nie pułapki. Szynszyla duża nie jest wykorzystywana do potrzeb futrzarskich, ale jest hodowana w Ameryce Południowej do badań zoologicznych. Chociaż w rzeczywistości jest raczej spokrewniona ze świnkami morskimi, w Patagonii nazywa się ją wiewiórką skalną.Szynszyle, które są u nas hodowane to szynszyle małe.

Czym żywi się szynszyla mała w środowisku naturalnym i w hodowli?

Szynszyla mała (Chinchilla laniger) to obecnie rzadki gryzoń, zamieszkujący wąskie szczeliny i małe dziuple w wysokich Andach. Została wytępiona dla pięknego szarego futra. Dopiero w 1918 roku zostało ustanowione prawo zakazujące zabijania szynszyli w ich środowisku naturalnym. Przeciętnie żyje od 10-15 lat w dużych stadach, składających się z około stu osobników. Prowadzi nocny tryb życia. Na wolności zwierzątko to żywi się ubogą roślinnością regionu, który zamieszkuje. Są to głównie kłujące trawy, byliny i cierniste krzewy. W czasie jedzenia szynszyla siedzi wyprostowana i trzyma pokarm przednimi łapkami. W hodowli pożywieniem dla tych zwierząt jest mieszanka dla szynszyli ze specjalnie dobranych nasion zbóż, lucerny, suszu siana wzbogacona dodatkiem witamin. Ważnym składnikiem codziennej diety tych gryzoni jest siano, które praktycznie możemy podawać bez ograniczeń. Siano jest źródłem błonnika, który jest niezbędny w procesie trawienia. Najlepsze jest siano z koniczyny i lucerny. Nie podajemy siana zgniłego, mokrego i zdrewniałego. Siano mokre może być przyczyną biegunki, a zgniłe spowodować śmierć gryzonia, ponieważ takie siano jest miejscem produkcji niebezpiecznych toksyn. Szynszyle charakteryzują się dużą wrażliwością na pokarm powodujący biegunkę, dlatego należy uważać ze smakołykami. Rodzynki, które bardzo lubią, podajemy w małych ilościach. Możemy je zastąpić kawałkiem marchewki, jabłka, selera. Nasiona słonecznika wpływają na jakość futerka (zdrowy, lśniący wygląd), ale są tuczące, więc należy je ograniczać. Gryzonie muszą ścierać siekacze, dlatego do klatki wkładamy gałązki drzew owocowych (najlepiej jabłoni). Te gałązki drzew są także źródłem celulozy i mikroelementów. Celuloza (typowy polisacharyd strukturalny wchodzący w skład ściany komórki roślinnej) wspomaga pracę jelit ułatwiając przesuwanie treści pokarmowej. Pokarm najlepiej podawać wieczorem, kiedy gryzonie zaczynają swoją aktywność. U zwierząt tych mogą wystąpić drgawki, jeśli będą karmione na długo po przewidzianej porze tej czynności. Nie należy karmić produktami wzdymającymi takimi jak kapusta. Oczywiście dotyczy to większości gryzoni. Należy pamiętać o wodzie i kostce wapiennej. Szynszyla mała w niewoli żyje dłużej niż na wolności.

Jakiego kanarka śpiewającego najlepiej hodować w bloku?

Które kanarki śpiewają głośno?

Osoby mieszkające w bloku, kupując kanarka śpiewającego muszą liczyć się z tym, że kanarki nie mogą śpiewać za głośno, aby nie zakłócać spokoju sąsiadów. Do mieszkań w bloku najlepiej się nadają kanarki wodnotokowe i współczesny turkot. Do kanarków śpiewających dość głośno należą : hiszpański timbrados, rosyjski śpiewak, slavujara. Te rasy raczej zalecane są do woliery ogrodowej. Pieśń rosyjskiego śpiewaka składa się z różnych zwrotek dzikich ptaków europejskich. Kanarek wodnotokowy potrafi wyśpiewać wiele tur. Slavujar ma śpiew podobny do słowika, a hiszpański timbrados wokalistycznie najbardziej jest bliski kanarkowi dzikiemu. Pozdrawiam

 

Jak zachowuje się samica kanarka, która chce mieć młode?

W przyszłości chciałabym powiększyć hodowlę kanarków. Stąd moje pytanie: Po czym można rozpoznać samiczkę, że jest gotowa do rozrodu? Czy wówczas należy jej zapewnić jakieś szczególne warunki? Dziękuję i pozdrawiam Linka

Samiczka gotowa do lęgów najpierw buduje gniazdo znosząc materiał. W pierwszej kolejności jest to materiał szorstki taki tak: źdźbła trawy, włókna konopne i kokosowe. Później wyściela gniazdo piórami i puchem. W czasie budowania gniazda (samiczka wciera się w ostry materiał na gniazdo) dochodzi do podrażnienia skóry i wypadania piórek na piersi kanarzycy. To oznacza że samiczka niedługo zniesie jajko i trzeba do niej wpuścić samczyka, aby doszło do kopulacji i zapłodnienia jajek. Jeżeli nie dojdzie do do kopulacji to jajka będą niezapłodnione. Samiczka będzie składać jajka w przybliżeniu 4-9 dni od pierwszej kopulacji. Temperatura w pomieszczeniu powinna być 16-18 stopni Celsjusza. Zbyt niska temperatura może osłabić samiczkę, która będzie cały czas siedziała na jajkach, ogrzewając je gołą skórą (plamy lęgowe). W gnieździe kanarzyca wyrównuje ciepłotę potrzebną do rozwoju zarodka przemieszczając jajka za pomocą dzioba. W czasie lęgów samica powinna mieć spokój. Samiczka musi mieć odpowiednie pożywienie i czyste gniazdo, aby nie porzucić jajek. Higiena gniazda jest bardzo ważna, ponieważ różnica temperatur pomiędzy otoczeniem, a dopiero zniesionym jajkiem powoduje zasysanie powietrza na tępym końcu jajka, w wyniku czego powstaje komora powietrzna. Skorupka jajka jest porowata, aby embrion mógł oddychać. Dbamy o higienę gniazda, aby wraz z powietrzem przez skorupkę jaja nie wniknęły grzyby, wirusy, bakterie. Pozdrawiam

 

Czy kanarkom można podawać pokrzywę i mniszek lekarski?

Mam kanarki i nie wiem, czy mogę im podawać z mojej małej działeczki rośliny takie jak pokrzywa, mniszek ,pozdrawiam linka.

Można kanarkom podawać pokrzywę i mniszek lekarski, ale nie wszystkim. Pokrzywa i mniszek lekarski zawierają dużo karotenu. Mniszek lekarski ma więcej beta-karotenu niż marchew. Kanarkom można podawać liście, łodygi i korzenie pokrzywy. Zawierają one dużo soli mineralnych, witaminy, fitosterole, histaminę, garbniki. Pokrzywa jest wskazana dla samic, które mają problemy ze znoszeniem jajek. Mniszek lekarski korzystnie wpływa na układ trawienny i wątrobę, a w okresie pierzenia może zapobiegać takim chorobom jak: zapalenie jelit czy kokcydioza. Rodzice kanarków mozaikowych w czasie lęgów, jak i pisklęta, nie mogą jeść zielonek, a w tym karotenu. Pisklętom kanarków mozaikowych można podawać zielonki, a w tym pokrzywę i mniszek lekarski, dopiero w 7 tygodniu życia. Dorosłe kanarki mozaikowe można karmić zielonkami i rzepikiem dopiero po zakończeniu sezonu lęgowego. Pozdrawiam

 

Co dolega kanarkowi, gdy zgrzyta dziobem ?

Kanarek może zgrzytać dziobem, gdy jest on przerośnięty. Może to też być spowodowane pasożytami wewnętrznymi lub jakimś stresem. Proszę udać się do lekarza weterynarii. Pozdrawiam

 

Jak zabrać kanarkowej niezapłodnione jajka bez zbytniego stresowania ptaka?

Kanarkowa złożyła jajka ponad 2 tygodnie temu, po sprawdzeniu wiadomo, iż są niezapłodnione. Jak je od niej zabrać, by nie zestresować jej za bardzo i by nie miała kolejnych ?

Na początku jak samica siedzi na jajkach najlepiej wymienić (rano, gdy ptak zejdzie z gniazda) je na sztuczne, a później stopniowo zabrać sztuczne. Samica składała jajka dwa tygodnie temu, więc łatwiej będzie te jajka zabrać. Jest wiele przyczyn składania niezapłodnionych jaj. Zła dieta, w której jest za dużo kalorii, a za mało białka i minerałów może być przyczyną zaburzeń w składaniu jajek przez kanarzyce. Aby lęgi były udane, samica nie może być za młoda. Nie może też być chora. Długie pierzenie i inne zaburzenia fizjologiczne są często przyczyną zaburzenia w lęgach. Ważne jest, aby ptaki się właściwie dobrały w pary. W czasie lęgów pokarm powinien być urozmaicony i zawierać dużo białka, minerałów i witamin. Brak minerałów, wapnia może być przyczyną składania nie tylko niezapłodnionych jaj, ale te jajka będą miały cienką skorupkę i łatwo zostaną uszkodzone. Pozdrawiam

 

Czy tylko kanarkom można podawać rzepik?

Co z innymi ptaszkami (papugami małymi, średnimi itd.). Jakie ptaszki mogą spożywać rzepik bądź rzepak?

Rzepik zawiera dużo białka i tłuszczy oraz innych substancji odżywczych. Zawiera też substancje hamujące czynność tarczycy i wolotwórcze, dlatego nie możemy podawać go za dużo. W mieszance dla drobnych ptaków takich jak:kanarki, łuszczaki, papugi małe nie może być więcej niż 30% rzepiku. Nadaje się do kiełkowania podobnie jak rzepak, a kiełki zawierają dużo substancji odżywczych i pobudzają ptaki do lęgów. Rzepak podobnie jak rzepik zawiera dużo białka i tłuszczy i substancje pobudzające ptaki do lęgów i ruchu. Rzepak zawiera szkodliwe alkaloidy, dlatego nie może go być więcej w mieszance niż 5%. Ze względu na szkodliwe alkaloidu nie można podawać moczonego rzepaku. Kiełki można podawać. Rzepak jedzą kanarki i drobne ptaki (głównie łuszczaki europejskie). Ziarna rzepiku podobnie jak rzepaku muszą być dobrze wysuszone. Nie podajemy ziaren zielonych i bezpośrednio po skoszeniu. Ze względu na dużą ilość tłuszczy (38-40%) i białka (18%) rzepak i rzepik jest w mieszankach dla ptaków zimujących takich jak: szczygły, zięby, dzwońce, wróble, sikorki. Rzepak mogą jeść papugi małe i średnie, ale w małych ilościach. Rzepak podaje się też gołębim, kurakom, blaszkodzibym. Pozdrawiam

 

W jakim wieku najlepiej kanarki uczyć śpiewu?

Jakie kanarki są najlepszymi nauczycielami śpiewu?

Najlepiej młode samce po okresie pierzenia umieścić w oddzielnych klatkach, a naprzeciwko tych klatek umieszczamy dojrzałego samca (nauczyciela), który pięknie śpiewa. Najlepszymi nauczycielami śpiewu są ptaki, które w swoich dźwiękach dochodzą do trzech oktaw. Niektórzy hodowcy zamiast pięknie śpiewającego samca (nauczyciela) włączają przygotowane wcześniej nagranie z turami, to jest śpiewanymi zwrotkami. Pozdrawiam

 

Czy można podawać kanarkom skorupki z jajek?

Jakie mają właściwości skorupki z jajek ? Z góry dziękuje za odpowiedź ????

Tak, można podawać kanarkom skorupki jaj, szczególnie w okresie lęgów i odchowu młodych. Skorupki jaj są bogate w wapno organiczne (sole wapna), które jest podstawowym budulcem układu kostnego. Zawierają również inne cenne pierwiastki takie jak: fluor, bor, miedź, mangan, selen, cynk, krzem, stront. Wykazano, że takie pierwiastki jak stront, bor, selen, cynk, miedź są ważne w odbudowie (regeneracji) kości. Zawarta w skorupkach jaj chondroityna i glukozamina są niezbędne do budowy chrząstki stawowej. Brak odpowiedniej ilości wapnia w żywieniu kanarków może prowadzić do zalegania jajka u samic (samica ma problem ze zniesieniem jajka, ponieważ skorupki jaj są źle uformowane) i niedorozwoju młodych. Skorupki jaj po umyciu należy wysuszyć, wyparzyć i później zmielić. Zmielony proszek można podawać kanarkom z miękkim pokarmem. Pozdrawiam

 

Jakie cechy zewnętrzne powinien mieć kanarek Rogetto?

Co jest ważne w upierzeniu tego kanarka?

Kanarek Rogetto należy do grupy kanarków kształtnych. Przy tworzeniu i selekcji tej rasy kanarka najistotniejsze było:  upierzenie, krótki ogon i nieduże rozmiary. Kanarek ten ma ciekawe upierzenie spowodowane przez liczne fryzury utworzone na bokach, głowie, szyi, plecach. Ptaki te zgodnie z Międzynarodową Federacją Ornitologiczną (COM) mogą mieć maksymalnie 15 cm długości. Ogon, możliwie jak najkrótszy, nie może być szeroki ani rozwidlony. Powinien posiadać liczne pióra kogucie. Kanarki Rogetto jako ptaki wystawne najwięcej punktów otrzymują za upierzenie. Największa punktacja (20) przypada na głowę i szyję. Fryzurę głowy powinien tworzyć zamknięty kaptur, a szyję otaczać kołnierz. Po 10 punktów przypada na fryzury boków, piersi i grzbietu (płaszcz). Kanarki te maja na grzbiecie płaszcz, który tworzą pióra ułożone w kształcie róży i rozchodzą się symetrycznie z centralnego punktu. Po bokach gęste rozłożyste upierzenie biegnie ku górze symetrycznie. Struktura piór powinna być taka, aby fryzury nie opadały. Kanarki Rogetto ciekawe upierzenie mają również na klatce piersiowej (żabot). Pióra mocno rozwinięte i unoszące się do góry rozciągają się od klatki piersiowej do brzucha. Za jedwabiste pióra na podbrzuszu kanarki te otrzymują 5 punktów. Kanarki te ze względu na ciekawe upierzenie budzą ciekawość wśród miłośników kanarków. W tej chwili rasa ta jest genetycznie stabilna i przekazuje właściwe cechy potomstwu.

 

Na czym polega hodowla monogamiczna kanarków?

Jakie kanarki hoduje się w ten sposób? Jakie problemy mogą pojawić się przy hodowli monogamicznej u kanarków?

W hodowli monogamicznej (jeden samiec ma tylko jedną samicę) ptaki trzyma się parami. Są to hodowle bardziej naturalne, w których samce mają możliwość dokarmiania samic i młodych, co korzystnie wpływa na ptaki, ponieważ samica nie jest tak zmęczona lęgami i opieką nad młodymi jak w przypadku hodowli poligamicznej (jeden samiec ma kilka samic). W hodowli monogamicznej jest wymagana taka sama ilość samców i samic. Hodowlę monogamiczną często stosuje się w hodowli kanarków kształtnych. W przypadku kanarków kolorowych i herceńskich stosuje się hodowle mono- i poligamiczne. Najczęstszym problemem w hodowli monogamicznej jest to, że samce chcą wciąż przystępować do nowych lęgów nie czekając na wyklucie się młodych i ich odchowanie. W hodowli monogamicznej w zestawianiu stada podstawowego musi być więcej samców niż w hodowli poligamicznej. Hodowlę monogamiczną jest trudniej prowadzić, gdy posiadamy wiele odmian barwnych, których nie powinniśmy kojarzyć ze sobą. Zaletą hodowli monogamicznej jest to, że możemy uzyskać sporo przychówku nie spokrewnionego ze sobą, co można wykorzystać do przebudowy własnego stada. Wybór rodzaju hodowli zależy od hodowcy, jednak często preferowane są hodowle polegające na trzymaniu osobno samca i samicy, które dopuszcza się do siebie tylko w czasie kopulacji.

 

Co robić, gdy kanarzyca wyrzuca młode z gniazda?

W mojej ostatniej hodowli kanarków samica próbowała wyrzucić młode z gniazda i często je podskubywała. Co jest powodem takiego zachowania kanarzycy i jak temu zapobiec?

Ptaki w czasie lęgów są szczególnie wrażliwe na zmiany środowiska (otoczenia). Nagła zmiana warunków bytowania (hałas, częste pojawianie się obcych ludzi, zmiana natężenia światła, niewłaściwa dieta, brak białka, minerałów, witamin) mogą być dla ptaków w czasie lęgów dużym stresem. Zwierzęta łatwo wyczuwają, które zwierzę w stadzie jest słabsze i mogą eliminować takiego osobnika, by zachować bezpieczeństwo dla pozostałych w grupie. Zdarza się, że sama psychika ptaka jest przyczyną nieudanych lęgów. W sytuacji, gdy w gnieździe są młode, a samica próbuje je skubać, dobrze jest wstawić drugie gniazdo i zwiesić materiał do jego wyścielenia. Zawieszenie materiału do wyścielenia gniazda daje szansę, że samica się nim zainteresuje i nie będzie wyskubywać piór młodym ptakom. Można zawiesić kawałek słoniny, która zwróci uwagę kanarzycy. Samica skubiąc słoninę uzupełnia braki żywieniowe i przestaje skubać młode pisklęta. Jeżeli samica nie interesuje się nowym gniazdem, należy pisklęta przenieść do nowego gniazda, a samicy pozostawić stare do dyspozycji. Należy pamiętać, że każdy ptak ma swoje przyzwyczajenia, dlatego trzeba je uważnie obserwować, aby wiedzieć jak z nimi postępować. Pozdrawiam

 

W jakim wieku można wystawiać kanarki?

Od roku jestem hodowcą kilku kanarków. Mam dwie samczyki i dwóch samczyków. Moja hodowla jest mała, ale w przyszłości może mi się uda wystawiać kanarki, w związku z tym mam kilka pytań: W jakim wieku można wystawiać kanarki? Ile grupowo można wystawiać kanarków na konkursie? Za jakie cechy zewnętrzne kanarki otrzymują najwięcej punktów?

Kanarki na wystawę wybiera się z lęgów tego samego roku, w którym organizowana jest wystawa. Czasem są organizowane wystawy starszych kanarków, ale służą one jedynie do uatrakcyjnienia głównej imprezy. Kanarki i inne ptaki ozdobne wystawia się pojedynczo lub jako kolekcje ptaków (cztery sztuki). Przy wystawianiu ptaków musimy pamiętać, aby właściwie dobrać kolekcje. Może się zdarzyć, że pojedynczy ptak na wystawie otrzyma wysoką ocenę, a w źle dobranej kolekcji traci na wartości. Do kolekcji wybiera się kanarki tej samej rasy i odmiany barwnej. Często bierz się też tą samą płeć. Właściwy dobór ptaków jest ważny, ponieważ sędziowie muszą przyjąć odpowiednie kryteria oceny. Każda rasa kanarka ma specjalnie opracowaną dla siebie kartę ocen. Kanarki kolorowe mają również wspólną kartę ocen, która pozwala ocenić różnie odmiany barwne. Hodowca, który selekcjonuje ptaki na wystawę musi się dokładnie zapoznać z tym tematem, aby wybrać właściwe ptaki. Najlepiej oceniać kanarki należące do tej samej odmiany barwnej lub rasy, ponieważ najłatwiej jest wtedy ocenić, który z kanarków jest najbardziej zbliżony do wzorca. U kanarków może być oceniany śpiew albo wygląd. W przypadku oceny wyglądu kanarka najwięcej punktów przypada za głowę i kształt (po 20 punktów). Przy ocenie ptaków bierze się również upierzenie, wielkość (po 15 punktów) oraz postawę (10 punktów), ogon i nogi (po 5 punktów). Są też punkty za wrażenie i harmonię kolekcji. Im mniejsza różnica między najlepszym a najgorszym ptakiem z kolekcji, tym więcej punktów za harmonię. Pozdrawiam

 

Co jest ważne w hodowli bastardów?

Jak pokrewieństwo ptaków wpływa na hodowle bastardów?

W przyrodzie poza nielicznymi wyjątkami ptaki kojarzą się pomiędzy sobą należąc wyłącznie do tego samego gatunku. Ptaki należące do różnych gatunków różnią się barwą upierzenia, barwą głosu, sposobem zachowania, tokowania, dlatego nie mogą kojarzyć się w pary, co jest ważnym warunkiem do budowy gniazda i wychowania potomstwa. Wśród ptaków europejskich, tylko w dwóch przypadkach dochodzi do krzyżówek międzygatunkowych. Czasem dochodzi do krzyżowania muchołówki białoszyjnej z muchołówką żałobną. Do krzyżowania samców cietrzewia z samicami głuszca często dochodzi, gdy na danym terenie (nadmierne polowania) zostają wybite samce głuszca. Bastardy tych gatunków nazywa się skrzekotami. W środowisku naturalnym nie spotyka się żadnych krzyżówek łuszczaków europejskich, ale gdy trzymamy parę ptaków różnych gatunków w wolierze lub klatce, może dojść do krzyżowania i powstają mieszance (bastardy). Jednak aby doszło do skrzyżowania dwóch gatunków między sobą, muszą to być ptaki blisko spokrewnione. Większość gatunków ptaków należących do różnych rodzajów nie może się ze sobą skojarzyć, chociaż pod względem kształtu i wielkości są do siebie podobne. Kanarki często próbuje się skrzyżować z innymi łuszczakami, ale to czy łuszczaki będą płodne czy nie, decyduje pokrewieństwo między nimi. Największe pokrewieństwo łączy kanarka z kulczykiem zwyczajnym, ponieważ potomstwo tej krzyżówki jest w większości płodne. Krzyżówki kanarka z czyżykiem też są często płodne. Bastardy powstałe po skrzyżowaniu szczygła z kanarkiem wyjątkowo rzadko są płodne. Trudno z kanarkiem krzyżuje się ziębę, gila. Wszystkie gatunki trznadli nie da się skrzyżować z kanarkiem, ponieważ jest między nimi dalekie pokrewieństwo. Hodowle bastardów nasuwają wnioski, że w rodzinie ziarnojadów pomiędzy poszczególnymi rodzajami istnieje dalekie jak i bliskie pokrewieństwo. Na terenie północnoamerykańskim żyją pięknie ubarwione łuszczyki (łuszczyk papieski, indygo) należące do rodzaju Passerina, które żyją w podobnych biotopach co kanarki, oraz sposobem zachowania, odżywiania i kształtem ciała nie różnią się od kanarków. Próba krzyżowania kanarka należącego do rodzaju Serinus z łuszczykiem indygo nie powiodła się, ponieważ jajka zawsze były niezapłodnione. O tym, czy dwa różne ptaki da się ze sobą skrzyżować decyduje ich rodzajowe i gatunkowe pokrewieństwo. Gatunki ptaków na świecie blisko spokrewnione z kanarkiem to: 19 gatunków czyżyków (w Polsce 1 gatunek), jeden gatunek szczygła, 35 gatunków kulczyków (w Polsce 1 gatunek Serinus serinus), jeden gatunek czeczotki (w Polsce ptak zimujący), w Polsce jeden gatunek dzwońca ( na świecie 4) i dwa gatunki makolągw (makolągwa zwyczajna i żółtodzioba).

 

Jak powinny wyglądać kanarki Rasmi Boland ?

Czym różnią się te kanarki od innych kanarków kształtnych?

Kanarki Rasmi Boland (kanarki perskie) należą do kanarków kształtnych. Wygląd tych kanarków wskazuje, że w powstaniu ich brały udział kanarki o podłużnym korpusie i dużym garbie. Według nieoficjalnego wzorca kanarki te mają szczupły, wydłużony, cylindryczny tułów z ciekawym ogonem (minimalna długość 12 cm), który powinien przybierać kształt ogona jaskółki. Linia pleców i piersi powinna być podłużna, prosta, bez zaokrągleń. Pióra na ciele krótkie, gęste i przylegające do ciała. Fryzowanie jest niedopuszczalne, podobnie jak brwi na małej i owalnej głowie. Skrzydła przylegające do ciała zakrywają podstawę ogona. Nogi długie i nieznacznie ugięte powinny być widoczne. Kanarki perskie od innych kanarków kształtnych różnią się ogonem, który jest długi (12cm) i wachlarzowato rozłożysty. Są to kanarki drogie, hodowane na Bliskim Wschodzie. Trzeba kilku lat, aby amatorowi udało się wyhodować kanarki perskie najlepszej klasy. Kanarki te nie mają zapisanego wzorca rasy, a hodowcy z Iranu na wystawach dzielą je na trzy klasy (A, B, C).

Jaki jest aktualny wzorzec garbusa japońskiego?

Ile punktów jest przyznawanych za postawę, kształt  i wielkość tego kanarka?

Garbusy japońskie charakteryzują się dobrym zdrowiem i łatwo rozmnażają się. Ciało tego kanarka kształtem przypomina półksiężyc. Sylwetka jest przygarbiona, tułów cylindryczny i wąski. Jest to kanarek szczupły, drobny z grzbietem wypukłym i wygiętym w kształcie półkola. Nogi ma lekko ugięte ze słabo widocznymi udami. Upierzenie u tego ptaka powinno być krótkie, przylegające do ciała. Końcówki skrzydeł stykają się u nasady ogona. Nie mogą zwisać i krzyżować się. Niedopuszczalne są pióra fryzowane. Za kształt kanarka przypada 20 punktów, a za postawę 25, która powinna mieć kształt łukowaty (półksiężyca). Wielkość tego ptaka (20pkt.) wynosi maksymalnie 11,5 cm. od czubka głowy do końca ogona. Za głowę i szyję przypada 10 punktów. Szyja powinna być długa, smukła, a głowa owalna i mała. Ogon (5 pkt.) jest wąski ściśle ułożony i trzymany pod drążkiem wyraźnie podwinięty. Plecy u tego kanarka powinny być wąsie i wypukłe od barków do ogona. Barki z kolei wąsie, dobrze zaokrąglone i wysoko osadzone nie powinny wykazywać zagłębienia między kolankami skrzydeł. Garbus japoński jest zwinnym ruchliwym kanarkiem, który często przyjmuje swoją charakterystyczną postawę. Za kondycję tego ptaka wystawia się 5pkt. Garbusy japońskie przygotowywane do wystawy powinny być zdrowe, czyste, przyzwyczajone do pobytu w klatce wystawnej. Na wystawy dopuszczalne są wszystkie kolory z wyjątkiem czerwonego. Ciekawostką jest to, że wzorzec japoński dopuszcza wielkość do 15 cm. Garbusów japońskich nie trzeba uczyć zachowania odpowiedniej postawy. Swoją półksiężycowatą postawę zachowują od początku jako młode ptaki.

 

Jakie są naturalne substancje do zwalczania kokcydiozy u kanarków?

Od paru miesięcy mam kilka kanarków, które wyglądają na zdrowe. Czytałam, że kokcydioza bardzo wyniszcza organizm ptaków. Jak profilaktycznie zapobiegać tej chorobie?

Kokcydioza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaki z rodzaju Eimeria. Na chorobę tę zapadają przeważnie ptaki młode, osłabione i w czasie pierzenia, dlatego bardzo ważna jest urozmaicona dieta bogata w witaminy i minerały. Pierwotniaki te atakują jelita, wątrobę. W profilaktyce ważna jest właściwa dieta, higiena pomieszczenia, w którym przebywają ptaki, jego wentylacja. Właściwa dieta wzmacnia układ odpornościowy i zapobiega rozwojowi wielu chorób. Kanarki powinny dostawać zieleninę, zioła. Bardzo korzystnie na układ odpornościowy wpływa tymianek, mniszek lekarski, ostropest plamisty (chroni wątrobę), czosnek. Zakwaszanie wody octem jabłkowym również można zapobiegać rozwojowi chorób przewodu pokarmowego. Ocet jabłkowy jest naturalnym antybiotykiem i środkiem antyseptycznym. Jest także źródłem kwasów organicznych oraz makro- i mikroelementów. Osłabionym ptakom oprócz octu jabłkowego również można podawać miód do wody. Naturalnie kokcydiozę można zwalczać podając ptakom fonniopaddy, drobne nasionka dzikiej trawy afrykańskiej, uprawianej w Ugandzie. Nasiona (fonniopaddy), trawy z rodzaju palusznik hamują biegunkę i korzystnie wpływają na perystaltykę jelit u ptaków. Zwiększenie dawki nasion nie daje skutków ubocznych, a efekty lecznicze są już widoczne po tygodniu. Jeżeli podejrzewamy, że ptaki są chore to należy jak najszybciej przeprowadzić badania parazytologiczne, a kał do badań zbieramy wieczorem, ponieważ oocysty kokcydiów są wydalane przez ptaki tylko wieczorem. Pozdrawiam

Jak postępować z jajkami kanarzycy w czasie lęgów?

Mam parkę kanarków i chciałaby mieć młode. Są to moje pierwsze kanarki. Co robić, żeby nie uszkodzić prawdziwych jajek i żeby wykluły się młode?

Samica kanarka składa od 3-5 jajek w 3-6 dni po kopulacji. Kiedy kanarzyca zaczyna znosić jajka, wyjmujemy je i delikatnie kładziemy do pudelka z ziarnem (rzepik) lub na papierowy ręcznik i podkładamy jajka sztuczne. Jajka z gniazda wyjmujemy delikatnie i czekamy kilka minut, aby wyschły. Nie należy kłaść jajek na wacie, bo źle wyschnięte jajko może przykleić sie do waty. Nie należy też odrywać ziarenek, które przykleiły się do jajka. Jajka kładziemy węższymi końcami w dół, ponieważ gdy węższym końcem zostaną ustawione w górę, psują się dużo szybciej. Gdy samica zniesie ostatnie jajko, podkłada się wszystkie prawdziwe jajka i od tego dnia liczy się czas wysiadywania. W gnieździe powinna być zachowana higiena, a skorupka jajka czysta, ponieważ zarodek oddycha przez nią. Jajka zanieczyszczone odchodami przed włożeniem do gniazda myjemy, aby nie doszło do obumierania zarodków. Temperatura wody, w której myjemy delikatnie jajko (np. długim piórem), powinna mieć około 22 stopnie Celsjusza i powinna być wyższa o 2-3 stopnie od tej, w której jajka były składane. Do wody dajemy 2 krople octu jabłkowego i myjemy jajko. Jeżeli podejrzewamy, że matka (kanarzyca) jest chora, można jajka nasączyć płynnym antybiotykiem (enrobioflox10%), który wlewamy (3 krople) do spodka (szklanej filiżanki) z przegotowaną lub destylowaną wodą o temperaturze około 20 stopni. Jajka do wody z antybiotykiem wkłada się na 15 sekund. Przez pory w jajku zostanie wchłonięty antybiotyk. Spod kanarzycy zbiera się jajka, na których siedziała co najmniej 4 godziny. Temperatura pomieszczenia, w którym samiczka wysiaduje jajka powinna wynosić około 16-18 stopni Celsjusza. W zależności od temperatury otoczenia samiczka będzie dokładnie przysiadać na jajkach lub stać nad nimi, gdy temperatura jest wysoka. Pozdrawiam

Jaki jest aktualny wzorzec kanarka irlandzkiego?

Kanarki irlandzkie należą do kanarków kształtnych. Są popularne w Irlandii, Wielkiej Brytanii, a  w Polsce hodowane rzadko. Zgodnie ze Światową Konfederacją Ornitologiczną (COM) kanarki tej rasy mogą występować we wszystkich barwach z wyjątkiem czerwonej. W wyhodowaniu odpowiedniego wzorca tych kanarków największym problemem jest uzyskanie osobników z odpowiednio ukształtowaną głową, która powinna być mała, wąska, z małym dziobem i jasnym okiem (20 punktów za głowę). Również 20 punktów kanarki te otrzymują za kształt. W aktualnym wzorcu ciało z przylegającymi skrzydłami zwęża się w kierunku ogona. Kark jest dobrze zaznaczony z ramionami o szerokości 33 mm. Kanarki irlandzkie powinny być zdrowe, żywotne, czyste (5 punktów). Taka samą ilość punktów uzyskuje ten kanarek za pazury i nogi (średnia długość z widocznymi udami). 10 punktów wzorcowe kanarki irlandzkie otrzymują za wielkość  (12,5-13,0 cm) i ogon (wąski, zwarty w jednej linii z ciałem). Za temperament i postawę ciała (kont utrzymania ciała względem żerdki ma wynosić 650) kanarki te otrzymują 15 punktów. Taka sama ilość punktów jest przyznawana za upierzenie, które powinno być gładkie, przylegające, o barwie przypominającej naturalną. Pojawienie się w hodowli kanarka ze spłaszczoną głową wyklucza go z reprodukcji ptaków wystawnych.

Czy kanarki lizard bez czapeczki podlegają punktacji?

Tak, ponieważ kanarki lizard bez czapeczki są pełnowartościowymi ptakami i podlegają ocenie. Przykładowo za wielkość i postawę ten ptak otrzymuje 5 punktów, powinien mieć 12,5 cm od czubka głowy do końca ogona, idealną kondycje i dobrą prezentacje na drążku. Podobnie 5 punktów uzyskuje za rysunek na piórach pokrywowych skrzydeł (powinien być wyraźny, czarny i dostosowany do rysunku pleców), oraz za dziób i nogi. Lizardy powinny mieć ciemne zabarwienie nóg i dzioba, a pazury czarne. Pozdrawiam

Czy początkujący hodowca może hodować kanarki rasy lizard?

Sama hodowla tej rasy kanarków, mając na uwadze żywienie i pielęgnację, nie jest trudna dla początkującego hodowcy. Problemem dla początkującego hodowcy będzie uzyskanie w hodowli tych kanarków przybliżonego oficjalnego wzorca. Aby uzyskać taki wzorzec, trzeba posiadać duże stado i prowadzić intensywną selekcję, co od hodowcy wymaga dużego doświadczenia. W hodowli nie powinno kojarzyć się ze sobą ptaków o pełnych płytkach, ponieważ wtedy u potomstwa trudno jest utrzymać prawidłowy zarys płytki. U tych  kanarków bardzo ważną rolę pełnią szczegóły ubarwienia. Rysunek ciemnych plamek (łuseczek) powinien być wyraźny i równomierny. Może się zdarzyć, że samica wyrwie młodym ptakom pióra.Kolor piór u młodych ptaków jest ciemniejszy, dopiero u starszych zwierząt pióra te ulegają wymianie na jaśniejsze. Gdy więc zauważymy, że matka wyrywa pióra młodym ptakom, należy wcześniej oddzielić ją od młodych. Pozdrawiam

Którego kanarka trudniej hodować, norwika czy bordera?

Interesują mnie te kanarki, więc chciałabym wiedzieć, czy koszt hodowli tych kanarów jest taki sam. Moje drugie pytanie dotyczy norwika, czy te kanarki są łatwe do rozmnażania?

Zarówno kanarek norwik jaki border należą do kanarków kształtnych, u których powinny być zachowane cechy sylwetki standardowej. Jeżeli chodzi o ich koszty utrzymania to są takie same. W hodowli żywi się je podobnie jak kanarki kolorowe, oczywiście dieta częściowo będzie się zmieniać w okresie pierzenia, lęgów, odchowu młodych, choroby. Klatka powinna być obszerna (80x50x50), aby zapewnić ptakom ruch, ponieważ łatwo tyją. Obydwa ptaki, szczególnie norwik charakteryzują się spokojnym, flegmatycznym usposobieniem. Z kanarków tych dla początkującego hodowcy łatwiejszy w hodowli będzie border, który szybko przyzwyczają się do nowego otoczenia i nowych opiekunów. Kanarki bordery mają bardzo dobrze rozwinięty instynkt opiekuńczy. W przypadku norwików są problemy przy ich rozmnażaniu. Często młode samice, które pierwszy raz przystępują do lęgów nie chcą opiekować się swoim młodym potomstwem i wtedy hodowca musi korzystać z pomocy innej samicy (mamki). Takimi mamkami zastępczymi mogą być kanarki kolorowe. Również w bigamicznej hodowli norwików czasem samiczki nie chcą karmić młodych bez pomocy samca i wtedy potomstwo jest niedożywione i źle odchowane. Norwiki maja gęste (puszyste) upierzenie, więc mogą pojawić się niezapłodnione jaja, dlatego w takim przypadku u samicy w okolicy steku powinno  się przycinać pierze. Generalnie ptaki te (norwiki) uważa się za typowe angielskie kanarki, które przypuszczalnie pojawiły się w Norwich (około 400 lat temu). Nawet drużyna piłkarska tego miasta nosi nazwę ,,Norwich Canaries,, co oznacza ,,Kanarki z Norwich,, a piłkarze noszą zielono-żółte stroje. Pozdrawiam

Jak powstał kanarek jaspisowy?

Kanarki jaspisowe to piękne ptaki, które w Polsce hodowane są rzadko. Jak sama nazwa wskazuje, kanarek ten wyglądem przypomina jaspis, centkowany kamień (skała osadowa składająca się głównie z kwarcu i chalcedonu). Szczególnie w promieniach słońca upierzenie kanarka z jasnymi refleksami świeci podobnie jak szlachetny jaspis. W roku 2003 Alban Banos wyhodował w pokoleniu F3 kanarka jaspisowego, stosując różne kojarzenia. Jedni uważają, że gen jaspisowości wywodzi się od czyża pospolitego, a inni, że (Cabrera) od czyża czerwonego. W powstaniu kanarka jaspisowego wykorzystano czyża pospolitego, u którego pojawiła się spontaniczna mutacja pastelowa czyża czerwonego i czyża żółtobrzuchego. Pastelowe czyże zostały skojarzone z czerwonym i żółtobrzuchym czyżem, a powstałe hybrydy skojarzono z samicami kanarków. Tak powstały kanarki jaspisowe jednofaktorowe (JF), u których melanina (barwnik) jest rozcieńczona w 40-50%. Są też kanarki dwufaktorowe, które mają jeszcze bardziej rozcieńczoną melaninę (80-90%). Mutacja jaspisowa dziedziczy się autosomalnie (geny nie są ulokowane na chromosomach płci) i dominująco (nie w pełni, ponieważ w obecności jednego genu (heterozygota) następuje częściowe rozjaśnienie barwnika melaniny). Kanarki te występują w czterech klasycznych barwach melaniny (czarna, brązowa, agatowa, izabelowata). Kanarki jaspisowe lipochromowe (mają pigment lipochromowy) występują w barwie żółtej, czerwonej, białej oraz w kategorii intensywnej, nieintensywnej i mozaikowej. Jednofaktorowe kanarki jaspisowe zostały zatwierdzone przez COM i można je zgłaszać do konkursów, a ich ubarwienie jako nieklasyczne zostało oficjalnie uznane na Ornitologicznych Mistrzostwach Świata w Bari (rok 2014).

 

Które kanarki śpiewają pięknie jak słowiki ?

Miłośnicy i hodowcy kanarków już od początku ich udomowienia próbują zmienić naturę śpiewaczą kanarków, wykorzystując do tego nauczycieli tych ptaków i genetykę (selekcję). Dzięki pracom hodowlanym i selekcji udało się otrzymać kanarki, które śpiewają podobnie jak słowiki. Przykładem tego jest kanarek Slavujar (słowik). Kanarek ten w drugiej połowie XX wieku pojawił się w Serbii. W swoim repertuarze ma bardzo dużo tur słowiczych. Uważa się, że rasa ta jest  ustabilizowana genetycznie i pieśń łatwo przechodzi z rodziców na młode pokolenie. Podobnie jak słowik śpiewa również Orfeusz bułgarski (nazwa tego kanarka wywodzi się z mitologii greckiej od Orfeusza - znanego śpiewaka i poety). Kanarek rosyjski, zwany kanarkiem trznadlowego śpiewu, w swoim repertuarze może mieć nie tylko tury słowika, ale też innych dzikich ptaków takich jak: kulik, trznadel, sikorka bogatka. Pozdrawiam

Dlaczego hodowcy zajmują się hybrydyzacją kanarków z awifauną europejską?

W terminologii biologicznej hybrydyzacja polega na połączeniu płciowym dwóch ptaków różnych rodzajów, gatunków, ras, odmian. Na skutek takiego rozmnażania powstaje mieszaniec (hybryda), popularniej bastard. Hodowle tego typu wymagają dużych umiejętności, doświadczenia, znajomości behawioru gatunków przeznaczonych do krzyżowania. Trzeba dokładnie poznać zachowania dzikiej awifauny europejskiej (szczygieł, gil, dzwoniec, czyż, makolągwa) w warunkach hodowlanych. Szczygieł przeznaczony do rozmnażania z kanarkiem powinien być przyzwyczajony do niewoli. Podobnie czyżyk musi być przyzwyczajony do widoku człowieka. Do hybrydyzacji wybiera się ptaki, które jeszcze nie gniazdowały z osobnikami (samcem lub samicą) własnego gatunku. W rozmnażaniu tego typu wykorzystuje się głównie samice kanarków i samce ptaków europejskich. Jesienią w klatce umieszcza się samicę kanarka i samca awifauny europejskiej. Nie mogą one widzieć osobników swojego gatunku. Przez całą jesień i zimę oprócz podstawowej mieszanki dla kanarków ptaki te powinny otrzymywać nasiona, którymi żywią się w naturze. Szczygłom potrzebne są nasiona ostów, polnych chwastów. Czeczotkom i czyżykom nasiona brzozy, olchy. Niezbędne są też nasiona babki, tasznika, mniszka lekarskiego i gwiazdnicy. Głównym celem hybrydyzacji kanarków z ptakami awifauny europejskiej jest uzyskanie bastardów, które będę śpiewać głosem dzikich ptaków. W związku z tym podczas śledzenia zachowań  ptaków, które maja być użyte do hybrydyzacji, warto zwrócić uwagę, jakie one wydają dźwięki, czy są komunikacyjne głosowo w parze. Niektóre rasy kanarków takie jak: orfeusz, slavujar, rosyjski śpiewak maja w swym śpiewie wiele fraz podobnych do dzikich ptaków, dlatego bastardy mogą być nauczycielami śpiewu dla tych kanarków. Stopień trudności rozmnażania kanarków z awifauną europejską jest różny. Najlepiej kanarki krzyżują się z kulczykiem, dzwońcem, czyżem, szczygłem, czeczotką, makolągwą. Bastard powstały z połączenia kanarka z makolągwą jest szarym ptakiem, ale bardzo ładnie śpiewa. Makolągwa jest jednym z najlepszych europejskich śpiewaków i ten śpiew przekazuje na krzyżówkę z kanarkiem. Hybrydy (bastardy) tworzy się nie tylko dla ładnego śpiewu dzikich ptaków, ale też dla ubarwienia, czego przykładem są bastardy powstałe z połączenia kanarka ze szczygłem syberyjskim. W hodowli można wykorzystać mutacje barwne szczygła syberyjskiego, ponieważ nie podlegają one wymogom rejestracyjnym. W dużej mierze ( 80%) ubarwienie tych bastardów zależy od ubarwienia samicy kanarka. Ptaki (bastardy) powstałe ze skrzyżowania samicy kanarka ze szczygłem syberyjskim są odporne i dość długo żyją (13-16 lat), dlatego śpiew tych ptaków taki jak szczygła, bez treli kanarka, pojawi się dopiero w trzecim roku ich życia. Na powodzenie hybrydyzacji będzie wpływać wiele czynników: systematyka (stopień pokrewieństwa), zachowania gniazdowe, przejawy wokalne, warunki hodowlane. Wiele hodowców, aby zaprezentować swoje osiągnięcia na konkursach i wystawach, nie zraża się niepowodzeniem i próbuje otrzymać bastardy z dość odległych w systematyce gatunków. Chciałam zaznaczyć, że w Polsce odławianie takich ptaków jak: czyże, czeczotki, gile, szczygły, makolągwy, dzwońce jest zabronione prawnie i karalne. Ptaki te mogą być odławiane tylko do celów naukowych. Należy wtedy posiadać pozwolenie Naczelnego Konserwatora Przyrody z Ministerstwa Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego.

Jak powinien wyglądać kanarek norwik, aby mógł brać udział w wystawie?

Kanarek norwik jest jedną z najpopularniejszych ras wystawnych. Na wystawach ustala się wzorzec wyglądu ptaka, który podlega później punktacji. Oficjalny wzorzec tej rasy kanarków,  ustalony w 1890 roku, później został zmieniony. Współczesny kanarek norwik powinien być krępy, mieć masywną posturę, wymiary 16-16,5 cm od czubka głowy do końca ogona. Kark krótki i mocny powinien tworzyć z plecami i piersią harmonijną całość. Najwięcej punktów uzyskuje kanarek norwik za kształt, wielkość, postawę, a później upierzenie, które ma być gładkie, jedwabiste i przylegające, bez fryzowań na bokach i obwisłych piór. Dużo punktów (10) uzyskuje się też za głowę, która u współczesnego kanarka norwika ma być duża, szeroka z gęstymi piórami. Oczy głęboko osadzone w piórach policzkowych są widoczne, brwi grube i częściowo przysłaniają oczy. Ogon krótki i wąski, dziób mały i stożkowaty. Krótkie skrzydła przylegają do ciała. Końcówki skrzydeł nie mogą się krzyżować. Nogi mają być krótkie o niewidocznych udach. Ptaki powinny być zdrowe, czyste, spokojne i przyzwyczajone do pobytu w klatce. Generalnie kanarki tej rasy mają flegmatyczne usposobienie. Niezależnie od tego młode rosnące ptaki powinny mieć dużo miejsca do latania, a dorosłe należy trzymać w większych klatkach, ponieważ łatwo tyją. Pozdrawiam

Jakie inne ptaki śpiewają równie ładnie jak kanarki?

Kanarki są najpopularniejszymi i najładniej śpiewającymi ptakami, o czym świadczą liczne konkursy ich śpiewu. Ptakami ładnie śpiewającymi są również pekińczyki żółte zwane słowikami chińskimi i pekińczyki srebrnouche. Śpiew tych ptaków przypomina trele słowicze. Pięknie i wytrwale śpiewają bilbile (bilbil krwawik, białouchy). Niektóre pary sójkowców (z przewagą samca) śpiewają w stereofonicznym duecie, tworząc melodyjną głośną pieśń. W zamkniętym pomieszczeniu, w lesie daje to wrażenie stereofonii. W czasie tego śpiewu samiec zwykle siedzi na wyższej gałęzi, a samica blisko ziemi. Miły i melodyjny jest również śpiew samca szlarnika indyjskiego. Kulczyk szary jest skąpo ubarwiony, ale bardzo ładnie śpiewa, podobnie jak kulczyk mozambijski, dlatego ptaki te często trzymywane są w klatkach w domach. Pozdrawiam

Czy kanarki podobnie jak papużki powinny otrzymywać pokarm z jodem?

U kanarków najczęstsze zaburzenia pierzenia, objawiające się łysieniem na głowie i karku, z reguły spowodowane są niedoborem jodu. Można przez 5 dni podawać na poidełko kroplę jodu. Wskazane jest, aby kanarki, szczególnie w okresie pierzenia, dostawały mieszanki wzbogacone jodem. Można też w okresie pierzenia ograniczyć ilość rzepiku na rzecz murzynka. W rzepiku i rzepaku znajdują się substancje takie jak: glukozynolany, tanina, które niekorzystnie wpływają na pracę tarczycy. Podawanie kanarkom dużej ilości rzepiku i rzepaku (50%) w mieszankach ziarnowych może być również szkodliwe dla wątroby. Należy zaznaczyć, że najnowsze odmiany rzepiku i rzepaku oraz pochodzące z upraw jarych, nie ozimych, zawierają mniej związków antyżywieniowych. Można również podawać moczone nasiona rzepaku i rzepiku, ponieważ, jak wskazują badania, część (około 40%)  tych związków podczas moczenia rozkłada się po dobie. Oczywiście łysienie o kanarków może być również spowodowane przez pasożyty, brakiem witamin, dlatego należy się upewnić u lekarza weterynarii. Pozdrawiam

Co wpływa na ubarwienie kanarków?

Obecnie istnieje około 400 oficjalnie uznawanych wariantów ubarwienia kanarków, które powstały przez łączenie (krzyżowanie) różnych kolorów i czynników (np. opalowy, czynnik mozaikowy, ino). O ubarwieniu kanarka decydują: pigmentacja, lipochromy (barwniki karotenoidowe), mutacje, a także odżywianie. Kanarki kolorowe generalnie dzieli się na dwie grupy: kanarki barwne pigmentowane (z czarną i brązową pigmentacją) oraz kanarki lipochromowe (bez brązowej i czarnej pigmentacji). Kanarki melaninowe (pigmentowane) dziedziczą gen warunkujący występowanie czarnego koloru w upierzeniu. O ubarwieniu decydują też rodzaje melaniny (barwnika). Czarny i ciemnobrązowy pigment w ubarwieniu ptaków jest warunkowany przez eumelaninę. Z kolei jasnobrązowa pigmentacja jest wynikiem obecności feomelaniny. Kanarki pigmentowane poza kolorem podstawowym (czarny, brązowy) mają też kolor dodatkowy (pierwotny) czego przykładem jest kanarek czarny z żółtym ubarwieniem (kolor dodatkowy). Klasyczne barwne grupy kanarków to: czarne, brunatne, agaty, izabele. Ptaki te w ubarwieniu mają obydwa rodzaje melaniny (eumelaninę, feomelaninę). Na ubarwienie wpływają też mutacje i różne czynniki (faktory). U kanarków brązowych pigmentowanych w wyniku działania czynnika opalowego pióra są pozbawione praktycznie jakiegokolwiek barwnika. Z kolei pióra czarno pigmentowanego kanarka mające czynnik opalowy są barwy niebieskoszarej.  Na ubarwienie wpływa też brak określonego barwnika. U kanarków satynetów brak jest eumelaniny, a jasnobrązowa feomelanina nie uwidacznia się w pełni. Czynnik pheo, który jest cechą recesywną powoduje, że czarne i ciemnobrązowe cząstki eumelaniny (barwnika) zanikają całkowicie. Zmienia się też barwa oczu u kanarka, które staja się czerwone. Czynnik pastelowy, który jest cecha recesywną i sprzężoną z płcią wpływa na wszystkie barwy klasyczne, ale nie wpływa na kolory dodatkowe i barwnik lipochromowy. U kanarków czarnych i agatów barwnik zostaje rozjaśniony do koloru beżowego i szarego. Druga podstawowa grupa kanarków to kanarki lipochromowe. Ptaki te są pozbawione genu warunkującego występowanie czarnego koloru w upierzeniu. Barwniki karotenoidowe występujące w ich piórach powodują zabarwienie od żółtego poprzez pomarańcz do brunatnego. Z pigmentów tej grupy najczęściej spotyka się zooksantynę nadającą upierzeniu kolor żółty i zooerytrynę odpowiedzialna za kolor pomarańczowy. Barwa kanarków lipochromowych może nabierać intensywności pod wpływem barwników roślinnych. Jeżeli ptak nie będzie spożywał barwników roślinnych, wówczas barwa warunkowana przez lipochromowe pigmenty nigdy się w pełni nie ujawni. Wśród kanarków lipochromowych najbardziej jest rozpowszechniona barwa żółta (w wielu odcieniach). Do kanarków lipochromowych należą też kanarki czerwone. Barwa ta pojawiła się w wyniku skrzyżowania samicy kanarka z czerwonym samcem czyżem. Ta barwa czerwona jest uwarunkowana przez lipochrom o właściwościach podobnych do lipochromu żółtego kanarków. Czerwony barwnik stanowi podkład dla pigmentu kanarków lub zmienia kolor lipochromów (karotenoidów). Czerwone kanarki, szczególnie w okresie pierzenia potrzebują pokarmu z dodatkiem barwnika. Cenne warzywa dla nich to: marchew, czerwona papryka. Unika się karmy z luteiną występującą w zieleninie, nasionach rzepaku, żółtku jaja, ponieważ zawiera zbyt wiele żółtego barwnika. Niektóre zioła np. rdest ptasi mają dużą ilość ciemnego barwnika, dlatego wskazane jest podawanie go kanarkom w czasie pierzenia (zwłaszcza czarym). Rdest ptasi przyciemnia melaninę. W celu nasycenia barwy czerwonej w upierzeniu kanarków dobrze jest podawać rozgniecione nasiona krokosza barwierskiego, który posiada naturalny czerwony barwnik. Ważnym warzywem dla kanarków żółtych jest kukurydza cukrowa, ponieważ zawiera naturalny barwnik zooksantynę, która wpływa na intensywność żółtego koloru w upierzeniu ptaków. Ziarna kukurydzy powinny być miękkie, z mleczkiem. Ciemnozłote kolby kukurydzy nie nadają się na warzywo, ponieważ są przejrzałe, mączyste i twarde. Bogatym źródłem karotenu jest pokrzywa zwyczajna. Lipochrom u kanarków barwnych może być różnie rozłożony i wtedy ptaki będą miały ubarwienie intensywne lub nieintensywne. Przy krzyżowaniu ze sobą ptaków należy pamiętać, że należy łączyć w pary kanarki ubarwione intensywnie z ubarwionymi nieintensywnie, aby uniknąć wrastania piór w  skórę (cysty). Są też kanarki mozaikowe, a cecha ta powstała na podstawie dymorfizmu płciowego. Pełny rysunek mozaiki występuje tylko u samców. Oddzielną grupę stanowią kanarki białe, które są ptakami niepigmentowanymi i za ich kolor nie odpowiada też barwnik lipochromowy. Czynniki będący przyczyną białego upierzenia powoduje, że barwnik karotenoidowy odpowiedzialny za żółty i czerwony kolor nie uwidacznia się. Są kanarki białe dominujące (mogą mieć śladowe ilości żółtego barwnika-osad) i białe recesywne, które nie maja zdolności wytwarzania witaminy A, i którą należy im uzupełniać.

Które rasy kanarków najlepiej śpiewają?

Chociaż wszystkie samce kanarków śpiewają, to istnieją rasy charakteryzujące się wyjątkowymi umiejętnościami. Najstarszą rasą kanarka śpiewającego jest kanarek harceński, a jego nazwa pochodzi od regionu Harz w Niemczech, gdzie kanarki te zyskały wyjątkową popularność. Kanarek harceński znany jest nie tylko z umiejętności wokalnych, ale też umiejętności akrobatycznych. Do kanarków wyjątkowo śpiewających należy kanarek wodnotokowy, którego śpiew różni się od śpiewu kanarka harceńskiego i jest zbliżony do pieśni słowika. Kanarki wodnotokowe są rasą częściowo głuchą, a skutkiem tej wady słuchu jest specyficzny śpiew jakby spod wody. Ciekawie śpiewa hiszpański timbrador i wyhodowany w Stanach Zjednoczonych American Singer. Na wystawach u tych ptaków jest oceniany głównie śpiew, a wygląd uważany jest za mniej ważny. U ras kanarków śpiewających fałszywe tony, nieprzyjemne dźwięki zostały wyeliminowane drogą selekcji, dlatego kanarki te śpiewają melodyjnie, nie za głośno i w sposób wyszukany. Pozdrawiam

Czy dzikie kanarki są takiej samej wielkości co hodowlane?

Krzyżowanie ze sobą kanarków, selekcja w kierunku określonych cech doprowadziła do powstania wielu ras, które są różnej wielkości. Typowy hodowlany kanarek śpiewający i kolorowy ma około 14 cm, a dziki około 12-13 cm. Największe kanarki (Lancashire) osiągają od 22-23 cm. Z kolei najmniejsze rasy, do których należą: Gloster, Fife fancy, Timbrado, Japanse Hoso osiągają 11,5 cm. Pozdrawiam

Jakie kanarki trzeba hodować, aby miały koronkę na głowie?

Rasy kanarka koroniastego, z wyjątkiem kanarka koroniastego niemieckiego, są hodowane we wszystkich odmianach barwnych. W obrębie każdej rasy, obok kanarków z koronką na głowie, są ptaki (odmiana) gładkogłowe. Przy doborze pary lęgowej nie należy krzyżować ze sobą dwóch kanarków koroniastych, ponieważ wtedy około 25% zarodków zamiera. Koronka na głowie jest związana z genami letalnymi. Aby zarodki nie zamierały, należy kojarzyć ptaka koroniastego z gładkogłowym tej samej rasy. W takim kojarzeniu rodzą się zarówno pisklęta koroniaste, jak i bez koronki na głowie. Ważne jest również, aby przy doborze pary lęgowej jeden ptak miał ubarwienie intensywne, a drugi matowe, co zapobiega powstawaniu cyst. Obecność koronki na głowie nie jest związana z płcią, ponieważ koronkę na głowie mogą mieć zarówno samce jak i samice. Pozdrawiam

Czy kanarka koroniastego można kupić w sklepie zoologicznym ?

Rzadko się spotyka w sklepie kanarki koroniaste, ale można je kupić od hodowcy lub z ogłoszenia. Stowarzyszenia miłośników tych ptaków również mają adresy hodowców tych ras. Pozdrawiam

Jaki sprzęt jest potrzebny do ręcznego wychowu kanarków?

Mam samicę, która składa i wysiaduje jajka, a potem wyrzuca z gniazda młode (nie składa kolejnych, bo nie ma przy niej cały czas samca). W co muszę się zaopatrzyć, by ręcznie je wykarmić?

Do ręcznego wychowu piskląt kanarka potrzebna jest strzykawka lub pipeta. W sklepie zoologicznym można też zabezpieczyć się w specjalny pokarm dla maluchów. Mieszankę taką po rozcieńczeniu wodą podaje się w postaci ciepłej papki pipetą lub strzykawką. Pokarm dla piskląt można też samemu zrobić. W rozwinięciu pytania podaje Pani, że samica wysiaduje jajka, a później wyrzuca młode. Nie wspomina Pani, czy samica zaczyna je karmić, czy od razu je wyrzuca po wykluciu. Jest to ważne, ponieważ nie da się ręcznie karmić kanarków (piskląt) od pierwszego dnia wyklucia. Młode kanarki można zacząć karmić ręcznie, gdy mają 4-6 dni, ponieważ w tym czasie zaczynają samodzielnie produkować enzymy trawienne i są w stanie trawić podawany im pokarm. W pierwszych dniach po wykluciu młode pisklęta są karmione pokarmem (ptasie mleczko) z wola matki, który oprócz licznych substancji zawiera też enzymy trawienne pozwalające strawić pokarm otrzymywany od matki. Jeśli samica nie karmi piskląt od momentu wyklucia, to jedyną szansą, by przeżyły, jest podrzucenie ich innej samicy, która też karmi swoje młode w podobnym wieku. Samica, która często wyrzuca swoje młode z gniazda po wykluciu, nie nadaje się na matkę. Pozdrawiam

Co zrobić gdy samica nie chce wysiadywać jajek i ciągle z nich schodzi?

Moja samica siedzi na 5 jajkach. Nie chcę, by je zmarnowała, a cały czas schodzi z gniazda, zabrałem od niej samca, ale i tak nie chce siedzieć na gnieździe.Nie jest to samica młoda, ma 3 lata i 2 udane lęgi. Co zrobić?

Klatkę najlepiej ustawić w zacisznym miejscu tak, aby nie było słychać domowych hałasów. Część klatki, na której zawieszone jest gniazdo, można osłonić papierem lub materiałem, aby samica czuła się bezpiecznie. Przed zgaszeniem światła samica powinna siedzieć na gnieździe. Jednak każdy hałas w nocy może spowodować, że samica zejdzie z jajek i nie wróci do gniazda aż do świtu, dlatego najlepiej w pomieszczeniu hodowlanym pozostawić na noc słabe źródło światła, co umożliwi kanarzycy szybki powrót do gniazda w razie spłoszenia. Warto sprawdzić, czy kanarek (samica) nie ma pasożytów zewnętrznych (ptaszyńce). Ptaki wtedy drapią się, stają się nerwowe i w końcu zaprzestają wysiadywać jajek. Pozdrawiam

Czy to normalne, że czasami samica kanarek zabija samca kanarka?

Lęgi moich kanarków przeprowadzam w klatce 35x40x50cm. Według mnie jest to dosyć dużo. Ostatnio jedna z moich samic zabiła w trakcie lęgów samca. Wieczorem, po uprzednim przyzwyczajeniu do siebie ptaków wpuściłam do klatki samicy samca i zostawiłam. Rano znalazłam martwego samca z powyrywanymi piórami, a samica miała pazurki i dziobek we krwi. Była to 4-letnia samica, doświadczona w lęgach. Dlaczego tak zrobiła? Jaki popełniłam błąd? Jak go na następny raz uniknąć?

W warunkach naturalnych kanarki same dobierają się w pary i wówczas nie dochodzi do agresji. Również w hodowlach monogamicznych (pary dobrane na wiele lat) zjawisko agresji prawie nie występuje. W hodowlach, gdzie wpuszcza się samca do samicy w celu zapłodnienia ja,j może niekiedy dojść do agresji. Agresja może się pojawić gdy jeden z partnerów przejawia instynkt lęgowy, a drugi nie. Osobnikami agresywnymi są zwykle samice. Jeśli samica była zdrowa i odpowiednio przygotowana do lęgów, to nie powinno dojść do takiej sytuacji. Może okres przyzwyczajania ptaków do siebie był za krótki. Kanarki będąc w różnych klatkach w okresie przyzwyczajania, gdy się nie akceptują, wydają ostre dźwięki. Zdarzają się też takie sytuacje, że połączone kanarki (para) trzeba rozdzielać, bo są wobec siebie agresywne. Każdy ptak jest indywidualnością. Należy uważnie obserwować zarówno w czasie przyzwyczajania, jak i po wpuszczeniu samca do samicy czy nie ma oznak agresji. Jeśli samica da się karmić samczykowi, to już jest to oznaka wzajemnej akceptacji. Wielkość klatki lęgowej jest w porządku. W większych hodowlach (w wolierze) gdzie jest więcej ptaków, kanarki same dobierają się w pary i wtedy nie są agresywne. W mniejszych hodowlach należy dłużej i baczniej obserwować zachowanie się ptaków, szczególnie po ich połączeniu w pary. Pozdrawiam

Czy orientuje się pani, czy sklep zoologiczny musi płacić podatek od sprzedawanych zwierząt?

Na początku chciałam pani podziękować za odpowiedź na pytanie o krzyżówki kanarków czerwonych mozaikowych (do klatki tego biało-czerwonego wpuściłam żółtą samicę i już dziś siedzi na 3 jajkach)). Dziękuję za odpowiedź.  Ostatnio zaniosłam do sklepu 10 młodych kanarków (4 samce i 6 samic). Wszystkie w doskonałej formie, pięknie wybarwione i po moich najlepszych śpiewakach. Zaprosili mnie na zaplecze sklepu i zaoferowali 10zł za samca i 7zł z samicę. Nie, nie 100 i 70, tylko 10 i 7. Zapytałam się, dlaczego tak tanio biorą i drogo sprzedają. Odpowiedzieli mi, że muszą płacić wysokie podatki od sprzedawanych zwierząt. Chciałam wyjść, bo te kanarki więcej zjadły karmy, ale złapali mnie przy wyjściu i zaoferowali 25 za samca i 15 za samicę. Musiałam je sprzedać, bo nikt inny w okolicy nie chciał, a ja nie umiem obsługiwać się allegro ani niczym innym w tym rodzaju. Następnego dnia samce sprzedawali za 230zł, a samice za 85zł. Czy ten podatek rzeczywiście jest taki drogi i czy w ogóle istnieje? Czy to uczciwa cena za kanarka? Czy cena kanarków kiedyś była inna?Z góry dziękuję

Szczerze powiedziawszy nie czuję się kompetentna z wypowiedziami na temat podatków. Na pewno każdy sklep zoologiczny płaci podatek od utargu, a jeżeli jest to podatek liniowy to wynosi 19%. Nie słyszałam o dodatkowym podatku od sprzedawanych zwierząt. Każdy sklep chce mieć zysk, a oprócz tego musi dbać o ptaki zanim je sprzeda. Jeśli ma Pani kogoś znajomego, kto umie wystawiać ptaki na allegro to byłoby to lepsze rozwiązanie. Tutaj Pani sprzeda po wyższej cenie ptaki, a tym bardziej jeśli to będzie jakiś ciekawy okaz. Ceny kanarków są różne. Klasyczne kanarki są w miarę tanie, ale ptaki o ciekawym upierzeniu (kanarki kędzierzawe), kształcie, ciekawym ubarwieniu (czerwone, mozaikowe) są zwykle droższe. Droższe są też bastardy (krzyżówki międzygatunkowe). Pozdrawiam

Czy da się skrzyżować kanarka czerwoną mozaikę z kanarkiem żółtym?

Od 5 lat prowadzę hodowlę kanarków żółtych i pomarańczowych. Niedawno miałam urodziny i dostałam od kuzynki kanarka samca czerwoną mozaikę. Tak się zastanawiam, czy dałoby się go wykorzystać w mojej hodowli i, ewentualnie, jaki kolor miałyby młode. Byłyby po matce żółte lub pomarańczowe, po ojcu czerwone mozaikowe, czy czerwone mozaikowe z tym, że miejsce białego zastąpiłby żółty lub pomarańczowy? Podobno czerwone mozaiki pochodzą od krzyżowania kanarków z czyżami. Czy to prawda? Czy czerwone mozaiki są w ogóle płodne? Wymagają specjalnych warunków, czy mogą być trzymane tak jak żółte i pomarańczowe kanarki?Z góry dziękujęOliwia

To prawda, że mozaiki czerwone pojawiły się w efekcie krzyżowania kanarków z czyżami czerwonymi. Podstawowym kolorem jest kolor biały, a na ciele pojawiają się różnobarwne miejsca. Jedną z ciekawych cech u mozaik czerwonych jest odmienny układ barwnych rysunków u samic i samców, który został przeniesiony od czyży czerwonych, u których samiec i samica są odmiennie ubarwione. Mozaiki czerwone są raczej płodne i nie wymagają specjalnych warunków w hodowli w porównaniu z kanarkami innych ras. Łączenie czynnika mozaikowego z innymi barwami (żółty) może dać ciekawy efekt. Zależy to też od tego, czy żółta samica zaakceptuje samca czerwoną mozaikę i na odwrót. Biały kolor u mozaik czerwonych jest raczej kolorem recesywnym, ale czy miejsce jego w wyniku krzyżowania kanarków zajmie kolor żółty i pomarańczowy i w jakim stopniu, trudno jest do końca przewidzieć. Owszem nowe  pokolenie może po ojcu dziedziczyć czynnik mozaikowy, a po matce żółte lub pomarańczowe ubarwienie. To ile dzieci (kolor upierzenia) odziedziczą po rodzicach, będzie zależeć od rekombinacji genów w czasie zapłodnienia. Jest bardzo mało danych  na temat genetyki (dziedziczenia kolorów) u tych ras kanarków. Hodowcy w czasie łączenia różnych barw kanarków zwykle dokładnie zapisują jakie ubarwienia kanarków pojawiają się w pierwszym i drugim pokoleniu i jaki procent, bo wtedy łatwiej jest określić dziedziczenie określonych cech (barwy). Ważna też jest znajomość rodowodu własnych kanarków. Pozdrawiam

Dlaczego dwa kanarki samce nie śpiewają?

Mam dwa kanarki samce i żaden nie śpiewa. Są trzymane w osobnych klatkach. Wiem, że oba są świetnymi śpiewakami, ale od czasu, gdy ich klatki są obok siebie, żaden nie śpiewa. Nawet nie piszczą. Jeden ma rok, a drugi trzy lata. Nie pierzą się, bo ostatnie pióra zbierałam miesiąc temu. Co im jest? Proszę o możliwie szybką odpowiedź.

 

Kanarki mają śpiew zapisany w genach, ale na to czy później śpiewają i jak śpiewają wpływa wiele czynników. Twoje kanarki są podobno dobrymi śpiewakami, ale od czasu, gdy są w dwóch klatkach koło siebie,  nie chcą śpiewać. Spróbuj je umieścić w osobnych pomieszczeniach, może te kanarki nie akceptują siebie. Sprawdź, czy te ptaki nie są otyłe. Zbyt suche powietrze w pomieszczeniu, zbyt duże różnice w długości dnia, brak stałych godzin oświetlenia, zbyt ciemne pomieszczenie, ciągły hałas może rrównież negatywnie wpłynąć na ich śpiew. Bardzo ważne jest też odpowiednie odżywianie. Kanarki w pożywieniu powinny mieć dużo naturalnych witamin w postaci warzyw (marchew, ogórek, słodka papryka, cukinia, kalarepa), owoców (jabłka, gruszki), zieleniny (rzeżucha, bazylia, pietruszka, szpinak, młoda pokrzywa). Dużo witamin i minerałów zawierają kiełki nasion sałaty, rzepiku, kanaru. Do mieszanki jajecznej można podać troszkę maku, który nie tylko reguluje pracę przewodu pokarmowego, ale również pobudza ptaki do śpiewu. Na rynku są dostępne odpowiednie pokarmy pobudzające ptaki do śpiewu, zawierające murzynek i mak. Przykładowo w produktach Firmy Nestor znajdziesz: "Melodię" dla kanarków  z murzynkiem pobudzającym ptaki do śpiewu oraz kolby z makiem i murzynkiem. Źródłem wapnia dla kanarka jest sepia, którą powinien mieć cały czas. Jeśli twoje kanarki są zdrowe, spróbuj też  zachęcić je do śpiewu, puszczając im jakąś melodię lub nagrania śpiewu innych kanarków. Każdy kanarek może na coś innego reagować (inny dźwięk), ale warto to zrobić. Pozdrawiam

Czy w jednej klatce można trzymać dwa samce kanarki?

Klatka nie jest taka mała (40 na 35 na 30 cm) Czy kanarki się pobiją? Czy będą śpiewać?

Jeśli chcemy trzymać więcej kanarków w klatce, to lepiej trzymać dwie samiczki lub parkę (samiec i samiczka), ponieważ dwa samce, dążąc do dominacji pod względem terytorium, będą wobec siebie agresywne. Nawet dobieranie ptaków w pary (samiec i samica) może być kłopotliwe. Dwa samce można spróbować trzymać w dwóch oddzielnych klatkach i obserwować, jak zachowują się wobec siebie. Ptaki te mogą się z biegiem czasu zaprzyjaźnić, co może zależeć od ich charakteru i wieku. Jeśli jednak po pewnym czasie te kanarki będą nawzajem się denerwować, to lepiej trzymać tylko jednego samca. Wszystkie samce kanarków śpiewają niezależnie od rasy, ale najlepiej śpiewają rasy kanarków śpiewających. Umiejętność czystego śpiewu jest przekazywana genetycznie. Śpiew kanarka będzie też zależał od warunków utrzymania. Dwa kanarki samce, trzymane o oddzielnych klatkach, mogą ze sobą rywalizować w śpiewie. Pozdrawiam

 

Czy kanarka kędzierzawego można kupić w sklepie?

Interesują mnie te kanarki i chciałabym kupić jednego, jeśli nie są zbyt drogie. Czy dużo jest ras tych kanarków?

Kanarki te są rzadko dostępne w sklepie. Najlepiej kupić je od hodowcy lub skorzystać z ogłoszenia na Allegro. Nie są to jednak tanie kanarki. Skąpe upierzenie tych ptaków i charakterystyczna postawa nie każdego może zachwycać, ale są też miłośnicy tych kanarków. Jest wiele odmian tych ptaków, a najbardziej ciekawe mogą być niedostępne w Polsce. Kanarki kędzierzawe generalnie dzieli się na dwie grupy. Jedną grupę tworzą kanarki kędzierzawe ciężkie, które pióra lokowane mają na całej powierzchni ciała, jak kanarek kędzierzawy mediolański, padwański, trębacz paryski, mehringer. Kanarki, u których pióra lokowane znajdują się jedynie na bokach ciała, piersi i grzbiecie, tworzą drugą grupę kanarków (kanarki lekkie). Zalicza się do nich: kanarka szwajcarskiego, północno- i połódniowoholenderskiego, garbusa włoskiego. Większość odmian kanarków kędzierzawych na około 17-18 cm, ale są też większe, jak: gigant włoski czy paryski trębacz i mniejsze, jak np. kanarek fiorino. Należy pamiętać, że kanarki o częściowo nieopierzonym ciele nie mogą być narażone na przeciągi i zimno, ponieważ z powodu struktury piór nie potrafią zatrzymywać ciepła. Pozdrawiam (przepraszam, odpowiedź nadesłano z opóźnieniem z przyczyn technicznych)

Jakie to kanarki?

Widziałam na wystawie ptaków kanarki biało-czerwone.Jakich rodziców mają te kanarki?

Kanarki biało-czerwone charakteryzują się czynnikiem mozaikowym, który się pojawił w efekcie krzyżowania czyży czerwonych z kanarkami. Podstawowym kolorem jest kolor biały, na którym są obszary czerwone. Kolory czerwone są inaczej usytuowane u samic i samców. Są to cechy przeniesione od czyży czerwonych, u których samiec i samica są odmiennie ubarwione. Pozdrawiam

 

 

Czy będa nowe kolby "Smaki świata"?

Czy będą kolby ,,Smaki świata" dla dużych papug, kanarków, ptaszków egzotycznych i dzikich. A jeśli tak, to kiedy?

Istnieją kolby ,,Smaki świata’’ dla kanarków. Są to kolby dla kanarków z papryką i murzynkiem. W tym roku nie są planowane kolby ,,Smaki świata’’ dla dużych papug, ptaszków egzotycznych i ptaków dzikich. Wszystkie nowości, które są lub będą wprowadzane w najbliższym czasie, można znaleźć w zakładce ,,Nowości’’. Pozdrawiam

Problemy z pierzeniem u kanarka.

Mój kanarek nie przeszedł małego pierzenia.

Pierzenie małe kanarki przechodzą na wiosnę i wymiana piór trwa zwykle 6-8 tygodni. Jest to trudny okres dla ptaka. Kanarek traci piękny wygląd, jest osowiały, mało ruchliwy i większość czasu przesiedzi na żerdzi. W czasie małego pierzenia wymianie ulegają tylko pióra małe (okrywowe). Zawiązki nowych piór powstają kolejno w głębi skóry i stopniowo wyrastają na zewnątrz wypychając pióra stare. Jest wiele czynników, które mogą zakłócić proces pierzenia, jak: złe żywienie, brak witamin, stres, zła temperatura otoczenia i wilgotność, za mało światła, podeszły wiek. Również u ptaków trzymanych w domu pojedynczo, brak sezonu lęgowego może wywołać zaburzenia hormonalne, które z kolei zakłócają proces pierzenia. Proszę podać do wody pitnej trochę jodu (płynu Lugola- 1 kropla na 100 ml wody). Nie należy podawać jodyny, bo zawiera alkohol, a płyn Lugola nie. Braki jodu mogą być przyczyna nieprawidłowości w pierzeniu, ponieważ jod jest niezbędny do pracy tarczycy. Tarczyca, jako narząd produkujący hormony, ściśle współdziała z innymi gruczołami produkującymi hormony, dlatego też zła praca tarczycy będzie wpływać na inne zaburzenia hormonalne. Podajemy dużo owoców, warzyw, zieleniny, a także większe porcje surowego ogórka (bez skórki), który pobudza proces pierzenia. Ogórek działa też regenerująco na skórę. Dieta powinna być urozmaicona i oprócz mieszanki ziarnowej, 3-4 razy w tygodniu podajemy pokarm jajeczny, który jest źródłem białka, niezbędnego do budowy nowych piór. Kanarki powinny być w miejscu słonecznym (temperatura 14-16 stopni Celsjusza), bez przeciągów. Bardzo ważna jest w tym czasie czystość klatki i higiena ptaka (codzienne kąpiele wodne). Jeśli sam kanarek nie chce korzystać z basenika, to spryskujemy go wodą spryskiwaczem do kwiatów. Jeżeli w pomieszczeniu, gdzie przebywa kanarek, jest zbyt suche powietrze, to stawiamy naczynie z wodą w pobliżu klatki, aby zwiększyć wilgotność powietrza. Proces pierzenia mogą też zaburzać inne czynniki jak: otyłość, czynniki genetyczne, alergia, brak kontaktu z innymi osobnikami własnego gatunku. Pozdrawiam

Czy kanarek po pierzeniu się może przestać latać?

Pierzenie u kanarków jest naturalnym procesem fizjologicznym sterowanym przez hormony. Pierzenie małe (przebiegające zwykle wiosną), polegające na wymianie tylko piór okrywowych poza lotkami i sterówkami, nie jest tak wyczerpujące dla ptaków jak pierzenie przebiegające jesienią lub pod koniec lata, w czasie którego wymieniane są wszystkie pióra łącznie z lotkami i sterówkami. To właśnie lotki i sterówki spełniają ważne funkcje podczas lotu. Stare pióra są zastępowane nowymi stopniowo tak, aby ptak nie stracił zdolności do lotu. W okresie pierzenia bardzo ważna jest właściwa pielęgnacja kanarka i jego żywienie, ponieważ pióra są ukrwione tylko w czasie wzrostu i tylko wtedy zachodzą w nich wszelkie zmiany. Potem pióra stają się martwe i pozostają takie do następnego pierzenia. Ptak może stracić zdolność do lotu, jeżeli pierzenie przebiega nieprawidłowo. Przy zaburzeniu pierzenia niektóre pióra będą źle wykształcone, a niektóre nie odrosną. Może to mieć miejsce u ptaków niewłaściwie karmionych (za mało białka, witamin, minerałów), kanarków chorych, narażonych na stres i trzymanych w złych warunkach (brak wody do kąpieli, zła wilgotność powietrza, za mało światła, przeciągi). Pozdrawiam

Dlaczego mój kanarek nie śpiewa jak dawniej?

Mam ponad półtorarocznego kanarka, samczyka, który na początku ładnie śpiewał, ale ostatnio śpiewa gorzej. Nie wykazuje chęci do śpiewania. Co robić?

W tym okresie kanarki zwykle zaczynają się pierzyć, więc należy sprawdzić, czy nie ma piórek koło klatki. Klatkę należy ustawić tak, aby docierało do niej dużo słońca, ponieważ słońce jak i długość dnia stymulują ptaki do śpiewu. Dieta powinna być urozmaicona i bogata w zieleninę (naturalne witaminy i minerały). Kanarek może przestać śpiewać ,jeśli jest otyły i ma problemy z metabolizmem, dlatego powinien mieć dużo ruchu i obszerną klatkę. Nie należy też narażać kanarka na przeciągi i zbyt suche powietrze. Pozdrawiam

Czy w okresie zimowym można podawać kanarkom listki trzykrotki jako zieleninę?

Tak, można. Kanarki też chętnie będą zjadać młode pędy trzykrotki doniczkowej. Ptaki wypuszczone z klatki same będą oskubywać tę roślinę. W pomieszczeniu, gdzie latają ptaki, nie powinno być trujących roślin doniczkowych. W okresie zimowym do doniczek lub skrzynek można wysiać rzeżuchę, nasiona rzepiku jarego, pszenicy. Można też posadzić w doniczce korzenie mniszka lekarskiego i pietruszki. Pozdrawiam

Czy rzepik podawany w większych ilośćiach kanarkom może być dla nich szkodliwy?

Podawanie rzepiku w nadmiarze kanarkom może powodować u nich zaburzenia w pracy tarczycy i nieprawidłowości w pierzeniu. Tak karmione samice składają nadmierną liczbę niezapłodnionych jaj. Również można obserwować u nich łysiny na karku. Jeśli nie jesteśmy pewni, ile podawać rzepiku, kupujemy gotowe mieszanki, w których w większych proporcjach występuje kanar, a nie rzepik. Mieszanki można wzbogacić nasionami sałaty i nasionami chwastów (tasznika, ostu, mniszka lekarskiego, babki), które możemy zebrać sami. Kanarki chętnie jedzą rzepik skiełkowany.

Jaką zieleninę można podawać kanarkowi czerwonemu w okresie pierzenia?

Okres pierzenia ptaków wymaga bardzo urozmaiconego pokarmu, bogatego w białko (duża ilość jest wykorzystywana na tworzenie się nowych piór), witaminy, pierwiastki mineralne. Kanarki czerwone, które powstały w wyniku skrzyżowania samicy kanarka z samcem czyżem czerwonym mają lipochrom należący do pigmentów rozpuszczalnych w tłuszczach, podobnie jak karotenoid. Ptaki te w okresie pierzenia potrzebują dużych ilości pokarmów bogatych w karotenoidy (związki pochodzenia roślinnego), które nadają piórom czerwoną barwę. W suchym ziarnie związków tych jest bardzo mało. Dużo karotenu zawiera marchewka (można ją podawać bez ograniczeń), czerwona papryka, morele, pomarańcze, pokrzywa, lucerna, szpinak, nać selera. Należy unikać karmy z luteiną (barwnik roślinny należący do ksantofili), ponieważ zawiera zbyt dużo żółtego barwnika. Luteina występuje w nasionach rzepaku, żółtku jaja kurzego i zieleninie (sałaty, trawy). Na rynku można spotkać wiele pokarmów koloryzujących, ale należy stosować je zgodnie z instrukcją, ponieważ duża ilość barwnika może uszkodzić nerki i wątrobę ptaków.

Samiec bije samicę - czy jest szansa na młode od tej pary?

Pół roku tamu w moim domu znalazła się 2,5 letnia samiczka i dwa tygodnie później 2 letni samiec . Samiec był trzymany w maleńkiej klatce. U mnie mają niemały " metraż ", ale samiec bije samiczkę przy karmniku.Zjawisko to jest wprawdzie rzadsze, ale wciąż trwa. Obawiam się, że mogą nie dochować się młodych. Dodam jeszcze, że dopiero niedawno samczyk zaczął wydawać ciekawe dźwięki ( to jeszcze nie śpiew ), wcześniej był raczej nieśmiały i cichy.

Nie zawsze dwa ptaki się akceptują (mają różne charaktery), jeden z nich próbuje dominować. W przypadku twoich kanarków samiec nie akceptuje samiczki i traktuje ją jak intruza, dlatego lęgi mogą być utrudnione, albo w ogóle może do mich nie dojść. Proszę spróbować rozdzielić ptaki na jakiś czas. Klatki powinny stać w tym samym pokoju, tak, aby ptaki się widziały. W tym czasie należy ptakom podawać w większej ilości ziarna murzynka, który dzięki wysokiej zawartości witaminy E stymuluje ptaki do lęgów. Do lęgów stymulują także nasiona sałaty białej i czarnej. Zwiększają również odporność i stymulują ptaki do śpiewu. Po pewnym czasie można wpuścić samca do samiczki. Można to powtórzyć kilka razy. Jeśli jednak samiec nadal będzie atakował samiczkę to lepiej kupić inną, a te ptaki rozdzielić. Jeśli jednak dojdzie do kopulacji to po zbudowaniu gniazda przez ptaki i kiedy samiczka zacznie składać jajka samca usuwamy z klatki (zwykle tak się robi), aby pozwolić samicy opiekować się młodymi samodzielnie. U kanarków jaja wysiaduje tylko samica. Pozdrawiam

Czy kanarkom można podawać bazylię?

Tak, można. Bazylia jest powszechnie używana jako przyprawa do potraw. Liście bazylii ułatwiają trawienie. Wszelka zielenina jest jak najbardziej wskazana dla kanarków, ponieważ kanarki są zdrowsze, jeśli podajemy im zieleninę.

Jakie owoce można podawać kanarkom? Czy jabłka są dla nich zdrowe?

Kanarki mogą jeść różne owoce: winogrona, brzoskwinie, morele, mandarynki, dojrzałe mango, kiwi. Są one źródłem witamin i pierwiastków mineralnych. Banany są wysokobiałkowym pożywieniem i zawierają dużo potasu. Dojrzałe figi są przysmakiem dzikich kanarków, więc je podajemy. Owoce te zawierają dużo cukrów (13-20%), witaminy A, B, D, C, flawonoidy o działaniu przeciwzapalnym, enzymy (proteaza, lipaza), kwasy organiczne. Korzystnie wpływają na procesy trawienia (są zalecane w zaburzeniach trawienia i przy zaparciach). Kanarkom należy również podawać jabłka. Nie są one specjalnym źródłem witamin, ale zawierają dużo pektyn (błonnik), które bardzo pozytywnie wpływają na prawidłowe funkcjonowanie przewodu pokarmowego.

 

Czy klatka z kanarkiem może stać w kuchni?

Kuchnia nie jest właściwym miejscem, gdzie trzyma się klatkę z kanarkami. Ptaki te są bardzo wrażliwe na wszelkie zanieczyszczenia powietrza trującymi gazami (metan, tlenek węgla), na które reagują bardzo szybko strosząc piórka. W kuchni jest dużo pary, a powietrze może być zanieczyszczone tlenkiem węgla wydzielającego się z pieca węglowego lub niedokręconych kurków kuchenki gazowej. Kanarki potrzebują dużo światła, świeżego powietrza i czystości. W pomieszczeniu brudnym, ciemnym i gdzie jest dużo pary ptaki te są narażone na liczne choroby.

Co zrobić, gdy kanarek ma zaparcia?

Zaparcia zdarzają się kanarkom zapasionym, żywionym wyłącznie ziarnem. Ptak wtedy z trudem wydala kał, trzęsie ogonem i próbuje dziobem sięgnąć do otworu stekowego. W takim przypadku urozmaicamy mieszankę ziarnową, zwiększamy ilość zieleniny w pokarmie (musi być sucha i nie może pochodzić z terenów skażonych), podajemy tartą marchewkę. Można kanarkowi wlać do gardła 1-2 kropli oleju rycynowego lub pomóc rozluźnić czop kału za pomocą szklanej główki od szpilki zamoczonej w oliwie.

Czy długość światła dziennego może wpływać na śpiew kanarków?

Intensywność światła i długość dnia świetlnego ma istotny wpływ na kanarki, głównie ich aktywność płciową. Śpiew jest objawem (do pewnego stopnia) pobudzenia płciowego, dlatego jeśli chcemy, aby kanarki szlachetne (samce) śpiewały większość dnia to należy ich odpowiednio odżywiać i zapewnić im wystarczająco długi dzień świetlny. W takiej sytuacji kanarek będzie śpiewał przez cały rok z wyjątkiem okresu zmiany upierzenia. W okresie zimy, kiedy noce są zbyt długie niedostatek światła powinien być uzupełniany oświetleniem elektrycznym. Jednak nadmierne przedłużenie dnia świetlnego w okresie spokoju płciowego u kanarków powoduje zakłócenia w tym cyklu. Samce szybko osiągają stan pobudzenia płciowego, a ich śpiew staje się niepewny, zbyt głośny i urywany. Nie przestrzeganie regulaminu świetlnego w okresie zimy może ujemnie wpłynąć nie tylko na jakość śpiewu kanarków, ale doprowadzić do opierzenia w nieodpowiednim czasie.

Jak często dorosłym kanarkom podaje się pokarm jajeczny?

Dorosłym kanarkom pokarm jajeczny (zastępuje on owady, którymi żywią się pisklęta kanarków dzikich) podaje się zwykle 1-2 razy w tygodniu. Częściej podaje się ten pokarm ptakom w okresie pierzenia, gniazdowania i młodym samcom w okresie nauki śpiewu. Pokarmu jajecznego nie podaje się chorym ptakom.

Jak długo trwa okres wymiany piór u kanarka?

Okres wymiany piór (pierzenia) u kanarka trwa zwykle od 6-8 tygodni i bardzo osłabia organizm ptaka. Pierwszą wymianę piór przechodzą kanarki w wieku 8-10 tygodni. W tym okresie wymianie ulegają wyłącznie pióra pokrywowe (małe). Natomiast lotki i sterówki są wymieniane dopiero w następnym roku. Pióra wymieniane są w pierwszej kolejności na grzbiecie. Później w kierunku ogona, skrzydeł i piersi. Na samym końcu wymieniane są pióra na głowie.

Czy kanarki mogą jeść figi?

Tak może, szczególnie jak są juz dojrzałe i pękają. Jest to ich częsty przysmak podobnie jak winogrona w ich naturalnych warunkach, gdzie żyją (Wyspy Kanaryjskie).

Czy da się wyleczyć złamane skrzydełko kanarka?

Tak można. Złamania nóg i skrzydeł są łatwe do wyleczenia w przeciwieństwie do pęknięć czaszki. W przypadku podejrzenia złamania skrzydła udajemy się do weterynarza, który unieruchomi złamaną kończynę za pomocą opaski usztywniającej. Ptaka ze złamaną kończyną umieszczamy w osobnej klatce, w której nie ma żerdek i jest wysłana miękkim papierem lub ligniną. Okres leczenia może trwać do 8 tygodni, co nie wystarcza do całkowitego powrotu ptaka do zdrowia. W czasie, kiedy ptak nie rusza skrzydłami następuje zanik jego mięśni piersiowych i potrzeba później wiele tygodni  ich ćwiczeń, aby powróciły do normalnego stanu.

Czy można podawać kanarkom marchew bez ograniczeń?

Tak, można z wyjątkiem pierwszego tygodnia karmienia młodych, kiedy pisklęta są jeszcze zbyt małe. Marchew jest ważna dla kanarków szczególnie w okresie pierzenia, ponieważ zawarty w niej karoten jest podstawą do tworzenia się w piórach żółtego i czerwonego barwnika. Karoten jest także prowitaminą dla witaminy A. Dorosłym kanarkom podaje się marchew jako dodatek do pokarmu jajecznego lub osobno, najlepiej grubo startą w osobnym naczyńku. Drobna marchewka szybciej się psuje. W kilogramie świeżej marchwi znajduje się 88-120mg beta-karotenu, który jest bezpieczną odmianą karotenu, gdyż organizm przetwarza taką jego ilość, jaka jest mu potrzebna. Jesienią i zimą warzywo to jest koniecznym dodatkiem. Dużo karotenu znajduje się też w liściach takich roślin,jak: pietruszka cukrowa, szpinak, pokrzywa zwyczajna, rzeżucha. Wszystkie liście muszą być suche, aby nie wywołać biegunki. Marchew nie może pochodzić z terenów skażonych, ponieważ korzeń tego warzywa łatwo gromadzi toksyny ze środowiska.

Czy każdy kanarek będzie dobrym śpiewakiem?

Kanarki charakteryzują się doskonałym słuchem i pamięcią, dlatego mogą uczyć się tonów zasłyszanych z otoczenia. Jednak nie wszystkie kanarki mają takie same zdolności wokalne. Ptaki te posiadają precyzyjnie zbudowany narząd głosowy, umożliwiający wydawanie całej skali różnorodnych tur. Istotną rolę odgrywa tu także doskonale wykształcony układ oddechowy. Narząd głosowy u ptaków śpiewających to dobrze rozwinięta krtań dolna (rozszerzenie tchawicy), przy czym znacznie lepiej wykształcona jest u samców. Do zwiększenia siły głosu przyczyniają się także worki powietrzne, które są zapasowymi zbiornikami powietrza i odgrywają bardzo ważną rolę w układzie oddechowym ptaka. O tym, jak zbudowany jest narząd głosowy u kanarka, decydują cechy gatunkowe, które są dziedziczne. Dlatego hodowcy łączą w pary osobniki o określonych cechach tak, aby uzyskać rasy wyjątkowo ładnie śpiewające lub rasy charakteryzujące się ciekawą budową czy też upierzeniem. Z drugiej strony lepszy lub gorszy rozwój narządu głosowego (poszczególnych jego elementów) u tego ptaka będzie zależał od rozwoju całego organizmu, a więc głównie od odżywiania i warunków utrzymania takich, jak: słońce, świeże powietrze, przestrzenna klatka. W śpiewie kanarków obserwuje się wyraźne zmiany sezonowe, które są uzależnione od fizjologicznego stanu ptaka, co możemy zauważyć w okresie łączenia się kanarków w pary i gniazdowania. Najlepiej śpiewają samce w okresie godów, słania gniazda oraz składania i wysiadywania jaj. Już w XVII i XVIII wieku stosowano różne metody nauki śpiewu, wykorzystując przy tym instrumenty muzyczne (flet) lub dorosłe ptaki (nauczyciele) odznaczające się wyjątkowym głosem. Jedną z podstawowych metod uszlachetniania śpiewu było przyciemnianie klatki z samcami przystępującymi do nauki. Stwierdzono, że jaskrawe światło pobudza ptaki do głośniejszego śpiewu. Z kolei w pomieszczeniu przyciemnionym ptaki stawały się ospałe i śpiewały niepełnym głosem. Z tego eksperymentu wyciągnięto wniosek, że umiejętne zaciemnianie klatek w okresie nauki śpiewu może przyczynić się do odpowiedniego ukształtowania melodii samca. Rzadko śpiew ptaka jest bezbłędny. Uważa się, że najładniejszy śpiew to taki, który rozpoczyna się cicho i przechodzi w głośny, a następnie stopniowo słabnie aż do skończenia tury. Kanarek szlachetny wszystkie tury wykonuje przy zamkniętym dziobie. Do śpiewu wadliwego zalicza się taki, który charakteryzuje się głosem ostrym, płytkim oraz nosowym lub twardym. Wśród młodych kanarków, które próbują swojego głosu, świergocą zarówno samce jak i samice. Później skłonność do śpiewu nasila się u samców, a zanika u samic.

Czy amadynki uczulają?

Czy amadynki wspaniałe uczulają? Pytam, bo miałam robione testy i nie TYLKO na psa, chomika, kota, mysz i różne oprócz ptaszka. Więc pytanie brzmi ? Dziękuję za odpowiedź

Praktycznie wszystkie ptaki hodowlane mogą wywołać uczulenie, jeżeli mamy z nimi częsty kontakt. Reakcje alergiczną mogą wywołać pióra, naskórek i odchody ptaków. Niebezpiecznym alergentem jest puder z piór wydzielany przez nimfy, żako, kakadu. Pozwalam sobie sądzić, że Pani ma predyspozycje alergiczne skoro robiła Pani testy na różne zwierzątka, dlatego jeżeli Pani chce koniecznie hodować amadyny lepiej będzie zrobić test na pióra tych ptaków. Pozdrawiam

 

Czy zeberki mogą jeść babkę lancetowatą?

.

Tak, zeberki mogą jeść babkę lancetowatą. Pozdrawiam

Czy astryldy perliki mogą być trzymane w wolierze ogrodowej?

Czy astryldy te  mogą jeść larwy mączników?

W naturalnych warunkach astryldy te zamieszkują Afrykę i są ciepłolubne. W pomieszczeniu wymagają wysokiej temperatury od 25-27 stopni Celsjusza. Jeżeli ptaki te po 4 miesiącach aklimatyzacji są w dobrej kondycji, to możemy im stopniowo obniżać temperaturę i utrzymywać ją na poziomie przeciętnej temperatury pokojowej. Astryldy perliki można trzymać w wolierze ogrodowej pod warunkiem że jest ciepło. Do woliery ogrodowej wpuszczamy je dopiero w drugiej połowie maja. Astryld perlik nie może być narażony na przymrozki. W wolierze powinny rosnąć krzewy i trawa, ponieważ ptaki te uwielbiają przebywać w gęstych zaroślach. W wolierze też można ustawić snopki trzciny. Pokarm białkowy w diecie perlika jest bardzo ważny, ale larwy mączników nie są najlepszym wyborem, ponieważ ich twardy pancerzyk chitynowy jest ciężko strawny. Bardziej strawnym białkiem są: larwy mola woskowego, larwy komarów, larwy chrząszczy ,,Bufallo”( larwy te są nieduże i mają cieńszy pancerzyk chitynowy), larwy ochotek, muszki octowej, wazonkowce, żywe rozwielitki. W sezonie wiosenno-letnim jako pokarm białkowy możemy wykorzystać zielone i czarne mszyce, które podajemy wraz z pędami roślin (pędy czarnego bzu, bobu, jaśminowca), na których żerują. Perliki te nie przepadają za pokarmem jajecznym, ale chętnie przeszukują ściółkę leśną lub darń odwróconą korzeniami do góry. Jeżeli zdecydujemy się na larwy mączników, to wybieramy larwy białe świeżo po wylince.

 

Ile par mniszek muszkatowych może przebywać w wolierze, aby je rozmnażać?

Czy mniszki te można trzymać z mewkami japońskimi?

Mniszki muszkatowe są bardzo towarzyskimi ptakami i nie są zagrożeniem dla współmieszkańców woliery. Chętnie przebywają w towarzystwie innych przedstawicieli tego samego gatunku lub w wolierze wielogatunkowej. W obecności przedstawicieli pokrewnych gatunków mniszki muszkatowe chętnie łączą się z nimi w pary i powstają bastardy. Mniszki te mogą przebywać z mewkami japońskimi, ale bardzo łatwo kojarzą się z nimi, a powstałe bastardy często łatwiej wychowywać niż ptaki czyste gatunkowo. Aby mniszki muszkatowe rozmnażać, należy pojedynczą parę umieścić w małej wolierze lub dużej klatce. Jeżeli w wolierze umieści się kilka par mniszek, to lęgi mogą być nieudane, ponieważ wiele samic będzie wykorzystywać jedno gniazdo do składania jajek, a duża ilość jaj w gnieździe i dużo wysiadujących ptaków nie sprzyja udanym lęgom. Pozdrawiam

 

Jak karmimy amadyny obrożne?

Czy to prawda, że amadyny obrożne mogą wyrzucać pisklęta z gniazda podczas rozrodu?

 

Amadyny obrożne nie są wybredne w przyjmowaniu pokarmu. Karmimy je różnymi odmianami prosa, nasionami traw, zieleniną (mniszek lekarski, gwiazdnica). Podajemy im też pokarm jajeczny i zwierzęcy (larwy mącznika, mszyce, larwy ochotek, drewniaka, poczwarki mrówcze, suszone kiełże). Można też podawać rozmrożone suszone krewetki. Niezbędny jest preparat witaminowy i minerały (dwa razy w tygodniu), które rozpuszczamy w wodzie lub mieszamy z pokarmem miękkim. W czasie lęgów tych ptaków ważny jest pokarm zwierzęcy. Mało białka, ubogi pokarm mogą być przyczyną wyrzucania piskląt z gniazda przez rodziców lub go opuszczania i przystępowania do kolejnych lęgów. Amadyny obrożne w czasie gniazdowania muszą mieć zapewniony spokój. Poza sezonem lęgowym ptaki karmimy suchym ziarnem. Parze lęgowej do suchego ziarna podajemy skiełkowane ziarno, zieleninę i trochę pokarmu zwierzęcego. Gdy samiczka znosi jajka, amadyny karmimy suchym ziarnem bez dodatku pokarmu zwierzęcego. Ponownie pokarm zwierzęcy i skiełkowane ziarno podajemy od 10 dnia wysiadywania jajek. Młode ptaki przez około 2 tygodnie po wyjściu z gniazda są jeszcze dokarmiane przez rodziców, ale również w tym czasie mogą być przez rodziców atakowane, ponieważ rodzice zwykle wysiadują kolejne jajka. W związku z tym należy ptaki odłowić do osobnej klatki lub woliery. Pozdrawiam

Czy kubanika mniejszego można hodować w klatce?

Czy to prawda, że ptaki te są agresywne?

Tak, można hodować w klatce, która nie może mieć mniejszych wymiarów niż 100x50x50. W klatce i małej wolierze umieszczamy tylko jedną parę. Te ptaki z natury są czupurne ( mieszkańcy Karaibów odławiali kubaniki i organizowali walki samców na podobieństwo walk kogutów) i mogą być agresywne wobec siebie, dlatego nie należy umieszczać poszczególnych par kubaników mniejszych w sąsiadujących wolierach. Kubaniki są agresywne wobec siebie nie tylko w okresie rozrodczym, ale też poza lęgami, dlatego każda para powinna przebywać osobno. Także w czasie transportu każdego ptaka należy transportować oddzielnie. Pozdrawiam

 

Czy amadynki czarnogardle łatwo klimatyzują się w hodowli?

Czytałem, że ptaki te mogą hodować początkujący hodowcy, czy to prawda? Czy trzeba je rejestrować?

Amadynki czarnogardłe mają wrodzoną zdolność szybkiej aklimatyzacji do nowych warunków otoczenia. Charakteryzują się dużą odpornością na choroby. Znoszą niższe temperatury i jej gwałtowne wahnięcia. Jednak obecnie hodowane amadyny czarnogardłe są bardziej wrażliwe na zmianę temperatury, więc woliery zewnętrzne powinny być wyposażone w dobrze ocieplone domki nocne. Astryldy te można hodować w wolierze i klatce. Ptaki łatwo akceptują różne budki lęgowe i kosze. Gniazda budują z siana, włókna kokosowego, mchu, piór. Z natury są ptakami spokojnymi, ale trzymane w wolierach mieszanych będą bronić swojego rewiru, niszcząc gniazda mniejszych ptaków od siebie. Młode ptaki, które ukończyły rok życia mogą nie wykazywać zainteresowania lęgami. W naturalnych warunkach amadynki czarnogardłe osiągają dojrzałość płciową w wieku 6 miesięcy. Podobnie jest w niewoli, ale gdy poczekamy z lęgami do czasu gdy ptak ukończy rok życia amadynki te zaczynają się pierzyć (pierwsza wymiana piór u tych ptaków odbywa się między 9 a 11 miesiącem ich życia) i nie wykazują chęci do lęgów, ale w pierwszej kolejności przystępują do wymiany piór. Ptaki w niewoli żyją 8-10 lat. Gdy prowadzimy hodowle z naciskiem na mutacje barwne dobrze jest po lęgach oddzielić samca od samicy, ponieważ to dobrze wpływa na kolejne lęgi. Hodowle amadynek czarnogardłych mogą prowadzić początkujący hodowcy, ale w naszym kraju może być problem z ich nabyciem, ponieważ są objęte wymogiem rejestracji. Ptaki te są wysoce plenne, ale nie można je zbytnio eksploatować, bo to odbija się na ich zdrowiu. Mają wysoko rozwinięty instynkt rodzicielski. Krzyżowane z amadynami długosternymi dają ciekawe odmiany barwne, których potomstwo jest w 100% płodne. Pozdrawiam

 

Jakie problemy mogą pojawić się podczas lęgów małych ptaków egzotycznych?

O czym należy pamiętać w zróżnicowanej hodowli, w wolierze?

Im więcej różnych gatunków ptaków hodujemy w wolierze, tym więcej może pojawić się problemów hodowlanych, a hodowca musi przygotować się na niespodzianki. W zróżnicowanej wolierze (wiele gatunków ptaków) nie wszystkim gniazdującym ptakom można zapewnić należyty spokój, ponieważ ptaki walczą o miejsca do założenia gniazda, podkradają sobie materiał na gniazdo i składają jajka wspólnie w jednej budce. Niektóre ptaki mogą być agresywne wobec podlotów innych gatunków. Podawany pokarm jajeczny osobnikom rodzicielskim w czasie odchowu młodych może pobudzać ptaki, które aktualnie wysiadują jajka. Zwiększa się ryzyko wzmożonego popędu płciowego, intensywnego pierzenia się i ciągłego składania kolejnych jaj. Zielonka podana w nadmiarze może pobudzać ptaki do ścielenia nią gniazd. Przykrywanie zielonką jaj prowadzi do zmarnowania lęgów, co obserwuje się u zeberek. Pokarm składający się z owadów i żywych larw musi być podawany z dużą ostrożnością, gdy w wolierze są różne gatunki ptaków, a w tym amadyna obrożna, która w diecie wymaga dodatkowo żywych larw i owadów. Jednak nadmiar żywych owadów w wolierze może prowadzić do wyrzucania młodych z gniazda. Zdarza się, że samce, jak się obserwuje u kubanika mniejszego, uważają swoje męskie odchowane potomstwo za rywali i dotkliwie je okalecza. Podloty z poprzedniego lęgu często przeszkadzają samicy w kolejnym wysiadywaniu jaj, wchodząc do gniazda, brudząc go odchodami i rozbijając złożone w nim jajka. Częste zaglądanie opiekuna (hodowcy) do woliery płoszy ptaki, które porzucają lęgi, jak to często obserwuje się u mniszek. Zbyt częste kontrolowanie lęgów w ostatnim tygodniu przebywania w nim młodych prowadzi do wczesnego wyfrunięcia młodych i rozbijania się ich o wolierę. W wolierze, w której hodujemy więcej gatunków ptaków, miejsc do założenia gniazda musi być więcej niż par do gniazdowania. Ptaki powinny mieć zapewnione optymalne warunki środowiskowe i urozmaicone żywienie. Do woliery najlepiej wprowadzać wszystkie ptaki jednocześnie, ponieważ  łączenie kolejnych par ze stadem w czasie sezonu lęgowego może prowadzić do agresji.

 

Czy motyliki można hodować w klatkach?

Czy w klatkach pokojowych można też hodować pisklęta motylików? Czy ptaki te są odporne na zmiany temperatury?

 

Obecnie hodowane motyliki prawie wyłącznie pochodzą z hodowli, więc są dobrze aklimatyzowane i odporne na zmiany temperatury. Ptaki pochodzące z importu muszą być trzymane w klatkach w ciepłym pomieszczeniu o stałej temperaturze, ponieważ są wrażliwe na chłody. W Polsce w wolierach zewnętrznych astryldy te mogą przebywać od połowy maja do końca września, a później przenosimy je woliery wewnętrznej. Motyliki można hodować w klatkach pokojowych, ale odchowy młodych zdarzają się rzadko. Jeżeli nawet uda się odchować pisklęta w klatce, to kondycja ich jest gorsza od ptaków hodowanych w wolierach. W wolierach zewnętrznych astryldy te mają więcej ruchu i stale uzupełniają jadłospis owadami z ziemi lub krzewów. Najczęściej hodowanym motylikiem jest motylik krasnouchy, który przystępuje do lęgów w wieku 6 miesięcy i odbywa je przez cały rok, na co może sobie pozwolić samica w ciepłych krajach. W chłodniejszym klimacie ptaki te są podatne na zaparcie jaj, więc lęgi nie mogą się odbywać przez cały rok. Motyliki są bardzo spokojnymi ptakami i zgodliwymi mieszkańcami wolier. Pozdrawiam

 

Jak powinna być zbudowana klatka dla zeberek?

Brat obiecał zrobić mi klatkę dla zeberek. W sklepie widziałam klatki zbudowane z prętów ustawionych pionowo lub poziomo, które klatki są lepsze dla zeberek? Jakie drzewo można wykorzystać do budowy klatki? Gdzie powinny znajdować się drzwiczki w klatce?

W klatkach z prętami poziomymi zeberki będą wskakiwać na ściany boczne niszcząc sobie sterówki, dlatego powinny mieć klatkę z prętami pionowymi i żerdkami tak rozmieszczonymi, aby siedzący na nich ptak nie dotykał ogonem ścian klatki. Żerdki w klatce najlepiej drewniane powinny być różnej średnicy i dostosowane do wielkości ptaka. Nieodpowiednia średnica żerdki może być przyczyną przerastania pazurków. Żerdki plastikowe łatwiej utrzymać w czystości, ale nie pozwalają ptakom na mocne chwytanie się, przez co pazurki ptaków ścierają się nieznacznie. Najlepiej wykonać żerdki z drzew owocowych lub wierzby. Należy je regularnie wymieniać. Klatka powinna być wykonana z materiałów nietoksycznych, a elementy drewniane w klatce powinny być wykonane z drzewa liściastego. Nie może to być drzewo iglaste, ponieważ olejki eteryczne zawarte w drewnie drzew iglastych mogą drażnić układ oddechowy ptaków. Elementy drewniane klatki nie mogą być impregnowane. Jeżeli sami budujemy klatkę, używamy farb nieszkodliwych dla ptaków. Drzwiczki, które mają służyć do codziennej wymiany wody i pokarmu, powinny się znajdować w dole klatki w środku długości przedniej ściany. W takim wypadku, gdy wkładamy rękę do klatki, mniej niepokoimy ptaki, które zwykle obserwują nas z góry. Drzwiczki w bocznej ścianie powinny być wysoko umieszczone, ponieważ po ich zdjęciu lub zablokowaniu w otworze można zamocować budkę lęgową. Klatki dla zeberek mogą być otwarte (wszystkie ściany wykonane z prętów), półotwarte (tył zbudowany z litej płyty, a boki ażurowe), skrzynkowe. W klatkach skrzynkowych tylko przednia ściana jest z siatki. Klatki skrzynkowe nadają się dla par lęgowych i ptaków płochliwych. Nie wskazane są dla zeberek klatki okrągłe, ponieważ źle oddziałują na psychikę ptaków, które mają trudności ze znalezieniem dla siebie odpowiedniego miejsca na odpoczynek. Pozdrawiam

Czy łąkówki można hodować w klatkach?

Mam kilka pytań: jakie są rozmiary minimalnej klaki dla łąkówek?, czym je karmimy i czy można im podawać ziarna oleiste, a w tym słonecznik?, kiedy łąkówki przystępują do lęgów w warunkach pokojowych?

 

Łąkówki są spokojnymi ptakami, dlatego nadają się do hodowli klatkowej w mieszkaniu. Dla pary ptaków minimalne rozmiary klatki to: 100 cm. dł, 50 cm. wys. 40 cm. szer. Łąkówki karmimy prosem senegalskim, prosem, włośnicą, kardi, nasionami traw, zieleniną, owocami. Do trawienia niezbędny jest czysty piasek. W żywieniu tych ptaków bardzo ważne są minerały (grit, kamień mineralny). W warunkach naturalnych nasiona oleiste nie wchodzą w skład diety łąkówek, więc słonecznik, konopie, murzynek podajemy sporadycznie. Regularnie podajemy te nasiona wyłącznie ptakom bytującym w okresie zimowym w wolierach zewnętrznych. Troszkę maku można podać do pokarmu jajecznego. Łąkówki, szczególnie wspaniałe, są wrażliwe na karmienie nasionami oleistymi, ponieważ jest to zbyt tłusta dieta dla wątroby. W warunkach pokojowych łąkówki przystępują do lęgów dopiero w połowie marca. Pozdrawiam

Jak rozmnażać amadyny białolice?

Od znajomego dostałam amadynę białolicą, samiczkę i chciałam dokupić samca do pary.Czy mogą pojawiać się problemy przy rozmnażaniu tych ptaków? Czy to prawda, że u młodych samic może dochodzić do zalegania jaja z powodu nie w pełni rozwiniętego jajowodu?

 

Amadyny białolice można hodować w klatce lub wolierze. Są to ptaki żywotne o łagodnym usposobieniu. Mogą je hodować hodowcy mniej lub bardziej zaawansowani. Niestety w domowych hodowlach mogą się pojawić problemy z niewiadomych przyczyn, gdy próbujemy je rozmnożyć. W przypadku hodowli klatkowej należy pamiętać o umieszczeniu koło budki lęgowej naturalnej lub sztucznej roślinności, ponieważ wtedy ptaki łatwiej i szybciej akceptują nowe miejsce lęgowe. Ptaki do rozrodu kupujemy od sprawdzonego hodowcy i powinny być obce względem siebie. W warunkach naturalnych i w hodowli amadyny białolice osiągają dojrzałość płciową w wieku 7 miesięcy i odbywają swój pierwszy lęg jeszcze w tym roku, w którym się wykluły. Młode osobniki z pierwszego lęgu, gdy nie przystąpią do lęgu w tym roku, w którym przyszły na świat, w wieku 10-12 miesięcy zaczynają się pierzyć. Gdy mamy dobraną parę w klatce zawieszamy półotwartą budkę. Budulcem na gniazdo mogą być: sizal, włókno kokosowe, różne rodzaje wysuszonych traw, drobne piórka. Pierwszą oznaką chęci gniazdowania jest nerwowe latanie samicy po klatce. Samiec z kolei śpiewa miłosny trel. Samica składa 4-6 białych jajek w jednodniowych odstępach, które wysiadują samica i samiec przez 14 dni. W nocy na jajkach siedzi wyłącznie samica. Młode ptaki opuszczają budkę lęgową w chwili ukończenia 21 dnia życia i są jeszcze dokarmiane przez 10-14 dni głównie przez samca, ponieważ samica przygotowuje się do odbycia kolejnego lęgu. Młode ptaki potrzebują dużo pokarmu białkowego (gotowane jajko, drobne owady takie jak: wodzień, mącznik, pinka). W diecie powinno być też skiełkowane ziarno, zielenina, kawałek jabłka, ogórka. Problem zalegania jajka w jajowodzie dotyczy nie tylko młodych samic, ale również  starszych. Wiążę się to nie z wiekiem samic przystępujących do lęgów, ale brakiem lub niewystarczającą ilością witamin: A, D3, E, które są odpowiedzialne za wchłanianie wapna. Amadyny białolice w naturze przy sprzyjających warunkach mają trzy udane lęgi. Podobnie może być w hodowli. Pozdrawiam

Jakie czynniki moga wpływać na krzyżówki międzygatunkowe?

Hoduję kilka kanarków. Czytałem o ich krzyżówkach z innymi ptakami. Czy można krzyżować szczygła z kanarkiem? Jakie czynniki mogą wpływać na końcowy efekt takich krzyżówek?

W Polsce hoduje się szczygła z kanarkiem, aby uzyskać ładnie śpiewające bastardy o ciekawym wyglądzie. W związku z tym, że w Polsce jest zabroniona hodowla rodzimych gatunków takich jak: szczygieł, gil, dzwoniec, czyż, hodowcy sprowadzają te ptaki z zagranicy. Bastardy (ptaki pochodzące z krzyżówki dwóch odrębnych gatunków) hoduje się, aby uzyskać inny śpiew (makolągwa jest świetnym śpiewakiem i ten śpiew przekazuje na krzyżówki z kanarkami), barwę czy kształt. Chcąc krzyżować różne gatunki ptaków należy na wstępie zapoznać się z ich zwyczajami i wymaganiami. Najłatwiejsza krzyżówka to kulczyk z kanarkiem ze względu na bliskie pokrewieństwo gatunków. Wiele czynników może wpływać na to, jakie uzyskamy mieszańce (bastardy). Od stopnia zgodności genetycznej rodziców w dużej mierze będzie zależała płodność potomstwa. Bastardy mogą być całkowicie, częściowo płodne lub sterylne. Różnica w liczbie chromosomów rodziców może utrudniać końcowy efekt hybrydyzacji. Na efekt hybrydyzacji wpływają też wcześniejsze doświadczenia pary lęgowej. Przykładowo w krzyżówce kanarka ze szczygłem, samice, które są używane do takiej hodowli, powinny być pierwiastkami niekrzyżowanymi wcześniej z innym kanarkiem. Łatwiej jest skojarzyć parę: samiczkę kanarka z innym ptakiem śpiewającym (samcem), który potrafi uwieść ją śpiewem. Na efekt krzyżówek międzygatunkowych wpływają też: różnica w wielkości ptaków, wiek rozpłodowy (dzikie ptaki przeznaczone do krzyżówek z samicami kanarków powinny być młodymi ptakami, które jeszcze nie gniazdowały z samicami własnego gatunku), odmienność w ubarwieniu, rytuał godowy pary (głównie samca). Jeżeli w hodowli szczygła z kanarkiem chcemy uzyskać ciekawe ubarwienie, to samca szczygła kojarzymy z kanarzycą odpowiednio ubarwioną, ponieważ po niej pisklęta w większości dziedziczą ubarwienie. Ptaki lęgowe powinny być do siebie przyzwyczajone i zaaklimatyzowane do niewoli. W czasie lęgów powinny mieć spokój i odpowiednio dobraną karmę. Bastardy zwykle żyją dłużej i są odporne na choroby swoich rodziców. Pozdrawiam

Jak najlepiej hodować astryldy, jeden gatunek czy więcej?

Miałem kiedyś parkę amadyn maskowych, które hodowałem w klatce. Znajomy obiecał mi odstąpić wolierę, jeżeli będę zainteresowany hodowlą większej ilości ptaków. Jako początkujący hodowca zastanawiam się, czy powinienem w wolierze hodować jeden gatunek czy więcej? Jakie mogą się pojawić problemy przy hodowli wielogatunkowej?

Dla początkującego hodowcy dobra byłaby hodowla jednogatunkowa. Przykładowo mniszki muszkatowe mają silne więzi społeczne, a młode ptaki z pierwszego czy drugiego pokolenia będą z rodzicami odkarmiały każde kolejne pokolenie nie czyniąc krzywdy. Również amadyny maskowe są ptakami stadnymi i na ogół dobrze się rozmnażają. W hodowli wielogatunkowej niektóre gatunki będą ze sobą rywalizować o przestrzeń, hierarchię w stadzie. Tak się mogą zachowywać amadyny: krótko-, długosterna, diamentowa czy papuzik. Poza tym amadyn długosternych nie można trzymać z amadynami krótkosternymi, podobnie jak mniszek muszkatowych z srebnodziobkiem afrykańskim, ponieważ ptaki krzyżują się ze sobą dając w 95% bezpłodne mieszańce. W przypadku woliery wielogatunkowej musimy pamiętać, aby pokarm był dobrany (dopasowany) do wszystkich gatunków ptaków jakie ją zamieszkują. Jeżeli decydujemy się na rozród ptaków, to w wolierze wielogatunkowej powinny być odpowiednie rodzaje budek dopasowane do danego gatunku. Jeżeli w takiej wolierze decydujemy się na chów jednej płci, to lepiej budek nie wieszać, ponieważ ptaki będą w dzień prowadzić potyczki o rewir, chociaż niektóre gatunki będą używać ich jako miejsc odpoczynku czy noclegu. W hodowli wielogatunkowej ważnym elementem jest przestrzeganie zasady zachowania równowagi podziału par w danym gatunku, aby uniknąć rywalizacji o partnera. W hodowli jednogatunkowej w wolierze ptaki szybciej dojrzewają płciowo, są zdrowsze, mają silniejszy instynkt rodzicielski, zanika agresywność wewnątrzgatunkowa. Mamy jednak mniejszą kontrolę nad lęgami, niemożliwość prowadzenia hodowli w mutacjach. Trudniej też zdiagnozować pierwsze objawy choroby. W każdej wolierze powinien też być odpowiedni wystrój (na środku woliery należy posadzić niskopienne, dobrze rozgałęzione drzewka lub zamontować gałęzie drzew owocowych,wierzby, brzozy) tak przygotowany, aby przy obsłudze ptaków nie stresować ich. Pozdrawiam

Co może być powodem nieudanych lęgów amadyny wspaniałej?

Mam parkę amadyn wspaniałych. Ich pierwsze lęgi były nieudane. Z jajek nie wykluły się młode. Jak sprawdzałem, samica siedziała na jajkach.

W rozmnażaniu amadyn bardzo ważne jest to, aby ptaki były odpowiednio dobrane w pary. Powodem nieudanych lęgów może być brak doświadczenia ptaków przystępujących do lęgów, źle dobrana para. Samica w niewłaściwie dobranej parze może znosić niezapłodnione jajka lub źle je ogrzewać. U pary źle dobranej może się zdarzyć, że ptaki nie przystępują do lęgów i nie karmią młodych. Najlepiej jest, gdy para rodzicielska może dobrać się spontanicznie spośród grupy młodych ptaków, ale już dojrzałych do rozrodu. Jeżeli hodowca nie ma takiego wyboru, może wymienić jednego z rodziców na innego ptaka lub amadynę, która miała już młode. Aby lęgi były udane, ptaki powinny mieć dużo przestrzeni, budki lęgowe, dużo materiału budulcowego na gniazdo i odpowiedni pokarm. Pozdrawiam

Czy w tej samej wolierze można trzymać amadyny długo- i krótkosterne?

Amadyny te są gatunkami pokrewnymi i w wolierze łącza się ze sobą (krzyżują) dając mieszańce, które są płodne, ale fenotypowo dla hodowcy nie mają większej wartości. W związku z tym nie należy trzymać tych gatunków razem. Inne pokrewne gatunki ptaków łącząc się, dają mieszańce bezpłodne. W przypadku amadyn długo- i krótkosternych jest to wyjątek (mieszańce są płodne). Ten wyjątek również ma miejsce w naturalnych warunkach w wyniku braku doboru partnera z gatunku. Pozdrawiam

Czy w wolierze można trzymać więcej niż jedną parę amadyn dlugosternych?

W wolierze nie należy trzymać więcej niż jednej pary tych ptaków, ponieważ mogą zachowywać się wobec siebie bardzo agresywnie. Wobec innych gatunków amadyny te zachowują się łagodnie, ale można je trzymać z gatunkami nieco większymi od nich, ponieważ mniejsze i słabsze ptaki mogą być atakowane przez samce, broniące swojego terytorium. Nie wskazane jest również trzymanie amadyn długosternych w wolierze z pokrewnymi im amadynami stepowymi i amadynami czarnogardłowymi. Pozdrawiam

Jak przygotować papuziki błękitne do lęgów?

Papuziki błękitne najlepiej czują się w obszernych wolierach obsadzonych gęstą roślinnością oraz w dużych klatkach. Do lęgów mogą być dopuszczane osobniki roczne, ale najlepiej nadają się ptaki w wieku około dwóch lat. Zbyt młode samice znoszą niezalężone jajka na dno klatki, a nie do budki. Z kolei zbyt młode samce niechętnie zakładają gniazda i budują je niedbale. Papuziki błękitne najchętniej przystępują do lęgów w wolierach, gdzie mogą być trzymane w kilku parach. Budują wolnostojące gniazda wśród krzewów zasadzonych w wolierze. Przed przystąpieniem do lęgów pary tych ptaków ustanawiają rewiry lęgowe tak, aby każda para czuła się bezpiecznie. Ptaków tych nie należy trzymać z innymi gatunkami papuzików, ponieważ dochodzi do krzyżowania między nimi, a mieszańce (potomstwo z takiej hodowli) są bezpłodne. Minimalna klatka dla pary (samiec, samiczka) papuzików błękitnych to 80x45x45 cm. W klatce papuziki preferują półotwarte budki z siatki oraz różnego rodzaju zamknięte koszyczki obłożone mchem lub przeplatane sztuczną roślinnością. Wskazane jest ustawienie roślinności przed klatką, ponieważ wtedy ptaki czują się bezpieczniej. Częstą dolegliwością w hodowlach tych ptaków jest otyłość, dlatego papuziki powinny mieć zbilansowana dietę i dużo przestrzeni do ruchu. Zbyt otyłe samice nie znoszą jajek, a samce są bezpłodne. W czasie lęgów powinny mieć cały czas dostęp do wapna i minerałów, ponieważ ptaszki te znoszą duże jajka w porównaniu do swojej wielkości. W momencie wyklucia się młodych i ich odchowu należy zwiększyć ilość białka zwierzęcego, miękkiej karmy i ogórka. Mała ilość białka przy odchowie piskląt często kończy się dla nich zgonem i wyrzuceniem martwych z gniazda. Nie należy przesadzać z białkiem zwierzęcym w innym okresie niż odchów piskląt, ponieważ powoduje to otłuszczenie wątroby. Pojawia się też zjawisko chęci ciągłego parzenia się, a naniesione jajka nie są chętnie wysiadywane przez samice. Z kolei samce zabudowują naniesione jajka i powstaje tak zwana ,, kanpka’’. Papuziki błękitne zwykle wyprowadzają tylko dwa udane lęgi. Przy trzecim lęgu pisklęta są często niedokarmione, a młode osobniki po usamodzielnieniu się często chorują, dlatego bezpieczniejsze będą tylko dwa lęgi w klatce. Po tym czasie powinien nastąpić odpoczynek do chwili całkowitego przepierzenia.

Czy zeberki można hodować w jednej klatce z kulczykiem mozambijskim?

Z parki zeberek zdechł samczyk. Samiczkę (młodą) mam od dwóch miesięcy. Chciałabym do towarzystwa dokupić kulczyka mozambijskiego (rodzina łuszczakowatych), już kiedyś hodowałam samczyka, ale samego. Czy to jest dobry pomysł?

Kulczyki mozambijskie hodowane w wolierze nie zawsze są wobec siebie tolerancyjne, ale wobec innych gatunków ptaków nie wykazują agresji. W związku z tym w wolierze można je trzymać z innymi gatunkami. Prawdopodobnie kulczyk mozambijski w klatce (pod warunkiem, że jest obszerna ) nie będzie agresywny wobec zeberek. Jeżeli samiczce (zeberka) chcemy dokupić towarzysza to lepiej dokupić zeberkę. Może to też być samiczka. Ptaki poszczególnych gatunków mają swój język i lepiej się czują w towarzystwie osobnika swojego gatunku. W wolierze często są trzymane gatunki różnych ptaków, ale są one zwykle hodowane parami. Nie należy łączyć kulczyka mozambijskiego z kanarkami, ponieważ te gatunki krzyżują się między sobą. Pozdrawiam

Czy gołąbkom diamentowym można podawać mieszankę dla kanarków?

W warunkach naturalnych gołąbki diamentowe żywią się nasionami znajdującymi się na ziemi, jadalnymi fragmentami roślin i drobnymi bezkręgowcami. W hodowli podaje się im różne nasiona prosa, kanar, siemię lniane, murzynek, mak, konopie. Można im dawać dobrej jakości mieszankę dla kanarków lub dla małej egzotyki. Pozdrawiam

Co robić, żeby samica zeberek nie tłukła jajek w gnieździe?

Była to moja pierwsza hodowla zeberek i ich lęgi, ale okazała się nie do końca udana. Ptaki miały budkę i materiał do budowy gniazda. Podczas wysiadywania jajek samica uszkodziła trzy. Dlaczego tak zrobiła?

Może być kilka przyczyn uszkodzenia jajek przez samicę w czasie ich wysiadywania. Samica siedząc na jajkach, aby zachować równomierny i właściwy rozwój zarodków, obraca je. Jeżeli ma za długie (nie przycięte) pazurki, może uszkodzić jajka. Czasem młode niedoświadczone ptaki podczas pierwszych lęgów budują niedbale gniazdo. Jeżeli dno budki nie będzie odpowiednio zabudowane, dochodzi do uszkodzenia jednego z jajek, a reszta się skleja. Przyszli niedoszli rodzice wyrzucają uszkodzone jajka z gniazda. W takiej sytuacji dobrze jest przed zawieszeniem budek wstępnie uformować gniazdo. W hodowlach zeberek (nowych mutacji) coraz częściej zdarzają się samce, które bardzo mało lub w ogóle nie interesują się dostarczonym im materiałem budulcowym na gniazdo. Takim parom hodowca sam powinien zbudować gniazdo, wkładając do budki siano i  dobrze je ubijając. Materiałem budulcowym na gniazdo nie może być wata ani wełna. Najlepsze jest długie, miękkie siano. Również zielone, świeże części roślin nie mogą służyć do budowy gniazda, ponieważ podczas ich cięcia i modelowania przez zeberki istnieje ryzyko, że wydzielające się soki spowodują sklejanie się jajek. Ważne jest, aby w czasie lęgów pokarm zielony był podawany w formie drobno posiekanej. Zdarza się, że niektóre samce mają tak rozbudowany instynkt budowania, że do budki znoszą każdy rodzaj budulca (kamyki, zeschnięte odchody, kawałki pokarmu), co może prowadzić do zagrzebania jaj i strat w lęgach. Aby się upewnić, czy lęgi zeberek przebiegają prawidłowo, należy prowadzić kontrolę gniazda, ale pod warunkiem, że nie zmusza się ptaków do jego opuszczenia. Wystraszone ptaki mogą porzucić gniazdo. Kontrolę gniazda można prowadzić tylko wtedy, kiedy nie ma w nim zeberek. Pozdrawiam

Jak żywić amadynę obrożną w okresie lęgów?

Ile par amadyn obrożnych może przebywać w klatce?

Podajemy mieszankę ziaren z dodatkiem nasion traw i ziół, zieleninę (szpinak, endywia, cykoria, gwiazdnica). Bardzo dobrze na zdrowie ptaków i udane lęgi wpływa świeża gwiazdnica pospolita. W tym okresie ważny jest zrównoważona podaż karmy zwierzęcej. Sama karma jajeczna może być dla tych amadyn niewystarczająca, a często ptaki nie chcą jej jeść. W związku z tym przez pierwsze dwa tygodnie życia piskląt dorosłe ptaki powinny otrzymywać żywe owady (mszyce, muszki owocowe, wodzień) larwy owadów (mrówek, mączniaka, pleśniakowca lśniącego). Należy uważać z podawaniem karmy zwierzęcej, ponieważ zarówno niedobór, jak i nadmiar tego pokarmu  może być przyczyną wyrzucania piskląt z gniazda. Istotnym dodatkiem żywieniowym są : sepia, skiełkowane ziarno, preparaty mineralne i witaminowe. W klatce powinna być jedna para amadyn obrożnych, ponieważ samce w okresie lęgów stają się bardziej agresywne, zwłaszcza wobec siebie. Pozdrawiam

Na co zwracamy uwagę przy zakupie zeberek?

Zeberki oprócz kanarków i papużek falistych są obecnie najpopularniejszymi i najtańszymi ptakami hodowanymi w klatce. Zeberek nie kupujemy od przygodnych handlarzy, ponieważ mogą być chore lub pochodzić z chowu wsobnego, a takie osobniki mogą mieć wady i złe nawyki. Przy zakupie zeberek dokładnie sprawdzamy ich kondycje, jakość upierzenia, dziób (nie może być zdeformowany), łapy (nie mogą mieć grubych łusek i przerośniętych pazurów). Taka wada, jak brak pazurów dyskwalifikuje ptaki na wystawie. Wadliwe palce, szczególnie tylne, mogą być przyczyną ślizgania się ptaka (zeberki obejmują żerdkę trzema palcami z przodu i jednym z tyłu) na gałązce, co powoduje nie tylko ogólny dyskomfort, ale utrudnia też kopulację. Oglądając zeberkę zwracamy uwagę, czy ptak prawidłowo oddycha i nie chrypi. Oddychanie zeberek przy otwartym dziobie może świadczyć o niedrożności otworów nosowych. Bardzo zmęczony ptak może poruszać ogonem przy oddychaniu, co nie powinno mieć miejsca. Oczy zdrowej zeberki powinny być szeroko otwarte bez zbędnej wydzieliny. Zabrudzone i zlepione pióra wokół kloaki świadczą o schorzeniu układu pokarmowego. Nie należy kupować młodych ptaków z czarnymi dziobami, ponieważ takie zeberki nie są jeszcze samodzielne i często z braku umiejętności pobierania pokarmu padają z wygłodzenia. Kupując zeberki zwracamy też uwagę na osobniki, które tworzą pary, ponieważ w przyszłości mogą zagwarantować udane lęgi. Zeberki o ciekawych i rzadkich mutacjach trudno dostać w sklepie zoologicznym, więc powinniśmy się skontaktować z najbliższym związkiem hodowców drobnej egzotyki. Cena tych ptaków będzie zależała od odmiany. Zeberki o ciekawych i rzadszych mutacjach będą droższe i trudniejsze do zdobycia.

Co jest ważne w hodowli kardynała szkarłatnego?

W naturalnych warunkach kardynał szkarłatny (wirgiński) zamieszkuje Środkową i Północną Amerykę. Ptaki te cieszą się zainteresowaniem z powodu ciekawego ubarwienia. Chociaż zwykle samce mają barwę ciemnopurpurową, a samice ciemnobrązowożółtą, to istnieją różnice w ubarwieniu tych ptaków, powstałe na skutek zamieszkiwania w różnych warunkach klimatycznych i przyrodniczych. Ptaków tych raczej nie powinno trzymać się w klatkach i najlepiej czują się w przestronnej wolierze z licznymi krzewami. Jeżeli chodzi o zachowania stadne, to są to ptaki zwykle zgodne i mogą przebywać w wolierze z innymi mniejszymi gatunkami. W przypadku rozmnażania wskazane jest umieszczenie pary w oddzielnej wolierze. Gniazdo buduje samica, a samiec dotrzymuje jej jedynie towarzystwa. Należy im dostarczyć materiał budulcowy. Samica buduje gniazdo z trawy, mchu, włókna kokosowego, sizalowego, cienkich gałązek. W wolierze, gdzie jest dużo roślin, samica zbuduje gniazdo wśród drzew, ale może zbudować również w budce lęgowej. Młode ptaki opuszczają gniazdo po 14 dniach i stają się samodzielne w wieku 5 tygodni. W okresie godowym i odchowu młodych ważne jest odpowiednie żywienie ptaków. Kardynały szkarłatne karmią swe pisklęta głównie owadami. Dopiero później młode ptaki przechodzą na dietę w większości roślinną. Młode ptaki, otrzymujące zróżnicowany pokarm pochodzenia zwierzęcego, szybko rosną i mogą się już opierzyć w ósmym bądź dziewiątym dniu życia. Kardynał szkarłatny w żywieniu nie jest specjalnie wymagający. Karmi się go: prosem, pszenicą, rzepikiem, słonecznikiem, gryką, owsem, gwiazdnicą. Aby ptaki zachowały atrakcyjną barwę, muszą otrzymywać też tartą marchew, jabłko, zieleninę, pomidory, borówki, owoce jarzębiny. Zawsze do dyspozycji powinny mieć wodę do picia i do kąpieli. Są to ptaki dość wytrzymałe na warunki otoczenia, ale w zimie powinny mieć możliwość schronienia w dobrze ocieplonym domku. Wychowane od młodości łatwo się oswajają i przywiązują do opiekuna.

Czy szarego śpiewaka można hodować w wolierze ogrodowej?

Woliera ogrodowa dla kulczyka białorzytnego (szarego śpiewaka) jest idealna. Ptaki te są bardzo odporne. W całodobowej wolierze ogrodowej, w temperaturze kilka stopni poniżej zera mogą być udane lęgi. Młode kulczyki szare są wrażliwe na warunki pogodowe, więc powinny przebywać w zadaszonej części woliery lub przybudówce. Niższe temperatury nie powinny przeszkadzać ptakom dobrze wypierzonym. Nie umieszczamy w tej samej wolierze lub sąsiedniej innych par kulczyków szarych, ale mogą one przebywać z mniszkami, motylnikami, słowikami chińskimi, łąkówkami. Jeżeli chodzi o hodowlę tych ptaków w klatce, to powinna być ona w miarę duża, ale każda para może mieć inne preferencje. Pozdrawiam

Czy płeć szarego śpiewaka można określić tylko badaniami genetycznymi?

Samiec i samica kulczyka szarego (białorzytnego) nie różnią się zbytnio, chociaż samica po bokach ma ciemniejsze smugi. Samiec pięknie śpiewa, a samica tylko poćwierkuje, dlatego w grupie ptaków na podstawie śpiewu można zidentyfikować samca. Jednak może się zdarzyć, że w grupie ptaków znajduje się samiec, który nie zaśpiewa przez kilka miesięcy. Najprostszym sposobem określenia płci, szczególnie dla początkujących hodowców, są badania genetyczne. Wystarczy do specjalnej pracowni wysłać kilka piórek ptaków, gdzie na podstawie analizy DNA, zostanie określona ich płeć. Niektórzy hodowcy próbują określić płeć na podstawie zachowania (fenotypu) się tych ptaków. Do klatki ze 100% samcem wpuszczają ptaki o nie znanej płci i sprawdzają, jak samiec (sekstester) zachowuje się wobec nich. Taki samiec inaczej będzie zachowywał się wobec samicy, niż wobec samca. Kulczyk szary (sekstester) wobec samczyka śpiewa bardziej nerwowo, opuszcza skrzydła i energicznie zbliża się do nowego towarzysza. Wobec samiczki śpiew jest spokojny, a samiec stopniowo zbliżając się do niej, wyciąga się jak struna i kroczy raz w prawo, raz w lewo. Pozdrawiam

Czy mewki japońskie można hodować z mniszkami?

Nie wskazane jest trzymanie mewek japońskich z mniszkami, ponieważ ptaki te mogą się krzyżować. Pozdrawiam

Czym się różni mewka japońska od staroniemieciej?

Mewka japońska inaczej mniszka białorzytna, jest ptaszkiem egzotycznym należącym do rodziny astryldowatych. Została wyhodowana w Japonii, w wyniku krzyżowania ze sobą spokrewnionych astryldów. Materiałem wyjściowym w krzyżowaniu były: amadyna brązowa i srebrnodziobek indyjski. Z kolei mewka staroniemiecka jest przedstawicielem dużej grupy gołębi ozdobnych posiadających z przodu piersi charakterystyczną strukturę piór nazywaną ,,krawatem’’ lub ,,żabotem’’. Krawat na piersi jest rozpoznawalną cecha rasową wszystkich gołębi należących do rodziny mewek. Mewka staroniemiecka jest gołębiem średniej wielkości z zaokrągloną głową, z obfita muszlowatą koroną i dobrze rozwiniętym żabotem. Sylwetka tego gołębia jest mocna, przysadzista, pierś szeroka i do przodu wysunięta. W Polsce rasa tych gołębi jest znana, ale jest hodowana tylko przez nielicznych hodowców. Pozdrawiam

Co jest najlepszym materiałem na gniazdo dla mewek japońskich?

Czy ze wszystkich jajek, jakie zniesie samica, wylęgną się zdrowe pisklęta?

Mewki japońskie najchętniej gniazdują w zamkniętej lub półotwartej budce lęgowej (12x12x12 cm). Do wyścielenia gniazda najlepiej nadają się suche źdźbła traw, sucha słoma, włókno kokosowe, które powinny być dostępne w klatkach hodowlanych w okresie lęgów. W klatce hodowlanej powinna przebywać tylko jedna para, ponieważ ptaki te lubią wspinać się do innych gniazd. Samica mewki japońskiej znosi zwykle od 3-5 jaj, ale może się zdarzyć (rzadko) w gnieździe 6-8 jajek. Zbyt duża liczba jajek w gnieździe może być powodem ich złego ogrzania i wtedy nie ze wszystkich jajek wylęgną się pisklęta, chociaż jajka są zapłodnione. Zbyt duża liczba jajek (8) może być również powodem tego, że pisklęta, które się z nich wylęgną, będą małe, niedorozwinięte, źle odżywione, dlatego w gnieździe nie powinno być więcej niż 6 jajek, aby wykluły się z nich zdrowe i dobrze odżywione ptaki. Lęgi mewek w temperaturze pokojowej mogą odbywać się przez cały rok.  Zimą w nieogrzewanej wolierze najlepiej jest odizolować samce od samic, aby nie doszło do zaparcia jaj. Pozdrawiam

Czy zeberki można hodować w szklarniach i czy można je trzymać z papużkami falistymi?

Zeberki można hodować w szklarniach. Nie należy ich  trzymać z papużkami falistymi, ponieważ mogą zrobić krzywdę tym astryldom, raniąc je. Wszędobylskie zeberki znoszą ze spokojem nimfy, które jednak w okresie lęgowym mogą niszczyć koszyczki lęgowe zeberek, podobnie jak papugi faliste. Pozdrawiam

Czy ryżowiec siwy może być hodowany przez początkującego hodowcę?

Mam dwie papużki faliste w dość dużej klatce. Czy z nimi można trzymać ryżowca siwego?Czy może on jeść pokarm przeznaczony dla papużek falistych?Ile lat przeciętnie żyje ryżowiec siwy?

Ryżowce siwe są łatwymi ptakami w hodowli, dlatego mogą być hodowane przez początkujących hodowców. Najlepsze dla nich są woliery zewnętrzne lub pokojowe, ale można trzymać je w dużych klatkach. Mogą być trzymane z papugami falistymi, ale wobec gatunków mniejszych są agresywne. Można im podawać pokarm dla papug falistych, ale dieta powinna być uzupełniona otrębami ryżowymi, łamanymi ziarnami ryżu, słonecznika, ziarnami ziół i traw, owadami. Astryldy te lubią zieleninę (szpinak, gwiazdnica, mniszek lekarski), marchew, jabłko. Mogą dostawać granulat dla zięb, kłosy prosa i powinny mieć dostęp do żwirku mineralnego. Żyją około siedmiu lat. Pozdrawiam

Jakie nasiona chwastów można podawać zeberkom?

Nasiona chwastów są doskonałym urozmaiceniem diety zeberek. Można podawać je w różnej fazie dojrzałości i najczęściej znajdują się w pośladzie (pozostałość po oczyszczaniu wymłóconego ziarna). Należą do nich nasiona: tasznika pospolitego, ostropestu plamistego, babki zwyczajnej, rdestu ptasiego, lebiody, babki plesznika, mlecza, kminu, kozieradki pospolitej, ogórecznika, mietlicy zbożowej, wiechliny rocznej, wiesiołka. Całe dojrzałe kwiatostany tych roślin można umieszczać miedzy prętami klatki lub woliery. Również rośliny te zasiane w doniczkach mogą uatrakcyjnić wystrój klatki i woliery. Jest to bardzo dobre i atrakcyjne do pozyskiwania pożywienie dla ptaków. Pozdrawiam

Jak często należy karmić zeberkę?

Zapotrzebowanie pokarmowe zeberek zależy od ich wieku, stanu fizjologicznego, pory roku. Ptaki te jednak mają bardzo szybką przemianę materii, wiec powinny mieć dostęp do pokarmu przez cały czas. Zwykle zeberki karmi się rano i wieczorem, a w okresie lęgów należy jeszcze w środku dnia podawać pokarm miękki. Niezjedzone,  zabrudzone lub zamoczone ziarno lub inny pokarm należy wyrzucić. Pozdrawiam

Czy kardynał czubaty podlega rejstracji?

Ptaki te podlegają rejestracji w starostwach powiatowych w terminie 14 dni od ich nabycia. Powinny też mieć dokumenty świadczące o ich pochodzeniu. Za brak takich dokumentów grozi kara więzienia od trzech miesięcy do pięciu lat. Pozdrawiam

Czy w sklepie można kupić specjalną mieszankę dla kardynała czubatego?

Bardzo podobają mi się ptaszki egzotyczne kardynały. Chciałbym wiedzie, czy można w sklepie zoologicznym kupić specjalną mieszankę dla kardynała czubatego? Czy te ptaki można hodować w klatce? Czy śpiewają tylko samce?

Specjalnej mieszanki ziaren przeznaczonej tylko dla kardynałów w sklepie raczej nie spotkamy. Jest dostępny uniwersalny miękki pokarm dla szpaków, gwarków, który też jest dla kardynałów. Kardynały czubate jedzą: proso, nasiona słonecznika, rzepak, owies, kanar, pszenicę, niełuskany ryż, kukurydzę. Mieszankę taką można przygotować samemu mieszając dwie części karmy dla papużek nierozłączek z jedną częścią karmy dla kanarków lub dzikich ptaków. Kardynały czubate powinny otrzymywać też dużo owadów, (w początkowym okresie życia pisklęta karmione są niemal wyłącznie owadami), zieleninę (gwiazdnica), owoce, pąki drzew, pokarm jajeczny. Do rozmnażania najlepiej nadaje się woliera. Ptaki te można hodować w przestronnych klatkach i najczęściej się tak robi, gdy je chcemy trzymać je w domu jako ptaki śpiewające. Jeżeli chcemy mieć ptaka śpiewającego w domu to samca należy trzymać oddzielnie. Śpiewają zarówno samce jak i samice, ale śpiew samca jest ładniejszy, chociaż mogą zdarzyć się wyjątki. Należy pamiętać, że kardynały czubate uwielbiają korzystać z kąpieli, nawet gdy w otoczeniu jest niska temperatura, dlatego ptaki te powinny mieć cały czas dostępną czystą wodę do kąpieli. Pozdrawiam

Jakie są warunki hodowli amadyny zebrowatej?

Amadyna zebrowata, inaczej zeberka, wystepuje na Wyspach Sundajskich (podgatunek Taeniopygia guttata guttata), oraz w Australii (podgatunek Taeniopygia guttata castanotis). Jest ptakiem niedrogim, łatwym w hodowli. Można ją polecić początkującym hodowcom. Płeć u tych ptaków łatwo odróżnić, ponieważ samiec od samicy (jest szara) różni się ubarwieniem. Amadyny zebrowate są ptakami bardzo ruchliwymi i stadnymi, dlatego najlepiej trzymać je w większej klatce lub wolierze. Podstawowym pożywieniem tych astryldów jest proso zwyczajne, kanar, proso węgierskie, włośnica ber, niewielka ilość maku. Podaje się również proso w kłosach i proso skiełkowane. Proso skiełkowane zawiera więcej witamin i składników mineralnych. W diecie nie powinno zabraknąć zieleniny w postaci gwiazdnicy, mniszka lekarskiego, rdestu ptasiego. Można podać tartą marchew, kawałek jabłka. W okresie pierzenia i wychowu piskląt zwiększa się ilość witamin, wapnia (mogą być wyprażone skorupki jaj), podaje się larwy mącznika. Czysta woda powinna być cały czas dostępna nie tylko do picia, ale również do kąpieli, aby ptaki utrzymały pióra w zdrowym stanie. Amadyny zebrowate szybko dojrzewają i łatwo się je rozmnaża, ale młode ptaki mogą przystąpić do lęgów dopiero po ukończeniu roku życia. Nie należy krzyżować ze sobą ptaków spokrewnionych. Młode ptaki szybko rosną i po trzech tygodniach zaczynają fruwać. Są podobne do samicy i mają czarny dziób. W wieku 5-6 tygodni młode astryldy zaczynają się pierzyć i po dwóch miesiącach osiągają upierzenie dorosłego ptaka. W tym czasie należy oddzielić samce od samiczek. Klatka z ptakami nie może stać w ciemnym miejscu, ponieważ potrzebują one dużo słońca.

Czy mniszki kapturowe można hodować w klatce?

Jaka jest cena tych ptaków i czy wystarczy im podawać mieszankę ziaren dla ziarnojadów? Czy to prawda, że nie można odróżnić samca od samicy?

Mniszki kapturowe, inaczej trójbarwne, najlepiej jest trzymać w wolierze pokojowej lub zewnętrznej. Okresowo można je umieścić w obszernej klatce. W wolierze wskazane są rośliny, głównie krzewy. Ptaki lepiej się czują w większej grupie, chociaż można trzymać je w parach. Mniszki samotne lub długo przebywające w zamkniętej małej przestrzeni stają się zbyt osowiałe, mało ruchliwe i przybierają na wadze. Mniszki kapturowe, oprócz mieszanki ziaren dla ptaków tropikalnych, powinny otrzymywać chwasty, nasiona traw, włośnicę, skiełkowane ziarno, jabłko, rzeżuchę, szpinak, niewielką ilość karmy jajecznej, żwirek. Lubią ryż, a młode ptaki potrzebują też białka w postaci małych żywych owadów (mączniki) i karmy jajecznej. Dorosłe ptaki chętnie karmią młode skiełkowanymi i na pół dojrzałymi ziarnami. Samiec i samica są ubarwione identycznie, dlatego rozróżnienie płci u tych ptaków jest prawie niemożliwe. Jedynie po śpiewie samca, który jest bardzo cichy (prawie niesłyszalny) można poznać płeć. Aby się upewnić, czy samiec śpiewa, trzeba obserwować drgania piór w okolicy gardła. Pozdrawiam

Jaki jest tryb życia łąkówki wspaniałej i usposobienie do innych ptakow?

Łąkówka wspaniała jest wędrownym ptakiem żyjącym w różnych środowiskach południowej Australii.  Prawdopodobnie z powodu nawyku nieruchomienia w zaroślach w sytuacji zagrożenia, papuga ta w warunkach naturalnych występuje rzadko. W hodowli jest przyjaźnie nastawiona do ludzi, ponieważ nie lęka się człowieka i jeżeli żyje w pobliżu ludzkich siedzib, to często się pokazuje. Ptaki te doskonale zaadoptowały się do warunków klimatycznych panujących w Europie, mimo że w środowisku naturalnym żyją na obszarach pustynnych. Łąkówki te lubią latać, więc długość woliery musi przekraczać jej szerokość. Woliera ogrodowa powinna znajdować się w miejscu osłoniętym, a domek w którym ptaki przebywają w nocy powinien być ocieplony. Podłoga woliery powinna być tak przygotowana, aby ptaki nie nabawiły się pasożytów, ponieważ często na podłodze woliery łąkówki poszukują jedzenia. Towarzyskość i przyjazne nastawienie łąkówki wspaniałej do innych ptaków, warunkuje utrzymanie jej w wolierze z innymi gatunkami, nawet mniejszymi. Łatwo jest odróżnić samca od samicy. Ubarwienie samicy jest mniej barwne, a pierś samców jest czerwona. Jeżeli dobrze dobrane są pary do lęgów, to nie powinno być problemów z rozmnażaniem, a papugi te często łączą się w pary na całe życie. Do lęgów nie mogą przystępować młode ptaki, ponieważ młodzi rodzice mogą mieć problem z karmieniem młodych czy wysiadywaniem jaj. Łąkówki te nie budują gniazd, więc na dnie budki lęgowej umieszcza się trociny lub trochę wilgotnego torfu. Młode papugi opierzają się wciągu czterech tygodni, ale ostateczne upierzenie mogą osiągnąć dopiero po dwóch latach lub więcej. Papugi te lubią spokój, szczególnie w okresie lęgów i nie wykazują skłonności niszczycielskich. Łatwo się oswajają i mają delikatny głos. Nie są hałaśliwe tak jak inne papugi, więc mogą być wspaniałymi towarzyszami dla osób, które lubią delikatny śpiew ptaka. Dodatkowym atutem tych ptaków jest bardzo ładne ubarwienie, a w obrębie tego gatunku jest wiele odmian barwnych powstałych w wyniku mutacji.

Jakie są warunki hodowli kulczyka szarego?

Kulczyk szary, inaczej białorzytny jest miłym ptakiem do towarzystwa. Nie jest to ptak pięknie ubarwiony (jest szary), ale bardzo ładnie śpiewa, nieraz całymi godzinami. W warunkach naturalnych zamieszkuje suchy odkryty busz, sawanny porośnięte krzewami (Senegal, Etiopia, Sudan). Poza okresem godowym żyje w stadach i często łączy się w stada z innymi gatunkami. W ubarwieniu samica jest podobna do samca i ma jedynie po bokach ciemniejsze smugi. Ptaki te (samca i samicę) najlepiej rozróżnić po śpiewie, ponieważ samce bardzo ładnie śpiewają. Kulczyki szare żywią się nasionami traw i drobnymi owadami. Gniazda najczęściej budują w gęstych krzewach, gdzie samiczka składa od 3-4 białych lub bladozielonych jaj z czarnymi plamkami. W hodowli ptaki te najchętniej wybierają zwykłe koszyczki gniazdowe dla kanarków, gdzie budują swoje gniazdo. Kulczyki białorzytne należą do ptaków odpornych i dobrze czują się w wolierze ogrodowej, w której mogą przebywać z mniszkami, łąkówkami, motylnikami. W tej samej lub sąsiedniej wolierze nie należy trzymać innych kulczyków. Dorosłe i samodzielne ptaki są odporne na niesprzyjające warunki pogodowe i znoszą jesienne lub wiosenne przymrozki. Jednak młode kulczyki szare są bardzo wrażliwe na chłód i deszcz, więc w tym czasie powinny przebywać w zadaszonej części woliery. Samce chętniej śpiewają w wolierze niż w klatce. Kulczyk białorzytny może być przetrzymywany w klatce, ale dużej. Nie należy łączyć kilka par kulczyków, bo może dochodzić do bójek.  Kulczyki szare żywią się podobnie jak kanarki (mieszanka różnych gatunków prosa, kanaru, rzepiku, siemienia lnianego). Zaleca się podawać osty, kłosy prosa, skiełkowane ziarno. Podobnie jak inne gatunki ptaków żywiące się głównie ziarnem, kulczyki potrzebują ostrego żwirku, który pomaga rozdrobnić ziarno w żołądku mięśniowym. Są to ptaki spokojne, ale w okresie godowym mogą być agresywne.

Jakie gatunki ptaszków są na opakowaniu kolby dla ptaszków egzotycznych z biszkoptami?

Spodobały mi się te ptaszki i chciałabym je dostać, a przecież nawet nie znam ich nazwy, to raczej bym się o nich nic nie dowiedziałam. Pozdrawiam :)

Na opakowaniu kolb dla ptaszków egzotycznych z biszkoptami są : amadyna czerwonogłowa, inaczej amadyniec i zeberka. Zeberki są bardzo popularnymi ptakami hodowlanymi i nadają się dla początkującego hodowcy. Z kolei amadyna czerwonogłowa jest zdecydowanie trudniejszym ptakiem w hodowli i wymaga większych umiejętności od hodowcy. Amadyńce są pięknymi ptakami i mają upierzenie prawie nienaturalnej barwy. Pochodzą z Australii i żyją przeciętnie siedem lat. Ptaki te nie tolerują niskich temperatur, a temperatura otoczenia, gdzie przebywają amadyny powinna wynosić  około 25 stopni Celsjusza. Istotna jest też wilgotność powietrza, która w temperaturze 25 stopni powinna wynosić 70%. W okresie pierzenia ptaki te są bardzo podatne na zmianę temperatury, i jeśli temperatura spadnie poniżej 21 stopni Celsjusza, to amadyny mogą przerwać pierzenie. Jeśli ktoś decyduje się na hodowle tych ptaków, powinien wyposażyć się w dobry termometr i higrometr. Należy pamiętać, że ptaki te wymagają dużo uwagi i odpowiednich warunków do utrzymania ich w dobrej kondycji. Pozdrawiam

Jak często trzeba podawać sepię amadynie?

Amadyny należą do ptaków, które w diecie powinny mieć w miarę wysoką zawartość pierwiastków mineralnych, dlatego muszą mieć cały czas dostęp do sepii, która jest naturalnym źródłem wapnia. Nie należy zapominać o soli i żwirku mineralnym. Można podawać zmielone skorupki jajek kurzych. Wapń jako materiał budulcowy kości jest potrzebny wszystkim ptakom, a szczególnie samicom w okresie lęgów i pisklętom, które rosną. Żwirek mineralny jest nie tylko źródłem wapnia, ale również ułatwia trawienie. Amadyny powinny mieć także dostęp do bloków jodowych, ponieważ brak jodu w diecie może być przyczyną łysienia tych ptaków. Pozdrawiam

Jak łuszczaki Polski zdobywają pokarm w naturze i dlaczego wzbudzają zainteresowanie wśród miłośników tych ptaków?

Łuszczaki  Polski to wyjątkowo ciekawe i barwnie upierzone ptaki. Zamieszkują różne środowiska i wykazują ciekawe zachowania. Dawniej większość z nich hodowano w klatkach, ale obecnie jest to zabronione. Ptaki te należą do rzędu: wróblowe (Passeriformes) i rodziny: łuszczaki (Fringillidae). Jak sama nazwa wskazuje, łuszczaki wyłuskują ziarenka z osłonek. Pokarm ich zmienia się sezonowo, zależnie od tego jakie nasiona dzikich roślin dojrzewają w okresie wiosenno-jesiennym. Jedzą nasiona gwiazdnicy, mniszka lekarskiego, wiesiołka, maku, dzikiej róży, tasznika, nasiona łopianu, nasiona drzew iglastych, a także pączki wielu drzew i krzewów. Łuszczakiem blisko spokrewnionym z kanarkiem jest kulczyk (Serinus serinus). Kulczyki pojawiły się w Polsce  dopiero w połowie XIX wieku i są objęte ścisłą ochroną. Dawniej uważano kulczyki za dziką formę kanarka, ale później stwierdzono, że dzikie kanarki występują tylko na Wyspach Kanaryjskich. Kulczyki, podobnie jak dzikie kanarki, mają żółtawe ubarwienie (samce mają intensywniejsze upierzenie). Również podobnie jak kanarki są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia powietrza. Używanie jakichkolwiek rozpuszczalników organicznych lub farb, gdzie przebywają kulczyki, kończy się dla nich śmiercią. Ptaki te żerują wśród bylin i na ziemi, a w miejscach, gdzie obfitują nasiona wiesiołka, można spotkać stadka kulczyków. Jedzą też nasiona gwiazdnicy, rdestu ptasiego, tasznika i nasiona innych  dzikich roślin. Najpospolitszym łuszczakiem Polski jest zięba (Fringilla coelebs). Są to ptaki towarzyskie poza okresem lęgowym. W okresie lęgowym samce stają się wyjątkowo agresywne wobec innych samców, strzegąc własnych rewirów. Zięby hodowane w ogrodach zoologicznych wykazują niezwykłą żywotność i mogą żyć ponad 20 lat. Samce zięb są jednymi z najbarwniejszych ptaków, dlatego kiedyś hodowano te ptaki w niewoli, a w Niemczech istniała tradycja oswajania tych łuszczaków i uczenie samców śpiewu. Młode ptaki uczą się śpiewu od dorosłych samców. Uczą się pewnego dialektu charakterystycznego dla danej okolicy, dlatego melodia będzie się zmieniać w zależności od miejsca pochodzenia ptaka. Śpiew ptaków w naturze jest dużo ładniejszy niż zięb trzymanych w niewoli. Trzymanie zięb w niewoli jest obecnie niedozwolone w krajach środkowoeuropejskich. Ptaki te jedzą nasiona chwastów, drzew iglastych, nasiona jarzębiny, a także owoce ogrodowe (jabłka, gruszki, śliwki). Zimą często się je widuje na otwartym terenie w towarzystwie wróbli i innych gatunków zięb. Bliskim krewniakiem zięby jest jer (Fringilla montifringilla). W Polsce jery nie gniazdują, ale zimują w południowych i zachodnich rejonach kraju. To ile jerów będzie zimowało w Polsce zależy o urodzaju orzeszków bukowych. Duże stada jerów pojawiają się tam, gdzie obrodziły buki. Ciekawe jest to, że zarówno w niewoli jak i w warunkach naturalnych zdarzają się przypadki łączenia samców jera z samicami zięb. Potomstwo mieszanych par ma cechy obu gatunków. Jery odżywiają się pokarmem podobnym jak zięby. Popularnym łuszczakiem Polski jest szczygieł (Carduelis carduelis). Ptak ten pięknie śpiewa i jest barwnie upierzony. Samce są prawie identycznie ubarwione jak samice. Ptaki na głowie mają sztywne piórka co ich chroni przed ostrymi kolcami ostów. Dawniej hodowano szczygły w klatkach ze względu na ładny śpiew i kolor upierzenia. Krzyżowano je z innymi łuszczakami i kanarkami uzyskując ptaki pięknie ubarwione, intensywnie śpiewające i wyjątkowo silne. Obecnie chwytanie szczygłów jest zabronione. Ptaki te są wyjątkowo żywotne (w niewoli mogą dożyć 19 lat) mimo, że roczna ich śmiertelność wynosi od 40-50 % i są  narażone na ataki drapieżników, odławianie przez ptaszników i chwytane przez włoskich smakoszy. Szczygły preferują tereny otwarte, dlatego można spotkać je w opuszczonych ogrodach i parkach. Jesienią i zimą szczygły przenoszą się do miast, gdzie na pustych parcelach szukają nasion chwastów. Chętnie przylatują do karmników. Przysmakiem szczygłów są nasiona łopianu i ostów. Jedzą niełupki takich roślin jak: mlecz, sałata, starzec. Ptaki te są lubiane  przez ogrodników, ponieważ  nasiona chwastów są ich pożywieniem. Jednak na Nowej Zelandii, gdzie zostały sztucznie wysiedlone, stały się szkodnikami plantacji truskawek. Dowodzi to, że osiedlanie obcych gatunków na danym terenie może być ryzykowne. Podobnie jak szczygieł popularnym i pięknie ubarwionym ptakiem jest gil (Pyrhulla pyrhulla). Gile są znane większości osób i łatwo je obserwować w zimie, w ogrodach. Są gatunkiem leśnym preferującym bory z domieszką świerka, ale na skutek ubytku naturalnych lasów, ostatnio można spotkać je w ogrodach, gdzie często gniazdują. Jednak gile w Polsce należą raczej do nielicznych ptaków lęgowych i są objęte ochroną. Ciekawym zjawiskiem jest to, że w populacji tych ptaków obserwuje się nadmiar samców. Inna niezwykła właściwość obserwowana, chociaż bardzo rzadko wśród tych ptaków to dwupłciowość (gynandromorfizm). U ptaków dotkniętych tą anomalią jednocześnie rozwijają się jajniki i jądra u jednego osobnika, co się uwidacznia w postaci barwy upierzenia, dlatego jedna połowa ptaka jest szara, a druga czerwona. W fachowej literaturze odnotowano kilkanaście takich przypadków. Dieta gili składa się głównie z nasion dzikich roślin. Łuszczaki te uwielbiają nasiona jesionu i brzóz. Na wiosnę jedzą też pąki roślin, kwiaty, jeżyny. Chętnie zjadają też owady i małe pająki. W naturze ptaki te nie żyją długo (od 2-4 lat), chociaż stwierdzono gila w wieku 15 lat, a w hodowli jeszcze dłużej (19 lat). Roczna śmiertelność tych ptaków wynosi około 50%. Łuszczakiem skrajnie roślinożernym jest makolągwa (Carduelis cannabina), która tylko w okresie karmienia piskląt nieznacznie wzbogaca dietę delikatnymi owadami, mszycami. Żywi się nasionami dzikich roślin (mniszka, gwiazdnicy, tasznika) i traw. Do karmnika przyleci na nasiona konopi, maku, rzepiku. W Polsce ptaki te gniazdują w całym kraju. Gniazda budują w miejscach dobrze osłoniętych, nasłonecznionych zwykle nisko nad ziemią. W okresie lęgowym makolągwy są bardzo ostrożne i skryte. Odkryte gniazdo może być porzucone, a samiec śpiewa często w dużym oddaleniu od gniazda. Dorosłe samce są jaskrawo ubarwione (intensywnie czerwone czoło, pierś, brunatny grzbiet i szaroniebieska głowa). Samice są szare, ciemno kreskowane. Młode (roczne) ptaki od starszych można odróżnić po węższych i ostro zakończonych lotkach i sterówkach. Makolągwy hodowane w niewoli nie mają już tak pięknych barw, a śpiew nie przypomina śpiewu ptaka w naturze. Pięknym intensywnie karminowym (z brązowymi skrzydłami i ogonem) łuszczakiem jest krzyżodziób świerkowy (Loxia curvirostra). Kiedyś hodowano go w klatkach. Krzyżodzioby pojawiają się tam, gdzie jest urodzaj nasion drzew świerkowych. W Europie na wielu terenach ptak ten upowszechnił się wraz z wysadzaniem lasów świerkowych. Stado tych ptaków łatwo rozpoznać, ponieważ składa się z szarobrązowych samic i czerwonych samców. Samce od ukończenia drugiego roku życia stają się coraz bardziej karminowoczerwone.  Jak sama nazwa wskazuje, ptaki te mają zakrzywione dzioby, co umożliwia im wydłubywanie nasion z szyszek świerkowych. Młode ptaki rosną wolniej niż inne łuszczaki, a rodzice muszą się nimi opiekować, dopóki nie zakrzywi im się dziób. Młodym ptakom dziób zaczyna się zakrzywiać po miesiącu życia. W populacji krzyżodziobów świerkowych nieco przeważają ptaki z dziobami lewoskrętnymi. Z kolei wśród krzyżodziobów modrzewiowych osobników prawoskrętnych jest aż trzy razy więcej niż lewoskrętnych. Na podstawie piskląt trzymanych w niewoli stwierdzono, że wykrzywianie się dzioba u młodych ptaków nie zależy od rodzaju pożywienia, ale jest to cechą dziedziczną. Dolna część dzioba może przechodzić  z prawej strony na lewą, rzadziej odwrotnie. Podczas nieurodzaju nasion ptaki te jadłospis uzupełniają nasionami klonów, jesionów, olch, leśnymi jagodami, pączkami, mięsistym owocami, pestkami z jabłek, mszycami, gąsienicami, a mimo to ginie wiele piskląt. W hodowli krzyżodzioby po pierwszym pierzeniu tracą piękne ubarwienie i nawet przy stosowaniu syntetycznych karotenoidów nie uzyskują tak pięknych barw. Hodowane w dużych wolierach samce zaledwie uzyskują pomarańczową barwę, a samice niechętnie przystępują do lęgów z takimi samcami. Łuszczaki te żyją około czterech lat, a po śmierci ciało ich nie rozkłada się lecz ulega mumifikacji, ponieważ jest tak silnie nasączone olejkami eterycznymi z roślin szpilkowych. Podobnie jak krzyżodzioby, od nasion drzew uzależnione są też: czyżyk (Carduelis spinus), czeczotka (Carduelis flammea). Czyże w Polsce gniazdują głównie w lasach górskich, ale zimą można je spotkać w parkach i ogrodach. Jesienią i zimą dieta tych ptaków składa się głównie nasion drzew liściastych (olchy, brzóz). Czyże są wyjątkowymi akrobatami, zwisając na najcieńszych gałązkach brzóz i olch, wyjadają ich mikroskopijne nasiona. Na wiosnę jadłospis ich poszerza się o nasiona świerków, pączki roślin, owady. Czeczotka jest ciekawie ubarwionym ptakiem, mniejszym od wróbla. Wiosną w szacie godowej ma intensywnie czerwone czoło i różowoczerwoną plamę na piersi. Różne podgatunki czeczotki przelatują przez Polskę, głównie jesienią. Podobnie jak makolągwa, żywi się nasionami  dziko rosnących roślin. Łuszczakiem o mocnej budowie jest dzwoniec (Carduelis Chloris). Jest to ptak częściowo wędrowny i gniazduje w całej Europie. Zamieszkują prawie wszystkie typy siedlisk parkowo-leśnych i chętnie przebywa w pobliżu ludzi (ogrody, sady, alejki). Dzwoniec żywi się nasionami, pączkami, jagodami (głogu, cisu, irgi). Z owoców róży wyjada tylko nasiona. Dzięki stożkowatemu i silnemu dziobowi potrafi zmiażdżyć  pestki (np. dzikiej czereśni). Młode karmione są owadami (głównie mszyce, mrówki) i dopiero po kilku dniach rodzice przynoszą im jagody i nasiona. Wiosną ważnym składnikiem diety dzwońców są nasiona sosen, świerków. Duże stada tych ptaków można spotkać w rejonie upraw słonecznika i lnu, a także na wydmach, gdzie rosną dzikie róże. Jak badania wykazały, ¼ lęgów dzwońców pochodzi ze związków poligamicznych (samiec opiekuje się co najmniej dwoma samicami). Innym ciekawym zjawiskiem obserwowanym u tych ptaków jest to, że młode samce (jednoroczne) najchętniej gniazdują z jednorocznym samicami, a starsze samce z starszymi samicami. Dzwońce łatwo się oswajają i rozmnażają, dlatego kiedyś trzymano je w klatkach. Obecnie jest to zabronione w większości krajów europejskich. Jednak w legalnych hodowlach pojawiły się mutacje barwne (szare, białe, żółte, łaciate) tych ptaków, które charakteryzują się nie tylko ciekawym ubarwieniem, ale zachowują charakter i śpiew dzwońców żyjących w naturze. Mniej poznany łuszczakiem jest dziwonia (Carpodacus erythrinus). W Polsce ptak ten gniazduje w całym kraju. Żywi się nasionami dzikich roślin, pączkami, młodymi pędami, jagodami. Łuszczaki te długo opiekują się młodymi, dlatego nie maja czasu na wyprowadzenie drugiego lęgu. Mogą go powtórzyć tylko, gdy straciły jaja, a nie pisklęta. Największym łuszczakiem Polski jest grubodziób (Coccothraustes coccothraustes). Waży od 40-70 gram i jest nieco większy od wróbla. Gniazduje w całej Polsce. Nie należy do gatunków zagrożonych wyginięciem, ale podlega ochronie. Przebywa najczęściej w lasach liściastych i mieszanych. Pojawia się też w parkach i ogrodach. Zimą w karmniku ze stoickim spokojem, nie zważając na zaczepki czyży i sikor, może łuszczyć ziarna słonecznika. Ptaki te dzięki mocnemu dziobowi i dużym mięśniom szczęk mogą żywić się twardymi nasionami, żołędziami, orzeszkami bukowymi. Ich kolor dzioba zmienia się z zależności od pory roku. W szacie godowej łuszczaki te mają dziób ciemnoszary, a w szacie spoczynkowej bladobeżowy. Upierzenie obu płci jest podobne (samiec nieco intensywniej ubarwiony). Życie ptaków zależy od zasobów natury, urodzaju dzikich roślin i drzew. Ludzie jednak zmieniają środowisko, co zmniejsza przeżywalność wielu zwierząt. Warto pamiętać o tym, że w okresie jesienno-zimowym liczne ptaki mogą potrzebować naszej pomocy. W zimie z powodu krótkiego dnia, śniegu, mrozu ptaki będą miały mniejszy dostęp do pożywienia, którego potrzebują w większej ilości, aby utrzymać odpowiednią temperaturę ciała.

Czy ara może przebywać w jednej klatce z zeberkami?

Ary to duże ptaki, których długość ciała może dochodzić do 100 centymetrów. Ptaki te mają duże, masywne dzioby, którymi potrafią rozbić różne orzechy, a w domu zniszczyć  przedmioty (meble, wazony, kwiaty). Z kolei zeberki to bardzo małe ptaki i bardzo ruchliwe. Ptaki te są towarzyskie i zgodne, ale w okresie lęgów stają się dość agresywne. Ary wychowywane przez człowieka od pisklęcia mogą być łagodne i traktować człowieka jak partnera. Umieszczenie tych dwóch gatunków ptaków, różniących się znaczne wielkością, w jednej klatce może być ryzykowne i skończyć się śmiercią mniejszego ptaka. Nawet spokojne ary mogą być agresywne wobec zeberek, traktując klatkę jako własny rewir. Jeśli ara potraktuje zeberkę jako partnera do zabawy, to duży dziób ary może zranić zeberkę. Również duża ruchliwość i wszędobylstwo zeberek może być powodem rozdrażnienia ary i jej agresji wobec mniejszych ptaków. Pozdrawiam

Jakie są wymagane warunki do hodowli wróbliczki zielonorzytnej?

Wróbliczka zielonorzytna (Forpus passerinus) zwana inaczej papużką zielonogrzbietową jest ptakiem niedużym (12 cm długości), krępym, z silnym, bocznie spłaszczonym dziobem. Jej środowisko występowania to tereny rzadko porośnięte drzewami, wysokimi zaroślami i w pobliżu rzek. Nie występuje w lasach deszczowych i na terenach gęsto zalesionych. Znanych jest pięć podgatunków. Na wolności występuje w Ameryce Południowej i na wyspach Małych Antyli (Martynika, Jamajka, Barbados). Podstawowym ubarwieniem tych papug jest kolor zielono-żółty, przy czym spodnia część ciała, nasada ogona i część twarzowa są jaśniejsze. Samiec od samicy różni się jedynie ubarwieniem skrzydeł (charakterystyczne niebieskie ubarwienie). Samica ma żółtawe czoło. Hodowla tych ptaków nie wymaga specjalnych warunków, z wyjątkiem tego, że nie można ich trzymać w temperaturze poniżej 15 stopni Celsjusza. Zimą mogą przebywać w wolierze pokojowej lub klatce. Pary można trzymać w klatkach lęgowych (o długości, co najmniej 100 cm) dla papużek falistych lub nierozłączek. Obecnie wyhodowane w Europie nowe pokolenia mogą być również trzymane w nieogrzewanych pomieszczeniach. Latem papugi te mogą przebywać w wolierze ogrodowej w towarzystwie innych gatunków ptaków (zięby ozdobne). Są to ptaki płochliwe, a sprowadzane z zagranicy dość trudno się aklimatyzują. Jedną z pierwszych reakcji na zmianę otoczenia jest zaprzestanie przyjmowania pokarmu. Muszą mieć trochę czasu, aby przywykły do nowego opiekuna i nowych warunków. Rozmnażanie papużki zielonogrzbietowej nie jest trudne, ale należy pamiętać, że papugi te w sezonie lęgowym są dość agresywne wobec innych ptaków i mogą je atakować. Najlepsze wyniki hodowlane uzyskuje się, gdy każda para ma swoje pomieszczenie. Skrzynkę gniazdową można umieścić we wewnątrz lub na zewnątrz klatki. Samica składa od 3 do 7 białych, bez połysku jaj, które wysiaduje przez okres 20-21 dni. Młode ptaki usamodzielniają się i wylatują z gniazda po 5 tygodniach, ale przez 2-3 tygodnie są jeszcze karmione przez rodziców. U młodych samców szybko pojawia się niebieskie upierzenie skrzydeł. Podstawowe ziarno, którym żywią się te ptaki to: kanar, różne gatunki prosa, łuskany owies, różne gatunki małych nasion słonecznika, skiełkowany lub niedojrzały owies. Można podawać również gotową mieszankę ziaren dla papużek falistych, z niewielką ilością ziaren czarnego słonecznika, konopi i różnych gatunków prosa. Ptaki te bardzo lubią kłosy prosa. Jedzą też:owies, pszenicę, ziarna kukurydzy (wysuszone i świeże), świeże gałązki, niegotowany makaron, suszone lub namoczone figi. Bardzo ważne są  owoce, warzywa, zielenina (mniszek lekarski, babka lancetowata, gwiazdnica), żwirek mineralny, a w sezonie lęgowym pokarm jajeczny, biały ser. Papugi te są podatne na choroby dzioba (przerost, zniekształcenia), dlatego nieprawidłowości dzioba należy na bieżąco korygować. Wróbliczki zielonorzytne są towarzyskie i najczęściej hodowanymi papugami z rodzaju Forpus. Mogą dożyć dwudziestu lat.

Na co należy zwrócić uwagę w hodowli amadyny wspaniałej?

Amadyna wspaniała (Chloebia gouldiae), inaczej amadyniec jest jednym z najpiękniejszych i najbardziej kolorowych astryldów. Ptak ten zamieszkuje północną i środkową Australię, tereny stepowe, zalesione i łąki. Amadyńce występujące w północnych częściach Australii prowadzą osiadły tryb życia w przeciwieństwie do populacji południowej, która jest raczej wędrowna. W przyrodzie spotyka się trzy odmiany barwne, czerwono-, czarne- i żółtogłowe, częściej ptaki czarnogłowe, niż czerwonogłowe. Najrzadsze są amadyny żółtogłowe. W hodowli w wyniku krzyżowania różnych odmian powstało wiele innych ciekawych barw (srebne, żółte, niebieskie, pastele, białe). Jest to gatunek ciepłolubny znoszący nawet duże upały. W warunkach europejskich ptak ten najlepiej rozwija się w temperaturze powyżej 24 stopni Celsjusza i wilgotności względnej powietrza 70% (im wyższa temperatura, tym wyższa musi być wilgotność i odwrotnie). Astryldy te są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury otoczenia, szczególnie w okresie pierzenia. Mogą przerwać wypierzanie się, jeśli temperatura spadnie poniżej 21 stopni Celsjusza (ważne, aby mieć dobry termometr i higrometr). Chory ptak musi być izolowany i trzymany w temperaturze, co najmniej 25 stopni Celsjusza. Najlepiej astryldy te hoduje się w szklarniach lub wolierach pokojowych. Można je również hodować w przestrzennych klatkach. Amadyńce są ptakami łagodnymi i dobrze się czują w stadzie monogatunkowym,  jak i z innymi nieagresywnymi ptakami o podobnych rozmiarach. W naturalnych warunkach bardzo rzadko same budują gniazdo, a jeśli tak, to jest ono zwykle prymitywne, ukryte w zaroślach lub w wysokiej trawie. Gniazdują w dziuplach drzew, pustych gniazdach innych ptaków lub opuszczonych termitieriach. W hodowli hodowca powinien im dostarczyć materiał na gniazdo. Mogą  nim być zarówno suche, jak i świeże źdźbła traw, siano, suche liście, włókno kokosowe, sznurki sizalowe i mietlica. Nie wszystkie amadyny przejawiają instynkty rodzicielskie, więc jaja i pisklęta takiej pary ptaków podkłada się mewkom japońskim lub mniszkom białorzytnym. Jajka wysiadują oboje rodzice (w nocy tylko samica), a pisklęta wykluwają się po 14-16 dniach. Na początku młode są karmione pokarmem wstępnie przetrawionym z wola rodziców. Astryld ten żyje przeciętnie 7 lat i przy właściwej opiece można się dochować potomstwa, chociaż rozmnażanie jest trudne. Są to ptaki raczej dla doświadczonego hodowcy.

Jak wygląda tryb życia u niektórych gatunków astryldów w warunkach naturalnych i hodowli?

Astryldy to grupa małych ptaszków (długość 9-14 cm) pięknie ubarwionych, które żyją w całej Australii, na południe od Sahary w Afryce, w południowej Azji i na Madagaskarze. Istnieje ponad 130 gatunków astryldów. Ciało mają małe, zaokrąglone. Ptaki te w warunkach naturalnych łączą się w wielkie stada (poza porą toków), w których razem zbierają pożywienie, gniazdują i razem śpią. Często przyłączają się do spokrewnionych wikłaczy. Zarówno w niewoli jak i na wolności ruch każdego astrylda jest podporządkowany ruchom innych członków stada. Ptaki te do porozumiewania się między sobą wykorzystują sygnały akustyczne i optyczne. Astryldy, które zamieszkują otwarte tereny porozumiewają się głównie za pomocą sygnałów optycznych. Odwrotnie jest u gatunków ptaków, które żyją w gęstych lasach. Tutaj astryldy do porozumienia wykorzystują głównie sygnały dźwiękowe. Okres lęgowy u astryldów przypada na porę deszczową. Para ptaków wspólnie buduje gniazdo, które z reguły jest całkowicie zamknięte poza małym otworem wlotowym. Kształt gniazda może przypominać gruszkę, melon, butelkę. Są astryldy (kilka gatunków), które gniazdują w norach, w ziemi, a niektóre gatunki (np. Astryld helenka) budują oddzielne gniazdo przeznaczone do spania. Astryld helenka takie gniazdo buduje nad gniazdem z jajeczkami. W hodowli Astryldy powinny mieć budki do dyspozycji i materiał do budowy gniazda (np. suchy mech, siano, małe gałązki). Astryld szary, aby miał potomstwo musi być hodowany w wolierze, ponieważ gatunek ten nie rozmnaża się w klatce. Woliera powinna być porośnięta krzewami i wysoką trawą, w której ptaki będą budować gniazdo nad ziemią lub bezpośrednio na niej. Do gniazda astrylda prążkowanego często znosi jajka wdówka dominikańska (należy do rodziny wikłaczy), a astryld prążkowy później troszczy się o całą mieszaną rodzinę. Astryldy znoszą przeciętnie 4-8 jajek, a pisklęta wylęgają się w ciągu 10-21 dni. U niektórych gatunków, np. u Granatina granatina pisklęta wykluwają się tylko, z co trzeciego jaja. Pisklęta astryldów są karmione przez rodziców około trzy tygodnie, a barwny rysunek na języku i podniebieniu piskląt, które są ukryte w ciemnym gnieździe pozwala rodzicom trafić z pokarmem do ich wola. Dojrzałość płciową młode osiągają po niecałym roku. Ptaki te żyją przeciętnie 5 lat, a niektóre 8. Dzięki barwnemu upierzeniu i ładnemu wyglądowi są często hodowane w klatkach i wolierach. Astryldy doskonale czują się w zarośniętych wolierach, gdzie mogą budować gniazda i łapać owady. Nie wszystkie gatunki mogą być trzymane z innymi astryldami. Przykładowo astryld pstry powinien być trzymany w jednogatunkowej grupie. Dla początkujących hodowców świetnie nadaje się astryld złocisty. Ptaki te nie są drogie, są dość płodne, nie hałasują zbytnio i są odporne na klimat Europy Zachodniej. Żywotnym, mało wymagającym i pięknie ubarwionym jest astryld trzcinowy, który szybko się oswaja, łatwo się przyzwyczaja do nowego środowiska i znosi towarzystwo innych ptaków w klatce. W naturalnych warunkach gatunek ten żyje na obszarach porośniętych krzewami i wysoką trawą w północnej i północno-zachodniej Australii. Wytwornym i pięknym ptakiem jest astryld słoneczny, który na rynkach europejskich jest rzadziej spotykany, ponieważ ptaki te są dość wrażliwe i wymagają dużo ciepła, dlatego najlepsze są woliery pokojowe lub cieplarnie dla tych ptaków. Dzięki znacznej liczbie gatunków, ciekawym zachowaniom, pięknemu ubarwieniu hodowla astryldów dostarcza wiele satysfakcji miłośnikom tych ptaków.

Czy mewki japońskie mogą być mamkami dla innych ptaków?

Mewki japońskie są wykorzystywane jako mamki dla piskląt rzadszych gatunków astryldów (np.amadyny wspaniałej), które nie są najlepszymi rodzicami. W przypadku amadyny wspaniałej jajka i pisklęta par ptaków, które nie wykazują instynktów rodzicielskich podkłada się mewkom japońskim. Jednak pisklęta wychowywane przez mewki są z reguły słabsze i nie opiekują się swoim potomstwem. Ostatnio odradza się takie postępowanie, ponieważ hodowcy mogą wyselekcjonować ptaki, które bez pomocy mewek będą wysiadywały jaja i wychowywały pisklęta.

Gdzie najlepiej umieścić klatkę z zeberkami, żeby ptaki czuły się dobrze?

Klatki otwarte, lub półotwarte zawsze umieszczamy w pobliżu ściany, a nie na środku pokoju, aby zeberki czuły się bezpiecznie. Muszą być ustawione na podwyższeniu, minimum 45 cm. Nie mogą stać bezpośrednio na ziemi, w miejscach widnych. Dotyczy to głównie klatek skrzynkowych, których front powinien być skierowany do okna. Chociaż zeberki lubią słońce, to jednak są narażone na udar słoneczny, więc przy nadmiarze słońca klatki powinny być częściowo okryte. Klatka nie może stać w łazience, ponieważ zbyt częste zmiany temperatury i wilgotności zaburzają cykl pierzenia u ptaków. Również kuchnia nie jest właściwym miejscem dla zeberek, gdyż w kuchni uwalniają się szkodliwe dla ptaków opary. Jeżeli w pokoju jest mało światła to klatkę można zaopatrzyć w własne oświetlenie w postaci małej żarówki lub jarzeniówki.

Co powinnam mieć na uwadze kupując zeberkę i czy kupno jednego ptaka będzie właściwym wyborem?

Zeberki są ptakami najczęściej hodowanymi z rodziny astryldów. Charakteryzują się dużym temperamentem, łatwo się rozmnażają, nie mają dużych wymagań w hodowli, dlatego są idealnym ptakami dla początkujących hodowców. Można je trzymać w małych klatkach jak i wolierach (pokojowych i zewnętrznych). Woliera zewnętrzna nie może znajdować się w pobliżu dużych drzew. Jeśli mamy w domu inne zwierzęta (kot, pies) to zakup zeberek powinien być dobrze przemyślany, ponieważ tych zwierząt nie można pozostawić razem bez nadzoru. Ptaki nie są drogie, ale przy zakupie sprawdzamy jakość upierzenia, umięśnienia, kończyny. Zeberki obejmują żerdkę trzema palcami z przodu i jednym z tyłu. Zdarzają się jednak wady, kiedy tylny palec zawija się ponad żerdkę do przodu i wtedy ptak traci równowagę (ślizga się na żerdce). Wada ta może utrudniać kopulację u ptaków. Łapy ptaka nie mogą mieć grubych łusek i przerośniętych pazurów. Dziób ma być gładki i błyszczący. Zwracamy uwagę jak ptak oddycha (nie może chrypieć i oddychać przy otwartym dziobie). Ogon ptaka nie powinien się poruszać, gdy ten oddycha (dzieje się tak, gdy ptak jest przemęczony). Oczy zeberki nie mogą być przymrużone (powinny być szeroko otwarte bez niepożądanej wydzieliny). Jeśli chcemy zeberki oswoić, to najlepiej kupić ptaki młode w okresie wybarwiania (młode zeberki stają się samodzielne po ukończeniu pięciu tygodni, a ich dzioby zaczynają się przebarwiać od nasady, powoli różowiejąc, aż w końcu uzyskają intensywnie czerwony kolor), ale nie kupujemy ptaków z czarnymi dziobami, ponieważ takie zeberki nie są jeszcze samodzielne i mogą z braku umiejętności pobierania pokarmu paść z wygłodzenia, a próby dokarmiania ręcznego ptaków w tym wieku nie zawsze są skuteczne. Zeberki są ptakami stadnymi, dlatego nie powinny być trzymane pojedynczo w klatkach, ponieważ jest to dla nich stresujące.

Czy wikłacze czerwonodziobe można łatwo hodować?

Wikłacze to grupa egzotycznych ptaków, pięknie ubarwionych, które w hodowli są mało wymagające. Wikłacze z powodzeniem mogą chować początkujący miłośnicy tych ptaków. Wikłacz czerwonodzioby należy do rzędu wróblowatych. Występuje w Afryce na południe od Sahary, z wyjątkiem lasów tropikalnych. Jest to gatunek wikłaczy, które najczęściej są sprowadzane do Europy i łatwo je można nabyć na rynkach europejskich. W naturalnych warunkach żyją i zakładają gniazda w bardzo dużych koloniach. Żywią się nasionami dziko rosnących roślin (często niszczą pola uprawne z ryżem, kukurydzą i zbożem). Jako typowe ptaki żywiące się ziarnem mają krótki stożkowaty dziób i pojemne wole. Jeśli chodzi o upierzenie to samiec i samica nie różnią się, poza okresem godowym. Ptaki obu płci są brązowobeżowe (podobne do wróbla). Przed okresem godowym samiec przybiera ciekawą szatę godową (czarna maska na głowie i czerwone ubarwienie piersi oraz ciemienia). Podczas toków samiec zaczyna budować gniazdo i na pół gotowe prezentuje samiczce w celu zaakceptowania. W hodowli ptaki te można trzymać zarówno w klatce jak i w wolierze ogrodowej i pokojowej. Lepiej jest je trzymać w grupach, w większym pomieszczeniu, ale mogą też przebywać w parach w klatce. Ptaki te są mało wymagające i odporne. Po zaaklimatyzowaniu się mogą w zimie przebywać w temperaturze do 10 stopni Celsjusza. Nie należy je trzymać z małymi ptakami śpiewającymi. Są dość spokojne, ale w okresie godowym krzyczą. Wadą hodowli tych ptaków jest to, że rzadko udaje się odchować młode. W naturalnych warunkach większość życia spędzają na drzewie, dlatego u ptaków hodowlanych (trzymanych w klatkach) bardzo szybko rosną pazury, które trzeba regularnie sprawdzać i przycinać. Przeciętnie żyją od 2-3 lat, a dojrzałość płciową osiągają po roku.

Czy mewki można uznać za ptaki łatwe w hodowli?

Mewki są ptakami mało wymagającymi i mogą być chowane przez początkujących hodowców. Utrzymanie ich w klatce jest korzystniejsze niż w wolierze, ponieważ są na tyle udomowione, że lepsze efekty w rozmnażaniu uzyskuje się trzymając w klatkach pojedyncze pary. Astryldy te nie wymagają dużych klatek (długość 40 cm, 25 cm szerokość i 30 cm wysokość). Dno klatki wykłada się białym papierem i posypuje różnoziarnistym piaskiem (można go wyprażyć w piekarniku w celu zlikwidowania chorobotwórczych bakterii i pasożytów). W zimie ptaki muszą przebywać w pomieszczeniu, gdzie temperatura nie spada poniżej zera. Z domków lęgowych preferują półotwarte skrzynki lub wiklinowe koszyki z niewielkim otworem wejściowym. Jeśli w klatce umieścimy siano, dużo gałązek, pęki trzcin to ptaki zbudują gniazdo w budce lęgowej. Zdarzają się pary, które nie posiadają instynktu budowania gniazda i znoszą jajka w pustej budce. W takim wypadku sami budujemy im gniazdo. Mimo, że młode mewki szybko dojrzewają płciowo, to do lęgów powinny być dopuszczane dopiero po ukończeniu dziewiątego miesiąca życia. Usamodzielnione młode należy oddalić z klatki, gdyż śpiąc z rodzicami w skrzynce gniazdowej uniemożliwiają dalsze lęgi. Nie należy dopuszczać do lęgów częściej niż trzy razy w roku. Największy potencjał rozrodczy ptaki te wykazują do czwartego roku życia, a później ich zdolności reprodukcyjne obniżają się. Mewki dobrze znoszą towarzystwo innych mniejszych ptaków i są często wykorzystywane jako mamki dla innych gatunków amadyn. Bez zastrzeżeń opiekują się obcymi pisklętami. Dobrze znoszą kontrolę gniazda przy usuwaniu nie zapłodnionych i obumarłych jaj. Najbardziej popularną mewką jest mewka japońska, która została wyhodowana w Japonii dzięki skrzyżowaniu ze sobą wielu spokrewnionych gatunków astryldów. Ptaki te uwielbiają kąpiele wodne, więc powinny mieć stały dostęp do baseniku z wodą.

Czy łatwo jest rozróżnić płeć u mewek?

Osobniki obu płci nie różnią się od siebie wyglądem. Ptaki według płci można rozdzielić, kiedy młode samce, już w wieku dwóch miesięcy rozpoczynają pierwszy śpiew, który na początku jest cichy, nieuporządkowany, monotonny. W czasie śpiewu ptak podnosi głowę i pręży szyję. Mewki mają dobrze rozwinięte narządy głosowe (śpiewają tylko samce), ale ich śpiew jest mało melodyjny i bardzo cichy.

Czy zeberki długo żyją i są ptakami łatwymi do oswojenia?

Te małe ptaszki należące do rodzony astryldów nie żyją zbyt długo. Ich przeciętna długość życia to 8 lat. Często ptaki 5-7 letnie padają bez widocznych objawów choroby. Zeberki są ptakami bardzo płochliwymi i raczej trudno je oswoić. Osobniki dorosłe nie oswajają się prawie nigdy. Najłatwiej jest oswoić młode ptaki, które nie mają jeszcze odruch ucieczki (najlepiej 15-18 dniowe pisklęta). Możemy przyzwyczaić je do siebie poprzez karmienie. Młode zeberki karmione przez nas od początku będą latały za nami dopominając się o pokarm. Dorosłe oswojone osobniki będą chętnie przesiadywać w ręku opiekuna.

 

Jak żyją zeberki w warunkach naturalnych?

Zeberka (Taeniopygia guttata) jest najliczniejszym ptakiem Australii, a studnie i kanały nawadniające budowane przez farmerów przynoszą jej tylko korzyści. Ptaki te żyją prawie na całym kontynencie australijskim, z wyjątkiem lasów deszczowych i wybrzeży. Spotyka się je również na małych Wyspach Sundajskich. Zeberka nie boi się ludzi i jest ptakiem towarzyskim, który żyje w dużych stadach tworzonych przez stałe pary. Nerki tych zwierząt są przystosowane do maksymalnego oszczędzania wody, dlatego zeberka w suchych regionach może długo obejść się bez wody. Na północy Australii ptaki te zamieszkują rzadkie lasy, sawanny, krzewiasty busz, gdzie drzewa dostarczają jej miejsc do gniazdowania. Na południu Australii zeberki są widywane w parkach i ogrodach. Gniazdują w koloniach złożonych z 5-25 par. Pary tworzą zazwyczaj na całe życie. Gniazdo, które buduje samiczka jest najczęściej umiejscowione w ciernistych zaroślach lub na gałęziach drzew. Po zniesieniu jaj przez samiczkę ( w ilości 3-7) obydwoje rodzice zajmują się ich wysiadywaniem przez 12-16 dni. Robią to na zmianę. Młode opuszczają gniazdo po 22 dniach i są jeszcze karmione przez dwa tygodnie. Dojrzałość płciową osiągają już po 60 dniach po wykluciu. W niektórych regionach Australii klimat jest wyjątkowo niesprzyjający, dlatego ptaki te muszą być przygotowane do rozmnażania zaraz po nadejściu krótkiej pory deszczowej, kiedy jest najwięcej pożywienia. Zeberki żywią się nasionami traw i zbóż oraz owadami. Wiechlina roczna, która została sprowadzona do Australii jest cenną karmą w tym okresie. W środowisku naturalnym liczebność populacji zeberek zależy od warunków klimatycznych i dostępności pokarmu. Łatwość hodowli, małe wymagania i niewielka cena sprawiły, ze ptak ten jest bardzo popularny na całym świecie. Niestety udomowienie zeberek i chów wsobny na dużą skalę przyczynił się do ujawnienia niekorzystnych cech. U ptaków tych pojawiła się większa nerwowość, szybsze osiąganie dojrzałości płciowej. Zwiększył się popęd do budowy gniazda, a konsekwencją tego jest słabszy odchów piskląt. Ptaki mając małe pisklęta zaraz szykują się do następnych lęgów. Jednak, mimo tych wad zeberki są najczęściej hodowanymi ptakami z rodziny astryldów.

Czy to prawda, że gwarek tak samo dobrze naśladuje ludzką mowę jak papugi?

Gwarek (Gracula religiosa) należy do rodziny szpaków i występuje w południowej Azji. Ma czarne upierzenie i pomarańczowy lub czerwony dziób. Podobnie jak papugi należy do ptaków umiejących najlepiej naśladować głos człowieka. Samce i samice gwarka dysponują dużą skalą różnych dźwięków. Mogą wydawać głęboki gwizd i ostre skrzeczenie czy skrzypienie. Ich rejestr głosowy tworzy się już we wczesnej młodości. Pisklęta próbują naśladować głosy dorosłych i sąsiadów. Nie wszystkie jednak ptaki są w tym kierunku uzdolnione. Najbardziej utalentowane są te, które od pisklęcia wychowywane są przez człowieka. Dorosły gwarek może mieć w swoim repertuarze ponad trzydzieści różnych dźwięków. Potrafi też dobrze naśladować ludzka mowę. Trudno jest znaleźć parę gwarków wydających te same dźwięki, dlatego przypuszcza się, że różnorodność głosów zapobiega łączeniu się  krewnych w pary.

Jak należy żywić łuszczaki?

Łuszczaki, ziarnojady (Fringillidae) to rodzina ptaków, która obejmuje ponad 200 gatunków, zamieszkujących różnorodne środowiska. Są to obszary leśne, pustynne lub zurbanizowane. Łuszczaki odżywiają się nasionami, a w okresie lęgów dietę uzupełniają owadami. W dziobie mają specjalne listwy ułatwiające łuskanie ziaren. W Europie gnieździ się około 18 gatunków. Łuszczaki to ptaki małe, przepięknie ubarwione. Należą do nich: astryldy, zeberki, śpiewaki, mniszki, amadyny, wikłacze, kardynały, wróble cytrynowe, szczygły, gile. W hodowli podaje się głównie mieszankę dla ptaków egzotycznych, w skład której wchodzą różne odmiany prosa, kanaru. W przypadku obu tych ziaren dobrze jest pomieszać różne gatunki, ponieważ ziarna pochodzące z innych obszarów, będą miały różne składniki. Proso żółte jest ziarnem energetycznym, zawierającym około 70% węglowodanów. Wpływa na jakość upierzenia. Świetnie nadaje się do kiełkowania tak, jak proso czerwone. Skiełkowane proso ma więcej witamin i pobudza ptaki do aktywności płciowej. Ostatnio coraz większe znaczenie w żywieniu ptaków egzotycznych ma proso murzyńskie, które zawiera dużo białka i jest chętnie zjadane. Nie dajemy go jednak dużo, bo tłuszcze stanowią ponad 30% jego masy. Proso to w czasie fermentacji jest szkodliwe dla ptaków. Konopie w większych ilościach (zawierają stosunkowo dużo oleju) podajemy ptakom trzymanym w wolierach na zewnątrz podczas zimy, jako źródło energii niezbędnej do utrzymania stałej temperatury ciała. Jednak zbyt duże spożycie tych nasion może mieć niekorzystny wpływ na upierzenie. U gili i innych euroazjatyckich ptaków pojawia się sztuczny melanizm. W miejsce typowych barw pojawiają się obszary pokryte nienormalnymi czarniawymi piórami. Wiele hodowców stosuje też namoczone ziarno, które jest szczególnie wartościowe dla ptaków młodych i chorych. Ziarno takie ma większą wartość odżywczą. Należy jednak pamiętać, aby ziarno, które nie zostało zjedzone, usnąć na drugi dzień zanim rozwinie się pleśń. Ptaki powinny regularnie otrzymywać kłosy prosa, a w sezonie lęgowym podajemy też pokarm jajeczny i mieszanki dla wychowu piskląt. W tym okresie wskazany jest także pszenny suchy chleb namoczony w wodzie. Ważnym składnikiem diety, szczególnie w okresie lęgowym, jest pokarm miękki (larwy komarów, mączniaków, wazonkowce i inne owady). Nasiona, które jedzą ptaki, zawierają białko roślinne, które nie jest białkiem pełnowartościowym (nie zawiera wszystkich aminokwasów egzogennych, których sam organizm nie potrafi zsyntetyzować), dlatego muszą uzupełnić je białkiem zwierzęcym. Dzwoniec, który należy do łuszczaków, żywi się nasionami, pąkami i jagodami. Podczas karmienia piskląt rodzice zamiast nasion przynoszą owady, głównie mszyce i mrówki. Dopiero po kilku dniach pisklęta mają zmieniany jadłospis i są żywione jagodami i nasionami z małą ilością owadów. Zeberki, małe i średnie papugi, gołębie powinny otrzymywać dużo świeżych warzyw takich jak: kapusta włoska, jarmuż, szpinak, marchew (korzeń i nać), sałata masłowa i strzępiasta, mniszek lekarski, liść selera, brokuły, rzeżucha. Bardzo ważna jest marchew, ponieważ jest czynnikiem barwiącym u ptaków mających czerwone lub pomarańczowe upierzenie (kardynały, wikłacze). Brak tego czynnika będzie powodować zanikanie barwy u tych zwierząt podczas kolejnych zmian upierzenia. Z owoców podajemy kawałki jabłek, gruszek, pomarańczy, bananów, jagód, winogron, porzeczek. Istotnym elementem w diecie łuszczaków jak i innych ziarnojadów jest żwirek mineralny (zmielone skorupki muszli białych ostryg), który służy do rozdrabniania ziarna i ułatwiania trawienia. Ziarnojady zmiękczają ziarno w wolach zanim trafi do żołądka gruczołowego czy wreszcie do żołądka mięśniowego. Brak żwirku powoduje, że większość zjedzonego ziarna przechodzi przez układ pokarmowy w stanie nienaruszonym i jest wydalana z odchodami. Niestrawione ziarna u ptaków blokują jelita, czego objawem są białawe wodniste odchody. Przedawkowanie zmineralizowanych żwirków może uszkodzić nerki. Żwirki są dostępne w różnych postaciach. Drobny jest dla kanarków, zeberek i małych papug. Średni żwirek jest dla dużych papug i drobiu ozdobnego. Źródłem wapnia dla ptaków oprócz żwirku mineralnego jest sepia (kość mątwy). Wapń jest potrzebny wszystkim ptakom, ale szczególnie jest ważny w okresie lęgów i pierzenia. Doskonałą odżywką dla ptaków egzotycznych jest woda z miodem. Szczygieł lubi główki kwiatowe szczeci barwierskiej, której jednak ich długie kolce z zadziorami mogą utkwić w przełyku i zadusić ptaka.

Jakie ary rzadko spotyka się w hodowlach?

Czym żywimy te papugi?

W hodowlach rzadko spotykana jest ara epoletowa, która również jest najmniejszą z ar (w zależności od podgatunku dorasta od 33-35 cm.). Papugi te dobrze znoszą spadki temperatury nawet do 5 stopni Celsjusza. Ary epoletowe w hodowlach można trzymać w dużych klatkach lub wolierach średniej wielkości Ary te dobrze rozmnażają się w niewoli. Pary lęgowe tych ptaków potrzebują budki lęgowej przez cały rok, ponieważ noce chętniej spędzają w budce niż na żerdzi. Nigdy nie umieszczamy w wolierze nowej pary podczas lęgów. Ary epoletowe w naturze jedzą owoce, nasiona, kwiaty, orzechy. Ara niebieskogłowa jest również rzadko spotykana w hodowli. Zamieszkuje ona pogranicze Peru, Brazylii i Boliwii. Jest ptakiem rzadko spotykanym i nielicznym. W hodowli po aklimatyzacji znosi spadki temperatury do 5 stopni Celsjusza. Młode osobniki wylęgają się z jaj po 26 dniach, ale mogą występować problemy z rozmnażaniem tych ptaków. Ara marakana jest rzadkością nie tylko w hodowli, ale również na wolności. W hodowli wymagaj dużej klatki lub średniej woliery. Jeżeli im się stworzy sprzyjające warunki, to chętnie przystępują do rozrodu. Ara ta dorasta do 43 cm i zamieszkuje tereny wschodniej Brazylii, Paragwaju i Argentyny. Wszystkie te papugi żywimy mieszanką ziaren przeznaczoną dla papug dużych. Podajemy im owoce, warzywa, zieleninę, orzechy, skiełkowane nasiona słonecznika i pszenicy. Ważne są preparaty witaminowe (zwłaszcza podczas pierzenia) oraz wapno. Wszystkie ary bardzo lubią słonecznik. Podajemy też świeże gałęzie wierzbowe lub drzew owocowych.

 

Czym żywimy kakadu ognistoczubą?

Jak powinna być wyposażona woliera dla tych papug?

Kakadu ognistoczuba, inaczej papuga inka mieszka na wewnętrznych, jałowych terenach Australii. W naturalnych warunkach papugi te żerują na drzewach z rodzaju Allocasuarina i Callitris oraz w zaroślach eukaliptusów. Ptaki te preferują nasiona dzikich roślin dyniowatych i drzew iglastych. W hodowli żywimy je mieszanką ziaren lub granulatem dla dużych papug. Zjadają również nasiona traw, korzonki, owoce, zielone części roślin, orzechy. Ulubionym przysmakiem są ziarna dyni, słonecznika, kolby kukurydzy, skiełkowane nasiona, świeże gałązki drzew owocowych. Podajemy im też mniszek lekarski, gwiazdnice, warzywa, a w tym tartą marchewkę. Głównie w okresie lęgowym dajemy im owady i ich larwy, lub specjalne karmy wysokobiałkowe. Papugi te wymagają regularnej suplementacji mineralno-witaminowej. Minimalna woliera dla kakadu inka (dla pary) to 5 x 1,5 x 2 metry. Ptaki te mają mocne dzioby, dlatego woliera w całości powinna być wykonana z metalu. W wolierze powinny być nieokorowane żerdzie, które trzeba często wymieniać. Liczne zabawki uprzyjemniające czas ptakom uchronią je przed wystąpieniem złych nawyków behawioralnych. Papugi te z nudy i braku uwagi mogą demolować klatkę, padać w furię lub pokaleczyć właściciela. Ptaki te nie nadają się do woliery wielorodzinnej, ponieważ są wrzaskliwe i głośne. Wymagają systematycznego odrobaczania, ponieważ często przebywają na ziemi.

 

W jakich warunkach powinna być hodowana kakadu różowa ?

Czy papugi te łatwo naśladują zasłyszane głosy?

Kakadu różowa jest odporna na zmiany warunków atmosferycznych. Przy niesprzyjającej pogodzie (wiatr, silne słońce) chowa się w skrzynkach lęgowych. Papuga ta może przebywać w wolierze ogrodowej przez cały rok, pod warunkiem, że woliera będzie miała przybudówkę. Woliera i klatka nie mogą być z drewna, ponieważ ptaki te mają mocne, twarde dzioby, którym niszczą drewno. Do gniazdowania kakadu różowa nie potrzebuje dziupli w pniu drzew, ale wystarczy jej skrzynka lęgowa o wymiarach 50x 50x 200 cm z otworem wlotowym. Skrzynki lęgowe najlepiej ustawić ukośnie. Na wiosnę, kiedy ptaki przystępują do lęgów, w wolierze należy umieścić kilka dużych gałęzi, na których ptaki odbywają toki. Do gniazdowania najlepiej dobierać pary, które wcześniej nie miały innych partnerów. Papugi te dojrzałość płciową osiągają dopiero po pięciu latach, ale dość łatwo się rozmnażają w porównaniu z innymi dużymi papugami. Pisklęta tych papug szybko stają się samodzielne i już trzytygodniowe ptaki same zbierają pokarm. Młode samodzielne ptaki odłącza się od rodziców, aby nie narazić ich na agresję ze strony ojca. W przyrodzie kakadu różowa żywi się pędami, nasionami traw, chwastów, owocami, jagodami. W hodowli papugom tym podaje się pokarm dla dużych papug, warzywa liściaste, różnego rodzaju owoce, jagody. Należy podawać im też gałęzie wierzbowe z liśćmi. Papugi te są bardzo ruchliwe i towarzyskie. Łatwo przywiązują się do nowych opiekunów, ale nie wykazują specjalnych zdolności naśladowczych. Łatwiej uczą się wygwizdywać proste melodie. Wystraszone wydają ostre przenikliwe krzyki. Można je wypuszczać z woliery, ponieważ zwykle nie oddalają się zbyt daleko. Żyją przeciętnie do 40 lat.

 

Co jest ważne w rozmnażaniu księżniczki słonecznej?

Kiedy papugi te mogą przystępować do lęgów?

Księżniczka słoneczna (papuga górska) należy do papug płochliwych, szczególnie w okresie lęgowym. W naturze ptaki te do lęgów wykorzystują pusty pień, w którym komora lęgowa często znajduje się 5 metrów poniżej otworu wejściowego. Należy je trzymać w dużych wolierach parami. Są to ptaki wyjątkowo spokojne i można je trzymać z mniejszymi papugami i łuszczakami, ale amadyny mogą zajmować ich gniazda, dlatego papugi te parami najlepiej trzymać osobno. Księżniczka słoneczna przystępuje do gniazdowania w wieku 2-3 lat. Chociaż papugi te osiągają dojrzałość płciową po roku, to nie należy stwarzać im warunków do gniazdowania. W wolierze, gdzie ptaki przystępują do lęgów, zwłaszcza pierwszy raz, powinno być zawieszonych kilka skrzynek lęgowych o różnych rozmiarach. Kiedy ptaki wybiorą skrzynkę lęgową, to później co roku w niej gniazdują i wtedy pozostałe skrzynki lęgowe można usunąć z woliery. Głębokie skrzynki lęgowe powinny stać pod kontem 45 stopni, aby papugi łatwo zeszły do ich środka. Nie należy kontrolować gniazda w czasie lęgów, ponieważ ptaki te są wyjątkowo płochliwe i bardzo często porzucają kontrolowane gniazdo. Księżniczki słoneczne w czasie następnego gniazdowania niechętnie zakładają gniazda w skrzynce, z której zostały wypłoszone. Samice przez długi czas mogą znosić niezapłodnione jajka. Zdarza się, że dopiero 3-lub 4-letnie papugi znoszą zapłonione jajka, ale nie należy rozdzielać dobranej pary, chociaż samica znosi niezapłodnione jajka. Zwykle po paru nieudanych lęgach samica znosi 3-6 zapłodnionych jaj, które sama wysiaduje. W wolierze dobrze jest zasiać różne nasiona, które po skiełkowaniu, są chętnie zjadane przez te ptaki. Papugi te, co wynika z ich natury, w pierwszej kolejności zjadają skiełkowane ziarna z dna woliery, a później z pojemników. Dieta tych ptaków oprócz różnych ziaren (proso, pszenica, kanar, sorgo, kukurydza, słoneczniki) powinna zawierać różne owoce, jagody, rodzynki, gałęzie wierzby, namoczony czerstwy chleb razowy. W warunkach domowych księżniczki słoneczne dożywają 30 lat, ale przeciętna długość ich życia to 18 lat.

 

Jak zmiana środowiska wpłynęła na populację meksykanki czerwonoczelnej?

Meksykanka czerwonoczelna jest ptakiem wielkości małej ary (długość ciała 38 cm), o upierzeniu zielonym, kontrastującym z intensywnym czerwonym czołem i nogawicami. Podobnie jak ara jest ptakiem hałaśliwym. W prywatnych hodowlach stanowi rzadkość. Spotkać ją można głównie w ogrodach zoologicznych. Obecnie występuje jedynie w północno-zachodniej części Meksyku (pasmo górskie Sierra Madre Occidental). Dawniej papugi te zlatywały do Stanów Zjednoczonych i obserwowano je w południowo-zachodniej części stanu Nowy Meksyk. Meksykanki czerwonoczelne zamieszkują górskie drzewostany sosnowe lub lasy mieszane, dębowo-daglezjowe i sosnowo-topolowe. Najbardziej preferowanym biotypem do zamieszkiwania przez te ptaki są iglaste drzewostany tworzone przez gatunki sosny: Pinus ayacahuite i Pinus arizonica. Występowanie meksykanki czerwonoczelnej na terenie Stanów Zjednoczonych związane było głównie z zasięgiem sosny Pinus leiophylla. Intensywne użytkownie górskich drzewostanów sosnowych doprowadziło do znacznego ograniczenia naturalnego środowiska tych ptaków. Obecny obszar występowania meksykanek czerwonoczelnych ma powierzchnię około 600 kilometrów kwadratowych. Rząd Meksyku objął ochroną stanowiska lęgowe, żerowiska tych papug oraz daglezje - drzewa, na których głównie gnieżdżą się meksykanki czerwonoczelne. Ptaki te są zaliczane do taksonu zagrożonego wymarciem na wolności w bliskiej przyszłości i są wpisane na ,,Czerwoną Listę Gatunków Zagrożonych”. W hodowli wymagają dużej woliery, w której powinny być umieszczone konary sosny, świerku, wierzby. Żywi się je nasionami sosny, mieszanką ziaren (proso, kanar, owies, konopie, słonecznik, jarzębina), warzywami, owocami i owadami. Dzięki programom hodowlanym i introdukcyjnym meksykanka czerwonoczelna występuje coraz częściej w hodowlach (głównie na terenie USA) i ma szansę na utrzymanie swojego gatunku. W 1986 roku w Arizonie papugi rozmnożone w niewoli zostały wypuszczone na wolność, do ich naturalnego środowiska. Niestety wiele ptaków padło ofiarą drapieżników. Mimo to nadal są prowadzone próby przywrócenia meksykanek czerwonoczelnych do fauny Stanów Zjednoczonych w programie reintrodukcji. W hodowli szybko przywiązują się do opiekuna. Są to jednak trudne hodowle i powinny przebiegać pod ścisłą kontrolą. Jak wcześniej wspomniałam, meksykanki czerwonoczelne są bardzo hałaśliwe (głównie rano i wieczorem), a na zmiany otoczenia reagują wrzaskiem. Są wrażliwe na przymrozki i mają skłonność do wyrywania sobie piór. Meksykanki czerwonoczelne zostały umieszczone w Załączniku nr I Międzynarodowej Konwencji o Handlu Gatunkami Zagrożonymi Wyginięciem (CITES).

 

Jak powinna wyglądać pielęgnacja loriki długosternej?

Lorika długosterna (Charmosyna papou) jest najczęściej spotykaną papuga w hodowli z rodzaju Charmosyna. Papuga ta ma długi ogon (25cm) na 42 cm długości, oraz długi język, którym czyści sobie gałki oczne, gdy zostaną zabrudzone sokiem lub nektarem podczas żerowania. W naturalnych warunkach loriki długosterne zamieszkują górskie tereny leśne trudno dostępne (Nowa Gwinea). Papugi te najlepiej czują się w obszernych wolierach. Woliera zewnętrzna powinna zbyć usytuowana w miejscu częściowo zacienionym, ponieważ ptaki te są bardzo wrażliwe na przegrzanie, zwłaszcza odmiany melanistyczne (czarna, brązowoczarna). Najbardziej wskazana jest dla nich temperatura pokojowa, ale nie może spadać poniżej 10 stopni Celsjusza. Z kolei temperatura przekraczająca 37 stopni Celsjusza może być dla nich zabójcza. Ptaki te uwielbiają kąpiele, więc w pomieszczeniu nie powinno zabraknąć płytkiego basenu z letnią wodą. Woliery powinny być utrzymywane w czystości i regularnie dezynfekowane, ponieważ loriki długosterne są wrażliwe na choroby o podłożu grzybiczym. Są podatne na grzybicę płuc (aspergiloza) i kandydozę. W przyrodzie żywią się miękkimi owocami, nektarem, pyłkiem kwiatowym oraz drobnymi owadami i larwami. W hodowli powinny dostawać: jabłka, winogrona, banany, drobno utartą marchew, gruszki, śliwki, skiełkowane ziarna, różne odmiany prosa, drobne  owady i ich larwy, gotowy jajeczny i lęgowy pokarm dla miękkojadów. Papugi te w porównaniu z innymi miękkojadami (papugami) wymagają dużo płynnego pokarmu, ponieważ budowa ich języka powoduje, że taki pokarm jest łatwiej przyjmowany. Można tym papugom podawać naturalne soki z dodatkiem naturalnego miodu. W okresie pierzenia ważne są preparaty witaminowe. Dno woliery powinno być wysłane materiałem dobrze wchłaniającym wilgoć (np. żwirek z kolb kukurydzy lub ze słomy), ponieważ odchody tych ptaków ze względu na rodzaj pokarmu są wodniste i obfite. Zakup tej papugi powinien być przemyślany, ponieważ żyje przeciętnie około 30 lat. Sporadycznie też się rozmnażają w hodowli, ale są pięknie ubarwione.

Co jest ważne w hodowli amazonki niebieskoczelnej?

Amazonki niebieskoczelne są popularne w hodowlach i charakteryzują się dużymi zdolnościami dżwiękonaśladowczymi. W naturalnych warunkach występują w Brazylii, Paragwaju, Boliwii, Argentynie. Papugi te żyją przeciętnie 40 lat i osiągają długość ciała do 40 centymetrów. Są ptakami silnymi i odpornymi oraz łatwo przywiązują się do opiekuna. Chętnie bawią się zabawkami i gałązkami drzew. Pary ptaków najlepiej jest trzymać w dużych wolierach, ponieważ u papug trzymanych w klatkach dochodzi do urojonych lęgów, a ptaki wtedy wyskubują sobie nawzajem pióra i zachowują się neurotycznie. Papugi te trzymane w ciasnych klatkach łatwo tyją. W okresie lęgów zachowanie tych papug może się bardzo zmienić, chociaż generalnie ptaki te są przyjaźnie nastawione do człowieka. Nie należy też zaglądać do gniazda, bo ptaki się wystraszą i porzucą młode. Podstawą żywienia tych amazonek jest mieszanka ziaren dla papug dużych, granulat zmieszany z ziarnem, skiełkowane ziarno (słonecznika); 30 % codziennej diety powinny stanowić świeże owoce (jabłka, gruszki, winogrona, morele, śliwki i czereśnie bez pestek) i warzywa (kapusta pekińska, pomidory, marchew). Owoce i warzywa, które podajemy ptakom, powinny być starannie umyte. Papugom należy podawać również świeże i gotowane kolby kukurydzy, mniszek lekarski, krokosz barwierski, nasiona traw i ziół, gałązki wierzby, różne orzechy. W diecie nie należy zapominać o białku w postaci żółtego sera, czy mięsa z gotowanego kurczaka. Pamiętamy o żwirku, wapnie i codziennie świeżej wodzie. Ptaki lubią być zraszane letnią wodą dlatego w pomieszczeniu, gdzie przebywają, powinna być odpowiednia wilgotność. Samica różni się od samca brakiem żółtej barwy na skrzydłach. Ustalanie płci na podstawie różnic w zabarwieniu oka (źrenica u samców jest pomarańczowa, u samic czerwona) może być zawodne. Jest wiele odmian barwnych (lutino, żółta, niebieska). Ptaki zadbane chętnie się uczą i dają wiele satysfakcji opiekunom.

Czym żywią się ary kasztanowoczelne i jakie pomieszczenie powinno być przygotowane do ich hodowli?

Ara kasztanowoczelna jest łagodną i przyjazną papugą. Potocznie zwana jest również arą karłowatą. Osiąga 46 cm (podgatunek A.s. severa) i 48 cm (podgatunek A.s. castaneifrons). Pierwszy podgatunek zamieszkuje Brazylię (północno-zachodnią), Gujanę, część Wenezueli. Drugi występuje w Kolumbii, Wenezueli, Peru, Boliwii. Ary te żyją w parach lub niewielkich grupach. W naturalnych warunkach żywią się nasionami, owocami, orzechami. Żerują też na polach uprawnych. Łatwo adoptują się do człowieka i zmian środowiska. W hodowli ptaki te żywi się mieszanką ziaren (ze znacznym udziałem słonecznika) dla papug dużych, granulatem, świeżymi warzywami (tarta marchew, kolby kukurydzy), owocami (jabłka, gruszki, winogrona, banany, śliwki, mandarynki). Regularnie podawane orzechy w łupinach są nie tylko przysmakiem dla papug, ale rozbijanie ich zapewnia arom rozrywkę. Wskazane są skiełkowane nasiona (słonecznika, pszenicy), preparaty witaminowe (głównie w okresie  pierzenia) i duża kostka wapienna. Ze względu na mniejsze rozmiary w porównaniu z dużymi arami są łatwiejsze w pielęgnacji. Pojedyncze okazy można trzymać w solidnych metalowych klatkach o rozmiarach, długość i szerokość 80 cm, a wysokość 150 cm. Klatki powinny być solidne, ponieważ ary te maja mocne dzioby. Miski metalowe (wykonane z grubej blachy) na pokarm i wodę najlepiej przykręcić do klatki za pomocą mocnych śrub. Solidne świeże konary nieokorowanych drzew umieszczone w klatce dostarczą papugom nie tylko zabawy, ale również minerałów i witamin. Konary te należy co jakiś czas wymieniać. Aby ptaki nie nudziły się, wstawiamy też do klatki zabawki (drabinki metalowe, huśtawki, kawałki drewna). Para papug wymaga większego pomieszczenia. Woliera powinna mieć co najmniej 400x 150cm lub 400x 200cm. Ptaki oswojone można wypuszczać z klatki, ale obserwujemy ich spacery, ponieważ mogą wyrządzić szkody w mieszkaniu. Dla oswojonej ary należy przygotować stojak zaopatrzony w solidny konar, na którym papuga będzie mogła przesiadywać. Ary kasztanowoczelne są inteligentnymi papugami, łatwo uczą się ludzkiej mowy i naśladują różne dźwięki. Najłatwiej oswajają się młode okazy wykarmione ręcznie przez hodowcę.

Jak żywić kakadu?

Czy hodowca lub właściciel sklepu powinien udzielać informacji jak była karmiona papuga kakadu, którą chcemy kupić?

Podstawą diety kakadu jest dobra jakościowo mieszanka dla papug dużych, owoce (nie wolno podawać awokado), jarzyny, gałązki wierzby, orzechy, migdały, kolby kukurydziane, krokosz barwierski, warzywa liściaste ( papugi bardzo lubią strąki groszku), tarta marchewka,(szczególnie dla kakadu ognistoczubej, ponieważ sprzyja wybarwieniu tych ptaków), zielenina (mniszek lekarski, gwiazdnica). Bardzo ważne są preparaty witaminowo-mineralne. Ptaki powinny mieć cały czas dostęp do mieszanki żwirku. Dieta powinna być urozmaicona, szczególnie u młodych papug, aby później chętniej jadły różne pokarmy. Dorosłe kakadu trudno jest przyzwyczaić do nowego pokarmu jeżeli w młodości papugi miały mało urozmaiconą dietę. Preferencje pokarmowe u ptaków kształtują się już we wczesnej młodości. Zróżnicowany pokarm u piskląt ma również duży wpływ na ich późniejsze dojrzewanie płciowe. Pisklęta urodzone w niewoli i dobrze karmione wcześniej przystępują do lęgów niż takie same ptaki w warunkach naturalnych. Jeżeli sprzedawca lub hodowca nie informuje nas o sposobie żywienia hodowanego kakadu, to sami powinniśmy zasięgnąć od nich opinii na ten temat, ponieważ dorosłe ptaki mogą nie chcieć przyjmować pokarmu, do którego nie są przyzwyczajone. Pozdrawiam

Ile lat żyje kakadu?

Czy ptaki te można hodować w klatce i czy bardzo przywiązują się do opiekuna?

Kakadu żyją przeciętnie 40-45 lat, zależy to też od gatunku. Kakadu żółtoczuba i ognistoczuba żyją przeciętnie 45 lat. W zależności od pielęgnacji mogą żyć krócej lub dłużej. Zdarzają się też wyjątki. Przez wiele lat maskotką w Brookfield Zoo była słynna papuga Cookie (kakadu ognistoczuba), która przeżyła ponad 83 lata. Papuga ta zmarła w tym roku we wrześniu i była prawdopodobnie najstarszą przedstawicielką tego gatunku. Cookie mieszkał w Brookfield Zoo od jego założenia (1934). Kakadu, podobnie jak  większość dużych papug, jest pupilem na całe życie, dlatego należy dobrze przemyśleć zakup takiej papugi. Niektóre gatunki kakadu jako pojedyncze okazy mogą być przetrzymywane w obszernej klatce. Ptaki te muszą być oswojone, aby mogły być regularnie wypuszczane z klatki. Klatka powinna być solidnie zbudowana, ponieważ kakadu ze wszystkich ptaków z rzędu papug wykazują największe zdolności niszczycielskie. Kakadu są ptakami towarzyskimi i wymagają dużo uwagi. Większość dużych papug dobrze pielęgnowanych mocno się przywiązuje do opiekuna, szczególnie te, które od pisklęcia są przez niego wychowywane. Dla takiej papugi zmiana opiekuna może być dużym stresem i powodem choroby. Pozdrawiam

Czy lora wielka nadaje się na pupila domowego i czym żywią się te papugi?

Lora wielka, inaczej barwnica jest papugą kapryśną i raczej nie jest skłonna do nawiązywania bliskich związków. Jednak kiedy zdecydujemy się na zakup tego ptaka musimy pamiętać, że pojedynczy okaz będzie wymagał poświecenia mu dużo czasu. Papugi te pozostawione same sobie cierpią z braku towarzystwa i staja się bardzo nerwowe, co w końcu może prowadzić do poważnych chorób psychicznych. Jeżeli ktoś decyduje się na pojedynczego osobnika, to najlepiej nabyć młodego samca, który szybciej się oswaja i przywiązuje do opiekuna. Samce są spokojniejsze, samice lubią dominować i często wzniecają kłótnie i walki w wolierze. Lory wielkie najlepiej nadają się do hodowli w wolierze, ale pojedynczą oswojoną papugę można przetrzymywać w obszernej klatce (minimum 100cm x 100cm x 150cm) pod warunkiem, że ptak będzie regularnie wypuszczany, a klatka wyposażona w liczne żerdki (najlepiej z nieokorowanego drzewa), które będą umożliwiać papudze regularną gimnastykę. Solidne zabawki zapewnią barwnicy rozrywkę, kiedy nie będzie w domu opiekuna. Lory wielkie nie są tak niszczycielskie jak ary, czy kakadu, ale należy liczyć się z regularną wymiana żerdek. Obecnie barwnica jest chętnie hodowanym ptakiem w niewoli i stosunkowo łatwo się rozmnaża. Papugi te najchętniej zakładają rodziny w wolierach wewnętrznych. Lory wielkie w naturalnych warunkach żywią się głównie owocami (banany, figi, papaje), płatkami kwiatów, nektarem, pyłkiem i drobnymi owadami. W warunkach hodowlanych podaje się im granulaty dla lor lub drobne ziarna (białe proso, kanar, konopie, słonecznik), nasiona krokosza barwierskiego, orzeszki (ziemne, piniowe), świeże kolby kukurydzy, skiełkowane nasiona fasoli, kostki żółtego sera. Można podawać gotowany ryż, rodzynki, kłosy prosa, biszkopty namoczone w soku owocowym. Papugom tym należy codziennie dostarczać świeże owoce (jabłka, gruszki, śliwki, winogrona, mandarynki, jarzębinę, głóg, kiwi, banan, morele) warzywa ( szpinak, marchewka, ogórek) oraz dużo zieleniny (liście gwiazdnicy, rdestu ptasiego, liście i kwiaty mniszka lekarskiego). Wskazana jest także suplementacja preparatami mineralno-witaminowymi, ponieważ niedobory witaminy A u lor wielkich mogą wywołać kandydozę (choroba grzybicza). Barwnice, zarówno samce jak i samice, łatwo uczą się mówić i często są prawdziwymi mistrzami w naśladowaniu ludzkiej mowy, dlatego jako pupile mogą dostarczyć właścicielowi dużo radości.

Czy hodowla kakadu żółtoczubej wymaga dużo uwagi?

Kakadu żółtoczuba należy do bardzo popularnych papug, ale z powodu hałaśliwości, hodowla tej papugi w bloku mieszkalnym lub w bliskim sąsiedztwie innych domów może być kłopotliwa. Decydując się na zakup, trzeba pamiętać, że ta papuga żyje długo (przeciętnie 45 lat) i bardzo przywiązuje się do opiekuna. Ze wszystkich papug rzędu kakadu wykazuje największe skłonności niszczycielskie, ponieważ ma bardzo silny dziób. Trzymana w domu, powinna mieć cały czas temperaturę pokojową. W letnie miesiące ptaki mogą przebywać w wolierze zewnętrznej, która powinna stać w osłoniętym miejscu. W zimie wskazane są ogrzewane domki nocne, chociaż kakadu te nie są zbyt wrażliwe na zimno. Przestronna  klatka (w małej klatce mogą ptaki uszkodzić sobie ogon, skrzydła i czub) powinna być solidna, ponieważ papuga, kierowana ciekawością, będzie próbowała wydostać się na zewnątrz przez drucianą siatkę lub dach. Hodowla tych ptaków nie jest łatwa. Dojrzałość płciową uzyskują papugi dopiero pomiędzy 4 a 5 rokiem życia.  Bodźcem do składania jaj będzie umieszczenie w wolierze budek lęgowych, którymi para lęgowa zwykle szybko się zainteresuje. Lepiej jest, jeśli samica sama wybierze sobie partnera spośród wielu samców. W sezonie lęgowym papugi te mogą być wrogo nastawione do opiekuna, dlatego należy zapewnić im spokój i ciszę. Kakadu żółtoczube żywią się mieszanką przeznaczoną dla dużych papug, jedzą kolby kukurydziane, warzywa liściaste i jarzyny (bardzo lubią strąki grochu), migdały, orzechy w skorupkach, liczne owoce (jagodowe, melony, truskawki). Nie wolno podawać awokado. Owoce powinny być dostarczane w dużych ilościach. Ptakom tym cały czas należy podawać żwirek i gałązki wierzby lub drzew owocowych, które uwielbiają skubać. Dietę uzupełniamy  minerałami, a w okresie karmienia młodych, mieszanką jajeczną. Kakadu żółtoczube są bardzo towarzyskie i wymagają dużego zainteresowania ze strony opiekuna. Brak tego zainteresowania, za mało zajęć szybko prowadzi do nieprawidłowych zachowań, takich jak skłonności niszczycielskie, ciągłe wrzaski, wydziobywanie sobie piór. Decyzja nabycia tej papugi powinna być dobrze przemyślana.

Czy amazonka żółtolica wymaga dużo troski ze strony właściciela i czy może być trzymana w klatce?

Amazonka żółtolica, inaczej zmienna, w naturalnym środowisku występuje od Meksyku po Amazonkę. Zamieszkuje otwarte przestrzenie z rzadkimi drzewami, namorzyny, tereny uprawne, lasy galeriowe. Amazonka żółtolica może być trzymana w dużej klatce jako ptak do towarzystwa. Do trzymania w klatce najlepiej nadają się ptaki sztucznie wychowane (karmione przez człowieka od pisklęcia), ponieważ łatwo się oswajają i mają miłe usposobienie. Amazonki, które wcześniej były wykorzystywane do hodowli i przebywały w przestronnych wolierach przez wiele lat, gdzie odbywały lęgi, nie nadają się na pupila człowieka, ponieważ mogą go nie zaakceptować, a pobyt w klatce będzie dla nich dużym stresem. Osoby które nie mają doświadczenia w hodowli, powinny się głównie decydować na ptaki wychowane przez człowieka od pisklęcia. Decydując się na tę papugę musimy pamiętać, że żyje ona przeciętnie 40 lat i bardzo się przywiązuje do właściciela. Papugi duże są bardzo inteligentnymi ptakami i bardzo źle znoszą zmianę rutyny życia człowieka (np. częste wyjazdy). Odbija się to na psychice ptaków, które będą wyskubywać sobie pióra, krzyczeć, dziobać. W domu nie powinno być agresywnego psa ani gryzoni (świnka morska, szczur, mysz), ponieważ jest ryzyko przenoszenia przez nich zarazków, a leczenie dużych papug jest dość kosztowne. Amazonki żółtolice wymagają zróżnicowanej diety w żywieniu, a około 30% dziennego pokarmu powinny stanowić owoce i warzywa. Poza owocami, warzywami i dobrą mieszanką ziaren ptaki te powinny otrzymywać gałęzie wierzby, mniszek lekarski, nasiona ziół i traw, krokosz barwierski, rośliny strączkowe, różne orzechy, świeże kolby kukurydzy, skiełkowane ziarno słonecznika, żółty ser, gotowane mięso z kurczaka, żwirek. Ptaki przyzwyczajone do monotonnego pokarmu (głównie ziarno) trudno jest nauczyć jeść inny pokarm. Amazonki te wykazują zdolności naśladowania innych głosów, często nie gorzej niż żako. Jednak ich naturalne, przenikliwe okrzyki mogą przeszkadzać  sąsiadom.

Czy gdzieś na świecie żyją jeszcze dzikie żako?

1. Czy gdzieś na świecie żyją jeszcze dzikie żako?2. Jak rozróżnić żako kongijskie od liberyjskiego?3. Dlaczego żako kongijskie jest zazwyczaj droższe od liberyjskiego?

Naturalne warunki występowania żako to regiony subtropikale i tropikalne środkowej i zachodniej Afryki. Populacja tych papug z roku na rok maleje z powodu zniszczenia ich środowiska i odłowu ptaków w celach hodowlanych. Najbardziej popularne podgatunki tej papugi to: żako kongijskie i żako liberyjskie. Żako kongijskie są większe (około 30 cm) od żako liberyjskiego. Ma czarny dziób i szaro-popielate upierzenie. Z kolei żako liberyjskie ma ciemniejszy kolor upierzenia i jasną górną część dzioba. Żako kongijskie jest bardziej eleganckie, a czerwony ogon dodaje im atrakcyjności. Ogon u żako liberyjskiego jest ciemniejszy, bordowo-szary. U żako kongijskiego niedojrzały ogon również jest ciemny, aż do pierwszego pierzenia, które następuje w ciągu 18 miesięcy życia. Żako kongijskie potrafi lepiej emitować dźwięki, ale wolniej dorasta i wolniej (prawie pół roku później) uczy się naśladować zasłyszane dźwięki od żako liberyjskiego. Młode żako kongijskie są dłużej uzależnione od stada, dlatego wolniej się usamodzielniają i przez dłuży czas potrzebują ciągłego kontaktu z opiekunem. Dłużej przeżywają stres, i gdy się nimi nie zajmujemy, to mogą nabyć złych nawyków w zachowaniu. Papugi żako liberyjskie w naturze i hodowli są bardziej ruchliwe i przedsiębiorcze w porównaniu z kuzynami.  Żako kongijskie są papugami bardziej eleganckim i trudniejszymi w hodowli, dlatego też są droższe od żako liberyjskiego. Pozdrawiam

Gdzie najtaniej można kupić ary (błękitne lub czerwone) i jaka to cena?

Widziałam po 4 500 zł, a także po 5500 zł i chciałabym się dowiedzieć, czy można kupić taniej :D.

Rozumiem, że ara błękitna to ara zwyczajna (ararauna), ponieważ są też ary błękitne (Anodorhynchus leari), które nie są dostępne w handlu i w przyrodzie występują jedynie na niewielkim obszarze wschodniej Brazylii. Ara zielonoskrzydła (czerwona) u hodowcy kosztuje 8000 zł. Ararauna może być tańsza. Jest bardzo mało sklepów które zajmują się sprzedażą tych papug, ale cena też nie będzie niższa, ponieważ nie są to tanie ptaki, a dochodzi do tego koszt utrzymania. Papugi te będą najtańsze z drugiej ręki. Warto w internecie śledzić ogłoszenia, bo ktoś może sprzedać taniej. Należy jednak upewnić się, czy te ptaki są zdrowe, ponieważ zbyt niska cena może budzić podejrzenia. Ary są kosztowne w utrzymaniu i leczenie ich jest też drogie. Sprzedawca powinien też posiadać dokumenty CITES potwierdzające legalność źródła pochodzenia tego ptaka. Takie dokumenty są potrzebne, jeśli chcemy przekroczyć granicę z ptakiem, wyjeżdżając np. na wakacje. CITES jest to międzynarodowa organizacja zajmująca się ochroną środowiska i kontrolą handlu gatunkami zwierząt zagrożonych wymarciem. Pozdrawiam

Na jakie choroby są najczęściej narażone papugi żako?

Papugi żako wymagają specjalnej troski ze strony właściciela i właściwego odżywiania. Są to ptaki o wrażliwej psychice i potrzebują dużo uwagi i zainteresowania. Papugi te ze względu na budowę układu oddechowego są podatne na choroby tego układu. Nie mogą być narażane na gwałtowne zmiany temperatury i przeciągi, ponieważ grozi im to przeziębieniem, które objawia się kichaniem ptaka, ciężkim oddechem, niedrożnością nozdrzy. Nie należy lekceważyć tych objawów, ponieważ są podobne przy aspergillozie, a zarodniki tego grzyba atakują nie tylko przewód oddechowy, ale również mogą zaatakować układ pokarmowy. U wszystkich podgatunków żako między drugim, a trzecim rokiem życia może występować hypocalcemia wywołana niedoborem wapnia w organizmie. Przypuszcza się, że w pewnych okresach papugi te nie są zdolne do mobilizowania rezerw wapnia z własnego organizmu. Papugi żako mają bardzo wrażliwą psychikę, więc łatwo są narażone na stres, którego częstym efektem jest wyskubywanie piór. Takie zachowanie może też mieć inne przyczyny, jak: zatrucia, uczulenia, podrażnienia skóry, zewnętrzne infekcje oraz choroby bakteryjne i wirusowe. Dbanie o higienę piór ptaka (kąpiele, spryskiwanie ptaka ciepłą wodą) będzie zapobiegać chorobom skóry. Woda usuwa z powierzchni piór alergeny, zanieczyszczenia, grzyby, bakterie. Matowe, podniszczone pióra świadczą o złej kondycji ptaka i wtedy pamiętamy nie tylko o częstych kąpielach papugi, ale także o  urozmaiceniu diety w witaminy i minerały. Papuga żako nie może też się nudzić i przebywać w małej klatce, ponieważ u papug trzymanych w małych klatkach obserwuje się nietypowe zachowania  takie, jak: rytmiczne balansowanie całym ciałem, częste kiwanie głową w różne strony oraz nerwowe drżenie skrzydeł i przyjmowanie pozycji gotowej do lotu. Liczne zajęcia, ruch i przestrzenna klatka zapobiegają takim zachowaniom. U osobników starszych, które wykazują małą aktywność i nie ścierają warstwy rogowej dzioba obserwuje się przerost dzioba, którego korekty może przeprowadzać lekarz weterynarii lub doświadczony hodowca. Właściwa pielęgnacja tych ptaków i urozmaicony pokarm, bogaty w witaminy i minerały może uchronić je przed wieloma chorobami.

Na co należy zwrócić uwagę w hodowli papugi eklektus?

Papuga eklektus (Eclectus roratus), zwana inaczej barwnicą lub lorą wielką, dość dobrze rozmnaża się w hodowli i najlepiej nadaje się dla niej woliera wewnętrzna, gdzie chętnie zakłada rodzinę. Ptak ten nie może przebywać w pomieszczeniu, gdzie panuje temperatura poniżej 5 stopni Celsjusza. Papug tych nie należy trzymać z innym ptakami, ponieważ mogą być agresywne. W warunkach naturalnych lory wielkie są samotnikami i tylko w okresie lęgowym żyją parami, dlatego samica w wolierze czasem dopiero po kilku tygodniach zakłada gniazdo z partnerem. Samica lubi wzniecać kłótnie i walki, a kiedy dominuje, to może nie dopuścić samca do pożywienia, dlatego ważne jest, aby w wolierze były co najmniej dwa pojemniki na pokarm. Ptaki powinny otrzymywać dużo owoców, warzyw (głównie bogatych w witaminę A), zieleninę (liście i kwiaty mniszka, koniczynę, szpinak, gwiazdnicę). Niedobór witaminy A może wywołać u papug kandydozę, chorobę wywołaną przez drożdżaki Candida albicans, dlatego należy pamiętać o dodatkowych porcjach marchewki. W naturze barwnice żywią się głównie kwiatami, pączkami, owocami, nasionami, nektarem. Nie należy podawać papugom bardzo twardego jedzenia, ponieważ mimo, że te ptaki mają duże dzioby, to nie są w stanie rozłupać skorupki migdała. Żywność powinna być urozmaicona i naturalna, ponieważ może mieć to wpływ na nietypowe zachowania (wyskubywanie piór). Barwnice mają kapryśny charakter i czasem trudno je oswoić. Łatwo się oswajają ptaki sztucznie karmione i młode. Samce są zwykle lepszymi kompanami człowieka niż samice. Lory wielkie są bardzo inteligentnymi ptakami i potrafią naśladować ludzką mowę. Obie płcie różnią się ubarwieniem, już w wieku około 6-tygodni pierze samic jest barwniejsze niż pióra samców. Oswojone ptaki mimo, że wymagają dużo uwagi i dbałości dają sporo satysfakcji właścicielom tych papug.

Czy ary mogą jeść awokado?

Arom, jaki i innym ptakom ozdobnym, nie wolno podawać owoców awokado, ponieważ tłuszcz znajdujący się w ich miąższu oraz pestka zawierają alkaloidy, które gromadzą się w wątrobie ptaka, a po pewnym czasie upośledzają jej funkcję. Również gałęzie, kora i liście tego wiecznie zielonego drzewa są szkodliwe dla zwierząt, a spożycie ich może doprowadzić do śmierci.

Czy do rozmnażania ary zwyczajnej wymagane są specjalne warunki hodowlane?

Ara zwyczajna (ararauna) to wyjątkowo inteligentna, pięknie ubarwiona i bardzo popularna w hodowli papuga. Do tej pory nie zostało dokładnie zbadane jej życie w tropikalnych lasach Ameryki Południowej. Są to płochliwe ptaki, które najczęściej zamieszkują lasy rosnące na moczarach i na brzegach rzek. Na żer wyruszają w stadach, a stado prowadzą zawsze stare doświadczone ptaki. Żywią się różnymi owocami, nasionami oraz różnymi rodzajami orzechów, które rozłupują bez większego problemu dzięki odpowiedniej budowie czaszki i potężnemu dziobowi. Niewiele jest wiadomo o zachowaniach tych papug na wolności w porze lęgowej. Przypuszcza się, że ptaki te tworzą pary na dłuższy okres, a mogą się rozmnażać dopiero w 3-4 roku życia (wtedy osiągają dojrzałość płciową). W hodowlach zaczynają zwykle gniazdować w 6-8 roku życia. Pierwsze rozmnażanie ary zwyczajnej nastąpiło w niemieckim ogrodzie zoologicznym (w Magdeburgu), w 1818 roku. Ptaki trzymano w wolierze, a budka lęgowa była zbudowana z desek. Jak wykazały dalsze hodowle, papugi te są płodne i łatwo się przystosowują do każdych warunków. Rozmnażanie jest łatwiejsze, gdy pary są dobrane. Samiec nie różni się od samicy, która czasem jest mniejsza i ma delikatniejszą głowę i dziób, dlatego należy przeprowadzić badania genetyczne, aby mieć pewność, że jest to para. Dobrane pary mogą mieć 3 lub 4 lęgi w sezonie. Na okres lęgów przygotowuję się skrzynkę gniazdową z grubych desek, ale mogą być również drewniane beczki lub puste pnie. W naturalnych warunkach ararauna gniazduje wysoko nad ziemią w dziuplach drzew, często obumarłych. Budkę lęgową każda para powinna mieć przez cały rok. Samica znosi od 2 do 4 jaj, które później wysiaduje przez okres 24-28 dni. Czas wysiadywania jaj zależy od regionu hodowli tego ptaka. W ciepłych regionach (Hiszpania, Hawaje, południowa Kalifornia) samica wysiaduje jajka do trzech dni krócej niż w regionach o chłodniejszym klimacie (Skandynawia). Pisklęta ary zwyczajnej lęgną się ślepe i nieopierzone, a porost piór trwa od 90-100 dni. Młode ptaki przebywają w gnieździe przez 13 tygodni. Sztucznie karmione pisklęta j znacznie później osiągają samodzielność. Wskazane jest, aby pary tych ptaków miały możliwość samodzielnego odchowania piskląt przynajmniej z jednego lęgu w sezonie. Na większy sukces hodowlany tych ptaków można liczyć, jeśli są trzymane w dużej wolierze, która powinna być zbudowana z prętów metalowych i mocnej siatki, oraz posiadać część zadaszoną. Może to być również woliera wewnętrzna. Ary zwyczajne są bardzo inteligentnymi ptakami, szybko się uczą usłyszanych słów i bardzo łatwo przywiązują się do człowieka (opiekuna). Z powodu tych zalet zazwyczaj trzymane są pojedynczo.

Co jest ważne w hodowli papugi - księżniczki Aleksandry, ulubienicy wielu hodowców?

Ta przepiękna papużka Polytelis alexandrae, która w naturalnych warunkach żyje na krzewiastych terenach zachodniej i środkowej Australii została nazwana na cześć Aleksandry, córki króla szwedzkiego przez znanego ornitologa Johana Goulda. Jest rzadkim ptakiem i prowadzi wędrowny tryb życia przenosząc się w poszukiwaniu pożywienia. Z reguły, najłatwiej spotkać ją w zaroślach eukaliptusów lub gąszczu akacjowy. Żyje w małych stadach lub parach. Księżniczka Aleksandra, inaczej księżniczka Walii w hodowli powinna przebywać w przestrzennej wolierze z powodu bardzo długiego ogona (długość ogona wynosi 28cm, a całego ciała 45cm). W dużej przestrzennej wolierze można trzymać dwie pary tych ptaków lub jedną z innymi gatunkami papug np. kakadu złotoczubą lub lilianką. Zdarza się, że samiec bywa kłótliwy, dlatego szczególnie w okresie lęgów najlepiej utrzymywać w wolierze jedną parę, co gwarantuje lepsze wyniki przy odchowie młodych. Ptaki te mają bardzo ciekawe zachowania godowe. Samiec starając się przypodobać samicy bezustannie kłania się, kiwa głową w górę, w dół i próbuje karmić samicę. W tym czasie widoczne jest wyraźne poszerzenie źrenic u samca a kilka piórek na jego głowie unosi się tworząc mały czubek. Księżniczki Aleksandry w naturze gniazdują przeważnie miedzy wrześniem i grudniem. W porze lęgowej często samiec zachowuje się agresywnie wobec swojej partnerki. Może się zdarzyć, że będzie próbował kopać zniesione przez samiczkę jajka. W takim wypadku samca należy usunąć. Również często samiczki są niezdarne i rozdeptują świeżo złożone jajka, kiedy opuszczają dziuple. Dlatego w hodowli budki lęgowe powinny być zamocowane w pozycji nieco pochyłej, co chroni jajka przed uszkodzeniem przez samicę. W warunkach naturalnych ptaki te nie budują specjalnego gniazda, a jajka składają w miękkim, próchniejącym drewnie eukaliptusa, które samiczki wysiadują przez 21 dni. Kiedy pisklęta mogą już latać papugi opuszczają to terytorium i już nie powracają do niego. Papugi te najbardziej aktywne są rano i wieczorem, kiedy szukają jedzenia, a resztę dnia najczęściej przesiadują z głową ukrytą pod skrzydłami. Żywią się nasionami traw, ziarnem, owadami, owocami, nasionami akacji i zielonymi roślinami, które znajdują się na ziemi. W hodowli, w wolierze należy uważać, ponieważ papugi te lubią wyskubywać z ziemi skiełkowane nasiona, dlatego mogą łatwo zarazić się pasożytami, głównie glistami. Mają dziwny zwyczaj leżenie lub przesiadywania na ziemi. Są łatwe w hodowli, ponieważ regularnie się rozmnażają i w częściowo zadaszonej wolierze mogą przebywać nawet w zimie. Żyją przeciętnie 15 lat, są rzadkim gatunkiem objętym całkowitą ochroną. Jeśli chcemy, żeby księżniczka Aleksandra czuła się swobodnie podczas lotu, a jej właściciele mogli podziwiać jej piękny ogon podczas fruwania to należy zapewnić jej dużą (długość co najmniej 3,5m), przestrzenną wolierę, która może być z drewna, ponieważ papugi te go nie niszczą.

Na jakie choroby układu pokarmowego są najczęsciej narażone papugi?

Choroby układu pokarmowego są najczęściej skutkiem niewłaściwego żywienia: podania zepsutego, spleśniałego pokarmu, nieprzestrzegania zasad higieny, gwałtownego przejścia z jednego rodzaju pokarmu na drugi. Przyczyną infekcji mogą być również zardzewiałe ściany klatek (rdza może być zjadana przez ptaki, głównie papugi), nieświeże, kwaśniejące skiełkowane ziarna. Schorzenia tego typu rozpoznaje się głównie na podstawie wodnistych, zielonych, cuchnących odchodów (cuchnące odchody są zjawiskiem normalnym u wysiadujących samic). Na kolor odchodów wpływa również spożywanie pokarmów z dodatkiem barwnika. Biegunka, wodniste odchody świadczą o stanie zapalnym jelita, który może być wywołany zarówno przez choroby infekcyjne jak i nieinfekcyjne. Przy zapaleniu żołądka i jelit ptak ma nie tylko biegunkę, ale także jest osowiały, napuszony i siedzi na podłodze klatki. Jeśli zaobserwujemy takie objawy to przestajemy podawać owoce, zieleninę i pokarmy miękkie. Zamiast wody podajemy napar z rumianku. Papugę przenosimy do innej klatki, a temperaturę otoczenia podnosimy do 30 stopni Celsjusza. Ptakom podajemy węgiel lekarski wymieszany z ziarnem. Jeśli stan ptaka nie poprawi się to konsultujemy się z lekarzem. Kiedy u ptaka obserwujemy wymioty (śluzowe, papkowe z nie strawionym ziarnem), apatie, powiększenie wola to świadczy o jego stanie zapalnym. Choroba ta może być wywołana czynnikiem mechanicznym (papuga zjadła mały guzik, koralik), zatruciem (ptak oskubuje ścianę), infekcją bakteryjną lub grzybiczą. Infekcje bakteryjne i grzybicze są trudne do wyleczenia, więc po konsultacji z lekarzem robi się wymaz z wola i podaje antybiotyk. Chorym ptakom podaje się lekkostrawny pokarm, napar z rumianku i opróżnia się wole masując je co drugi dzień. Poważnym problemem w hodowlach większych gatunków papug (amazonki, ary, kakadu, żako) jest neuropatyczne rozszerzenie żołądka, czyli syndrom rozszerzenia żołądka papug (Macaw Wasting Disease). Chorobę tę wywołuje wirus Borna, który atakuje autonomiczny układ nerwowy (głównie układu pokarmowego), a także ośrodkowy układ nerwowy. U papug występuje biegunka, wymioty, wielomocz. Ptaki są osłabione i z kałem wydalają nie strawione ziarno. Głodują i chudną w związku z niewydolnością układu pokarmowego. Wirus niszczy zwoje nerwowe w ścianie żołądka, co zaburza perystaltykę jelit, aż w końcu ustaje. U ptaków obserwuje się też objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego (drgawki, atak padaczki, problem z chodzeniem, bezład). Zmiany histopatologiczne powstają nie tylko w żołądku, ale także w wolu, przełyku i innych odcinkach przewodu pokarmowego. Choroba ta jest nie uleczalna i można łagodzić tylko objawy stosując lekkostrawną dietę i leki zwiększające odporność. Chore papugi są jednak zagrożeniem dla innych i często występują u nich wtórne infekcje bakteryjne i grzybicze. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad higieny w kontakcie z chorym ptakiem (mycie i dezynfekcja rąk). Również jeśli u ptaka stwierdzi się obecność bakterii Escherichia coli to świadczy o niewłaściwej higienie w pomieszczeniach z ptakami, ponieważ bakterie te nie są normalnym składnikiem flory jelitowej u ptaków (gatunek tej bakterii pospolicie występuje w jelitach ssaków).

Czy papugę księżniczkę Aleksandry można trzymać w klatce?

Jest to przepiękny ptak żyjący w Australii (otwarte, piaszczyste tereny). Można go spotkać w gąszczu akacjowym lub w pobliżu zarośli eukaliptusów. Ptak ten waży 120 gram, a jego długość ciała wynosi 45cm. Jest cichy i bardzo ufny w stosunku do ludzi. Papuga ta ma bardzo długi (28cm) niebieskozielony ogon i z tego względu nie powinna być trzymana w klatce, a w wolierze z dużą przestrzenią do fruwania. Jest odporna na zimno i podlega całkowitej ochronie.

Jak żywienie może wpłynąć na wymianę piór (pierzenie) u żako i aleksandretty obrożnej?

Pióra umożliwiają ptakom latanie i chronią jego ciało przed deszczem i utratą ciepła tworząc nieprzepuszczalną powierzchnię (pióra pokrywowe). Temperatura ptasiego ciała jest wyższa (waha się od 41-43,5 stopnia Celsjusza) niż u ssaków. Liczba piór na ciele ptaka zależy od sezonu, a ptaki z klimatu umiarkowanego mają zimą więcej piór niż latem. Po pewnym czasie upierzenie u ptaka ulega zużyciu i zniszczeniu, więc jest okresowo wymieniane na nowe. Wszelkie zmiany w piórach zachodzą tylko w czasie ich wzrostu i pozostają do następnego pierzenia. Bardzo ważne w tym okresie jest właściwe odżywianie, ponieważ pióra ukrwione są tylko w okresie ich wzrostu, a potem stają się martwe. Wymiana piór jest dużym wydatkiem energetycznym dla ptaka. Niewłaściwe odżywianie w okresie pierzenia może powodować niedorozwój piór i ich nienormalne zabarwienie. U żako na sterówkach (są czerwone) podczas wzrostu piór pojawiają się jasne poprzeczne linie w przypadku złego odżywiania. U aleksandretty na normalnym zielonym upierzeniu mogą pojawić się żółte pióra. Jeśli w odżywianiu uzupełnimy niedobory pokarmowe to w następnym pierzeniu wyrosną już normalne pióra. W okresie wymiany piór żywienie powinno być bogate i urozmaicone. W tym czasie wzrasta zapotrzebowanie na białko, aminokwasy siarkowe (tryptofan, cysteina, metionina), lizynę, argininę, wapń, żelazo, miedź, cynk, jod, mangan. Białko jest istotnym składnikiem piór i stanowi ich około 80%, a aminokwasy siarkowe są podstawowym składnikiem kreatyny, która jest naturalną proteiną występującą we włosach, paznokciach, piórach. Papugi powinny w tym okresie otrzymywać więcej sepii, kostek wapienno-jodowych oraz zmielonych skorupek ugotowanych jaj. Białko uzupełniamy podając mączniki i pokarm jajeczny. Podajemy liczne owoce (głogu, berberysu, maliny, jarzębiny po przemrożeniu), zieleninę (liście i kwiaty mniszka, liście i kolby babki lancetowatej i szerokolistnej). Papugi duże i średnie bardzo lubią słonecznik, z którym w tym czasie nie należy przesadzać, ponieważ nie zawiera on aminokwasu lizyny, który jest niezbędny do wzrostu piór. Normalnie zdrowe papugi przechodzą pierzenie niezauważalnie (są w dobrej kondycji). W przypadku złego odżywiania przy wymianie piór (wzrasta zapotrzebowanie energetyczne) mogą ujawnić się też inne choroby, ponieważ organizm jest osłabiony.

Czym żywi się kakadu złotoczuba w naturalnym środowisku?

Kakadu złotoczuba (Cacatua galerita) żyje na północno-wschodnich terenach Australii, na Nowej Gwinei, Tasmanii. Ten piękny ptak o białym ubarwieniu (tylko czubek głowy jest żółty) zamieszkuje otwarte tereny i jest aktywny w ciągu dnia. Żeruje najczęściej w jednym miejscu, dopóki nie zabraknie pożywienia. Zazwyczaj rano zajmuje się zbieraniem ziaren różnych nasion. W jadłospisie znajdują się także: korzonki, jagody, liście, pąki, kwiaty, orzechy palmowe i czasami owady. Kiedy stado papug zbiera pożywienie z ziemi, kilka ptaków siedzi na okoliczych drzewach i głośno ostrzega przed zbliżającym się wrogiem. W południe, gdy jest gorąco papugi kryją się pod drzewami dziobiąc ich korę i liście. Późnym popołudniem ponownie szukają pokarmu na ziemi. Są dla ludzi pożyteczne, ponieważ zbierają nasiona licznych chwastów, jedzą owady niszczące drzewa i jajeczka szarańczy. Jest to przyjazny ptak w hodowli, ale na wolności zachowuje się bardzo ostrożnie.

Czy papugi mogą utrudniać wypoczynek turystom?

W  Południowych Alpach wokół ośrodków narciarskich częstymi sprawcami szkód w samochodach są papugi kea (występują w górach Nowej Zelandii). Ptaki te, z natury bardzo ciekawskie wydziobują gąbkowe uszczelki w samochodach, niszczą instalacje elektryczną, a także kradną wycieraczki. Przy tym są bardzo wesołe, bo uwielbiają baraszkować na śniegu (kładą się na grzbiecie i wymachują nogami).

Jak niektóre papugi chronią się przed szkodliwymi substancjami?

W Parku Narodowym Manu, w Peru ary zielonoskrzydłe często zbierają się na kaolinowej lizawce (urwiska nadrzeczne zbudowane z gliny). W glinie znajduję się naturalny minerał kaolinit, który neutralizuje trucizny roślinne. Papugi zjadając minerał mogą jednocześnie jeść niedojrzałe owoce (zawierają szkodliwe substancje). W ten sposób zdobywają przewagę nad innymi zwierzętami owocożernymi.

Dlaczego żako jest jednym z najczęściej hodowanych ptaków?

Żako (Pisttacus eribacus) jest jedynym gatunkiem rodzaju Pisttacus i występuje w trzech podgatunkach. Zamieszkuje obszary od Gwinei po północno-zachodnią Tanzanię i Kenię. W warunkach naturalnych występuje w grupach składających się z 30-40 osobników,  tylko noce spędzając w dużych stadach we wspólnych noclegowniach. Większość życia spędza w koronach drzew. Lata zwinnie, ale tylko na krótkie odległości. Potrafi jednak świetnie wspinać się po drzewach, używając dzioba jako trzeciej nogi. Żywi się owocami, orzechami, jagodami. Ma bardzo silny dziób, którym rozłupuje najtwardsze orzechy. Zawsze pokarm najpierw próbuje językiem, a jak nie smakuje, to go odrzuca. Gniazda umieszcza najczęściej w jakiejś naturalnej dziupli na wysokich drzewach. Nie jest ptakiem bajecznie kolorowym (większość ciała pokryta szarymi piórami, jedynie ogon ma jaskrawoczerwony), ale potrafi się nauczyć mówić najlepiej i najłatwiej ze wszystkich papug. Obecnie jest to papuga powszechnie dostępna i łatwo ją oswoić, ponieważ większość żako pochodzi z hodowli. Najlepiej jest jednak kupić ptaka młodego, gdyż dorosłe osobniki bardzo trudno się oswajają. Są nerwowe i często syczą. Żako niechętnie rozmawia w obecności nieznajomych. Z natury jest nieśmiała, ale kiedy oswoi się ze swoim właścicielem, chętnie się uczy i potrafi naśladować różne dźwięki, które słyszy w domu: dzwonek telefonu, kaszel, skrzypnięcie drzwi. Najzdolniejsze ptaki potrafią powtórzyć wiele słów i zdań, nawet z odpowiednią intonacją. Żako łatwo uczy się gwizdać. Dźwięk podobny do gwizdu jest dźwiękiem naturalnie wydawany przez te ptaki. Wśród hodowców była znana papuga o imieniu Alex, która umiała mówić, liczyć, a nawet rozróżniała kolory i przedmioty. Kiedyś przypuszczano, że ptaki starają się naśladować ludzką mowę dla zabawy. Obecnie jest wiadome, że mowa ludzka dla ptaków hodowanych w klatkach jest ważnym środkiem komunikacji. Wszystkie odmiany żako mają talent do naśladowania ludzkiej mowy. Podaje się, że pewna papuga żako próbowała naśladować nogą wszystkie gesty, które jej właściciel wykonywał ręką. Jeżeli zamierzamy kupić takiego ptaka, to powinniśmy pamiętać, że wymaga on dużej uwagi z naszej strony. Brak zainteresowania powoduje, że żako staje się agresywna i wyrywa sobie piórka.

Czy nimfie mogę podawać owoce czarnego bzu?

Czy te owoce mogą być szkodliwe dla papug? Jeśli nie, to jak je można podawać: świeże, suszone, przemrożone i jak często? Dziękuję Wiesia

Nimfom można podawać owoce czarnego bzu, ale muszą być wysuszone, albo zebrane po pierwszych przymrozkach. Surowe owoce zawierają prunazynę i sambunigrynę, które mogą wywołać zatrucie pokarmowe. Jeżeli surowe owoce podamy obróbce termicznej (zagotujemy), wysuszymy, lub zamrozimy to szkodliwe substancje się ulatniają. Suszone owoce czarnego bzu zawierają witaminy (C, z grupy B), sole mineralne, antocyjany, garbniki. Korzystnie wpływają na zdrowie ptaków. Owoce podajemy w niewielkich ilościach, najlepiej raz w tygodniu. Są szczególnie wskazane w diecie jesienią i zimą. Pozdrawiam

 

Czym żywimy modrolotkę czerwonoczelną?

Jakie są warunki lęgów tych ptaków?

Tym papugom, zwanym inaczej kozimi, podajemy mieszankę dla papug średnich, skiełkowane ziarna pszenicy, zieleninę (gwiazdnicę, mniszek lekarski), owoce (jabłka, gruszki, winogrona), tartą marchew, orzeszki ziemne. Ptaki te bardzo lubią korzenie i źdźbła różnych traw, które zawieszamy korzeniami do góry, oraz młode gałązki drzew owocowych wraz z pąkami. W okresie lęgowym podajemy gotową mieszankę lęgową dla papużek falistych, pokarm miękki (ugotowane jajko pomieszane z tartą marchewką i biszkoptem), skiełkowane ziarno, larwy mączników, mszyce. Pokarm należy podawać w korytku z wysokimi ścianami (co najmniej 5 cm.), aby zapobiec rozsypywaniu, ponieważ papugi te rozgrzebują jedzenie nogami zanieczyszczając otoczenie. Należy uważać na inwazję pasożytów jelitowych u tych papug, ponieważ poruszają się one po ziemi, gdzie także żerują. Skrzynki lęgowe o wymiarach 25x25x40 zawiesza się w ilościach 2 lub 3, aby ptaki miały wybór. Młode osobniki, które się usamodzielnią po 2-3 tygodniach, należy przenieść do osobnego przemieszczenia. Osiągają one dojrzałość płciową około 4-6 miesięca życia, ale do lęgów dopuszczamy je dopiero po roku. Skrzynkę lęgową przed następnymi lęgami należy dokładnie umyć i wyparzyć. Papugi te nie dopuszczamy do lęgów więcej niż 3 razy w roku. Modrolotki uwielbiają kąpiele, ale głębokość wody nie może przekraczać 5 cm, by młode ptaki się nie potopiły.

Czy spirulinę można podawać ptakom?

Jakie znaczenie ma spirulina w żywieniu ptaków?

Tak można. Spirulina, jednokomórkowa, mikroskopijna alga jest coraz bardziej popularna w żywieniu takich zwierząt jak: ptaki egzotyczne, drób ozdobny, gołębie, króliki, ryby akwariowe. Algi te mają wysoką wartość odżywczą. Są bogate w aminokwasy egzogenne i endogenne (spirulina ma dużo rybosomów przez co może prowadzić efektywną fotosyntezę i tworzyć aminokwasy). Wpływa korzystnie na układ krwiotwórczy, ponieważ zawiera chlorofil (aktywny biologicznie barwnik, który wraz z żelazem i witaminą B12 działa krwiotwórczo). Chlorofil znacznie ułatwia odtruwanie organizmu poprzez usuwanie z niego toksyn takich jak: kadm, ołów, rtęć, arsen, pestycydy. Z kolei barwnik fikocyjanina (w spirulinie zawartość fikocyjaniny to 7%, a chlorofilu około 1%). korzystnie wpływa na pracę wątroby i nerek. Algi te przeciwdziałają anemii, ponieważ zawierają żelazo, witaminę B12, witaminę E, kwas foliowy w łatwo przyswajalnej formie. Spirulina zawiera dużo minerałów takich jak: potas, wapń, cynk, magnez, żelazo, selen, fosfor, mangan, ponieważ kwitnie w ciepłych zasadowych wodach, a to korzystnie wpływa na syntezę minerałów w jej strukturze komórkowej. Algi te zawierają 7% kwasów tłuszczowych, 10-15% węglowodanów, głównie w postaci ramnozy i glikogenu, które są bardzo łatwo przyswajalne przez organizm. Spirulina jest niskokaloryczna i ma małą zawartość sodu, który jest powiązany z algami morskimi. Algi te korzystnie wpływają na układ immunologiczny, stabilizują poziom cukru we krwi, działają przeciwnowotworowo. Ze względu na na wysoki poziom zeaksantyny, beta-karotenu, ksantofili spirulina ma bardzo dobry wpływ na pierzenie się ptaków i intensywność  barwy piór. Powinna być podawana w okresie pierzenia się ptaków, lęgów, odchowu młodych i w czasie stresu.

Czy afrykankę senegalską można trzymać w klatce?

Jak dobierać w pary te papugi?

Papugi te można pojedynczo trzymać w klatce o wymiarach 45 cm x 45 x 80 cm. lub wolierze o wymiarach 150 cm x 150 cm x 100 cm. Taka woliera pokojowa wystarczy, aby ptaki czuły się dobrze i nawet gniazdowały. W czasie zimy afrykanki senegalskie muszą przebywać w pomieszczeniu o równomiernej temperaturze pokojowej. Papugi te na wolnym powietrzu (woliera zewnętrzna) mogą być trzymane od maja do września, ponieważ nawet przy lekkich przymrozkach mogą odmrozić sobie nogi. Bardzo rzadko udaje się skojarzyć dobraną parę lęgową tych papug. Ptaki te są wymagające i czasem potrzeba nawet kilkunastu lat, aby dwa ptaki się zaakceptowały. Trudno też określić płeć, ponieważ nierówne różnice w upierzeniu i kształcie głowy nie zawsze wskazują na osobniki określonej płci. Różnice w upierzeniu samca i samicy występują sporadycznie u niektórych osobników. Czasem samica ma jaśniejszą głowę lub na tle pomarańczowożółtych piór na piersiach i brzuchu występują pojedyncze pióra o jaśniejszej barwie. Czasem ubarwienie piersi i brzucha u samicy nie jest tak intensywne i jaskrawe jak u samca. Istotną rolę w doborze partnerów odgrywa wiek. Młode ptaki nie chcą się kojarzyć z osobnikami znacznie starszymi. Gotowość do lęgów papugi te ujawniają na wiosnę. Może się zdarzyć w lutym lub marcu. Oswojone afrykanki senegalskie są spokojne i rzadko wydają ostre i głośne krzyki. Podajemy im pokarm dla średnich i dużych papug.

 

Co jest ważne w hodowli konury kostarykańskiej?

Jak nasłonecznienie wpływa na rozwój tych papug?

Konury kostarykańskie w naturalnych warunkach żyją w Meksyku i Ameryce Środkowej. Żywią się nasionami traw, pędami roślin, pęczkami rozwijających się liści, owocami, jagodami. Można je hodować w wolierach pokojowych lub klatkach lotnych. Dla jednej pary ptaków klatka o wymiarach 120x 60x 50 cm jest wystarczająca. Istotną rzeczą w hodowli tych papug jest przebywanie w jasnym, słonecznym pomieszczeniu. Klatka na promienie słoneczne powinna być wystawiona od 2 do 4 godzin dziennie (nie może też być wystawiona cały czas). Brak oświetlenia zaburza proces pierzenia (często ujawnia się melanizm, a pierzenie przebiega wolniej) i proces rozmnażania. Brak światła opóźnia proces przystępowania do lęgów. Zimą papugi te powinny przebywać w ogrzewanym pomieszczeniu. Istotną trudnością w hodowli konury kostarykańskiej jest dobranie pary, ponieważ jest trudno ustalić płeć. W ubarwieniu samic i samców dość często zachodzą duże wariacje, dlatego trudno jest ustalić płeć na podstawie upierzenia. Samiec i samica są jednakowo ubarwione. W przeciwieństwie do innych konur, konury kostarykańskie są wrzaskliwe tylko w naturze, w wolierze po kilku tygodniach stają się spokojne. W mieszance nasion nie powinno być za dużo słonecznika, ponieważ papugi te uzależniają się od tych nasion rezygnując z innych. Ptaki te muszą mieć stały dostęp do wody. Konury kostarykańskie gniazdują w zasadzie jeden raz w sezonie. Młode ptaki, które przebywały w niesprzyjających warunkach (słabe nasłonecznienie) są słabsze i nie powinny szybko przystępować do lęgów.

 

Jakie zioła można podać nimfie, jeśli jest niespokojna?

Mam nimfę która ostatnio jest niespokojna i nerwowa. Czy można nimfie podać melisę?

Tak, można podać nimfie melisę. Relaksacyjnie na organizm wpływa też rumianek i dziurawiec, ale nie możemy ich przedawkować. Przedawkowanie rumianku prowadzi do biegunek i zapalenia skóry. Częste podawanie lub duża ilość wyciągu z dziurawca może wywołać zapalenie skóry. Uspokajająco działa korzeń kozłka lekarskiego. Można podawać jego wyciąg wodny. Zanim podamy zioła, należy wykluczyć z życia pupila wszelkie sytuacje, które są dla niego stresujące. Pozdrawam

 

Jakie są wymagane warunki hodowli konury słonecznej?

Czy papugi te mogą być hodowane w klatce?

W naturalnych warunkach konury słoneczne żyją w gęstych konarach drzew lasów Gujany. Gniazdują w dziuplach i prowadzą wędrowny tryb życia, trzymając się zawsze tej samej okolicy. Żywią się nasionami, pędami roślin, owocami, pączkami listowia. Konury słoneczne hodowane parami w celu rozrodczym powinny mieć wolierę o długości 6 metrów, szerokości 3 metry i wysoką na 2 metry, ponieważ są to ptaki ruchliwe i w czasie gniazdowania muszą mieć zapewnioną możliwość do lotów. Papugi te gniazdują jeden raz w roku, a do lęgów przystępują przeważnie wiosną. Zawieszoną skrzynkę lęgową ptaki zauważają bardzo szybko. Jajka wysiaduje samiczka, a później przyłącza się samczyk. W czasie odchowu piskląt konury słoneczne nie wymagają specjalnej paszy, ale dietę ich należy wzbogacić w skiełkowane nasiona i gotowane jajko kurze wymieszane z biszkoptami. Młode ptaki mogą pozostać z rodzicami w wolierze do roku, a później należy je przenieść do innego pomieszczenia, aby rodzice mogli założyć nowe gniazda. Chociaż młode ptaki uzyskują dojrzałość płciową w wieku 2 lat to do lęgów dopuszczamy je, gdy ukończą 3 lata. Konury słoneczne żywimy: prosem, kanarem, owsem, gotowaną kukurydzą, ryżem, różnymi owocami i zieleniną (rzeżucha, szpinak, sałata, gwiazdnica, mniszek lekarski). Białko podajemy w postaci suszonych larw mącznika, mszyc, wazonkowców. Można im podawać mieszankę lęgową dla papug średnich. Dobra jest mieszanka ziaren, ale z niewielką ilością słonecznika, ponieważ konury uzależniają się od niego i rezygnują z ziaren innych nasion. Ptaki te powinny też codziennie dostawać świeże gałązki drzew owocowych oprócz wiśni. Chociaż papugi te są odporne i łatwo przystosowują się do naszych warunków klimatycznych, to źle znoszą wilgotną, wietrzną pogodę i zimą wymagają ogrzewanego pomieszczenia. Pojedyncze osobniki można hodować w klatkach o wymiarach 80x60x50 centymetrów, ale należy pamiętać, że ptaki te są bardzo głośne, a ich zdolność naśladowania innych głosów nie jest tak duża, jak wcześniej o tym mówiono. Konury słoneczne są inteligentnymi papugami, które lubią się bawić i przeżuwać, dlatego gałązki drzew są nie tylko źródłem minerałów, ale również odwracają uwagę tych ptaków od mebli. Chociaż nie sprawiają większych problemów w hodowli, to raczej nie są najlepszymi papugami dla początkującego hodowcy.

Jak odżywianie wpływa na upierzenie u papug?

Jak ważne jest białko w żywieniu ptaków?

Na jakość upierzenia u papug wpływa wiele czynników środowiskowych takich jak: warunki utrzymania, odżywianie, choroby, czynniki genetyczne. Aby ptaki miały upierzenie i skórę w dobrej kondycji, muszą mieć dobrze zbilansowaną dietę w zależności od stanu fizjologicznego i potrzeb. Ilość białka, węglowodanów, makro- i mikroelementów, włókna w paszy powinny zmieniać się w zależności od fazy rozwojowej zwierzęcia. Na jakość upierzenia u ptaków wpływa nie tylko zawartość minerałów, witamin w pokarmie, ale także ilość pełnowartościowego białka (białko bogate w aminokwasy egzogenne). Białko bierze udział w powstawaniu piór i powinno być bogate w aminokwasy egzogenne (dostarczane z zewnątrz) takie jak: lizyna, treonina, metionina, tryptofan, cystyna. Metionina i cystyna należą do aminokwasów siarkowych, bogatych w siarkę, dzięki której kreatyna (białko budujące pióra) jest odporna na uszkodzenia mechaniczne. Siarka zawarta w tych aminokwasach wpływa korzystnie również na elastyczność i zdrowy wygląd skóry. Aminokwas lizyna nie tylko wchodzi w skład białek strukturalnych skóry, ale również wspiera funkcje cynku, który spośród wielu pierwiastków głównie odpowiada za upierzenie. Cynk wchodzi w skład białek piór wpływając na jakość i szybkość pierzenia się ptaków. Brak lizyny w pokarmie może prowadzić do odbarwienia piór. Ziarna zbóż, którymi karmimy ptaki mają niską zawartość białka (12%-14%), dlatego białko ptakom powinno być podawane w innej formie jak: gotowane jajko, drobne owady, larwy mącznika, twaróg. W okresie pierzenia, lęgów, odchowu młodych musimy pamiętać, aby ptaki miały w pokarmie większą ilość pełnowartościowego białka. Brak odpowiedniej ilości białka w pokarmie może prowadzić do zaburzeń w okresie pierzenia, okresie lęgów czy też do niedorozwoju piskląt. Ważne jest też, aby pokarm, który podajemy papugom był odpowiednio przechowywany. Jeżeli dojdzie do utleniania się tłuszczy zawartych w paszach, to tworzą one z aminokwasami kompleksy zasad Schiffa, które nie są dostępne dla enzymów trawiennych ptaka i przez to białko dostarczane z zewnątrz nie może być wykorzystane przez ptaki do budowy własnych białek ustrojowych. Przechowywanie pokarmu w zbyt wysokiej temperaturze prowadzi do tworzenia się trudno strawnych związków, aminokwasów z cukrami, a wtedy białko w takiej paszy jest trudno dostępne.

 

Czy świergotki seledynowe można hodować w klatce?

Jak często papugi te rozmnażają się? Czy można samemu zestawić zakupione ptaki w pary lęgowe, czy lepiej kupić dobraną parę od hodowcy hodującego świergotki seledynowe w wolierze?

Co prawda świergotki seledynowe najlepiej czują się i rozmrażają w większych wolierach, ale można je też hodować w klatce, najlepiej typu skrzynkowego z oświetleniem od góry. Klatka dla pary świergotek seledynowych powinna mieć co najmniej 120 x 60 x 70 centymetrów. Papugi te odbywają lęgi zwykle dwa razy w roku, ale zdarzają się rzadziej lub częściej (trzy razy w roku). Świergotki seledynowe mają wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy. Samiec ma zieloną głowę i zielony kark, samica jest cała oliwkowa. Młode ptaki są od razu podobne do osobników dorosłych. Hodowcy zwykle próbują zestawiać świergotki w pary sami, ale ptaki te tak zestawione rzadko się akceptują. Najlepszy jest jednak swobodny wybór partnera lęgowego poprzez umieszczenie w wolierze kilku młodych ptaków. Dobraną parę należy oddzielić i trzymać osobno. W sezonie lęgowym, zarówno w klatkach jak i wolierze pary świegotek trzymamy osobno, ponieważ sąsiedztwo z innymi ptakami (nawet wzrokowe) powoduje zakłócenia w lęgach. Poza okresem lęgowym papugi te mogą przebywać z nimfami, ryżowcami, papużkami falistymi. Ptaki źle dobrane w pary mogą być wobec siebie agresywne. Pozdrawiam

 

Czy rozelle czarnogłowe można hodować w klatce?

Jakich trudności można się spodziewać w hodowli tych ptaków?

Rozelle czarnogłowe raczej nie nadają się do hodowli w klatce. Powinny być trzymane w dużej wolierze, ponieważ są to ptaki bardzo płochliwe. Papugi te są wrażliwe na niskie temperatury, dlatego na dworze mogą przebywać jedynie od września do maja. W okresie zimowym woliera z ptakami powinna być doświetlona, aby rozelle miały 12-godzinny dzień świetlny. Trudności mogą pojawić się, gdy chcemy hodować pary (samce z samicami). Samo zestawienie par jest bardzo trudne, ponieważ samiec i samica są do siebie bardzo podobne (samiec nieznacznie różni się wielkością od samicy). Pary powinny być zestawiane na stałe, ponieważ papugi źle znoszą zmianę partnera. W okresie lęgów samce często stają się agresywne, dlatego w tym czasie powinny mieć podcięte lotki. Kontrola gniazda w czasie lęgów powinna być ograniczona do minimum ze względu na płochliwość tych ptaków. Pozdrawiam

 

Jak często pierzą się nimfy?

Czy podczas pierzenia nimfy mogą latać? Co nimfa powinna jeść podczas zrzucania piór?

 

Nimfy pierzą się raz do roku po zakończeniu okresu lęgowego. Papugi te trzymane w domach na ogół rzucają pióra jesienią. Jeżeli nimfy pierzenie przeszły wcześniej to zaczynają zrzucać pióra ponownie po włączeniu ogrzewania. Na proces pierzenia wpływają: okres lęgowy, temperatura otoczenia, żywienie, pora roku, światło. Proces pierzenia u nimfy trwa kilka tygodni, ale papugi te nie tracą wszystkich piór na raz, dlatego są zdolne do lotu. Wypadanie piór następuje w obu skrzydłach naprzemiennie (nimfy zrzucają pióra skrzydeł i ogona i w tej samej kolejności zastępują je innymi). Wymiana piór u ptaków jest procesem naturalnym, ale odnowa piór wymaga dużo energii. Głównym budulcem piór jest białko, dlatego nimfa podczas pierzenia powinna dostawać więcej białka, witamin i minerałów. Musi mieć cały czas dostęp do wody i kąpieli. Młode pióra powstające w osłonkach dotykamy delikatnie tylko czystymi rękoma, aby nie doszło do zakażenia. U nimf w sposób ciągły odrastają pióra pudrowe (puch), które występują u wszystkich papug z grupy kakadu. W piórach tych powstaje puder, który służy papugom do pielęgnacji piór. Pozdrawiam

Czy nimfa ucieknie, gdy wypuszcze ją z klatki?

Od kilku miesięcy mam nimfę, nie jest jeszcze dobrze oswojona. W ciepłe słoneczne dni klatkę wynoszę do ogrodu. Nie wiem, czy mogą ją na chwilę wypuścić z klatki. Czy nimfa ucieknie?

 

Jeżeli nimfę wypuścimy z klatki, to może uciec, a wtedy może być problem, ponieważ nimfy rzadko same odnajdują drogę powrotną do domu, szczególnie te, które są słabo oswojone. Jeżeli nimfa była wypuszczana z klatki w domu i nauczona wracać do niej, to wtedy jest większa szansa, że nie oddali się za bardzo po wypuszczeniu z klatki. Jeżeli nimfa jest oswojona z opiekunem, to wystarczy samo nawoływanie, aby przyleciała i usiadła na dłoni lub ramieniu. Nimfę można nakłonić do powrotu do klatki przez ustawienie klatki w polu jej widzenia i umieszczenie smakołyku  wewnątrz. Wtedy nawołujemy papugę, która chętnie wróci, gdy zobaczy opiekuna i swoją klatkę. Jeżeli papuga oddali się za bardzo i jest poza zasięgiem naszego głosu i wzroku, to dajemy ogłoszenie o zaginięciu ptaka. Pozdrawiam

Jak hodowla jednej nimfy w klatce może wpłynąć na jej zachowanie?

Czy to prawda, że samce trzymane pojedynczo w klatce niszczą sobie pióra? Jak odróżnić nimfę samicę od samca po ubarwieniu?

Nimfy (samce) trzymane pojedynczo mają skłonność do okaleczania się i wyrywania sobie piór. Robią to rzadko, gdy mają stałe towarzystwo człowieka, dużo słońca i swobodę latania po mieszkaniu. Samotne samice mają zburzenia hormonalne, niedobory wapnia i mogą składać jajko co kilka dni. Jeżeli chodzi o różnice w ubarwieniu samca i samicy, to samce nimf mają bardziej pomarańczowe plamy na policzkach. Mają też wyższy i bardziej żółty czubek. Z kolei samice nimf mają poprzecznie prążkowane sterówki i skromniej ubarwioną głowę. Pozdrawiam

Jakie trudności mogą pojawić się w hodowli świergotki czarnogłowej?

Mam małe doświadczenie w hodowli ptaków. Hodowałem tylko nimfę. Możliwość taniego nabycia świergotki czarnogłowej spowodowała, że zainteresowałem się tym ptakiem. Z internetu dowiedziałem się, że te ptaki są trudne w hodowli. Co najbardziej utrudnia hodowlę tych ptaków?

Świergotki czarnogłowe należą do bardzo ładnych ptaków, ale hodowla ich nie jest łatwa. Papugi te są wrażliwe na nieprzyjazne warunki. W naturze żyją w strefie klimatu podrównikowego. Lubią ciepło i suche otoczenie. Świergotki czarnogłowe rzadko przystępują do rozrodu w okresie wiosenno-letnim. Samce najczęściej tokują we wrześniu i październiku. Z tego względu najlepiej hodować je w wolierach wewnętrznych, gdzie temperatura nie spada poniżej 15 stopni Celsjusza lub w klatkach umieszczonych w jasnym pomieszczeniu. Papugi te są również wybredne w wyborze partnera. Źle dobrane pary nie przystępują do rozrodu, a jeśli dojdzie do kopulacji, to jajka zwykle są niezapłodnione. Ptaki te najlepiej dobierają się w pary, gdy występują w grupie kilku lub kilkunastu osobników. Zdarza się, że samice porzucają wysiadywane jajka lub potomstwo. Młode, nagie pisklęta po wykluciu wymagają dość wysokiej temperatury otoczenia i troskliwości samicy. Kiedy porosną (30-31dniowe) świergotki czarnogłowe, opuszczając gniazdo, są jeszcze dokarmiane przez rodziców, głównie przez samca, który po pewnym czasie może je atakować. Wtedy należy młode osobniki odłowić i umieścić w osobnej klatce lub wolierze. Hodowla świergotek czarnogłowych wymaga doświadczenia, ponieważ te ptaki są płochliwe i trudne w rozmnażaniu. Pozdrawiam

Czy trzymanie świergotek seledynowych z nimfami może wpływać na ich rozmnażanie?

Mam dwa samce świergotek seledynowych, które trzymałamam przez dwa lata z nimfami. Dokupiłam samice świergotek. W celu rozrodu połączyłam je z samcami, ale papużki się nie akceptują. Jestem ciekawa dlaczego i czy można z tym coś  zrobić?

Świergotki seledynowe można hodować w klatkach, ale najlepiej czują się w dużych wolierach. W okresie lęgowym, zarówno w klatkach jak i wolierach, pary ptaków (samiec, samica) trzyma się osobno, ponieważ nawet wzrokowe sąsiedztwo może powodować zakłócenia w lęgach. Poza sezonem lęgowym świergotki mogą przebywać z innymi ptakami egzotycznymi (papużki faliste, ryżowce, przepiórki, rozelle, nimfy). Świergotki seledynowe raczej łatwo dobierają się w pary, ale najlepiej, gdy dobierają się same spośród większej grupy. Jeżeli jednak samce lub samice świergotek przebywały przez kilka lat z innymi ptakami np. nimfami, to kojarzenie ich z osobnikami swojego gatunku w celu rozrodu często kończy się niepowodzeniem. Samce świergotek, które przebywały z nimfami, będą adorować samce nimf, a atakować osobniki swojego gatunku. W celach rozrodu najlepiej mieć samce świergotek, które przebywały tylko z świergotkami, a nie ptakami innego gatunku. Pozdrawiam

Czy nimfy można karmić topinamburem?

Słyszałam, że topinambur podaje się do jedzenia gryzoniom. Czy można go podawać również  papugom?

Można topinambur podawać papugom, zarówno w postaci mielonej, mąki lub drobnych wysuszonych płatków. Ma o właściwości odżywcze i lecznicze. Jest naturalnym probiotykiem, który korzystnie wpływa na układ pokarmowy. Zapobiega cukrzycy i innym chorobom. Bulwy topinambura nie zawierają cholesterolu i tłuszczu, a są bogatym źródłem żelaza, potasu, taniny i błonnika. Świeże liście są przysmakiem dla przeżuwaczy. Są też napoje na bazie topinambura, które można podawać do wody. Pozdrawiam

Jakie są wymagane warunki do hodowli szkarłatki królewskiej?

Z jakimi innymi papugami można trzymać je w wolierze?

 

Papugi te można hodować pojedynczo w dużej klatce lub w parach w wolierze. Są to ptaki spokojne, a osobniki hodowane pojedynczo łatwo się oswajają i przywiązują do opiekuna. Do budowy woliery można użyć elementów drewnianych, ponieważ ptaki te nie wykazują większych zdolności niszczycielskich. Papugi królewskie są dobrymi lotnikami, więc woliera powinna być obszerna (co najmniej 4m x 1m x 2m). Po zaaklimatyzowaniu ptaków można przez większość roku trzymać papugi w wolierze zewnętrznej przy zapewnieniu im schronienia (zadaszenie) i źródła ciepła w czasie chłodów. W naturalnych warunkach papugi królewskie żywią się owocami, nasionami, żołędziami dębów, pączkami drzew. W hodowli należy im podawać mieszankę ziaren dla papug średnich. Bardzo lubią ziarna słonecznika, zwłaszcza białego. Przysmakiem jest proso podawane w kłosach, orzeszki (włoskie, ziemne, pinii). Dieta powinna być urozmaicona, ale nie wysokokaloryczna, ponieważ papugi wykazują tendencję do tycia. Bardzo ważnym dodatkiem żywieniowym jest zielenina (gwiazdnica, kwiaty i liście mniszka lekarskiego, starzec zwyczajny), owoce (jagodowe, winogrona, jabłka, brzoskwinie, morele), świeże gałązki drzew, warzywa (tarta marchew), pokarm jajeczny, wapno. Niezbędne jest jest stałe podawanie preparatów witaminowych. Papugi te muszą przyjmować dużo witaminy A. W klatce i wolierze powinna być zachowana higiena, aby nie doprowadzić do rozwoju pasożytów przewodu pokarmowego. Samice najchętniej gniazdują na ziemi, dlatego budkę lęgową najlepiej umieścić na podłodze woliery. Aby uzyskać udane lęgi najlepiej dobraną parę umieścić w oddzielnej wolierze, aby nie miała kontaktu wzrokowego z innym przedstawicielami tego samego gatunku. Samiec w sytuacji gdy jest więcej ptaków, może zignorować swoją partnerkę i zainteresować się samicą z sąsiedniego pomieszczenia. Może skupiać się na straszeniu rywala. Z szkarłatkami królewskimi można trzymać: rozelle, księżniczki, aleksandretty, ale tylko w sezonie poza lęgowym.

Jak należy karmić ptaki ziarnem?

Jakie ma znaczenie moczone i skiełkowane ziarno w żywieniu ptaków?

Decydując się na zakup i hodowlę ptaków, musimy się upewnić, jaki rodzaj ziarna jest podstawą diety ptaków, które zamierzamy hodować. Bierzemy pod uwagę to, czy sami będziemy bilansować dietę, czy decydujemy się na zakup gotowych mieszanek. Dobrze zbilansowana mieszanka ziarnowa będzie w dużej mierze zapobiegać chorobom. Przy bilansowaniu diety dla ptaków powinna być brana pod uwagę: pora roku (okres lęgów, pierzenia), pomieszczenie (klatka czy woliera), temperatura, hodowla jedno- czy wielogatunkowa. W żywieniu ptaków bardzo ważne jest to, aby pokarm był dostosowany do budowy ich układu trawiennego. Ziarnojady w przeciwieństwie do miękkojadów mają dłuży przewód pokarmowy, ponieważ muszą trawić więcej węglowodanów, w różnej postaci. Ptaki odżywiające się ziarnem dzielimy na te zjadające ziarno w całości (gołębie) i te które jedzą ziarno łuskane. Ziarno, które podajemy ptakom, powinno być czyste i pachnące. Dobrej jakości ziarno szybko i równomiernie kiełkuje. Podstawowym ziarnem w mieszankach dla ptaków jest proso, które zawiera dużo białka, węglowodanów oraz składników mineralnych. Szybko przyswajalnym źródłem węglowodanów jest kanar, który po skiełkowaniu służy głównie do odkarmiania piskląt. Odżywczym nasieniem (ma w składzie duże ilości korzystnego tłuszczu), podobnym do siemienia, jest murzynek. Proces trawienia ziarna w organizmie ptaka można skrócić mocząc go lub kiełkując. Ziarno takie jest szybciej trawione i przyswajane oraz ma istotne znaczenie w odchowie piskląt i w okresie lęgów. W naturalnych warunkach skiełkowane lub napęczniałe ziarna zwiastują zbliżanie się okresu lęgowego. Skiełkowane ziarno jest chętnie zjadane przez wszystkie gatunki ptaków. Charakteryzuje się nie tylko szybką strawnością i przyswajalnością, ale jest źródłem witamin (A, B, E) i wielu składników odżywczych. Najbardziej wartościowe skiełkowane ziarno dla ptaków to takie, które dopiero pękło i zaczyna pojawiać się kiełek. Ziarno w celu moczenia zalewa się wodą w temperaturze pokojowej na 12 godzin, a następnie przepłukuje pod bieżącą wodą i odsącza nadmiar wody. Takie ziarno jest napęczniałe i znajduje się w pierwszej fazie pęknięcia. Ziarna, które poddajemy kiełkowaniu lub pęcznieniu, powinny być czyste i nie przeterminowane. Nie można kiełkować mieszanek ziarnowych z dużą ilością siemienia lub konopi, ponieważ te ziarna, szybko i dużo wchłaniają wody, a podczas przepłukiwania przybierają postać mazi, która skleja pozostałe ziarna. Ziarno takie również szybko się psuje (pojawia się pleśń), szczególnie w temperaturze powyżej 20 stopni w pomieszczeniu hodowlanym. Ziarno poddawane procesowi kiełkowania zawsze powinno być lekko wilgotne. Nie zjedzone kiełki lub moczone ziarno należy szybko usuwać, ponieważ łatwo się psuje, szczególnie w wyższej temperaturze.

 

Jakie powinny być warunki hodowli mnichy nizinnej?

W naturalnym środowisku mnicha nizinna zamieszkuje sawanny, tereny rolne, sady, niziny. Gniazda buduje na najwyższych gałęziach drzew. Papugi te są odporne na zimno, łatwe w utrzymaniu, ale hałaśliwe i trochę agresywne, głównie w okresie lęgów. Woliery, w których przebywają mnichy nizinne powinny być solidne (najlepiej metalowe), ponieważ ptaki z łatwością niszczą elementy drewniane. Mnichy nizinne nie gniazdują w dziuplach, ale budują gniazdo z gałęzi, dlatego w wolierze potrzebny jest koszyk lub deska. Materiałem do budowy gniazda będą gałęzie brzozy, dębu, wierzby, topoli, drzew owocowych. Można im też przygotować boksy lęgowe (100 x 70 x 50 cm). Są to ptaki stadne i lepiej jest je trzymać parami lub w grupie (składającej się z trzech lub więcej par). Wtedy woliera powinna mieć wymiary co najmniej 3 x 2 x 2 metry. Mnichy nizinne łatwiej dobierają się w pary w grupie, tym bardziej, że samica nie różni się ubarwieniem od samca. W stadzie ptaki te żyją zgodnie i dobudowują kolejne gniazda. W zimie mnichy nizinne mogą przebywać na zewnątrz dopóki temperatura nie spadnie poniżej 13 stopni Celsjusza. Podstawowym pożywieniem tych ptaków jest mieszanka ziarnowa dla średnich i dużych papug, różne owoce (jabłka, pomarańcze, banany), warzywa, zielenina, żwirek mineralny, woda. Mnichy nizinne w okresie lęgowym powinny też otrzymywać skiełkowane ziarno, gotowy pokarm lęgowy dla średnich papug, wapno, świeże gałązki z młodymi pędami drzew liściastych i owocowych, źdźbła traw z nasionami. Papugi należy profilaktycznie odrobaczać dwa razy w roku. Młode ptaki ubarwione są jak rodzice i łatwo się oswajają.

Co jest ważne dla udanych lęgów rozelli białolicej?

Pielęgnacja tych ptaków nie stwarza większych problemów i rozelle te mogą być hodowane przez osoby, które mało znają obyczaje papug australijskich. W warunkach naturalnych w okresie godowym ptaki te występują w parach lub w małych grupkach. Gniazdują w dziuplach drzew akacjowych, norach króliczych, pniach leżących na ziemi. Hodować można je zarówno w większych klatkach, jak i wolierach. Ptaki trzymane w mieszkaniach chętnie gniazdują w zimie, w wolierach ogrodowych ich okres lęgowy rozpoczyna się w kwietniu. Rozelle białolice osiągają dojrzałość płciową w wieku 1 roku, ale do rozrodu najlepiej użyć ptaki co najmniej 2-3 letnie. Jeżeli lęgi odbywają zbyt młode papugi to często kończy się to niepowodzeniem. W okresie lęgowym nie należy trzymać więcej niż jednej pary rozelli białolicych w klatce lub wolierze. Przy łączeniu tych ptaków w pary najlepiej jest, gdy w większym stadzie dobiorą się same, bo wtedy z reguły są zgodną parą. W niedobranej parze samiec może atakować samicę. Zawsze powinno się wprowadzać samca do zadomowionej samicy, co hamuje jego agresywność. Rozelle białolice w pary można dobierać już z ptaków kilkumiesięcznych, ale nie mogą być one jeszcze dopuszczone do lęgów. Papuga ta nie jest specjalnie wymagająca jeżeli chodzi o wybór gniazd. W obszernej klatce lub wolierze należy umieścić budkę lęgową lub wydrążony fragment pnia. Dno gniazda wyściela się miękkimi trocinami lub torfem. Ptaki te zwykle szybko interesują się budką lęgową po wstawieniu jej do klatki lub woliery. Samiec zaczyna zalecać się do samicy (karmi ją, iska po głowie i karku). Po tygodniu lub trzech zalotów samica składa pierwsze jajo w odstępach jednodniowych. Jaja wysiaduje samica bez udziału samca. W tym czasie sprzątanie woliery  ograniczamy do minimum i nie zaglądamy do budki, ponieważ samice tych papug są bardzo płochliwe i mogą już nie wrócić do gniazda. Po wykluciu się z jajek młode ptaki pozostają w gnieździe około miesiąc, a później przez około trzy tygodnie są dokarmiane przez rodziców. Po następnych dwóch tygodniach należy je przenieść do innych pomieszczeń, ponieważ gdy dorosłe ptaki zdecydują się na drugie lęgi, to mogą się stać wobec nich agresywne. Należy uważać, kiedy młode ptaki wylatują z gniazda, ponieważ są bardzo płochliwe i wystraszone bezładnie rozbijają się po wolierze i kaleczą. W czasie lęgów karmę wzbogacamy w mieszankę jajeczną i skiełkowane ziarno. Papugi te chętnie zjadają mączniki i ogryzają gałązki drzew owocowych i wierzby. Po zakończeniu lęgów budki usuwamy z klatki lub woliery, czyścimy je i dezynfekujemy. Młode ptaki dojrzewają dość szybko, a ubarwienie dorosłych okazów uzyskują około 13-15 miesiąca życia. Przy prawidłowej pielęgnacji w niewoli ptaki te mogą dożyć wieku 25 lat.

Czy nimfie można podawać do jedzenia całego mniszka lekarskiego i jak często?

Mniszek lekarski jest cenną zieleniną dla wielu ptaków i nie tylko. Nasionami tej rośliny żywią się szczygły i dzwońce. Mniszek pospolity działa wzmacniająco na organizm, oczyszcza go z toksyn. Jest źródłem wielu witamin i pierwiastków mineralnych (magnez, potas, żelazo, krzem). Młode roślinki można podawać w całości. Korzeń drobniutko pokroić. Zawiera on bardzo dużo potasu i inulinę (do 25%), która jest naturalnym prebiotykiem, stymulującym wzrost pożytecznych bakterii jelitowych. Korzeń mniszka ma też działanie hipoglikemiczne. Młode kwiaty, przypominające w smaku miód, są bogatym źródłem lecytyny i choliny. Łodyżki dojrzalej rośliny zawierają gorzki sok, więc należy z nich zrezygnować na rzecz listków. W zależności od ilości podanej rośliny, stosujemy ją 2-3 razy w tygodniu. Pozdrawiam

Co zrobić, żeby nimfa nie czuła się samotna?

Mam jedną papuge nimfę i staram się nią dobrze opiekować, ale dużo czasu jestem poza domem. Nie chcę kupować drugiej nimfy, ale myślałam, żeby kupić dla niej sztuczną papugę nimfę do towarzystwa. Nie wiem, czy ten pomysł jest dobry. Czy nimfa powinna być zarejestrowana?

Pojedyncza nimfa (papuga) będzie czuła się dobrze w domu, w którym prawie zawsze ktoś jest. Papugi te są ptakami bardzo towarzyskimi i można trzymać je pojedynczo, gdy poświęcamy im bardzo dużo czasu. Najlepszym sposobem na to, żeby nimfa nie czuła się samotnie, jest zakup drugiej nimfy, z którą papuga będzie rozmawiać (w języku ptasim). Atrapa drugiej papugi może doprowadzić nimfę do agresji i irytacji z powodu braku reakcji ze strony sztucznego ptaka. Nimfy nie podlegają rejestracji. Pozdrawiam

Czy nimfa jest chora, gdy lekko puszy pióra?

Lekkie puszenie piór przez nimfę nie musi oznaczać, że papuga jest chora, ponieważ ptak często tak robi w czasie dłuższego odpoczynku lub krótkiej drzemki. Nimfa chora jest osowiała, ma zmętniałe oczy i nastroszone pióra. Są to pierwsze objawy na podstawie których trudno ustalić, na co ptak konkretnie choruje. Pozdrawiam

Dlaczego nimfy często pocierają dziobem o drążki lub pręty klatki?

Nimfy, chcąc utrzymać w czystości dziób, pocierają nim o pręty klatki lub o drążki. Zwykle robią to po każdym posiłku. Pocieranie służy też do ostrzenia i ścierania dzioba. Czynność taka czasem może być również wyrazem zakłopotania. Pozdrawiam

Jak przygotować pomieszczenie do swobodnego lotu nimfy?

Każdy ptak, szczególnie przebywający w klatce, potrzebuje ruchu dla zdrowia i dobrej kondycji. Ptaki dzięki swobodnemu ruchowi ćwiczą mięśnie klatki piersiowej, skrzydeł i nie przybierają na wadze. Nimfę można wypuścić z klatki dopiero po dwóch lub trzech tygodniach pobytu w naszym domu, kiedy jesteśmy pewni, że przyzwyczaiła się do nowego otoczenia. Podczas przygotowania pomieszczenia do swobodnego lotu papugi bardzo ważne jest zasłonięcie okien, ponieważ ptak będzie kierował się w stronę światła i może zderzyć się z niewidoczną dla niego szybą. Duże lustra zasłaniamy, gdyż nimfa będzie próbowała przez nie przelecieć i w ten sposób może zrobić sobie krzywdę. Dokładnie zamykamy okna i drzwi, przez które papuga może się wydostać. Zasłaniamy wszelkie szczeliny za meblami, osłaniamy kable elektryczne. Przykrywamy duże wazony i inne pułapki, usuwamy ostre przedmioty, kaktusy. W pokoju nie może być trujących roślin na przyklad filodendronów, hiacyntów, diffenbachii, bukszpanów, oleanderów, kruszyn, ponieważ papuga swobodnie latając po pokoju, może je skubać. Jeżeli nie jesteśmy pewni,  które rośliny sa  trujące,  najlepiej jest usunąć wszystkie z pokoju. Nimfy nie wypuszczamy z klatki, gdy w kuchni coś się gotuje i stoją tam gorące garnki, ponieważ ciekawski ptak może się poparzyć. Należy zgasić palący się ogień w kominku  lub świece. W czasie lotów papugi w tym samym pokoju nie może przebywać kot czy pies. Nawet dobrze karmiony kot może nagle wykazać instynkt łowiecki. Nimfa przy pierwszych lotach może mieć problem z powrotem do klatki, dlatego dobrze jest w widocznym miejscu, obok drzwiczek klatki umieścić kolbę prosa, która będzie dla niej punktem orientacyjnym. Jeżeli nimfa po pierwszym swobodnym locie nie trafi do swojej klatki, to lepiej pozwolić jej przenocować na zewnątrz. Nie należy łapać papugi na siłę. Nimfa ma mocny dziób, dlatego jeżeli zaistnieje konieczność schwytania jej, robimy to w mocnych skórzanych rękawicach.

Dlaczego nimfa wyskubuje sobie pióra?

Mam półtoraroczną nimfę, która od pewnego czasu zaczęła wyskubywać sobie piórka. Pióra wyglądają na zdrowe.Czy papuga jest chora?

Może być wiele powodów wyskubywania piór przez nimfę. Nimfy (głównie samce) trzymane pojedynczo mają skłonność do samookaleczania się. Źle ustawiona klatka (mało słońca, duży ruch), brak swobodnego lotu po mieszkaniu, stres (szczekający pies, dzwonek telefonu, duży hałas) powoduje dyskomfort psychiczny u papug, który objawia się wyskubywaniem piór. Przyczyną wyskubywania piór mogą być też: choroby grzybicze, infekcje bakteryjne, alergie (na roztocza, kurz, substancje zapachowe, dym z papierosów), pasożyty, zatrucia metalami ciężkimi (cynk), niedobory wapnia, witamin. Papudze należy zapewnić towarzystwo, spokój, dużo ruchu, dużo słońca. Wskazana jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Pozdrawiam

Jakie papugi nadają się do woliery wielogatunkowej?

Mam nieużywaną wolierę zewnętrzną 2x3.5x2.5m (dł. szer. wys.). Jakie papugi można tam umieścić i ile sztuk?

Jest to woliera średniej wielkości i raczej nie jest wskazane, żeby w niej było więcej niż po parze (samiec, samica) ptaków dwóch gatunków. Samotne papugi są bardziej agresywne i raczej nie powinny być łączone z innym gatunkiem. Łagodnymi ptakami są nimfy, które można trzymać z rozellą białolicą. Jednak w wolierze czy klatce nie powinno się trzymać więcej niż jednej pary rozelli białolicej, ponieważ są agresywne wobec innych ptaków swojego gatunku i gatunków pokrewnych. Zgodnym ptakiem jest rozella żółtolica i można ją trzymać z ryżowcami, małymi i średnimi papugami, ale rozelle te nie mogą przebywać z innymi gatunkami rozelli. Poza okresem lęgowym razem z nimfami, papużkami falistymi, ryżowcami mogą przebywać świergotki seledynowe, które w okresie lęgów trzyma się osobno, ponieważ nawet sąsiedztwo wzrokowe może zakłócić ich lęgi. W jednej wolierze mogą żyć  w zgodzie, para nimf i papużek falistych, pod warunkiem, że w wolierze tej będzie większa ilość budek lęgowych. Bardzo łagodną papugą jest lilianka (łąkówka liliowa), która we wspólnej wolierze może przebywać z innymi gatunkami małych papug, gołąbkami i ziębami. Pozdrawiam

Jaką papugę polecałaby pani dla 15-letniej, kochającej papugi dziewczyny?

Prosiłbym o nazwę gatunkową i wymagania. Dobrze by było, gdyby papużka kosztowała max. 350 zł, łatwo się oswajała, lubiła przesiadywać na ramieniu i by mogła być w klatce, a nie w wolierze.

Biorąc pod uwagę cenę i warunki hodowli proponowałabym papugę nimfę lub aleksandrettę obrożną. Najtańsze są papużki faliste, ale są płochliwe i trudno je oswoić tak, aby siadały na ramieniu właściciela. Większość gatunków rozelli, których cena nie przekracza wybranej, nie nadaje się do hodowli klatkowej. Papugi nimfy nie są zbyt wymagającym ptakami jeśli chodzi o  pielęgnację, ale niechętnie spędzają czas samotnie, dlatego trzymane pojedynczo będą szukać kontaktu z człowiekiem. Oswojona nimfa, która ma zaufanie do opiekuna, chętnie będzie siadać na jego dłoni i ramieniu. Najlepiej kupić młodą nimfę, bo taka papuga najłatwiej się oswoi. Bardzo młodego ptaka można oswoić w ciągu 6-12 tygodni. W czasie oswajania papugi ważny jest spokój i cierpliwość. W czasie zdobywania zaufania papugi, można ją delikatnie głaskać i drapać po karku, co zastępuje jej kontakt z osobnikami tego samego gatunku. Nimfy w parach lub w stadzie muskają dziobem pióra partnera w miejscach, do których sam nie może dosięgnąć. Towarzyskim i ciekawym ptakiem jest aleksandretta obrożna, ale jako pupil domowy musi mieć dużą klatkę. Papuga ta jest droższa od nimfy, ale potrafi wykonywać różne sztuczki, pięknie śpiewać oraz naśladować różne dźwięki. Młode aleksandretty odizolowane od innych ptaków szybko uczą się mówić. Żyją przeciętnie 25 lat. Oswojone papugi chętnie siadają na ramieniu właściciela i uwielbiają, gdy się je głaska po głowie. Najłatwiej oswajają się osobniki młode. Pozdrawiam

Jak żywić papugę aleksandrettę obrożną?

Planuję kupić sobie taką papugę, ale nie wiem, czym i jak często ją żywić.

Aleksandretta obrożna nie jest specjalnie wymagającym ptakiem i łatwo się rozmnaża. Jako pupil domowy powinna mieć dużą klatkę. Najczęściej spędza czas przesiadując wysoko na żerdkach i rzadko przebywa na podłodze. Niepokojona może wydawać głośne dźwięki. Papuga ta wymaga urozmaiconego pożywienia. Podajemy mieszankę ziarnową przeznaczoną dla średnich papug. Następną porcję mieszanki podajemy po zjedzeniu pierwszej, pamietając, że mieszanka ziarnowa nie może znajdować się długo w naczyńku, szczególnie, gdy jest mokra i zabrudzona. Ważnym pożywieniem są też owoce, warzywa (marchew, papryka) i zielenina, które starannie myjemy. Można podawać wszystkie owoce, z wyjątkiem awokado, które w pestce i tłuszczu zawiera alkaloidy kumulujące się w wątrobie ptaka. Z czasem alkaloidy te upośledzają funkcje wątroby. Owoce i warzywa należy pokroić w kostkę. Banany, owoce cytrusowe, gruszki i jabłka (szczególnie późną jesienią, zimą i wczesną wiosną) należy obrać ze skórki, ponieważ z reguły są nasączone środkami chemicznymi, przedłużającymi ich trwałość. Zielenina zawiera sporo witamin i pierwiastków mineralnych, dlatego należy podawać papudze liście mniszka lekarskiego, pędy gwiazdnicy i rdestu ptasiego. Sałata, kapusta pekińska, cykoria najbezpieczniejsze są z własnego ogródka  Bardzo dobrą zieleniną dla ptaków są również skiełkowane nasiona prosa, słonecznika. Można je kiełkować w małych doniczkach z ziemią lub na sitach. Papugi te chętnie skubią również świeże gałązki wierzby. Mieszankę jajeczną, która jest źródłem białka, w niewielkich ilościach podaje się 1-2 razy w tygodniu. Ilość tej mieszanki zwiększa się w okresie pierzenia i lęgów. Niedobór wapnia i magnezu może źle wpłynąć na zdrowie papugi, więc kostka wapienna powinna być cały czas w klatce podobnie, jak czysta woda do picia. Można też podawać stłuczone muszle i skorupki gotowanych kurzych jaj. Papugi otoczone dobrą opieką łatwo się oswajają i przywiązują do człowieka. Pozdrawiam (przepraszam, odpowiedź nadesłano z opóźnieniem z przyczyn technicznych)

1. Czy rozelle królewskie można hodować w klatce? 2. Jak odróżnić samca od samicy u rozelli królewskich? 3. Co jedzą kaczki domowe?

Rozelle królewskie jak większość gatunków rozelli nie nadają się do hodowli w klatce. Ptaki te wymagają dużych pomieszczeń, których wielkość powinna wynosić przynajmniej  2,5 x 1,0 x 2m. Papugi te należy trzymać w wolierach pokojowych lub zewnętrznych, gdzie mogą przebywać przez cały rok pod warunkiem, że mają możliwość schronić się przed śniegiem i mroźnym wiatrem.

 

Dorosłe ptaki mają upierzenie głównie czerwone, ale część twarzowa, pióra ogona i skraje skrzydeł są niebieskie. Obie płci wyglądają bardzo podobnie. Samiec nie różni się od samicy upierzeniem. Samica jest nieco mniejsza, ma mniejszą głowę i węższą nasadę dzioba. Pod skrzydłami ma białe paski, które u samców zanikają w trakcie pierzenia. Rozelle królewskie pełne upierzenie ptaków dorosłych osiągają w wieku dwóch lat, a młode ptaki są zielone. Niedożywione pisklęta mają na początku czerwone upierzenie.

 

Młode kaczki domowe karmi się  wilgotną (zwilżoną mlekiem) mieszanką, w skład której mogą wchodzić: śruta jęczmienna, kukurydziana lub pszenna, otręby, płatki owsiane, dodatki mineralne takie, jak: mielone skorupki jaj, kreda pastewna. Dla młodych zwierząt ważne jest białko, którego źródłem może być mleko w proszku, posiekane ugotowane jajko wymieszane z pokrojoną młodą pokrzywą, która zawiera dużo witamin. Ptaki muszą mieć cały czas dostęp do świeżej, czystej wody. Dorosłe kaczki jedzą mieszanki składające się ze śrut, otręb, ziaren (pszenica, jęczmień, owies). Otręby, ziarna, śrutę można wymieszać z gotowanymi ziemniakami, tartą marchwią i burakami. Marchewka zwiera dużo karotenu, a buraki zwiększają apetyt. W żywieniu kaczek nie powinno zabraknąć też zielonek (młoda pokrzywa, cykoria, krwawnik, mniszek lekarski, szpinak). W okresie zimowym można susz zielonek (pokrzywa, lucerna, koniczyna) wymieszać z ziemniakami. Można podawać gotowany makaron. Dorosłe kaczki karmimy dwa razy dziennie, a młode częściej.

Na jakie choroby mogą być narażone nimfy?

Napuszona postawa ptaka, osowiałość, problem z oddechem, wodniste odchody, zmętniałe oczy świadczą, że z ptakiem dzieje się coś niedobrego. Na podstawie pierwszych objawów trudno jest ustalić na co choruje nimfa, dlatego ptaka należy uważnie obserwować i notować wszelkie zachowania papugi odbiegające od normy. Sprawdzamy też, czy nie ma urazów zewnętrznych (ranki, strupy, zgrubienia, wypadanie piór). Wszystkie te uwagi mogą być pomocne dla weterynarza i ułatwią mu postawienie właściwej diagnozy.

Przeziębienie: duże wahania temperatury w wolierze (lub pomieszczeniu, gdzie przebywa ptak), przeciągi, osłabienie układu odpornościowego mogą być przyczyną przeziębienia, które objawia się kichaniem, katarem i trudnościami w oddychaniu. Ptaki przeziębiają się najczęściej wiosną i jesienią. Jeśli przeziębieniu towarzyszy biegunka, zwykle świadczy to o infekcji. Chorego ptaka umieszcza się w osobnej klatce i zapewnia mu się ciepło (lampa na podczerwień) i spokój. Kontaktujemy się z weterynarzem. Nie wolno podawać leków przeciwgrypowych dla ludzi. Można podać krople jeżówki purpurowej, która u ptaków podnosi odporność organizmu. Bardzo słabym ptakom wskazane jest podanie glukozy (5%) z dodatkiem witamin. Należy pamiętać, że grzybica płuc i worków powietrznych może wywoływać objawy podobne do przeziębienia, dlatego nie lekceważymy sytuacji, gdy przeziębienia często się powtarzają.

Aspergiloza: jest chorobą układu oddechowego wywołaną przez zarodniki grzyba z rodzaju Aspergillus, trudną do wyleczenia i konieczna jest interwencja weterynarza. Ptak dusi się, ma stale otwarty dziób, chudnie, jest apatyczny i obserwuje się wysięk z nosa. Należy przestrzegać higieny i podawać świeży pokarm, ponieważ zarodniki tego grzyba mogą znajdować się w pleśniejących owocach, warzywach, w wilgotnym pokarmie i niedomytych naczyniach na pokarm.

Biegunka: nie należy jej lekceważyć, chociaż nimfy mają dobry układ trawienny. Najczęstszą przyczyną biegunki jest nieświeży i nieodpowiedni pokarm. Biegunka może towarzyszyć również przeziębieniu. Ptak powinien mieć ciepło i spokój. Odstawiamy wszystkie owoce i warzywa. Podajemy węgiel, nie dłużej niż cztery dni, ponieważ usuwa on nie tylko toksyny i bakterie, ale również witaminy. Można podać rozcieńczoną herbatę rumiankową. Ptak musi mieć stały dostęp do wody.

Choroba papuzia: jest wywoływana przez drobnoustrój Chlamydia pisttaci, a ptak zaraża się tą chorobą wdychając pył i cząsteczki odchodów chorych ptaków. Objawy choroby przypominają objawy grypy i zapalenia płuc. Chora papuga jest poddawana kwarantannie i leczona antybiotykami przez weterynarza. Należy uważać, ponieważ papuzica przenosi się na ludzi. Higiena podczas pielęgnacji ptaków, zakup zdrowych ptaków i długa ich kwarantanna oraz właściwe odżywianie i pielęgnacja uchroni je przed tą chorobą.

Guzy nowotworowe: występują głównie u ptaków starszych, a ich przyczyną są; podeszły wiek, złe żywienie, twarde żerdki uciskające jedno miejsce, dym z papierosów. Guzki są rzadko widoczne gołym okiem. Objawiają się naroślami, zgrubieniami pod skórą brzucha i na klatce piersiowej oraz ograniczoną swobodą ruchów. Leczy się operacyjnie.

Pasożyty zewnętrzne: u ptaków trzymanych w klatkach w domu pasożyty te występują dość rzadko, ponieważ muszą być przeniesione od innych zwierząt (dzikie ptaki, gołębie, drób). Są to najczęściej: świerzbowiec i ptaszyniec. Pasożyty te atakują głównie dziób, nogi i okolice kloaki. Ptaki są niespokojne, drapią się i wyrywają sobie pióra, dlatego u zarażonych ptaków obserwuje się strupy, ubytek piór, ranki. Silna inwazja pasożytów może doprowadzić do wyniszczenia organizmu ptaka. Przestrzeganie higieny i zakup zdrowych ptaków z pewnych źródeł uchroni je przed pasożytami.

Pasożyty wewnętrzne: podobnie jak pasożyty zewnętrzne u ptaków trzymanych w domu są rzadkością, ponieważ większość tych pasożytów potrzebuje żywicieli pośrednich (mucha, dżdżownica). Jeśli jednak zachoruje jedna papuga na kokcydiozę, to pozostałe ptaki należy odizolować i wszystkie urządzenia dokładnie zdezynfekować. Głównym objawem kokcydiozy (choroba wywołana przez pierwotniaki) jest biegunka, której czasem towarzyszy krew. Aby upewnić się, czy ptak nie ma kokcydiów (jednokomórkowe pierwotniaki), należy pobrać próbkę kału do badania laboratoryjnego. Próbkę tę najlepiej pobrać po godzinie 18.00, ponieważ większość oocyst jest wydalana przez ptaki między godziną osiemnastą a dwudziestą czwartą.

Zatrucia metalami ciężkim: do niebezpiecznych metali należą; kadm, ołów, rtęć, miedź, cynk. Źródłem tych metali są często materiały wykorzystywane do budowy klatek, druty, siatki. Kadm można znaleźć w powłokach galwanicznych, farbach. Ołów, który często wywołuje zatrucia u nimf, występuje w osłonach przewodów elektrycznych, urządzeniach grzewczych. Bardzo niebezpieczne są opary rtęci. Cynk,  jako mikroelement jest ważny w żywieniu, ale jego nadmiar jest toksyczny i jest uważany za jedną z głównych przyczyn wyrywania piór przez ptaki w przypadku zatrucia tym metalem. Znajduje się on w bateriach, drutach do lutowania. Zatrute ptaki są osowiałe, mają biegunkę, krwiomocz, wymioty. Pogarsza się stan upierzenia. Mogą pojawić się drgawki, paraliż i ślepota. W usuwaniu toksyn i metali ciężkich jest pomocny pokarm bogaty w błonnik. Ptak, który jest poza klatką, powinien być pod naszym nadzorem, żeby nie miał kontaktu z toksycznym substancjami.

Niewydolność nerek: pojawia się u ptaków po zatruciu środkami ochrony roślin (pestycydy) i niektórymi szkodliwymi roślinami dziko rosnącymi. Odchody są wodniste, chociaż kał jest uformowany. Po wyschnięciu mają żółtawą lub białawą barwę. Chory ptak musi mieć stały dostęp do wody. Można podać  napar Urosanu, dobrze rozcieńczony, ponieważ zwiększa wydalanie wody przez nerki, co sprzyja wypłukiwaniu toksyn z organizmu. Nie należy podawać warzyw, owoców i ziół z terenów silnie nawożonych.

Zaparcie jaja: dotyczy najczęściej samic zbyt młodych i starych, a głównym powodem jest niedobór wapnia i zaburzenia w metabolizmie tego pierwiastka. Dodatkowe czynniki to zimno i nieodpowiednie gniazda. Ptak z trudem się porusza i traci władzę w nogach na skutek ucisku jaja na nerw kulszowy. Z papugą obchodzimy się bardzo ostrożnie, aby nie spowodować pęknięcia jaja, co może się skończyć śmiercią ptaka. W klatce należy podnieść temperaturę (przystawić do niej lampkę), a papudze podajemy wapno. Jeśli jajo zalega u samicy w drogach rodnych dłużej niż dwa dni, to należy udać się do lekarza.

Mój ptak ma biegunkę!

Kupiłem karmę Nestor dla królików, dałem mojemu ptakowi i miał biegunkę, chyba musicie zmienić skład karmy Nestor.

Karma dla królika nie może być pokarmem dla ptaka. Ptaki mają inne wymagania pokarmowe i inne układy trawienne niż królik. Są określone karmy dla papug dużych, inne dla ptaków egzotycznych, a jeszcze inne dla: przykładowo gołębi czy papug średnich. Karma przeznaczona dla innego rodzaju zwierzęcia może wywołać biegunkę.

W jakim wieku nimfy wymieniają pióra po raz pierwszy?

Młode nimfy po raz pierwszy pierzą się w wieku około 5 miesięcy. Również w tym wieku u samców zanika prążkowanie na spodzie ogona, czubek na głowie wyraźnie się wydłuża, a rude plamy na policzkach nabierają intensywniejszego koloru.

Jakie ciekawe zachowania można obserwować u papug nierozłączek?

Jak sama nazwa wskazuje, papugi te żyją w stałych związkach i większość preferuje niewielkie stada (około 20 osobników). Terytorium ich występowania to: Afryka i Madagaskar. W naturze setki tych ptaków można spotkać na drzewie figowym z dojrzałymi owocami. Ptaki te nie konkurują ze sobą przy zdobywaniu pokarmu, ponieważ ich nawyki pokarmowe są różne. Przykładowo nierozłączka różowogłowa przebywając w koronach drzew żywi się figami, nasionami, owadami. Z kolei nierozłączka pomarańczowogłowa preferuje pożywienie z ziemi. Nierozłączki nie konkurują ze sobą również przy budowie gniazda, ponieważ budują różnego rodzaju gniazda (w dziuplach, szczelinach skalnych, w termitierach lub zamieszkują gniazda wikłaczy), a ich wymogi środowiskowe są tak różne, że na jednym drzewie może znajdować się wiele gniazd kilku gatunków. Ciekawym zjawiskiem u tych papug (u ptaków jest to zjawisko wyjątkowe) jest przenoszenie materiału na gniazdo w piórach. Mogą one w sterówkach lub piórach grzbietowych transportować 6-8 elementów. Jest to ładunek większy niż ten, który mogłyby unieść w dziobie. W hodowli ptakom tym należy dostarczać małe kawałki kory, gałązki lipy, kawałki witek wierzbowych, brzozowych, kłosy babki lancetowatej. Długość tych elementów nie powinna przekraczać 8 centymetrów. Elementy budowlane w pierzu przenoszą: nierozłączka czerwonoczelna (samica transportuje materiał w sterówkach), nierozłączka szarogłowa (materiał na gniazdo transportuje samica najczęściej w piórach grzbietowych), nierozłączka nietoperza. Niektóre ptaki w hodowli, jak nierozłączki czarnoskrzydłe mogą znosić jajka na gołej podłodze lub samica wyściela dno budki piórami wyrywanymi z brzucha i piersi. Obecnie w hodowli istnieje dużo różnych odmian, które powstały w wyniku mutacji. Pojedyncze gatunki są tak blisko spokrewnione, że krzyżują się ze sobą w niewoli. Jeżeli hodowca chce uzyskać konkretne odmiany barwne, musi umieszczać poszczególne pary w oddzielnych klatkach i wybierać ptaki o ostrym wyraźnym ubarwieniu. Na wolności krzyżują się ze sobą nierozłączka czarnogłowa i Fischera (śliwogłowa). Papugi te mają różne nazwy, a niektóre są związane z ich nietypowymi zachowaniami. Przykładowo nierozłączka nietoperza, podobnie jak nietoperze, zawiesza się podczas snu głową w dół. Podobnie głową w dół wiesza się na źdźbłach traw nierozłączka pomarańczowogłowa. Robi tak, aby dziobać kłosy. Ten typ zachowania u tej papugi obserwuje się zarówno w naturze, jak i w niewoli. Papugi nierozłączki są pięknymi, towarzyskimi ptakami, których wymagania hodowlane (zależnie od gatunku, rodziny) są różne.

W jakim wieku nimfy mogą po raz pierwszy przystąpić do lęgów?

Nimfy, podobnie jak i inne niewielkie papugi, mogą po raz pierwszy przystąpić do lęgów w wieku od 12-14 miesięcy. Zbyt młode ptaki (samice) z reguły mają problemy ze złożeniem jaj, a samce ich nie zapładniają.

 

Co może być smakołykiem dla nimfy?

Smakołykiem dla nimfy może być ziarno w kłosach (w sprzedaży dostępne jest głównie proso senegalskie). Ptakom sprawia przyjemność wydłubywanie ziaren z kłosa, ponieważ przypomina im to naturalny sposób zdobywania pokarmu. Atrakcyjnym zajęciem dla papugi jest również oskubywanie kolb ze zlepionych ziaren (owocowych, bananowych, miodowych). Przysmakiem dla nimfy będą też trawy z częściowo dojrzałymi ziarnami wiechy, które można zbierać od czerwca do jesieni.

Czy początkujący hodowca może hodować papugi nierozłączki?

Niektóre gatunki są trudne w hodowli i niełatwo się rozmnażają. Najczęściej hodowanym gatunkiem jest nierozłączka czerwonoczelna. Jest ładnie ubarwiona, łatwo się rozmnaża, do zimowania wystarczy jej nieogrzewane pomieszczenie. Papudze tej, jeśli chcemy mieć młode musimy dostarczyć materiał do budowy gniazda( kawałeczki kory, brzozy, kłosy babki lancetowatej, gałązki lipy). Można ją trzymać pojedynczo w klatkach, parami w wolierze ogrodowej lub pokojowej. Rozpowszechniona w hodowlach jest również nierozłączka czarnolica. Jest to silny ptak, niezbyt płochliwy. Dobrze się rozmnaża i opiekuje potomstwem. Oswojone papugi są spokojne i można je trzymać z innymi nierozłączkami lub innymi ptakami egzotycznymi. Samica jest podobna do samca, a ptaki żyją przeciętnie 10 lat. Łatwo się rozmnaża również nierozłączka czarnogłowa, ale w klatce pokojowej każda para musi być trzymana oddzielnie. W wolierze może być wiele par razem. Samica jest podobna do samca, ale cięższa, co jest typowe dla nierozłączek. W klatce wystarczy jedno gniazdo, ale w wolierze powinno być więcej budek lęgowych niż par ptaków. Aby samice miały czym wyścielić gniazdo trzeba im dostarczyć dużo gałązek wierzby i podobnych. U poszczególnych gatunków jest wiele odmian barwnych będących wynikiem mutacji i krzyżówek hodowlanych.

Co jeszcze mogę zrobić, by przerwać znoszenie jaj przez nimfę?

Pytałam już o znoszenie jaj. Zrobiłam wszystko w/g rady. Zlikwidowałam budkę lęgową, zmieniłam zabawki, nie daję jaj, ryżu, makaronu, ziemniaków. Zasłoniłam klatkę od blasku słońca, a one w dalszym ciągu się parzą i są jajka. W miesiącu lutym nimfa dostała hormony. Co jeszcze mogę zrobić? Nie chcę żadnej z nich oddać. Czy mam nie dawać kolb i czy papugi powinny dostawać kolby? Dziękuję za radę.

Nimfy trzymane w mieszkaniu mogą właściwie odbywać lęgi o każdej porze roku. Zastosowała pani kurację hormonalną (antykoncepcję), aby samiczka nie znosiła jajek i nie było potomstwa. Jednak ptaki się nadal parzą i są jajka. Nie jestem weterynarzem i trudno mi się wypowiadać, jakie dawki hormonu powinny być użyte (np. lupronu czy depo provera). Niektórzy weterynarze nie chcą stosować tej antykoncepcji, ponieważ ptaki są małymi zwierzętami i trudno jest ustalić dla nich właściwą dawkę. W przypadku Pani nimfy ta dawka mogła być za mała. Należy też liczyć się z tym, że między poszczególnymi ptakami istnieją różnice osobnicze (tak jak i u człowieka). Dla jednego ptaka określona dawka będzie skuteczna, a na innego może nie działać. Może pani na ten temat porozmawiać jeszcze z weterynarzem. Również może Pani rozdzielić te ptaki do różnych klatek, jeśli Pani chce je zatrzymać. Może byłoby to lepsze niż męczenie ptaka tymi hormonami. Jeśli by Pani rozdzieliła te ptaki to należy liczyć się z tym, że samiczka może znosić jajka, chociaż będą niezapłodnione, ponieważ zdarzają się takie przypadki. Samo osłonięcie klatki przed słońcem może być niewystarczające. Lepiej klatkę przenieść w inno miejsce, zmienić jej wymiar, inaczej urządzić, często zaglądać do gniazda, gdy samiczka siedzi na jajkach. Można też ptaka przenieść do innej klatki, która stoi w ciemnym miejscu. Usunięcie budki lęgowej nie pomogło, ale niestety zdarzają się udane legi bez budki (ptak mogą się różnie zachowywać). Proszę spróbować usunąć nie tylko budkę, ale wszystko, co by służyło do budowy gniazda. Oczywiście można dawać kolby tym papugom, są one na pewno bardziej wartościowe niż makaron, czy ryż. Papugi lubią gotowany makaron czy ziemniaki, ale pokarm ten jest bardziej kaloryczny niż wartościowy pod względem składników odżywczych. W sklepach można kupić kolby ziarnowe (z różnymi dodatkami) jak i mieszanki specjalnie przygotowane dla papug średnich. W żywieniu tych papug są też bardzo ważne warzywa, owoce, dzikie zioła (mniszek lekarski, młode pokrzywy, babka lancetowata i zwyczajna), larwy mącznika, mrówki (jako białko), skiełkowane ziarna, młode gałązki wierzby (są źródłem minerałów, błonnika i pozwalają papugo ścierać dziób). W razie jakiś niejasności to proszę pytać. Pozdrawiam

Jak przerwać znoszenie jaj przez nimfy?

Czy to normalne, że samiec bije samicę, jak przerwać znoszenie jaj jeśli nawet nie pomogły hormony?

Nimfy, podobnie jak inne papugi w naturze nie dziobią członków swego stada. W przypadku zagrożenia nimfa w naturze wybiera ucieczkę, a na walkę decyduje się w ostateczności. Papugi wykazują agresję w zwiazku z obroną terytorium, partnera, odpowiednich żerdzi, jedzenia. Jeżeli samiec i samica nie wychowywały się razem od pisklęcia lub nie były ze sobą oswojone to samiec może atakować samicę. Dotkliwie może dziobać papuga chora. Istotne jest tutaj to, że samica ciągle znosi jajka. U nimf jajka wysiaduje samiec i samica (samiec zwykle siedzi w dzień na jajkach, a smica w nocy). Czasem sama samica będzie wysiadywać jajka, ale jest to bardzo rzadkie. Para wysiaduje jajka przez około 18-21 dni. W tym czasie samiec będzie karmił samiczkę i bronił gniazda przed drapieżnikami. W przypadku niedoświadczonych rodziców może dojść do utarczek międzi nimi, kiedy bedą rozdzielać rolę w czasie wysiadywania (inkubacji) jajek. Rzadko dochodzi do brutalnej agresji miedzy nimi. Są też papugi, które nie nadają się na rodziców. W Pani przypadku radziłabym odseparować samca (przenieść do innej klatki), gdyż może poważnie zranić samicę, a nawet zabić. W hodowli nimf nie ma problemów z ich rozmnażaniem się, jeśli tylko otrzymują odpowiedni bodziec do zachowań lęgowych. Umieszczenie budki lęgowej w klatce lub wolierze będzie stymulować ptaki do rozmnażania się (u papug następuje wzrost hormonow, które pobudzają ptaki do udania się do budki). Zwiększenie ilości światła dziennego jest także bodźcem do rozmnażania się, jak również duża ilość świeżego, miękkiego pokarmu oraz codzienne kąpiele ptaków. Jeżeli samica ciągle znosi jajka i nie pomagają hormony to proszę spróbować podłożyć sztuczne jajka (można je kupić w sklepie zoologicznym). Kiedy papuga będzie wiedzieć, że są jajka, to może przestać znosić kolejne. Jednak gdy to nie pomoże to można spróbować innych sposobów (troszkę drastycznych). Nimfy nie lubią zmian i na zachowania lęgowe u ptaków wpływa wiele czynników, o których wcześniej wspomniałam. Kiedy ptak siedzi na jajkach można częściej zaglądać do gniazda, przenieść klatkę do innego pokoju, ciemniejszego miejsca, zmienić wystrój klatki, włożyć jakąś zabawkę. Niepokój koło gniazda, zmiana otoczenia może zniechęcić nimfę do dalszego znoszenia jaj. Można też usunąć z klatki budkę lęgową. Nie należy też w tym czasie przesadzać ze zbytnim wzbogacaniem diety. Uboższa dieta też może zahamować znoszenie jaj. Samo wysiadywanie nie osłabia tak ptaka jak ciągłe znoszenie jajek. Ptaki różnie reagują, ale można spróbować (nie stresując zbytnio papug) usunąć wszelkie czynniki stymulujące nimfy do zachowań lęgowych.

 

Jakie warzywa najczęściej jedzą nimfy?

Warzywa są doskonałym źródłem witamin i minerałów. Papugi te lubią; cykorię, marchewkę, szpinak, sałatę lodową, endywię, ale chętnie też będą zjadać: brokuły, brukselkę, pietruszkę, kalarepę, paprykę, ogórek, jeśli je do tych warzyw przyzwyczaimy. Należy podawać dużo warzyw, szczególnie w okresie lęgów i wymiany piór.

Czy w sklepie można kupić papugi białe nimfy?

Białe nimfy (albinosy) powstały wyniku krzyżowania odmiany lutino z białogłową. Ptaki te nie wytwarzają barwnika melaniny, dlatego są białe. Mają czerwone oczy, które są bardzo wrażliwe na silne światło oraz różową skórę, w związku z tym nie mogą być trzymane w nasłonecznionych miejscach. Można je kupić w sklepie, ale zapewne nie w każdym.

Jaki wpływ ma żywienie na pisklęta u rozelli królewskiej?

Rozelle królewskie w naturalnych warunkach ( występują we wschodniej i południowo-wschodniej Australli) żywią się różnymi nasionami owocami, jagodami, kwiatami, oraz liśćmi i pędami eukaliptusów i innych drzew. Pokarm w białko uzupełniają jedząc owady i ich larwy. Okres wysiadywania jaj trwa koło trzech tygodni, a młode pisklęta wykluwają się ślepe i nieopierzone (tak wyglądają przez pierwsze dwa tygodnie). Papugi te opuszczają gniazdo po 28-34 dniach, ale jeszcze 10 dni są karmione przez rodziców (głównie samiec). W hodowli obserwuje się, że młode rozelle dobrze odżywione są większe i mają zielone upierzenie (w środowisku naturalnym młode papugi są całkowicie zielone i jedynie u podgatunku nigresscens pisklęta są czerwone), a pisklęta gorzej karmione są mniejsze i od razu czerwone (mogą też być czerwone z zielonymi plamami). Z tego względu do dalszych hodowli powinno się dopuszczać ptaki, których pierwsze upierzenie było zielone. W hodowli różne ubarwienia występują także u piskląt z jednego gniazda. Dorosłe ptaki zieloną barwę piór zmieniają głównie na czerwoną (tylko skrzydła, pióra ogona i część twarzowa są niebieskie). Niektóre ptaki, w czasie kiedy opuszczają gniazdo mają dorosłe upierzenie, a inne potrzebują około 16 miesięcy, aby ich zielone upierzenie zmieniło się na czerwone.

 

Co jest głównym pożywieniem lorysy górskiej (tęczowej) w naturze?

Ten przepięknie ubarwiony ptak (jest częstym zjawiskiem w parkach i ogrodach Australii) jak sama nazwa wskazuje uwielbia nektar i pyłki kwiatowe z licznych roślin, krzewów i drzew (eukaliptusów, palm kokosowych). Dzięki szczoteczkom znajdującym się na końcu języka zlizuje nektar, a krótkim dziobem przebija kwiaty i owoce. Papugi te chętnie odwiedzają sady z jabłkami i gruszami. Żerują o świcie i późnym popołudniem, a kiedy słońce jest zbyt mocne ptaki chowają się w koronach drzew i odpoczywają. W diecie tych ptaków są także nasiona, pączki i owady oraz ich larwy. W niewoli (są łatwe w hodowli i odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne) powinny otrzymywać soki owocowe, miód, słodzone mleko z biszkoptami, liczne owoce. Ptaki te są znaną atrakcją turystyczną na południu stanu Queensland, a goście parku karmią je rozrzedzonym miodem.

Czy papugi nimfy można nauczyć mówić?

Tak można nimfy nauczyć mówić. Zdolności językowe jednak będą zależeć od indywidualnych cech każdego osobnika. Najszybciej i najłatwiej uczą się ptaki młode. Najlepiej ludzka mowę naśladują ptaki trzymane w klatce pojedynczo. Młode papużki próbują naśladować człowieka, ponieważ traktują człowieka jako przedstawiciela własnego gatunku i chcą w ten sposób z nim się porozumieć. Para papug będzie raczej komunikować się między sobą niż rozmawiać z człowiekiem. Najprościej jest uczyć ptaka powtarzania słów i gwizdania melodii. Należy do ptaka mówić starannie i wyraźnie, ponieważ papugi nie mają możliwości  wyraźnego artykułowania dźwięków. Uczenie ptaka mowy wymaga dużo czasu i sporo cierpliwości.

 

Czytałam, że nimfy należą do ptaków łatwych w hodowli. Czy również są to ptaki łatwe do oswojenia?

Papugi nimfy nie są trudnymi ptakami do oswojenia. Najważniejsze jest zdobycie ich zaufania. Trzeba wykazać dużą cierpliwość i wytrwałość w nawiązywaniu relacji, szczególnie przy codziennych zabiegach pielęgnacyjnych. W czasie czyszczenia klatki staramy się mówić do papugi. Możemy ją pogłaskać. Ważne są też smakołyki podawane bezpośrednio z ręki. Przy rozważnym i cierpliwym postępowaniu papuga sama zacznie siadać opiekunowi na ramieniu i dłoni. Nie wolno papugi łapać znienacka, jeśli nie jest to konieczne, ponieważ może zranić, zwłaszcza samiczka. Proces oswajania może trwać kilka tygodni, a nawet miesięcy, ale kiedy ptak zdobędzie zaufanie do właściciela to będzie siadał na jego dłoni czy ramieniu bez obaw. Nimfy są ptakami bardzo towarzyskimi i jeżeli są trzymane w klatce pojedynczo to szukają kontaktu z człowiekiem.

Czy papużki faliste są inteligentnymi ptakami?

Od niedawna mam w domu papużki faliste. Czy mogę w jakiś sposób sprawdzić inteligencję moich papużek? Dzięki Aga

Papużki faliste są ciekawe i mają dobry wzrok. W różny sposób można sprawdzić czy to są inteligentne ptaki. Można z kartoników na jajka wyciąć czapeczki i pomalować na różne kolory. Na początku smakołyk (karmę) wkładamy pod wszystkie czapeczki, aby ptaki nauczyły się je przewracać. Później wybieramy jedną czapeczkę pod którą wkładamy smakołyk i obserwujemy jak zachowują się papużki. Można papużkom w miejscu gdzie chętnie przylatują, postawić dwie identyczne ulubione miseczki z pokarmem wewnątrz. Jedna miseczkę napełniamy pokarmem i przykrywamy zieloną przykrywką. Drugą miseczkę która jest pusta przykrywamy czerwoną przykrywką. Pokazujemy papużką zielony kartonik w kolorze przykrywki. Ćwiczenie powtarzamy kilka razy i sprawdzamy do której miseczki papużki częściej przylatują. Pozdrawiam

 

Co trzeba zrobić, gdy paznokieć krzywo rośnie?

W klatce muszą być zainstalowane żerdki, najlepiej z naturalnego drewna. Grubość żerdek powinna być różna, ale dostosowana do ptasich nóżek, tak aby papugi mogły bez problemu objąć nimi drążek. Jeżeli drążki są za grube lub za cienkie to może to być przyczyną tego, że paznokieć będzie rósł krzywo. Proszę udać do lekarza weterynarii, aby wyregulował długość tego paznokcia. Nie należy tego robić samemu. Pozdrawiam

 

Jak rozmnażamy łąkówki liliowe?

Z jakimi ptakami mogą przebywać w czasie lęgów?

Ląkówki liliowe (lilianki) to papugi, które prowadzą spokojny tryb życia (nie niszczą drewna, roślin). Są jednak wrażliwe na wilgoć i przeciąg. Są wielkości papużek falistych. Można ich rozmnażać w klatce jak i wolierze. Poza okresem lęgowym lilianki mogą przebywać w większej grupie jednogatunkowej, albo w towarzystwie kanarków, wikłaczy, łąkówek, astryldów, amadyn, papug falistych. W czasie lęgów w klatce umieszczamy tylko jedną parę lilianek. Na jednej ze ścian klatki zawiesza się budkę lęgową, która działa stymulująco na ptaki. Samica składa od 4-6 jajek i w tym czasie jest karmiona przez samca. Po 18-19 dniach wylęgają się pisklęta, które po 28 dniach są w pełni opierzone i opuszczają budkę lęgową, do której już nie wracają. Młode papugi po 2-3 tygodniach od chwili opuszczenia budki są samodzielne i powinny być przeniesione do innej klatki lub woliery. W czasie lęgów w wolierze może przebywać tylko jedna para lilianek. Nie mogą tam być inne gatunki papug, ale mogą być; zeberki, gołąbki diamentowe, amadynki, słowik chiński, kulczyki szare. Aby te ptaki były w dobrej kondycji,  to liczba lęgów nie powinna przekroczyć dwóch w ciągu jednego sezonu. Ptaki przestają interesować się lęgami, gdy z klatki lub woliery usuwamy budkę lęgowa i zmieniamy dietę.

 

Czy samicy karmiącej małe może zmienić się głos ?

Od dwóch dni zauważyłam, że samiczka papuzki falistej ,która od 2 tyg.karmi maleństwo ma dziwny głos ,jakby piszczała .

Papużki faliste wydają wiele dźwięków, które umożliwiają im kontaktowanie się ze sobą. Sam śpiew papug jest wyrazem dobrego samopoczucia. W czasie lęgów u ptaków inaczej pracuje układ hormonalny, a zmiany hormonalne mogą wpływać na głos ptaków, dlatego papużka falista w czasie karmienia młodych może zmienić głos. Gdyby to trwało zbyt długo to proszę udać się do lekarza weterynarii. Pozdrawiam

 

Co jest ważne w hodowli wróbliczki zielonolicej?

Jakie są wymagania, aby lęgi przebiegały prawidłowo?

Papugi te nie wymagają specjalnie dużo miejsca do hodowli. Dla jednej pary wystarczy klatka o wymiarach 60 x 40 x 40 cm z zawieszoną na zewnątrz budką lęgową, ponieważ ptaki te nawet poza sezonem lęgowym chętnie w niej przebywają i regularnie nocują. W środowisku naturalnym wróbliczki zielonolice żyją w stadzie, dlatego w odosobnieniu są zwykle nieszczęśliwe, więc najlepiej trzymać je w parach. Ptaki te można trzymać w wolierze pokojowej, ale jednogatunkowej, ponieważ papugi przed lęgami stają się agresywne nie tylko do innych mniejszych gatunków, ale wobec siebie. W wolierze kilka par tych ptaków nie zawsze żyje zgodnie, ponieważ wróbliczki te często walczą o swoje terytorium. Wróbliczki zielonolice są ciepłolubne i temperatura otoczenia nie powinna spadać poniżej 10 stopni Celsjusza, nawet zimą. Żywimy je dobrym jakościowo pokarmem dla papużek falistych. Podajemy owoce (jabłka, figi, głóg, gruszki), warzywa, pokarm miękki (larwy mącznika, poczwarki mrówek), gałązki brzozy, jabłoni, wierzby oraz czarnego bzu, który chroni ptaki przed nicieniami jelitowymi. Rozmnażanie tych ptaków nie jest trudne, ale papugi te tworzą zharmonizowane pary lęgowe, gdy się same dobierają przebywając w grupach. Jeżeli wróbliczki te nie znają się i mamy tylko samca i samicę, to najlepiej na jakiś czas je rozdzielić siatką, aby przyzwyczaiły się do siebie. W budce lęgowej powinna być odpowiednia wilgotność, aby były udane lęgi. Wrółbliczki te źle znoszą kontrolę gniazda. Stresowanie ptaków może powodować porzucenie jaj lub piskląt. Pokarm i wodę podajemy w naczyniach zawieszonych w pobliżu żerdek lub gałęzi, gdzie ptaki najczęściej przebywają, ponieważ wróbliczki zielonolice niechętnie schodzą na podłoże.

 

Czy łąkówki modroskrzdłe można trzymać w klatkach?

Dlaczego niektóre ptaki po pierzeniu mają ciemne pióra?

Papugi te można trzymać w klatkach, ale klatka nie może być za ciasna. Klatka powinna mieć wymiary 120 x 60 x 50 cm. Najlepiej łąkówki modroskrzydłe trzymać w wolierach. Mogą być trzymane w wolierach zewnętrznych, ale zadaszonych. Pojawienie się ciemnych piór u wypierzonych ptaków jest zjawiskiem melanizmu, który występuje u ptaków trzymanych w mało nasłonecznionych pomieszczeniach. Jeżeli ptaki dotknięte tym zjawiskiem przeniesie się do pomieszczenia jasnego, słonecznego, to ciemna barwa piór znika przy kolejnym pierzeniu. Ptaki, które są dotknięte melanizmem, nie powinny być dopuszczane do lęgów w najbliższym sezonie. W czasie pierzenia papugi te powinny otrzymywać nasiona oleiste. Pozdrawiam

 

Czym żywić łąkówkę modrobrewą?

Kiedy papugi te łatwo przystępują do lęgów?

Papugi te w naturalnym środowisku (Australia) żywią się suchymi nasionami chwastów i traw. W hodowlach podajemy: proso, kanar,owsik, nasiona traw i ziół, rozgniecione pestki drobnego słonecznika, skiełkowane nasiona. Aby zapewnić ptakom białko, karmimy je małymi owadami i bezkręgowcami. Należy pamiętać, że świeżo zakupione łąkówki modrobrewe karmimy na początku włącznie suchym kanarem, prosem, owsem bezłuskowym i nasionami traw. Dopiero z biegiem czasu pokarm należy urozmaicić. Rozmnażanie tych papug nie jest trudne, ale ptaki te chętnie przystępują do lęgów w klatkach nie mniejszych niż 100 x 60 x 70 cm, oraz szybko interesują się skrzynkami lęgowymi. Niezależnie czy ptaki te są trzymane w klatkach, czy w wolierach należy im zawiesić kilka skrzynek lęgowych o wymiarach 17 x 17x 30 centymetrów, aby papugi mogły swobodnie wybrać miejsce gniazdowania. Niektóre samice mogą wyrzucać ściółkę przez otwór wlotowy budki lęgowej, a wtedy jajka leżąc na gołych deskach wysychają i zarodki obumierają. Aby temu zjawiskowi zapobiec, należy otwór wlotowy umieścić wyżej tuż pod zadaszeniem lub silniej ubić ściółkę w zagłębieniu gniazda. W czasie lęgów do karmy podstawowej należy podawać dużo zieleniny i na wpół dojrzałych nasion oraz biszkopty. Miękki pokarm wzbogacamy preparatem witaminowym oraz pokruszonymi muszelkami sepii. Łąkówki modrobrewe są bardzo wrażliwe na nagłe zmiany temperatury otoczenia jak i rodzaj podawanej karmy. Nagła zmiana paszy może spowodować poważne schorzenia przewodu pokarmowego u tych ptaków.

 

Papużka falista od kilku dni jest niespokojna, drży jej ogon bez przerwy, nerwowo czyści piórka, oddaje mniejszą ilość kału, ale je i pije jak dawniej. Nie bawi się jak jeszcze niedawno, jest młoda, nie ma jeszcze roku, w naszym domu jest od ponad pół rok

Papużka falista ma około roku. Drży jej cały czas ogonek, jest nerwowa, często nerwowo czyści piórka, robi mniej kupek, ale ma apetyt i pije wodę.

Drżenie ogona i nerwowość papużki falistej, mimo że normalnie je pokarm wskazuje na początki jakiejś choroby. Może to być choroba wirusowa lub pasożytnicza, skoro ptak często czyści piórka. Proszę jak najszybciej udać się do weterynarza, który dokładnie obejrzy papużkę i ustali właściwe leczenie. Pozdrawiam

 

Czy nierołączki czerwonoczelne można hodować w klatce?

Jakich rozmiarów powinna być klatka i czy te papugi są agresywne wobec innych ptaków?

Nierozłączki czerwonoczelne można trzymać w klatce bądź w wolierze zewnętrznej lub wewnętrznej. Klatka o wymiarach 80x 50x 40cm powinna być wykonana z mocnego drutu (grubość 1-2 mm), ponieważ cieńszy drut papugi te przegryzają. Ptaki te mają bardzo mocne dzioby, dlatego klatka drewniana dla nich się nie nadaje. Trzymanie nierozłączek czerwonoczelnych z innymi gatunkami jest ryzykowne, ponieważ papugi te są dość napastliwe i atakują nawet większe od siebie osobniki. W klatce nierozłączki te mogą być hodowane w pojedynkę lub jako dwa osobniki bez względu na ich płeć, ale nigdy nie możemy wprowadzać bezpośrednio nowego ptaka do klatki zamieszkałej już przez innego. Bardzo często inny osobnik jest uważany za intruza, dlatego należy ptaki przyzwyczajać do siebie stopniowo, trzymając ich w oddzielnych klatkach obok siebie. W wolierze można trzymać wspólnie kilka par tych ptaków. Pozdrawiam

 

Czemu młoda papużka wyrywa sobie piórka?

Pomimo podania leku podanego przez weterynarza papuga nadal wyrywa sobie wszystkie piórka.

W naturze papużki faliste żyją w stadach i potrzebują towarzystwa osobników swojego gatunku. Jeżeli nie jest to choroba wywołana przez jakieś pasożyty, to warto papużce urozmaicić otoczenie przez umieszczenie zabawek w klatce, aby ptak miał zajęcie i nie nudził się. Pokarm należy wzbogacić w owoce i warzywa. Nie zaszkodziłoby towarzystwo innej papużki. Może jest potrzebna zmiana leku, więc warto jeszcze porozmawiać z lekarzem weterynarii. Pozdrawam

 

Dlaczego papugi nie schodzą na podłoże?

Dlaczego papugi faliste nie schodzą na podłoże?

Papużki faliste w naturalnych warunkach żyjąc w stadach przebywają głównie na drzewach, gdzie czują się bezpiecznie obserwując otoczenie z góry. Na ziemię schodzą, gdy przylatują do wodopoju lub szukają pokarmu i natychmiast unoszą się w powietrze, gdy czują się zagrożone. W klatce papużka też instynktownie będzie przebywać na drążku w górnej części klatki, bo tam czuje się bezpiecznie. Tylko papużki faliste bardzo oswojone będą chodzić po stole po wyjęciu z klatki, ale w klatce też będą przebywały na drążku, co wynika z ich natury. Pozdrawiam

 

Czy można dawać papużkom falistym pomarańcze ?

Czy można dawać papugom falistym pomarańczę ?

 

Tak, papużki faliste mogą jeść pomarańcze, które podajemy umyte i bez skórki. Pozdrawiam

Co się stanie, gdy da się przeterminowaną odżywkę papużce falistej?

Co się stanie, gdy dam przeterminowaną odżywkę papudze falistej?

Nie należy podawać zwierzętom przeterminowanych odżywek, ponieważ ptak może dostać biegunki, zatruć się. Przy zakupie pokarmu dla papużki należy sprawdzać jaki ma termin ważności. Nie kupujemy produktu, który ma krótki termin ważności, a wiemy że nie wykorzystamy go. Pozdrawiam

 

Jakie zioła mogą jeść papużki faliste?

Dzień dobry, chodzi mi o to, jakie trawy/zioła mogę podawać do jedzenia papużkom falistym?

Zioła, trawy są cennym źródłem witamin i minerałów. Dzikie papużki faliste żywią się głównie różnymi trawami i ich nasionami, a także liśćmi. Z ziół można podawać mniszek lekarski, babkę lancetowatą, tasznik pospolity, gwiazdnicę, krwawnik, szczaw, kwiaty nagietka, bazylię, miętę, melisę. Z traw papużki będą jadły: kupkówkę, rajgras, wiechlinę. Trawy związane w pęk łykiem zawieszamy w klatce, aby ptaki mogły swobodnie pofruwać i dziobać listki oraz nasiona. Zioła można zbierać na łące lub uprawiać w doniczce (gwiazdnica, dzika marchew, mniszek lekarski). Pozdrawiam

Gdzie umieścić klatkę papużki falistej na dworze, aby czuła się bezpiecznie w słoneczny dzień?

Jak większość zwierząt papużki faliste potrzebują słońca, ponieważ promienie ultrafioletowe są bardzo ważne dla wielu ptaków do syntezy witamin. Niektórzy zalecają, szczególnie jesienią i zimą, zawieszanie przy klatce lampy emitującej promienie ultrafioletowe. Dobrze jest w słoneczny, ciepły dzień (temperatura nie powinna być poniżej 15 stopni Celsjusza) umieścić na dworze na jakiś czas klatkę z papużką. Klatka powinna być wystawiona na wysokości naszych oczu, w miejscu niedostępnym dla kotów i innych drapieżników. Aby ptaki czuły się bezpiecznie, wskazane jest  ustawienie klatki jedną ścianką do ściany domu. Klatkę należy umieścić w miejscu częściowo zacienionym lub ustawić parasol nad klatką. Wtedy papużki same będą wybierać między miejscem zacienionym, a słonecznym. Klatka nie może też stać w przeciągu, chociaż słaby wietrzyk nie zaszkodzi ptakom. Papużki przebywające w domu, po wyniesieniu na dwór, mogą początkowo być wystraszone, ale po kilku dniach się oswoją. Pozdrawiam

Czy jest u Państwa w sprzedaży proso czerwone i żółte, chodzi mi o kłosy?

Firma Nestor nie prowadzi sprzedaży prosa w kłosach. Jeżeli dodatkowo interesują Panią inne produkty (mieszanki, kolby), w których znajduje się proso to odsyłam do działu ,,Produkty” Firmy Nestor. Pozdrawiam

Czy papużki faliste mogą jeść mrożone owoce i warzywa?

Papugi faliste mogą jeść mrożone owoce (winogrona, wiśnie, truskawki, maliny), ale podczas rozmrażania owoce dokładnie myjemy i przed podaniem ptakom pozostawiamy, aby obeschły. Mrożone warzywa przed spożyciem przez papugi należy sparzyć wrzątkiem. Mrożone owoce i warzywa podajemy w małych ilościach i jeżeli nie zostaną zjedzone przez ptaki w ciągu kilku godzin, wyrzucamy je, ponieważ szybko pleśnieją i mogą zainfekować papugi grzybami. Pozdrawiam

Na co chora jest papużka falista?

U mojej kilkuletniej papużki zauważyłem przebarwienia i plamki na dziobie i pazurkach, które dość szybko rosną.Pokarm ma urozmaicony. Czy papużka jest chora i czy są potrzebne badania?

Przebarwienia na pazurkach i dziobie u papużki falistej mogą wskazywać na: zaburzenia pracy wątroby, nerek, niewydolność trzustki, jak również zatrucia i stany zapalne. Należy obserwować również odchody, ich wygląd i konsystencję. Badania mogą być potrzebne i zleci je lekarz weterynarii, jak również ustali plan leczenia. Pozdrawiam

Jak należy opiekować się papużką falistą, która ma ponad pięć lat?

Przeciętna długość życia papużki to 8 lat, ale są osobniki, które żyją dłużej. W zależności od warunków życia (warunków hodowlanych), kondycji zdrowotnej papużki pierwsze oznaki starzenia się tych papug można obserwować w wieku 7-8 lat, chociaż ten proces może zacząć się wcześniej. Z biegiem czasu nawet bardzo żywotne papużki tracą siły, częściej chorują, trudniej przechodzą okres pierzenia. Potrzebują wtedy spokoju, urozmaiconego odżywiania, więcej witamin. U starszych papużek spada sprawność zmysłów, więc lepiej nie wprowadzać znaczących zmian w urządzaniu klatki. U niektórych ptaków pojawiają się zaburzenia równowagi, więc mogą spadać z żerdek. W takim wypadku podłoga klatki powinna być wyścielona gąbką lub ręcznikiem. Ptaki starsze, które mają 9-10 lat często tracą zdolność do lotu, dlatego wymagają specjalnej uwagi. Wskazane jest umieszczenie w klatce poprzecznych żerdzi i linek, a przy wejściu do klatki drabinki. Dzięki temu papużka będzie mogła przemieszczać się pieszo do pokarmu i wody. Pozdrawiam

Co to za choroba u papużek falistych?

Ta choroba wykończyła mi już 7 papużek falistych. Zaczyna się od tego, że papuga wybiera i zjada tylko słonecznik i owies. Następnego dnia jest cała napuszona i cały czas je tylko słonecznik i owies. Kolejnego dnia jest cała napuszona, siedzi na dnie klatki, nic nie je, a wieczorem tego samego dnia już nie żyje. Co to za choroba i jak jej zapobiegać?

To, że papuga wybiera ziarna słonecznika i owsa do jedzenia nie jest elementem choroby, ale może być przyczyną (zjadanie tego ziarna). Czasem ptaki bardziej preferują określony rodzaj ziarna. Osowiałość papugi, napuszenie, szybka śmierć wskazują na ostre zatrucie, którego przyczyną mogą być ziarna słonecznika i owsa, jak i również pozostałe ziarno. Ziarno słonecznika i owsa mogło być zarażone (porażone) grzybem z rodzaju Fusarium, a grzyby te wytwarzają liczne mikotoksyny, które kumulują się w ziarnie i są bardzo toksyczne dla zwierząt. Zarażone tym grzybem ziarno owsa czy jęczmienia trudno jest odróżnić od ziarna zdrowego. Również środki chemiczne w ziarnie są bardzo toksyczne dla ptaków. Proszę zmienić źródło tych mieszanek ziarnowych. W naturze papużki faliste jedzą różne rodzaje prosa, więc można im podawać w przewadze proso (różne rodzaje). Nie podajemy papużkom ziarna spleśniałego o nietypowym zapachu. Zawilgocone ziarno w klatce i niedojedzone owoce zaraz usuwamy. Często myjemy naczyńka na pokarm i wodę. Niektóre metalowe siatki i zabawki, zawierające metale ciężkie, mogą być przyczyną zatruć. Proszę porozmawiać jeszcze z lekarzem weterynarii. Pozdrawiam

Czy papużki mogą jeść kolby dla gryzoni i królików?

W naturalnych warunkach papużki faliste jedzą drobne ziarno różnych rodzajów prosa, ziarno kanaru, nasiona traw. W kolbach ziarnowych dla gryzoni i królików jest inny rodzaj ziarna i znacznie grubszy, którego nie powinny jeść papużki faliste. Pozdrawiam

Czy papużka falista jest chora?

Witam, mam papużkę falistą, która ma nastroszone piórka i je tylko kanar i jabłko. Czasem pije wodę, ma biegunkę.

Zmiana konsystencji kału (biegunka), nastroszone piórka świadczą, że z papużką dzieje się coś niedobrego. Może to być zatrucie wywołane nieświeżym pokarmem lub nagłą zmianą pokarmu, jak też infekcja (przeziębienie). Przeziębienia u ptaków najczęściej zdarzają się wiosną i jesienią. Papużka powinna mieć ciepło i spokój. Jeśli jest biegunka, to nie podajemy zieleniny. Najlepsza będzie tutaj mieszanka różnych ziaren (różne rodzaje prosa, kanar, siemię lniane). Można podać kawałek jabłka. Z diety usuwamy też pokarmy pochodzenia zwierzęcego. Gotowe mieszanki ziaren dla papużek falistych można kupić w sklepie. Jeśli ptak nie jest bardzo osłabiony, to na wzmocnienie można podać roztwór miodu do picia (1 łyżeczka miodu na szklankę letniej przegotowanej wody). Delikatna herbata z rumianku jest korzystna na zatrucia pokarmowe. Jeżeli biegunka nie przejdzie do 2-3 dni, to należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Chciałam pokreślić, że ptakom przeziębionym nie wolno podawać leków przeciwgrypowych stosowanych u ludzi. Można zastosować krople jeżówki purpurowej, która u ptaków podnosi odporność. Pozdrawiam

Jakie są kolory papużek falistych?

W naturalnych warunkach wszystkie papużki są zielono-żółte, a barwa zielona jest dziedziczona w sposób dominujący. Papugi te dzięki takiemu ubarwieniu są prawie niewidoczne w liściach drzew, co chroni je przed wrogami. W wyniku krzyżowania ze sobą papug w hodowli, powstały papużki o różnych kolorach. U ptaków tych dominują cztery główne kolory: żółty, zielony, niebieski, biały. Kolory te występują w różnych kombinacjach i różnych odcieniach. Klasyczne papużki faliste, których kolory są zbliżone do form dzikich, mają czarny wzór na skrzydłach i tylnej części głowy (prążki), oraz czarne plamki na policzkach. W odmianach hodowlanych wzory te mogą przyjąć barwę szarą (odmiana szaroskrzydła), brunatną (odmiana cynamonowa), perłową (spangle) lub prawie białą (jasnoskrzydłe). Są odmiany  papużek, które nie mają tych prążków (lutino). Odmiana lutino to papużki równomiernie żółte, którym brakuje ciemnego pigmentu  o  czerwonych oczach. Papużki odmiany niebieskiej są podobne do formy dzikiej, tylko że w miejsce koloru zielonego (brzuch, boki) powstaje niebieski, a koloru żółtego (głowa, szyja) powstaje kolor biały. Odmiany perłowe (spangle) to ptaki o odwróconym rysunku fal (skrzydła). Te części upierzenia, które są powszechnie białe lub żółte, u papug perłowych mają barwę czarną, a partie piór, które powinny być czarne, są u spangli białe lub żółte. W wyniku mutacji genów powstały też papugi o żółtej masce (głowa, szyja, okolice dzioba). Ptaszki te mają maskę cytrynowo-żółtą, a reszta upierzenia jest na ogół niebieska. Odmiany szare (szare pióra) występują we wszystkich odcieniach (od jasnoszarego po antracyt). U osobników z tej linii występują kolory: szary, biały i czarny. Są też odmiany białe (albino), opalowe (mniejsza ilość czarnych plamek na skrzydłach i tyle głowy) i tęczowe (barwa żółto-zielono-niebieska). Wśród papużek falistych nie ma ptaków czerwonych, różowych, brązowych. Pozdrawiam

Jak śpi papużka falista?

Czasem moja papużka śpi głową w dół. Zwisa z dachu klatki. Czy jest to normalne?

Zwykle papużka falista śpi wsparta na jednej nodze z głową ukrytą w piórach grzbietu. Spanie papużki głową w dół jest raczej nietypowym zachowaniem, którego przyczyną może być cecha osobnicza ptaka lub papużka chce w ten sposób zwrócić na siebie uwagę. Należy ptakowi poświęcić więcej uwagi. Pozdrawiam

Jak wygląda język dzwięków papużek falistych?

Papużki faliste w naturalnych warunkach żyją w grupach (w głębi Australii na suchych terenach) i w grupach tych wszystkie ptaki robią równocześnie to samo. W gromadzie papugi faliste czują się bezpieczniej i dzięki doskonałemu słuchowi mogą się ze sobą porozumiewać. Papugi faliste potrafią wydawać różne dźwięki i potrafią rozpoznawać po głosie wszystkich swoich współtowarzyszy. Typowe zachowania tych ptaków najlepiej można poznać, obserwując je w stadzie. Należy pamiętać, że pomiędzy osobnikami tego samego gatunku są znaczne różnice zarówno w wyglądzie,  jak i temperamencie. Ptaki te żyjąc w grupach wspólnie bronią się przed wrogiem i razem szukają pokarmu. Podczas poszukiwania pokarmu nawołują się i dzięki temu każdy ptak wie, gdzie znajdują się inni członkowie stada. Kiedy ptaki zauważą drapieżnika (wroga) wówczas pojawia się bardzo ostry, dźwięczny okrzyk (okrzyk alarmowy) i wtedy wszystkie ptaki szybko odfruwają. Hodowana w klatce papuga wyda taki okrzyk, gdy przestraszy się nieznanych przedmiotów lub zobaczy drapieżnego ptaka przez okno. Często jednak ptaki hodowane w klatce wydają taki dźwięk bez wyraźnego powodu. Niektóre ptaki hodowlane donośnie wrzeszczą (przypuszcza się, że papugi pozbywają się tak nadmiaru energii). Takich odgłosów nie wydają papużki żyjące na wolności. Kiedy papuga falista czuje się zagrożona przez któregoś ze swoich współtowarzyszy lub jest zaniepokojona nieznanymi przedmiotami, które pojawiły się w jej otoczeniu, wydaje odgłos lęku, który brzmi jak krótkie gdakanie. Czasem młode papużki lub samiczki, które chcą być karmione wydają ciche, gulgoczące kwilenie (odgłos proszenia). Ptaki przyjmują przy tym lekko skuloną postawę i zwieszają skrzydła, często drżące. Trochę inaczej brzmi odgłos karmienia (cichy, wysoki piszczący dźwięk) wydawany przez samca, który chce karmić samiczkę. Jednocześnie przy tym samiec z lekko napuszonymi piórami drepcze dookoła samiczki i kiwa głową ze zwężonymi źrenicami. Czasem możemy zaobserwować jak w czasie odpoczynku (ptak siedzi jak podczas snu, ale z oczami zamkniętymi do połowy) papużka cicho zgrzyta dziobem lub poćwierkuje. Oznacza to, że ptak jest w pełni odprężony i odpoczywa. Podobne dźwięki (cicho świergocząc) wydają papużki o zmierzchu przed zaśnięciem, kiedy czują spokój, odprężenie. Wówczas takim ptakom nie należy przeszkadzać w odpoczynku.

Czy papużkę falistą można nauczyć mówić?

Od kilku miesięcy próbuję moją papużkę nauczyć mówić, ale bez skutku, czy jest szansa, że papużka falista z czasem nauczy się przynajmniej parę słów ?

Niektóre papugi faliste da się nauczyć mówić, ale nie wszystkie. Oczywiście ptaki te nigdy nie będą mówić tak jak ary czy żako, ponieważ nie mają takich zdolności. Najlepiej jest uczyć ptaki młode kupione od hodowcy i ptaki trzymane pojedynczo w klatce. Papugi trzymane w grupie będą naśladować głosy innych papug. Papużki faliste mówią dość niewyraźnie i nauka imówienia wymaga dużo cierpliwości i wytrwałości. Ptaki te łatwiej naśladują różne odgłosy, które kiedyś usłyszały, na przykład krótką melodię czy głos dzwonka do drzwi. Jest jednak wiele papużek, które nie potrafią mówić i nie mają też umiejętności naśladowania innych odgłosów. Nie należy z tego powodu być rozczarowanym, a warto sprawdzić, czy papuga nie ma innych zdolności. Pozdrawiam, odpowiedź nadesłano z opóźnieniem z powodu urlopu.

Moja papużka falista boi się wszystkiego, co jest nowe. Jak to zmienić?

Witam. Posiadam już wchodzącą w wiek dorosłości papużkę falistą. Niestety mam z nią duży problem - wszystkiego się boi! Oswajanie jej z jedną małą rzeczą trwa minimalnie godzinę. Kiedyś próbowałam przez kilka dni oswoić ją z piłeczką - bez skutku, dałam sobie spokój. Jak mogę to zmienić? Poza tym mam jeszcze jeden problem. Jak przyzwyczaić Gucia (tak się wabi ta papużka) do korzystania z huśtawki? Strasznie się jej boi.

W naturalnych warunkach papużki faliste są często obiektem polowań większych ptaków, dlatego instynktownie są bardzo czujne i łatwo je wystraszyć. Nie można ich  wziąć na ręce i głaskać jak małego królika czy świnkę morską, ale można je obserwować i zaprzyjaźnić się z nimi. Strach twojej papużki przed wszystkim co jest nowe, może być spowodowany jakimś wcześniejszym stresem. Może wcześniejszy właściciel chwycił gwałtownie papużkę ręką. Schwytanie dla każdego ptaka jest dużym przeżyciem. Być może zaufanie ptaka do człowieka jest zaburzone. Oswajanie niektórych ptaków jest trudne i łatwiej oswajają się ptaki młode. Warto jednak próbować odbudować zaufanie papugi, co wymaga dużo cierpliwości i troski. Papużka falista nie może przebywać w pokoju, w którym są hałasy i głośno nastawiony telewizor. Ptaki te mają doskonały słuch (słyszą w zakresie częstotliwości od 400 do 20 000 Hz), więc strzały pochodzące z filmu lub inne odgłosy mogą papugę bardzo wystraszyć. Również kot i pies mogą być dla ptaka stresem. Papużki  faliste oswojone zwykle chętnie bawią się piłeczką lub huśtają na huśtawce i bardzo lubią towarzystwo dzieci.  Można na razie zrezygnować z huśtawki i próbować zdobyć zaufanie ptaka w otoczeniu, w którym jest spokój i papużka czuje się bezpiecznie. Przez pręty klatki podajemy papużce smakołyki i staramy się do niej mówić przebywając jak najczęściej w pobliżu papugi, tym bardziej gdy papużka nie ma towarzystwa (jest sama w klatce). W przyrodzie ptaki te żyją w stadach i wydając różne dźwięki porozumiewają się ze sobą. Daje im to poczucie bezpieczeństwa. Papużki faliste rozpoznają po głosie swoich współtowarzyszy i podczas poszukiwania pokarmu nawołują się nawzajem oraz ostrzegają, gdy zbliża się wróg. Nie należy rezygnować z próby odbudowy zaufania papużki, stopniowo zapoznajając ją z różnymi zabawkami, chociaż może to zająć trochę czasu. Klatka z ptakiem powinna być w pomieszczeniu gdzie jest spokój, dlatego też telewizor, radio powinny być znacznie ściszone, aby papuga mogła się stopniowo przyzwyczaić do różnych odgłosów. Nie łapiemy w locie ptaka, który nas się boi, ale jeżeli z jakiś powodów musi być złapany, to robimy to w ciemnym pomieszczeniu, bo wtedy papużka słabo widzi i nie będzie próbowała uciekać. Pozdrawiam

Czy papużka falista może przebywać w jednej klatce z amadyną?

Mam papugę falistą, czy może siedzieć w klatce z amadyną?

Zwykle nie łączy się dwóch gatunków ptaków w jednej klatce. Papużki faliste są przyjazne wobec innych ptaków, a niektóre amadyny mogą tyranizować inne ptaki, mniejsze od siebie. Połączenia międzygatunkowe raczej udają się w wolierach, gdzie ptaki mają dużo przestrzeni. Pozdrawiam

Czy biegunka u papużki falistej zawsze musi być chorobą?

Luźne odchody u papugi zawsze powinny zwrócić naszą uwagę i powinniśmy obserwować ptaka. Po zjedzeniu dużej ilości soczystych owoców papuga też może wydalać dość wodnisty kał, ale jest on zwykle uformowany. Jeżeli papużka wydala wodnisty kał, a pióra przy kloace są zabrudzone to na pewno ptak ma zaburzenia trawienne. Przy stanie zapalnym jelita ptak również może wydalać niestrawione ziarno. Bardzo niebezpieczne są odchody nie tylko luźne, ale zbyt wodniste z domieszką krwi, śluzu i ze zmienioną barwą (zielonkawa, żółta). Papuga może cierpieć nie tylko na zaburzenia pokarmowe (nieodpowiednie żywienie), ale może to być również infekcja, przeziębienie, zatrucie pestycydami lub metalami ciężkimi. Samice papug rozpoczynające wysiadywanie jaj również mogą wydalać wodniste, cuchnące odchody, które można pomylić z biegunką. Pozdrawiam

Co zrobić, jeżeli papużka ucieknie?

Trudno będzie złapać papużkę, która uciekła na zewnątrz i jest z nami mało oswojona. Jeśli ptak usiądzie na drzewie koło domu możemy użyć siatki np. do łapania motyli. Najpierw musimy się upewni,ć czy ptak już się uspokoił. Staramy się to robić wczesnym wieczorem, bo wtedy ptaki są spokojniejsze. Jeśli ptak usiądzie w jakimś miejscu zbyt wysoko, możemy w pobliżu umieścić jego klatkę z wodą i jedzeniem. Drzwiczki od klatki powinny być otwarte. Być może głodny ptak będzie próbował sam wrócić do klatki. Jednak nowe otoczenie, inne zwierzęta, hałas mogą wystraszyć papugę tak, że ucieknie zbyt daleko. Wtedy można zapytać sąsiadów, czy nie widzieli naszej papużki. Niestety, nie mamy jednak stuprocentowej gwarancji, że złapiemy naszą papugę. Łatwiej będzie złapać papugę w mieszkaniu, jeśli uciekła z klatki, a ptak jest za mało oswojony z nami. Również robimy to wieczorem, przy użyciu siatki, zachowując spokój, lub zostawiamy otwarte drzwiczki od klatki, aby papuga mogła się do niej dostać. Nie łapiemy ptaka za ogon, ponieważ wystraszony będzie próbował uciec i wtedy możemy zrobić mu  krzywdę. W zasadzie powinniśmy na tyle oswoić papużkę, żeby można było ją wypuszczać z klatki, aby ptak, co jakiś czas mógł trochę polatać dla zdrowia i sprawności skrzydeł. Oczywiście okno, jak i drzwi do innych pomieszczeń powinny być zamknięte. Pozdrawiam

Jaką wybrać klatkę dla papugi falistej?

W sklepach zoologicznych są różne klatki dla papużek falistych. Jaką wybrać, aby była najlepszym domem dla tej papugi?

Klatka powinna być wystarczająco obszerna i wyposażona w odpowiednie elementy. Zwracamy też uwagę na szerokość klatki, ponieważ papużki latają w poziomie, więc klatka wysoka i wąska nie zapewni ptakowi tyle swobody w poruszaniu się, co klatka szeroka. Minimalne rozmiary klatki to: 45 cm wysokość, 30cm szerokość, 50cm długość. Przerwy między drutami nie powinny być za duże, bo papużka będzie próbowała wysunąć głowę. Papugi uwielbiają się wspinać, pomagając sobie dziobem, więc pręty w klatce powinny być ustawione poziomo, a nie pionowo. Inaczej jest w przypadku małych ptaków (kanarki, astryldy), które w klatkach o poziomych prętach wskakują na boczne ściany i niszczą sobie pióra, dlatego w klatkach dla tych ptaków pręty w klatce powinny być ustawione pionowo. Żerdki do siedzenia nie mogą być z tworzywa sztucznego, lecz powinny być wykonane z drewna, o nierównej powierzchni i zróżnicowanej średnicy (od 12mm do 20mm), aby ptaki mogły ćwiczyć mięśnie stóp, co uchroni je przed chorobami i ich zniekształceniami. Można samemu przygotować żerdki z gałęzi drzew (olcha, lipa, topola, wierzba, dąb). Wszystkie gałęzie po przycięciu należy dokładnie wyszorować w gorącej wodzie, aby usunąć szkodliwe substancje i wysuszyć. Wyposażeniem klatki powinny być także: automatyczne poidełko, karmidełko, basenik do kąpieli. Aby papużka się nie nudziła, zapewniamy jej też zabawki (zawieszone dzwoneczki, huśtawki, świeże gałęzie, szyszki). Niezależnie jak duża jest klatka, należy papużce codziennie umożliwić swobodne latanie po mieszkaniu, aby ptak był zdrowy i sprawny fizycznie. Pozdrawiam

Czy przeziębionej papużce można podawać miód do picia?

Podobnie jak u ludzi, u papużek zdarzają się przeziębienia, najczęściej wiosną i jesienią. Są one bardziej niebezpieczne dla ptaków niż ludzi. Jest to spowodowane inną budową układu oddechowego u ptaków. Chorej papużce, oprócz urozmaiconego pokarmu, możemy podawać roztwór miodu do picia (1 łyżeczka na szklankę letniej wody przegotowanej). Nie podajemy miodu ptakom bardzo osłabionym. Dla nich raczej jest wskazany roztwór glukozy (5%) z witaminami. W żadnym wypadku przeziębionym ptakom nie należy podawać leków przeciwgrypowych stosowanych u ludzi. Można podawać krople z jeżówki purpurowej (5-10 kropli na poidełko przez 7-10 dni), która u ptaków podnosi odporność organizmu.

 

Jak po kolorze woskówki rozróżnić płeć u papużek falistych ?

Witam. Mniej więcej rok temu kupiłam niespokrewnioną parkę papużek falistych. Miesiąc temu zawiesiłam im budkę lęgową i zaczęłam intensywnie podawać karmę jajeczną i kiełki. Zaczęło mnie zastanawiać, że w budce częściej przebywa samiec niż samica. Przyjrzałam się mu i zauważyłam, że jego woskówka ma kolor jasnoniebieski ( wszędzie czytam że ma być ciemnoniebieski, ale jest sporo niejasności w opisach i założeń kolorystycznych ). Dodam, że papużka jest jasnoniebieska z żółtym łepkiem, nieco bardziej kanciastym niż u samiczki i przejawia zachowania opisywane w internecie jako typowe dla samca, poza kopulacją z przedmiotami w klatce i oczywiście samicą . Czy mój samczyk to na pewno samczyk, tak jak twierdził hodowca, czy też samica?  Chciałabym wiedzieć, bo jeśli to dwie samiczki, to może szkoda je karmić ciągle jajkiem i stymulować hormonalnie.

Płeć u papużek falistych określa się na podstawie koloru woskówki, która w przypadku samic jest brązowa, a samców niebieska (nie wszystkie odmiany). Woskówka u samców przybiera kolor cielisty u odmian albinotycznych, lutino i recesywnych szeków (arlekinów). Zwykle papużki faliste charakteryzują się jaskrawym ubarwieniem z różnymi rysunkami na upierzeniu. Barwa upierzenia, woskówki, a także intensywność barwy jest warunkowana genetycznie. Zdarzają się papużki o jaśniejszym upierzeniu, dlatego też twój samczyk może mieć woskówkę koloru jaśniejszego (jasnoniebieską). W naturalnych warunkach, w porze godowej samczyki wspinają się wśród drzew i wskazują samiczkom miejsca na dziuplę lęgową i jeśli samiczka przyjmie propozycje, to samczyk od razu zaczyna urządzać dziuplę. Samczyk może być zainteresowany budką lęgową, budową gniazda (materiałem na gniazdo mogą być wióry drewniane, które ze względów higienicznych rozsypujemy na podłodze budki dopiero po wykluciu się młodych), aby przystąpić do godów, chociaż to właściwie samiczka powinna tam częściej przebywać. W czasie godów samczyk będzie karmił samiczkę, czyścił jej piórka, kiwał głową, a gotowość do godów może samiczka okazać dopiero po kilku dniach. Pozdrawiam

Czy papużki faliste dwu-trzyletnie można oswoić?

Kupiłem moją pierwszą papużkę falistą, jak miała maksymalnie rok (koniec maja 2011). Niestety, wtedy nie myślałem o oswajaniu mojej papużki. Drugą kupiłem w lipcu tego samego roku, też miała około roku. Teraz jest grudzień 2012, więc na pewno mają co najmniej po 2 lata. Czy da się je jakoś oswoić?

Najłatwiej oswajają się papużki kilku miesięczne (5-8). Oswajanie papug dwu- lub trzyletnich może być dużo trudniejsze i będzie zależało głównie od tego, jaki miały wcześniejszy kontakt z człowiekiem. Jednak papużki faliste to zwierzęta bardzo towarzyskie. Jeżeli chcemy zdobyć zaufanie ptaka to starajmy się najczęściej przebywać w jego pobliżu i próbujmy do niego mówić. W naturalnych warunkach ptaki wydają różne dźwięki, aby komunikować się ze sobą. Papugi w hodowli (trzymane głównie pojedynczo), dlatego próbują do właściciela ,,mówić,’’ kiedy je uczy różnych słów, ponieważ maja taką potrzebę i traktują człowieka jak członka stada. Oswajanie papużki falistej najlepiej przebiega, gdy próbujemy ją przyzwyczaić do naszej dłoni. Starajmy się codziennie wsuwać dłoń do klatki z jakimś ulubionym przysmakiem ptaka (kolba, ulubiony owoc, kłosy prosa senegalskiego). Z czasem papużka nabierze ufności i w końcu usiądzie na palcu właściciela lub ręce. Należy liczyć się z tym, że ten proces będzie długotrwały i będzie wymagał dużo cierpliwości. Można spróbować podać ptakowi ulubioną zabawkę (lusterko, dzwoneczek, piłeczkę). Początkowo reakcja ptaka może być obojętna, ale po jakimś czasie papużka będzie próbować dotknąć zabawki (łapać ją). Można zabawkę przesunąć do nadgarstka i obserwować, co ptak zrobi. Kiedy papużka przestanie bać się naszej ręki to podąży za zabawką (np. piłeczką na sznurku, szpulką od nici). Wszystkie te czynności wykonujemy spokojnie, aby nie wystraszyć ptaka. Proces oswajania może trwać kilka tygodni lub kilka miesięcy, ale warto próbować. Oswojony ptak będzie siadał na ręce właściciela i bawił się z nim. Nie należy rezygnować z próby oswajania starszego ptaka, bo może się udać. Pozdrawiam

Czy papużce falistej można dodawać miód do wody do picia?

Tak można od czasu do czasu, szczególnie jesienią, zimą, również, kiedy ptak jest osłabiony. Miód dobrze wpływa na trawienie. Działa jak probiotyk i wspomaga rozwój pożytecznych bakterii jelitowych. Chociaż składa się głównie z fruktozy, glukozy i wody, to zawiera także śladowe ilości enzymów, minerałów (żelazo, wapń, magnez, cynk, potas, fosfor), aminokwasów. Ważnymi składnikami miodu są flawonoidy, kwasy fenolowe oraz witaminy: ryboflawina, niacyna, kwas pantotenowy. Miód również należy podawać ptakom w okresie aklimatyzacji do nowych warunków.

W jakim wieku można oddawać młode papużki faliste?


 

Najlepiej oddawać młode papużki w wieku 6- 8 miesięcy. W tym wieku młode przeszły pierwsze pierzenie i są dojrzałe płciowo. Takie ptaki tez można łatwo oswoić. Najważniejsze jest to, że kiedy oddajemy młodą papużkę to powinna ona samodzielnie jeść ziarno, owoce, pić wodę. Ptak również powinien umieć samodzielnie latać. W wieku około 4 tygodni młode stopniowo opuszczają budkę lęgową i próbują się wspinać i latać (w klatce można umieścić gałązki do wspinania, linki konopne). Aby ptaki nauczyły się latać trzeba im zostawić otwarte drzwiczki od klatki, a klatka nie może stać wysoko nad podłogą. Wokół klatki należy umieścić coś miękkiego, aby ptaki nie zrobiły sobie krzywdy. Nowo otoczenie jest dla młodego ptaka na początku stresem, dlatego ptak, który nie potrafi samodzielnie jeść i pić może się zagłodzić. Nowy właściciel może umieścić młodą papużkę (nie potrafi jeszcze samodzielnie latać) w ciasnej i zamkniętej klatce, a taki ptak może mieć później poważne problem z fruwaniem.

Czy papużkom można podawać płatki róży?

Można podawać płatki róży dzikiej. Płatki róż ozdobnych, które rosną w ogródkach radziłabym nie podawać, ponieważ mogą zaszkodzić ptakom.

Co zrobić, gdy papużka nie da rady latać?

Co tydzień wypuszczam moje dwie papużki z klatki, żeby sobie polatały i zauważyłem, że jedna nie da rady latać, co mam robić?

Może być kilka powodów, dla których twoja papużka nie daje rady latać: choroba ptaka, wady w budowie skrzydeł, brak jakiejś sterówki (pióra wyrastające z ogona) lub zbyt wcześnie podcięte lotki (pióra wyrastające ze skrzydła). Jedną z przyczyn może być pierzenie się ptaka. Papużki faliste trzymane w domu pierzą się zwykle raz lub wyjątkowo dwa razy w roku. Pierzenie u papużki falistej zaczyna się od zrzucania piątej lotki dłoniowej. Pióra po obu stronach ciała są zrzucane na zmianę. Utrata małych piór jest niezauważalna. Odrastają one w ciągu kilku dni. Lotki i sterówki mogą odrastać kilka miesięcy. Normalnie zdrowa i w dobrej kondycji papużka wymienia piórka niezauważalnie. Jeśli ptakowi brakuje jakiś sterówek, co może się zdarzyć w okresie pierzenia, to ptak przez jakiś okres może nie fruwać. Dobrze jest w tym czasie w klatce, która powinna być duża umieścić elementy do wspinania (linki konopne, gałązki drzew), aby papużka miała możliwość wspinania się, dopóki nie odrosną jej pióra. Innym powodem niezdolności papużki do lotu może być to, że kupiłeś lub dostałeś papużkę, której w młodości (okres, kiedy uczy się latać) podcięto lotki. Taki ptak nie ma (bo nie latał) rozwiniętych mięśni, które są bardzo ważne do pracy skrzydeł. Tutaj jest większy problem, bo papużka może już nigdy nie latać, ale elementy wspinające w klatce są nadal jak najbardziej wskazane. Jeśli ptak w okresie, kiedy uczył się samodzielnie jeść, fruwać był trzymany w małej klatce i miał mało ruchu to też może mieć opory przed lataniem. Latanie u ptaków jest instynktowne, więc można papużkę próbować uczyć latać. Można udać się do weterynarza, który sprawdzi, czy ptak jest zdrowy, ma wszystkie lotki i nie ma wad w budowie skrzydeł. Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na to, że w okresie pierzenia ptak musi mieć bardzo urozmaiconą dietę, ponieważ pióra są żywe (ukrwione i unerwione) tylko wtedy, kiedy rosną, a po całkowitym odrośnięciu staja się martwe. Zbyt uboga dieta może być powodem kruchych, łamliwych i źle wykształconych piór. Twoja papużka, chociaż ma problemy z fruwaniem powinna mieć dużo ruchu. Pozdrawiam

Czy papużki faliste można trzymać w klatce z innymi ptakami?

Papużki faliste mogą zrobić krzywdę mniejszym ptakom (kanarki, mewki, zeberki) raniąc ich. Nawet nimfy uciekają przed nimi, chociaż są większe, dlatego w klatce z papużkami nie powinny być ptaki innego gatunku. Również w wolierze papużki faliste są niebezpieczne dla innych ptaków. Mogą mniejszym ptakom (mewki, zeberki) zniszczyć gniazda, jajka, ranić młode. Zdarzają się wyjątki od reguły (bardzo rzadko), kiedy dwa różne gatunkowo ptaki się tolerują, ale takie ptaki muszą być trzymane razem od pisklęcia.

Czy papużki faliste mogą jeść pszenicę?

Papużki faliste należą do małych papug i karmimy je prosem (różne rodzaje: białe, czerwone, żółte), łuskanym owsem, ale pszenicy im nie podajemy. Papużki te mają małe przełyki i ich przewód pokarmowy nie jest przyzwyczajony do takiego ziarna. Pszenicę można podać większym papugom (średnim), ale też nie w dużych ilościach. Najlepiej zaopatrzyć się w mieszankę ziaren przygotowaną specjalnie dla małych papug.

Czy papużka może kurczyć i rozszerzać źrenice?

Moja papużka kurczy i rozszerza źrenice, szczególnie, gdy bawi się piłeczką. Czy to jest prawidłowe zachowanie?

To, że papużka falista kurczy źrenicę podczas zabawy ulubioną zabawką świadczy o jej zadowoleniu i dobrym stanie zdrowia. Taki rodzaj zachowania jest obserwowany zwłaszcza u dużych papug (np. amazonki), szczególnie w okresie godowym. Często może być połączony z napuszaniem piór i nawoływaniem. U aleksandretty obrożnej, kiedy samiec zaleca się do samiczki wydaje odgłosy i karmi ją, a ta świergocze i miga tęczówkami.

Co zrobić, gdy papużce przerastają pazurki?

Mojej papużce rosną strasznie długie pazurki, co jest tego przyczyną i jak można to zatrzymać?

Podobnie jak u ludzi paznokcie, pazurki u papużek rosną powoli, ale bezustannie. Ptaki trzymane w klatkach mają mało ruchu, więc są narażone na przerost pazurów (tkanki rogowej). W naturalnych warunkach dolegliwość ta nie występuje u papużek, ponieważ ptaki ciągle przemieszczając się w poszukiwaniu pokarmu ścierają pazury. Pazury mogą wyrastać w najróżniejszy sposób, dlatego należy je regularnie przycinać, aby zabezpieczyć ptaka przed zawieszeniem się na ścianach klatki, woliery lub o inne przedmioty. Przycinanie pazurów przeprowadzamy przy pomocy cążek do paznokci po zlokalizowaniu zasięgu naczyń krwionośnych w pazurach. Jeśli nie mamy wprawy to najlepiej o korekcję pazurów poprosić fachowca (weterynarz lub hodowca). Aby ograniczyć przerost pazurów można w klatce umieścić gałązki drzew owocowych, a klatka powinna być takiej wielkości, aby umożliwić ptakom jak najwięcej ruchu.

Czy papużki faliste mogą mieszkać w jednej klatce z kanarkiem?

Witam. Mam parkę papużek falistych 4-miesięcznych (u mnie 1,5 miesiąca). Dziś córka dostała kanarka. Czy mogą mieszkać razem?

W naturalnych warunkach poszczególne gatunki ptaków, chociaż zamieszkują podobne tereny to zazwyczaj tworzą swoje stada (w obrębie swojego gatunku), grupy (w grupie łatwiej dostrzec wroga), które równocześnie odbywają gody, składają jajka, wyruszają na żer i mają wspólne noclegownie. W obcowaniu ze współtowarzyszami pełnią różne role społeczne, a zbliżającego się ptaka obcego gatunku zazwyczaj odtrącają. Ptak danego gatunku będzie bronił swojego terytorium, swojej dziupli czy gniazda. Papużki faliste na wolności tworzą stada (do 60 osobników), w których ptaki równocześnie jedzą, kąpią się, odbywają gody. W hodowlach amatorskich korzystniej dla ptaków jest trzymać, co najmniej dwie papużki. Płeć parki jest obojętna, jeżeli ona składa się z dwóch samczyków lub samiczek. Te parki będą żyły w zgodzie i z czasem jeden z ptaków przejmie role ptaka odmiennej płci. Jeśli do tej pary dołączy się ptaka odmiennej płci to często dochodzi do agresywnej rywalizacji, głównie, gdy o względy jednego samczyka zabiegają dwie samiczki. Kanarek jest ptakiem innego gatunku, którego tryb życia i zachowania są odmienne niż u papużki falistej. Radziłabym nie umieszczać kanarka z papużkami, tym bardziej, że jest ich już para, która będzie traktować go jak intruza. Poza tym papużki faliste są większymi ptakami i mają większe dzioby i mogą dotkliwie zranić kanarka w przypadku agresji z ich strony. W klatce jest mało miejsca. Na wolności ptaki mając swobodę mogą schodzić sobie z drogi. Papużka i kanarek mogłyby się zaprzyjaźnić i żyć w zgodzie gdyby były trzymane razem od pisklęcia. Jeśli w klatce umieścimy dwie papużki i jednego kanarka lub dwa kanarki i jedną papużkę i na dodatek są to dorosłe ptaki to może dojść do agresji i rywalizacji, a najbardziej ucierpią kanarki, ponieważ są mniejsze. Najlepiej kanarka umieścić w oddzielnej klatce. Pozdrawiam

Co można dawać papużkom falistym oprócz ich karmy? Co jest szkodliwe?

Istotnym i ważnym elementem w diecie papużek oprócz karmy są: owoce, jarzyny i zielenina. Są one źródłem witamin i minerałów. Doskonałą zieleniną i warzywami dla tych ptaków są: gwiazdnica, mniszek lekarski, cykoria, pietruszka, szpinak, marchewka, rzeżucha (jest ważna dla papużek, bo zawiera dużo przyswajalnego jodu). Źródłem witamin są też liczne owce (papużki mogą jeść prawie wszystkie owoce, które je człowiek z wyjątkiem awokado i rabarbaru). Ptaki te powinny mieć zawsze dostęp do wapna (sepia, żwirek mineralny), szczególnie w okresie lęgu, karmienia młodych, choroby. Doskonałym dodatkiem jest kiść prosa senegalskiego, z którego papużki będą wydziobywać ziarenka, a przy okazji ćwiczyć dziób. Papugom tym nie należy podawać awokado (jest trujące), owoców z pestkami (pestki usuwamy), wszelkich słodyczy, kawy, alkoholu. Produkty o zbyt lepkiej konsystencj mogą spowodować sklejenie dzioba i niepotrzebny stres.

 

Co należy zrobić, jeśli podejrzewamy, że nasza papużka jest chora?

W wielu przypadkach jest trudno postawić jednoznaczną diagnozę choroby na podstawie obserwacji wizualnej (ptak jest osowiały, napuszony, nie chce jeść), ponieważ wiele tych objawów nie jest charakterystycznych tylko dla jednej choroby. Ptaki mają bardzo szybką przemianę materii i jeżeli nie będą mogły najeść się do syta (brak apetytu) to w krótkim czasie nie będą w stanie same ogrzać swoich ciał, co w efekcie może doprowadzić do hypotermii (obniżenie temperatury ciała), która może być przyczyną śmierci ptaka. Dlatego też, zanim udamy się do lekarza z papużką, należy ją umieścić w ciepłym pomieszczeniu (w temperaturze ok.30 stopni Celsjusza). Karmidełko i naczyńko z wodą umieszczamy blisko żerdek, aby zwrócić uwagę ptaka na pokarm. Można nad klatką z ptakiem lub obok zawiesić żarówkę. Najlepsze są do tego lampy emitujące promienie podczerwone, które dają więcej ciepła niż światła. W sklepie można też nabyć specjalną klatkę służącą do przetrzymywania chorego ptaka.

Czy papużce falistej można podawać kwiaty do jedzenia, i jakie?

Kwiaty roślin nie są koniecznością w żywieniu papug, ale mogą być dla nich zabawą i urozmaiceniem. Najbardziej popularne kwiaty, które możemy podać papużce to: stokrotka, mniszek lekarski (mlecz), rumianek, fiołek trójbarwny, nasturcja. Kwiaty mniszka należy zrywać jak są małe, ponieważ są słodkie i chętnie zainteresują się nimi papugi, w przeciwieństwie do kwiatów zrywanych później, ponieważ są gorzkie. Bardzo wartościowe są liście mlecza. Zawierają dużo potasu, krzemu, karotenoidy oraz witaminę C i witaminy z grupy B. Dużo witaminy C zawierają liście fiołka i też są jadalne. Kwiaty rumianku podajemy papużkom, głównie w celu ich uspokojenia. Można też podawać kwiaty (tylko kwiatostan, ponieważ inne części roślin w niektórych przypadkach mogą być trujące) drzew takich jak: jabłoń, grusza, śliwa, pomarańcza, cytryna. Z kwiatów warzyw są jadalne; kwiaty cukini, dyni, groszku jadalnego. Kwiaty z groszku ozdobnego są trujące. Wszystkie kwiaty podajemy w małych ilościach.

Czy papużki faliste mogą jeść kapustę?

Liście surowej kapusty nie są wskazane dla papużki falistej, ponieważ mogą wywołać wzdęcia, a przede wszystkim zawierają substancje, które obniżają przyswajanie jodu w przewodzie pokarmowym. Jest to ważne dla papużek, ponieważ są one szczególnie wrażliwe na brak jodu.

Jak przyzwyczaić do siebie dwie papużki, które dotąd były trzymane pojedynczo (nie tolerują się)?

Agresywne zachowania mogą zdarzać się również u papużek falistych. Żyjące na wolności papugi faliste rozwiązują ten problem unikając się nawzajem (odfruwają). Rzadko zdarza się by uparcie ze sobą walczyły. Dwie samiczki mogą walczyć o atrakcyjną dziuple lęgową. Może dojść nawet do wymiany ciosów dziobem. Słabsza samiczka kończy konflikt i odfruwa. Samczyk z uwag na wrodzone opory przed zaatakowaniem samiczki nie pomaga swojej partnerce w sporze i pozostaje z boku. Na wolności papużka sama może sobie wybrać partnera spośród współtowarzyszy, dlatego też ptak hodowany w klatce może odrzucić wybranego dla niego partnera. Również starszy ptak, który czuje się jak władca terytorium może próbować przegonić nielubianego towarzysza. Jeśli jeden ptak atakuje drugiego to trzeba szybko ich rozdzielić. Przyzwyczajenie ptaków do siebie najlepiej przebiega, gdy zdobędziemy ptaka młodego prosto z gniazda. Tego młodego ptaka umieszczamy najpierw w małej klatce, w pomieszczeniu oddzielonym od już zamieszkałej papużki. Nie zna on jeszcze ludzi, więc będzie im ufał i pozwalał się brać do ręki. Po trzech lub czterech dniach oba ptaki można spróbować połączyć. Karmienie powinno przebiegać pod nadzorem. Potem możemy je pozostawić same sobie lub jeszcze raz rozdzielić. Jeśli nie planujemy większej hodowli to płeć nie powinna mieć znaczenia przy wyborze drugiej papużki. Jeżeli w klatce mamy dwa ptaki tej samej płci to po pewnym czasie jeden z nich wcieli się w rolę partnera odmiennej płci.

Ile lat żyją papużki faliste?

Przeciętnie papużki faliste żyją od 8-9 lat, ale są takie, które żyją nawet od 15-25 lat. Oczywiście w naturalnych warunkach (Australia) ptaki będą żyć krócej, ponieważ są narażone na  atak naturalnych wrogów takich jak sokół australijski czy węże. Przed wrogami chroni je życie w stadzie oraz zielone ubarwienie, dzięki któremu w liściach drzew są one prawie niezauważalne.

Czytałam, że w żywieniu papużki falistej ważną rolę odgrywają kiełki nasion. Jak często należy je podawać?

Kiełkujące ziarna nasion zawierają wiele witamin i składników mineralnych. Są bardzo zdrowe i ważne w żywieniu papużki falistej. Ptaki w okresie lęgów i wychowujące pisklęta powinny codziennie otrzymywać kiełkujące nasiona. Pokarm ten często podajemy również w okresie pierzenia (wymiany piór). Pióra papużki falistej pozbawione odpowiedniej ilości ważnych składników pokarmowych (witamin, minerałów) będą kruche i skarłowaciałe. Poza okresem lęgowym i pierzenia kiełki należy podawać co cztery tygodnie, przez około 20 dni. Jeśli po dwóch do trzech godzin nasiona nie zostaną zjedzone,  należy je wyrzucić, ponieważ kiełki bardzo szybko pleśnieją.

 

Jakie owoce je papużka falista?

Jakie owoce je papużka falista?

Owoce to przysmak dla papużki falistej i ważne źródło witamin oraz minerałów. Oprócz tego znajduje się w nich dużo wody. Większość owoców, które spożywa człowiek, jedzą też papużki. Najlepsze są świeże jak: jabłka, gruszki, kiwi, ananasy, pomarańcze, melony, mandarynki, morele, mango, banany, brzoskwinie, winogrona, maliny, czereśnie, truskawki, jeżyny. Niestrawne dla papużek falistych są: awokado (trujące), grejpfruty, cytryny, śliwki, rabarbar. Z owoców pestkowych przed podaniem należy usunąć pestki. Owoce jagodowe, czereśnie, winogrona dajemy w kawałkach, ponieważ ptak sam ich nie rozdziobie. Całe winogrona, czereśnie ptak zje tylko wtedy, gdy się mu je przytrzyma. Banany podajemy ze skórką w plasterkach. Większe plastry bananów oraz kawałki brzoskwiń, jabłek czy gruszek można wcisnąć między pręty klatki. Mniejsze części różnych owoców najlepiej podać w miseczce lub koszyczku. Wszystkie owoce muszą być dobrze umyte i wysuszone. Zgniłe miejsca usuwamy z dużym naddatkiem. Jeśli zauważymy pleśń na owocach, to je wyrzucamy, ponieważ szybko się rozprzestrzenia i może być źródłem infekcji jakimś grzybem. Niebezpieczny jest grzyb z rodzaju Aspergillus, który atakuje drogi oddechowe ptaka, dlatego należy pamiętać o usuwaniu resztek niedojedzonych, pleśniejących owoców.

Jakie warunki trzeba stworzyć papużkom falistym w hodowli, aby się rozmnażały?

 

Papużki faliste żyjące na wolności nie budują gniazd, a jajka składają w wypróchniałych dziuplach drzew i zagłębieniach skalnych. W hodowli parka nie rozmnoży się, jeśli nie zapewnimy jej budki lęgowej (kadłubek), która powinna przypominać wypróchniałą dziuplę. Budkę można wykonać ze sklejki, a w drewnianej podłodze musi być wgłębienie gdzie pojawią się jajka. Zagłębienie lęgowe powinno mieć średnicę od ośmiu do dziesięciu, a głębokość około dwóch centymetrów. Otwór wejściowy może być tylko po przeciwnej stronie tego zagłębienia, aby samiczka wchodząc do budki nie musiała przechodzić po lęgu. Na zewnątrz poniżej otworu wejściowego umieszcza się żerdkę do siedzenia, ponieważ przez ten otwór będzie karmiona samiczka przez samczyka w czasie wylęgu. Materiałem na gniazdo najlepsze są wióry drewniane, które dopiero po wykluciu młodych (ze względów higienicznych) rozsypujemy po podłodze budki lęgowej. Do wyklucia się potomstwa wystarczy jedna parka ptaków, odpowiednia klatka i budka lęgowa. Jednak, aby rozmnażanie papużek przebiegało sprawnie, najlepiej trzymać dwie pary ptaków obok siebie w przyległych klatkach. Odgłosy papug z sąsiedniej klatki zachęcają ptaki do godów. Jedna para jest zwykle mniej skłonna do gniazdowania. Rodzice przyszłych piskląt muszą być zdrowi i oswojeni z hodowcą. Hodowca przygotowuje dodatkową klatkę dla odchowanego potomstwa. W okresie gniazdowania ptakom należy zapewnić urozmaicony pokarm i dużo minerałów. Temperatura w gnieździe powinna wynosić 37 stopni Celsjusza, a w pomieszczeniu między 16, a 18 stopi Celsjusza. W sprzyjających warunkach ptak ten składa jajka od dwóch do trzech razy w roku, zwykle w ilości od czterech do sześciu. Wyląg następuje po 18 dniach wysiadywania. Rodzice karmią potomstwo wspólnie.

 

Słyszałam, że najlepiej oswajają się młode papużki faliste. Jak rozróżnić młodą papużkę falistą od dorosłej?

Przy rozróżnianiu papugi młodej od dorosłej zwracamy uwagę na kilka cech. Po pierwsze młode osobniki charakteryzują się różowym zabarwieniem woskówki (część ciała znajdująca  się bezpośrednio nad nosem). U niektórych młodych samiczek woskówka może być obrzeżona delikatną białawą otoczką. Dorosłe samiczki mają woskówkę brązową, a samce niebieską, chociaż nie u wszystkich osobników (samców) występuje ta cecha. U samców odmian: albino, lutino i recesywnych szeków (arlekinów) woskówka przybiera barwę cielistą. U niedojrzałych papug czoło jest prążkowane (czarne prążki). W trzecim miesiącu ciemne prążki zaczynają zanikać i czoło staje się jednobarwne. Zwracamy uwagę także na oczy ptaka, ponieważ młode osobniki mają tęczówkę całkowicie czarną. Z kolei u dorosłych jest już w pełni wykształcona tęczówka biała. Kolor dzioba ptaka młodego jest ciemniejszy niż u dorosłego. Najłatwiej jest oswoić papużki, które mają od 5 do 8 tygodni. Osobniki powyżej trzeciego miesiąca znacznie dłużej się zadomawiają w nowym otoczeniu.

Czy papużka falista lubi się bawić?

Papużka falista jest bardzo nieszczęśliwa, gdy całymi dniami siedzi samotnie w klatce, dlatego potrzebuje kontaktu ze swoim właścicielem. Możemy szybko zdobyć zaufanie naszego pupila, wymyślając mu różne ciekawe zajęcia. Szelest przewracanych kartek gazety, którą czytamy, może wzbudzić ogromne zainteresowanie papugi, podobnie jak pognieciony papier. Papużka na pewno zacznie dreptać za szpulką po niciach lub papierową kulką, które powoli przesuwamy. Ptak ten uwielbia zabawy z piłeczką. Wystarczy np. piłeczkę położyć na stole, a papuga będzie ją łapać dziobem i rzucać. Nasz pupil chętnie poszuka jedzenia (najlepiej smakołyku)  w pudełku, w którym zrobimy małe otwory. Papużki te uwielbiają tańczyć. Jeśli przy nastawionej muzyce spróbujemy pokołysać się w jej rytm, to po kilku minutach papuga zacznie nas naśladować. Rysowanie kredkami na białej kartce tak ją fascynuje, że często próbuje pocierać dziobem po większych kolorowych plamach. Ptaki te świetnie czują się w towarzystwie dzieci, z którymi chętnie się bawią. Jeśli nie mamy czasu dla naszego pupila to powinniśmy mu zapewnić różnego typu zabawki, które możemy kupić  w sklepie zoologicznym. Każdą nową zabawkę myjemy przed włożeniem do klatki. Wszystkie wiszące zabawki mocujemy na krótkim cienkim łańcuszku lub krótkim grubym sznurku, w taki sposób, żeby ptak nie mógł  się w nie zaplątać !!!

Co jedzą kury, karzełki łapciate ?

Dzień Dobry Dostałem od znajomych , kury ozdobne karzełki łapciate.Czy te kury karmi się tak jak inne kury ?Czy powinno się je szczepić ? Pozdrawiam.

Jedzą wprawdzie wszystko co kury zwykłe, ale sama pszenica, jęczmień czy owies nie wystarczy, ponieważ są bardziej delikatne. Podajemy im też resztki chleba, proso, gotowaną kaszę gryczaną. Aby kury były zdrowe, w diecie powinny być mieszanki mineralne oraz witaminy zalecane dla drobiu. Małym kurczątkom podajemy ugotowane na twardo posiekane jajo, można podawać mrówcze jaja, a później na sypko ugotowaną kaszę gryczaną. Tak, kury te szczepimy i podajemy środki przeciwpasożytnicze zgodnie z zaleceniami lekarza weterynarii. Pozdrawiam

 

 

Czy kota można kąpać?

Moj kot często chodzi po podwórku i zastanawiam się, czy nie przenosi jakieś zarazki. Czy kota można kąpać?

Kota możemy kąpać tylko wtedy, gdy jego sierść jest tak zabrudzona, że zwierzę nie poradzi sobie z jej wyczyszczeniem (koty myją się same liżąc sierść). Kota należy wykąpać, gdy miał kontakt z trującymi substancjami, przy określonych chorobach skóry i sierści oraz w przypadku inwazji pasożytów. Do kąpieli używamy specjalnego szamponu dla zwierząt lub środka do kąpieli poleconego przez weterynarza. Po kąpieli zwierzę powinno zostać w domu do czasu aż sierść i skóra będą suche. Kąpiele lecznicze stosujemy tylko na polecenie lekarza weterynarii. Regularnie sprawdzamy sierść kota czy nie ma jakiegoś osadu lub zmian chorobowych. Pozdrawiam

 

Jak zachowuje się kotka , która ma ruję?

Mam pięciomiesięczną kotkę, która od dwóch dni zaczęła się zachowywać dość dziwnie. Chciałabym wiedzieć, czy u tak młodej kotki może już wystąpić ruja? Czym charakteryzuje się zachowanie kotki w pierwszej rui?

U większości kotek ruja występuje po raz pierwszy między piątym a siódmym miesiącem życia. Wtedy jajniki zaczynają wytwarzać gotowe do zapłodnienia jajeczka. W okresie rui kotka łasi się, bo w tym czasie wyjątkowo potrzebuje pieszczot. Tarza się po podłodze, mruczy, chodzi wokół drzwi szukając kocura. Jeżeli w tym czasie kotka nie zostanie pokryta, to przez trzy tygodnie będzie przechodzić ruję. W ciągu roku ruja może wystąpić cztery razy lub więcej, gdy kotka jest trzymana wyłącznie w mieszkaniu. Aby kotce oszczędzić stresu najlepiej poddać ją kastracji, jeżeli nie planujemy większej hodowli. Jest to istotne, ponieważ kotka może mieć urojoną ciążę, a w okresie rui jajeczkowanie może być wywołane przez samo głaskanie kotki. Dochodzi do zmian hormonalnych i kotka zaczyna mieć objawy typowe dla ciężarnych kotek. Częsta urojona ciąża może doprowadzić do zapalenia macicy i brodawek sutkowych. Pozdrawiam

 

Czy myszka japońska może przebywać w klatce z popielicą afrykańską?pozdrawiam

Mam jedną myszkę samiczkę i samiczkę popielicy, czy mogą być razem, czy zrobią sobie krzywdę?

Zarówno popielica jak i myszka japońska są zwierzętami stadnymi. Obydwa te gryzonie są bardzo ruchliwe i energiczne. Popielice powinno trzymać się w terrarium (klatka może być dla nich niebezpieczna) zakrytym, które na wewnętrznej stronie ma ma niewielką siatkę umożliwiającą im wspinanie się (popielice są zwierzętami nadrzewnymi). Obydwa te gryzonie są wszystkożerne, ale w ich diecie dominuje głównie pokarm pochodzenia roślinnego. Popielice prowadzą nocny tryb życia (śpią po kilka zwinięte w kłębek) i budzą się dopiero w godzinach wieczornych. Myszki też są najbardziej aktywne nocą, ale w ciągu dnia występują kilkugodzinne okresy aktywności przedzielone okresami snu, dlatego przebywając z popielicami w terrarium mogą zakłócać ich spokój w ciągu dnia, kiedy one śpią. Zakłócanie rytmu życia popielic może powodować, że zwierzątka staną się wobec siebie agresywne, dlatego najlepiej hodować myszki japońskie i popielice osobno po kilka osobników. Pozdrawiam

 

Dokarmianie dzikich ptaków w Polsce.

Zaczynam przygodę z dokarmianiem dzikich ptaków w zimie. Jak mam się za to zabrać, aby miało to ,,ręce i nogi’’? Jakie produkty firmy Nestor mogę podawać, aby im dostarczyć tego czego w tym okresie potrzebują? Z góry bardzo dziękuje za odpowiedź i pozdrawiam.

W dziale inne zwierzęta są odpowiedzi jak karmić ptaki zimą pod pytaniami: Co wróble jedzą zimą?, Jak należy dokarmiać ptaki zimą?, Dlaczego należy pomagać kuropatwom i bażantom w okresie zimy?. Firma Nestor w swojej ofercie ma kolby dla ptaków zimujących z orzechami oraz mieszanki dla ptaków zimujących ( na stronie produktów firmy). Pozdrawiam

 

Czy szczotkogon skalny może być hodowany przez większe dzieci?

Jaka klatka będzie dobra dla tych gryzoni i jaką mieszankę można im podawać do jedzenia?

Szczotkogon skalny to gryzoń należący do rodziny myszowatych. Wyglądem przypomina większego myszoskoczka. Zwierzęta te mogą być hodowane przez większe dzieci, ale pod kontrolą dorosłych, ponieważ gryzoń ten rzadko występuje w hodowlach. Zwierzęta te powinny być trzymane w grupie rodzinnej lub parami. Można trzymać dwa osobniki, ale tej samej płci, głównie gdy były razem wychowywane. Mimo że te zwierzęta są łagodne, możemy obserwować agresję wewnątrzgatunkową, ponieważ samce walczą o przywództwo. Dołączenie obcego osobnika też może wywołać agresję. Szczotogony skalne hoduje się w dużym terrarium, albo akwarium. Można trzymać je również w klatce  (wymiary co najmniej 80x35x30), ale metalowej, ponieważ klatkę drewnianą lub plastikową mogą szybko pogryźć. Gryzonie te jedzą głównie karmę roślinną. Z mieszanek ziaren można im podawać mieszankę dla myszoskoczków, szynszyli, koszatniczek, królików. Cały czas powinny mieć dostęp do siana i czystej wody. Chętnie jedzą zielonkę (mniszek lekarski, gwiazdnicę, babki), zioła (bazylia, roszpunka), warzywa (marchew, szpinak, cykoria), gałązki drzew (jabłoń, leszczyna, wierzba, grusza). Owoce podobnie jak i owady podajemy rzadziej ( 1-2 razy w tygodniu). W terrarium powinny być liczne kryjówki w postaci wydrążonych kawałków pni, rurek, małych domków. Gryzonie te mają długi ogon (13-16 cm), dlatego w terrarium nie umieszczamy kołowrotka, chyba że będzie lity. Pozdrawiam

 

Jakie gatunki przepiórek są hodowane jako ptaki ozdobne?

Jakie rośliny można sadzić w wolierze dla tych ptaków i czy mogą to też być rośliny iglaste? DZIĘKUJĘ

Wszystkie gatunki przepiórek, przepiórka japońska, zwyczajna, chińska mogą być hodowane jako gatunki ozdobne. Przepiórka zwyczajna i japońska hodowane są również w celach użytkowania mięsnego i nieśne. Przepiórka chińska, która pochodzi z Azji Południowej i Australii utrzymywana jest głównie jako ptak ozdobny. Z wyjątkiem przepiórki japońskiej, która może być trzymana w wolierze zewnętrznej przez cały rok, przepiórka chińska i zwyczajna muszą mieć klatkę wewnątrz budynku gospodarczego. Woliera zewnętrzna powinna być zbudowana na fundamentach umieszczonych w ziemi (na głębokości 30 cm), aby chronić ptaki przed lisami, psami, szczurami. Optymalna wielkość woliery dla 10 ptaków to powierzchnia 10 metrów kwadratowych. W wolierze z przepiórkami mogą być sadzone następujące rośliny: dąb, grab, wierzba, jarzębina, krzewy owocowe, śnieguliczka, pnącza (wiciokrzew, winobluszcz, rdest), różne gatunki traw, krwawnik, lawenda, szałwia. Rośliny iglaste też mogą być w klatce dla przepiórek. Aby ptaki miały gdzie się schronić lub znieść jajka w wolierze, należy umieścić różne kamienie, korzenie, konary, pnie. Pozdrawiam

 

Czy to prawda, że kota syberyjskiego może trzymać osoba, która jest uczulona na sierść kotów?

Koty te mają gęste futro i często gubią włosy, ale podobno nie uczulają, czy to prawdą?

Owszem koty te mają wspaniałe futro, które ma tendencje do kołtunienia (głównie u kotów wychodzących z domu), dlatego koty syberyjskie powinny być regularnie czesane (3-4 razy w tygodniu). Jest to ważne zimą i wiosną przy wymianie futra na letnie. Koty syberyjskie prawdopodobnie mają niewiele (na skutek mutacji genu) specyficznego uczulającego białka fel d1 obecnego w ślinie, dlatego osoby uczulone na większość kotów mogą mieszkać z kotem syberyjskim. Jednak białko fel d1 nie jest jedynym kocim alergenem (wiele osób jest uczulona na złuszczający się naskórek lub sierść kota), dlatego najlepiej upewnić się czy kot syberyjski może wywołać u nas alergię. Koty podczas pielęgnacji futra rozprzestrzeniają białko fel d1 po powierzchni swojego ciała. Koty te powinny regularnie dostawać pastę odkłaczającą lub trawę w doniczce, która ułatwi kotowi pozbyć się kulek włosowych z przewodu pokarmowego. Pozdrawiam

 

Jaką rolę pełni wydłubywanie ziaren z kolby i listewka w przypadku ptaków?

Kolby Nestor są produkowane w sposób, aby zwierzęta bawiły się w wydłubywanie ziaren. Listewka drewniana służy do ścierania zębów u gryzoni i królików. A jaki wpływ ma dla papug i kanarków ? Z góry dziękuje za odpowiedź. Pozdrawiam.

W naturalnych warunkach ptaki żywią się nasionami różnych roślin (trawa, zboża, chwasty), rozbijają też orzechy. Ich dzioby przystosowane są do zdobywania pożywienia: łuskania ziaren, wydobywania ich z kłosów, szyszek (krzyżodziób). Dziób u ptaka to twór kostny pokryty rogową substancją. Kształt dzioba będzie zależał od sposobu zdobywania pokarmu. Pochwa rogowa dzioba rośnie cały czas, a tempo jej przyrostu zależy od gatunku ptaka. Musi być ścierana cały czas, aby nie doszło do przerostu dzioba. Przerośnięty dziób uniemożliwia ptakom pobieranie pokarmu. Aby nie doszło do przerostu dzioba w klatce musi być sepia, gałązki drzew, drewniane żerdki. Kolba Nestor nie tylko dostarcza pożywienia papugom i kanarkom, ale również dzięki patykowi w środku, ptaki te mogą ścierać swoje dzioby. Jeżeli ptakowi przerośnie dziób, musimy się z nim udać do weterynarza. Nie skracamy dzioba sami. Pozdrawiam

Czy ptaki powinny mieć dostęp do piasku?

Czy piasek jest niezbędny ptakom do trawienia?

Rodzajem ściółki często stosowanej w hodowli ptaków jest piasek zawierający rozdrobnione muszle, które są doskonałym źródłem wapnia, który z kolei jest ważnym budulcem układu kostnego. Wapnia potrzebują wszystkie ptaki, a szczególnie samice i pisklęta. Jeżeli ściółkę stanowią wióra drewniane lub czysty piasek rzeczny, ptakom musimy dostarczać sepię (pancerz mątwy) bogatą w wapń i żwirek mineralny. Żwirek mineralny pomaga ptakom rozdrabniać pokarm w wolu, a przez co ułatwia trawienie. Bez żwirku mineralnego większość ziaren przechodzi przez przewód pokarmowy w stanie niezmienionym i jest wydalana z odchodami. Ptaki pozbawione żwirku są w gorszej formie, ponieważ niestrawione ziarna blokują jelita. Żwirek mineralny jest również źródłem minerałów takich jak wapń, żelazo, jod, magnez. Przedawkowanie zmineralizowanym żwirkiem może mieć zły wpływ na nerki, dlatego żwirek podajemy w osobnym naczyniu i pozostawiamy go w klatce nie dłużej niż na godzinę. Pozdrawiam

 

Czy żółwia trzeba przegłodzić ?

A jak tak, czy mu się nic nie stanie?

Żółwie to zwierzęta zmiennocieplne i nie potrzebują tyle energii co ssaki, które znaczną część energii zużywają na utrzymanie stałej temperatury ciała. Żółwie  lubią żebrać o pokarm, ale w terrarium nie muszą szukać odpowiedniego pokarmu jak w naturze, dlatego gady te karmimy rozsądną ilością pokarmu i nie często. Przekarmianie żółwia jest bardziej ryzykowne niż niedostatek. Jeżeli żółw jadł duże porcje i często, to raczej jest wskazane, aby go przegłodzić. Nic się nie stanie, jeżeli żółw przez 1-2 dni nie dostanie pokarmu, ale cały czas musi mieć dostęp do wody. Lepiej jest podawać mniejszą dawkę pokarmu niż później żółwia przegładzać. Jeżeli zauważymy, że żółw zostawia pokarm, to nie zwiększamy dawki. Pozdrawiam

 

Jak ważne są zielonki w żywieniu zwierząt?

Jakich zielonek nie podajemy zwierzętom?

 

Bardzo częstym problemem żywieniowym jest niedobór witamin i minerałów. Warzywa, zioła, trawy są źródłem wielu witamin, minerałów oraz substancji czynnych. Pospolity chwast mniszek lekarski jest chętnie zjadany przez wiele zwierząt. Roślina ta jest źródłem wapnia, potasu, witaminy A, beta-karotenów. Mniszek lekarski reguluje pracę wątroby, dróg żółciowych. Poprawia trawienie karmy. Kwiaty mniszka zawierają więcej lecytyny niż soja. Zielony jęczmień bogaty w potas i krzem korzystnie wpływa na zdrowie skóry i piór. Kwiaty nagietka są bogatym źródłem naturalnych barwników karotenowych. Trawy najchętniej zjadane przez zwierzęta to tymotka łąkowa, wiechlina roczna, życica wielokwiatowa. Najwartościowsze są przed fazą kwitnienia. Zielonki traw stymulują układ pokarmowy do lepszego trawienia poprzez zwiększenie wydzielania żółci przez wątrobę. Chwast perz nie tylko pozytywnie działa w zatruciach, anemii, schorzeniach skóry, ale neutralizuje szczawiany zawarte w niektórych roślinach (szpinak, liście buraka, pietruszka). Surowy szpinak podawany z umiarem jest wartościowym pożywieniem i jest ważnym źródłem wapnia, żelaza, potasu, witaminy A, C. Kwas szczawiowy zawarty w szpinaku hamuje wchłanianie wapnia tylko z tych produktów, z którymi jest jednocześnie zjadany. Cykoria, bogata w wapń, potas, witaminę A, stymuluje rozwój korzystnych bakterii (z grupy Bifidus) w przewodzie pokarmowym, co pomaga w zwalczaniu innych bakterii chorobotwórczych. Istotnym źródłem witamin i minerałów są również warzywa takie jak; marchew, pietruszka, brokuły, kapusta włoska, rzepa, endywia, kapusta czerwona, buraki, kalafior, jarmuż, cukinia. Pietruszka dobrze strawna wzmacnia układ trawienny, wpływa na zdrową skórę i pióra. Jest również naturalnym antybiotykiem. Zielonki o ciemnych liściach zawierają więcej wapnia niż krowie mleko. Najwięcej wapnia znajduje się w kapuście włoskiej, brokułach, rzepie, kalafiorze. Rzepa jest niskokaloryczna i można ją podawać w zimie. Bogata w wapń, siarkę, potas endywia pomaga zwalczać infekcje i zwiększa apetyt. Potas zawarty w roślinach wspomaga pracę mięśni, reguluje ciśnienie krwi. Duża ilość włókna (błonnika) zawarta w roślinach zielonych ułatwia nie tylko pracę jelit, ale reguluje też poziom glukozy i cholesterolu. Bardzo częstym problemem w żywieniu jest brak witaminy A, która utrzymuje w dobrym stanie oczy, skórę, pióra, układ odporny. Witamina A znajduje się w marchwi, liściach mniszka, liściach brokułów, rzepy, kapusty, w szpinaku. Zielonki są również zasobne w witaminę K, która jest niezbędna w procesie krzepnięcia krwi. Karma roślinna powinna być zróżnicowana i zbierana w bezpiecznym miejscu, gdzie nie są stosowane pestycydy. Nie podajemy warzyw,  ziół zanieczyszczonych odchodami dzikich ptaków. Przy zbieraniu ziół musimy się nauczyć odróżniać gatunki bezpieczne od toksycznych.

Ile dosypać odżywki Multivit do podstawowego pokarmu?

Na opakowaniu 20g odżywki napisane jest, aby zawartość wymieszać z niewielką ilością karmy podstawowej. Moje pytanie - ile to jest ta niewielka ilość ?

Ponieważ multiodżywka to skład specjalnie dobranych ziaren oblekanych koncentratem mineralno-witaminowym, to odżywkę mieszamy z niewielką ilością podstawowego pożywienia (mieszanka ziaren dla danego zwierzaka). W torebce znajduje się 20 gram multiodżywki. Jeżeli w klatce mamy jedno zwierzątko, które je mniejsze porcje, proponowałabym 5g (¼ torebki) wymieszać z dwoma lub trzema łyżkami mieszanki podstawowej. Można to jeszcze podzielić na dwie porcje zależnie od tego, jak zwierzę zjada mieszankę podstawową. Do miseczki wsypujemy tyle podstawowego pożywienia, ile zwierzę zje w ciągu dnia, aby pożywienie się nie marnowało i nie zostało zabrudzone. Oczywiście nie możemy przekarmiać zwierzaka, aby nie utyło. Pozdrawiam

Jaką rolę odgrywa ostropest plamisty w żywieniu zwierząt?

Czy roślinę tę wykorzystujesie też w żywieniu królików?

 

Ostropest plamisty należy do rodziny astrowaty. Ma silne właściwości lecznicze i odżywcze (szczególnie nasiona). Zawarte w roślinie liczne aktywne substancje (glikozydy, garbniki, terpeny, kwasy organiczne) działają przeciwgrzybiczo, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie. Wpływają na wydzielenie enzymów trawiennych, kwasów żółciowych, przez co poprawiają apetyt zwierząt i wpływają na ich zdrowotność. Ostropest plamisty chroni wątrobę przed toksynami. Zapobiega wprowadzaniu szkodliwych substancji do komórek wątrobowych (hepatocyty) poprze uszczelnianie ich błon komórkowych. Nasiona ostropestu zawierają dużo (50-70 %) sylimaryny, która wpływając na przepuszczalność błon komórkowych wątroby zapobiega wchłanianiu przez nią toksyn. Sylimaryna wspomaga też regenerację uszkodzonej wątroby. Nasiona ostropestu plamistego mają znaczącą wartość odżywczą ze względu na dużą zawartość aminokwasów egzogennych, białka (16-23 %), cennych kwasów tłuszczowych, oraz wapnia, fosforu, żelaza, potasu. Dzięki dużej zawartości sylimaryny wpływają na układ rozrodczy u ptaków wspomagając syntezę hormonów płciowych, które z kolei zmniejszają otłuszczenie zwierząt, zwłaszcza u samców. Dodatek nasion ostropestu do paszy jest wskazany w okresie rozrodczym, szczególnie dla osobników w złej kondycji rozrodczej. Badania naukowe przeprowadzone na kurach wykazały większą nieśność i wylęgowość jaj pozyskanych po zastosowaniu ostropestu plamistego jako dodatku paszowego. Nasiona ostropestu jaki i preparaty zawierające wyciągi z tych nasion mają zastosowanie nie tylko w hodowli ptaków ozdobnych, gołębi, kur, a także w hodowli innych zwierząt (tuczniki, krowy), w tym królików. Dodatek do paszy preparatów zawierających sylimarynę jest wskazany dla zwierząt w okresie rekonwalescencji, doraźnie przy objawach osłabienia, oraz w sezonie rozrodczym.

Dlaczego należy pomagać kuropatwom i bażantom w okresie zimy?

Kuropatwy i bażanty to piękne ptaki, których w przyrodzie jest coraz mniej. Kuropatwy trudno oglądać z bliska, chociaż zimą zbliżają się do siedlisk ludzkich, aby zdobyć pożywienie i wtedy często stają się łupem kłusowników. W Polsce ptaki te w niewielkiej ilości zasiedlają tereny nizinne kraju. Monokultury zbożowe, pestycydy przyczyniły się do ograniczenia ich występowania w przyrodzie. Dawniej kuropatwy miały więcej jedzenia i miejsc do gniazdowania (liczne miedze, skupiska dzikich roślin). To, że te ptaki przetrwały na naszych terenach zawdzięczają swojej rozrodczości i zaradności. W okresie zimowym potrafią znaleźć pokarm (nasiona dzikich roślin) nawet pod śniegiem. W czasie śnieżycy skupiają się wokół siebie (tak ogrzewają się) i ostrzegają nawzajem przed drapieżnikami. Widząc skulone ptaki w okresie zimowym dobrze jest nasypać im pszenicy i prosa, robiąc to ostrożnie, aby ich nie wystraszyć. Dla kuropatw niebezpieczne są długotrwałe deszcze. Ptaki niechętnie wchodzą do wilgotnych traw, ponieważ jako mieszkańcy pierwotnych stepów ,lepiej znoszą zimno niż przemoczenie. Podobnie jak przepiórki lubią kąpać się w suchym piasku. Na tle białego śniegu w okresie zimy łatwo zaobserwować bażanty, które lubią zbliżać się do domostw na skraju wsi i miasteczek. Ze względu na walory estetyczne (piękne ubarwienie samca) i smakowe (mięso) często na nie polowano, dlatego od XVI wieku ptaki te spotykane wśród naszych pól pochodzą głównie z hodowli. Bażanty wywodzą się z umiarkowanej strefy klimatycznej Azji, a zaadoptowały się do naszych warunków, kiedy wprowadzono je do Europy w celach łowieckich. Ptaki te należy dokarmiać zimą, podając im; pszenicę, kukurydzę, proso, sorgo, owies łuskany, jabłka, topinambur. Pokarm powinien być energetyczny, ponieważ bażanty nie maja upierzenia zimowego i mają cienką warstwę tłuszczu podskórnego. Podobnie jak kuropatwy lubią kąpiele piaskowe (bażanty nie kąpią się w wodzie). W hodowli należy pamiętać, aby ten piasek często zmieniać ze względów higienicznych. Mimo, że bażanty zaadoptowały się do naszych warunków, uważa się, że szybko znalazłyby się na granicy wymarcia, gdyby zaprzestano wypuszczania wyhodowanych młodych bażantów na wolność. Chemiczne środki roślin, kłusownicy, drapieżnicy (psy, koty), monokultury zbożowe są powodem spadku populacji tych ptaków, dlatego należy im pomagać w okresie zimy i w czasie obfitych deszczów.

Jak niewłaściwa dieta może wpłynąć na wygląd łapek u ptaków?

Zdrowe łapy u ptaków wpływają na ich codzienne życie, możliwość przystąpienia do lęgów i udział w wystawach. O stanie łapek u ptaków decyduje dieta, wystrój pomieszczenia, w którym przebywają ptaki oraz warunki higieniczne. Dieta u ptaków, szczególnie młodych, powinna być zróżnicowana. Brak minerałów (głównie wapnia), witamin, aminokwasów może być przyczyną deformacji i skrzywień łapek. Duża ilość białka zwierzęcego (gotowane jajko) i mała ilość witamin, zieleniny u młodych ptaków (piskląt) powoduje powstanie łuskowatych narośli, które wizualnie wskazują na starszy wiek ptaka. Zjawisko to często obserwuje się w hodowli kanarków. W chwili obrączkowania ptaków można to łatwo zaobserwować. U zdrowych ptaków łapki sprawiają wrażenie pulchnych i są koloru cielistego. Natomiast u ptaków chorych łapy są koloru szarociemnego i sprawiają wrażenie łapek wyschniętych. U starszych ptaków (rocznych) narośla te szybko rosną, powodując ucisk na obrączkę (ptak zaczyna utykać). Wtedy obrączkę należy przeciąć. Narośli nie wolno odrywać, ponieważ spowoduje to krwawienia. Efektem tego może być nawet śmierć ptaka na skutek wykrwawienia  (ptaki mają bardzo rzadką krew). Łapki z naroślami należy smarować wazeliną, oliwką lub stosować często kąpiele wodne z jodyną, która działa osuszająco. Urozmaicona dieta stosowana od najmłodszych lat u ptaków zapewni im uniknięcie tych przypadłości.

Jakie światło jest najlepsze do oświetlenia pomieszczenia dla ptaków?

Rytm biologiczny każdego żywego organizmu zależy od światła słonecznego. Przebywanie ptaków w ciemności zaburza ich behawior, płodność, cykl snu, zdrowie. Jeżeli pomieszczenie ptaków jest pozbawione światła słonecznego, to należy stosować światło sztuczne. Dla ptaków najlepsze jest światło żarowe, ponieważ ma jedną ciągłą wiązkę Oświetlenie ledowe nie jest wskazane dla ptaków, ponieważ wiązka takiego światła cały czas mruga i działa stresująco na ptaki, co można obserwować  nagłym bezpodstawnym ich spłoszeniem. Oświetlenie sztuczne powinno być tak dobrane, aby optymalnie przypominało naturalne. W sklepach są dostępne specjalne lamy (żarówki) przeznaczone dla ptaków hodowanych w wolierach pokojowych lub w pomieszczeniach, gdzie dostęp światła naturalnego jest ograniczony. Światło nie może być zapalane i gaszone o różnych porach. Wszystkie urządzenia elektryczne i sznury powinny być zabezpieczone przed dziobami ptaków. Pozdrawiam

Czy suwaki egipskie mogą jeść mieszankę dla chomików?

Ile żyje suwak egipski i jakie zioła można im dawać do jedzenia?

W warunkach naturalnych gryzonie te żywią się nasionami, suchymi częściami roślin i drobnymi owadami. Można im podawać mieszankę ziarnową dla chomików, jak również mieszankę ziarnową dla myszoskoczków, myszy i szczurów. Z ziół do jedzenia można im dawać: mniszek lekarski, cykorię, bazylię, kapustę pekińską. W przyrodzie suwaki egipskie żyją nie dłużej niż 3,5 roku. W hodowli mogą dożyć ponad pięciu lat. Pozdrawiam

Jaka powinna być klatka dla tłustogona afrykańskiego?

Jak należy postępować z tymi gryzoniami i czy można je hodować w większej ilości?

Gryzonie te słabo się wspinają, więc klatka lub terrarium nie musi być wysokie, ale dla pojedynczego osobnika dno powinno mieć co najmniej 50 x40 cm. Tłustogony afrykańskie w naturalnym środowisku, w małych grupkach zamieszkują głębokie nory (ok. 1 m), wykopane przez siebie. Żerują głównie nocą oraz rano i popołudniu, a w przerwach między aktywnością zapadają w głęboki sen. W hodowli nie należy w tym czasie ich budzić. Gryzonie te mają słabą percepcję odległości i nie potrafią się wspinać, więc należy na nie uważać, gdy wypuścimy je na spacer. Tłustogona nie należy chwytać za ogon, który jest bardzo delikatny. Nie jest on zbyt długi, ale gruby, ponieważ zwierzę odkłada w nim zapasy tłuszczu oraz wodę i sole mineralne. Gryzonie te w porównaniu do myszoskoczków wymagają diety bogatej w białko zwierzęce (larwy mącznika, drewnojada, szarańcze, świerszcze, karaczany) i są żarłokami, jeśli chodzi o żywe owady. Jednak nie należy ich przekarmiać. W hodowli suchy pokarm dla tych gryzoni to mieszanki ziarnowe dla myszoskoczków, chomików i myszy. Jeżeli nie zamierzamy rozmnażać tych gryzoni, to najlepiej hodować pojedynczego osobnika, ponieważ hodowla większej ilości jest ryzykowna (zwierzęta te są wobec siebie agresywne i często dochodzi do starć miedzy nimi), a klatka powinna mieć co najmniej 100 cm długości i liczne kryjówki, gdzie mógłby się schronić słabszy osobnik przed nadmierną agresją współmieszkańców. Zwierzęta te łatwo przyzwyczajają się do człowieka i potrafią przyswoić sobie proste sztuczki. Pozdrawiam

Jak wprowadzać nowe ptaki do hodowli?

Ptaki kupujemy od sprawdzonego hodowcy lub sklepu zoologicznego. Dobrze jest upewnić się w jakich warunkach one przebywają. Nie należy kupować ptaków podczas mrozów, ponieważ duża zmiana temperatury może być przyczyną choroby. Przewóz ptaków powinien odbywać się jak najszybciej i w odpowiednich klatkach transportowych. Małe tropikalne ptaki nie będą zbyt długo bez wody i pożywienia. Ptaki po transporcie należy przez kilka godzin pozostawić w klatkach transportowych aby doszły do siebie. Oczywiście muszą mieć zapewnioną wodę i pokarm. Jeżeli ptaki zamierzamy dołączyć do innej grupy w wolierze, to najpierw umieszczamy je w innej wolierze lub przestrzennej klatce na kilka tygodni. Będzie to okres kwarantanny, który pozwoli nam się upewnić, czy ptaki nie są chore. Jeżeli mamy wątpliwości co do ich kondycji, to zwracamy się o pomoc do lekarza weterynarii. W tym czasie obserwujemy ptaki, jak pobierają pokarm (jego ilość), co najchętniej jedzą. Nie należy w tym okresie zmieniać im diety. Podajemy im to, co wcześniej jadły u poprzedniego właściciela. Sama zmiana środowiska jest dla ptaków dużym stresem, więc dodatkowo zmiana diety w tym czasie może je osłabić i być przyczyną chorób. Pokarm można zmieniać stopniowo kiedy ptaki przyzwyczają się do nowego otoczenia. Wskazane jest, aby ptaki, które przywykły do przebywania w klatce umieścić w niewielkiej klatce w wolierze na kilka dni, a później wypuścić je do woliery. Zmniejsza to ryzyko uderzenia w drucianą siatkę podczas paniki. Ptaki po wypuszczeniu do woliery należy przez jakiś czas uważnie obserwować, czy zostały zaakceptowane przez współtowarzyszy i nie dochodzi do bójek. W wolierze nie może być za dużo ptaków, ponieważ dochodzi do walk, wypadków. Jest więcej chorób, niepokoju wśród ptaków, a w sezonie lęgowym ptaki będą zaznaczać swoje terytoria, dlatego dla samca powinien być przygotowany obszar, na którym będzie dominował. Hodowcy zwykle trzymają ptaki w parach, aby kontrolować dziedziczenie cech. W wolierze wskazana jest jedna lub więcej niż dwie pary tego samego gatunku. Trzymanie dwóch par tego samego gatunku zwykle wprowadza niepokój wśród ptaków. Ptaki wywodzące się z obszarów tropikalnych są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury. Nabywając ptaka musimy się upewnić w jakich warunkach przebywał. Przykładowo, część hodowców przetrzymuje amadyny wspaniałe w zewnętrznych wolierach, a część w ogrzewanych wewnętrznych pomieszczeniach. Jeżeli zamierzamy te ptaki trzymać na zewnątrz, to kupujemy od hodowcy, który również utrzymywał je na zewnątrz. Obecnie dzięki specjalistycznemu sprzętowi i odpowiedniemu pokarmowi, a także właściwym warunkom hodowlanym (odpowiednia wilgotność, temperatura) są prowadzone hodowle takich ptaków, których kilkadziesiąt lat temu nawet nie próbowano hodować.

Jaką rolę pełni zielenina w żywieniu ptaków?

W naturalnych warunkach ptaki mają szeroki dostęp do zieleniny i ziół. Potrafią instynktownie unikać trujących roślin. W hodowli sytuacja ta nie sprawdza się i sami musimy znać się na roślinach, które podajemy ptakom. Warto zaopatrzyć się w ilustrowany przewodnik roślin, aby nie podać trującej rośliny. Zielenina odgrywa istotną rolę w żywieniu zwierząt, ponieważ jest bogatym źródłem licznych mikroelementów i makroelementów, witamin, błonnika, szybko przyswajalnych cukrów. Duże ilości chlorku wapnia w zieleninie są budulcem kośćca u młodych ptaków i skorup jaj. Magnez jest niezbędny do produkcji wielu enzymów, a jod do prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Rośliny zielone najchętniej spożywane przez ptaki to: mniszek lekarski, gwiazdnica pospolita. Mniszek lekarski jest pospolitą, łatwo rozpoznawalną rośliną, bogatą w potas, magnez, wapń, krzem, witaminy A, C, D. Wspomaga trawienie, oczyszcza cały organizm i wątrobę. Jest jedną z nielicznych roślin, które nie wchłaniają metali ciężkich. Ptaki jedzą liście  i kwiaty. Gwiazdnica jest uwielbiana przez wszystkie ptaki. Szybko się rozmnaża i można ją spotkać nawet w zimowe miesiące. Jest zjadana w całości, zarówno w okresie kwitnienia jak i poza nim. Działa przeciwzapalnie i zawiera dużo witamin. Ptaki chętnie zjadają kwiatostan i zielone części roślin krwawnika pospolitego, który działa przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Nie gardzą delikatnymi młodymi (starsze listki są gorzkie) listkami rdestu ptasiego. Rdest ptasi wpływa na przemianę materii, działa przeciwzapalnie i reguluje pracę wątroby. Przysmakiem dla wielu ptaków są młode listki tasznika, bogate w witaminy: A, C, B i sole mineralne. Dużo soli mineralnych i witamin zawiera cykoria liściasta, która jest chętnie zjadana przez ptaki. Ptakom można podawać młode, całe lub drobno pokrojone, listki pokrzywy, która zawiera dużo witaminy C, kwasów organicznych i wzmacnia organizm. Duże stare listki mogą parzyć, ponieważ zawierają więcej kwasu mrówkowego i histaminę. Dobrą zieleniną dla ptaków jest również: babka lancetowata, bylica pospolita, starzec zwyczajny, koper, pietruszka, szpinak, kapusta pekińska, sałata lodowa.  Rośliny zbieramy na terenach nieskażonych. Nie mogą być brudne, zmrożone i spleśniałe. Doskonałym dodatkiem żywieniowym dla ptaków są również młode roślinki wysiane do skrzynek lub doniczek. Wysiewać można: nasiona chwastów, traw, cykorii liściastej i nasiona mieszanki ziarnowej. Ptaki, które mają dietę bogatą w zielone części różnych roślin, są odporniejsze, mają wyraźne unikalne barwy, łatwiej przystępują do lęgów i odchowują młode. Cechują się większą żywotnością.

Jak nauczyć szczeniaka czystości?

Dzień dobry.Mam na imię Daria i jestem 12-letnią YouTuberką. Niedawno rodzice kupili mi małego szczeniaka. Mam do Pani kilka ważnych pytań dotyczących jego wytresowania. Oto one:1. Mój szczeniak do załatwiania się ma specjalną matę, lecz nie chce się na niej załatwiać. Na dworze także. Jak go oduczyć ,,szczania" na kafelki w pokojach?2. W jakim wieku szczeniak powinien wyjść na pierwszą ,,wyprawę" poza dom?3. Piesek ma wiele zabawek, ale bawi się tylko jedną. Dlaczego? Z góry dziękuję, Pozdrawiam Panią i życzę Szczęśliwych zbliżających się Świąt Wielkanocnych. ~ DeereChanx421

Naukę czystości u psa można rozpocząć w 6 tygodniu życia. Szczeniak powinien załatwiać swoje potrzeby w wyznaczonym miejscu. Jeżeli tak nie robi, to najlepiej obserwować psa i kiedy widzimy, że pupil kręci się i popiskuje, bierzemy go i przenosimy w miejsce przeznaczone do załatwiania potrzeb fizjologicznych. Kiedy piesek tam się załatwi, dobrze jest go pogłaskać i pochwalić. Można też głaszcząc psa dodać polecenie ,,sikaj”. Starajmy się często obserwować szczeniaka i za każdym razem, gdy zauważymy, że piesek ma zamiar sikać, przenosimy go w miejsce do tego wyznaczone. Jeżeli zaobserwujemy, że pies załatwia się w niedozwolonym miejscu, to raczej nie należy go karcić, ponieważ może to zrozumieć, że załatwianie się w obecności właściciela jest ryzykowne. Należy natychmiast przenieść go w miejsce przeznaczone do sikania. Starannie czyścimy zasikane, niedozwolone miejsce, aby nie utrwalił sobie zapachu, a w miejsce zaplanowanej toalety zostawiamy jedną zasikaną gazetę. Wynosząc szczenię do ogródka zachęcamy go do sikania, najlepiej w tym samym miejscu. Można użyć słów ,, rób siku” i pochwalić go słowami ,,dobry pies”, gdy się załatwi. Można też dać smakołyk w nagrodę. Z psem trzeba wychodzić na dwór co 2-3 godziny, po każdym posiłku i przebudzeniu z dłuższej drzemki. Pieska bierzemy na ręce, aby po drodze nie kucnął i nie nasikał. Szczeniak znajdujący się na rękach nie zrobi tego. Jeżeli jest to możliwe to przez pierwsze 2 tygodnie wyprowadzamy również malucha w nocy, przynajmniej raz. Jeżeli nauka czystości przychodzi szczeniakowi  z trudem, to zaprowadzamy go w miejsce, w którym załatwił się inny pies. Młode psy chętnie naśladują starsze. Jeżeli chodzi o zabawki, zwierzęta mogą bardziej preferować (lubić) jedną zabawkę, zwłaszcza gdy mają ich więcej. Psom nie należy dawać zabawek wydających odgłosy zbliżone do pisku bólu jakiejkolwiek żywej istoty. Jeżeli młodego psa przyzwyczaimy, że piszcząca zabawka służy do pogryzienia, to w przyszłości pisk przerażonego dziecka może dla psa zabrzmieć jak głos naciskanej zabawki, czyli zdobyczy do upolowania. Szczeniaka można zabrać na  spacer, kiedy nabierze on odporności (dwa tygodnie po zakończeniu cyklu szczepień). Smycz powinna być dostosowana do wielkości i wieku psa. Pierwszy spacer na smyczy może być trudny, bo pies może kłaść się lub siadać. Nie należy psa ciągnąć. Staramy się cierpliwością i łagodnością zachęcać do dalszego spaceru. Pozdrawiam, dziękuję za życzenia i również życzę Szczęśliwych nadchodzących Świąt Wielkanocnych.

Jaka jest rola węgla drzewnego w żywieniu ptaków?

W warunkach naturalnych (np. Australia, gdzie często płoną lasy), czy w gospodarstwach rolnych (zostawiony popiół po palenisku) można zaobserwować, jak ptaki  grzebią w popiele po ognisku. Węgiel drzewny zawiera około 90% czystego węgla, który po tlenie jest drugim pierwiastkiem budującym organizm ptaka. Jest on niezbędny do syntezy białek, kwasów nukleinowych, węglowodanów, tłuszczy. Węgiel drzewny dzięki dużym właściwościom absorpcyjnym (1 gram węgla ma powierzchnię wchłaniania równą w przybliżeniu powierzchni 3 boisk piłkarskich) usuwa z organizmu (przewodu pokarmowego) toksyny wytwarzane przez bakterie, kokcydia, nicienie, gazy, grzyby i ich substancje toksyczne (mikotoksyny). Szkodliwe substancje usuwane przez węgiel są wydalane głównie z kałem. Węgiel drzewny w naturalny sposób wspiera detoksykacyjną pracę wątroby, która przy nadmiarze szkodliwych substancji nie może nadążyć. W mieszankach paszowych mogą pojawić się mikotoksyny (wydzielane przez grzyby), które osłabiają organizm ptaka i przyczyniają się do chorób. Tutaj bardzo pomocny jest węgiel drzewny jako naturalny odtruwacz. Węgiel drzewny zapobiega i leczy biegunki. W badaniach przeprowadzonych na kurach stwierdzono, że spadła masa ciała, nieśność i odporność u kur, które jadły mieszankę skażoną mikotoksynami. Węgiel drzewny wspomaga pracę wątroby nie tylko przez detoksykację, ale również przez emulgacje tłuszczów (rozdrabnia cząsteczki tłuszczu na drobniejsze kropelki), a przez to odciąża pracę wątroby ptaka. Jest również wykorzystywany przez ptaki do wyściółki gniazd w celach higienicznych. Pochłaniając nadmiar wilgotności z odchodów piskląt, likwiduje nieprzyjemny zapach. W warunkach hodowlanych węgiel drzewny podaje się ptakom 2-3 razy w miesiącu. Można go kupić lub samemu nadpalić kawałki drewna (topola, wierzba, jabłoń, lipa, brzoza). Nie należy podawać węgla kamiennego lub do grilla.

Jak opiekować się małym kotkiem?

DzieńDobry.Niedługo Będe Miała Kota i Chciałam Się Trochę Dowiedzieć. Poszperałam w Sieci i Znalazłam Post o Tym, że Jak Kot Zostanie Za Wcześnie Odstawiony od Mleka Matki, Zostaje Mu Pewien Nawyk (chodzi mi o to, że będzie ssać różne rzeczy). Oto Moje Pytania:1. Kota w Jakim Wieku Można Odstawić od Mleka Matki, aby Nie Miał Żadnych Nawyków?2. Czy Kot Może Się Nabawić Tego w Inny Sposób?3. Jak Tak To w Jaki? Dziękuję i Pozdrawiam Deere

Ssanie mleka przez młode zwierzęta odbywa się na zasadzie odruchu, dlatego mały głodny kociak będzie ssał różne rzeczy, jeżeli nie będzie miał dostępu do sutka kocicy (matki). Młode kocięta ssą mleko matki do 4 tygodnia życia. W 5 tygodniu pojawia się u nich odruch lizania i wtedy stopniowo zaczynają jeść pokarm stały. Takie młode kotki zaczynają jeść pokarm stały, ale jeszcze dodatkowo mogą ssać mleko od matki. Najlepiej, aby młode kociaki były z matką do dwóch lub trzech miesięcy. Jeżeli z jakiś powodów (kocica jest chora, straciła pokarm, bo urodziła młode przez cesarskie cięcie)  koty nie mogą ssać mleka od matki, to młode należy karmić mlekiem specjalnym dla kotów z butelki przy użyciu smoczka lub znaleźć im matkę zastępczą, inną kocicę, która też w tym czasie urodziła kocięta. Odruch ssania u młodego kota karmionego wcześniej mlekiem matki zaginie, gdy kot nauczy się jeść samodzielnie pokarm stały. Młode kotki do 8 tygodnia życia powinny otrzymywać 6 posiłków w ciągu dnia, w małych porcjach. Powinna być to karma dla młodych kociąt. Koty w wieku 8 lub 12 miesięcy mogą już otrzymywać karmę dla dorosłych kotów (3 lub 2 posiłki w ciągu dnia). Młode koty, jak już wspomniałam, karmi się kilka razy dziennie, ponieważ mają małe żołądki, które radzą sobie tylko z mniejszymi porcjami. Młody kociak od momentu odstawienia go od matki do 6 miesięca życia powinien przybierać na wadze około 100 gram na tydzień. Pozdrawiam

Jaka jest rola żwirku i piasku w żywieniu ptaków?

Przewód pokarmowy u większości ptaków ma jednakowy schemat budowy. Istotną rolę w trawieniu pokarmu odgrywa żołądek mięśniowy (gruczołowy), który jest narządem dobrze umięśnionym. Grubość jego tkanki mięśniowej będzie zależała od diety ptaka. Papugi, odżywiające się nektarem, mają żołądek mięśniowy cienkościenny. Natomiast ptaki, żywiące się nasionami, mają żołądek o grubych ścianach. Ptaki,  które jedzą ziarno, zwykle połykają jeszcze małe kamyczki (gastrolity), które umożliwiają rozcieranie pokarmu i zapobiegają jego  zbijaniu się w bryły, mogące powodować zaparcia. Ziarnojady, zjadając ziarno, wyłuskują je (wyjątek gołębie), a inny pokarm rozdrabniają dziobem. Niektórzy uważają, że skoro ptaki wyłuskują ziarno, to nie powinny dostawać żwirku i piasku, ale nawet małe papugi czy kanarki zbierają kamyczki z ziemi. Żwirek (kamyczki krzemowe) w żołądku ptaków ma zasadniczy wpływ nie tylko na trawienie, ale również wpływa na przemianę materii i reguluje temperaturę ciała. U ptaków, nie mających gruczołów potowych, nadmiar ciepła wewnętrznego powstającego w wyniku przemiany materii,  gromadzi się w wątrobie. W związku z tym ciepłota krwi w tym narządzie jest o kilka stopni wyższa niż w krwi obwodowej. Rola żwirku w termoregulacji polega na tym, że żwirek znajdujący się w żołądku ptaka pochłania znaczną część ciepła z wątroby i jamy ciała, a przez to ptak czuje się lepiej w czasie upału. W niektórych hodowlach łuszczaków, pozbawionych żwirku, często obserwuje się dolegliwości wątrobowe. Krzemiany znajdujące się w żwirku, zmieniając napięcie powierzchniowe wody, prowadzą do rozbicia tłuszczu na mniejsze cząsteczki, a tym samym odciążają pracę wątroby ptaka. Rola żwirku w żołądku nie ogranicza się tylko do rozdrabniania pokarmu, ponieważ podczas tarcia w kwaśnym środowisku żołądka, z nierozpuszczalnego żwirku kwarcowego  uwalniają się jony krzemianowe, które tworząc słabe kwasy, działają bakteriobójczo i regenerująco na organizm. Stwierdzono, że ptaki, pozbawione żwirku mineralnego, zjadają więcej pokarmu, niż te którym go udostępniono. Zaobserwowano też, że ptaki bez żwirku w diecie są w gorszej formie,niż te które go dostają. Wielkość żwirku powinna być dostosowana do wielkości ptaka. Drobny żwirek powinny otrzymywać łuszczaki i papugi, zaś średni - papugi duże i drób ozdobny. Zbyt duża ilość żwirku mineralnego w diecie ptaków, może być przyczyną uszkodzenia nerek, dlatego często hodowcy podają żwirek codziennie w osobnym naczyniu, ale nie pozostawiają go dłużej  niż godzinę. Żwirek krąży w układzie pokarmowym do czasu, gdy staje się zbyt gładki i nie spełnia już swojej funkcji rozdrabniającej. Wtedy jest wydalany.

Jaką rolę odgrywa skiełkowane ziarno w żywieniu ptaków?

Skiełkowane ziarno i zalężone (ziarno, w którym zapoczątkował się proces kiełkowania, ale zawiązek kiełka jeszcze nie wyszedł na zewnątrz) jest nie tylko dodatkiem do suchych pokarmów, ale również wartościowym, niezbędnym przysmakiem dla wielu ptaków. Ziarno takie jest źródłem wielu minerałów, przeciwutleniaczy, witamin (szczególnie dużo zawiera witaminy E, która jest niezbędna w okresie lęgowym). Zawiera także białka, enzymy ułatwiające trawienie i przyswajanie składników odżywczych. Wspomaga procesy trawienne i przyśpiesza procesy lecznicze, dlatego jest doskonałym pożywieniem dla papug z chronicznymi schorzeniami. Kiełkować można różne nasiona: proso (białe, czerwone), rzepik, rzepak, kanar, nasiona zbóż, słonecznika, sałaty, rzodkiewki, rzeżuchy, lucerny, fasoli mung (wyłącznie dla dużych i średnich papug), soi. Wybór ziarna, który poddamy kiełkowaniu będzie zależał od tego jakie ptaki hodujemy. Większość małych gatunków papug (papużki faliste, konury, nimfy), zeberki, amadyńce wolą namoczone grubsze proso. Z kolei zięby pochodzące z Afryki wolą drobne proso i kanar. Najlepsze są małe kiełki (2-5 mm), ponieważ zawierają dużo witamin, a rosnąca roślina wykorzystuje te substancje odżywcze do rozwoju. Takie ziarno ptaki powinny dostawać przez cały rok, ale częściej podjemy je ptakom dorastającym i pierzącym się oraz w okresie lęgów. Skiełkowane ziarno można podawać z pokarmem lęgowym lub mieszankami miękkimi. Do takiego ziarna można dodać kilka kropli tranu z wątroby dorsza, przez co ziarno ma zwiększoną wartość odżywczą o witaminę D oraz dłużej zachowuje wilgotność. Kiełki ze względu na wilgotność szybko pleśnieją, dlatego, jeśli ptaki ich nie zjedzą, należy je wyrzucić po 2-3 godzinach. Niezjedzone kiełki można również wysiać w doniczkach, a młode roślinki są również bardzo dobrym pokarmem dla ptaków. Kiełki nasion można samemu przygotować (jest wiele różnych sposobów). Ważne jest, aby naczynie z kiełkującymi nasionami znajdowało się w temperaturze 19-23 stopni Celsjusza i miało dostęp do światła, chociaż są również gatunki roślin (np. zboża, rośliny motylkowate), które kiełkują niezależnie od światła. Nasiona powinny być świeże. Ptaki wysiadujące jaja, wychowujące pisklęta oraz zmieniające upierzenie powinny kiełkujące nasiona dostawać codziennie. Poza tym okresem kiełki podaje się rzadziej, ale muszą one być również uwzględnione w diecie. Ptaki otrzymujące kiełki mają pióra błyszczące, więcej energii oraz zwiększoną płodność.

Dlaczego koty dziwnie się zachowują?

Wyjechałam na kilka dni z domu, po powrocie okazało się, że koty przeniosły moje ubrania do kuwety. Z czego wynika ich zachowanie?

Koty dopasowują swój rytm życia do planu dnia i zajęć człowieka (opiekuna), a pory samotności poświęcają na długie sjesty. Przy dłużej nieobecności opiekuna pory odpoczynku i bezczynności przeplatają się z fazami aktywności, kiedy to kot chce spożytkować energię. Jeżeli kot dłużej przebywa sam, bez możliwości wyjścia na dwór, gdy dokoła nie ma nic interesującego, może wpadać na głupie pomysły i na przykład wspina się na firankę, ostrzy pazury o meble, kopie w doniczkach lub wynosi ubrania z szafy, jak w tym przypadku jest opisane. Dobrze jest kotom zapewnić atrakcyjne zabawki (piłki, szeleszczące papiery, drapak, tekturowe kartony z dziurkami, pudełka do chowania, myszki do zabawy), które umożliwiają aktywne spędzenie czasu. Pozdrawiam

Dlaczego ważne jest dokarmianie dzikich ptaków w zimie?

Chociaż ostatnio mamy krótkie zimy, a temperatura często jest powyżej zera, to nie należy zapominać o dzikich ptakach, które mogą potrzebować naszej pomocy. Karmiąc ptaki w okresie zimy i większych mrozów, nie tylko chronimy je przed wygięciem, ale mamy również możliwość obserwowania tych zwierząt, ich rytuałów i zwyczajów. Ciekawy rytuał przy karmniku możemy obserwować na przykład u sikorki bogatki. Sikorki mają ustaloną strukturę socjalną i podczas korzystania z pokarmu dominujący w grupie samiec wypina pierś, prezentując na niej czarną linię. Ma to odstraszać inne sikorki, co zapobiega bójkom przy karmniku. Karmienie dzikich ptaków przez młodzież i dzieci (pod kierownictwem dorosłych) jest ważnym elementem wychowawczym. Dzieci i młodzież stają się lepszymi obserwatorami przyrody i uwrażliwiają się na jej piękno. Na liczebność ptaków w przyrodzie wpływają nie tylko warunki pogody, ale również urbanizacja. Kosmopolityczne wróble, które często budują swoje gniazda w szczelinach budynków, pod dachówkami, w nowoczesnych miastach mają znacznie mniejsze pod tym względem możliwości. Brakuje im również odpowiednich źródeł pokarmu. W ostatnich latach liczebność tych ptaków w dużych aglomeracjach znacznie spadła, a przecież to wróbel jest często jedynym z pierwszych ptaków rozpoznawanym przez dzieci w mieście. Zimą często z bliska, w ogrodzie koło karmnika można obserwować stadka gili, i chociaż czasem mylnie nazywa się gile zimowymi gośćmi, są to lokalnie dość liczne ptaki lęgowe, preferujące bory z domieszką świerka. Ptaki mają szybką przemianę materii i znaczną część energii tracą na aktywny lot, a w zimie na utrzymanie stałej temperatury ciała. W okresie zimowym ptaki często korzystają z nasion drzew, bylin, nasion dzikiej róży, śnieguliczki, irgi, ale i tego pokarmu może być dla nich za mało. Jeżeli czyże w okresie mroźnych dni nie zjedzą wystarczająco dużo nasion olchy, to są głodne i wtedy pojawiają się w pobliżu karmnika, gdzie mogą znaleźć nasiona słonecznika, konopi, lnu. Ziarna te są również chętnie zjadane przez dzwońce, których stada, nawet w sprzyjających warunkach, można spotkać w rejonach upraw słonecznika i lnu. Wspieranie ptaków przez człowieka przyczyniło się do tego, że niektóre z nich chętnie akceptują sąsiedztwo ludzi, czego przykładem jest kaczka krzyżówka. Kaczki krzyżówki zasiedlają wszelkie tereny podmokłe i obrzeża wód, a ostatnio coraz częsciej pojawiaja się na przykład w warszawskich parkach, gdzie nie zagrażają im myśliwi i naturalni wrogowie (orły bieliki). Liczba tych ptaków w ostatnich latach wzrosła, dzięki zmianie zwyczajów tego gatunku. Kaczki w mieście nie boją się człowieka, ale poza miastem będą przed nim uciekać, widząc go z odległości kilkudziesięciu metrów. Ludzie spacerujący w parku chętnie dokarmiają kaczki, ale musimy pamiętać, że spleśniały chleb i resztki w postaci ciasta nie są dla nich właściwym pokarmem. Kaczki chętnie będą jadły kaszę, płatki owsiane, tartą marchew. Wiele firm produkcyjnych, w tym Firma Nestor, przygotowuje specjalny pokarm, przeznaczony do karmienia dzikich ptaków w zimie. Pokarm ten jest wzbogacony w nasiona oleiste (słonecznik, konopie, len), które dostarczają ptakom więcej energii potrzebnej do przetrwania mrozów. W czasie dokarmiania ptaków pamiętajmy, że pokarm musi być świeży, a karmniki nie mogą być dostępne dla kota, psa czy innego drapieżnika.

Jak należy obrączkować ptaki i do czego służy obrączkowanie?

Obrączka jest dowodem tożsamości ptaka. Na niej znajduje się symbol kraju, symbol związku hodowców, kod umożliwiający rozpoznanie hodowcy oraz rok i kolejny numer, który pozwala zidentyfikować ptaka. Obrączki można nabyć w stowarzyszeniu hodowców. Dla każdego gatunku są specjalne rozmiary. Taką obrączkę umieszcza się na nodze pisklęcia, lub na nodze ptaka po osiągnięciu przez niego określonego wieku. Obrączki zamknięte zakłada się pisklęciu, a otwarte można założyć i zdjąć ptakowi w dowolnym wieku. Zakładane obrączki powinny być odpowiedniej wielkości, ponieważ za mała obrączka może z biegiem czasu wrastać w kończynę. Z kolei za duża obrączka może niepokoić ptaka. Dorosłe ptaki mogą niepokoić nowe błyszczące obrączki zakładane ich pisklętom i rodzice mogą próbować usuwać je z gniazda. Dobrze jest nowo błyszczące obrączki pokryć nietoksyczną czarną farbą, dzięki czemu będą  mniej przyciągać uwagę dorosłych ptaków. W przypadku obrączkowania pisklęcia papużki falistej trzymamy nogę ptaka między palcami tak, aby dwa palce skierowane były do przodu, a dwa do tyłu. Palce ptaka smarujemy wazeliną i przeciągamy dwa przez obrączkę, która naciągamy na nogę. Podczas obrączkowania pisklęcia kanarka do obrączki wsuwa się trzy przednie palce. Uważamy, aby nie uszkodzić tylnego palca. Obrączkę zakłada się na prawą nogę ptaka. Zaobrączkowane pisklę wkłada się z powrotem do gniazda. Należy również później sprawdzić, czy ptak nie zrzucił obrączki. Astryldom zwykle zakłada się obrączki otwarte, które można zdjąć i założyć w dowolnym wieku. Są też dostępne kolorowe obrączki plastikowe. Należy pamiętać o tym, że niektóre gatunki ptaków są objęte regulacjami prawnymi, w których znajduje się zapis o obowiązku znakowania ptaków za pomocą obrączki wydawanej przez odpowiednie stowarzyszenie. Właściciel niezaobrączkowanego ptaka, który podlega obowiązkowi obrączkowania, może być poddany sankcjom karnym. Obrączkowanie jest ważnie nie tylko dla hodowców prezentujących ptaki na wystawie, ale również dla osób hodujących więcej ptaków. Obrączka stanowi ważna informacje pozwalającą na identyfikację ptaka przez całe jego życie. Znajomość wieku i rodowodu ptaka pozwoli uniknąć podstawowych błędów takich jak kojarzenie ze sobą rodzeństwa.

Jak żywić kury czubatki?

Od dwóch tygodni mam dwie kury czubatki,które przebywają razem z innymi nioskmi. Czy karmimy je tak samo jak pozostałe kury? Czy kurom można podawać czosnek na odporność?

Kury ozdobne żywimy podobnie jak kury nośne, ale kury ras amatorskich powinny być żywione mniej intensywnie niż kury typu nieśnego. Czosnek ma silne właściwości bakteriobójcze, odkażające, przeciwrobaczyczowe, przeciwzapalne, a w odróżnieniu od antybiotyku nie osłabia organizmu. Czosnek wzmacnia organizm pobudzając układ odpornościowy, dlatego jest wskazane, aby kurom raz lub dwa razy w tygodniu podać wodny roztwór z czosnku. Pozdrawiam

 

Jak należy chronić ptaki i gryzonie przed upałami?

Woda jest głównym składnikiem płynów w ciele zwierząt i stanowi od 60-80% masy ich ciała. Każde zwierzę potrzebuje wody do życia. Niektóre zwierzęta wytrzymują bez pożywienia kilka tygodni, ale bez wody zginą w ciągu kilku dni. Ilość wody, jaką zwierzę musi wypić, zależy od jego gatunku, nawyków żywieniowych i warunków środowiska, w którym żyje. Warunki środowiska decydują też jak zwierzęta zdobywają wodę. Przykładowo samiec stepówki senegalskiej żyjącej na afrykańskich sawannach lata do wodopoju i swoim pisklętom przynosi wodę w chłonnym pierzu (na brzuchu). W przyrodzie to warunki naturalne decydują, kiedy papużki faliste i zeberki przystępują do lęgów (początek pory deszczowej). Ptaki hodowane w domu i inne zwierzęta wymagają szczególnej opieki, gdy na zewnątrz panują upały. Ssaki i ptaki do utrzymania stałej temperatury ciała potrzebują dużo energii i muszą szybciej oddychać niż płazy czy gady. Podczas oddychania z ciała uchodzi pewna ilość wody, którą trzeba uzupełniać piciem. W czasie upałów ptaki mogą chłodzić się przez dzioby intensywnie oddychając. Woda w poidełkach dla ptaków w upalne dni powinna być częściej wymieniana na świeżą i cały czas dostępna. Taką wodę do picia, szczególnie w gorące dni dobrze jest zakwasić octem jabłkowym (4-6 ml/litr wody) dwa razy w tygodniu, ponieważ środowisko kwaśne zapobiega rozwojowi takich bakterii jak: Escherichia coli i Salomonella. Escherichia coli nie jest normalnym składnikiem flory jelitowej u ptaków, chociaż ten gatunek bakterii występuje pospolicie w jelitach ssaków. Octem jabłkowy można również dezynfekować poidełka i karmniki. Woda jest potrzebna ptakom nie tylko do picia, ale również do kąpieli. Wszystkie ptaki bardzo lubią się kąpać. Woda w basenikach jak i w poidełkach powinna być wymieniana kilka razy dziennie. W warunkach naturalnych papugi i gwarki kąpią się w wodzie nawet dwa razy dziennie, dlatego dobrze jest je spryskiwać strumieniem rozpylonej wody, kierując ten strumień wody na ptaka od góry. Kąpiele takie nie tylko ochładzają organizm, ale również korzystnie wpływają na upierzenie. W upalne dni zwierzęta (ptaki, gryzonie) powinny mieć nie tylko stały dostęp do wody, ale również możliwość przebywania w chłodniejszym i zacienionym pomieszczeniu. W przyrodzie większość gryzoni i królików żyje w norach i szczelinach skalnych, które chronią je nie tylko przed drapieżnikami, ale również przed niesprzyjającymi warunkami pogody. Gryzonie takie jak: świnka morska, szynszyla, chomik, koszatniczka szybko dostaną udaru słonecznego, jeśli będą zbyt długo przebywać w miejscu nasłonecznionym, dlatego nie zostawiamy żadnych klatek ze zwierzęciem na balkonie w słoneczne dni. Szynszylom zdecydowanie szkodzi temperatura przekraczająca 25 stopni Celsjusza. Trzymanie szynszyli nawet krótko w przegrzanym pomieszczeniu (temperatura powyżej 28 stopni Celsjusza) prowadzi u nich do szoku termicznego, który może zakończyć się śmiercią. Pomieszczenie, gdzie przebywają zwierzęta powinno być dobrze wentylowane, a klatek ze zwierzętami nie należy stawiać w pobliżu okna i tam gdzie długo padają promienie słoneczne.

Jakie ptaki nadają się do chowu razem z kurami?

Na prostokątnym terenie 7x10 m trzymam 4 kury nioski. Mają tam domek z grzędą, parę kryjówek, poidło i inne akcesoria. Chciałabym dołączyć do nich jakieś inne ptaki (najlepiej perliczki lub przepiórki) ale nie wiem, czy to dobry pomysł. Ewentualnie mogłabym wydzielić jakiś kawałek terenu w ogrodzie, by nie były trzymane z kurami. Ptaki te musiałyby być odporne na zimno (aby mogły być trzymane w zimie na dworze), niewybredne w jedzeniu i niepłochliwe. Lepiej trzymać parkę, dwie parki czy jednego ptaka? Proszę o pomoc i poradę.

Przepiórki chińskie (najmniejszy kurak świata) są mało wymagające pod względem żywienia (mieszanka ziaren dla astryldów, jajko na twardo, posiekane zielonki, larwy mącznika), ale nie nadają się do hodowli z kurami. Są mniejsze i kury będą je atakować. Oprócz tego na wolnym wybiegu przepiórki mogą być łatwym celem dla drapieżnika (kot). Mogą być trzymane na zewnątrz w wolierze w okresie wiosenno-jesiennym i spadki temperatury poniżej zera znoszą tylko chwilowo. Nie powinny być trzymane w temperaturze poniżej zera zimą, ponieważ może to doprowadzić je do śmierci z powodu wychłodzenia. Jeśli chodzi o perliczki, to warunki ich utrzymania są zbliżone do tych, jakich wymagają kury, ale perliczki mogą być agresywne wobec młodszych kur (kurczaków) i młodszych perliczek. Perliczki trzymane z kurami od małego nie powinny stwarzać problemów. Ptaki te szybko uczą się nocować w kurniku i tam znoszą jajka. Nie są płochliwe. Dobrze jest dokarmiać je w pobliżu kurnika, aby zmusić je do nocowania w nim.  Perliczka jest ptakiem poligamicznym i jeden samiec powinien mieć co najmniej dwie perliczki (samice). Jeśli nie chcemy przychówku można hodować same samiczki. Pojedyncza perliczka nawet jeśli zaaklimatyzuje się do kur, będzie wolała towarzystwo swojego gatunku, dlatego lepiej kupić dwa ptaki (perliczki). Różnice miedzy samcem i samicą są niewielkie, dlatego przy zakupie należy upewnić się co kupujemy. Pozdrawiam

Czy produkty firmy Nestor są przebadane na grzyby?

Czy zboża i ziarna trafiające do zakładu podlegają stałej kontroli na grzyby, pleśń itp? Czy są zdrowe dla zwierzaka?

Było już podobne pytanie: ,,Skąd pochodzą składniki pokarmów Nestora?”. Producenci (prywatni rolnicy), od których Firma Nestor zakupuje ziarno są zarejestrowani w Inspekcji Weterynaryjnej, przez którą są kontrolowani. Zadaniem Inspekcji Weterynaryjnej jest kontrolowanie jakości i sposobu produkcji ziaren, dlatego też pod tym względem ziarno powinno być przebadane.  Jakość ziarna (czy nie ma pleśni) jest również sprawdzana na terenie Firmy. Kontrolą jakości produktów rolnych przeznaczonych na paszę zajmuje się też Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych. Pozdrawiam

Moja sarna Kacperek

Dnia 30 IV 2015 r. poszłam na mój sad do mojej sarny. Od razu u Kacperka (sarny) zauważyłam coś dziwnego. Wypadała mu sierść na szyi. Widać skórę. Dziadek powiedział, że jest na ,,coś' chory, ponieważ sam nie wiedział na co. Tato powiedział, że niedługo ma wizytę u weterynarza. Proszę Panią o to, żeby wyjaśniła Pani, co to może być i co może mu pomóc. Proszę o szybką odpowiedź. Pozdrawiam Daria Wichurka

Na wiosnę sarny zmieniają włosy. Stary zimowy włos usycha i odpada, a wyrastają nowe. Proces ten trwa dość długo. Jeżeli jednak zjawisko wypadania włosów jest nasilone w określonym miejscu (szyja) i widać skórę to może być coś poważniejszego. Trudno na podstawie wypadania włosów określić co to jest za choroba. Sarnę powinien obejrzeć lekarz weterynarii i sprawdzić, czy nie ma też na skórze zaczerwienień, strupów, uwypukleń. Sarny może atakować pasożyt giez bydlęcy, którego larwy wędrując z krwią osadzają się pod skórą (głównie na grzbiecie) tworząc uwypuklenia i dziurki. Może to być również stan zapalny skóry. Dotykając chore dzikie zwierzę należy dokładnie myć ręce. Chore dzikie zwierzęta zwykle nie boją się ludzi (w tym przypadku sarna jest oswojona), dlatego należy być bardzo ostrożnym w postępowaniu z nimi, ponieważ mogą również przenosić takie choroby jak: borelioza, wścieklizna, kleszczowe zapalenie mózgu. Pozdrawiam

Żółwie, główne wiadomości.

1. Do jakiego wzrostu może urosnąć żółw wodno-lądowy? 2. Co mogą jeść małe żółwie wodno-lądowe, a co duże? 3. Czy można je brać na dwór pod nadzorem opiekuna? 4. Czy to prawda, że suchy pokarm i sałata szkodzą żółwiom? 5. Czy królik miniaturowy nie będzie atakował nowego członka rodziny(żółwia wodno-lądowego) przy pierwszym spotkaniu? Dziękuję, pozdrawiam i życzę szczęśliwych i radosnych Świąt Wielkanocnych.

 Popularne żółwie wodno-lądowe, hodowlane takie jak; żółw żółtolicy czy żółw czerwonolicy mogą osiągać rozmiary od 20 cm do 30. Z kolei żółw wonny, który należy do małych żółwi wodno-lądowych może maksymalnie osiągnąć niecałe 14cm. Zwykle dorasta do 10 cm. W środowisku naturalnym żółwie wodno-lądowe odżywiają się zarówno roślinami jak i pokarmem zwierzęcym, chociaż żółw wonny jest bardziej mięsożerny. Młode żółwie powinny otrzymywać pokarm codziennie z przewagą pokarmu zwierzęcego. Starsze osobniki karmi się 3-4 razy w tygodniu z przewagą pokarmu roślinnego. Żółwie wodno-lądowe karmimy wyłącznie w wodzie, ponieważ nie posiadają języka, więc nie mogą przełykać pokarmu na sucho. Zarówno większe żółwie jak i żółw wonny (piżmowy) jedzą różne ślimaki, małże, ryby (danio, gupiki, mieczyki), mrożone i suszone stynki, kiełże (gammarus), drobne skorupiaki, koniki polne, dżdżownice, krewetki, larwy ochotka, wodzień (biała larwa komara). Pokarm może być mrożony, który wcześniej rozmrażamy. Młode żółwie i małe żółwie powinny otrzymywać małe kawałki. Pokarm zwierzęcy dla żółwi nie może się opierać wyłącznie na rybach, ponieważ surowe ryby zawierają tiaminazę, enzym rozkładający witaminę z grupy B. Z pokarmów roślinnych żółwie jedzą: babkę zwyczajną, lancetowatą, mniszek lekarski, miętę, majeranek, rzeżuchę, lucernę, pokrzywę zwyczajną, rośliny akwariowe (rzęsa, moczarka). Z roślin tych można zrobić sałatkę, a zimą mogą być suszone. Sałaty należy unikać, ponieważ ma niską wartość odżywczą i zwykle zawiera sporo pestycydów. Żółwiom nie podajemy też roślin zawierających szczawiany (szpinak, szczaw, rabarbar), ponieważ wiążą wapń uniemożliwiając jego wchłanianie. Dieta żółwi powinna zawierać też dodatki witaminowe, oraz wapno lub sepie. Żółw czerwonolicy i żółtolicy do właściwej pielęgnacji wymagają też naświetlenia UVB co zapobiega chorobom i deformacjom karapaksu. Pokarm suchy można podawać, ale jest on tylko dodatkiem. Żółwie wodno-lądowe w środowisku naturalnym wychodzą na ląd wyłącznie znosić jaja, a tylko sporadycznie wygrzewają się na słońcu. Wyjmowanie żółwia z akwarium i wynoszenie go na dwór może być dla niego dużym stresem. Żółwia w ostateczności można wyjąć z akwarium tylko przy zmianie wody. Zwierzęta takie najlepiej obserwować w akwarium. Moje życzenia Świąteczne są spóźnione, ale życzę Wszystkiego Najlepszego, pozdrawiam.

Jak powinny wyglądać codzienne zabiegi pielęgnacyjne ptaków?

Podstawową zasadą właściwej pielęgnacji ptaków jest ich stała obserwacja. Zachowanie ptaków wiele mówi o ich potrzebach i stanie zdrowia. Obowiązkiem każdego hodowcy jest codziennie sprawdzenie, czy ptaki zjadły pokarm (zadaną im porcję ziarna) i uzupełnienie automatycznych dozowników pokarmu lub innych naczynek. Ziarno zawilgocone i zanieczyszczone odchodami usuwamy. Czysty pokarm (ziarno) również przedmuchujemy w celu usunięcia plew. Sprawdzamy też, czy dozowniki pokarmu nie uległy zatkaniu lub zanieczyszczeniu. W przypadku miękkojadów (ptaki owocożerne i owadożerne) pokarm powinno wymieniać się częściej niż raz dziennie i usuwać resztki, szczególnie podczas upałów. Podobnie postępuje się z mieszanką jajeczną, która łatwiej się psuje niż ziarno. Dozowniki wody myjemy przynajmniej raz dziennie (w przypadku miękkojadów częściej) i napełniamy czystą wodą. Zwracamy uwagę na konsystencję odchodów ptaków, ponieważ odchody wodniste mogą świadczyć o złym żywieniu, zatruciu lub rozpoczęciu wysiadywania jaj przez samicę. Wiele ptaków ma obfite odchody (np. gwarki, szpakowate, co wymaga specjalnej dbałości o podłogę w klatkach i wolierach. Jeśli na dnie klatki znajduje się papier lub papierowe ręczniki, to wymienia się je codziennie. Warstwę wiór, żwiru lub piachu w klatkach papug i gwarków należy wymieniać co kilka dni. Wilgotność na obszarach, z których pochodzi większość ptaków utrzymywanych w klatkach i wolierach  jest znacznie wyższa, niż wilgotność panująca w pomieszczeniach mieszkalnych. W związku z tym wiele ptaków musi od czasu do czasu (niektóre codziennie) zażywać kąpieli, aby zachować dobrą kondycje zdrowia i  właściwe upierzenie. Jeśli mamy gatunki ptaków, które wymagają częstych kąpieli, a nie robią tego same, wówczas należy je spryskiwać delikatnym strumieniem wody, przy wyższej temperaturze otoczenia. Spryskiwanie opierzenia ptaków jest bardzo ważne w okresie pierzenia, latem i zimą, kiedy działa centralne ogrzewanie. Niektóre ptaki lubią kąpać się w piasku, ponieważ pozbywają się w ten sposób ptasich wszy i usuwają osłonki nowo wyrosłych piór, dlatego na dnie klatki i woliery dobrze jest umieścić piasek w ceramicznych naczyniach. Podczas codziennych zabiegów pielęgnacyjnych zwracamy też uwagę na wyrwane pióra w klatkach, ponieważ świadczy to o kłótniach między niektórymi ptakami.  Raz w miesiącu należy gruntownie wyczyścić klatkę, żerdzie, pojemniki na pokarm i wodę umyć gorącą wodą. Żerdzie wymieniamy, gdy są zniszczone lub mocno zabrudzone. Ptaki stają się bardziej ufne wobec właścicieli, którzy nie tylko rutynowo codziennie wymieniają im pokarm i wodę, ale także próbują nawiązać z nimi kontakt poprzez częste obserwowanie ich zachowania.

 

 

 

 

Jakie są główne zwierzęta domowe?

Zwierzęta domowe to są takie zwierzęta, które człowiek hoduje dla własnej przyjemności. Trzyma je w domu lub innym odpowiednim pomieszczeniu (woliera, klatka, akwarium, terrarium). Należą do nich: kot, pies (jednak pies trzymany w obejściu gospodarskim jest zwierzęciem użytkowym, a nie domowym), gryzonie (szynszyle są nie tylko zwierzętami domowymi, ale też hodowlanymi), fretka, jeż, ryby trzymane w akwarium, różne stawonogi, płazy, gady trzymane w terrarium, niektóre torbacze trzymane w wolierach lub klatkach, ptaki trzymane w klatkach, wolierach, króliki (hodowane w innych celach niż hobbystycznych, nie są zwierzętami domowymi). Niektórzy dla towarzystwa hodują ciekawe rasy świń, która w takim wypadku też staje się zwierzęciem domowym. Pozdrawiam

Czy tarantula jest zwierzątkiem domowym?

Jeśli tarantulę trzymamy w domu, w terrarium dla własnej przyjemności, to jest zwierzątkiem domowym. Pozdrawiam

Jakie są zwierzęta domowe?

Jakie są zwierzęta domowe? Bo słyszałam że to też wąż, tarantula i nie chodzi mi o znane (psy, koty, ptaki, gryzonie i króliki, rybki, żółwie i jaszczurki)Pozdrawiam

W ostatnich latach wzrasta zainteresowanie hodowlą różnych ciekawych zwierząt, które stają się towarzyszami człowieka. Są to zwierzęta przyjazne, ufne, łatwe w hodowli, jak również zwierzęta, których hodowla wymaga nie tylko dużej wiedzy i doświadczenia, ale również dużej dyscypliny i odpowiedzialności. Należą do nich, jak już wspomniałaś, węże i duże pająki (tarantula). Najczęściej hodowane w niewoli węże to: węże królewskie i zbożowe. Osiągają one rozmiary od 1-2 metrów. Podobnie jak w przypadku hodowli innych zwierząt, hodowcy starają się uzyskać ciekawe odmiany barwne, co wiąże się później wyższą ceną na rynku. Pasjonaci pająków mogą hodować rożne ptaszniki (naziemne, nadrzewne), różnie ubarwione, osiągające nawet 30 cm wielkości. Tarantula dorasta do 3 cm i jest gatunkiem dużego pająka. Ukąszenie tarantuli dla osoby uczulonej może być groźne. Spośród płazów w hodowlach domowych najczęściej można spotkać żaby właściwe, ropuchy właściwe, żaby trujące, rzekotki, kumaki. Człowiekowi towarzyszą też jeże, niewielkie ssaki należące do rodziny jeżowatych. Najczęściej hodowane to: jeż europejski  i afrykański jeż pigmejski. Afrykański jeż pigmejski w niewoli może dożyć 10 lat. Bardzo ważne jest utrzymanie odpowiedniej temperatury, ponieważ wychłodzone jeże ulegają hibernacji, co w warunkach domowych może doprowadzić do ich śmierci. Wspomnę tutaj też o fretce, która jest popularnym zwierzęciem domowym. Fretki są ciekawskie i przyjaźnie nastawione do człowieka. Są mięsożerne i nie należą do gryzoni, ale do rodziny drapieżców. Mniej znane zwierzęta towarzyszące człowiekowi to niektóre torbacze (prymitywne ssaki), jak pałanka kuzu (lis workowaty), gruboogonik australijski. Gruboogonik australijski to bardzo mały torbacz o długości ciała 6-9 centymetrów. W naturze buduje gniazda przy pniach drzew lub w pobliżu skał. Może być trzymany w pomieszczeniach bez okien przy sztucznym oświetleniu w stałej temperaturze 20-24 stopni Celsjusza. Coraz bardziej popularny staje się workolot karłowaty (torbacz osiągający długość 15 centymetrów). Workoloty można trzymać w klatce lub wolierze, ale należy sie zdecydować na hodowlę co najmniej dwóch osobników. Trzymane w niewoli powinny mieć dostęp do kawałków drewna z wydrążonymi otworami lub małych drewnianych pudełek, ponieważ w naturalnych warunkach torbacze te zakładają gniazda w otworach znalezionych w drzewach. Ciekawymi zwierzętami, coraz częściej pojawiającymi się w hodowlach domowych są mniej znane gryzonie, jak: wiewiórka japońska, amerykańska wiewiórka czerwona, burunduki, susły, pieski preriowe (nieświszczuki). Wszystkie te gryzonie należą do rodziny wiewiórkowatych. Pozdrawiam

 

 

Mój drób ozdobny kicha.

Tydzień temu zauważyłem, że kaczor mojej córki (Darii) kicha, a wczoraj zaczęła kichać także młoda z tego roku (2014) pawiczka. Czy to zaraźliwe i czym można to wyleczyć, a jeśli tak, to czym? Pozdarawiamy Jarosław i Daria

Okres jesienny, podobnie jak wiosenny, sprzyja przeziębieniom nie tylko u ludzi, ale również u ptaków. Ptaki kichają, mają problemy z oddychaniem. Ze względu na budowę układu oddechowego u ptaków, przeziębienia te są dla nich niebezpieczne. Przeziębionym ptakom nie należy podawać leków przeciwgrypowych stosowanych u ludzi. Można im podać na zwiększenie odporności krople z jeżówki purpurowej (5-10 kropli na poidełko przez tydzień), jak również roztwór miodu do picia (1 łyżeczka na szklankę wody). Miodu nie podajemy ptakom bardzo osłabionym. Pokarm urozmaicamy, a podejrzane o chorobę zwierzęta umieszczamy w osobnej klatce i zapewniamy im ciepło. Niepokojącym objawem jest zmiana konsystencji kału, bo to może świadczyć o infekcji. Jeśli objawy nie ustąpią po paru dniach, to należy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Jeżeli takie przeziębienia powtarzają się często, to ptaki mogą zarażone chlamydiami lub mykoplazmami, a to już wymaga skomplikowanego leczenia i wtedy takie zwierzęta stają się bardziej niebezpieczne dla ludzi. Kichanie ptaków nie musi być zaraźliwe dla ludzi, ale należy być ostrożnym i przestrzegać zasady higieny. Często myjemy ręce. Jeśli ktoś musi kontaktować się z kichającym drobiem, to najlepiej w ubraniu, którego  nie nosi w domu. Pozdrawiam

Moje kaczki gonią kota?!

Mam kaczki (biegusy i francuskie) i widziałam, jak goniły dziś jakiegoś czarnego kota, czy to normalne?

Zwierzęta, w tym wypadku kaczki, głównie w grupie, w obronie swojego terytorium, jedzenia, a szczególnie w obronie dzieci, mogą atakować przeciwnika, czasem nawet bardziej niebezpiecznego. Są nagrania (filmy) pokazujące, jak dorosłe hipopotamy atakują grupę lwów w obronie małego hipopotama, a lwy odchodzą. Pozdrawiam

Czy psu można podawać skorupki jaj kurzych?

Słyszałem, że w skorupkach jaj kurzych jest wiele cennych witamin. Czy w związku z tym mogę je podawać (po rozdrobnieniu i zmieszaniu z jedzeniem) mojemu psu?

Skorupki jaj kurzych są źródłem dobrze wchłanianych pierwiastków mineralnych takich, jak: magnez, fosfor, wapń, cynk, mangan. Można je podawać psu w celu suplementacji diety. Skorupki jaj gotowanych lub surowych przed mieleniem należy wyprażyć w nagrzanym piekarniku w celu uniknięcia salmonellozy. Należy pamiętać o uzupełnianiu diety psa w pierwiastki mineralne, ponieważ wapń jest dość trudno wchłanianym pierwiastkiem w przewodzie pokarmowym tego zwierzęcia (tylko ok. 30% spożytego wapnia jest wchłaniana z przewodu pokarmowego psa). Oprócz tego tempo wchłaniania wapnia zależy od wielu czynników: treści przewodu pokarmowego, ilości włókna pokarmowego, ilości witaminy D, formy występowania jonów wapnia, stosunku wapnia i fosforu. Pozdrawiam

Czy pies może jeść owoce?

Generalnie owoce nie powinny być częstym elementem diety psa. Psu można podawać jabłka, ale nie w całości (podane całe mogą utknąć w przełyku). Jabłka są wskazane jako przekąska (podobnie jak z warzyw: marchew i seler) dla psów będących na diecie. Nie należy podawać psu awokado, które jest trujące, owoców pestkowych, ponieważ mogą się w nich znajdować toksyczne pochodne cyjanku. Szkodliwe dla zdrowia tych zwierząt są też owoce cytrusowe oraz winogrona i rodzynki. Winogrona i rodzynki mogą uszkodzić nerki. Psy to zwierzęta typowo mięsożerne, więc ich układ pokarmowy nie będzie tolerował ekstrawaganckich dodatków smakowych. Pozdrawiam

Jak ważne są kontakty między ptakami?

W środowisku naturalnym wiele gatunków ptaków żyje w dużych grupach społecznych, często o określonej hierarchii. Ptaki w naturze tworzą określone grupy, stada, ponieważ w większych skupiskach łatwiej jest im zdobywać pożywienie i bronić się przed drapieżnikami. Aleksandretty obroźne, które są bardzo aktywne w dzień, często łączą się w stada, by czuć się bezpiecznie. Jeśli ptaki zauważą jakiegoś drapieżnika (np. sokół), całe stado skupia się krzycząc przenikliwie i energicznie machając skrzydłami, aby odgonić intruza. U rozelli królewskich młode ptaki łączą się w duże stada, a dorosłe papugi żyją w bardzo małych grupkach lub parach. Żako noce spędza we wspólnych noclegowniach w dużych stadach, ale w ciągu dnia stado to rozpada się na mniejsze grupki. Nierozłączki przebywają w niewielkich grupach (do 20 ptaków), ale kiedy znajdą drzewo figowe z dojrzałymi owocami, to może być  na nim setka ptaków. Lorysy czarnogłowe nie są zbyt towarzyskie i nawet jeśli żyją w stadach, to unikają kontaktów z innymi ptakami. Relacje miedzy ptakami zmieniają się istotnie w okresie godowym. Hodowla większej ilości ptaków w domu może być czasem kłopotliwa. Nie wszystkie ptaki znoszą towarzystwo innych gatunków ptaków. Nie może być zbyt dużych różnic w wielkości przebywających ze sobą ptaków. Nimfy i papużki faliste są zwykle tolerancyjne na nowych przybyszy, ale inne gatunki papug zwykle nie (dotyczy to głównie dużych papug). Tukany nie potrafią żyć w zgodzie, zwłaszcza z małymi ptakami, a do konfliktów dochodzi najczęściej przy pojemnikach z jedzeniem. Brodacz należący do miękkojadów ze względu na agresywny charakter i silny dziób w niewoli jest trzymany pojedynczo. Również przy łączeniu tych ptaków w pary należy bacznie obserwować, czy nie są one wobec siebie agresywne. Łączenie małych zięb ze sobą jest bezpieczne. Mewki poza okresem lęgowym dobrze znoszą towarzystwo innych małych ptaków, takich jak zeberki , mniszki, amadyny. Motylik krasnouchy dobrze znosi towarzystwo innych gatunków ptaków, więc może być z nimi trzymany w wolierach. Gołąbki diamentowe można trzymać z ziarnojadami, ale nie tolerują one innych gołąbków. Jeśli planujemy zakup więcej niż jednego ptaka, musimy się zastanowić nad ich wzajemnymi relacjami. Ptaki potrafią być o siebie bardzo zazdrosne, nie tylko w obrębie jednego gatunku, ale też wobec innych. Należy pamiętać o obowiązującym układzie dominacji. Na początku poświęcamy więcej czasu ptakowi, który jest u nas dłużej i jemu też najpierw podajemy smakowite kąski. Nie możemy zachęcać nowego ptaka do zajęcia  pozycji hierarchicznej starego, ponieważ to może być powodem agresji ptaków wobec siebie. Łączenie dwóch ptaków, które dotychczas żyły osobno, może dostarczyć trudności i doprowadzić do bójek nawet w przestrzennej wolierze. Niektórym ptakom trudno będzie godzić się z  tym, że swoje terytorium musi dzielić z innym ptakiem. Mniejsze ryzyko agresji występuje, gdy łączy się w parę ptaki, które nie były bardzo oswojone. Proces łączenia ptaków powinien być przeprowadzony na neutralnym terytorium. W celu zapobieżenia sprzeczkom terytorialnym dobrze jest usunąć klatki z pokoju, gdzie zapoznajemy ze sobą dwie papugi. Proces zapoznawania się ptaków ze sobą należy uważnie obserwować. Jeśli podczas naszej nieobecności zostawiamy ptaki w jednym pomieszczeniu, to tylko w osobnych i oddalonych od siebie klatkach. Aby uniknąć zazdrości ptaków i agresji, nie należy po wprowadzeniu nowego ptaka do domu, starego przenosić do innego pokoju. Nie śpieszymy się z wprowadzeniem nowego ptaka do ustabilizowanej społeczności, proces wzajemnego akceptowania się ptaków czasami może potrwać kilka miesięcy. Odmienne terytoria przebywania ptaków, różne charaktery mogą powodować sprzeczki między nimi, dlatego czasem lepiej jest zaczynać wychowywanie od razu dwóch ptaków, niż kupować najpierw jednego, a po pewnym czasie drugiego.

Czy kot może spać w łóżku?

Mój kot lubi spać w łóżku, czy powinnam obawiać się tego ze względów higienicznych?

Zdrowy kot dużo czasu poświęca na pielęgnację ciała i należy do jednych z najczystszych zwierząt. Jeśli komuś nie przeszkadza kocia sierść, to kot może spać w łóżku. Należy liczyć się z tym, że jeżeli po pewnym czasie spania kota w łóżku, cofamy mu ten przywilej, to u zwierzęcia może pojawić się złość i agresja. Kot nie może spać w łóżku z dzieckiem i nie należy go zostawiać na noc w pokoju dziecinnym. Pozdrawiam

Co należy zrobić jeśli podejrzewamy, że mamy chorego ptaka?

Czasem trudno zauważyć objawy choroby ptaka, ale jeśli są symptomy jakiejś choroby to nie zwlekamy i natychmiast izolujemy go od stada, ponieważ może być to choroba zakaźna.

Chorego ptaka umieszczamy w klatce szpitalnej, w której instalujemy ogrzewanie z termostatem i termometr. Z przodu klatki można ustawić promiennik podczerwieni. Wszystkie ściany z wyjątkiem przedniej klatki szpitalnej powinny być zakryte.

Temperatura w klatce szpitalnej powinna wynosić około 29-32 stopnie Celsjusza. Jeżeli jest za wysoka to obniżamy ją wyłączając promiennik podczerwieni lub zwiększając przepływ powietrza. Chore ptaki potrzebują świeżego powietrza. Termometr w klatce zawieszamy tak, aby był poza zasięgiem ptaków, ponieważ może zostać uszkodzony, a papugom nie zajmie to dużo czasu. Wskazane jest, aby nad dnem klatki umieścić siatkę, żeby chory ptak nie siedział na własnych odchodach, co zapobiegnie wtórnemu zakażeniu kałem.

Jeśli po ośmiu godzinach w klatce szpitalnej stan zdrowia ptaka nie poprawi się to kontaktujemy się z lekarzem weterynarii. Weterynarz powinien mieć do zbadania  świeże odchody ptaka i pokarm którym jest karmiony.  Stosujemy tylko te leki, które zaleci lekarz. Nie stosujemy leków dla ludzi, chyba że zaleci je weterynarz (niektóre leki dla ludzi są skuteczne w leczeniu biegunki u ptaków).

Chore ptaki często odmawiają przyjmowania pokarmu i nie piją wody. Jeżeli duży ptak nie pije przez 24 godziny i odmawia pokarmu to należy karmić go na siłę, co godzinę. Mniejsze ptaki powinny być przymusowo karmione już po 10 godzinach nie przyjmowania pokarmu. Choremu ptakowi, który nie chce jeść i pić wskazane jest podanie glukozy, lub preparatu multiwitaminowego, najlepiej do ulubionego pokarmu lub napoju. Powinien również otrzymywać zwykłe pożywienie, aby mógł zacząć sam jeść.

Jeśli u chorego ptaka zdiagnozowano  chorobę zakaźną, to należy natychmiast zdezynfekować całą wolierę lub klatkę, oraz naczynia do karmienia, żerdki, zabawki i inne akcesoria. Gdy pod opieką mamy więcej ptaków to najpierw zajmujemy się ptakami zdrowymi, a później chorymi, aby nie przenosić zarazków na rękach i odzieży. Zawsze myjemy dokładnie ręce przed i po pielęgnacji chorego ptaka. 

W przypadku gdy zawozimy ptaka do weterynarza, najlepiej transportować go w jego klatce. Ptaki z woliery przewozimy specjalnym kontenerem do transportu ptaków lub w kartonowym pudle z licznymi otworami wentylacyjnymi. 

Po zakończonej kuracji należy klatkę szpitalną dokładnie umyć i zdezynfekować.

Czy w produktach Firmy Nestor znajdują się konserwanty?

W kolbach ziarnowych Firmy Nestor nie ma żadnych konserwantów np. typu propionian wapnia, potasu czy kwas sorbinowy. Nie ma też żadnych środków spulchniających. Mąka pszenna, która jest spoiwem dla ziarna, oprócz cukrów prostych (występują w małych ilościach) zawiera wielocukry, a w tym skrobię. Skrobia wykazuje duże zdolności wiązania wody podczas tworzenia ciasta, a następnie zatrzymuje ją podczas wypieku. Również śluzy (polisacharydy tworzące błonnik) zawarte w mące  wchłaniają duże ilości wody (pęczniejąc przy tym). Cukry te nadają lepkość ciastu i łączą spójnie ziarno i inne składniki (suszone warzywa, owoce, chleb świętojanski, topinambur, sezam, jarzębina, siano, kokos). Mąka pszenna jest nie tylko spoiwem, ale również źródłem białka, tłuszczy, błonnika oraz witamin (B1 B2 PP). Różne ziarna zbóż dostarczają organizmowi nie tylko węglowodanów (skrobi), ale także biało, tłuszcze, pierwiastki mineralne, witaminy (E i z grupy B), błonnik, związki biologicznie czynne. Chociaż białka roślinne uważa się za niepełnowartościowe (nie zawierają wszystkich aminokwasów egzogennych) to istnieją rośliny nasienne typu szarłat (amarant), których jadalne ziarna zawierają dużo białka i lizyny (aminokwas). Ziarna amarantu w połączeniu z innymi ziarnami będą uzupełniać niedostateczną ilość białka. Zbożem bogatym w białko jest komosa ryżowa (niektóre odmiany mają ponad 20%). Oprócz tego białko to zawiera wszystkie istotne aminokwasy. Zboża na ogół mają mało tłuszczy, z wyjątkiem kukurydzy i owsa. W tłuszcze bogate są orzechy migdały, różne rodzaje słonecznika. Ziarna zbóż są także źródłem witamin i minerałów. Występują w nich witamina E (jest również przeciwutleniaczem) i witaminy z grupy B (B1 B2, niacyna, pirydoksyna). W procesie zapiekania (temperatura jest niższa niż stosowana w ekstruzji) część witamin może ulec rozkładowi. Jednak większość tych witamin jest odporna na wysoką temperaturę. Pełne ziarna są bogate w pierwiastki mineralne takie  jak: chrom, magnez, molibden, miedź, selen, żelazo. Bogate w cynk są nasiona dyni i słonecznika. Sporo wapnia, magnezu i żelaza zawierają migdały. Nasiona sezamu zawierają nie tylko dużo wapnia, ale też i żelaza (zawierają więcej żelaza niż ta sama ilość mięsa). Są ważnym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych i charakterystycznych przeciwutleniaczy (sesamolina, sesamol). Pierwiastki mineralne biorą udział w licznych procesach biologicznych wchodząc w skład enzymów i koenzymów. Odgrywają też istotną rolę w działaniu antyoksydacyjnym (selen, miedź, cynk, mangan), ponieważ są składnikami enzymów przeciwutleniających. Inne ważne przeciwutleniacze ziaren zbóż to: związki fenolowe, flawonoidy. W pszenicy występuje około 12,8 mg/g heksafosforanu inozytolu (przeciwutleniacz), który jest związkiem odpornym na obróbkę termiczną i tylko w niewielkim stopniu ulega degradacji podczas pieczenia i ekstruzji. Sezam dzięki obecności sesamolu i ich pochodnych jest odporny na procesy utlenienia. W procesie zapiekania powstają też ważne związki o charakterze antyoksydacyjnym. Są to melanoidy, które produktom zbożowym nadają brązowy kolor. Powstają one w reakcji Maillarda (nieenzymatyczne brązowienie). Są to złożone reakcje, obejmujące cyklizację, melanoidy i związki smakowo zapachowe. Melanoidy wykazują działanie przeciwnowotworowe, obniżają poziom cholesterolu, a ich właściwości przeciwutleniające mogą korzystnie wpływać na długość okresu przechowywania produktów żywnościowych. Przeciwutleniacze również zapobiegają rozkładowi witamin w czasie przechowywania produktu. Plusem kolb ziarnowych jest to, że występują w nich całe ziarna i inne składniki (suszone owoce, warzywa, topinambur, siano) w większych cząsteczkach. W warunkach naturalnych zarówno gryzonie jak  króliki i ptaki nie jedzą bardzo rozdrobnionego pokarmu, a ich przewody pokarmowe wymagają też błonnika o większych cząstkach, ponieważ takie włókno odgrywa istotną rolę w perystaltyce jelit. Im bardziej rozdrobniony pokarm tym dłużej zalega w jelicie pokarmowym powodując namnażanie się drożdżaków i bakterii,  co w konsekwencji prowadzi do zaburzeń trawienia. Wykazano, że pasza granulowana o małej zawartości błonnika i dużej ilości skrobi przebywa w przewodzie pokarmowym u królika około 20 godzin, podczas gdy cząstki błonnika o wielkości 5mm są już wydzielane po 5 godzinach. Oczywiście kolby ziarnowe nie mogą być jedynym źródłem pokarmu dla zwierząt, szczególnie dla zwierząt typowo roślinożernych. Karmienie zwierząt samymi kolbami lub samym granulatem będzie prowadzić do ich otyłości. Granulaty pełnowartościowe dobrze sprawdzają się w hodowlach fermowych. Jeśli zwierzęta domowe są żywione intensywnie, to skraca się czas ich życia i nie wykorzystują one całego swojego potencjalnego okresu. Grube ziarno w kolbach ma również niższy indeks glikemiczny niż pokarm rozdrobniony i wysoko przetworzony. To z kolei zapobiega gwałtownemu wzrostu stężenia glukozy we krwi i rozwojowi cukrzycy. Rozdrabnianie pasz  przyśpiesza rozkład zawartych w nich witamin. Rozrywanie surowców o budowie tkankowej powoduje rozrywanie komórek, wypływanie soków i uwalnianie enzymów ze struktur komórkowych, przez co surowiec staje się bardziej podatny na działanie drobnoustrojów i psucie. W kolbach ziarnowych w zależności od ich rodzaju oprócz ziarna będą występować inne dodatki (jajka, miód, porzeczka, amarant, sezam), które są uzupełnieniem pokarmu w inne ważne składniki pokarmowe. Przykładowo topinambur jest ważnym warzywem w diecie cukrzycowej (szczególnie istotny dla koszatniczek), dzięki dużej zawartości inuliny (naturalny węglowodan o niskim indeksie glikemicznym). Inulina jest również prebiotykiem (pożywką dla pożytecznych bakterii jelitowych). Funkcjonowanie prozdrowotnych bakterii wspierają także arabinoksylany (polisacharydy bezskrobiowe) zawarte w pszenicy. Pożyteczne bakterie jelitowe wpływają korzystnie na system immunologiczny jelita, chroniąc go przed stanami zapalnymi i chorobami nowotworowymi. Kolby ziarnowe przeznaczone dla ptaków zimujących będą w komponencie zawierały więcej składników bogatych w tłuszcze (więcej słonecznika, orzechów, konopi).

Ciekawostki o malutkich kotach.

Małe koty są wyjątkowo ciekawskie i interesują się wszystkim dookoła. Dlatego jeśli chcemy wychować kotka, wszystkie ćwiczenia robimy w tym samym miejscu, aby nie rozpraszać jego uwagi. Koty mają swój koci język i już trzymiesięczne kociaki znają prawie cały zasób słów. Podobnie jak u ludzi wśród kotów są ciche koty, jak koty perskie i głośne gaduły, jak koty syjamskie. Mały kociak pomrukuje, gdy jest głodny i opuszczony przez matkę, dlatego dorosłe koty miauczą, traktując ludzi jak matki w celu otrzymania pokarmu czy otworzenia im drzwi.Koty podobnie jak ludzie ziewają, kiedy chce im się spać. Czasami kot ziewa, aby uspokoić swoich towarzyszy. Osieroconym kotkom można zapewnić matkę zastępczą, kotkę, która w tym czasie urodziła swoje młode. Zdarzały się kotki, które przygarniały i opiekowały się nie tylko młodymi kociętami, ale również młodymi królikami, wiewiórkami, zającami polnymi oraz szczeniakami najmniejszych ras psów. Nowo narodzone kocięta podczas ssania zwykle szukają ,,swoich’’ sutków, które rozpoznają po zapachu. Sutki najbardziej wydajne, znajdujące się z tyłu, zajmują najsilniejsze młode koty. W pierwszych sześciu tygodniach życia kociąt zdolność utrzymania stałej temperatury nie jest jeszcze w pełni wykształcona.

Dlaczego mój większy kot nie lubi malutkiego kotka? Czy będą piły z tej samej miski?

Dorosły kot ma swój rewir i jest przywiązany do pana, dlatego każdy nowy osobnik, pies czy inny kot, staje się powodem do zazdrości, a koty potrafią być bardzo zazdrosne, szczególnie kotki. Kocury są bardziej tolerancyjne. W takiej sytuacji oba koty należy traktować jednakowo, z tym samym zainteresowaniem. Koty są wyjątkowymi obserwatorami i bardzo szybko zauważą, jeśli faworyzuje się nowe zwierzę. Jeśli dorosły kot jest w pobliżu, to nie należy zbyt często okazywać sympatii nowemu członkowi rodziny. Nie zmieniamy kociego rytmu dnia i pór karmienia. Małe koty lubią się bawić, co może przeszkadzać dorosłemu kotu w jego prywatnej strefie, więc starajmy się zadbać o to, aby większy kot mógł się wycofać do swojej kryjówki. Z biegiem czasu koty te mogą się do siebie przyzwyczaić i jeść z jednej miski. Należy jednak na początku obserwować, czy duży kot nie jest agresywny wobec małego. Pozdrawiam

Czy trzeba myć malutkiego kota ?

Mam malutkiego kotka, który ma ok. miesiąca. Nie wiem, czy muszę go myć, a jeśli tak, to jak? On chyba tego nie lubi.

Koty z natury są bardzo czystymi zwierzętami i potrafią samodzielnie dbać o swoja higienę. Kot za pomocą języka usuwa brud, martwe włosy i niewłaściwy dla niego zapach. Nie ma potrzeby mycia małego kotka, jednak należy go regularnie szczotkować. Jeśli twój kot bardzo by się ubrudził, należy brud wyszczotkować. Jeżeli to nie pomoże, to za pomocą wilgotnej szmatki próbujemy brud zmyć. W sklepach są dostępne szampony dla kotów w postaci pudru, które czyszczą sierść bez użycia wody. Ważne jest, aby w okresie linienia częściej czesać kota, ponieważ nadmiar włosów, które kot połyka, może zatkać przewód pokarmowy, tworząc kule. Wówczas trzeba je usuwać chirurgicznie. Kiedy kot połyka małe ilości martwych włosów,  jest w stanie je zwrócić lub wydalić. Kocia trawa ułatwia wymiotowanie bezoarów, czyli kulek z martwych włosów.

Na jakie zagrożenia w domu mogą być narażone gryzonie, króliki i ptaki?

Małe gryzonie oraz króliki i ptaki, przebywające w domu jako nasi pupile, umieszczamy zwykle w odpowiednich klatkach, starając się im zapewnić jak najlepsze warunki do życia. W naturalnym środowisku zwierzęta te mają jednak dużo swobody i ruchu, co jest niezbędne dla ich życia. Namiastkę tej swobody możemy dać naszym pupilom, wypuszczając je na jakiś czas z klatki. Oczywiście z klatki wypuszczamy zwierzątka oswojone, a pomieszczenie do swobodnego ruchu naszych zwierząt powinno być bezpieczne, dlatego też w tym celu:

Usuwamy niebezpieczne przedmioty, wyłączamy grzejniki, żelazka. Przewody elektryczne i gniazdka mogą spowodować porażenie prądem lub śmierć naszego pupila, dlatego ukrywamy te przewody w osłonach (specjalną listwę ochronną możemy kupić w markecie budowlanym) lub w innych bezpiecznych miejscach. Podłączony kabel do gniazdka w każdej chwili może być przegryziony przez królika, który szczególnie interesuje się przewodami elektrycznymi. Dotyczy to też małych gryzoni i papug.

Usuwamy wszystkie ostre przedmioty (gwoździe, druty, szkło), które mogą zranić zwierzęta. Zamykamy szuflady i szafki, ponieważ większość zwierząt będzie je penetrować. Przez nieuwagę możemy zamknąć wcześniej otwartą szufladę, a w niej jakieś zwierzątko, które może się udusić lub umrzeć z głodu.

Zamykamy również drzwi pomieszczenia, gdzie zwierzę ma się swobodnie poruszać. Zwierzątko może uciec przez otwarte drzwi lub zostać zgniecione przez nieuwagę. Zamykamy drzwi do łazienek, ponieważ odkryte muszle klozetowe, środki czystości, chemikalia mogą być niebezpieczne dla naszych ulubieńców.

Zawsze sprawdzamy fotele i krzesła na które siadamy. Przez nieuwagę możemy zmiażdżyć ukrytego tam gryzonia lub ptaka. Nie trzymamy zwierząt w pomieszczeniach zanieczyszczonych przez gaz i opary kuchenne ponieważ para, wysoka temperatura, garnki z gorącymi płynami, płyny do naczyń są szkodliwe dla zwierząt.

Duże wazony ozdobne mogą być śmiertelną pułapką dla naszych pupili, dlatego takie pojemniki wypełniamy piaskiem, papierem lub je przykrywamy. Pojemniki z wodą (wanna, akwaria, wazony) powinny być opróżnione lub zakryte ponieważ zwierzęta wpadają do nich i się topią.

Nie należy opryskiwać roślin środkami chemicznymi w pomieszczeniu dla zwierząt. Niebezpieczne są także: dym z papierosów, opary farb, tlenek węgla, aerozole, rozpuszczalniki, wybielacze, lekarstwa, flamastry, wkłady do długopisów, odpady toksyczne.

Dla ptaków bardzo niebezpieczne są ściany ze szkła i okna. Ptaki wpadając na nie mogą złamać sobie skrzydła, uszkodzić kręgosłup lub czaszkę. Aby uniknąć takiej sytuacji zaciągamy zasłony lub rolety. Klatka ze zwierzęciem nie może stać na nasłonecznionym miejscu, a w zimie ogrzewanie nastawiamy na stałą temperaturę.

Ptaki najlepiej czują się w temperaturze 10 – 24 stopni. Usuwamy sznurki, łańcuszki, włóczkę, aby zwierzę się nie zaplątało.

Dla papug z podciętymi skrzydłami, które nie latają lub latają z trudem twarda podłoga może być powodem złamań i stłuczeń. Ptak z podciętymi skrzydłami może uciec przez otwarte okno lub drzwi.

W pomieszczeniu dla zwierząt nie trzymamy trujących roślin.

Nie mogą palić się świece i otwarty ogień w kominku, kiedy zwierzę swobodnie porusza się po pokoju.

Zakrywamy szczeliny za szafkami, które mogą być pułapką dla zwierzaka.

Kiedy zwierzę swobodnie porusza się po pokoju staramy się mieć je cały czas na uwadze i patrzymy pod nogi. Małe i ruchliwe zwierzątko łatwo można przez przypadek nadepnąć.

Gdzie powinniśmy kupować papugi i czy należy zwracać uwagę na ochronę tych ptaków?

Na całym świecie papugi są bardzo lubianymi zwierzętami domowymi. Ludzie podziwiają u nich wspaniałe upierzenie, inteligencję i umiejętność naśladowania dźwięków, jak i ludzkiej mowy. Zanim jednak kupimy jakąś egzotyczną papugę, powinniśmy się zastanowić, czy nasze mieszkanie nadaje się do hodowli i czy nasz budżet pozwoli na właściwe zaopiekowanie się ptakiem. Powinniśmy się również upewnić, czy papuga została wyhodowana, a nie złapana w swoim kraju (w naturalnym środowisku). Ptaki ze sztucznych hodowli są zdrowe i lepiej przystosowane do życia w klatce. Kaprysy mody, duże stawki za niektóre okazy ptaków przyczyniają się do rozwoju nielegalnego handlu, a myśliwi po dziko żyjące papugi wyprawiają się w coraz dalsze regiony. Niektórzy ludzie polują na papugi również dla mięsa i sportu, dlatego populacje amazonek na Karaibach zostały katastrofalnie wytępione. Aby chronić te ptaki i inne zwierzęta w 1975 roku ustanowiono Międzynarodową Konwencję Waszyngtońską, CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). Jej zadaniem jest ochrona, kontrola i ograniczanie handlu gatunkami zagrożonymi. Niestety, handlarze często fałszują dokumenty pochodzenia zwierząt. Przykładowo zwierzęta złapane na wolności otrzymują rodowód, który dowodzi, że pochodzą z programu hodowlanego któregoś ogrodu zoologicznego. Nie są przestrzegane też przepisy Konwencji Waszyngtońskiej o handlu gatunkami zagrożonymi. Mimo że papuga żako jest wymieniona w CITES jako gatunek zagrożony, którym handel jest zabroniony, to w latach 1984-1988 zostało nielegalnie wywiezionych prawie 200000 tych ptaków. Im jest rzadszy okaz papugi, a przy tym cena za ptaka jest wysoka, tym chętniej nielegalni handlarze na nią polują. Cena za arę Spixa (piękny, niebiesko ubarwiony ptak) była tak duża, że została ona prawie całkowicie wytępiona. Sprzedawano ją nawet za 90000 złotych. Prawdopodobnie jest znany tylko jeden osobnik tego gatunku żyjący na wolności we wschodniej Brazylii. Papugom zagraża nie tylko nielegalny handel, ale również ekspansja ludzi, która niszczy ich naturalne środowisko. Masowe wycinanie lasów w południowo-wschodniej Brazylii jest przyczyną spadku populacji takich papug jak: papuga żółtoogoniasia i amazonka czerwonoogoniasta. Są to ptaki leśne, które gniazdują na drzewach i tam też znajdują pożywienie. Kakapo, jedyna nielotna papuga, żyjąca w lasach nad rzekami Nowej Zelandii w XIX wieku była na pograniczu wyginięcia. Tubylcy polowali na nie ze względu na smaczne mięso, a szczury i koty przywiezione na wyspę przez Maorysów zjadały pisklęta tych papug. W roku 1987, aby ocalić kakapo wywieziono je na małe wyspy (Codfish i Little Barrier), gdzie nie mają naturalnych wrogów. Obecnie występuje tylko kilkadziesiąt sztuk tych papug, a mała wiedza o zwyczajach i zachowaniu tych ptaków oraz niskie zdolności rozrodcze kakapo nie pozwalają na rozpoczęcie programu ratowniczego w niewoli. Z tego powodu próbuje się w niewoli hodować pokrewny gatunek papug, nestor kaka (też zagrożony), aby poznać ich potrzeby i wykorzystać to do ratowania kakapo. Liczba amazonek Guldinga (Amazona guildingi) w 1975 roku spadła do 13 sztuk. Powodem tego była utrata starych drzew lęgowych. Obecnie populacja tych papug powoli rośnie, ponieważ rozwieszono budki ze sztucznymi dziuplami na terenach występowania tych ptaków. Inne zagrożone gatunki papug to: amazonka czerwonoszyjna (Amazona arausiaca) z Dominikany, aleksandretta (Pisttacula echo) z Mauritiusa. Powodem spadku populacji tych ptaków jest utrata naturalnego środowiska i konkurencja o pokarm. Handel zagraża arom: Leara (Anodorhynchus leari) i Spixa (Cyanospitta spixii) z Brazylii. Kłusownicy nie tylko łapią zagrożone papugi, ale również, aby ukryć ten proceder trzymają je w okropnych warunkach. Ptaki są często bez wody, jedzenia i stłoczone w klatkach. Według oceny specjalistów, na jedną żywą, wywiezioną za granicę papugę, przypada co najmniej 5-10 martwych. Mając na uwadze działalność nielegalnych handlarz,y ptaki kupujemy w sklepach zoologicznych, pochodzące z legalnego importu, a nie na bazarze. Sprzedawcy powinni posiadać dokumenty CITES, które potwierdzają legalność źródła pochodzenia ptaków. Dokumenty te są potrzebne, aby przekroczyć granicę z ptakiem, np. w czasie wyjazdu na wakacje. Kupując papugę rozmnażaną w niewoli, wspieramy działalność hodowców, a hamujemy zgubny dla środowiska proceder przemytników. Papugi urodzone w niewoli i wychowane prze człowieka są zdrowsze i łatwiej dają się oswoić niż papugi złowione w naturze.

Czy występuje zjawisko samobójstwa u zwierząt ?Jeżeli tak, to proszę podać u jakich zwierząt zanotowano takie przypadki

Przystosowania zwierząt do środowiska zapewniające im przeżycie są często bardzo skomplikowane, a zmienność i różnorodność zachowań zwierząt wynika z istnienia różnych strategii, dzięki którym istotne funkcje biologiczne mogą być spełniane na wiele różnych sposobów. Istotną role w zachowaniu zwierząt odgrywają czynniki genetyczne. U drożdży w czasie głodu część jednokomórkowych grzybów zabija się (rozpadając na kawałki),  tym samym dostarczając pożywienia innym. Niektóre gatunki termitów mają specjalny sposób obrony, który polega na tym, że część robotnic popełnia samobójstwo rozpadając się, a substancją swych ciał pokrywa wroga i w ten sposób odwodzą go od ataku na resztę koloni. Jak badania wskazują wiele takich zachowań jest uwarunkowana genetycznie, aby zapewnić danemu gatunkowi ciągłość w przyrodzie. Dość długo uważano, że masowe wędrówki lemingów górskich (gryzoni) są zbiorowym samobójstwem. Dzieje się tak, kiedy populacja tych gryzoni nadmiernie się rozrośnie. Najstarsze wzmianki o masowych samobójstwach lemingów pochodzą z roku 1532. Lemingi górskie należą do gryzoni, które rozmnażają się przez cały rok. Samiczki szybko dojrzewają i po kilku tygodniach mogą mieć swoje potomstwo (liczba młodych do 12). Młode szybo rosną i tylko przez krótki czas wymagają opieki rodziców. To sprzyja nadmiernemu rozwojowi populacji, a zwierzęta, aby nie umrzeć z głodu (muszą znaleźć nowe siedliska) zbiorowo wyruszają z tundry w niższe regiony. Popęd gnający je do przodu jest tak silny, że nic nie może ich zatrzymać, dlatego wiele zwierząt ginie podczas drogi i dużo z nich się topi podczas przekraczania cieków wodnych. Wbrew ogólnemu przekonaniu gryzonie te boją się wody i potrafią pływać przez 15-20 minut, a później z wyczerpania toną. Niedawno na plażach Nowej Zelandii ponad sto wielorybów próbowało popełnić samobójstwo wypływając na płyciznę. Więzi pomiędzy poszczególnym tymi ssakami są tak silne, że kiedy jedno zwierzę uwięźnie na mieliźnie, to pozostałe reagując na jego nawoływania przybywają mu na pomoc. U grindwali (walenie), jeśli jedno zwierzę ze stada jest ranne i nie wytrzymuje tempa, to pozostałe, które mu towarzyszą, powracają i pomagają mu. Walenie podobnie jak słonie mają wysoko rozwiniętą empatię (w psychologii zdolność odczuwania stanów psychicznych innych osób), dlatego pomagają sobie nawzajem, a nawet osobnikom innego gatunku (znane są przypadki jak delfiny pomagały ludziom). W ostatnich latach wykryto empatię u gryzoni. Badania wykazały, że szczury przestają naciskać dźwignię, aby otrzymać pokarm, jeśli ta włączy elektryczny szok u innego zwierzęcia. Obserwowano też, że szczury z własnej woli otwierają pudełka, w których byli uwięzieni ich towarzysze. To silna więź socjalna powoduje, że zwierzęta pomagają sobie, a jeżeli nawet giną w takiej sytuacji, to nie jest to planowana śmierć, jak to obserwuje się w przypadku ludzi. Niektóre zwierzęta (psy, koty, papugi) mogą rozpaczać po utracie opiekuna  i  ich cierpienie może kończyć się śmiercią. Są opisane samobójstwa psów, które zagłodziły się na śmierć leżąc na grobach swoich panów. Młody szympans po śmierci matki tak rozpaczał, że nic nie jadł, co doprowadziło go do śmierci. Również życie w niewoli dla niektórych zwierząt jest trudne i czasem może to kończyć się śmiercią, jak to obserwowano u delfinów. Delfiny potrzebują przestrzeni do życia. Złe traktowanie zwierząt także może być powodem, że będą one próbowały popełnić samobójstwo kierowane cierpieniem i rozpaczą. Pozdrawiam

Jakie znaczenie mają produkty pełnoziarniste w żywieniu zwierząt?

Pełne ziarna zbóż (pszenica,owies, jęczmień, żyto, kukurydza, proso) jak i nasiona innych roślin są podstawą żywienia wielu zwierząt. Głównym składnikiem ziaren zbóż są węglowodany złożone (skrobia do 70%). Stanowią one podstawowe źródło energii i są niezbędne do prawidłowego metabolizmu białek i tłuszczów. Całe ziarna są produktami o niskim wskaźniku glikemicznym, ponieważ skrobia powoli się rozkłada do cukrów prostych, więc glukoza jest wolno uwalniana do krwi. Zapobiega to otyłości i rozwoju cukrzycy. Ilość białka zależy od rodzaju ziarna. Przykładowo w 100 gramach pszenicy znajduje się 16 gram białka. Dużo białka zawierają nasiona szarłatu i komosy ryżowej (ze wszystkich zbóż zawiera ona najwięcej białka, i w niektórych ziarnach zawartość jego może przekraczać 20%). W zbożach zawartość tłuszczu jest niewielka, z wyjątkiem owsa i kukurydzy. Ważnymi składnikami produktów pełnoziarnistych są pierwiastki mineralne takie jak: żelazo, potas, selen, cynk, mangan, molibden, wapń, magnez, chrom, miedź. Jęczmień jest jednym z najbogatszych źródeł chromu, który pomaga utrzymać właściwy poziom glukozy we krwi. Selen, który występuje w całych ziarnach zbóż należy do związków przeciwutleniających i chroni organizm przed działaniem wolnych rodników podobnie jak miedź, która również bierze udział w procesie krwiotwórczym. Żelazo, które występuje w produktach pełnoziarnistych jest składnikiem hemoglobiny, a jego niedobór prowadzi do anemii i zahamowania wzrostu. U królików następstwem niedokrwistości może być odbarwienie futra i utrata sprężystości włosów. W nasionach dyni, słoneczniku, fasoli, kiełkach pszenicy znajduje się sporo cynku, który wzmacnia układ odpornościowy i przyśpiesza gojenie ran. Odgrywa też ważną rolę przy tworzeniu piór i pazurów. Pierwiastki te, podobnie jak witaminy, białko i tłuszcz, znajdują się tuż pod okrywą owocowo-nasienną. Większość tych związków zostaje utracona podczas takich zabiegów jak: obłuszczanie ziarna czy obróbka termiczna w wysokiej temperaturze. W ziarnach zbóż dominują witaminy z grupy B i witamina E (tokoferol). Nie zawierają witaminy C, chociaż w kukurydzy jest ona obecna. Witaminy z grupy B regulują szereg ważnych procesów życiowych. Są koenzymami wielu enzymów biorących udział w przemianie aminokwasów, węglowodanów i tłuszczy. Kwas pantotenowy (witamina B5) jest elementem składowym koenzymu A. Uczestniczy w syntezie cytochromów i hemoglobiny. Niacyna (witamina B3) jako koenzym uczestniczy w procesach utleniania i redukcji w organizmie. Witamina B1 (tiamina) jest koenzymem, który bierze udział w przemianie kwasu pirogronowego, niezbędnego do metabolizmu węglowodanów, białek i tłuszczy. Witamina B2 (ryboflawina) jest składnikiem enzymów oddechowych biorących udział w procesie oddychania komórkowego. Zapotrzebowanie na tę witaminę wzrasta dwukrotnie, gdy w pokarmie jest mało białka, a gdy dodatkowo jest za dużo tłuszczu, zapotrzebowanie na ryboflawinę jest jeszcze większe. Bardzo ważnym składnikiem ziaren zbóż jest błonnik, który podobnie jak pierwiastki mineralne i witaminy, występuje w zewnętrznej warstwie ziaren. W skład tego włókna pokarmowego (błonnika) wchodzą głównie celuloza i hemicelulozy. Ziarna żyta i pszenicy są zasobne w błonnik nierozpuszczalny w wodzie (celuloza, lignina). Z kolei w jęczmieniu i owsie zawartość włókna rozpuszczalnego, jak i nierozpuszczalnego w wodzie, jest podobna. Włókno pokarmowe (głównie nierozpuszczalne w wodzie) w istotny sposób wpływa na fizjologie przewodu pokarmowego. Zapobiega zaparciom, usuwa toksyny i chroni organizm przed chorobami nowotworowymi. U mysz chorych na nowotwór okrężnicy (jelito) obserwowano spadek ilości guzów po zastosowaniu przez 12-31 tygodni zbilansowanej diety z dodatkiem otrębów żytnich. Reddy w badania przeprowadzonych w 1999 na szczurach wykazał, że otręby pszenne zatrzymują rozwój komórek nowotworowych okrężnicy i obniżają poziom enzymów bakteryjnych, które przypuszczalnie przyczyniały się do rozwoju tej choroby. W badaniach tych stwierdzono również, że otręby pszenne były skuteczniejsze niż otręby owsiane i kukurydziane. Składniki włókna rozpuszczalnego w wodzie (petkyny, beta-glukany, niektóre hemicelulozy) obecne w jęczmieniu, owsie i w innych ziarnach w świetle jelita tworzą żele, które wchłaniają wiele substancji, w tym cholesterol i kasy żółciowe, co zmniejsza wchłanianie tych związków z jelita. W konsekwencji mamy mniejszy poziom cholesterolu we krwi. Jęczmień zawiera najwięcej beta-glukanów ze wszystkich zbóż, dlatego obniża poziom cholesterolu we krwi. Jest także bogatym źródłem tłuszczów rozpuszczalnych i nierozpuszczalnych. Włókno pokarmowe w diecie zapobiega zaburzeniom gospodarki lipidowej, cukrowej i kamienicy żółciowej. W badaniach przeprowadzonych na chomikach, wykazano, że zwierzęta otrzymujące w diecie otręby żytnie charakteryzowały się mniejszą częstotliwością występowania kamieni żółciowych. Zawartość włókna pokarmowego w produkcie (ziarna zbóż) wpływa też na wskaźnik glikemiczny tego produktu, powodując jego obniżenie. W trakcie obróbki technologicznej (przemiał, wysoka temperatura) może dojść do zniszczenia spójności ścian, co zwiększa wartość wskaźnika glikemicznego produktu. Produkty zbożowe oprócz składników energetycznych (węglowodany, tłuszcze), białek, pierwiastków mineralnych zawierają liczne substancje bioaktywne, które ze względu na swoją budowę chemiczną, wykazują właściwości przeciwutleniające. Przeciwutleniacze to związki, które opóźniają, lub zapobiegają procesom utlenienia danego substratu (białko, kwasy nukleinowe, tłuszcze). Ilość i aktywność przeciwutleniaczy w żywności pochodzenia roślinnego będzie zależała od środowiska i warunków wzrostu i rozwoju danej rośliny, oraz od procesów technologicznych (przemiał, ekstruzja, wysoka temperatura), jakim ta roślina została poddana. W wątrobie dzięki reakcjom sprzężonym i utlenianiu mikrosomalnemu są usuwane szkodliwe substancje z organizmu. W czasie utleniania mikrosomalnego mogą powstawać wolnorodnikowe formy tlenu, które uszkadzają komórki poprzez utlenianie białek, kwasów nukleinowych i tłuszczy. W organizmie istnieje też system obronny przed wolnymi rodnikami. W prawidłowych warunkach fizjologicznych każdego organizmu utrzymuje się równowaga miedzy wytwarzaniem wolnych rodników, a aktywnością przeciwutleniaczy. Kiedy jednak zachodzi do zachwiania homeostazy (stres, stany zapalne, zaburzenia fizjologiczne) wzrasta ilość produkcji wolnych rodników co prowadzi do zmian w kwasach nukleinowych, białkach, tłuszczach, a w konsekwencji do różnych chorób i przyśpieszenia procesu starzenia się organizmu. Johan M. Carney w roku 1991, w badaniach przeprowadzonych na gerbilach (myszoskoczkach) dowiódł, że wole rodniki oddziałując z białkami zaburzają ich funkcje biologiczne. Wykazał, że ilość utlenionych białek w mózgach gerbili wzrasta z wiekiem, a podanie fenylobutylonitronu (PBN) może przywrócić poziom utlenienia charakterystyczny dla osobników młodych. Zwierzęta stare wykazywały upośledzenie pamięci krótkotrwałej w testach, przed rozpoczęciem eksperymentu, a po dwutygodniowej kuracji PBN odnajdywały drogę w labiryncie również szybko jak osobniki młode. Do związków przeciwutleniających (antyoksydantów) należą: karotenoidy witaminy (witamina C, E), wiązki fenolowe (kwasy fenolowe, flawonoidy, lignany), glutation, melatonina. W ziarnach zbóż przeciwutleniacze reprezentowane są głównie przez związki fenolowe, witaminę E (tokoferol), pierwiastki śladowe (selen, miedź, mangan, cynk), kwas fitynowy. Kwasy fenolowe w dużych ilościach występują w owsie, życie i pszenicy, głównie w zewnętrznych warstwach i otrębach. Silne właściwości przeciwutleniające ma witamina E, w którą bogate są ziarna gryki. Podobnie silne właściwości antyoksydacyjne wykazują flawonoidy występujące głównie w nasionach gryki (rutyna, witeksyna) i jęczmieniu (flawonole, katechiny). Ilość flawonoidów w łusce gryczanej może dochodzić do 740 mg/kg suchej masy. M. Kulczak i inni badali wpływ ekstruzji na zawartość związków przeciwutleniających w kaszach (owsiana, gryczana, jęczmienna). Wykazali, że w procesie ekstruzji nastąpiło znaczne obniżenie zawartości alfa-tokoferolu (witamina E) w ekstrudatach, w odniesieniu do surowców. Ubytek witaminy E podczas ekstruzji wzrastał wraz ze wzrostem temperatury procesu. Dietrych-Szostak i Oleszek stwierdzili, że wraz ze wzrostem temperatury i czasu trwania procesów termicznych wzrastają straty flawonoidów i następuje znaczny spadek aktywności antyoksydacyjnej gryki. Unikalną grupą związków występujących tylko w owsie są awentramidy (pochodne kwasów cynamonowych). W płatkach owsianych może występować około 25 różnych związków należących do tej grupy. Syntetyczne awentramidy wykazuja działanie przeciwalergiczne, przeciwastmatyczne i przeciwhistaminowe. Karotenoidy występują w małych ilościach w ziarnach zbóż, chociaż są głównym związkami barwiącym je. Charakteryzują się one aktywnością prowitaminową i antyoksydacyjną. Badania wykazały, że równie karotenoidy są wrażliwe na procesy hydrotermiczne, które nie tylko zmniejszają ich zawartość, ale mogą prowadzić do zmian izomerycznych. Trans-beta-karoten podczas obróbki termicznej przechodzi w cis-beta-karoten. Cheftel i Guzman-Tello wykazali 50% redukcję zawartości beta-karotenu w surowcach pszennych po ekstruzji zachodzącej w temperaturze od 125 do 200 stopni Celsjusza. Ziarniaki zbóż są bogatym źródłem fitosteroli, które występują głównie w okrywie owocowo-nasiennej. Ich zawartość w pszenicy i życie może stanowić 20% wszystkich steroli. Glutation występuje w niewielkich ilościach w produktach pełnoziarnistych. W ziarnach owsa, jęczmienia i nasionach gryki stwierdzono znaczne ilości melatoniny, hormonu, który reguluje rytmy okołodobowe (sen, czuwanie). W produktach pełnoziarnistych, głównie w warstwach zewnętrznych znajdują się witaminy, błonnik, oraz bardzo ważne dla organizmu substancje bioaktywne, które chronią organizm przed różnymi chorobami takimi jak: nowotwory, cukrzyca, choroby układu krążenia. Obróbka mechaniczna ziaren zbóż (przemiał, obłuskiwanie) i inne procesy technologiczne prowadzone w wysokiej temperaturze, oraz długie przechowywanie ziaren powodują utratę wielu ważnych związków chemicznych,  przez co produkt staje się mniej wartościowy.

Jaka jest rola mniszka posplitego w żywieniu zwierząt?

Mniszek pospolity (Taraxacun officinale), inaczej mniszek lekarski, mlecz, lwi ząb ma szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie i jest doskonałą paszą dla zwierząt (ptaków, gryzoni). Roślina ta lubi światło i gleby bogate w azot. Rośnie na łąkach, nieużytkach, polach, trawnikach. Kwitnie od kwietnia do sierpnia. Już na wiosnę można zbierać liście, a później kwiaty, które są źródłem wielu ważnych substancji odżywczych. Mniszek lekarski poprawia trawienie, reguluje przemianę materii i zmniejsza zaparcia. Zawiera duże ilości potasu, dlatego nie powoduje niedoboru tego pierwiastka w organizmie. Znajduje się na drugim miejscu po kapuście pod względem zawartości boru. Jest także doskonałym źródłem wapnia i krzemu. W10 gramach suszonych pędów znajduje się ponad 1 miligram boru i 200 miligramów wapnia. Wszystkie te pierwiastki są ważne dla układu kostnego. Wapń będzie prawidłowo wzmacniał kości, jeśli trafi do organizmu z innymi ważnymi składnikami pokarmowymi, takimi, jak: fosfor, bor, magnez, cynk, krzem, witaminy A i D. Młode liście mniszka pospolitego zawierają również witaminę C, witaminy z grupy B oraz flawonoidy, karotenoidy. Korzeń mlecza jest silnym środkiem moczopędnym, dlatego oczyszcza organizm z toksyn, bakterii, oraz korzystnie wpływa na pracę nerek. Zawiera fitosterole, kwasy fenolowe, sole potasu i prawie 25% inuliny, a w badaniach in vitro wykazuje działanie hipoglikemiczne (obniża poziom glukozy we krwi). Od stuleci korzeń mlecza był wykorzystywany w leczeniu żółtaczki. Skuteczna w leczeniu wielu chorób wątroby jest także lecytyna, której duże ilości znajdują się w kwiatach mniszka pospolitego. Kwiaty mlecza są nie tylko bogatym źródłem lecytyny, ale zawierają też sporo choliny (jest prekursorem acetylocholiny). Badania przeprowadzone na myszach wykazały, że lecytyna (jest ważnym elementem składowym mózgu i tkanki nerwowej) zwiększa zawartość acetylocholiny (neurotransmitera) w mózgu i poprawia pamięć u laboratoryjnych myszy. W lecie i na wiosnę możemy podawać w całości mniszka lekarskiego naszym ulubieńcom, ponieważ roślina ta zawiera wiele cennych substancji odżywczych i korzystnie wpływa na zdrowie. W zimie i późną jesienią, kiedy nie mamy dostępu do świeżej rośliny, podajemy suszone pędy i korzenie. Mlecz jest rośliną jadalną również dla ludzi. Można liście i kwiaty dusić jak szpinak. Mniszek lekarski jako roślina lecznicza jest stosowany od XIII wieku. Chińczycy odwar uzyskany z korzenia zalecają w leczeniu zapalenia migdałów, a liczne badania kliniczne dowodzą o skuteczności tej rośliny w leczeniu zapalenia oskrzeli, płuc i zakażeniach górnych dróg oddechowych.

Skąd pochodzą składniki pokarmów Nestora?

Skąd pochodzą ziarna zbóż używane w produktach Nestora?Czy składniki są jakoś selekcjonowane?

Ziarna zbóż pochodzą od prywatnych rolników (ośrodków produkcyjnych), z upraw prowadzonych na terenach nieskażonych i oddalonych od autostrad. Wszyscy producenci są zarejestrowani w Inspekcji Weterynaryjnej i są pod jej stałą kontrolą. Wszystkie składniki są selekcjonowane i odpowiednio przechowywane.

Zauważyłam, że mój kot często próbuje jeść rośliny z doniczek, jak temu zaradzić?

Wiele roślin doniczkowych może być trujących (azalia, diffenbachia, oleander, filodendron, różanecznik, bluszcz, tojad) dla kota. Dorosłe koty zachowują się ostrożniej w stosunku do trujących roślin niż młode, które chętnie będą gryzły każdą roślinę. Jednak każdy kot, który będzie przebywał cały czas w pomieszczeniu i nie będzie miał dostępu do takich traw jak: kocia trawka, tymianek, szałwia, pietruszka nie pogardzi trującymi roślinami. Obserwując kota na podwórku możemy zauważyć, że czasami skubie trawę, turzycę. Koty lubią wątłe i miękkie źdźbła. Rośliny pomagają kotom w problemach żołądkowych takich jak zwymiotowanie kulek włosów, obcego ciała i resztek pożywienia, które nie dało się strawić. Z zielonymi listkami roślin do organizmu kota dostają się też pierwiastki mineralne i witaminy z grupy B. Witaminy rozpuszczalne w wodzie (witaminy z grupy B) muszą być przyjmowane wraz z pokarmem, natomiast witamina C jest syntetyzowana przez organizm kota. W sklepie zoologicznym można kupić kocią trawkę, która będzie chronić kota przed zainteresowaniem się roślinami ozdobnymi.

Jaką rolę odgrywa proso, gryka i sorgo w żywieniu gryzoni?

Proso jest jednym z najstarszych roślin zbożowych na świecie i stanowi podstawę karm dla ptaków. Występuje w kilku odmianach. Najbardziej popularne odmiany to proso żółte, czerwone, perłowe, proso murzyńskie, włoskie (włośnica ber). Proso żółte zawiera około 70% węglowodanów, 20% białka i około 5% tłuszczów (bogate w tłuszcze jest proso murzyńskie, bo zawiera ich około 30%). Oprócz tego proso jest źródłem błonnika, witamin (tiamina, niacyna), minerałów (fosfor, cynk, miedź, mangan) i karotenoidów (luteina, zeaksantyna). Różne rodzaje tego ziarna stosuje się w żywieniu papug, ptaków egzotycznych i drobiu ozdobnego. W żywieniu gryzoni jest wykorzystywane w niewielkim procencie. Gryzonie, chociaż w naturze jedzą proso, to bardziej preferują grubsze ziarna (pszenica, jęczmień, owies). Jednak badania wykazują, że proso ma pozytywny wpływ na zdrowie gryzoni. Dieta bogata w proso spowodowała zmniejszenie stopnia insulinoodporności i zwiększenie kontroli poziomu glukozy u szczurów chorych na cukrzycę, w porównaniu z grupą kontrolną (szczury miały dietę ubogą w proso). U mysz karmionych prosem przez 21 dni zaobserwowano (pod koniec badań) podwyższenie poziomu dobrego cholesterolu (HDL- lipoproteina o wysokiej gęstości, która transportuje cholesterol z tkanek do wątroby gdzie jest usuwany) bez jednoczesnego wpływu na zły cholesterol (LDL-lipoproteina o niskiej gęstości, która ma niekorzystny wpływ na serce, bo transportuje cholesterol z wątroby do tkanek). Jak badania wskazują również gryka ma korzystny wpływ na zdrowie ludzi i zwierząt. Gryka jest rośliną zieloną należącą do rodziny rdestowatych (nie jest zbożem). Jest wykorzystywana w żywieniu człowieka i jako pasza dla zwierząt. Zawiera węglowodany, dużo białka (10-16%), tłuszcze, witaminy (B1, B2, P, PP), minerały (żelazo, kobalt, wapń, fosfor, bor, jod, miedź, cynk). Jest rośliną miododajną. Gryka jest źródłem błonnika i dużych ilości flawonoidów takich jak rutyna. Pół szklanki mąki gryczanej zawiera aż 6000 miligramów rutyny, która korzystnie wpływa na naczynia krwionośne. Badania wykazały, że szczury i myszy karmione mąką gryczaną miały niższy poziom cholesterolu oraz mniej kamieni żółciowych niż pozostałe zwierzęta (grupa kontrolna). Badane zwierzęta również miały mniejszą warstwę tłuszczu. Dodany do paszy koncentrat gryki szczurom cierpiącym na cukrzycę zmniejszał poziom glukozy we krwi o 12-19% po jedzeniu. Przypuszcza się, jak wskazują badania (prowadzone na ludziach), że gryka może kontrolować apetyt. Zawarte w gryce: kwasy fenolowe, selen, witamina E, kwas fitynowy, tokotrienole, to korzystne dla zdrowia przeciwutleniacze, które chronią organizm przed procesem starzenia. U szczurów przedwcześnie starzejących się, którym podawano mąkę gryczaną zaobserwowano poprawę funkcjonowania komórek immunologicznych. Popularną rośliną uprawną z rodziny wiechlinowatych, podobnie jak pszenica jest sorgo. Jest ono wykorzystywane głównie jako pasza dla zwierząt, a także w produkcji niektórych artykułów spożywczych (mąki, kaszy kuskus, syropu). W wielu regionach Indii podstawą wyżywienia jest niekwaszony chleb z sorgo (bhakri). Sorgo zawiera sporo błonnika. Jest źródłem witamin (tiamina, ryboflawina) i minerałów (wapń, fosfor, żelazo, potas). W warstwie otrębów sorgo, w wysokim stężeniu znajdują się związki fitochemiczne takie jak: fitosterole, kwasy fenolowe, które chronią serce i układ krążenia. Sorgo dzięki tym związkom fitochemicznym może zapobiegać chorobom serca i obniżać poziom cholesterolu. W badaniach przeprowadzonych na chomikach zaobserwowano obniżenie poziomu złego cholesterolu LDL oraz ograniczenie wchłaniania cholesterolu u zwierząt, którym przez 4 tygodnie podawano sorgo. Sorgo jest również bezpiecznym zbożem dla osób cierpiących na celiakię i wykazujących nietolerancję glutenu, ponieważ nie zawiera białek glutenowych, obecnych w pszenicy, życie i jęczmieniu.

Jak pomóc młodemu gołębiowi odrzuconemu przez rodziców?

Przez 2 tygodnie karmię gołębia dopiero co wyklutego z jaja. Po wyfrunieciu obecnie stado gardzi tym gołębiem, dziobie go.Gołąb ten chce się wkupić do stada, wprowdza na balkon inne  gołębie, aby jadły jego kaszę, pszenicę. Nic nie pomogło i widzę, że gołąb źle się czuje bez stada. Nie mogą przyjąć go do mieszkania. Czy odrzuconemu przez rodziców młodemu gołębiowi przyjdzie zdechnąć z tęsknoty?  Czy można jakoś pomóc temu młodemu gołębiowi? Na początku, gdy gołąb ojciec dziobał tego młodego sądziłem, że wrodził się w swego ojca pod każdym wzgledem. Stwierdzam,  że nie tylko to jest powodem.  Co robić?

 

Większość gołębi, w tym dzikie zajmują się swoimi młodym przez około 4-5 tygodni zanim młode staną się samodzielne i opuszczą gniazdo. Kiedy młode gołębie się usamodzielniają rodzice mogą być agresywni wobec starszego rodzeństwa, ponieważ chcą rozpocząć nowe lęgi. Gołąb, którego ty karmisz od wyklucia z jaja nie miał styczności z rodzicami, więc traktują go jak intruza. To też może być powodem, że stado go dziobie. To dobrze, że do twojego młodego gołębia przylatują inne gołębie na kaszę i pszenicę. Widzą pokarm (ziarno, kaszę), więc przylatują, ale twój gołąb jest za młody i prawdopodobnie nie potrafi jeszcze dobrze fruwać, aby się usamodzielnić. Gołąb, którego karmisz od wyklucia będzie potrzebował więcej czasu do usamodzielnienia się niż gołębie wychowywane przez rodziców. Pożywieniem piskląt gołębi w pierwszych dniach życia jest tzw. ,,gołębie mleko’’-specjalna odżywcza (zawiera znaczną ilość witamin) papkowata substancja wytwarzana w wolu rodziców, która pozwala młodym ptakom właściwie i szybko się rozwijać. Młody gołąb, kiedy będzie wystarczająco silny i umiał fruwać przyłączy się do jakiegoś stada (gołębi), które przychodzi na jego kaszę i ziarno, i odleci z nimi. Młodemu gołębiowi podawaj urozmaicony pokarm, warzywa, kawałki jabłek gruszek i żwirek mineralny. W sklepie można kupić  specialny pokarm dla gołębi. Pozdrawiam

Jakie wartości odżywcze posiadają peski dyni?

Nasiona dyni odnalezione w Meksyku pochodzą sprzed tysięcy lat, a dynie były nie tylko pożywieniem dla Indian, ale również nieodłącznym elementem ich kultury (z zewnętrznej warstwy wyrabiano różne produkty np. maty). Dynie są źródłem błonnika, potasu, beta-karotenu, witaminy A, luteiny. Pestki dyni dzięki dużej zawartości fitosteroli, kwasów omega-3, cynku i związków zwanych kurkubitacyny od dawna są stosowane w leczeniu łagodnego przerostu prostaty. Cynk korzystnie też wpływa na stan skóry, włosów, paznokci. W połowie szklanki pestek dyni może znajdować się aż 8 miligramów cynku. W pestkach dyni znajduje się także fosfor, żelazo witaminy (B1, B2, B3). Nasiona dyni zawierają również znaczne ilości ważnych aminokwasów takich jak: glicyna, alanina, kwas glutaminowy. Są bogate we wszystkie te trzy aminokwasy, podczas gdy migdały i orzechy szare są bogate głównie w jeden aminokwas, kwas glutaminowy. Z kolei ziarna sezamu i orzeszki ziemne zawierają dużo glicyny. Fitosterole zawarte w pestkach dni (dzięki podobnej budowie do cholesterolu) obniżają poziom cholesterolu. Spora zawartość kwasów omega-3 w nasionach dyni zmniejsza ryzyko chorób serca i układu krążenia. Tłuszcz roślinny zawarty w pestkach dyni jest silnym środkiem moczopędnym. Badania prowadzone na szczurach cierpiących na nadciśnienie, którym podawano olej z pestek dyni wykazały obniżenie ciśnienia tętniczego u chorych zwierząt. Pestki dyni dzięki walorom odżywczym i zdrowotny powinny być w diecie nie tylko dla ludzi, ale także dla zwierząt.

Jak pieski preriowe nawzajem się porozumiewają i co robią, jeśli grozi im niebezpieczeństwo?

Pieski preriowe żyją w grupach liczących około 100 osobników. Mają bardzo dobrze rozwiniętą strukturę społeczną i więzi rodzinne. Określony teren zamieszkują poszczególne klany rodzinne, które zawzięcie bronią swoich rewirów. Gryzonie te ostrzegają się wydając określone dźwięki. Co pewien czas jeden z osobników sprawdza czy rewir jest bezpieczny. Staje na tylnych kończynach, podnosi głowę do góry i wydaje krótkie pojedyncze szczeknięcia. W czasie jedzenia jeden z członków grupy (samiec) pozostaje na straży i w razie niebezpieczeństwa ostrzega głośnym szczekaniem. Ciekawym zachowaniem u piesków preriowych jest również to, że kiedy młode są już samodzielne to rodzice przenoszą je w pyszczkach do oddzielnych podziemnych tuneli wcześniej wykopanych przez dorosłych i tam je pozostawiają. Bardzo ważnym rytuałem ich zachowań socjalnych jest wzajemne obwąchiwanie się przy spotkaniu. Jeśli się znają to zaczynają się nawzajem czyścic i czesać. Jeżeli się nie znają to jeden odchodzi lub następuje walka.

Dlaczego koty łowią myszy?

Kot to typowy mięsożerca, który w naturze żywi się głównie surowym mięsem. W mięsie tym są ważne do życia aminokwasy, które są budulcem dla białka. Aminokwasy te nie są wytwarzane przez organizm kota, więc muszą znajdować się w pożywieniu. Jednym z takich ważnych aminokwasów jest tauryna, która występuje tylko w pożywieniu pochodzenia zwierzęcego. Jej niedobór prowadzi do poważnych zaburzeń w zdrowiu: uszkodzenia serca, ślepoty, zaburzenia wzrostu, większej śmiertelności małych kociąt. Myszy w przeliczeniu na masę ciała zawierają najwięcej tauryny ze wszystkich rodzajów mięsa. Właściwie wysokie zapotrzebowanie na ten aminokwas u kotów powoduje, że koty chętnie polują na myszy.

Jak powinien wyglądać jadłospis pieska preriowego?

Co można podawać temu zwierzątku jako karmę podstawową w sytuacji gdy na rynku karmy dla tych zwierzątek nie istnieją? Co można dawać jako nagrodę lub przysmak?

Pieski preriowe, inaczej nieświszczuki podobnie jak królik czy świnka morska są typowymi roślinożercami. Na prerii, gdzie żyją, norę nieświszczuka można wykryć oceniając stan roślinności tego terenu. Zwykle w pobliżu nory są wyjedzone wszystkie wysokie gatunki roślin. Zjadając wysokie rośliny pieski preriowe mają większą możliwość do obserwacji terenu i łatwiej dostrzec im wroga. W naturalnych warunkach nieświszczuki żywią się roślinami, nasionami roślin, korzonkami, owocami. Jedzą również owady, larwy i drobne kręgowce. W hodowli jako karmę podstawową (w zastępstwie) można podawać mieszankę ziaren zbóż przeznaczoną dla świnek morskich lub królika. Podobnie jak świnki morskie pieski preriowe powinny mieć cały czas dostęp do siana (dobrej jakości). W lecie na wiosnę podajemy mniszka lekarskiego (mogą być całe rośliny, nawet z korzonkami). Nieświszczuki bardzo lubią te rośliny. Podajemy również liście babki jajowatej lancetowatej, gwiazdnicę pospolitą. Z warzyw można podawać marchewkę, którą uwielbiają, brokuły, cukinie, kukurydzę, w mniejszych ilościach seler naciowy, korzenny, natkę pietruszki. Wskazane jest także jabłko dla regulacji pracy przewodu pokarmowego. Gryzoniom tym należy również dostarczać gałązki i liście wierzby, które będą chętnie obgryzały. Są one dla nich źródłem minerałów, garbników, oraz pomagają im ścierać siekacze. Mogą być też gałązki lipy, drzew owocowych. Nie należy podawać gałązek drzew, które rosną przy drogach komunikacyjnych. Raz lub dwa razy w tygodniu podajemy im larwy mącznika lub inne, aby im zapewnić białko zwierzęce. Wszystkie rośliny, warzywa, gałązki drzew myjemy i osuszamy. Nie zapominamy o wodzie, która musi być cały czas świeża i o kostce wapiennej (dla gryzoni). W nagrodę można podawać pestki dyni, kolby, pestki słonecznika. Największy apetyt pieski preriowe mają jesienią, kiedy to gromadzą zapasy tłuszczu, które później wykorzystują zimą. Na wiosnę ograniczają ilość jedzenia. Pozdrawiam

Co wróble jedzą zimą?

W zimie wróble jedzą różne nasiona chwastów, krzewów, zbóż (pszenica, owies, jęczmień, słonecznik). Są ptakami wszystkożernymi i często przebywają w pobliżu osiedli ludzkich. Ptaki te w zimie bardzo często można spotkać w karmniku, w którym będą nasiona różnych zbóż (pszenica, owies, jęczmień, proso). Zjedzą również otręby pszenne, chleb, kulki z tłuszczu, a nawet słoninę.

Jak niektóre rośliny mogą być przydatne w leczeniu zburzeń przewodu pokarmowego u zwierząt?

Częstym zaburzeniami przewodu pokarmowego u zwierząt są biegunka i zaparcia, które mogą być wywołane niewłaściwym żywieniem, jak również infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi. Zwierzętom mającym biegunkę nie podajemy mokrego pokarmu, a raczej suchy chleb. Woda musi być często zmieniana i czysta (brudna z zarazkami również może być przyczyną choroby). Standartowym preparatem używanym przy biegunce jest leczniczy węgiel drzewny. Węgiel drzewny dzięki silnym właściwością absorbującym powoduje skuteczne wydalanie substancji (toksyny bakteryjne, bakterie, leki) powodujących biegunkę. W czasie biegunki organizm musi przyjmować dużą ilość płynów, więc zamiast wody możemy podawać napar z rumianku. Rumianek jest skuteczny w leczeniu niektórych zaburzeń trawienia, skurczach żołądka, jelit. Roślina ta ma również właściwości przeciwzapalne dzięki zawartemu w niej chamazulenu. Rumianek jest rośliną całkowicie bezpieczną dla zdrowia. Wszystkie rośliny, które są pomocne w leczeniu dolegliwości żołądkowych, a w tym biegunki zawierają, co najmniej jeden z trzech takich składników jak taniny, pektyny i śluzy. Taniny to związki chemiczne o właściwościach ściągających (mają zdolności obkurczania tkanek). Związki te wiążą się z błona śluzową (będąca w stanie zapalnym), obkurczają ją i tym samym spowalniają wchłanianie substancji toksyczny. Rośliną o najsilniejszych właściwościach ściągających, którą mamy pod ręką jest herbata chińska. Przydatny przy biegunce może być napar z herbaty. Pożyteczne w leczeniu biegunki są suszone (nie świeże) owoce borówki czarnej, ponieważ zawierają dużo tanin i pektyn. Pektyny są złożonym węglowodanami, które wchłaniają wodę, a przez to zwiększają masę kału i działają łagodząco na jelita. Chomikowi przy biegunce możemy podać tarte jabłko, ponieważ jabłka mają dużą zawartość pektyn. Jabłko może być przydatne również przy zaparciu i podobnie jak babka jajowata ma dwustronne (amfoteryczne) działanie. Zagęszcza kał przy rozwolnieniu i działa rozluźniająco przy zaparciach. Babka jajowata charakteryzuje się dużą zawartością związków śluzowych, co jest korzystne w leczeniu biegunki. Śluz wpływa łagodząco na przewód pokarmowy i zwiększa masę kału absorbując wodę. Właściwości ściągające (zawiera od 10-20% garbników) ma też napar z suszonej kory dębu. Królikom, u których obserwuje się zbyt twardy lub zbyt rzadki kał można podawać gałązki dębu wraz z liśćmi. W leczeniu zwykłej biegunki zaleca się też rzepik pospolity (napar z liści) z uwagi na wysoką zawartość w nim tanin. Niektóre prace donoszą, że w leczeniu biegunki (i to bakteryjnej) może być skuteczny sproszkowany chleb świętojański. Wyżej wymienione rośliny będą skuteczne przy biegunkach o przeciętnym nasileniu, które zwykle ustępują w ciągu 48 godzin. Jeśli jednak biegunka nie ustępuje, a nasila się to udajemy się do lekarza. Innymi zaburzeniami przewodu pokarmowego są zaparcia. Działanie przeczyszczające wykazują: jabłka, mniszek lekarski, migdały, daktyle, awokado, winogrona, ananas jadalny, rodzynki, endywia, cykoria podróżnik, figi, suszone śliwki, pietruszka zwyczajna. Podanie szynszyli jednej rodzynki będzie działało przeczyszczająco. Skuteczne przy przewlekłych zaparciach i zaburzeniach czynności jelita grubego są nasiona lnu. Przy stosowaniu nasion lnu organizm musi otrzymywać dużą ilość wody, aby nie spowodować zatkania przewodu pokarmowego. Podobnie na przewlekłe zaparcia są skuteczne nasiona babki jajowatej, które zawierają związki śluzowe i chłoną w jelicie dużą ilość wody. Tutaj również jak w przypadku nasion lnu zwierzęciu należy podawać duże ilość wody. Przy przewlekłych zaparciach zwiększamy ilość warzyw i owoców. Pokarm powinien być bogaty w błonnik. Zwierzęciu przy zaprciach nie należy podawać naparu z herbaty i owoców bogatych w taniny, ponieważ związki te powodują wiązanie kału i hamują wypróżnienie.

W jaki wieku można oddać kota?

Mam dwa małe koty, jeden zostanie w domu z kocicą, a drugiego biorą znajomi. W jakim wieku młody kot może być oddzielony od matki?

 

Koty mogą przyjmować stały pokarm, gdy skończą sześć tygodni, a niektóre już korzystają z kuwety, dlatego wiele osób uważa, że w tym wieku można oddać kota innemu opiekunowi. W rzeczywistości jest to błąd i kot powinny zostać z matką i rodzeństwem do trzech miesięcy. Dla kota jest ważne wychowywanie przez matkę i przebywanie z rodzeństwem w celu wykształcenia się u niego właściwych zachowań społecznych. Jeśli kocięta są za wcześnie odstawione od matki to odruch ssania u nich nie zostanie zaspokojony i próbują go sobie zrekompensować ssaniem ręki opiekuna, własnego ogona lub części odzieży. Młode koty oddane za wcześnie mogą być skłonne do agresji, przesadnej bojaźliwości i skrajnie przywiązane do człowieka.

Jak pozbyć się kleszcza u psa?

Kleszcz to pasożyt, który należy do pajęczaków i odżywia się krwią żywiciela. Pasożyty te są bardzo groźne dla zwierząt, ponieważ przenoszą bardzo niebezpieczne choroby (borelioza, anaplazmoza). Najlepszą ochroną psów przed tymi pajęczakami jest profilaktyka polegająca na stosowaniu obroży przeciwkleszczowej lub preparatów w postaci kropli (wcieramy je w grzbiet lub obrożę). Nie zawsze te metody są w stu procentach skuteczne, dlatego zawsze po każdym spacerze sprawdzamy dokładnie sierść psa. Kleszcze najczęściej zaczepiają się w miejscach gdzie skóra jest najcieńsza (za uszami, na szyi, w pachwinach). Kleszcza wykręcamy w lewą stronę chwytając go za tułów. Robimy to delikatnie, aby nie została głowa lub jakaś inna część kleszcza w skórze zwierzęcia. Jeśli jednak część kleszcza nie zostanie usunięta to udajemy się do weterynarza. Miejsce ugryzienia dezynfekujemy wodą utlenioną i prze pewien czas obserwujemy ranę. Jeśli pojawi się obrzęk lub rumień to konsultujemy się z lekarzem.

Czym należy dokarmiać gile?

Gile żywią się głównie nasionami i pąkami drzew. Jadłospis tego ptaka jest różny i zależy od tego, jaki rodzaj pożywienia uda mu się zdobyć w danej porze roku. Na wiosnę gile jedzą pąki głogu, tarniny, wierzby, kwiaty mniszka lekarskiego, dębu. Latem zjadają nasiona pokrzywy, szczawiu. Zimą podstawą pożywienia tych ptaków są nasiona brzóz i jesionów (gile uwielbiają nasiona tego drzewa). W tym czasie wiele ptaków ma utrudniony dostęp do pożywienia, dlatego można je dokarmiać. Gile bardzo lubią owoce jarzębiny (suszone lub przemrożone), głogu. Jedzą też owoce jagodowe (wiśnie, czereśnie), których dostęp o tej porze jest trudniejszy. Wskazane są też nasiona oleiste (len, słonecznik, dynia łuskana), z których słonecznik jest podstawą dokarmiania i najchętniej zjadany. Nasiona oleiste zawierają sporo tłuszczu, który jest źródłem energii potrzebnej ptakom, szczególnie w tym czasie. Gile rzadko pojawiają się w karmnikach, ale nasiona słonecznika i owoce jarzębiny można umieścić pod drzewami i rozłożystymi krzewami.

Mam kota, który uwielbia chować się do szafy, kartonów i otwartych toreb, dlaczego?

Dla kotów szczególnie interesujące są kryjówki, które gwarantują im bezpieczeństwo i odpoczynek. Nadzwyczajna ciekawość tych zwierząt powoduje, że szukają one schronienia w każdym miejscu (półki, szafy, szczeliny, walizki, kartony) i tym bardziej jest ono interesujące, gdy daje nie tylko schronienie, ale możliwość obserwacji całego otoczenia.

 

Jakiej żywności nie powinno się podawać kotom?

Kotom nie podajemy surowego mięsa, ponieważ może być zanieczyszczone bakteriami, wirusami i pasożytami. Surowa wieprzowina może zawierać zarazki śmiertelnej dla kotów choroby Aujeszkiego. Zarażony kot umiera najczęściej po 4 dniach. Wołowina z niesprawdzonego miejsca może być źródłem zarazków BES (‘’choroby szalonych krów’’). Surowa ryba zawiera enzym tiaminazę, który niszczy witaminę B1 (rybę zawsze należy kotu gotować). Nie podajemy kotom surowego białka, ponieważ zawiera awidynę, która wiążąc biotynę (witamina H) niszczy jej właściwości. Niedobory biotyny u kota (potrzebują jej 4 razy więcej niż psy) prowadzą do utraty włosów i dużej podatności na infekcje. Surowego białko może być także źródłem salmonelli. Karma dla psów nie jest wskazana dla kotów, bo nie zawiera wystarczających ilości białka i tłuszczy. Jednostronne karmienie kota mięsem prowadzi do niedoboru takich składników jak: jod, biotyna, wapno. Drobne kości mogą uszkodzić ścianę jelit i żołądka, a ich częste podawanie prowadzi do zaparć. Kotów nie wolno karmić słodyczami, a zawarta w czekoladzie teobromina nie jest rozkładana przez organizm kota i prowadzi do zatruć. Wiele dorosłych kotów nie toleruje mleka z powodu laktozy (cukru mlecznego). Zawsze śwież karma dla kota powinna mieć temperaturę pokojową (jedzenie nie może być podawane prosto z lodówki).

 

Co robić, gdy pies dziwnie się zachowuje?

Witam. Od wczoraj mój pies zachowuje się bardzo dziwnie. Wczorajszy dzień spędził prawie cały czas na dworze. Wieczorem zaczął się dziwnie zachowywać, nie mógł wskoczyć na łóżko, nie dał się dotknąć, bo od razu chciał ugryźć albo piszczał. Całą noc spędziła na kocu na podłodze. Dziś wyszła na dwór tylko na chwilkę po czym wróciła i od razu się położyła, gdy chciałam ją podnieść wraz z kocem znów zaczęła piszczeć. Co może być powodem tego ? Pies jest rasy pincher. Proszę o radę . Pozdrawiam

Radziłabym niezwłocznie udać się z psem do weterynarza. Zachowanie psa, jak Pani pisze wskazuje na to, że pies może być chory. Nie jestem weterynarzem i trudno mi powiedzieć, co psu dolega, ale na pewno należy go dokładnie przebadać. Wskazuje na to zachowanie psa: jest osłabiony i piszczy, kiedy chce go Pani dotknąć. Radzę jak najszybciej udać się do weterynarza z psem. Pozdrawiam

Dlaczego koty lubią się łasić do ludzi?

Często obserwujemy jak kot pociera głowę lub ociera się boczkami o ludzi, inne zwierzęta lub przedmioty (meble, płoty, drzewa, słupy). Jest to dowód sympatii wobec nas i zaprzyjaźnionych zwierząt. Jednocześnie podczas podnoszenia głowy kot przekazuje substancje zapachowe z gruczołów skórnych na brodzie, boczkach, policzkach na ludzi, przedmioty. W ten sposób kot oznacza osobistą własność oraz znane mu otoczenie za pomocą własnego zapachu, który jest wizytówką dla innych kotów.

Czy dwa koty będą jadły z tej samej miski?

Dwa koty będą jadły z tej samej miski, głównie małe i wychowujące się razem od małego. Koty mają też różne charaktery i te bardziej przebojowe mogą przeganiać drugiego kota. Przy dwóch kotach powinny być jednak dwie miski. Niektóre koty potrafią być zazdrosne o jedzenie i często zjadają wszystko z miski innego kota, co nie ma nic wspólnego z ich głodem. Dominujące zwierzęta demonstrują w ten sposób żądzę władzy.

Czy jest możliwość, że pies zaatakuje małe dziecko ?

Nawet zaprzyjaźniony pies może zaatakować dziecko i najbardziej narażone są małe dzieci. Zbyt agresywne pieszczoty malucha, nadepnięcie na psa, przestraszenie go może wywołać agresje u psa. Może to być również pies rasy przyjaznej, dlatego należy chronić dzieci przed psami i nadzorować ich wspólne zabawy. Jeśli pies ugryzie raz to istnieje spore ryzyko, że zaatakuje ponownie.

Czy da się przyzwyczaić młodego psa do towarzystwa kota tak, aby go uznał za członka swojej grupy?

Tak można. Na początku musimy cały czas dozorować kontakty obu tych zwierząt. Początkowo nie zostawiamy ich razem w domu samych nawet, jeśli zachowanie wskazuje, że się tolerują. Nie zmuszamy ich, aby się zaprzyjaźniły, bo to może wywołać lęk i agresję. Koty i psy odmiennie manifestują swoje nastroje i zamiary, co może być źródłem początkowych konfliktów. Najłatwiej jest zaprzyjaźnić ze sobą młode zwierzęta. To jak długo będzie trwał czas oswajania się tych zwierząt ze sobą będzie zależało od charakteru zwierząt, od równego ich traktowania przez właściciela. Jedzenie ze wspólnej miski jest raczej ryzykowne, ponieważ psy jedzą szybciej i bronią swojej miski. Psy rasy myśliwskiej trudno jest oswoić z kotem, ponieważ mają instynkt gonienia kota.

Mam królika i staram się kupować pokarm różnych firm. Ostatnio widziałam mieszanki Firmy Nestor ze znakiem ,,natural

Mam królika i staram się kupować pokarmy różnych firm. Ostatnio widziałam mieszanki Firmy Nestor ze znakiem ,,natural". Chciałabym wiedzieć, jakie są zalety tych produktów i czy korzystnie jest karmić zwierzę takimi paszami?

Na rynku można spotkać różne dobre pokarmy dla gryzoni, ptaków i królików. Produkty Firmy Nestor są przygotowywane na bazie naturalnych składników bez żadnych konserwantów. Kolby zapiekane w piecu (tradycyjną technologią) nie zawierają sztucznych dodatków i spoiw (jest to mąka). Firma Nestor posiada także bogatą ofertę odżywek i mieszanek odpowiednio dobranych ziaren zbóż, suszonych owoców, warzyw, nasion, ziół. Pasza jest tak przygotowywana (właściwie zbilansowana), aby zawierała wszystkie niezbędne składniki pokarmowe (białka, węglowodany, tłuszcze, błonnik, witaminy i sole mineralne). Przewody pokarmowe u zwierząt (gryzonie, ptaki, króliki) są tak zbudowane, aby jak najlepiej wykorzystać substancje zwarte w paszach, którymi się żywią. Przykładowo króliki, które należą do zwierząt roślinożernych mają układ pokarmowy przystosowany do jak największego wykorzystania substancji odżywczych zawartych w paszach roślinnych. Zwierzęta, które wolno żyją w warunkach naturalnych same sobie regulują skład dziennej dawki pokarmowej, w zależności od dostępności poszczególnych składników, a także stanu fizjologicznego i wieku. W wyniku domestykacji i zmian warunków bytowania zwierzęta zostały pozbawione możliwości dobierania sobie pokarmu. Właściwe odżywianie tych zwierząt powinno polegać na dostarczeniu im takiej ilości zróżnicowanej paszy, aby pozwoliła na zaspokojenie potrzeb tych zwierząt w różnym wieku i w różnych stanach fizjologicznych. Niestety przy masowych hodowlach (króliki, szynszyle) pokarm musiałby być dostarczany w takich ilościach, że produkcja by się nie opłacała, dlatego do hodowli wprowadzono granulaty i produkty ekstrudacji. Mieszanki granulowane pełnoporcjowe zawierają wszystkie niezbędne składniki pokarmowe i są wygodne w masowej hodowli. Pełnowartościowy pokarm oprócz białka, węglowodanów, tłuszczy powinien zawierać dużo witamin i minerałów. Witaminy są syntetyzowane głównie przez rośliny i drobnoustroje. Aktywność biologiczna witamin jest ściśle związana z ich budową chemiczną i ulega osłabieniu tym szybciej im bardziej są one podane na działanie czynników środowiska. Zgromadzone w surowcach roślinnych i zwierzęcych podlegają stratom podczas przechowywania i przetwarzania (np. w czasie ekstrudowania czy granulowania) pasz. Witaminę C niszczy tlen, wysoka temperatura i odczyn zasadowy. Witaminy B12 i kwas pantotenowy (witamina B5) są wrażliwe na utlenianie, światło i wysoką temperaturę. Z kolei witaminy rozpuszczalne w tłuszczach są wrażliwe na działanie tlenu, światła i kwaśnego środowiska. Pasze odznaczające się wysokim stopniem oczyszczenia, poddane obróbce termicznej mogą być zbyt ubogie w witaminy i przyczynić się do wystąpienia awitaminozy. To prawda, że produkty ekstrudowane charakteryzują się wysoką przyswajalnością białka. Poprawia się strawność poszczególnych składników paszy. Następuje pełna kompleksowa jej pasteryzacja. Ekstruzja to obróbka paszy i w zależności od rodzaju ekstruzji może przebiegać w bardzo wysokiej temperaturze (150-200 stopni Celsjusza) i krótkim czasie. W tak wysokiej temperaturze są rozrywane ściany komórkowe i liczne wiązania w białkach, węglowodanach oraz tłuszczach, dlatego te produkty są łatwiej przyswajane w przewodzie pokarmowym zwierząt. Plusem ekstrudowania pasz (np zboża) jest również zmniejszenie się w nich ilości czynników antyżywieniowych (ulegają dezaktywacji). Jednak jednostronne stosowanie tylko takich pasz może mieć w dalszej przyszłości niekorzystny wpływ na zwierzęta. W naturalnych warunkach zwierzę pobiera pokarm, w którym są białka, węglowodany, witaminy. Produkty te (białko, tłuszcze, węglowodany) w przewodzie pokarmowym zwierząt najpierw ulegają rozkładowi  przy udziale odpowiednich enzymów do prostych związków (np białko jest rozkładane do aminokwasów, cukry złożone do cukrów prostych) i dopiero w takiej formie są przyswajane przez organizm i wykorzystywane do syntezy właściwych związków. Podawanie pasz, w których białko, węglowodany ulegają już częściowemu rozkładowi pod wpływem wysokiej temperatury może powodować, że enzymy, które są niezbędne do rozkładu tych związków przestaną być potrzebne i organizm może zaniechać ich wytwarzanie. W celu przedłużenia przydatności produktu do spożycia, poprawienia jego smaku, zapachu często dodaje się konserwanty i sztuczne barwniki. Dzięki zastosowaniu takich składników żywność ma lepszy smak, zapach, wygląd. Jednak te dodatkowe substancje w żywności mogą prowadzić do wzrostu ilości substancji toksycznych w organizmie zwierząt i mieć negatywny wpływ na ich zdrowie. Karmiąc zwierzęta naturalnymi składnikami stwarzamy im warunki zbliżone do naturalnych, w których żyją. Oczywiście przy takim żywieniu może być częściowe marnotrawstwo pokarmu, bo zwierzęta jedzą czasami wybiórczo poszczególne składniki, jednak stopniowo można je przyzwyczaić do paszy. Dodatkami w paszach (mieszanki, kolby, odżywki) oprócz warzyw, owoców, ziół mogą tez być inne wartościowe składniki jak: chleb świętojański, który jest źródłem wapnia i fosforu i ma właściwości przeciwbakteryjne, topinambur bogaty w inulinę, która jest naturalnym prebiotykiem korzystnie wpływającym na florę bakteryjną jelit, amarant bogaty w pełnowartościowe białko. Jeśli chcemy, aby nasz pupil był zdrowy to stwórzmy mu warunki jak najbardziej zbliżone do naturalnych, a w tym odżywianie.

Na co mam zwrócić uwagę przy zakupie ptaka, aby mieć pewność, że jest zdrowy?

Aby mieć pewność, że kupimy zdrowego ptaka, idziemy do zaufanego sprzedawcy.

Nie należy kupować ptaków w sprzedaży wysyłkowej, ponieważ każdy ptak nie znosi dobrze długiej podróży.

Będąc w sklepie możemy ptaka obejrzeć i sprawdzić jak  się zachowuje. Dobrze jest zwrócić uwagę także na czystość klatki i pojemników na pokarm.

Zdrowe ptaki nie siedzą w bezruchu z głowami ukrytymi w piórach, a raczej stroszą i czochrają pióra, aby wprowadzić między nie warstwę izolacyjną powietrza, która chroni przed zimnem. Nie są też obojętne na podawanie im pokarmu i zbliżanie się do nich. Obserwujemy jak śpią ptaki. Zdrowe dorosłe ptaki śpią z dziobem wsuniętym między pióra, a jedna noga jest uniesiona, aby ograniczyć utratę ciepła. Bardzo młode ptaki podczas snu opierają obie nogi na żerdzi, a głowę chowają pod jedno ze skrzydeł. Jeśli dorosły ptak tak śpi to na pewno nie jest zdrowy.

Sprawdzamy skórę ptaka delikatnie dmuchając w pióra. Powinna być czysta bez zaczerwień i plam. Mostek ptaka nie może ostro wystawać. Słuchamy czy ptak nie parska, bo to może być objaw wielu chorób od grzybicy płuc do inwazji pasożytów. Piskliwy i sapiący oddech może być oznaką infekcji płuc. Oddychanie ptaka można analizować zwracając uwagę na ruch ogona, co wdać zwłaszcza u śpiącego ptaka. Zdrowy ptak nie rusza ogonem przy oddychaniu.

Zwracamy uwagę na palce i pazury. Nie mogą być zdeformowane, ponieważ utrudniają prawidłowe chwytanie żerdzi. Jest to ważne u kanarków, które obejmują żerdzie trzema palcami z przodu i jednym z tyłu. U zdrowego ptaka oczy powinny być szeroko otwarte bez wysięków wokół nich i na powiekach. Szczególną uwagę zwracamy na oczy u ptaków o czerwonych tęczówkach, jak na przykład u papużki falistej lutino, ponieważ te ptaki są bardziej narażone na zmętnienie soczewki i ślepotę.

Górna i dolna część dzioba powinny stykać się ze sobą bez jakichkolwiek śladów skrzywienia. Nozdrza są drożne, jednakowej wielkości i pozbawione wysięków. Nie kupujemy ptaka, u którego pióra są mokre w okolicy odbytu.

Odrzucamy ptaki wyrywające sobie pióra lub drapiące się. Mogą mieć pasożyty zewnętrzne. Popękane dzioby, owrzodzenia jamy dziobowej, wypadanie piór z ogona i skrzydeł, a także pióra przypominające miękkie pałki mogą być objawami bardzo niebezpiecznej choroby wirusowej dzioba i piór. Nie powinno być strupów i łusek na nogach.

W celu wykrycia pasożytów wewnętrznych zaleca się przebadanie odchodów nowo nabytego ptaka w laboratorium weterynaryjnym.

Czy jest szansa, że kotka przestanie kiedyś sikać poza kuwetę?

Dziękuję za odpowiedź:). Kotkę mam od małego kociaka, w lecie będzie miała 6 lat. Była na antybiotyku, nie wiem jakim, przez 14 dni, sika mniej poza kuwetę, ale się zdarza, nie działają nawet środki odstraszajace i maskujące zapach, które kupilam u weterynarza. Wraca w to samo miejsce. Nie wiedziałam, że tyle czynników może mieć wpływ na to, że bedzie sikać poza kuwetę. Jeśli chodzi o zamkniętą, to właśnie ma, ale były różne eksperymenty, na poczatku miała zwykłą otwartą i sikała poza, więc myślałam, że zamknięta pomoże, a tu brak poprawy. Faktycznie ma miskę w tym samym pomieszczeniu, ale nie rozumiem czemu kot jest taki, że mu to przeszkadza, chyba wielu rzeczy nie wiem. Martwię się jej nerkami, myślę o tym, żeby skonsultować się z innym weterynarzem, nie wiem, czy to dobry pomysł, żeby potwierdzić diagnozę, szkoda po prostu jej, jeśli miałaby cierpieć. Karmę już zmieniłam na Royal dla kotów sterylizowanych i mam jej dawac tylko 60g, biedactwo trochę to mało dla niej. Czy jest szansa na to, że kiedyś przestanie sikać poza kuwetę i bez stresu będę mogła pojechać na dłużej do rodziny i nie martwić się, że nabrudzi i będzie to kłopot dla rodziny?

Radziłabym jeszcze raz upewnić się co do diagnozy nerek. Infekcje nerek są trudne do wyleczenia. Może być tak, że jeden antybiotyk nie będzie do końca skuteczny. Jeśli zostały tam jakieś bakterie, to przy osłabieniu organizmu kota mogą ponownie się namnożyć. Infekcje można wyleczyć. Gorzej będzie, gdy ten stan zapalny będzie trwał długo (powstaje przewlekły stan zapalny), ponieważ wtedy może dojść do uszkodzenia nerek. W takim wypadku leczenie jest dłuższe i bardziej skomplikowane. Jeśli powodem unikania kuwety jest choroba nerek, to po wyleczeniu kot może przestać oddawać mocz poza kuwetę. Schorzenia nerek, pęcherza, gromadzenie się piasku moczowego często powodują bóle, które towarzyszą kotu w trakcie załatwiania potrzeb, a to kot kojarzy z korzystaniem z kuwety i może jej unikać. To dobrze, że Pani zmieniła karmę na pokarm dla kotów wysterylizowanych, ponieważ w organizmie kota wysterylizowanego zachodzą zmiany hormonalne. Wtedy też następuje przyśpieszenie przemiany materii i intensywniejsze przyswajanie składników pokarmowych. Niektóre koty będą miały skłonność do przybierania na wadze. Taki kot potrzebuje dużo ruchu i niskokalorycznej dobrze zbilansowanej diety. Pozdrawiam

Co robić, gdy kotka sika poza kuwetę?

Witam, mam kotkę od 5 lat, miałam z nią problem prawie od zawsze, który polegał na tym że sikała poza kuwetę. Nie wiedziałam, że powodem mogą być problemy z układem moczowym. Po rozmowie z pewną osobą poszłam do weterynarza.... i się zaczeło, badanie moczu, ponoć miała bakterie, więc został właczony antybiotyk, ale po dwóch tygodniach leczenia nadal jej się zdarza sikać poza kuwetę, ale już  rzadziej. Lekarz podejrzewa uszkodzenie nerek lub jakeś pozostalości po sterylizacji. Chciałabym się dowiedzieć kilku rzeczy odnośnie problemu sikania, leczenia, karmy itp.,  a właśnie jeśli chodzi o karmę to czy faktycznie te kitikety mogą szkodzić i czy już do końca życia musi być na tych drogich leczniczych jak sugeruje weterynarz??? Kompletnie jestem w tym zagubiona. Pozdrawiam

Może być kilka przyczyn, kiedy kot unika kuwety, jak: kryta kuweta, w której mogą tworzyć się nieprzyjemne zapachy, zabrudzona toaleta, ponieważ koty są bardzo wrażliwe na zabrudzenia i zapachy, zła lokalizacja kuwety. Również miska z jedzeniem nie może być w pobliżu. Powodem może być również zaniedbanie kota przez właściciela, przeprowadzka, zdominowanie przez inne koty oraz choroba nerek i ból towarzyszący podczas oddawania moczu. Pisze Pani, że ma kotkę od 5 lat, a te problemy prawie zawsze występowały. Po przeprowadzeniu badań okazało się, że kot ma chore nerki. Nie wiem, ile kot ma lat, ale u starszych kotów często występuje zapalenie nerek. W starszym wieku (8-10 lat) zwierzęta  te muszą przyjmować pokarm zawierający odpowiednią, ale nie zbyt dużą ilość białka, fosforanów i wapnia, dlatego są specjalne karmy dla seniorów. Przyczyną uszkodzenia nerek są infekcje bakteryjne, zatrucia, choroby zakaźne, jakie przeszedł kot oraz źle zbilansowana dieta. Antybiotyki takie jak; streptomycyna, gentamycyna, neomycyna mogą uszkodzić nerki u kota, dlatego stosuje się je wyjątkowo. Lekarz zalecił antybiotyk i podejrzewa uszkodzenie nerek (przyczyny mogą być różne). Myślę, że ma rację. Skoro po antybiotyku nadal kotu zdarza się oddawać mocz poza kuwetą, to może ciągle istnieć jakieś ognisko zapalne i bakterie. Nie jestem weterynarzem z wykształcenia, więc nie mogę pani powiedzieć, czy nadal stosować antybiotyk i jak leczyć. Jeśli rzeczywiście jest to uszkodzenie nerek jak podejrzewa lekarz, należałoby wprowadzić dietę. Koty, które mają przewlekłe zapalenie nerek, powinny mieć w pokarmie mniejszą ilość białka i soli. W lecznicy weterynaryjnej można zakupić taką dietę, a kurację dietetyczną należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Kot może nie zaakceptować nowej diety, ponieważ karma dietetyczna ma obniżoną zawartość tłuszczu i inny zapach, więc lepiej mieszać karmę dietetyczną ze zwykłą w stosunku 1:2 i codziennie zwiększać ilość składników dietetycznych o 10%. Istnieją też preparaty dietetyczne dla kotów, które wspomagają funkcjonowanie nerek przy ich chronicznej niewydolności. Przed ich użyciem należy skonsultować się z lekarzem i wykonać badania diagnostyczne. Nie jest to pocieszające, ale kot chory na nerki, musi stosować dietę często przez całe życie i trzeba uważać, aby zwierzę przyjmowało dużo płynów. Należy bardzo dokładnie myć (czasami wyparzyć gorącą wodą) miseczki na pokarm i wodę przy infekcjach bakteryjnych. Jak wspomniałam wcześniej może być wiele przyczyn powodujących zapalenie nerek. Do zaburzeń w organizmie może dojść, gdy karmi się kota cały czas suchą karmą przy małym dostępie do wody. Kotom nie wolno podawać karmy dla psów, ponieważ prowadzi do niedoboru witamin. Poza tym koty mają większe zapotrzebowanie na białko w porównaniu z psami. Tłuszcze zawarte w psiej karmie są często pochodzenia roślinnego i nie są metabolizowane przez koty. Koty wykorzystują tłuszcze zawarte w tkance zwierzęcej. Karmienie wyłącznie mięsem prowadzi do niedoboru wapnia i zmian kostnych. Zbyt częste karmienie wątrobą powoduje zatrucia witaminą A. Surowa ryba niszczy tiaminę (witaminę B1), ponieważ zawiera enzym tiaminazę, która w organizmie kota rozkłada i niszczy witaminę B1. Laktoza (cukier mleczny), która znajduje się w mleku nie jest tolerowana przez wiele dorosłych kotów. Koty szczególnie są wrażliwe na brak takich aminokwasów jak arginina i tauryna. Brak argininy zaburza wytwarzanie moczu, a kot zatruwa się amoniakiem, który nie ulega przekształceniu w mocznik wydalany z moczem. Chroniczny niedobór tauryny może doprowadzić do degradacji siatkówki, a w rezultacie do ślepoty. Nie podajemy karmy wilgotnej ponownie, jeśli została z poprzedniego posiłku. Należy ją usunąć, a miskę wymyć gorącą wodą. Dla kota bardzo szkodliwy jest alkohol i czekolada, która zawiera teobrominę, substancję, która nie jest rozkładana przez organizm kota i prowadzi do zatrucia. Jeśli Pani pupil nadaj sika poza kuwetę, chociaż zdarza mu się to rzadko po antybiotyku, to proponuję udać się do lekarza weterynarii, ponieważ może nadal zlecić antybiotyk, jeśli ciągle istnieje ognisko zapalne i są bakterie. W nerkach również może osadzać się piasek, który jest świetną pożywką dla bakterii i wtedy takie infekcje trudno wyleczyć. Jeśli jest jakiś problem, to proszę pytać. W miarę swoich kompetencji postaram się odpowiedzieć. Pozdrawiam

Jakie ptaki jest najłatwiej hodować i najlepiej nadają się dla początkującego hodowcy (dzieci)?

Papużka falista świetnie nadaje się dla początkujących hodowców, szczególnie dzieci. Jest niedroga, dostępna w wielu atrakcyjnych kolorach. Nie jest agresywna, łatwo ją oswoić i hodować. Potrafi naśladować odgłosy. Po zaadoptowaniu w nowym miejscu lubi się bawić, szczególnie z dziećmi. Średnio żyje około 8 lat, ale niektóre żyją od 15-25 lat. Najlepiej kupić ptaka młodego w wieku 6 tygodni.Bardzo popularnym ptakiem jest kanarek, którego można nabyć po przystępnych cenach, z wyjątkiem cennych okazów. Są to ptaki wesołe, ruchliwe i pięknie śpiewają (samce). Występują w wielu odmianach kolorystycznych. Jeśli interesuje nas śpiew, to kupujemy samca bez względu na rasę i ubarwienie. Dwa samce chętniej śpiewają, ponieważ rywalizują ze sobą. Nie wolno jednak trzymać ich razem w klatce (będą walczyć).Doskonałymi ptakami dla początkujących hodowców są nimfy, które mają coraz więcej zwolenników. Z natury są wesołe i potrzebują towarzystwa. Są zdolne i chętnie uczą się mówić. Nie stanowią dużego kłopotu dla osób opiekujących się nimi w czasie naszej nieobecności, ponieważ nie są zbyt wymagające, jeśli chodzi o pielęgnację. Nimfy niechętnie spędzają czas samotnie. Żyją do 20 lat.Niedrogim ptakiem i łatwym w hodowli jest zeberka (najlepiej znana spośród australijskich zięb). Jest to ptak ruchliwy, odporny i bardzo ładnie ubarwiony (wiele odmian kolorystycznych). Przeciętnie żyje 8 lat. Łatwo się adoptuje i rozmnaża w warunkach domowych. Udomowione zeberki rozmnażają się przez cały rok.

Jak należy dokarmiać ptaki zimą?

W okresie zimy, kiedy panują niesprzyjające warunki atmosferyczne (śnieg, mżawka, krótki dzień), ptaki mają ograniczony dostęp do naturalnego pokarmu. Ponadto ekspansja człowieka w przyrodzie znacznie ograniczyła bazę pokarmową dla zwierząt. Ptaki charakteryzują się szybką przemianą materii, a ich aktywny lot wymaga dużo energii. Jednocześnie nie mogą gromadzić znacznych zapasów wewnątrz ciała, ponieważ wzrost jego ciężaru byłby niekorzystny dla lotu. Dlatego ptaki, zwłaszcza te małe (mają szybszą przemianę materii niż większe), powinny być regularnie i obficie odżywiane, szczególnie, gdy śnieg i mróz może znacznie ograniczać im dostęp do karmy. Wiele osób, w tym dzieci, próbuje je dokarmiać. Prawidłowe dokarmianie ptaków, które pomaga im przetrwać zimę, może być jedną z form ochrony przyrody. W pokarmie na chłodne dni i noce ważną rolę odgrywają nasiona oleiste, które charakteryzują się dużą zawartością tłuszczu. Słonecznik jest chętnie zjadany przez sikorki, wróble, a także łuszczaki (dzwońce, zięby, gile). Dużą zawartością tłuszczu charakteryzują się także nasiona konopi, prosa murzyńskiego, nasiona lnu. Najlepiej z różnych nasion przygotować mieszankę tak, aby różne gatunki ptaków mogły coś dla siebie wybrać. Ważne są także inne dodatki jak: jabłka, rodzynki, jarzębina, które chętnie będą zjadane przez miękkojadów, głównie z rodziny drozdowatych (kwiczoł, kos). Równie istotne w mieszance są orzechy dla dzięciołów, kowalików. Nasiona owsa, prosa, pszenicy będą dobre dla trznadli, sikor i innych ptaków. Można też przygotować mieszankę tłuszczowo-nasienną. Do roztopionego smalcu (bez soli i przypraw) dodaje się ziarna łuskanego słonecznika, konopi, rzepaku, prosa murzyńskiego, siemienia lnianego, a także drobno siekane orzechy. W zimowe dni dorośli, a najchętniej dzieci, zawieszają sikorkom surową słoninę. Ptaki te lubią słoninę (mogą z niej korzystać także kowaliki i dzięcioły). Należy jednak pamiętać, żeby zawsze podawać ją bez soli i przypraw. Możliwość wydalania soli u ptaków jest ograniczona, ponieważ zwierzęta te nie mają woreczka żółciowego. Co więcej w przypadku mrozów i pokrywy śnieżnej ptak nie może napić się wody, a gdy w jego organizmie jest zbyt duże stężenie soli, zwierzę cierpi. Ptaki zjedzą również czerstwy chleb (nie spleśniały). Nie karmimy jednak chlebem świeżym. Duża ilość chleba w pożywieniu wywołuje kwasicę oraz biegunki. Do wykładania pokarmu wybieramy miejsca suche, gdyż wilgotna zamarzająca żywność może uszkodzić przełyk ptakom i nadmiernie je wychłodzić. Każda karma musi być świeża (również gotowana kasza czy ryż), a pieczywo może być pokarmem uzupełniającym. Słoninę po dwóch tygodniach należy wymienić, bo po tym czasie jest już zjełczała. Karmniki należy regularnie sprzątać i usuwać zepsuty pokarm. Nie należy dokarmiać ptaków wiosną, latem i jesienią, aby nie zatraciły instynktu wędrówkowego.

Ciekawostki o ptakach i gryzoniach.

Kea (Nestor notabiles) żyjąca w górzystych regionach Nowej Zelandii swój jadłospis składający się z korzonków, owoców, nasion, jagód chętnie poszerza o padlinę i szpik z kości padliny. W latach 1943-1945 uśmiercono 6819 ptaków, ponieważ przypuszczano, że atakują i zabijają owce. Nigdy jednak agresywne zachowanie kei wobec owiec nie zostało potwierdzone.

Samiczka papużki falistej karmi zazwyczaj najpierw najmłodsze i najsłabsze pisklęta. Dzięki temu jest szansa, że przeżyją wszystkie młode, a nie tylko najsilniejsze.

Zeberka może nie pić wody nawet przez 250 dni.

Aleksandretta obrożna potrafi chwycić pożywienie w palce i podać sobie do dzioba.

Gile uwielbiają nasiona jesionu, ale drzewa te wydają większą ilość nasion raz na dwa lata, dlatego też, w zależności od ilości nasion jesionu, można przewidzieć, w których latach gile będą liczniej odwiedzać ogrody.

Większość ptaków pijąc wodę nabiera ją w dziób, a potem unosi go w górę i przechyla głowę tak, aby woda ściekła do gardła. Synogarlice mogą ssać wodę podczas picia przy pomocy specjalnych mięśni.

W Afryce żyją miliardy wikłaczy czerwonodziobych, które w okresie lęgowym budują setki gniazd na jednym drzewie. Czasem jest tyle gniazd, że niektóre gałęzie się obłamują. Naturalnym pożywieniem wikłaczy są nasiona dziko rosnących roślin.

Hoacyn, ptak wielkości kury, który zamieszkuje południowo-amerykańskie tropikalne lasy deszczowe żywi się zielonymi liśćmi i zaczyna trawić je w wolach. Wnętrze woli u tego ptaka jest silnie pofałdowane jak żwacz krowy. Rogowe wzmocnienia na ścianach rozcierają liście, zaś symbiotyczne bakterie rozkładają celulozę uwalniając substancje odżywcze i mikroelementy.

Ararauna często lata po pożywienie nawet 25 kilometrów.

W porze lęgowej u dorosłych gołębi powstaje specjalna ciecz bogata w białko i witaminy. Przypomina ona gęste mleko i służy do karmienia piskląt. Tokujący samiec sierpówki podczas zalotów tak samo karmi samiczkę.

Kolibry potrzebują w ciągu dnia takiej ilości pożywienia, która dwukrotnie przekracza ich wagę. Zużycie energii u kolibrów przy typowym locie połączonym, ze staniem "w miejscu” w powietrzu jest najwyższe wśród wszystkich kręgowców. Dlatego serca i płuca tych ptaszków są bardzo duże.

Kanarki kiedyś były zabierane przez górników do kopalni, aby stwierdzić, czy nie ulatnia się gaz.

Największą arą jest ara hiacyntowa, która z ogonem mierzy ponad metr.

W lasach Nowej Zelandii żyje jedyna papuga nocna kakapo (Strigops babroptilus), która także utraciła zdolność do latania. Z pięknych piór tych ptaków Maorysi wykonywali płaszcze. Posiadanie takiego płaszcza było oznaką zamożności i wysokiej pozycji społecznej.

Najstarszą znaną papugą na świecie hodowaną w niewoli była kakadu złotoczuba, która w ogrodzie zoologicznym w Londynie dożyła 82 lat.

Hodowla kanarków w Polsce stała się popularna po pierwszej wojnie światowej, chociaż ptaki te pojawiły się na polskich dworach już w XVII wieku.

Rozmnażanie kakadu molukka w hodowli jest bardzo trudne. Jej pierwsze pisklę udało się odhodować dopiero w roku 1951 w ogrodzie zoologicznym w San Diego.

U rozlelli królewskiej zaobserwowano zmianę barwy upierzenia w zależności od odżywiania. Pisklęta dobrze odżywione są zielone, a  gorzej karmione mają pierze bardziej czerwone. U papugi tej ubarwienie pierza zmienia się też zależnie od klimatu i środowiska. Niska wilgotność powietrza wywołuje powstanie pigmentu żółtobrązowego, zaś wysoka wspiera powstanie ciemnego pigmentu.

Szczury żyjące w naturze chronią się przed otruciem wysyłając najmłodsze samce do znalezionego pokarmu. Następnie czekają przez kilka godzin, aby przekonać się, czy samiece przeżyły.

Torby policzkowe chomika po całkowitym wypełnieniu pokarmem mogą sięgać mu aż do łopatek.

Chomiki syryjskie mają 40-krotnie większą tolerancje na alkohol niż człowiek, dlatego w laboratoriach prowadzi się na nich badaniach przy opracowywaniu leków dla ludzi uzależnionych od alkoholu.

W pobliżu Antarktydy na Wyspach Kergulena żyje populacja królików, która ostre zimy przeżywa dzięki pożywieniu w postaci glonów wyrzucanych przez morze.

W jadłospisie amerykańskiej wiewiórki czerwonej znajduje się gatunek muchomora, który dla człowieka jest śmiertelny.

Sierść szynszyli jest bardzo gęsta i długa (ponad 2,5 cm), dlatego pchły i inne pasożyty nie mogą się dostać do skóry zwierząt.

Golce, gryzonie prawie całkowicie ślepe, nie tylko jedzą swoje odchody, ale także mają bardzo powolną przemianę materii, dlatego potrzebują mniej pożywienia niż inne ssaki porównywalnej wielkości. Ta wolniejsza przemiana materii jest spowodowana niską temperaturą ciała. Zwierzęta te nigdy nie wychodzą na światło dzienne.

Postrzałki, które swoim wyglądem przypominają myszoskoczki, czasem, podobnie jak inne zwierzęta roślinożerne, wyszukują ziemię nasyconą solami mineralnymi i ją jedzą.

Węch myszy zaroślowej jest tak ostry, że jeśli znajdzie pole świeżo zasianej fasoli, to nie rozgrzebuje całej ziemi, ale wyciąga pojedyncze nasiona.

Futra z szynszyli były produkowane już przez Inków.

Największym gatunkiem szczura jest szczur Cuminga o długości 48 cm, który żyje na Filipinach.

Co powinnam wiedzieć na temat żywienia ptaków?

W żywieniu ptaków, podobnie jak innych zwierząt, nie wprowadzamy nagłych zmian w diecie. Pokarm musi być świeży. Na przykład spleśniałe orzechy mogą być zainfekowane grzybem (Aspergillus flavus), którego aflatoksyny znacznie upośledzają funkcjonowanie wątroby. Mieszanki suszonych owoców i orzechów, które ptaki bardzo lubią, podajemy najwyżej dwa razy w tygodniu, aby nie doprowadzić do otyłości. Ptaki nadmiernie przejedzone są apatyczne, często mają opuszczone skrzydła i cały czas spędzają nad miską z pokarmem. Trzymanie w zbyt małych klatkach, szczególnie średnich i dużych papug, oraz karmienie tłustymi i słodkimi pokarmami, prowadzi do zaburzeń w procesie trawienia i powstania zaparć. Papugi lubią makaron, warzywa strączkowe (fasola mung, soczewica itp.). Fasola mung, podobnie jak inne rośliny strączkowe, jest świetnym źródłem wapnia i białka. Zawiera także wszystkie ważne dla organizmu witaminy (A, B, C i E) oraz sole mineralne. Fasolę tę stosujemy wyłącznie dla papug średnich i dużych. Nie podajemy wędzonego i konserwowanego mięsa, a ser żółty tylko w małych porcjach. Zielenina, którą karmimy ptaki, nie może być trująca. Dzikie ptaki instynktownie nie zjadają trujących roślin, ale udomowione nie zawsze tak postępują. Idealną zieleniną (rozpowszechnioną w wielu odmianach) dla wszystkich ptaków, zarówno młodych jak i starych, jest gwiazdnica. Do jedzenia nadają się nie tylko zielone części roślin, ale również nasiona. Inne bezpieczne ziela to: krwawnik pospolity, babka lancetowata, szczaw, wiechlina, dzika gorczyca, różne gatunki nawłoci. Nie można podawać zieleniny i ziół z terenów zanieczyszczonych. Jeśli już zbieramy zioła, to tylko takie, nad którymi latają owady, ponieważ na polach uprawnych stosuje się opryski przeciw insektom, a pestycydy są bardzo niebezpieczne dla ptaków. Tak samo, jako pokarm miękki, owady nie mogą być stosowane z terenów, na których wysiewa się nawozy sztuczne. Ptaki owocożerne chętnie zjadają pokarm uniwersalny zmieszany z lekko osłodzonym musem jabłkowym. Transport, z którym wiąże się stres, zaburza układ trawienny ptaka, dlatego stymulacja procesów trawiennych jest bardzo ważna. Ptakom, które niedawno zostały przywiezione, w celu szybszego oswojenia się z nową mieszanką, podajemy pokarm uniwersalny wyłożony na ćwiartkach pomarańczy. Woda z miodem dla takich ptaków może być doskonałą odżywką, ponieważ miód stymuluje trawienie. Dieta dla ptaka, tak jak i dla innych zwierząt, powinna być właściwie zbilansowana. W jej skład muszą wchodzić wszystkie składniki niezbędne dla rozwoju organizmu (czasem są to bardzo ważne pierwiastki śladowe). Na pewno właściwie zbilansowana dieta da lepsze efekty niż nadmierne stosowanie odżywek i napojów wzmacniających.

 

Czym są gryzonie?

Jest to grupa ssaków zamieszkująca wszystkie środowiska (lasy, pola, pustynie, bagna),
z wyjątkiem terenów pokrytych wiecznym śniegiem. Są zwierzętami drobnych lub średnich wymiarów. Ich cechą charakterystyczną jest obecność jednej pary siekaczy zarówno w szczęce jak i żuchwie. Zęby te są silne i mają zdolność stałego wzrostu. Kłów brak, a na ich miejscu występuje długa diastemia. Zęby trzonowe mają dużą powierzchnię trącą, co jest przystosowaniem do spożycia twardego pokarmu roślinnego. Prowadzą różnorodny tryb życia:

- nadziemny (mysz domowa, szczur)

- podziemny (myszoskoczki, wieloskocze, golce

 - ziemnowodny (bóbr europejski, piżmak, karczownik)

- nadrzewny (wiewiórka, popielica, orzesznica) Rozmnażają się szybko wskutek dużej liczby w miocie.

Odżywiają się głównie pokarmem roślinnym (trawa, korzonki, nasiona, jagody, gałązki drzew). Wiewiórka szara, która pierwotnie występowała tylko w Ameryce Północnej, a osiedlona została w Wielkiej Brytanii, Irlandii i na południu Afryki, swój jadłospis zmienia w zależności od pory roku. Na wiosnę żywi się pąkami i pędami. We wrześniu główny jej przysmak to żołędzie, orzechy laskowe i szyszki bukowe. W styczniu w skład jej diety wchodzą gałązki i grzyby. Dla bobrów głównym składnikiem pożywienia są gałęzie. Niektóre gryzonie swój jadłospis uzupełniają owadami, mięczakami, jaszczurkami, ptakami, a nawet padliną (piżmak). Największym gryzoniem żyjącym na świecie jest kapibara. Żyje w Ameryce Południowej. Żywi się wyłącznie pożywieniem roślinnym, a jej długość ciała dochodzi do 130 centymetr�w. Większość gryzoni jest aktywna nocą, a tylko niektóre w dzień (koszatniczka). Karczownik zwany szczurem wodnym czy nornica ruda są aktywne zarówno w dzień i nocy.

Jak należy przestrzegać zasad higieny przy żywieniu ptaków i dlaczego jest to takie ważne ?

 

Zwierzęta muszą mieć nieograniczony dostęp do wody.

Podajemy wodę mineralną niegazowaną lub z kranu, ale przegotowaną (letnią).

Woda powinna być zmieniana codziennie, szczególnie w ciepłe dni, kiedy pod wpływem wysokiej temperatury rozwijają się glony i bakterie.

Poidełko i pojemnik na paszę czyścimy dokładnie przy każdej wymianie wody czy pokarmu, aby zapobiec rozwojowi bakterii.

Wszelkie nieświeże pozostałości usuwamy. Wyrzucamy pokarm, do którego dostał się mocz lub odchody.

Pasza nie może być zanieczyszczona, a wszystkie rośliny, owoce i warzywa muszą być dokładnie umyte.

Do każdego rodzaju karmy: suchej, miękkiej i wody stosujemy osobne naczyńka.

Brudna klatka, brudne pojemniki na pokarm, pozostawione odchody, spleśniałe resztki owoców, warzyw są siedliskiem licznych bakterii i grzybów. Jeżeli nie będziemy przestrzegać higieny, to narażamy ptaki na liczne infekcje bakteryjne i zatrucia pokarmowe. Niebezpieczną bakterią jest pałeczka salmonelli, która wywołuje zapalenie jelit i jest zaraźliwa dla ludzi. Zakażone zwierzę, gdy jeszcze choroba nie rozwinęła się w pełni, może dość długo wydalać z kałem groźne mikroorganizmy i zarażać innego zdrowego ptaka. Stwierdzenie u chorego ptaka obecności bakterii Escherichia coli świadczy o niedostatecznej higienie w jego pomieszczeniu. Ten gatunek bakterii występuje pospolicie w jelitach ssaków, ale nie jest on normalnym składnikiem flory jelitowej ptaków. Niedomyte pojemniki na pokarm, pleśniejące owoce czy warzywa mogą być siedliskiem zarodników grzyba, który z kolei może zaatakować ptasie drogi oddechowe. Jeśli będziemy dbać o czystość w pomieszczeniu ptaków, to na pewno zapobiegniemy wielu chorobom.

Czym żywią się niektóre papugi (papuga falista, nimfa, ara zwyczajna, aleksandretta obrożna?)

Papużka falista (Melopisttacus undulatus) należy do rzędu papug i jest hodowana na całym świecie. Potrafi naśladować różne dźwięki, w tym ludzką mowę. Europejczycy odkryli ją w 1803 roku. Występuje w dwóch odmianach, amerykańskiej i hodowanej. Zamieszkuje Australię, ale nie przy brzegach. Żyje w stadach i gniazduje w koloniach. W poszukiwaniu pożywienia stado papużek wędruje między północną i południową Australią ,podążając za wilgotną porą. Żywi się nasionami traw i ziół. Jest dobrze przystosowana do życia w suchych regionach. Potrafi ograniczyć straty wody przez skórę i z moczem. Papugi te w hodowli możemy karmić prosem (różne rodzaje), kanarem, łuskanym owsem, berem. Najlepiej kupić odpowiednią mieszankę ziaren dla tych papug. Ważne w diecie są warzywa i zielenina: rzeżucha, pietruszka, marchew, szpinak, cukinia, gwiazdnica, młody mniszek lekarski. Sałatę podajemy w bardzo małych ilościach, ponieważ może być przyczyną biegunki. Ulubione owoce to: jabłka, pomarańcze, truskawki, gruszki, brzoskwinie. Smakołyki w postaci kiełków pszenicy, łuskanych ziaren słonecznika czy kłosów prosa są doskonałym dodatkiem do diety. W skiełkowanych ziarnach oprócz innych wartościowych składników znajduje się też witamina E, która jest ważna w okresie lęgowym. Papużki zawsze powinny mieć dostęp do wapnia i żwirku mineralnego. Każdemu ptakowi raz w tygodniu podajemy łyżeczkę ugotowanego na twardo i posiekanego jajka z białym serem.

Aleksandretta obrożna (Psittacula krameri) to popularny gatunek papugi sprowadzony do Europy przed wiekami. Mimo że naturalnym środowiskiem tej papugi są lasy tropikalne Afryki i Indii, to ptak ten bardzo dobrze znosi klimat umiarkowany. Świadczy o tym fakt, że angielska populacja powstała z osobników, które uciekły z niewoli lub zostały wypuszczone. Jest to gatunek wyjątkowo odporny i można go zostawić zimą w wolierze na zewnątrz pod warunkiem, że część woliery jest osłonięta i zabezpieczona przed przeciągami. Młode aleksandretty obrożne dość szybko uczą się mówić, chociaż w tym celu muszą być odizolowane od innych ptaków. Papugi te lubią słodkie owoce rosnące na drzewach, na przykład guajawy, daktyle, figi. Oskubują też kiełkujące rośliny, dlatego sadownicy uważają je za szkodniki. Kilka godzin po wschodzie słońca wyruszają na żer. W suchych regionach, gdzie brak pożywienia potrafią go całkowicie wykorzystać. Zjedzą miąższ, a potem wyłuskają nasionko. Tam gdzie jest nadmiar pożywienia zachowują się niegospodarnie. Każdy owoc dziobią 2-3 razy, a następnie upuszczają go na ziemię. Lubią nektar, dlatego często skubią płatki kwiatów, aby dostać się do niego na dnie kielicha. W hodowli podajemy gotową mieszankę ziaren dla papug średnich, warzywa, dojrzałe i niedojrzałe owoce, skiełkowane nasiona, pączki roślin oraz pokarm lęgowy dla miękkojadów i żwirek mineralny.

Nierozłączka czerwonoczelna (Agapornis roseicollis) jest najbardziej znanym gatunkiem spośród nierozłączek. Łatwo się hoduje i rozmnaża. Występuje w południowo-zachodniej Afryce, zamieszkując sawanny i suche tereny zalesione. Gniazda budują wyłącznie samice z kawałków kory i źdźbeł trawy. W hodowli podajemy gotową mieszankę dla nierozłączek, granulat i warzywa (szpinak, świeża kukurydza, pietruszka, kawałki marchwi, kalarepa) oraz zieleninę (koniczyna, gwiazdnica, mniszek lekarski, rzeżucha). Owoce, które możemy podawać to: jabłka, gruszki, drylowane wiśnie, maliny, truskawki, winogrona, pomarańcze, owoce jarzębiny, głogu i dzikiej róży. Kłosy prosa powinny być dostarczane codziennie. Z ziół ogrodowych mogą zjadać ber czy ostropest plamisty. Uzupełniając dietę papugom w białko, podajemy larwy mączniaków (małe papugi powinny otrzymywać jedną lub dwie larwy dziennie, z kolei większe gatunki potrzebują więcej larw).

Nimfa (Nymphicus hollandicus) jest papugą średniej wielkości, która występuje w Australii na sawannach, łąkach i terenach rolniczych. Przeciętna długość jej życia to 20 lat. Jest często hodowana w klatkach i wolierach. Występuje w wielu odmianach (perłowe, lutino, żółtolica, albinotyczna). Ptaki te są idealnymi przybranymi rodzicami dla rozelli i innych papug australijskich. Żywimy je gotową mieszanką połączoną z granulatem, skiełkowanym ziarnem, larwami mączniaka, mrówkami. Praktycznie wszystkie ptaki hodowane lubią pokarm pochodzenia zwierzęcego (owady, mrówki, termity, małe pająki itp.). Najtańszym źródłem białka zwierzęcego są jajka, więc stanowią główny składnik większości produkowanych pokarmów lęgowych. Zawartość białka zwierzęcego w codziennej diecie lub w okresie karmienia młodych jest zróżnicowana i zależy od gatunku ptaków. W diecie powinny być także warzywa i owoce (jabłka, marchew) oraz liście ligustra pospolitego, gałęzie wierzby.

Ararauna (Ara ararauna), inaczej ara zwyczajna to duży ptak bardzo popularny w hodowli w klatkach i wolierach. W naturalnych warunkach żyje w lesie tropikalnym Ameryki Południowej. Jest całkowicie zależna od drzew. Gniazduje w dziuplach wysokich, często już obumarłych drzew. Żywi się owocami i nasionami. Ma potężny dziób, którym rozbije nawet najtwardsze skorupki. Stado w drodze na żer prowadzą zawsze stare doświadczone ptaki. Zaczęto je hodować w XVIII wieku. Są wyjątkowo inteligentne i łatwo się przystosowują do każdych warunków. W hodowli podajemy gotową mieszankę ziaren dla dużych papug i mieszankę granulatów. W skład diety powinno wchodzić wiele warzyw i owoców (marchew, jabłka, kolby kukurydzy), liczne orzechy (laskowe, piniowe, brazylijskie), pęczki traw i ziół z nasionami oraz świeże kłosy pszenicy i owsa. Pamiętamy o żwirku mineralnym i gałęziach wierzby. Duże papugi wymagają bardziej zróżnicowanej diety i bardzo lubią ziarna słonecznika, z którym nie należy przesadzać, ponieważ ziarna te nie zawierają lizyny, aminokwasu niezbędnego do wzrostu piór. Należy jednak pamiętać, że ziarna słonecznika są najlepszym źródłem witaminy E. Charakteryzują się dużą zawartością błonnika, cynku, selenu i żelaza. Mają dwa razy więcej żelaza niż rodzynki. Są źródłem energii (zawierają od 20 do 38% oleju) dla ptaków w zimie.

Kakadu molukka (Cacatua moluccensis) to papuga, której jasnoróżowe pierze z czerwonym czubkiem na głowie czyni ją jedną z najpiękniejszych ptaków. Jest to ptak duży o długości 52 centymetrów i występuje w Indonezji (głównie wyspy Ceram). Jest gatunkiem endemicznym. Ptaki te tworzą długotrwałe związki partnerskie i wiele czasu poświęcają wzajemnej pielęgnacji pierza. Zamieszkują korony drzew w dżunglach. Twarde, krótkie, szerokie dzioby w kształcie obcęgów pozwalają wyłuskiwać twarde orzechy. Ważną częścią jadłospisu w ich diecie są duże owoce drzew tropikalnych. Chętnie jedzą mleczko kokosowe (miąższ młodych orzechów). Podczas picia wodę nabierają dolną częścią dzioba jak czerpakiem. W hodowli podajemy gotową mieszankę dla dużych papug, warzywa liściaste (zwłaszcza strąki groszku), melony i inne owoce, w tym jagodowe. Doskonałym dodatkiem do diety są orzeszki (ziemne, piniowe), migdały, kolby kukurydziane, śruta owsiana, krokosz barwierski i codziennie kilka gałązek owsa lub pszenicy. Nie zapominamy o blokach mineralnych i żwirku. Wszystkim papugom nie wolno podawać żadnych słodyczy i innych wyrobów cukierniczych.

Na co należy zwrócić uwagę w jadłospisie tukana?

Tukan wielki (Ramphastos toco) inaczej tukan toco należy do rzędu dzięciołowatych. Ma duży kolorowy dziób, który wewnątrz jest częściowo pusty i wbrew pozorom ma zaledwie ciężar ołówka. Jest ptakiem owocożernym i chętnie zjada strąki papryki, dlatego został nazwany „pieprzojadem”. Występuje w dorzeczu Amazonii (Brazylia, Boliwia). Z reguły przebywa w konarach drzew. Ma bardzo długi język z postrzępionymi brzegami. Przeciętnie żyje około dziesięciu lat. W hodowli żywi się go gotowym pokarmem  dla  miękkojadów, namoczonym ryżem, mysimi noworodkami. Podaje się owoce, jagody, pszenne pieczywo namoczone w wodzie. Granulat powinien mieć niską zawartością żelaza, ponieważ prawie wszystkie gatunki tukanów są podatne na hemochromatozę. Jest to choroba metaboliczna, uwarunkowana genetycznie. W przewodzie pokarmowym (głównie dwunastnicy) następuje nadmierne wchłanianie żelaza i odkładanie się go w narządach miąższowych.

Co jest ważne w diecie synogarlicy senegalskiej?

Synogarlica senegalska (Streptopelia senegalensis) należy do rzędu gołębi. Występuje w Afryce, Indiach, Chinach, Turcji i na Bałkanach. Jest to gołąb towarzyski, cichy i łatwy w hodowli. Ptak ten jest dostosowany do różnych środowisk i nie przeszkadza mu hałas ani ruch w mieście. W skład jego diety wchodzą ziarna pszenicy, kukurydzy, słonecznika, które często zbiera z ziemi. Nie gardzi też nasionami ostrych traw i różnych ziół. Czasem zjadają korzonki, bulwy, owoce. Samice niekiedy uzupełniają swój jadłospis bezkręgowcami (muchy, termity). Synogarlica, podobnie jak inne gołębie i ziarnojady, połyka drobne kamyczki, które ułatwiają jej rozdrabniać twarde nasiona w żołądku. Pisklęta przez kilka dni po wykluciu żywią się ciekłą papką (bogatą w białko) z wola rodziców i dopiero po kilku dniach pokarm ich składa się z owoców i owadów. W hodowli podaje się mieszankę dla małych gołąbków, składającą się z różnych odmian prosa, rzepaku, kanaru i konopi. W ich diecie istotne są też warzywa, owoce (jagodowe, kawałki jabłek, gruszek), a w okresie lęgowym pokarm miękki (owady). Bardzo ważny jest żwirek mineralny! Ptaki te podobnie jak inne gołębie połykają niełuskane ziarna.

Czym żywią się gile?

Gil (Pyrrbula pyrrbula) to przepięknie ubarwiony łuszczak, który występuje w Europie i Azji od Irlandii po Japonię. W Polsce najczęściej można go spotkać w rejonach północno-wschodnich. Ptak ten porusza się głównie w koronach drzew i rzadko zlatuje na ziemię. Jest gatunkiem leśnym, który ostatnio upowszechnił się też w ogrodach, gdzie często gniazduje. Przypuszcza się, że kiedy gile znajdowały dość miejsca na gniazdowanie w lasach, unikały sadów owocowych. Ptaki te żywią się nasionami i pąkami drzew lub krzewów. Rodzaj pożywienia w ich jadłospisie zależy od pory roku. Na wiosnę zjadają kwiaty mniszka, dębów oraz pąki wierzby. W lecie dziobią nasiona szczawiu, pokrzywy oraz jeżyny. Zimą w jadłospisie gila dominują nasiona jesionów i brzóz, aż do wiosny, kiedy pojawią się pierwsze pąki tarniny i głogu. Dorosły ptak jest wegetarianinem. Gile nie są lubiane przez sadowników i ogrodników, ponieważ wczesną wiosną zjadają pąki i pędy drzew owocowych. Nieodpowiedzialni ludzie próbują do nich strzelać lub łapać je w pułapki. Jednak badania dowiodły, że ptaki te odwiedzają sady i żywią się nasionami niektórych upraw tylko wtedy, kiedy nie mogą znaleźć wystarczającej ilości naturalnego pożywienia. Samce gila łatwo uczą się melodii, którą im zagwiżdże właściciel. Kiedyś ludzie często hodowali gile, ale obecnie jest to zabronione, a ptaki te są objęte ochroną. W Anglii w XVI wieku za każdego zastrzelonego gila płacono nagrodę 1 pensa. Jeśli na uwadze mamy nasze środowisko i dobro, to należałoby ptaki dokarmiać, a nie łapać je w pułapki!

Na co należy zwrócić uwagę przy zakupie klatki dla ptaka?

Bardzo ważnym elementem w klatce dla ptaka są żerdzie. Główne rodzaje żerdzi to: zwykły drążek do siedzenia oraz gałęzie służące do zabawy (huśtawki). Drążki do siedzenia powinny być okrągłe lub spłaszczone na wierzchu, aby ptak mógł je uchwycić. Nie mogą być zbyt cienkie. Mogą być nieruchome lub się kołysać. Do zalotów używa się żerdzi nieruchomych. Nie kupujemy drążków z tworzywa sztucznego, ponieważ są niewygodne i mogą wywołać różne choroby. Papugi powinny mieć gałąź do ścierania dzioba, aby im nie przerastał. Przerastanie dzioba może być przyczyną wyrywania sobie piór przez ptaka. Szarpanie żerdzi jest nie tylko rozrywką dla papugi, ale pozwala utrzymać jej dziób w dobrym stanie. Ptak w klatce z plastikowymi drążkami po pewnym czasie przestanie się nimi interesować i zacznie szarpać dziobem boki klatki. Ważna jest także właściwa średnica drążków, która w głównej mierze zależy od rozmiarów ptaka, dla którego jest przeznaczona. Dla większości papug odpowiednia jest żerdź o średnicy 2,5 centymetra. Z kolei dla kanarka, papużek falistych i zięb najlepsze są drążki o średnicy 1,25 centymetra. Żerdzie powinny być tak grube, aby ptasie pazury nie obejmowały ich całkowicie. Odpowiednio gruba gałąź zapobiega przerostowi pazurów. Istotne jest również zróżnicowanie średnicy drążków, aby uniknąć tworzenia się punktu ciężkości w jednym miejscu na stopach ptaka. Papużki faliste i astryldy, które w klatce mają żerdzie w kształcie kołka o regularnej średnicy cierpią na opuchnięcie stóp, a to z kolei naraża je na zranienia i infekcje. Drążki można też wykonać samemu. Najlepiej nadają się do tego gałęzie drzew owocowych, a także gałęzie wierzby, topoli, klonu, leszczyny. Gałęzie nie mogą być zgniłe lub zagrzybione. Unikamy drzew pryskanych środkami chemicznymi. Żerdzie mocujemy wysoko, ponieważ ptaki z reguły śpią najwyżej, jak mogą. Liczba ich w klatce może być różna w zależności od rozmiarów klatki. Nie umieszczamy drążków bezpośrednio nad pojemnikami z pokarmem i wodą. Powinny być regularnie wymieniane, kiedy wyschną bądź stwardnieją, a także regularnie czyszczone, aby nie rozwinęły się infekcje pokarmowe.

arrow up